O’rta asrlarda jismoniy tarbiya va sport - Jismoniy tarbiya - Referatlar

O’rta asrlarda jismoniy tarbiya va sport

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

23.2138671875 KB

Ko'chirib olish

O’rta asrlarda jismoniy tarbiya va sport Reja: 1. Yevropa mamlakatlarida jismoniy tarbiya va sport . 2. Osiyo, Afrika va Amerika qit’alarida jismoniy tarbiya va sport. 3. Uyg’onish davrida jismoniy tarbiya tizimi va pedagogik g’oy alarning paydo bo’lishi. 4. Olimpiya an’analarini qayta tiklash.

O’rta asr davri eramizning V-VII asrlariga to’g’ri keladi. Bu vaqtda feodal tuzumi G’arbiy va Sharqiy Yevropa, Osiyo hamda Shimoliy Afrikada vujudga kelib, u rivojlanib boradi. Markaziy Amerika, Avstraliya qit’alari, Osiyoning shimoliy viloyatlarida esa bu davrda ibtidoiy jamoa tuzumi yoki ilk quldorchilik tuzumi hukm surgan. Demak, jahondagi xalqlar turli-tuman ijtimoiy sharoitlarda yashab, o’z madaniyatlarini bir-birlari hisobiga to’ldirganlar hamda boyitganlar. Yevropa. Feodal tuzumi davrida asosan risarlar va diniy arboblar hukmronlik qilganlar. Ular, asosan, krepostnoy dehqonlar va hunarmand aholini ezish va ishlatish asosiga yashganlar. O’rta asrlar davomida madaniyatning tarkibiy qismi sifatida jismoniy tarbiya va sport ham rivojlangan. Bir necha yuz yillar davomida katolik dini aqliy va jismoniy tarbiyaga salbiy ta’sir o’tkazib keldi. Xristian dini ta’lim va tarbiya sohasida o’zining hukmronligini ustun qo’ydi. Bunda faqat ruhiyat va oxirat haqida ta’limot olg’a surildi. Dinning ta’siri natijasida maktablar va universitetlarda jismoniy tarbiyaga e’tibor berilmadi. Cherkov feodal tuzumiga yordam berish maqsadida risarlik katolisizmini keng tarqatdi. Salb (xoch) yurishlaridagi risarlik faoliyatlarida jismoniy tayyorgarlikka ehtiyoj sezilib, shu sababdan ularni tayyorlashga e’tibor kuchaytirildi hamda risarlik jismoniy tarbiya tizimi tashkil etildi. Bunda, asosan, harbiy ishning amaliy xususiyatiga tayanildi. Risarlarni tarbiyalashda otda yurish, qilichbozlik, ov suzish, kamondan o’q otish, shaxmat o’yini, she’r aytish kabilardan foydalaniladi. 7-14 yoshdagi bo’lajak risarlar obro’li feodal ayollar tarbiyasini olgan. Bolalar orasidan tanlab olingan 14 yoshga tulganlar qurollarni ishlatish bo’yicha tayyorlanardi. 21 yoshda esa ular bevosita risarlikka jalb qilingan. Ular har qanday xizmatni bajarishga tayyor bo’lishi uchun kuch va chidamlilikka erishish yo’lida jismoniy mashqlar bilan shug’ullanganlar. Bunda o’yinlar va sport muhim o’rin tutgan. O’yinlar, harakatlar harbiy xususiyatga ega bo’lgan. Sport o’yinlari ichida fransuzcha «Je de pom» (tennisga o’xshash), inglizcha «so’l» (futbolga o’xshash), gollandcha «Gold» o’yinlari ko’proq qo’llanilgan. Harbiy tayyorgarlik mashqlarida shahar devorlariga hujum, qasr va qurg’onlarni o’rab olib, qamal qilish mazmun topgan. Buning uchun sun’iy joylar tayyorlangan. Sport turlari orasida qilichbozlik, otda yurish,

kurash, nayza uloqtirish, bosqon irg’itish, uzunlikka sakrash, kamondan o’q otish, suzish kabi mashg’ulotlarga keng o’rin berilgan. Nayzabozlikni o’rgatishda shu sohadagi mutaxassis o’qituvchilar feyxmestrlarni taklif etishgan. Boshqa turlarda ham bu usullar qo’llanilgan. Risarlarning ko’ngil ochish mashqlari asosan ov qilish, ya’ni burgut (lochin) yoki it bilan o’ljani tutish otda va piyoda yurib hayvon ovlashdan iborat edi. Ritsarlaring harbiy-jismoniy tayyorgarligini sinovdan o’tkazish uchun ritserlar turnirini o’tkazishgan. Bu haqda VI asrda Fransiyada amalga oshirilgan faoliyatlar tadbirlar guvohlik beradi. Turnirlar ommaviy tusda va yakkama-yakka bellashuvlar ko’rinishida o’tkazilgan. Turnirlarni tashkil qilish asosan oilada o’g’il tug’ilishi, jangdagi g’alaba, risarning uylanishi, yirik feodalning tug’ilgan kuni va boshqa sabablar bilan bog’liq bo’lgan. Yakka bellashuvda risarlar «qirolga hayot, ayolga qalb baxsh etish va o’ziga shon-shuhrat keltirish» uchun qasamyod qilishgan. Turnirlarning o’tkazilishi ko’proq XIII asrga to’g’ri keladi, ya’ni bu krest (xoch) yurishi bilan bevosita bog’liqdir. Bunday yirik turnirlar Germaniya, Angliya, Fransiya, Ispaniyada ko’proq tashkil etilgan. So’nggi turnirlar XV asr oxirlarida Germaniyada, XVI asr boshlarida Fransiyada o’tkazilgan. Bu davrda feodal munosabatlar keskin o’zgardi va risarlik tizimi susayib bordi, ya’ni yangi burjuaziya munosabatlari yuzaga keldi. Bu, o’z navbatida porox va o’q otar qurollarning kashf etilishi tufayli jismoniy tarbiyaga ehtiyoj sussayishini keltirib chiqardi. Dehqonlarning yer mulki va o’z shaxsiy mulkiga ega bo’lishi yollanma ishchilarning ko’payishini ta’minladi. Feodallar va din peshvolari jismoniy mashqlar va xalq o’yinlariga qarshi edi. Buning negizida, asosan, dehqonlar va shahar hunarmandlarini qo’zg’alon ko’tarish, eng avvalo jismoniy va harbiy kuchga ega bo’lish imkoniyatidan mahrum etish maqsadi yotar edi. Shunga qaramasdan xalq qadimgi o’yinlar va jismoniy mashqlar bilan shug’ullanish, an’anaviy bayram va marosimlarda ularni qo’llashni ma’lum darajada davom ettirgan. XIV asrda Shvesariyada 16-18 yoshdagi o’smirlar o’rtasida yugurish, sakrash, kurash, nayza uloqtirish, tayoqlarda qilichbozlik kabi sport turlari bo’yicha musobaqalar o’tkazilgan.

Chex dehqon va hunarmandlari XV asrda Rim katolik dini va feodallariga qarshi g’alayon va qo’zg’alonlarida jismoniy mashqlardan harbiy maqsadda samarali foydalanganlar. O’rta asrda shaharlarning ko’payishi (XI-XIV asrlar) xalq jismoniy madaniyati yangi shakllarining rivojlanishiga olib keldi. Shahar hunarmandlari, mehnatkashlari shaharni himoya qilish maqsadida qilichbozlik va o’q otish bo’yicha «Birodarlik» jamiyatini tuzganlar. Bunday faoliyatlar Fransiya, Italiya, Germaniya, Belgiya, Shvesariya kabi davlatlarda namunali bo’lgan. Shu asosda turli xil o’yinlar va ko’ngilochar tadbirlar ham tashkil qilingan. Angliyaning maydonlari va keng ko’chalarida sul (futbolga o’xshash o’yin) ommaviy ravishda o’tkazilib, tomoshabinlarni jalb etgan. Shahardagi ommaviy sayllarda akrobatika, kurash, mushtlashish kabi o’yin-mashqlar namoyish etilgan. Dehqonlar orasida kurash, tosh otish (uloqtirish), yugurish, tayoqlar bilan qilichbozlik, konkida uchish, otda poyga, lapta, to’p bilan o’yin, chim xokkeyi, chang’ida yurish kabi turlar keng tarqalgan. O’rta asr oxirlarida (XV-XVI a.a.) shahar burjualari kichik doirada o’q otish va qilichbozlik bo’yicha tuzgan «Birodarlik» («Bratstvo») jamiyatlari mustahkamlana bordi. Shahardagi boylar jismoniy mashqlar va o’yinlar o’tkazish uchun maxsus joylar, moslamalar qura boshladi. Bunda asosan tennis, golf, kriketga katta e’tibor berildi. Osiyo, Afrika va Amerika qit’alarida jismoniy tarbiya va sport. Osiyo, Amerika va Shimoliy Afrika mamalakatlarida qadimgi an’analarning uzoq saqlanishi bu hududlarda feodal tuzumi va jismoniy madaniyatning sekin rivojlanishiga olib keldi. Shunday bo’lsa-da, eski an’analar zamirida yangi an’analar paydo bo’la boshladi. Osiyo mamlakatlari. O’rta asrlarda qadimgi jismoniy madaniyat tajribalari Hindistonda keng tarqaldi. Bunda kurash, kamondan o’q otish, yugurish, ot o’yinlaridan foydalanildi. Milliy raqslar bilan birgalikda xatxa-yog (hind gimnastikasi,) ya’ni gavdaning harakat me’yorlari, marosim (ritual) o’yinlari va boshqalar ommalasha boshladi.

Xitoy. Dehqonlarning «sariq belbog’lar» deb atalgan mashg’ulotlari III-V asrlarda davom etib kelgan. Bunda qurolsiz jang usullari avjiga chiqqan. Chunki hukmdorlar aholidan qurollarni yig’ib olgan va ularni ishlatishni ta’qiqlagan edi. VI asrda Xitoy gimnastikasi (ushu) tez rivoj topdi. Bunda qo’l va oyoqlarni ishlatib jang qilish, kaft va uning qirralari bilan urish amalga oshirilgan. Min sulolasi hukmronligi davrida ushu keng rivojlangan edi. Unda 20 xildan ortiq qurollar va tayoqlar qo’llanilgan. Lekin o’q otish qurollarining paydo bo’lishi bu turlar taraqqiyotini ancha pasaytirdi. Shunga qaramasdan, ushu mashqlaridan davolash maqsadida foydalanish davom etgan. Xitoyda, shuningdek, ot ustida chavgon yugurish va hindlarga xos xatxa-yog buyicha musobaqalar o’tkazilib turilgan. Yaponiya. O’rta asrlarda Yaponiyada jismoniy madaniyatning rivojlanishi Samuraylar institutining tashkil etilishi bilan bevosita bog’liqdir. Samuraylar mayda dvoryanlarning harbiy-feodal tabaqasi bo’lib, ularning jismoniy tarbiya tizimi (busido) xilma-xil kurash turlari: sumo, jiu-jiyts va karate, bitta yoki ikkita qilich – kendo bilan jang qilish san’ati, nayza ishlata bilish (noginata), piyoda va otda yugurishda kamondan o’q otish, marosim bellashuvlar, turli xil to’p o’yinlari kabi mashqlarni o’ziga mujassamlashtirgan. Markaziy Amerika xalqlari. Yevropaliklar mustamlaka qilib olgan davrlargacha bu mintaqada inklar, mayya va aseteklar davlatlari mavjud bo’lgan. XII asrlarda bu mamlakatlarda ma’lum darajada jismoniy tarbiya tizimi mavjud bo’lgan. Bunda davlat miqyosida va oila sharoitida tarbiya berish amalga oshirilgan. Tashkil qilingan maktablarda o’yinlar va boshqa jismoniy mashqlar bilan shug’ullanishgan. Kamondan o’q otish, tayyoqlarni (nayza) uloqtirish, qilich va qalqon bilan ishlash karatega o’xshash kurash kabi harbiy-jismoniy tayyorgarlik amalga oshirilgan. Inklar va aseteklarda uzoq masofalarga yugurish hayotiy ehtiyoj bo’lib hisoblangan. Ko’pchilik o’yinlar va mashqlar bu xalqlarning diniy marosimlari, urf-odatlari bilan bog’liq bo’lgan. Shuningdek, qabilalar aro o’yinlar, diniy bayramlar, tantanalar, atletik musobaqalar tashkil etilgan. Butun jismoniy tarbiya tizimi aborigen xalqlarning mehnat, harbiy va hayotiy turmushida katta o’rin tutgan. Yevropaliklarning bosqinchilik, talon-taroj qilish, o’ldirish,

majburlash kabi harakatlari Amerika xalqlarining jismoniy madaniyat tizimi rivojlanishiga salbiy ta’sir etgan. Afrika mintaqasidagi xalqlar. O’rta asrlarda Afrika xalqlari orasida mehnat, harbiy ishlar va ijtimoiy turmush orqali jismoniy madaniyat shakllari belgilangan. Jismoniy tarbiya oilada, ovchilar tomonidan qabilada va «xudo»lar uyida berilgan. U ko’pincha musobaqalashish shaklida amalga oshirilgan. Bunda kamondan o’q otish va tayoqlarni mo’ljalga tekkizish (viyel), ustunga kim uzarga tirmashib chiqish kabilar qo’llanilgan. Raqslar bilan birgalikda harbiy mashqlar qo’shib o’rgatilgan. Yoshlarni harbiy jihatdan tayyorlash maqsadida oilada yoki «xudo»larning uylarida qabila, urug’ boshliqlari rahbarligida turli xil an’anaviy marosimlar tashkil etilgan. Bunda kurash, nayza va lappak uloqtirishdan keng foydalanilgan. O’g’il va qizlardan iborat yoshlarni tarbiyalash tizimida tamtam sadolari ostidagi an’anaviy (ritual) raqslar, turli harakatli o’yinlar, akrobatik mashqlar asosiy vosita sifatida xizmat qilgan. An’anaviy marosimlar kurashsiz, chidamlilik, epchillik, jasrurlikni tarbiyalovchi sport turlarisiz tashkil etilmagan. Bu, o’z navbatida, xalqlarning jipsligi, inoqligi, ahlligini ta’minlashga xizmat qilgan. Bosqinchilik va mustamlakachilik tazyiqi Afrikada milliy jismoniy madaniyatining ancha susayishiga sabab bo’lgan. Uyg’onish davrida jismoniy tarbiya tizimi va pedagogik g’oyalarning paydo bo’lishi. Feodalizm negizida ishlab chiqarish, savdoning o’sishi, shaharlarning kengayishi, kapitalistik musnoabatlarning rivojlanishiga olib keldi. Geografik jihatdan kengayish natijasida markaziy davlatlar vujudga kela boshladi. Ishlab chiqarishning rivojlanishi tabiiy va pedagogik fanlarning taraqqiy etishini ta’minladi. Fan va texnika ishlab chiqarishni kengaytirishga yordam berdi. Leonardo da Vinchi (1452-1519) qushlarni kuzatib, uchuvchi apparatning tuzilish to’g’risida o’z mulohazalarini bildirdi. G’arbiy Yevropa va Rossiyada kitob nashr qilish ishi vujudga keldi. Kemasozlik taraqqiy etdi. Ispanlar, Gollandlar va inglizlar Janubiy yarim sharda ko’pgina geografik kashfiyotlar qilishdi. Ruslar Shimoliy Muz okeaniga tadqiqot (ekspedisiya) uyushtirdi. O’q otar qurollarning turlari ko’paydi.

Tabiatshunoslik sohasida inson faoliyatini o’rganishga doir kashfiyotlar qilindi. Leonardo da Vinchi odam gavdasining mutanosibligi va uning harakati mexanikasini o’rgandi. Shveysariyalik Paratselye (1493-1541) shogirdlarini bemor yotgan joylarida o’qitdi, xirurgiya va terapiyaning uzviy bog’liqligini ta’kidladi. Ispan shifokori qon almashishi haqida ba’zi bir ma’lumotlarni bayon etdi. Ingliz olimi Garvey (1578-1657) «Yurak va qon harakati haqida» nomli kitob yozdi. D.Bekon (1561-1626) faqat kuzatish va tajriba (induksiya, analiz, taqqoslash, tajriba-sinov) chinakam ilmiy usullar, deb isbot qildi. Burjuaziya mafkurachilari ilohiy qarashlarga qarama-qarshi ravishda inson shaxsini ulug’ladi. Quruq pedagogikaga qarshi, kishining faqat aqlinigina emas, balki tanasini ham tarbiyalashga qaratilgan yangi pedagogika ilgari surildi. Vittorino da Feltre (1378-1466) Italiyada pedagogika sohasidagi dastlabki gumanistlardan biri bo’lgan. Hukmdorlar va saroy ahli bolalarini tarbiyalash uchun maktab yaratgan. Bunda aqliy va jismoniy tarbiyaga alohida e’tibor berilib, yalqovlarni ayovsiz jazolaganlar. Vittorino bolalarni sof havoda o’ynatish, suvda suzish va turli jismoniy mashqlarni bajarishga odatlantirdi. Mashhur italyan gumanist shifokori Iyeronim Merkurialis (1530-1606) gimnastikaga doir 6 ta kitob yozdi. Dastlabki uch kitobini jismoniy mashqlar tarixini yoritishga va keyingi uch kitobini esa jismoniy mashqlarning davolovchi xususiyatlariga bag’ishladi. U ko’p kuch sarf qiluvchi mashqlarni to’la ma’qullamadi va asosan davolovchi jismoniy mashqlarni qo’llab-quvvatladi. Fransuz gumanitar yozuvchisi Fransua Rable (1483-1553) o’z asarlarini lotin tilida emas, o’z ona tilida yaratgan. Uning «Gargantyua va Pantgryuel» romani xalq orasida sevib o’qilgan. Unda dunyoni ilmiy anglash g’oyasi olg’a surilgan. Uning ta’kidlashicha, o’g’il bolalarning ilohiy kitoblarni o’qishi bema’nilik, undan ko’ra umuman o’qimagani ma’qul, o’quvchilarni albatta fikrlash va erkin harakat qilishga o’rgatish lozim. Rable tarbiyada aniq tartib, ya’ni tozalik, ovqatlanish tartibi va jismoniy mashqlar bo’lishi shartligini ta’kidlagan. Fransuz Mishel Monten (1533-1592) bolani o’qitish va tarbiyalashda uning qiziqishlari va qobiliyatlarini hisobga olish zarurligini o’qtiradi. Tanani

tarbiyalash haqida «jonni, tanani emas, balki odamni tarbiyalaydilar», - degan, ya’ni ikkalasini (tan va ruhni) qo’shib tarbiyalash kerakligi xususida qat’iy hukm qilgan. Uning g’oyasi shundayki, bolani shilqim va chiroyli bo’lishga emas, balki, umuman baquvvat va kuchli yigit bo’lishga o’rgatish kerak. Chexiya gumanisti Yan Amos Komenskiy (1592-1670) ko’zga ko’ringan pedagog bo’lgan. Uning fikricha, tabiat har bir kishiga ma’naviy kamolot imkoniyatlarini bergan, shu sababdan umumiy ta’lim hamma uchun zaruriydir. Demak, barcha joylarda maktab tashkil qilish va ularda barcha bolalarning, ya’ni kambag’allar farzandlarining ham o’qitilish kerak, degan g’oyani oldinga suradi, Komenskiy. O’rta asrlarda o’q otish qurollarining kashf etilishi risarlik tarbiya tizimi barham topishining muhim sabablaridan biridir. Endilikda shahar va qishloq aholisi o’rtasida jismoniy mashqlar turli xil o’yinlar bilan ommaviy shug’ullanish vaziyati yuzaga kela boshladi. Shahar va qishloqlarda o’zlariga xos bo’lgan an’analar, bayramlarda katta ziyofatlar uyushtirib, kurash, mushtlashish va boshqa mashq-o’yinlar namoyish-ko’rgazmasini tashkil etish keng rivojlandi. Shu bilan birgalikda shahardagi sinfiy xususiyatga ega bo’lgan guruhlar, oqimlar o’rtasida keskin kurashlar, noroziliklar kuchaydi. Yangi paydo bo’layotgan kapitalistik tuzumga qarshi ilk sosial utopistlar vujudga kela boshladi. Ular orasida ingliz Tomas Morning (1478-1535) alohida o’rni bor. U eski feodal va yangi kapitalistik tuzumlarni butunlay rad etdi. Uning yaxshi davlat tuzilishi va yangi orol haqidagi qiziqarli «Utopiya» («orzu» ma’nosida) kitobi e’tiborga loyiqdir. Bu asarda qat’iy kun tartibi (rejim) belgilanib, unga ko’ra ertalab ishlash uchun - 2 soat, tushlik va dam olishga - 2 soat, tushdan so’ng ishlash uchun - 3 soat, kechki ovqat va ko’ngil ochar o’yinlarga – 3 soat, uxlash uchun esa – 8 soat belgilangan. Bolalar tarbiyachilar rahbarligida aqliy ta’lim, mehnat ta’limi, ahloqiy va jismoniy tarbiya kurslarini o’tishlari shart bo’lgan. Mor utopistlarning harbiy jismoniy mashqlariga katta e’tibor berib, qurollar bilan suvda suzish, o’q otish, bolta va boshqa moslamalarni jangda ishlata bilish,

oilani himoya qilish va qo’shnilarni dushman hujumlaridan saqlash uchun zarurligini uqtiradi. Italiyalik Tommazo Kampanella (1568 - 1639) jamiyatda boylar va kambag’allarning bo’lmasligi haqida qayg’uradi. U «Kuyosh shahri» nomli kitobini sayohatchi tilidan yozib, ajoyib fikrlarni bildiradi. Ya’ni Kuyosh shahrida boy ham, kambag’al ham bo’lmaydi. «Jamoa – barcha kishilarni ayni bir vaqtda boy va, shu bilan birga, kambag’al qiladi, hamma narsasi bo’lgani uchun boy bo’ladi, hyech qanday mulki bo’lmaganligi uchun kambag’al bo’ladi, ular buyumlarga emas, balki buyumlar ularga xizmat qiladi», - deydi u. «Kuyosh shahri»da onalar bolalarini 2 yoshgacha emizib, keyin ularni maxsus tarbiyachiga beradilar. Bunda bolalar sayr, yugurish, turli o’yinlar bilan mashg’ul bo’lishadi. Yetti yoshli bolalar guruhlarga ajratilib, birlari ma’ruza tinglasa, boshqalari jismoniy tarbiya bilan shug’ullanadilar. Qizlarning 19 va yigitlarning 21 yoshgacha turmush qurishi man etilgan. Ammo 27 yoshdan keiyin turmush qurmaganlar qoralangan. Fohishalik qilganlar avvalo qattiq jazolangan (bo’yniga boshboldoq osilgan), qayta takrorlansa, o’limga mahrum qilingan. Kampenella «Quyosh shahri» aholisining (solyariylar) haq-huquqi, bilimi, mehnati,dam olish va ijtimoiy turmush sharoitlarida tengsizlik bo’lmasligiga erishganligi asosida, kelajak avlodning shu tarzda hayot kechirishlarini orzu qilganligi bilan jahon xalqlari e’tiboriga sazovordir. Ta’kidlash lozimki, XVI asrda Yevropada kapitalistik tuzumning rivojlanishi davrida jismoniy tarbiya va sport pedagogika nazariyasidan ancha orqada edi. Bu davrda cherkovlarda islohotlar boshlandi. Xristianlikda yangi protektantlik yo’nalishi paydo bo’ldi. Cherkovdagilarning jismoniy tarbiyaga munosabati o’zgardi. Ya’ni yoshlarni jismonan sog’lom qilib tarbiyalash va ularning turli xil bemazagarchiliklardan yiroq bo’lishiga erishishda jismoniy tarbiya, mashqlar va o’yinlardan foydalanishning ijobiy tomonlari tan olindi. Shaxsga sig’inishni tarbiyalovchilar (katolik, protestant cherkovi va h.k.) yoshlarga o’z ta’sirini o’tkazish yo’lida jismoniy tarbiya va sportdan keng foydalanishga o’tadi. Olimpiya an’analarini qayta tiklash

Insoniyatning iroda, aql va jismoniy harakatini tarbiyalashga xizmat etuvchi qadimgi Olimpiya bayramlarini qayta tiklash g’oyalari uyg’onish davriga kelib paydo bo’la boshladi. Uning ilk tashabbuskorlaridan biri italiyalik davlat arbobi Matteo Polmiyeri (1406 - 1476) hisoblanadi. U o’zining «Fuqarolik hayoti haqida» nomli kitobida antik Olimpiya o’yinlarining yoshlarni jismoniy tarbiyalashdagi mohiyatini ochib beradi. Shuningdek, «Hayot shahri» (Gorod jizni) kitobida yoshlarni vatanparvarlik ruhida tarbiyalash, jamiyatga xizmat qilish ehtiyojini singdirish inson hayotining ma’naviy me’yorlarini tarkib toptirishning asosi ekanligini e’tirof etgan. Qadimgi Olimpiya o’yinlaridan ibrat olishni Yan Amos Komenskiy, Jan Jak Russo, Fridrix Shiller, Mixail Lomonosov, Iyeronim Merkurialis va boshqa donishmandlar ham tavsiya etishgan. Ba’zi bir davlatlarda qadimgi Olimpiya o’yinlarini o’tkazish amaliy jihatdan kuchga kirgan. Bunday o’yinlar faqat bir davlat miqyosidagina o’tkazilganligi ko’zga tashlanadi. 1604 yilda Robert Dover (Angliya) yoshlar orasida Olimpiya o’yinlariga o’xshash musobaqa o’tkazishga muvaffaq bo’ladi. Bu voqyea «Gotevold o’yinlari» (joyning nomi asosida) nomi bilan tarixda qoldi. Gotevold tepaliklarida o’tkazilgan musobaqalar dasturida rapira, sablya, shpagada qilichbozlik, kurash, futbol, (sul) o’yini, bosqon uloqtirish, otda poyga, shaxmat va boshqa o’yinlar bo’lgan. Uilyam Shekspir «Vindgorlik oyimchalar» (Vindgorskiye devushki) asarida «Gotevold tepaliklaridagi Olimpiya o’yinlari» deb uni tilga oladi. Kapitan Robert Doverning o’yinlari o’ttiz yildan ortiq davr ichida o’tkazib borildi. Uning 1641 yilda vafot etishi bilan uning o’yinlari ham to’xtab qoldi. Antik Olimpiya o’yinlari timsolidagi musobaqa keyinchalik Germaniya, Shvesiya, AQSh, Kanada, Gresiya kabi davlatlarda ham o’tkazilgan. Har bir mamlakatning imkoniyat doirasi va o’zlariga xos xususiyatlari asosida o’yinlar ham turlicha tus olgan. Masalan, 1845 yilda Kanadada bu «Monreal Olimpiya o’yinlari» nomi bilan o’tkazilgan. Shu tariqa jahonda Olimpiya o’yinlari xalqaro miqyosida o’tkazishga asta- sekin zamin tayyorlangan. U XIX asrning oxirida bu ish to’la amalga oshirildi.

Xulosa qilib aytganda, o’rta asrlar jarayonida jismoniy madaniyat yangi shakllar va mazmunlarga ega bo’lgan holda, ularning deyarli barcha vositalari qadimgi ajdodlar jismoniy madaniyat negizida rivoj topdi. Ularni takomillashtirishda harbiy jismoniy tayyorgarlik tadbirlari, yoshlarni har tomonlama tarbyailash maqsadida tashkil etilgan risarlik maktablari va boshqa shu turdagi o’quv muassasalarining o’rni g’oyat katta bo’ldi. Feodalizm tuzumining rivojlanishi shahar va qishloqlar aholisi o’rtasida o’tkazilgan turli an’analarda, marosimlar o’tkazishda, kurash, boks, qilichbozlik, kamondan o’q otish, otlarda poyga va boshqa turli-tuman o’yinlardan keng foydlanganlar. Feodal tuzumning yemirilishi va kapitalistik tuzumining shakllana borishi natijasida kelishmovchilik va urushlar ko’payib, o’q otar qurollardan keng foydalanish boshlandi. Shu tariqa jismoniy tarbiya va sportning rivoji zamon ruhi bilan bog’langan holda davom etdi. XV-XVII asrlarda Yevropa mamlakatlarida gumanistlar va utopistlar tomonidan yoshlarni jismoniy va ma’naviy jihatdan tarbiyalashga doir yangi g’oyalar ilgari surildi. Shu asosda tibbiyot, pedagogika va boshqa fanlar rivojlandi. Sanoat, qurilish, texnika va boshqa sohalardagi kashfiyotlar davlatlarning iqtisodiy-madaniy jihatdan rivojlanishiga sabab bo’ldi. Fan, madaniyat va ta’lim-tarbiyaning Yangi yo’nalishlari negizida antik Olimpiya o’yinlari qayta tiklashga urinishlar bo’ldi. Natijada, Shvetsiya, Angliya, Kanada va boshqa bir qator davlatlarda qadimgi Olimpiya o’yinlariga qiyoslab, yangi ko’rinishdagi o’yinlar o’tkazildi va umuman, jamiyatning o’sha davrdagi tuzilishi, diniy hukumronlik sharoitida bunday tadbirlarni muntazam o’tkazib borish, ularni xalqaro miqyosda tashkil qilishga hyech bir davlat qodir emas edi.

Adabiyotlar: 1. Jismoniy tarbiya tarixi. Darslik (tarjima), T., «O’qituvchi», 1975. 2.Abdumalikov R., Eshnazarov J.E., Ajdodlar jismoniy madaniyat tarixini o’rganish masalalari, O’quv qo’llanma, T., Matbuot, 1993. 3.Eshnazarov J., Jismoniy madaniyat va sportni boshqarish. Darslik, Toshkent, “Fan va texnologiya”, 2008. 4.Arxiv .uz 5.Ziyonet.uz

O'xshashlar

Ikkinchi jahon urushidan keyingi davrlarda jismoniy tarbiya va sport

O’zbekiston mustaqilligi davrida (1991-2009) jismoniy tarbiya va sport taraqqiyoti

Milliy sport turlari va o`yinlari jismoniy tarbiya va salomatlik omili sifatida

Sport tibbiyoti fanining ahamiyati, vazifalari, tashkil etilishi. Jismoniy tarbiya va sport bilan shug’ullanuvchilarni tibbiy nazoratdan o’tkazish

Yangi davrda jismoniy tarbiya