Konflikt inson hayotining ajralmas tarkibi sifatida konfliktogenlar - Pedagogika - Referatlar

Konflikt inson hayotining ajralmas tarkibi sifatida konfliktogenlar

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

957.0908203125 KB

Ko'chirib olish

Konflikt inson hayotining ajralmas tarkibi sifatida konfliktogenlar Reja: 1. Konfliktlarning mazmuni va ularga bo‘lgan munosabat. 2. Konfliktlarning kelib chiqish qonuniyatlari, ildizlari va sabablari. 3. Konfliktogen – konfliktga imkon beruvchi, konflikt uchun sharoit yaratuvchi sifatida. 4. Konfliktogenlar eskalatsiyasi va yuzaga kelmasligi uchun shart- sharoitlar.

Konfliktlarning mazmuni va ularga bo‘lgan munosabat Inson ilk bolalik davridanoq turli nizolar va ziddiyatlar bilan o‘zi xohlamagan tarzda to‘qnash keladi. Agar o‘zimizning bolaligimizni esga olsak, oddiy narsalar ustida juda qattiq qayg‘ur ganimiz, o‘z xis-tuyg‘ularimizga berilib ketib, manfaatlarmiz himoyasi uchun kurashga kirganimizni anglaymiz. Masalan, urishib qolgan bolani o‘zimizning ko‘chadan o‘tishga qo‘ymaganimiz, bizga velosipedini bermagan bolani masxara qilishga uringanimiz, keyinroq esa sizning yangi kiygan chiroyli ko‘ylagingiz boshqa qizlarning xavasini keltirgani, ular sizni qutlash o‘rniga “namun-cha o‘zingga zeb beribsan?!” deb piching qilgani, akangiz dars qilayotganida ataylab kassetani baland ovozda qo‘yib qo‘yganingiz, yoki o‘zingiz yaxshi ko‘rgan o‘yinchoqlaringizni mehmon boladan yashir ganingiz mana shunday oddiy konflikt vaziyatlardir. Bularning barchasi kundalik turmushda uchrab turadigan odatdagi nizo va kelishmovchiliklar hisoblanadi. Aytmoqchimizki, ilk bolalikdanoq, biz o‘z maqsadlarimizga yetishish uchun boshqalar manfaatlari bilan to‘qnashamiz. Ammo ulg‘ayganimiz sari ikki xil hodisa yuz beradi. Birinchidan, bolaligimizda bizga katta ta’sir o‘tkazgan kelishmovchiliklar ulg‘ayganimiz sari bizga e’tiborsiz,

kichik, jiddiy bo‘lmagan hodisalarga, ba’zan esa kulgili holatlarga aylanadi. Ko‘nglimizda, nima uchun shunchalik kuyingan ekanman, deb o‘ylaymiz. Shu oddiy bir narsa menga shunchalik ta’sir qilgan ekanda, deb xulosa qilamiz. Tabiiy ravishda, katta bo‘lganimizda yoshligimizda urishgan bolani ko‘chamizdan o‘tkazmaslik, yoki mehmondan biror narsani yashirish hayolimizga ham kelmaydi. Bolalik davrimizda hammamiz ham juda jo‘n narsalar uchun kurashganmiz. Ammo hozir hech qaysi birimiz mehmon boladan o‘z o‘yinchoqlarimizni, o‘yinchoqlar bizga qanchalik qadrli bo‘lmasin, yashirib qo‘ymaymiz. YA’ni, biz ulg‘aygan sari konfliktlarga aqli rasolik va sipolik, sog‘lom fikrlilik asosida yondoshamiz. Shubha yo‘qki, ulg‘aygan insonlar, ya’ni kattalar konfliktlarga kichiklarga nisbatan boshqacharoq yondoshishadi. Ikkinchi tomondan esa, ulg‘ayganimiz sari, bizning hayotimizdagi kelishmovchilik, nizo va ziddiyatlar ham o‘sib, ulg‘ayib, kattaroq mazmun va mohiyat kasb eta boshlaydi. Masalan, siz bir qizni yoqtirib qoldingiz. Ammo u sizga emas, sizning do‘stingizga e’tibor qaratdi. Sizni “Nima kilish kerak?” degan savol qiynaydi. O‘sha bola bilan bir “chekkaga” chiqib, gaplashib olish hayolingizga keladi. Ammo mana shu niyat to‘g‘rimikin, siz buni bilmaysiz. O‘z emotsiyalaringizga bo‘ysunasiz. Emotsiyalar esa sizni qasd olishga, baxti chopgan bolani bir “o‘qitib” qo‘yishga, orani “o‘g‘il-bolachasiga” ochiq qilib olishga chaqiradi. Ammo 17-18 yoshimizdagi bu xis-tuyg‘ular - 40-50 yoshli odamga jizzakilik, hovliqmalik, o‘ylamasdan ish tutish bo‘lib ko‘rinishi aniq. Chunki, 40- 50 yoshli inson ko‘ngil ishi qiyin ekanligini, aslida qizni birovni tanlashga majburlab bo‘lmasligini, bu uning shaxsiy huquqi ekanligini, shu bilan birga, qiz ko‘nglini o‘zi tomon og‘dirib olish zo‘ravonlik, kuch ishlatish, zo‘rlik qilish orqali emas, balki boshqa, qizning ko‘nglini oladigan ishlar orqali amaliyroq bo‘lishini bilishadi. Shu bois, 40-50 yoshli odam o‘zi yoqtirgan insonga nisbatan mehrliroq bo‘lish, o‘zining va uning manfaatlarini muhofaza qilish yo‘lidan boradi. O‘zi yoqtirib qolgan qiz bolaning aslida boshqa o‘zi yoqtirgan yigiti borligini ko‘rib, bu yigitni do‘pposlash orqali masala hal bo‘lmasligini biladi va anglaydi. Chunki gap yigitda emas, balki qiz bolaning ko‘nglida

Demak, yosh o‘tgan sari konfliktlarning mazmuni ham, ularga bo‘lgan munosabat ham o‘zgarib boradi. Konfliktlar murakkablashib boradi, shunga yarasha odamlarning hayot tajribasi ham bosiqlik, mulohazakorlik, jiddiylik tomon o‘zgarib boradi. Chunki inson ulg‘aygan sari o‘z xis-tuyg‘ularini jilovlashga, ularni ma’lum tartibga solishga, ularni boshqarishga o‘rganadi. O‘z emotsiyalarini boshqarish esa ziddiyatli vaziyatlarda nizolarning kuchayib ketmasligi, ularning chuqurlashmasligi, konfliktlarning to‘g‘ri yechimlari topilishi uchun asos bo‘lib xizmat qiladi. Hayotda shunday konflikt vaziyatlar bo‘ladiki, oddiy narsa bahona bo‘lib, oilalar buzilib ketadi, odamlar biri birini o‘ldirib qo‘yadi, birovning joniga qasd qilinadi. Keyinchalik umr bo‘yi nima uchun mana shunday amallarni qilganini ular tushuntirib bera olmaydi. Bunday voqealarni OAV orqali juda ko‘p kuzatsa bo‘ladi. Masalan, televizorda qaysi ko‘rsatuvni ko‘rishga kelisha olmagan o‘gay ona va o‘g‘il baxsi oqibatida, mast bo‘lgan o‘g‘il o‘gay onasini otib o‘ldirgan.

Politsiyadagi tergov jarayonida o‘g‘il qaysi ko‘rsatuvni ko‘rishni istaganini eslay olmaydi. Yoki, qurilishda ishlaydigan ikki do‘st orasida baxs kelib chiqadi. Biri ikkinchisini haqoratlab, buralab so‘kadi. Bunga chiday olmagan odam uni itarib yuboradi. Do‘sti boshi bilan betonga tushadi va o‘ladi. Yana bir hayotiy voqea, qo‘shnilar orasida janjal kelib chiqadi. Janjallashayotgan qo‘shnilar yonidan o‘tib ketayotgan umuman ularga notanish odam, otilgan o‘qdan nobud bo‘ladi. Qo‘shnilardan biri qotillik uchun qamoqqa hukm qilinadi. Yosh oila, ya’ni yangi turmush qurgan eru-xotin ko‘chada ketayotgan bo‘ladi. Bir notanish yigit ularga kulib qaraydi. Er “Nimaga senga qarayapti?”- deb jahli chiqadi. Uyga kelganda aybi bo‘lmagan xotinini urib, do‘pposlaydi. Shu bilan, ko‘chada xotiniga qaragan odamni jazolaganday bo‘ladi, ammo xotini ko‘nglida urish-do‘pposlashdan so‘ng mehr qoldimi, bu masala bilan qiziqmaydi. Bu voqealar oddiy hayotdan olingan. Demak, konfliktlar hayotimizning har bir bosqichida kelib chiqishi mumkin bo‘lib, inson ulardan o‘zini himoya qilishga doim tayyor turishi kerak. Chunki konfliktlar qo‘qqisdan, odam ularni batamom kutmagan vaqtda, konflikt kelib chiqishining umuman ilojisi bo‘lmagan hollarda ham vujudga kelishi va inson hayoti va tinchligini buzishi mumkin. Konfliktlar kattalar hayotida ancha keng uchrab turadigan hodisa hisoblanadi. Chunki kattalar juda keng ravishda turli muloqotlarga kirishadi. Masalan, rahbar organlarda ishlagan odamlar hayotida ular faoliyatining 70-80 % turli ochiq-oydin, yoki yashirin ziddiyatlar sharoitida o‘tadi, ularning inobatga olinmasligi, ularga bee’tiborlilik esa konfliktlarning chuqurlashib ketishiga asos bo‘lib xizmat qiladi. Shuning uchun, konfliktlarning kelib chiqish qonuniyatlari qanday va vujudga kelgan konfliktning ildizlari va sabablarini tahlil qilish yo‘llari nimalardan iborat degan masalalar dolzarblik kasb etadi. Konfliktlarning kelib chiqish qonuniyatlarini o‘rganish ularni ilk vujudga kelish jarayonidayoq bilib olish va oldini olish choralarini ko‘rish imkoniyatini yaratadi. Konfliktning kelib chiqish sabablarini tahlil qila olish esa, vujudga kelgan konfliktning to‘g‘ri yechimini topishga qo‘l keladi.

Kuzatishlar shuni ko‘rsatadiki, 80% konfliktlar ularning ishtirokchilari hoxish va irodasiga qarama-qarshi o‘laroq, ular istagiga qarshi ravishda vujudga keladi. YA’ni, kamdan kam hollarda konflikt ataylab tayyorlanib, amalga oshiriladi. Ammo nima uchun, biz konfliktni ataylab tayyorlamagan bo‘lsak ham, ular yuzaga keladi? Chunki bizning psixikamiz va psixologiyamiz o‘zimizga qaratilgan agressiyaga qarshi agressiya bilan javob qaytarishga, ziddiyatda eng avvalo o‘zini himoya qilishga, kezi kelganda, o‘zini muhofazalash uchun, xujum qilishga tabiatan kodirovka qilingan bo‘ladi, mana shunday o‘zini tutishga biz tabiatan ma’lum darajada o‘rgatilgan, tayinlanganmiz. Agar inson konfliktning ilk qadamlaridanoq, “mana, konfliktning birinchi xususiyatlari boshlandi, ular nima oqibatlarga olib kelishi mumkin, kel, ulardan aql bilan o‘zimni omon saqlab qola qolay”, desa, demak, u konflikt vaziyatlarga to‘g‘ri munosabat bildirgan bo‘ladi. Chunki, ziddiyatni boshlayotgan odamning bir, ikki minutdan so‘ng emotsional-psixologik kayfiyati umuman o‘zgarishi mumkin, boshqa emotsional-psixologik kayfiyatda u o‘zini batamom boshqacha tutishi mumkin. Shu bois, ko‘pchilik oilalarda, erining qo‘li yengilligini bilgan xotinlar erining jahli chiqsa, hech bo‘lmaganda qo‘shnining uyiga chiqib, jon saqlaydi. Chunki, bir-ikki soatdan keyin, eri o‘ziga kelganida, balki u o‘z xotini urganligiga ichida achinar... Konflikt vaziyatlarning kelib chiqishida biz bilishimiz zarur bo‘lgan narsa shuki, konflikt larning kelib chiqishida “konfliktogen”lar juda muhim rol o‘ynaydi. Konfliktogen – konfliktga imkon beruvchi, konflikt uchun sharoit yaratuvchi sifatida tarjima qilinadi. Konfliktga olib kelishi mumkin bo‘lgan so‘zlar, amallar, yoki harakatsizlik konfliktogen deb ataladi. Bu ta’rifda muhim bo‘lgan so‘zlardan biri “mumkin bo‘lgan”dir. Chunki u - konflikto gen larning havfini, ularning ichki tahdidini to‘g‘ri belgilab beradi. Konfliktga olib kelishi aniq bo‘lmagan, ya’ni konfliktga olib kelishi “mumkin bo‘lgan” narsalar ziddiyatga nisbatan uyg‘oqligizgiz va sezgirligingiz,

ogohligingizni tinchlantirib, sizni aldab qo‘yishi mumkin. Tanishingizga nisbatan har doim salom-alikni quyuq qilsangiz-u, bir marta o‘z ishlaringiz bilan o‘ylanib, unga har doimdagidek e’tibor qaratmasdan, oddiy “Salom?” deb o‘tib ketsangiz, u sizdan qattiq hafa bo‘lib qolishi mumkin. “O‘zini katta tutyapti, behurmatlik qildi, nima men uning arpasini xom o‘rdim-mi?! Salom bermasa o‘ziga?! Ja, katta ishga o‘tdim deb, dimog‘i ko‘tarilib ketibdi-mi?....” Orada noqulay ahvol kuzatiladi. Keyingi gal u siz bilan sovuq, rasmiy muomala qiladi. Endi siz o‘ylanasiz. “Nima bo‘ldi bunga?! Nimaga o‘zini bunday tutyapti?! Xuddi men bilan urishib qolganday.. Uni hafa qilmovdim, shekilli...” Konfliktogenlarning ayyorligi shundaki, biz o‘zimizning so‘zlarimiz va amallarimizga emas, balki bizga aytilgan boshqa odamlarning so‘zlari va amallariga ko‘proq e’tiborliroqmiz. Boshqa odamlarning so‘zlaridagi intonatsiya, mimika va ma’no bizga uning bizga nisbatan munosabati haqidagi axborot, ya’ni ma’lum informatsiyani bildiradi va beradi. Ammo o‘zimiz birovlarga so‘z aytganimizda, har doim ham, so‘zlar ma’nosi nimani anglatmoqda, bizning mimikamiz, ovozimiz, qo‘l harakatlarimiz, intonatsiyamiz yana qanday qo‘shimcha axborotni birovlarga uzatayotganligiga e’tibor bilan qaramaymiz. Ko‘pchilik hollarda bu narsa intuitiv tarzda kechadi. Demak, biz boshqalardan kelayotgan informatsiyani diqqat bilan filtrlaymiz, o‘zimiz jo‘natayotgan informatsiyani esa – filtrlamasdan, to‘g‘ri jo‘natamiz. Shu nuqtai nazardan, hammamiz o‘zgalardan kelayotgan axborotga emotsional yondoshamiz, o‘zimizdan ketayotgan informatsiyani esa ko‘proq shundayligicha, ya’ni boricha jo‘natamiz. Ba’zan xotin-qizlar haqida “Ayollar o‘zi aytgan gaplarga diqqat qilmaydi, ammo o‘zi haqida boshqalar aytgan so‘zlarni diqqat bilan eshitadi”, deyiladi. Ammo aslida biz hammamiz shunday qilamiz. Bu holat, o‘z manfaatlarini muhofaza qilishga qaratilgan intuitiv himoyaning natijasi hisoblanadi. Ammo birovlarning manfaatlarini ham muhofaza qilish, yoki hurmatlash lozimligi hayolimizga ham kelmaydi. Demak, konflikt vaziyat - biz jo‘natayotgan va qabul qilayotgan axborotlar orasidagi xissiy-emotsional hamda psixologik muvozanat buzilganda yuzaga keladi. Ana shunday hayotda uchrab

turadigan konfliktogen vaziyatlar chuqur ziddiyatlarning kelib chiqishini ta’minlashi mumkin. Konfliktogenlar ko‘payib, ular majmuaga aylanganda, konflikt tug‘iladi. Konfliktogenlar eskalatsiyasi qonuniy ravishda konfliktga olib keladi. Bizga kelayotgan axborotlar konfliktogenlar bilan to‘lgan bo‘lsa, biz unga tabiiy ravishda o‘zimizdagi konfliktogenlar bilan javob beramiz. Faraz qiling, oila. Qaynona va kelin. Kelin yangi tushgan. Hali oilaning tartiblarini yaxshi o‘zlashtirmagan hamda ovqat pishirishni bilmaydi. Bu borada qaynona erinmay hammaga axborot berib o‘tadi. Kelinining uddaburo emasligidan muntazam noliydi. Kelin o‘zicha eziladi, yaxshi kelin bo‘lishga astoydil harakat qiladi, ammo unda tajriba yo‘q. Kelin qaynonaga o‘zining ahvoli haqida gapirishdan qo‘rqadi. “Ular meni tushunmaydi, o‘zim aybdorman”, deb o‘ylaydi. Asta-sekin turli qochirim gaplardan zerikkan kuyov ham kelinni ovqat pishira olmaslikda ayblay boshlaydi. Aslida kelin ovqat pishirishni bilmasa ham, yaxshi inson bo‘lishi mumkinligi hech kimning aqliga kelmaydi. Kelin – ovqat pishirishi shart! Vassalom. Mazkur axborot, ya’ni kelinning qo‘li shirin emasligi atrofdagilar ongiga singib boradi. Kelin esa ovqat pishirishni astoydil o‘rgana boshlaydi. Shu bois, kelin ancha yaxshi ovqat pishira boshlaganini ular sezishmaydi. Kelin esa yangi oiladagi yaqin qarindoshlardan o‘ziga nisbatan yaxshi muomala kutadi. Biroq, uning asta yaxshi pazanda bo‘lib qolganini xech kim kelinga aytmaydi va bildirmaydi. Uning peshonasiga umrbod “ovqat pishirishni bilmagan kelin” muhri bosilib bo‘lingan va uni o‘chirishning ilojisi yo‘q. Kelinning ko‘nglida qaynonaning muntazam ayblari asosida konfliktogenlar haddan ziyod ortadi, ular yig‘ila boshlaydi. Izza bo‘lgan kelin qalbi har qanday axborotlarni passiv va salbiy tarzda qabul qilishga qo‘nikib boradi. Qaynona kunlarning birida, yana bir marta, qaynotasi, qarindoshlar va kelinning o‘zi oldida, uning ayblari haqida gap boshlaganda, qaynona konfliktogenlari kelin konfliktogenlari bilan to‘qnashib, kelin qalbida emotsional portlash yuz beradi. Mazkur emotsional portlash hammani dovdiratib qo‘yadi. Kim aybdor, kim haqligiga o‘rgangan odamlar darrov o‘zini oqlashga o‘tishadi. Bir tomonda kuyov -

o‘z xotini va o‘z onasi o‘rtasida kimning yonini olishni bilmaydi. Qaynota, kelindan ko‘ra, o‘z xotiniga ko‘proq ishonadi. Har holda kelinning qo‘li shirin emasligi ayon. Natijada, oila hayotiga “planli ravishda kiritilayotgan, tarbiyalanayotgan va o‘stirilayotgan” janjal - konfliktogenlarning haddan ziyod ortishi oqibatida kutilmagan holda kirib keladi. Aslida mazkur holatda oilaviy janjalni “kutilmagan” deyish noo‘rin, chunki adolatsizlik adolat o‘rnatilishini talab etadi. Haddan ziyod yerga urilgan inson o‘z haqqi va huquqlari uchun kurasha boshlaydi. Bunday misollarni ko‘plab keltirish mumkin. Ularning barchasini umumlashtirgan narsa shundaki, insonlararo konfliktogenlarning to‘qnashuvi konfliktga olib kelishidir. Agar siz hayotingizda ro‘y bergan biror konfliktni mana shunday tarzda tahlil qilsangiz umumiy ssenariy o‘xshash bo‘lganligiga iqror bo‘lasiz. Yuqoridagi oilaviy mujaroning xususiyati shundaki, unda na qaynona, na kelin, na boshqalar mana shu holat juda qattiq ziddiyatga olib kelishini tushunmaganlar, yoki bilmaganlar. Qaynona “Kelinni tarbiyalayapman” deb o‘ylagan, kelin “Men rosa harakat qilyapman” deb o‘ylagan. Ularning ikkalasi ham, biz oilamizda ataylab janjal ko‘taramiz deb harakat qilmagan. Yuqoridagi vaziyatda qaynonaning ham, yoki kelinning ham o‘z oilasida konflikt chiqqanidan xursand bo‘lgan deb ham bo‘lmaydi. Ular buni istamagan edi, ammo janjal bo‘ldi. Mazkur vaziyatning davom etishi oilaviy janjal bilan tugashi tabiiy edi. Konfliktogenlar tahdidiga uchragan odam, odatda, o‘zining psixologik va emotsional holatini himoya qilishga o‘tadi. Shu bois, u konfliktogenga nisbatan o‘zidagi emotsional tahdid bilan munosabat bildiradi. Mazkur emotsional tahdid ko‘pchilik hollarda ovoz, mimika, intonatsiyadagi agressiya bilan ifoda qilinadi. Agressiyaga doim o‘ziga yarasha agressiya bilan javob qaytariladi. Ammo o‘ziga qaratilgan agressiyani bosib ketish uchun javobiy agressiya yanada kuchliroq bo‘ladi. Chunki odam “buni adabini berib qo‘ymasam, shunday bo‘laveradi”, deb o‘ylaydi. Natijada har ikki tomonda konfliktogenlar miqdori keskin orta boradi. Inson emotsional va psixologik holati unga qarata yo‘naltirilgan haqorat, piching,

kesatiq, so‘kish, nafsoniyatga tegish, zo‘ravonlik, o‘z fikrini o‘tkazishga intilish, taziyq kabilarga, doimiy ro‘y beradigan adolatsizlikka bundan o‘zgacha munosabat bildira olmaydi. Insonlar orasidagi turli munosabatlarni tartibga solish uchun har bir millatda etik va estetik qadriyatlar shakllantiriladi. Shu bois, odamlar milliy axloqiy qadriyatlar va normalar asosida tarbiya qilinadi. Bizga eng kichik paytimizdanoq birovni bekordan bekorga hafa qilmaslik, uning nafsoniyatiga tegmaslik, so‘kmaslikni o‘rgatishadi. Ammo hamma ham ana shu normalarga rioya qilmaydi. Eng qiyin bo‘lgan narsalardan biri, o‘zingni juda qattiq hafa qilgan odamni kechirish hisoblanadi. Ayb qilgan odamni kechirish lozimligi hamma dinlarda uqtiriladi. Xristian dinida “sening bir yuzingga urgan odamga, ikkinchi yuzingi tut”, deb aytiladi. Islom dinida muqaddas bayramlarda dushmanlar bir-birlarining gunohlaridan o‘tishi lozimligi tayinlanadi. Ammo real hayotda birovning aybidan kechgan odamlar juda kam topiladi. Shu bois, o‘zbek xalqi “kechirimli bo‘lish mardning ishi” deydi. O‘zini muhofaza qilish insondagi tabiiy va eng kuchli instinktlardan hisoblanadi. Shu sababli odamlar zarracha bo‘lsa ham o‘ziga zarar bo‘lmaslikka urinadi. Konfliktogenlar eskalatsiyasi yuzaga kelmasligi uchun: - konfliktogenlarning o‘zingiz va atrofdagilar yuragida yig‘ilishiga yo‘l qo‘ymaslik; - konfliktogenlar vujudga kela boshlaganda esa, ulardan o‘z fikri va ongini ozod qilish yo‘llarini qidirish; - o‘zimizda vujudga kelishi mumkin bo‘lgan konfliktogenlar boshqalar ko‘nglida ham yuzaga kelishi mumkinligini nazarga olishimiz darkor. Mana shu natijalarga erishishda konfliktogenlarsiz muomala yuritish qoidalari qo‘l keladi: 1. Konfliktogenlardan foydalanmang, ularni o‘z vaqtida, ildiz otib ketmasidan yo‘qotishga harakat qiling 2. Konfliktogen bilan to‘qnashganda unga o‘zingizdagi konfliktogen bilan javob qaytarmang

3. Konfliktogen bilan munosabat bildirayotgan odamga, shuningdek umuman har qanday suhbatdoshingizga empatik (birovning xis-tuyg‘ularini anglash asosida) munosabat bildiring. Empatik munosabat o‘rnatish uchun suhbatdoshingizga xush keladigan mavzularni tanlang, unga komplimentlar ko‘rsating, kulib gaplashing, uning so‘zlarini diqqat bilan eshiting v.h. 4. Imkon qadar ko‘proq ijobiy xis-tuyg‘ular ulashing. Konfliktogenlar maxsus garmonlar natijasi hisoblanadi. Agar o‘zingizning kayfiyatingizni yaxshilik sari yo‘naltirsangiz, konfliktogenlarni yengishga imkon tug‘iladi. Konfliktogenlar insonni kurash, ziddiyat va nizoga yo‘naltiradi. Bu esa organizmda adrenalinning ko‘payishiga olib keladi. Adrenalin konfliktgen bilan qo‘shilib, g‘azab, jahl, agressiyaning kuchayishiga sabab bo‘ladi. Odamning qattiq g‘azablanishi noradrenalinni keltirib chiqaradi. Uning inson salomatligiga bo‘lgan juda katta salbiy ta’siri mavjud. Ammo chiroyli suhbat inson organizmida endorfin, ya’ni “baxt garmonlarini” yuzaga keltiradi. Shundan foydalanishga harakat qiling. Konfliktogenlarning ko‘pchiligini q uyidagi turlarga ajratish mumkin: - o‘zini ustun qo‘yish; - agressiyaga moyillik; - egoizm. O‘zini ustun qo‘yish kuyidagi amallarda namoyon bo‘ladi O‘zini ustun qo‘yishning ochiq ko‘rinishlari: buyruq berib gapirish, tahdid qilish, birovni niqtab turish, salbiy munosabatlar, tanqid, ayblash, birov ustidan kulish, istehzo, sarkazm, piching, kesatiq. Yashiringan ustun qo‘yish hollari: tashqi ko‘rinishdan yaxshi munosabat sifatida qabul qilsa bo‘ladigan ustunlik. “Tinchlaning”, “Aqlli odamsiz-u, ammo...”, “Hayronman, nimaga hafa bo‘lasiz...”, “Shuni ham bilmaysizmi?!”, bu vaziyatlarda tashqi qo‘rinishdan mayin ohang tanlansa ham, bu holat konfliktogen holat sifatida baholanadi. Masalan, er xotiniga “Nihoyat shirin ovqat yer ekanmiz- da”, - deydi. Xotin hafa bo‘ladi. U “Nima xech qachon shirin ovqat pishirmaganmanmi?!”, deb o‘ylaydi.

Mantanchoqlik: o‘z marralari va yutuqlari haqida ko‘pirib gapirish, shu bilan birga o‘zgalar marralarini pastga urish, ularni “o‘z o‘rniga qo‘yib qo‘yish” istagi. Qat’iylik, fikr va qarashlar keskinligi: o‘z fikrlarining to‘g‘riligiga haddan ziyod ishonish, qarashlarni bildirishdagi keskinlik, faqat o‘zi to‘g‘ri so‘z ayta olishi mumkinligiga ishonch, birovlar fikrini o‘ylab ham ko‘rmaslik, “Bizning oyimiz rahbar bo‘lganlar-da, shuning uchun o‘zlarini juda aqlli deb biladilar...”, “Hamma narsani bilaman deysiz-u, oddiy choy damlab berolmaysiz...”, “Faqat leksiya o‘qiysiz, oddiy gapira olmaysiz...”, “Sen nimani bilarding...” qabilidagi so‘zlarni ishlatish. Bu vaziyatdagi konfliktogenlar “Hamma erkaklar – erkak”, “Hamma xotinlar – yolg‘onchi”, “Hamma – o‘g‘ri”, “Bo‘ldi gapingni to‘xtat...”, “E, bugungi yoshlar buzilgan...”, “E, kattalar hech narsaga tushunmaydi..” kabi kirish so‘zlar bilan ham anglashiladi. Masalan, yoshlarni qiziqtirgan muzika, kiyim, moda, o‘zini tutish, salomlashish kabilar kattalarning jig‘iga tegishi mumkin. Bunday fikrlar ochiqchasiga bildirilganda, yoki ularni bola tafakkuriga majburiy kiritishga urinilganda, yoshlar o‘z ota-onasidan ma’lum axborotlarni yashirishga tushadi, yoki o‘z odatlarini himoya qilish yo‘lini tutadi. O‘z maslahatlari va fikrlarini majburiy singdirish va qabul qilinishiga harakat qilish. Odatda, maslahat faqat mana shu maslahat so‘ralgan taqdirdagina berilishi lozim. Ammo ko‘pchilik hollarda biror muammo muhokama qilinayotgan bo‘lsa, o‘zini katta tutgan odam, yoki yoshi ulug‘roq odam, albatta maslahat qila boshlaydi. Maslahatni esa yo qabul qilish, yoki uni inkor qilish mumkin. Maslahat qabul qilinsa, uni bergan odam xursand bo‘ladi, maslahat ochiqchasiga inkor etilsa, uni bergan odam, eng ijobiy munosabatda, “Meni mensimadi, gapimga kirmadi” deyishi mumkin. Masalan, o‘zbek oilalari uchun erning o‘z xotiniga qanday kiyinish, qayerga borish, kim bilan gaplashish, sochini qanday turmaklash, telefonda qanday, kim bilan, qaysi kunda va qancha vaqt gaplashish, kimga nima deyishini belgilab berishi odatiy hol. Ammo, aslida, bu holat ayol erkini va individualligini cheklash deb baholanadi. Yoki, qaynonaning qanday uy tutish lozimligi bo‘yicha o‘z kelinini niqtab turishi “tarbiyalash” xususiyatiga kiritiladi.

Hamsuhbati so‘zlarini bo‘lish . Suhbat faqat bir tomonning emas, balki ishtirok etayotgan har ikki tomonning muloqoti hisoblanadi. Ammo ko‘pchilik hollarda ba’zi odamlar faqat o‘z tuyg‘ularini gapirishga e’tibor qilib, o‘zga odamni eshitishga sabr-qanoat qilishmaydi. Boshqa tomon ham o‘z fikrlarini bildira boshlasa, uning so‘zlari keskin bo‘linadi, “A, nima deding...” deb eshitilmaydi, o‘z hamsuhbatiga e’tiborsizlik ko‘rsatiladi. Masalan, faqat qaynona gapiradi-yu, kelini o‘z fikrini bildira olmaydi. Kelinning o‘z fikri borligi inobatga ham olinmaydi. Yoki er gapiradi-yu, xotin o‘z fikrini bildirishga urinsa, “Nima, sen menga aql o‘rgatmoqchimisan?!” qabilida agressiya bilan munosabat ko‘rsatiladi. Bu bilan o‘z so‘zlarining boshqalar fikrlaridan muhimroq ekanligini ko‘rsatish, faqat o‘zi gapirishga harakat qilish, boshqalarga so‘z bermaslik orqali o‘z ustunligi ko‘rsatmoqchi bo‘linadi. O‘z ustunligini doimo ko‘rsatishga intilish ko‘pincha boshqalar huquqlarining kamsitilishi evaziga bo‘lishi inobatga olinmaydi. Informatsiyani yashirish: Odamlar hayotida axborot muhim rol o‘ynaydi. Axborotni yashirish kishilarda shubha uyg‘otadi. Shu bilan birga, axborotni yashirgan kishiga nisbatan ishonchsizlik vujudga keladi. Oqibatda odamlar orasi va munosabatlari buzilishi uchun asos tug‘iladi. Erkaklar ko‘proq, o‘z shaxsiy vaqtining qanday va nimalarga sarflanayotganligini, yoki umumiy mablag‘larining miqdorini, ularning nimalarga ishlatilayotganligini, o‘z xato va kamchiliklarini yashirishga harakat qilishadi. Ayollar esa erkaklar borasidagi o‘z ichki xissiyotlarini, yashirin iqtisod qilingan pul mablag‘larini, erining qarindoshlariga nisbatan haqiqiy munosabatini, bolalarining ba’zi “ayblarini” yashirishga urinishadi. Birovning ustidan kulish . Birovning ustidan istehzo bilan kulish, uni mashara qilish agressiyaning psixologik turlaridan hisoblanadi. Birovning ustidan kulish inson huquqlarini buzishga yo‘naltirilgan bo‘ladi. Odatda javob bera olmaydiganlar ustidan kulgi qilinadi, yoki ana shu vaziyatda konkret odam kulgiga nisbatan ma’lum sabablarga ko‘ra javob qaytara olmaydi. Inson ustidan kulish uning nafsoniyatiga tegadi va uzoq vaqt dilda o‘rnashib qoladi. Bolaligida mazah qilingan “semiz”lar, “omi”lar, “qishloqi”lar, “turqi sovuq”lar keyinchalik o‘z

ustidan kulgan odamlarga qarshi harakat olib borgani, yoki, “birinchi muhabbati” hamma tomonidan kulgi ostiga olingan yigitlar keyinchalik o‘z dushmanlaridan qaqshatgich qasos olgani borasidagi hayotiy misollar ko‘p. Ko‘pchilik hollarda kulgi ostida qolgan odam qulay vaziyat poylab o‘z javobini tayyorlaydi. Aldash yoki aldashga harakat qilish . Eng ashaddiy konfliktogenlardan hisoblanadi. Ayollar ham, erkaklar ham o‘zlarini aldashga yo‘naltirilgan harakatlarni kechira olmaydilar. Odatda aldash orqali yuzaga kelgan xissiy-emotsional holat juda uzoq vaqt ongda saqlanib qoladi hamda umr bo‘yi konfliktogen rolini o‘ynab keladi. Aldash orqali odam yuragida yuzaga kelgan alam ko‘p hollarda umuman yo‘qolmaydi va o‘chib ham ketmaydi. Bu alam bot-bot odamlar orasiga yangitdan nizo solinishiga asos bo‘lib xizmat qilishi mumkin. Ayollar o‘z erlarining xotinidan pul yashirganini kechira oladilar, ammo “chetga yurganini” mutlaq kechira olmaydilar. Bu borada o‘zbeklar aytadigan “Er bermoq, jon bermoq” maqoli aynan haqiqatdir. Erkaklar esa o‘z xotinlariga o‘z oilasiga nisbatan hurmatsizlik, xotinning o‘z manfaatlari yo‘lidan qilgan ayyorliklari, “suyuq oyoq”lilikni mutlaq kechira olmaydilar. Agar mana shu masalalarda aldash vujudga kelgan bo‘lsa, tomonlar munosabati barbod bo‘lishi tabiiy. Umuman olganda, oilaviy hayotda aldash, aldashga harakat qilish yaxshi va samimiy munosabatlarni ichdan va zimdan qo‘poradi. Hamsuhbatining biror kamchiligi yoki muvaffaqiyatsizligini doimo ta’kidlab o‘tishga harakat qilish . Birovlarning ishi yurishmaganidan xursand bo‘lish, o‘zi yoqtirmagan odamlarning hayotida biror kor-xol bo‘lsa, undan quvonish, ba’zi odamlarning ustidan muntazam kulish, kamchiliklarni ro‘kach qilish, mana shu holatlarda o‘zini yaxshi xis qilish o‘zini ustun qo‘yishning turlaridan biri hisoblanadi. Muvaffaqiyatsizlik hamma bilan ham sodir bo‘lishi mumkin, kamchilik va xato esa, uni tuzatilmagunicha kamchilik va xato bo‘lib qoladi, agar tuzatilsa, u xato bo‘lmaydi. Muvaffaqiyatsizlikdan hech kim o‘zini muhofaza qilinganman deb ayta olmaydi. Shu bois, o‘z do‘sti, hamkasbi, o‘rtog‘i, qarindoshi, eri va yoki xotinining biror kamchiligini umrbod ushlab olib, doimo

uni ta’kidlayverish, uni muntazam esga solish, o‘z ustunligini ko‘rsatish uchun ro‘kach qilish oxir-oqibat juda katta konfliktni keltirib chiqarishi mumkin. O‘z ustidagi mas’uliyatni birovlar ustiga yuklash . Hayotda o‘z mas’uliyatidagi vazifalarda befarq yondoshish hollari uchrab turadi. Masalan, ko‘p xollarda biror narsa qilib berilishiga va’da qilinadi. Ammo o‘zi qilib berishi lozim bo‘lgan vazifa boshqalar zimmasiga yuklatiladi. Ammo boshqalar bu vazifani bajarmaydi. Natijada orada ziddiyat vujudga keladi. Masalan, yigit uylanmoqda. Uning o‘rtog‘i “Men kelinga o‘zim zo‘r guldasta olib beraman. Buni sen o‘ylama”, deydi. Ammo ZAGSga ketish oldidan kelinga mo‘ljallangan guldastaning yo‘qligi ma’lum bo‘ladi. Chunki va’da bergan odam, bu ishni boshqa bir yigitga topshirgan bo‘ladi. U yigit guldasta olishni va’da bergan yigitdan qarzdor bo‘ladi. U esa kuyovni tanimagani uchun, “Nima uchun men guldasta sotib olishim kerak”, deb o‘ylaydi. Natijada, konflikt yuzaga keladi. Kelinga guldastani muxayyo qilish vazifasi kelib chiqadi. Pul qarz so‘rash: Eng keng tarqalgan konfliktogenlardan hisoblanadi. Pul qarz so‘rash pul so‘rayotgan odamda noxush xis-tuyg‘ularni uyg‘otadi. Ammo unga qarz berilganda ham, konflikt kelib chiqishi mumkin. Chunki bu qarz o‘z vaqtida qaytariladi-mi, yo‘q-mi, ma’lum emas. Qarz bilan sinash ko‘p hollarda qarindoshlar, do‘stlar, birodarlar orasini buzib yuboradi. Agressiyaga moyillik

Ko‘pchilik agressiyaga moyillikni faqat erkaklarga xos xususiyat deb biladi. Aslida unday emas. Agressiyaga moyillik ham erkaklarga, ham ayollarga xos xususiyatdir. Ammo erkak va ayol agressiyasi hamda uning qanday ifodalanishi orasida juda katta farq mavjud. Erkaklar agressiyasi o‘zini ochiq ifoda qiladi. Erkaklar agressiyasi o‘zi uchun ko‘proq jismoniy kuch ishlatish shaklini tanlab oladi. Ayollar agressiyasi esa ochiq ifodalanmaydi. Ular orqavorotdan, asta, bilintirmay, zimdan harakat qiladi. Ularni “Sen shu ishni qilding” deb ushlab olish juda qiyin kechadi, chunki ayollar ko‘proq psixologik agressiyani tanlashadi va ishlatishadi. O‘z opponentini psixologik ezish, uni tahqirlash, unga bepisand munosabatda bo‘lish ayollar agressiyasining shakllari hisoblanadi. Erkaklar agressiyasi darrov o‘zini ayon etadi. Urish, jismoniy tazyiq, turtish, bir tushurish, bo‘g‘ish, jismoniy harakatlarni cheklash, do‘q qilish, shantaj – bular erkaklar ko‘proq qo‘llaydigan agressiya turlari hisoblanadi. Ayollar agressiyasi keskin ish tutmaydi, asta, zimdan ish tutadi. Ko‘pchilik hollarda ayollar agressiyasi oiladagi a’zolarga nisbatan qo‘llaniladi. Birovni kamsitish, ruhiy ezish, o‘z kayfiyatini birovni ezish oqibatida normallashtirish, “kulib turib, jonini olish” ayollar agressiyasi hisoblanadi. Ayollar

urmasdan turib, boshqa insonni juda katta ruhiy tanglik holatiga olib kirib qo‘yishi mumkin. Bir qaraganda erkaklar agressiyasi ochiq namoyon bo‘lganligi uchun bezarardek ko‘rinadi. Aslida har ikki tur agressiya ham juda yomon oqibatlarga olib kelishi mumkin. Erkaklar agressiv munosabati oqibatida opponet tomon qattiq jismoniy jarohat olishi mumkinligi ayon. Ayollar agressiyasining keng tarqalgan oqibatlaridan biri, bu – depressiyadir. Depressiyaning oqibatlari ham insonga juda katta tashvishlar olib keladi. Depressiya holatiga chuqur kirib ketgan odam ko‘p hollarda o‘z joniga suiqasd qilishi mumkin. Agressivlikka moyillikning oldini olish ta’lim va tarbiya, insoniy qadriyatlar, diniy e’tiqod tizimida yotadi. Inson o‘zida agressiyaga moyillikni sezsa, unga qarshi o‘zini to‘g‘ri shakllantira borishi lozim. Agressiya, u yo‘naltirilgan odamning ham, uni ishlatayotgan, agressiyani qo‘llayotgan odamning ham salomatligiga juda katta putur yetkazadi.

Egoizm Egoizm faqat o‘z manfaatlarini ko‘rish qobiliyati bo‘lib, o‘zbek tilida xudbinlik so‘ziga to‘g‘ri keladi. Xudbinlik forscha so‘z bo‘lib, ikki ildizdan tashkil topgan: “xud” – o‘z, o‘zim ma’nolarini bildiradi, “bin” – ko‘rish ma’nosini bildiradi. Demak, xudbin so‘zining ma’nosi – faqat o‘zini ko‘rishga to‘g‘ri keladi. Doimiy agressiyaning ildizlaridan biri egoizmga borib taqaladi. Egoizm – o‘z manfaatlarini, boshqalar manfaatlarining buzilishiga qaramay, eng oliy qadriyat sifatida anglanish jarayoniga aytiladi. Shu bois, fransuz lingvisti P.Buast “xudbinlik ustidan qozonilgan g‘alaba eng sharafli g‘alabadir”, deb aytgan. Fransuz yozuvchisi S.Segyur esa, “xudbin uchun – o‘tmish – bo‘shliq, hozir – qaqroq cho‘l, kelajak esa – ahamiyatsizdir”, deb ta’kidlagan. Insonning o‘z o‘ziga munosabati tabiatan o‘zini o‘zi ma’qullash, o‘zini sevish, o‘ziga aro berish, o‘zini chiroyli tutish, o‘zini “yaxshi” inson sifatida ko‘rsatish asosida shakllantiriladi. Bolalikda kinkintoylarni o‘z yuz-ko‘zini orasta tutishini o‘rgatayotganda biz odatda ularga “hozir qo‘llarimiz va yuzimizni yuvib, oppoqqina bo‘lib olamiz”, deymiz. Mana shu “oppoqqina” bo‘lish tartib va qoidalari har bir insonga bolalikdanoq singdiriladi. Shu bois, insonning ichki o‘zini anglashida “men” degan tushuncha tarbiyalanishi lozim va zarur. Inson “men”i uni ijtimoiy hodisa sifatida shakllanilishi uchun asos yaratadi. Yutuqlarga erishish, o‘zini ko‘rsatish, hurmatga sazovor bo‘lish mana shu ichki “men”ning sayi- harakatlari asosida amalga oshiriladi. Demak, ichki “men”ni nimalarga yo‘naltirilsa, oxir oqibat shu qadriyatlarga mutanosib xarakter va amallar shakllantiriladi. Ammo ana shu ichki “men” boshqa yuzlab “menlar”ga qarshi, ularni inkor etgan holda emas, balki ular bilan birgalikda yashashga ko‘nikkan holda tarbiyalanishi lozim. Shu nuqtai nazardan inson ichki “meni” bilan bog‘liq ravishda sog‘lom “egoizm” va nosog‘lom “egoizm” ajratiladi. Sog‘lom egoizm insonning shaxs sifatida shakllanishi uchun energiya beruvchi kuchi hisoblanadi. Nosog‘lom egoizm esa insonlarni o‘zga inson bilan to‘qnashuvi, ziddiyatlar, o‘zini ustun qo‘yish, kelisha olmaslik, o‘zgalarni inkor qilish uchun xizmat qiladi.

Shunday qilib, konflikt inson hayotining tabiiy ajralmas qismi bo‘lib, konfliktlar mazmunini bilish insonni konflikt vaziyatlarda o‘zini tutish tartib- qoidalariga o‘rgatadi. Konflikt mazmunining murakkab kelib chiqish vaziyatlarini anglash esa insonni ana shunday bilimlar bilan qurollantiradi. Shu bois, konfliktning oldini olish uchun kuyidagi amallarga rioya etish ahamiyat kasb eta boshlaydi: - Konfliktga olib kelishi mumkin bo‘lgan so‘zlar, amallar, yoki harakatsizlikdan iborat bo‘lgan konfliktogen vaziyat va holatlardan o‘zini va atrofidagilarni asrash, konfliktogenlarga e’tiborli bo‘lish; - Konfliktogenlar ko‘payib, ularning majmuaga aylanishi oldini ola bilish, konfliktogenlar eskalatsiyasiga yo‘l qo‘ymaslik; - Konfliktogenlarga konfliktogen bilan javob qaytarmaslik; - Konfliktogenlar bilan to‘qnashganda o‘zini himoya qilishga emas, balki nima uchun opponentda konfliktogen vaziyat va holat vujudga kelganiga diqqatni qaratish; O‘zida vujudga kelayotgan konfliktogenlardan qutilish va ularni faol ishlatmaslik choralarini ko‘rish; Jiddiy konfliktogenlardan bo‘lgan o‘zini ustun qo‘yish, agressiya moyillik, egoizmdan qutilish hamda boshqalar tomonidan ular ishlatilganda ham o‘zining konflikt vaziyatga tortilmasligi choralarini ko‘rish.

Adabiyotlar: 1. Karimova S. Kompozitsion mukammallik yo`lida//O`zbek tili va adabiyoti.- 1991.-№6.-B.54-58 2. K.Turdiyeva. Asar syujeti va kompozitsiyasi haqida//Til va adabiyot ta`limi 2001-№3. B. 23-27. 3. Qurbonov T. Portret yaratish uslubi haqida//O`zbek tili va adabiyoti.-1996.- №5.-B.47 4. Zarubejnaya estetika i teoriya literaturi XIX-XX vv.-M.,1987 5. Jirmunskiy V. Teoriya stixa.-L.,1975 6. Uspenskiy B. Poetika kompozitsii.-M.,1970 7. Shklovskiy V. O teorii prozi.-M.,1983

O'xshashlar

Konfliktlar yechimi konflikt g‘olibi

Konflikt va uning imkoniyatlari

Kasb odobining tarkibi

Ta’lim jarayoni tizim sifatida

Pedagogika - ijtimoiy fan sifatida