O’simliklarda asosiy makroelementlarning fiziologik ahamiyati - Botanika - Referatlar

O’simliklarda asosiy makroelementlarning fiziologik ahamiyati

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

46 KB

Ko'chirib olish

O’simliklarda asosiy makroelementlarning fiziologik ahamiyati Reja: 1. O’simliklar hayotida fosforning ahamiyati. 2. O’simliklarning hayotida oltingugurtning ahamiyati. 3. O’simliklar hayotida kaliy va kalsiyning ahamiyati. 4. O’simliklar hayotida magniy va temirning ahamiyati. 5. O’simliklar tanasida natriy, xlor, kremniy miqdori va ularning roli.

Tayanch so’zlar: Fosfor, appatitlar, eriydigan tuzlar, anion, makroergik bog’lar, oltingugurt, aminokislotalar, disulfid, sulfgidril, kaliy, kation, protoplazma, hujayra shirasi, reutilizasiya, kalsiy, kalsiyfill, kalsiyfob, neytral tuzlar, qovushqoqlik, fermentlar, natriy, galofitlar, xlor, nordon tuzlar, kremniy, g’allasimonlar, magniy, xlorofill, temir, xlorofillaza. Fosfor . O’simliklar uchun fosforning ahamiyati nihoyatda katta, lekin tuproqda uning o’zlashtiriladigan shakllari juda kam. Tuproqda fosfor asosan tirik organizmlarda, o’simliklarning nobud bo’lgan organlarida, chirindilar tarkibida, tuproqning mineral tarkibida va tuproq eritmasida bo’ladi, fosforning o’simliklar o’zlashtirilishi qulay bo’lgan birikmalari oz. Ular minerallanish natijasida vujudga keladi. O’rta Osiyo tuproqlarida o’zlashtiriladigan fosforning miqdori 0,08% dan 0,3 % gacha bo’ladi. Bu o’simliklar uchun yetarli emas. Shuning uchun ham ular qo’shimcha fosfor bilan ta’minlanishi zarur. Fosforning tabiatdagi asosiy manbasi tog’ jinslari tarkibidagi apatitlar [Ca 5 (PO 4 ) 3 F] va boshqalardir. Bu apatitlar superfosfat zavodlarida qayta ishlash natijasida o’zlashtiriladigan fosfor o’g’itlariga aylantiriladi. O’simliklarga zararli ta’sir etuvchi ftor ajratib olinadi. Fosforning suvda eriydigan va o’simliklar o’zlashtirishi uchun eng qulay bo’lgan manbasidir Ca(H 2 PO 4 ) 2 dir . o’simliklar ildizlari Ca 3 (PO 4 ) 2 tuzini ham qisman o’zlashtiradi. Bu tuzlar tuproqda uchraydi. O’simliklar fosforni tuproqdan asosan PO 4 - anioni holida qabul qiladi. Ular ayrim organik fosfor (shakarlar, fitin va boshqalar) birikmalarni ham o’zlashtirishi mumkin. Natijada fosforning doiraviy almashuvi hosil bo’ladi. O’simliklar tanasida fosfor organik birikmalar, fosfor kislotasi va tuzlari holida uchraydi. Fosfor o’simliklar tanasidagi oqsillar (fosfoproteinlar), nuklein kislotalari, fosfolipidlar, shakarlarning fosfor efirlari, nukleotidlar, makroergik bog’larga ega bo’lgan (ATF, NAD + ) birikmalar, vitaminlar va boshqalar tarkibiga kiradi.

Fosfor ayniqsa hujayraning energetik asosini tashkil etishda juda katta ahamiyatga ega. Eng erkin kimyoviy energiya fosfor birikmalaridagi makroergik (C-O~P) bog’lar holda tirik hujayralarda to’planadi. Ayniqsa, ATF molekulalari tarkibidagi energiya o’simlik hujayralarida energiya almashinuvining asosini tashkil etadi. Nukleotidlar bir yoki ikki molekula fosfat kislota biriktirib olishi natijasida di –va trifosfat nukleotidlar hosil bo’ladi. Bular energiyaga boy birikmalar deb ataladi. Chunki gidroliz qilinganda ko’p kimyoviy energiya ajralib chiqadi. Umuman, o’simliklardagi metabolitik jarayonlarning juda ko’p reaksiyalari fosforga bog’liq. Uning o’rnini boshqa bironta element almashtirolmaydi. O’simliklarga fosfor yetmaganda to’qimalardagi parchalanish jarayonlari kuchayadi. Sintez jarayonlari aksincha sekinlashadi yoki to’xtaydi. Asosiy belgilar o’simliklarning tashqi ko’rinishida ham sodir bo’ladi, ya’ni o’sish va rivojlanish sekinlashadi. Oltingugurt. Oltingugurt o’simliklar tarkibidagi asosiy mineral elementlardan biridir. Kul tarkibida 2-6 % oltingugurt mavjud. U tuproqlarda organik birikmalar shaklida uchraydi. Sulfatlar yaxshi eriydi va oson yuvilib ketadi. Tuproqda anorganik fosfor asosan tuzlar (CaSO 4 , MgSO 4 , Na 2 SO 4 va boshqalar) shaklida bo’lib, eritmada ionlar shaklida yoki tuproq kolloidlariga adsorbsiyalangan bo’ladi. Oltingugurt o’simliklar ildizi orqali asosan SO 4 anioni Shaklida o’zlashtiriladi. Oltingugurtning SO 2 yoki H 2 S shakllari o’zlashtirilmaydi va o’simlik uchun zaharli sanaladi. Oltingugurt o’simliklardagi aminokislotalar tarkibida sulfgidril (-SN-) yoki disulfid (----S----S----) holida uchraydi. Masalan, sistein aminokislota tarkibida sulfgidril gruppasi holida bo’ladi: NH 2 HS – CH 2 CH

COOH Sistin aminokislota tarkibida esa disulfid gruppasi holida bo’ladi: S – CH 2 ---- CHNH 2 ---- COOH S – CH ----- CHNH 2 ---- COOH Bu aminokislotalar biri ikkinchisiga o’tishi ham mumkin: S – CH 2 ---- CHNH 2 ---- COOH +H 2  2HS→CH 2 – CHNH 2 -- COOH S – CH 2 ----- CHNH 2 ---- COOH sistein sistin Aminokislotalarning bunday o’zgarishi hujayralarning oksidlanish – qaytarilish potensiallariga, proteolitik fermentlar faoliyatiga ta’sir etadi. Oltingugurt o’simliklardagi eng muhim aminokislotalardan biri – metionin tarkibiga ham kiradi. Metionin ko’p fermentlarning faol markazidan topilgan. Oltingugurt piyoz, sarimsoq va boshqalarda bo’ladigan maxsus yog’larning tarkibiga ham kiradi. Disulfid bog’lar (-S-S-) oqsillarning strukturaviy asosida katta rol oynaydi. Masalan, oqsil molekulasini tashkil qiladigan polipeptid zanjir tarkibidagi sistein aminokislotasi disulfid bog’lar tufayli polipeptid zanjirlarning ma’lum qismida yoki ular orasida disulfid ko’prikchalar hosil qilish xususiyatiga ega: CH 2 S S CH 2 H 2 NCH – COOH H 2 N CH COOH Bunday disulfid bog’lar ko’p oqsillar tarkibida uchraydi. Insulin molekulasida 3 ta, ribonuqleazada 4 ta, disulfid bog’ bor. Disulfid bog’lar (-S-S-) sulfgidril (-SH-) gruppadagi vodorod atomining ajralib chiqishi tufayli hosil bo’ladi.

Kaliy. Kaliy o’simliklar uchun zarur metallar guruhiga kiradi. o’simliklar tanasida, ularning quruq og’irligiga nisbatan 0,5-1,2% kaliy bo’ladi. To’qimalarda kaliy boshqa kationlarga nisbatan ancha ko’p. Kaliyning umumiy miqdori tuproqda ham boshqa elementlarga nisbatan ko’p. Masalan, fosforga nisbatan 8-40 va azotga nisbatan 5-50 marta ko’p bo’ladi. Tuproqdagi kaliy o’zlashtirilmaydigan va o’zlashtiriladigan shakllarda mavjud. Asosiy o’zlashtiriladigan shakli tuproq eritmasidagi erigan tuzlar holida uchraydi. Bu umumiy kaliy miqdorining 0,5-2% ni tashkil etishi mumkin. O’simliklar kaliyni kation (K + ) shaklida o’zlashtiradi. Kaliy o’simliklarning asosan yosh va modda almashuv jarayoni faol boradigan to’qimalarida: meristemalar, kambiy, yosh barglar, poyalar va kurtaklarda ko’p to’planadi. Hujayrada kaliy ion shaklida bo’lib, organik moddalar tarkibiga kirmaydi. Uning qari organlardan yosh organlarga siljish (kuchish) qobiliyati kuchli bo’lib, bunga reo’tilizasiya deyiladi. Hujayralarda umumiy kaliyning 80% ga yaqini vakuolalarda bo’ladi. U hujayra shirasining asosiy kation manbasini tashkil etadi. Shuning uchun ham kaliy o’simliklardan yuvilib chiqishi ham mumkin. Kaliyning 20% hujayra sitoplazmasida joylashgan va asosan sitoplazmaning kolloid xususiyatlariga kuchli ta’sir etadi. Kolloidlarning burtishi uchun imkoniyat yaratadi va hujayraning turgor holatini saqlab turadi. Yorug’likda kaliyning sitoplazma kolloidlari bilan bog’lanish kuchi qorong’ilikka nisbatan yuqori bo’ladi. Shuning uchun ham kechalari kaliy ildiz tizimi orqali ajratilishi mumkin. Kaliy barg og’izchalarining ochilishi va yepilishiga ham ta’sir etadi. Yorug’likda kaliy og’izchalarning to’tashtiruvchi hujayralarida 4-5 marta ko’payadi va suvni shimib olib turgor holatini kuchaytiradi. Bu esa og’izchalarning ochilishiga sababchi bo’ladi. Qorong’ida kaliy tutashtiruvchi hujayralardan chiqa boshlaydi, turgor bosimi kamayadi va og’izchalar yopiladi. Hozirgi vaqtda 60 ga yaqin ferment kaliy ishtirokida aktivlashishi aniqlangan.

Agar kaliy yetmay qolsa to’qimalarda natriy, magniy, kalsiy, erkin ammiak va mineral fosfatlar to’planishi mumkin. Ayniqsa, ammiakning ortiqcha to’planishi o’simlik to’qimalarini zaharlanishiga olib keladi. o’simliklarning tashqi ko’rinishida ham o’zgarishlar bo’ladi. Barglar sarg’ayib, quriy boshlaydi. Eng yuqoridagi o’suvchi kurtaklar o’sishdan to’xtaydi va nobud bo’ladi. Umuman, kaliy yetishmasligini aks ettiruvchi belgilar o’sishning susayishi, eski barglardagi tomirlar oralig’ida xloroz sodir bo’lishi, barglarning qizg’ish-binafsha rangga kirishi va boshqalardan iborat. Kalsiy. Kalsiy ham o’simliklarga zarur bo’lgan mineral elementlardan biridir. Uning miqdori o’simliklarda har xil bo’ladi. Daraxtlarning po’stlog’ida va qari barglarda kalsiy eng ko’p bo’ladi. O’rtacha bir gramm quruq og’irlik hisobiga 5-30 mg kalsiy to’g’ri keladi. Kalsiyning miqdori tuproq turiga qarab o’zgaradi. Nordon reaksiyaga ega podzol tuproqlarda kam va neytral reaksiyali tuproqlarda ko’p bo’ladi. O’rta Osiyo tuproqlarida kalsiy ko’p bo’lganligi uchun ham u maxsus o’g’itlar sifatida ishlatilmaydi. Agar o’simliklar oziqali eritmada o’stirilsa, kalsiyga bo’lgan talab tezlik bilan seziladi. O’simliklar kalsiyni tuproqdan kation (Ca + ) holatida qabul qilib oladi. Oziqali eritmada (suv kulturasida) o’tkazilgan tajribalar kalsiy yosh o’simlaklarga va yosh organlarga ko’proq kerakligini ko’rsatdi. U yetmaganda ildizlar ham zararlana boshlaydi. Chunki kalsiy organizmdagi modda almashinuv jarayonining turli xil funksiyalarini bajaradi, ayniqsa kalsiy ionining sitoplazmadagi miqdori muhim ahamiyatga ega. U misellalarning kolloid xususiyatlariga ta’sir etadi. Bu (ikki valentli kation) o’zining protoplazmaga ta’siri bilan ko’p jihatdan kaliyga qarama-qarshidir. Kaliy sitoplazmaning disperslik darajasini oshirib plazma biokolloidlarining gidratasiyasini kuchaytirsa, kalsiy, aksincha plazmani suvsizlantiradi va suv bilan kamroq ta’minlanishiga sabab bo’ladi.

Professor R.A.Azimovning ko’rsatishicha kalsiy o’simliklarning sho’rlikka chidamliligini oshiradi. Umuman kalsiy ionlari tuproqda eng ko’p bo’lib, ionlarning umumiy muvozanatini boshqaradi. Kalsiy yetmaganda birinchi navbatda o’simliklarning yosh meristematik to’qimalari va ildiz tizimi zararlanadi. Lekin ko’pchilik to’qimalarda kalsiy ko’p bo’lganligi uchun ham bunday belgilar kam uchraydi. Bunday holatni asosan faqat fiziologik nordon yoki sho’rlangan tuproqlarda kuzatish mumkin. Natriy . Natriy ham o’simliklar tanasida, ayniqsa sho’r tuproqlarda yashovchi - galofitlar tarkibida ko’p bo’ladi. Chunki bunday tuproqlar natriyga boy. Madaniy o’simliklardan shakar lavlagining natriyga ancha aloqasi borligi aniqlangan. Shakar lavlagi o’stirilgan yerlarga biroz NaCl solinganda hosildorlik oshgani va shakarning miqdori 0,5 – 1 % gacha ko’paygani kuzatilgan. Tuproqqa solingan natriy tuproqdagi eritma kompleksidan kaliyni va boshqa elementlarni siqib chiqarish va shu yo’l bilan ularni o’simliklar ildizlari oladigan holatga keltirishi mumkin. Dengiz suvida natriy juda ko’p, kaliy esa oz bo’ladi, lekin shunga qaramay, dengiz suv o’tlari tarkibida natriydan ko’ra kaliy ko’proq. Bu o’simliklarning o’ziga zarur elementlarni to’plashini ko’rsatadi. Natriyning o’simliklardagi roli to’la o’rganilmagan. Tuproqdagi natriy miqdorining ko’payib ketishi o’simliklardagi kationlar balansi buzilishiga olib keladi. Xlor . O’simliklar kulida ma’lum miqdorda xlor mavjudligi aniqlangan. Keyingi yillardagi izlanishlar natijasining ko’rsatishicha xlor ham o’simliklar uchun zarur element hisoblanadi. U karboksilaza fermentining tarkibiga kiradi. Boshqa ionlarning ayniqsa fosfor anionining o’simliklarga qabul qilinishini tezlashtiradi. Tuproqdagi xlorli tuzlar fiziologik nordon tuzlar qatoriga kiradi. Shuning uchun ham ular fosfotidlardan fosfor anionini o’zlashtirishini tezlashtiradi va hujayra shirasining osmotik potensialini hosil qilishda ishtirok etadi. Xlor hujayralardagi oksidativ fosforlanish va yorug’likda fosforlanish jarayonlarini faollashtirish yo’li bilan o’simliklarning energiya almashinuvi

jarayonida ham ishtirok etadi. O’simlik ildizlarining kislorodni yutishi va fotosintez jarayonida kislorod ajralib chiqishi ham xlor ishtirokida faollashadi. Umuman o’simliklar normal o’sishi va rivojlanishi uchun biroz bo’lsa ham xlor zarur. Kremniy . Turli o’simliklarda kremniy turli miqdorda uchragani uchun V.I.Vernadskiy ularni uch guruhga bo’ladi: 1) kremneorganizmlar – bu o’simliklar tarkibida kremniy 10 % dan ko’proq bo’ladi (diatom suv o’tlari va solikoflagelatalar) 2) tarkibida 1-2% dan ko’proq kremniy saqlovchilar (qirqbo’g’imlar, moxlar, paporotniksimonlar), 3) tarkibida 01, -0,0001 % gacha kremniy bo’ladigan barcha o’simliklar. V.I. Vernadskiyning ko’rsatishicha bironta tirik organizm ham kremniysiz yashay olmaydi. Tuproqda kremniy juda ko’p. Uning uglerodga nisbati (kremniy: uglerod) 276: 1 ga va gumusga –15:1 ga teng. Diatom suv o’tlarida kremniyli pansir hosil bo’lib, u muxofaza vazifasini bajaradi. DNKning sintezi jarayonida ishtirok etish yo’li bilan o’simliklarning ko’payishiga ham ta’sir etadi. Organizmda aminokislotalar, oqsillar, xlorofillar sintezini kuchaytiradi. Qishloq–xo’jalik o’simliklari (bug’doy, arpa, suli, sholi va boshqalar) va daraxtsimonlar tuproqdan kremniyni faol o’zlashtiradi. O’simliklar tanasida anorganik kremniyni organikka aylantiruvchi maxsus ferment–silikazalar topilgan. Lekin hozirgacha kremniyning organizmdagi roli to’la o’rganilmagan. Magniy. O’simlik kuli tarkibida magniy boshqa elementlar - azot, kaliy, kalsiyga nisbatan kamroq uchraydi. Yuqori o’simliklarda quruq og’irligiga nisbatan 0,02-3,1 % gacha, suv o’tlarida 3,0-3,5 % bo’lishi mumkin. Qisqa kunda o’simliklarning (makkajo’xori, tariq, kanop, kartoshka lavlagi, tamaki va boshqalar) bir kilogramm xul bargida 300-800 mg magniy bo’lishi mumkin. Shundan 30-80 mg xlorofill tarkibiga kiradi. Magniy urug’larda va o’simliklarning yosh organlarida ko’proq uchraydi.

Tuproqda magniy karbonatlar shaklida, silikatlar, sulfatlar, xloridlar tarkibida, podzol tuproqlarda kam va bo’z tuproqlarda ko’proq bo’ladi. Suvda eriydigan va o’zlashtiriladigan magniy 3-10% bo’lishi mumkin. Agar tuproqda magniyning miqdori har 100 g tuproqda 2 mg dan kam bo’lsa, magniy yetishmaslik belgilari ko’rina boshladi. Magniyni o’simliklar (Mg + ) kation holatida o’zlashtiradi. Hujayrada magniy metallorganik birikmalar tarkibiga kiradi. Umumiy magniyning taxminan 10-12 % xlorofill tarkibiga kiradi. Magniyning bu funksiyasini bironta boshqa element almashtirolmaydi. Magniy hujayraning modda almashinuvi jarayonida faol ishtirok etadi. Bir qancha fermentlarning (RFD-karboksilaza) faolligini kuchaytiradi. Fotosintez jarayonida elektronlar harakatini tezlashtiradi va NADF + qaytarilishi uchun kerakli bo’lib hisoblanadi. Magniy fosfat gruppalarni tashuvchi fermentlarning (fosfokinazalar, fosfat-transferazalar, ATFazalar, pirofosfatazalar) deyarli hammasining faolligini kuchaytiradi. Temir . O’simliklarning modda almashinuvi jarayonida temir ham muhim rol oynaydi. Temirning o’simliklardagi miqdori o’rtacha 0,02 –0,08%da (yoki 20- 80 mg quruq og’irlik hisobida) to’g’ri keladi. Yer qobig’ida temir miqdori ancha ko’p. Suv bilan toyingan, aerasiya yomon tuproqlarda temir tuproq, kolloidlari bilan mustahkam birikkan tuzlar (sulfidlar, karbonatlar, fosfatlar) hosil qiladi. U organik moddalar bilan ham birikmalar hosil qiladi. O’simliklar temirni ionlar (Fe 2+ , Fe 3+ ) shaklida o’zlashtiradi. Nordon tuproqlarda o’zlashtirishi kuchli boradi. O’simliklar bargida oksidlar holatida to’planish xususiyatiga ega. Shuning uchun ham barglar tuqilganda (ayniqsa xazonrezgilik paytida) tuproq temir bilan boyiydi. Odatda, tuproqqa temir o’g’iti solinmaydi. Chunki tuproqlarda o’zlashtiriladigan temir ko’p bo’ladi. Lekin ohakgi ko’p tuproqlarda temirning o’zlashtirilishi qiyinlashadi va xloroz kasalligi boshlanadi. Qo’shimcha temir bilan oziqlantirish orqali buning oldini olish mumkin. Qo’shimcha oziqlantirish

maqsadida tuproqqa, xelatlar solish tavsiya etiladi. Xelatlar – organik anionlar va metallardan tashkil topgan kompleks birikmalar bo’lib, o’simliklar uni yaxshi o’zlashtiradi va temirga bo’lgan talab to’la qondiriladi. O’rta Osiyo sharoitida xloroz kasalligi ko’pincha tokzorlarda, sitrus o’simliklarida va mevali daraxtlarda uchrab turadi.

O'xshashlar

Mikroelementlarning fiziologik ahamiyati

Mineral elementlarning fiziologik ahamiyati

Mikroelementlar va ularning fiziologik ahamiyati

O’simliklarning ildiz orqali oziqlanishi. Azotning fiziologik ahamiyati

O’simliklarda boshqariluv va integratsiya tizimlari