Ватанпарварлик, инсонпарварлик ўз миллатига садоқат шахс маънавияти муҳим мезонлари - Tarix - Referatlar

Ватанпарварлик, инсонпарварлик ўз миллатига садоқат шахс маънавияти муҳим мезонлари

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

111.5 KB

Ko'chirib olish

www.arxiv.uz Режа: 1. Ватанпарварлик и нсонпарварлик тушунчалари уларнинг моҳияти . 2. Билимдонлик, дўстликка садоқатлилик, ростгўйлик, адолатпарварлик-маънавий фазилат. 3. Иймон, диёнат, адолат, меҳр-шафқат, эътиқод, поклик, ҳалоллик ва вафодорлик ота - онага иззат-ҳурмат, оилага садоқат ва ғамхўрлик-шахснинг олийжаноб фазилатлари.

www.arxiv.uz 1. Ватанпарварлик и нсонпарварлик тушунчалари уларнинг моҳияти . Ватанпарварлик хақида сўз юритиш дан аввал Ватан туш у нчасига изоҳ бериш мақсадга мувофиқ. Ватан аслида арабча сўз бўлиб, она юрт маъносини англатади, шу маънода олиб қарайдиган бўлсак Ўзбекистон-ўзбек халқинин г Ватани-муқаддас саждагоҳидир: Дунё бўлди чаманиманим Ўзбекистон Ватаним маним. Ватан- бу инсон ва унинг авлод аждодлари киндик қони тўқилган муқаддас даргоҳдир. Ватан-бу аждодлар маскани эл юрт, халқ вояга етган, унинг тили, тарихи, маданияти, урф одатлари, қадриятлари чинакмига ишланиб, камол топиб борадига заминдир. Ватан деганда ҳамиша ўзимиз туғилиб ўсган, кўз очиб кўрган, таълим тарбия олиб вояга етган, неча-неча аждодларимиз яшаб ўтган, уларнинг ақл- идроки, меҳнати сарф қилинган юрт кўз олдимиз га келади. Ватан она каби азиз ва муқаддасдир. Ватан инсонга бахт иқбол берадиган заминдир. А.Авлоний айтганидек: “Ҳар бир кишининг туғилиб ўсган шаҳар ва мамалкатини шул кишининг Ватани дейилур. Ҳар ким туғилган, ўсган жойини жонидан ортиқ суяр... Биз Туркистонликлар ўз Ватанимизни жонимиздан ортиқ суйганимиз каби араблар Арбистонларини, қумлик иссиқ чўлларини, эскимослар Шимол тарафлар, энг совуқ қор ва музлик ерларни ва бошқа ерларни зиёда суярлар. Агар суймаслар эди, ҳавоси яхши Туронлик осон ерларга ўз Ватанларини ташлаб ҳижрат қилурлар эди” . Ватан- бу халқнинг ўтмиши, бугуни ва келажагидир. Ватан- муқаддас қадрият. Тараққиёт Ватандан бошланади. У инсоннинг киндик қони тўқилган жой, инсонни ижтимоий етимликдан асровчи мазил, маънавий камолот ва фуқоролик майдони,ҳаёт мактаби, фаровонлик ва бахт – саодат ўчоғидир.

www.arxiv.uz Инсон учун на давлат, на тожу тахт, ҳеч бир нарса Ватанга, эл-юрт меҳрига тенг келолмайди. Ватандан жудолик-инсон учун катта бахтсизликдир. Инсон истаган жойда бир парча нонгақорнини тўйғазиши мумкин. Лекин Ватаннинг ўрнини ҳеч нарса босолмайди. Ватанда яшаш ҳақиқий бахтдир Мустақиллик туфайли биз ўзимизнинг ҳақиқий ватанимизни топдик. Бу мустақилликнинг бизга берган энг олий неъмат и дир. Ватани мустақил халқнинг ўзи ҳам мустақил бўлади. Юрти озод ва эркин одамнинг эрки ўз қўлида бўлади. Миллий мустақиллик - халқимизда айниқса ўсиб келаётган ёш баркамол авлодимизни ватанпарварлик туйғуларининг тикланишида муҳим аҳамият касб этди. Ҳозирда ватанпарварлик ўзининг қандай қирралари билан намоён бўлаётир. Ватанпарварликнинг моҳияти нималарда, қандай амалий ишлар фаолиятида намоён бўлади. умуман ватанпарварлик нима, уни қандай тушунмоқ керак, у ҳақда донишмандлар нима деганлар. Қуйида ана шулар ҳақида баҳс юритмоқчимиз. Аввало, ҳозирги ўзбек ватанпарварлиги ота- боболаримиз яратувчанлик ишининг восита давомидир. Саодатли, бахтли, келажаги буюк Ўзбекистонга ҳозир ҳар дақиқада улуш қўшмоқ, ватанга муҳаббат, ватанпарварликнинг асл кўринишидир. Ватанга муносиб фарзанд бўлиш, унинг ери, суви, эли билан чамбарчас боғлиқ эканлигимизни теран англаш, уни ардоқлаш ҳам ватанпарварликнинг бир кўриниши, қирраси. Ватанпарварликнинг энг олий туйғу сифатида ўтмиш мутафаккирлари алоҳида қайд этганлар ва ўзлари ҳам унга содиқ қолганлар. Энди ана шу қайдлардан баъзиларини эслаб ўтамиз. Цицерон (Румо нотиғи ва файласуфи). Бизга ота-оналар,болалар, яқин хеш-ақробалар қимматлидир, лекин муҳаббат бобидаги барча тасаввурларимиз биргина “Ватан” деган сўзда мужасамлашган. Ватанга нафи теггудек бўлса, қайси виждонли одам у учун жонини беришга иккиланар экан!

www.arxiv.uz Гегель (немис файласуф). Маърифатли халқларнинг ҳақиқий жасорати Ватан йўлида қурбон бўлишга ҳозир эканликларида акс этади. Байрон (инглиз шоири). Кимки ўз юртини севмаса, у ҳеч нимани сева олмайди. Белинский (рус танқидчиси). Кимки ўз Ватанига даҳлдор бўлмаса, у инсониятга ҳам даҳлдор эмас. Гюго (францўзадиби). Ўз Ватанига доғ- тушуриш уни сотиш деган сўз. Ватан туйғуси бўлган кишидагина ватанпарварлик жўш уради. Президентимиз И А Каримов айтганидек: “Ватанга муҳаббат ҳисси одамнинг қалбида табиий равишда туғилади. Яъни, инсон ўзлигини англаган, насл- насабини билгани сари юрагида ватанга бўлган муҳаббат туйғуси илдиз отиб, юксала боради. Бу илдиз қанчалик чуқур бўлса, туғилиб ўсган Ватанга муҳаббат ҳам шу қадар чексиз бўлади” . Ватанпарварлик деганда эса яна қуйидагиларни англаш жоиз: -ўз халқини, тарихини яхши билиш ва у билан фаҳрланиш: -қадимий обидалар, мислсиз иморатлар, аждодлар яратган моддий ва маънавий меъросларни кўз қорачиғидай асраш ва авлодларга тақдим этиш: -халқимизнинг, аждодларимизнинг гўзал ва маъноли урф-одатлар, расм- русм ва удумларни қадрлай билиш, уларни давом эттириш: -ажойиб ватандошлар - аждодлар номи билан, уларни улуғ ишлари, ижодлари билан фаҳрланиш, уларни ишларини давом эттириш, уларга муносиб ворис бўлиш: -шундай ажойиб халққа, юртга, унинг бой тили ва маданиятига мансублиги билан фаҳрланиш: -турон замин н и ҳимоя қилиб, томирдан оҳирги қони қолгунча душманга қарши курашган баҳодирларни, аёвсиз жангларда ҳало к бўлган қаҳрамонларни ёд этиш: -асримизнинг 20-50 йиллари ва ниҳоят 80 - йилларида халқимиз, миллатимизга қарши уюштирилган қатағонларда қамоқ ва сургин

www.arxiv.uz аъзобларни бошдан кечирган ва ҳалок бўлган минглаб миллатмиз гулларини унутмаслик: -бу азиз ва гўзал ватанимизда юксак эътиқод билан яшаш унга ҳамиша садоқатли бўлишдир Ватанпарварлик ҳаммамизнинг ўз ишимизга масъулият билан қараш, ватаннинг бойликларини кўз қорачиғида й асраш, бойликларига бойлик қўшишга ўз улушимизни қўшиш уни фан чўққилари сари интилиш ва бошқалардир. Ватанпарварлик бир сўз билан айтганда ўз ижобий ишларимиз, бунёдкорлик ҳаракатларимиз би л ан унинг куч-қудратига, гуллаб яшнашига имкон даражасида ҳисса қўшиш: -она юртимизда тинчлик, барқарорликни ва осойишталикни сақлашга интилиш ватанпарварликнинг белгисидир. -ватанпарварлик-халқаро муносабатлари ватан, миллат манфаатларини биринчи ўринга қўйишдир. Ватанпарварлик тушунчаси инсонпарварлик тушунчаси билан уйғундир. Ватанпарварлик учун интилиш, ватанпаврварлик учун курашнинг заминида инсонпарварлик ётади. Инсонпарварлик бу ўзбек халқи миллий руҳиятнинг ажралмас фазилатидир. У пурмаъно ва сермазмун тушунчадир. Инсонпарварлик инсон , халқнинг ажралма с ҳислати тарзида кўзга ташланади. Қуръони Карим инсонпарварлик ғоялари асосига қурилган. Муҳаммад алайҳиссалом ҳадислари ғояларга бой хикматлар мажмуасидир. Инсонпарварлик кишиларнинг бир-бирига ҳурматида, қадр-қимматида, меҳр шафқатида, диёнатда, ўзаро кўмаклашувида ҳамдардликда, бошқалар қайғусига шерик бўлиб, қувончидан ва бахтидан севинишда, халқ бахти ва ютуқларидан фаҳрланишда кўринади. Ўзбек халқи доимо у инсоният дардини куйлаб келган. Ал-Ҳоразмий, Ал-Беруни, Ибн Сино, аз-Замаҳшарий, Паҳлавон Маҳмуд, А Навоий, Огаҳий, асарлардаги ғоялар -инсонпарварлик руҳи билан ажарлиб туради. Хусусан, Навоий ижодида инсонпарварлик алоҳида аҳамият

www.arxiv.uz касб этади. Унингча, ватанга, халққа садоқат энг аввал унинг тақдири устида ғамхўрликдан иборатдир. Инсонга нисбатан бепаволик, унинг тақдири ва бахту саодати устидаги ғам емаслик тарафли инсон учун тамомила ётдир. Президентимиз ва Ўзбекистон давлатнинг энг улуғвор ва инсонпарварлик ғояларидан бири-ички ва ташқи тинчлик сиёсатидир. Инсон туғилган экан, у яшаши керак. Яшаш учун тинчлик зарур, демак, давлатимизнинг тинчлик сиёсати инсонпарварлик сиёсати мазмуни билан йўғрилган. Ўз миллат и га садоқатли бўлиш миллатпарварлик билан ҳамоҳанг тушунчадир. Миллатпарварлик у ҳар бир инсон учун юксак бурч саналади. Ўз миллатини севмаган ўзини ҳам, ватанини ҳам сева олмайди. Миллатпарварил и к ўз миллатини бошқа миллатлардан устун қўйиш камситиш каби (миллатчилик ва шовинизм) жирканч ҳаракатлардан тубдан фарқ қилувчи туйғудир. Миллатпарварлик ўз миллатининг бирлигини мустаҳкамлаш, ўз тили, урф-одатлари, анъаналарини ривожлантириш, қадриятлар ва меъросларин и кўз қорачиғидай асраш ўз миллат и ни келажаги учун хизмат қилувчи ақл заковат салоҳиятни ривожлантириш ва миллий тарбияни амалга ошириш йўлида фидоий бўлишдир. Миллий ўзликни англашни муҳим омили бўлган миллатпарварлик туйғусини шакллантиришда яқин ўтмишда миллатимиз манфаатларини кўзлаб миллатпарварликнинг ёрқин намунасини кўрсатган миллатимизиннг содиқ фарзан д лари амалга оширган ишларни ташвиқот қилиш катта аҳамиятга эга. Бугун Ф. Хўжаев, А. Икромов, А. Қодиров, У. Носир, А. Ф и трат, И. Мўминов, Ҳ. Абдуллаев, Ш. Рашидов кабиларни номлари миллатпар в арликни ўзида ёрқин мужассам этганлигин и ёшларга тушунтиришимиз лозим. Миллатимизнинг мустақиллиги учун жон фидо этдилар. Улардан бирлари миллатимиз шарафини ҳимоя қилибгина қолмай, уни жахон узра кўз-кўз қилишда ўзларини аямадилар. Яна бирлари эса она заминда миллатимиз орасида улкан кадрлар етишиб чиқишига жонбозлик кўрсатди. Бошқа бирлари эса юртимиздан ташиб кетилган ҳом ашёни ўрнини тўлғазиш учун марказдан кўпроқ техника, технолгия фан ютуқларини, маблағларини олиб келиш

www.arxiv.uz йўлида фаолият кўрсатди. Бугун Мустақил Ўзбекистонни жахонда ўз муносиб ўрнини топиши, миллатимизнинг қадр-қимматини жойига қўйиш она заминда яшаётган барча миллат ва элатлар вакиллари билан барқарор ривожланиш йўлида фаолият кўрсатаётган Ўзбекистон республикаси президенти И . А . Каримов номи миллатпарварликнинг ёрқин ифодаси сифатида халқимиз қалбидан чуқур ўрин олган. Билимдонлик, дўстликка садоқатлилик, ростгўйлик, адолатпарварлик - маънавий фазилат. 3. Иймон, диёнат, адолат, меҳр-шафқат, эътиқод поклик, ҳалоллик ва вафодорлик ота - онага иззат-ҳурмат, оилага садоқат ва ғамхўрлик- шахснинг олийжаноб фазилатлари. Мазкур масала ечими кўп қиррали. Қўйилган масалани ҳар ким ўз маъанавий дунёси ўлчами билан ўлчаб, шунга яраша ҳатти - ҳаракат қилади. Инсонинг чин маънодаги инсонлиги - унинг иймони, диёнати, меҳр - оқибати, поклиги ва ҳалоллиги, камтарлиги ва бошқалар билан ўлчанади. Инсонийлик эса фақат иймонли инсонлардагина бўлади. Биз бу ўринда ҳамма кишилар учун умумий тарзда тегишли бўлган масалалар устида баҳоли қудрат фикр юритамиз. Агар биз иймон тушунчасининг моҳиятини тўғри англаб тушуниб олсак, иймонни изоҳловчиси бўлган диёнат, меҳр оқибат, поклик ва ҳалоллик камтарликнинг ҳам моҳиятини билиб оламиз. Фақат иймонли кишиларгина поклик ва ҳалоллик диёнат, эзгулик, меҳр - оқибат йўлида бўладилар. Шунинг учун ҳам мазкур масалада иймон тушунчасин и , унинг моҳиятини кенг қамровли асосда баён қилишни мақсадга мувофиқ деб билдик. Маънавий - ахлоқий фазилат сифатида эса иймон фақ а т одамзотгагина хос руҳий ҳодиса жумласига киради. Инсон, одамзотдан ташқари ҳеч бир маҳлуқотда иймоннинг ўрни йўқ. Бинобарин, одамзот жамики бошқа жонзотлардан бирон бир нарсага ишониб, уни муқаддас деб билиши, яъни иймон келтириши билан ажралиб туради. Иймон киши маънавиятининг, ахлоқнинг ўқ илдизи, пойдевори, негизидир. Иймондан маҳрум кимсанинг

www.arxiv.uz ақли нечоғли ўткир, иродаси нақадар чўнг бўлмасин ва шулар туфайли ўзлигидан қанчалик мағрурланмасин, у чинакам инсонлар қаторига киритилмаган, киритилмайди ҳам. Зеро, иймонсиз одам на Аллоҳдан қўрқади ва бандаларидан уялади, у нафсининг итоаткор қули бўлиб, ҳар қандай разолат ва паскашликлардан қайтмайди, Аллоҳ ҳаммамизни шундай асрасин. Буни нг учун иймон йўлини тутишимиз лозим. Ҳамма динларда иймонга алоҳида эътибор берилади. Иймон барча динларни устун и саналади. Чунончи зардуштийлик иймони уч таянчига: ният-фикрнинг софлигига, сўзнинг собитлиги г а, амалларнинг инсонийлигига суянади. Ислом таълимотига кўра, иймон моҳиятини Қуръони Каримнинг қуйидаги сураси очиб беради: “Аманту биллаҳи ва малаикатиҳи ва кутубиҳи ва росулиҳи вал явмал охири ва қодари ҳайриҳи ва шарриҳи миналлошҳи таоло вал баъси баъдал мавт ҳаққун. Ашҳаду алла илаҳа иллаллоҳу ва ашҳаду анна Муҳаммадан абдуҳу ва расулуҳ”. Мазкур суранинг маъноси эса тахминан шундай: “Чин кўнглим ила иймон келтирдим: Аллоҳи таолога ва унинг фаришталарига ва унинг китобларига ва унинг китобларига ва унинг п айғамба р ларига ҳам бу дунё йўқ бўлиб охират куни бўлмоғига ва қадарга, яъни яхши ва ёмон ишлар ҳар қайсиси илоҳи таолодан бўлмоқлигига ва ўлгандан сўнг қабрдан тирилиб ва бўларнинг ҳаммаси ҳақиқат эканига. Дилим бирла гувоҳлик берурман, албатта Аллоҳдан ўзга ҳеч маъбуд йўқдир. Яна гувоҳлик бераман, албатта Муҳаммад Аллоҳи таолонинг бандаси ва барча бандаларига дин аҳкомларини ўргатмоқ учун юборган пайғ а мбаридур”. Ҳозирги кунда Ер юзида диний иймоннинг бир талай турлари бўлиб, жахон аҳллари аро кенг таралгани тўрттадир: буддавий иймон, иудавий иймон, исовий иймон, ислоим и й иймон. Бу иймон турлари мазмун жиҳатдан фарқлансада, аммо моҳиятан бирдир. У ҳам бўлса, бирон-бир нарса ва ғояни бениҳоя шарифу муқаддас, азизу мукаррам билиб, кундалик фаолият ва хулқ- атворда ана шу эътиқодан келиб чиқиб, хатти-ҳаракат қилишдан иборатдир.

www.arxiv.uz Бинобарин, жамики иймон тури киши амалий фаолият ва хулқ-атвори дастури сифатида намоён бўлади. Диний иймон билан бирга инсон тажрибаси, билими туфайли юзага келган дунёвий иймон ҳам бор. Дунёвий иймон мазмунини олам ва одам ҳақида сўнги икки ярим минг йил мобайнида кашф этилган илмий-фалсафий билимлар, меҳнат аҳлининг тўплаган ҳаёт тажрибаси, ижтимоий хотираси, турли-туман удумлар, урф-одатлар, расм-русумлар, анъаналар ва улар замиридаги билимлар ташкил этади. Дунёвий иймоннинг ўзаг и одамийликдан иборат бўлиб, унинг таркибига кирадиган унсурлар, қирралар, жиҳатлар ғоят турли тумандир. Одамийлик деганда халқимиз узоқ тарихи давомида турли синовлардан ўтиб сайқал топиб келаётган ва фақатгина ижобий фазилатлар тарзида эъзозланадиган ахлоқий қадриятларни тушунсак бўлади. Иймонли бўлишнинг яна бир белгиси одамнинг диёнатли, виждонли бўлишидир. Диёнат ва виждон бир-бирига яқин тушунча. Диёнат ва виждон одамлардаги инсоф туйғусига ҳамоҳангдир . Диёнат ва виждон кишининг кундалик фаолияти, қилмиши, феъл атвори учун аввало ўзи олдида, қолаверса оила, жамоат, жамият ва ватан олдида маънавий маъсулият ҳис этишидир. Виждонли, диёнатли киши ноҳақ адолатсиз ишлардан ғазабга келади, уларга қаршилик билдиради: ўз фаолиятининг яхши томонларидан қаноатланиб хурсанд бўлса, ёмон томонларидан норози бўлиб, руҳан эзилади, виждон азобидан оғирроқ жазо йўқ. Шунинг учун халқимиздан виждон азоби гўр азоби деган мақол бор. Бу мақолнинг тагида чуқур маъно ётади. Меҳр-шафқатлилик ҳам иймоннинг белгиларидан биридир Юқоридагилар каби меҳр-шафқат ҳам халқимизга хос хусусият саналади. Меҳр-шафқат одатда етим-есир, қаровсиз қолган қариялар, ғарибларга, ногиронларга нисбатан моддий ва маънавий ёрдам кўрсатиш туйғуси, десак бўлади. Бизнинг мустақил Республикамиз раҳбарияти ота-боболаримиз удумини давом эттириб, бозор муносабатларига ўтиш шароитида ота-онасиз,

www.arxiv.uz қаровсиз қолган болалар ва ҳеч кими йўқ қариялар, шунингдек ногиронларга нисбатан юксак меҳр-шафқатлилик намунасини кўрсатаётир. Ҳалолликнинг янада кенгроқ маънодаги жиҳатлари бу турмушдаги ҳалоллик, ўзаро муом а ла-муносабатдаги ҳалоллик, жамоа орасидаги ҳалоллик, савдо-сотиқдаги ҳалоллик, дўстлар ўртасидаги ҳалоллик ва шу кабилардир. Юраги, қалби пок ва тоза, ҳалол йўлдан юрган инсонлар ҳамиша хотиржам бўлади, кўнгли равшан, доимо сиҳат-саломат юради. Хоразмлик қомусий олим, буюк аллома Маҳмуд аз-Замаҳшарий бу ҳақда шундай деб насиҳат қилади: “Ҳалол ва покиза киши доимо хотиржаму тинчликдадир, бировга ҳиёнату - ёмонлик қиладиган киши эса ҳалокатга гирифтордир”. Ҳаёт, асосан оиладан бошланади. Ўзбек халқида “қуш уясида кўрганини қилади”, деган нақл бор. Демак, ота-она пок ва ҳалол бўлса, фарзанди ҳам шу руҳда камол топади. Фарзанддаги яхши феъл ва амаллар ҳалол луқмадандир. Хулоса шуки, поклик ва ҳалоллик иймонли бўлишнинг асосий шартидир. Инсондаги яхши ёки ёмон иллатларнинг унинг иймонига, яъни поклиги ва ҳалоллигига боғлиқ. Инсон иймонининг поклигига доимо шайтон раҳна солиб, уни йўлдан адаштирмоқчи, ношаръий йўлларга солмоқчи, ҳалоллик, поклик йўлидан урмоқчи бўлиб қалбида ғулғула уйғотишга ҳаракат қилади. Шуни яхши эсда сақлашимиз керакки, поклик ва ҳалоллик ёнида доимо уни шу йўлдан оздирмоқчи бўлган шайтоний васваса ҳамроҳ бўлиб юради. Озгина иймон йўлидан тойилишга мойиллик бўлса, ўша ерда дарров шайтоний ҳиссиёт бош кўтаради. Шунинг учун доимо иймон, поклик ва ҳалоллик йўлида хушёр туришимиз керак. Бу айниқса , бозор муносабатларига ўтиш даврида ниҳоятда зарур. Камтарлик-инсон ички маънавий дунёсининг намоён бўлишидир. Агар инсоннинг қонида, қалбида юмшоқлик, саховат, одоб-андиша, шарм-ҳаё, ор- номус, орият бўлмаса минг ҳаракат қилмасин, барибир, одамларга кўзига камтар бўлиб кўрина олмайди. Хуллас, ҳар биримизни иймон, поклик ва ҳалоллик, ор-номус, шар-ҳаё, камтарлик, кўйингки инсонни безовчи гўзал хулқ-одоб, ахлоқ тарк этмасин.

www.arxiv.uz Адабиётлар : 1. Каримов И . А . Ҳалоллик ва фидоийлик фаолиятимизнинг асосий мезони бўлсин . Т ., Ўзбекистон , 1994. 2. Каримов И. А. Адолат, Ватан ва халқ манфаатлари ҳар нарсадан улуғ. Халқ сўзи, 1998 йил 11 ноябрь. 3. Каримов И. А. Адолат ҳар ишда ҳамроҳимиз ва дастуримиз бўлсин. Халқ сўзи, 1998 йил 14 ноябрь. 4. Каримов И. А. Озод ва обод Ватан, эркин ва фаровон ҳаёт-пировард мақсадимиз. Т., Ўзбекистон, 2000 . 5. Каримов И. А. Юксак маънавият енгилмас куч .Т.: Маънавият, 2009. 6. Каримов И. А. Жахон молиявий – иқтисодий инқирози, Ўзбекистон шароитида уни бартараф этиш йўллари ва чоралари. T., 2009. 7. Каримов И. А. Адабиётга эътибор – маънавиятга, келажакка эътибор. T., Ўзбекистон, 2009. 8. Иброҳимов А., Султонов Х., Жўраев Н. Ватан туйғуси. Т., Ўзбекистон, 1996 й. 9. Саъдуллаев Д. Иймондан айрилган бахтли бўлмас. Мулоқот, №2 10. www.e-tarix.uz

O'xshashlar

Мактабгача ёшдаги болалар маънавий-ахлокий тарбияси тизимида ватанпарварлик,

Ислом Каримовнинг миллий-маънавий тикланиш концепцияси ва унинг миллий мустақилликни мустаҳкамлашдаги аҳамияти

Марказий осиё халкларининг кадимий маънавияти

Цивилизация тушунчаси. Унинг таърифи ва ўзига хос сифатлари

Инсон, унинг ҳуқуқ ва эркинликлари ҳамда манфаатларини ҳимоя қилишнинг долзарблиги