Цивилизация тушунчаси. Унинг таърифи ва ўзига хос сифатлари - Tarix - Referatlar

Цивилизация тушунчаси. Унинг таърифи ва ўзига хос сифатлари

Yuklangan vaqt:

23.10.2023

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

66 KB

Ko'chirib olish

Цивилизация тушунчаси. Унинг таърифи ва ўзига хос сифатлари Режа: 1. Жаҳон цивилизациялари тарихи фанининг предмети, мақсад ва вазифалари. 2. XVIII - XIX асрларда цивилизация тушунчасига муносабат. 3. Цивилизация ва маданият.

Цивилизация - энг юксак тартибдаги маданий муштараклик, кишилар маданий қиёфасининг кенг кўламли даражаси, тараққиёт демакдир. Олимлар фикрича, инсоният тарихида 20 дан ортиқ цивилизация ва ундан ҳак кўпроқ субцивилизациялар ўтган. Улар ғарб, шарқ, ислом, конфуцийлик, япон, провослав- славян, Лотин Америкаси (мая, инк, ацтек) Африка (Мономатапа, Ойо, Ифе) ва бошқалар. Цивилизацияларнинг айримлари ҳозирда ҳам тараққий этиб бормоқда. Шунингдек, Европа, Шимолий Америка, Турк, Араб сингари субстанциялар ҳам мавжуд. Ғарб ва Шарқ икки суперцивилизация ҳисобланади. Цивилизация - кишилик муштараклигининг энг юқори чўққиси экан, бугунги кунда ҳам тил, тарих, дин, урф-одат сингари умумий мутлақо объектив жиҳатлари билан цивилизациялар бир- биридан ажралиб туради. Турли цивилизацияга мансуб кишилар жамиятдаги ижтимоий, иқтисодий жараёнларда, халқларнинг шаклланишида ўзига хос урф-одат, анъаналарга эга бўлиб, улар юз йиллар давомида шаклланади. Бу тушунчалар сиёсий тартиблар, мафкураларга қараганда бардошли бўлади. Инсоният тобора кўпроқ интеграция ва ассимиляция жараёнига киришсада, уларнинг маданий-маърифий тараққиёти ва урф-одатларида ўзига хослик узоқ сақланиб қолади. Реьярд Киплинг ўзининг “Шарқ ва Ғарб ҳақида Баллада” асарида: “Ғарб-бу Ғарб, Шарқ-бу Шарқ. Улар еру-кўк ҳали қўрқинчли қиёмат кунида кунпаякун бўлмагунча бошлари бир жойда қовушмайди”, -деган фикрларни келтиради. Бу билан цивилизацияларнинг сиёсий ва мафкуравий тушунчалардан бардошли эканлигини кўрсатмоқчи бўлади. Жаҳон цивилизациялари тарихи фанининг предмети - ер юзида инсоният ақл заковати ва қўли билан яратган моддий ва маънавий маданият тарихи ва тараққиёт даражасини ўрганишдир. Шунингдек, инсоният тараққиётига турли тарихий даврларда муҳим ҳисса қўшган энг йирик мамлакатлар, давлатлар ва халқларнинг ўша давр тарихий тараққиётини таҳлил қилишдир. Жаҳон цивилизациялари тарихи фанининг методологик асоси, жаҳон цивилизацияларининг тарихийлик, инсонпарварлик, объективлик принциплари асосида реал ёритиб бериш, ўзга халқларнинг тарихи,

маданиятини ва жаҳон халқлари маданиятига қўшган ҳиссасини камситмаслик, тарихий анъаналарни бузмаслик, назариялар ва ғояларга тўғри баҳо бера олишдир. Ушбу фан методи - тўпланган билимларни умумлаштириб, илмий анализ қилиш, объектив таҳлил асосида холисона хулосага келиш. Жаҳон цивилизациялари тарихи фанининг асосий мақсади талабаларга дунё цивилизациялари, уларнинг умуминсоний асослари, тараққиёт даражаси ва ютуқларидан чуқур билим ва кўникмалар ҳосил қилиш, уларни ватанпарварлик, умуминсоний ғояларга садоқат руҳида маданиятли қилиб тарбиялашдан иборат. Цивилизация атамаси - Х VIII асрда француз маърифатпарварлари томонидан илк бора қўлланила бошланган эди. Улар дастлаб цивилизацияга мустақиллик, ҳақиқат, ҳуқуқий тизим ҳукмронлик қиладиган фуқаролик жамияти деб таъриф бердилар. Цивилизация атамаси аслида лотин тилидан олинган бўлиб, фуқароликка, давлатга тааллуқли деган маънони беради. Шунинг билан бирга цивилизация сўзининг яна қатор маънолари борки, энциклопедик луғатларда қуйидаги таърифларини учратиш мумкин: 1. Маданият сўзининг синоними; 2. Ижтимоий тараққиёт, моддий ва маънавий маданият даражаси босқичи; 3. Ижтимоий тараққиётнинг варварлик (ваҳшийлик)дан кейинги босқичи. Француз маърифатпарварлари асосан цивилизацияни маданият тушунчаси билан боғлиқ ҳолда кўрдилар. XVIII - XIX асрлар давомида Европа умуман Ғарб олимлари цивилизация атамаси хусусида ўз тадқиқотларида кўпроқ тўхтала бордилар. Биз Америкалик қадимшунос Лъюис Генри Морган (1818-1881 йй.)нинг изланишларида цивилизацияни маданий тараққиёт синоними сифатида кўришимиз мумкин. Унинг “Қадимги жамият ёки инсониятнинг ёввойиликдан, варварлик орқали цивилизация босқичига ўтиши” деб номланган асарида барча қадимий халқлар ўз тарихи давомида ёввойилик ва варварлик босқичларидан сўнг цивилизация босқичига ўтадилар деб таъкидлайди. Л.Г. Морганнинг

фикрича, цивилизация синфларнинг, яъни хусусий мулкнинг пайдо бўлиши билан бошланган. О.Шпенглер эса, цивилизация атамасини салбий маънода талқин этади, цивилизация маданий-тарихий жараённинг тугаши, унинг чириши, инқирози деб тушунган. Макс Вебер (1864-1920 йй.) фикрича, Ғарбий Европанинг капитализм ва инсоният цивилизацияси марказига айланишига сабаб христиан динининг Ғарбий Европада хўжалик идеологиясини яратганлигида деб қаради. Бу фикрларини Вебер “Протестантлик этикаси ва капитализм руҳи”, “Протестантлик секталари ва капитализм руҳи”, “Дунё динларининг хўжалик этикаси” каби асарларида асослашга ҳаракат қилди. Бу билан Вебер цивилизацияга хўжалик тараққиёти нуқтаи-назаридан баҳо берди. Фернан Бродель (1902 й -?) Вебер фикрини ривожлантириб, “ҳудудий яқин бўлган жамиятлар ўзаро тарихий таъсирда ривожланади”, - дейди. Унинг “Филип II даврида Ўрта ер денгизи ва Ўрта ер денгизи дунёси” номли асарида цивилизациялар ривожида географик жойлашув, демография ва аҳоли психологияси каби масалаларни ҳам унутмаслик лозим дейди. Бродель цивилизацияни ижтимоий хўжалик тараққиёти нуқтаи-назаридан ўрганиш лозим деб ҳисоблайди. Освальд Шпинглер (1880-1936 йй.) ғояларида Ницше фалсафаси катта таъсир кўрсатган бўлиб, юқорида таъкидлангандек цивилизацияга тарихий маданий жараённинг тугаши сифатида қаради. У тарихни бир қанча мустақил, такрорланмайдиган маданиятлар, индивидуал тарихга эга бўлган туғилиш, равнақ топиш ва ўтмиш даврини келтирадиган алоҳида организмларга бўлади. Икки томлик “Европа қуёшининг ботиши” асарида монархия тарафдори бўлганини ва урушни “Олий инсоний борлиқнинг адабий формаси” эканлигини таъкидлайди. Бу фикри билан цивилизацияга вайрон бўладиган маданиятлар нуқтаи-назаридан қарайди. Сорокин Питирим Александрович (1889-1968 йй.) фикрига кўра, воқейлик турли маданий-ижтимоий системалар монархиясидир. Маданият типлари ҳуқуқ, санъат, фалсафа, дин ва ижтимоий муносабатлар структурасида ифодаланган ҳукмрон дунёқарашда намоён бўлади. Сорокин капитализм инқирозини

материализм ва фаннинг ривожланишида деб қаради. Бундан келажакда диний капиталистик маданият тантанаси билан қутилиш мумкин деб ҳисоблаб, цивилизацияни кенг қамровли йўналишларда ўрганиш билан бир қаторда диннинг устунлигини унутмаслик зарурлигини ҳам уқтиришга ҳаракат қилади. Карл Ясперс (1883-1969 йй.) эгзистенциализм (лот-эхсистентиа-яшаш мавжудлиги) йўналиши тарафдори бўлиб, умрининг охиригача авторитаризм (бир шахснинг мустабид ҳокимияти) га ва реваншизм (ўч, қасос олиш)га қарши чиқди. Унинг дунёқарашида цивилизацияда инсон мавжудлиги, шахс тақдири, ҳаёт маъноси асосий ўрин тутиб, пессимистик (тушкун) дунёқарашга асосланганлиги билан ажралиб туради. Арнольд Тойнби (1889 й.) цивилизацияга минтақавий хусусиятлардан келиб чиққан ҳолда қаради. У халқ, давлат, иқтисодиёт, маданият ва бошқа соҳаларнинг бир-бири билан боғлиқлиги ва бир-бирига қарамлиги сабабли цивилизация шаклланади, цивилизация ритмик хусусиятга эга деб ҳисоблайди. Тойнби турли даврларда турли ҳудудларда шаклланган цивилизацияларга эволюцион назария асосида қараб, қуйидаги цивилизациялар ва уларнинг минтақавий ҳудудларини кўрсатиб, уларни ўрганишда нималарга эътибор бериш лозимлигини кўрсатади. 1. Ғарб жамияти, Ғарб христианлиги билан бирга; 2. Жанубий Шарқий Европа ва Россияда провослав христиани, ёки Византия жамияти билан бирга; 3. Шимолий Африка ва ўрта Шарқдан Буюк Хитой деворигача ислом жамияти билан бирга; 4. Ҳиндистонда ҳиндуийлик билан бирга; 5. Жанубий-Шарқий Осиёда узоқ Шарқ жамияти билан бирга ўрганиш лозим деб таъкидлайди. Ҳозирги кунда цивилизация ва цивилизациялар билан боғлиқ кўплаб фикрлар мавжуд. Америкалик профессор С.Хантингтон цивилизация атамасини “ривожланган” маъносида қабул қилишни таклиф этади. 1997 йилда унинг “Цивилизациялар тўқнашуви” номли китоби чоп этилиб, унда кейинги уруш

цивилизациялар ўртасида бўлиши, ўз-ўзини йўқ қилувчи уруш бўлиши таъкидланади. Цивилизация тушунчасига аксарият ҳолларда инсоннинг жамият моддий, маънавий, хўжалик соҳаларидаги ўзгартирувчилик фаолияти ва унинг якунлари сифатида қаралади. Қадимги Рим давлатининг сўнгги даврларида “Маданият” тушунчаси ижтимоий ҳаётнинг шаҳар турмуш тарзини, жамоанинг етуклик шакли сифатида талқин қилганлар. Кейинги даврларда бу фикр бошқа халқлар ва минтақаларга ҳам тарқалди. Ушбу фикрни ўрта асрларда машҳур Ўрта Осиёлик олимлар Фаробий, Ибн Сино, Беруний ва бошқалар ҳам таъкидлаб, асарлар ёздилар. Фаробий фикрича: “Ҳар бир инсон табиатига кўра, олий даражадаги етукликка эришиш учун интилади. Бундай етукликка эса, фақат шаҳар жамоаси орқали эришилади”. Қадимги ва ўрта асрларнинг илк босқичида “Маданий жамият” ва “Маданий шаҳар” тушунчаси устун бўлиб, унда ҳар бир одам, кишилар ўртасидаги фарқ бўлмайди, деган тушунчалар мавжуд бўлган бўлса, кейинчалик цивилизация, моддий-маданият босқичини ифодалаганини кўриш мумкин. Янги замонда цивилизация-инсониятнинг варварликдан кейинги тараққиёт босқичи деб қаралди. Цивилизация тушунчаси Х VIII асрда маданият тушунчаси билан боғлиқ деб қаралган эди. Француз маърифатпарварлари (Вольтер, П.Тюрго, Ж.А.Кондерсе) ақл ва адолатли тизимга асосланган жамиятнигина цивилизацияли жамият деб тушунганлар. Ж.Ж. Руссо маданий миллатларнинг бузилганлиги ва ахлоқий тубанлашганлигига патриархал босқичда бўлган халқлар ахлоқи содда ва соф бўлишини қарши қўйиб, биринчи бор цивилизацияни “Танқид” қилади. Немис классик файласуфлари цивилизация зиддиятларига барҳам беришда “руҳ” доирасидан келиб чиқиб фикр юритадилар. И.Кант-ахлоқий, Ф.Шиллер- эстетик, Г.Гегель-фалсафий онг доирасидан изладилар. Лекин Х I Х асрда цивилизация тушунчасига капитализм тавсифи сифатида қарашлар устун бўлди. О.Шпинглернинг “Маҳаллий цивилизация” назариясига кўра: “Техника

тараққиёти, санъат ва адабиётдаги тушкунлик, аҳолининг шаҳарларда тўпланиши, халқларнинг ўз қиёфасини йўқотиши” цивилизация тараққиётининг тугал босқичи эди. Цивилизация - жамият ривожининг прогрессив босқичи бўлиб, унинг кўринишлари умуминсоний қадриятларни тўла ҳал қилиб бера олмаслиги мумкин. Ана шунинг натижасида бир маданият иккинчи бир прогрессивроқ маданият билан алмашинади.

Адабиётлар : 1. Каримов И.А. Тарихий хотирасиз келажак йўқ. Т., 1998. 2. 2017-2021 йилларда Ўзбекистон Республикасини ривожлантиришнинг бешта устивор йўналишлари бўйича ҳаракатлар стратегияси. 2017 йил 7-Февраль. ПФ 4947-сонли фармон. //Халқ сўзи, 28-сон, 2017 йил, 8 февраль. 3. Мирзиёев Ш.М. Таныидий таҳлил, қатъий тартиб-интизом ва шахсий жавобгарлик-ҳар бир раҳбар фаолиятининг кундалик қоидаси бўлиши керак. - Т.: Ўзбекистон, 2017. - 104 б. 4. Эшов Б. Цивилизация тизимида илк шаҳарлар. Тошкент, 2005. 5. Островский А.В. История цивилизаций. Санкт-Петербург. 2000 6. Яковец Ю.В. История цивилизаций. М., 1997. 7. “Древние цивилизации”. Под общей редакцией Бангарда-Левина Г. М. М., 1989. 8. “Древнеиндийская философия. Начальный период” М., 1963. 9. “Мифология древнего мира”. М., 1977. 10. Крамер С. “История начинается в Шумере”. М., 1991. 11. Ғуломов Х.Ғ., Татибоев А.С. “Ўрта Осиё ва жахон тарихи”. Т., 1993.

O'xshashlar

Давлатчилик тушунчаси ва унинг келиб чиқиши

Этнос ва маданият

Этнологиянинг ижтимоий фанлар тизимида тутган ўрни. Унинг асосий тушунчалари ва ўзига хослиги

Гўри Амир мақбарасидаги тошлар таърифи

Янги минг йилликда жаҳон цивилизацияси истиқболлари