Biriktiruvchi to`qima (textus conjunctivus) - Валеология - Рефераты

Biriktiruvchi to`qima (textus conjunctivus)

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

137.6796875 KB

Biriktiruvchi to`qima (textus conjunctivus) Reja: 1. Asl biriktiruvchi to’qima (textus conjunctivus sensu stricto) 2. Siyrak tolali shakllanmagan biriktiruvchi to’qima 3. Biriktiruvchi to’qimaning hujayra elementlari

Biriktiruvchi to`qima (textus conjunctivus) Biriktiruvchi to`qima asl biriktiruvchi to`qimadan, tog`ay va suyak to`qimasidan iborat. Biriktiruvchi to`qima eng keng tarqal-gan to`qima bo`lib, organizmda bu tuzilma bo`lmaydigan a’zo yo`q. Biriktiruvchi to`qima trofik (hujayralarning oziqlanishi-ni boshqarib turadi va qon bilan hujayra orasida modda almashinuvini ta’minlaydi), himoya (biriktiruvchi to`qima ele-mentlari fagotsitoz qilish va antitelolar ishlab chiqarish orqali organizmni turli yot jinslardan saqlaydi), p l a s t i k, «o`rin bosish» (turli a’zolar jarohatlanganda, yallig`lanish jarayonida nobud bo`lgan to`qima o`rnida chandiq hosil bo`lish bilan ifodalanadi), mexanik yoki tayanch (turli a’zolar stromasi - asosini hosil qiladi) vazifalarni bajaradi. Mexanik vazifasi ayniqsa tog`ay va suyak to`qimalariga xos bo`lib, ular skelet hosil qiladi. Biriktiruvchi to`qimada ba’zi bir kasalliklarda ekstramedullyar orolchalar hosil bo`lib, unda qon shaklli elementlari yaratilishi mumkin. Asl biriktiruvchi to’qima (textus conjunctivus sensu stricto) Asl biriktiruvchi to’qima tolali biriktiruvchi to`qima va maxsus xususiyatga ega bulgan biriktiruvchi to’qimaga bulinadi. Tolali biriktiruvchi to’qimada hujayra elementlari va hujayralararo moddaning nisbati turlichadir. Siyrak shakllanmagan biriktiruvchi to’qimada hujayra elementlaoi ko’p bulib, hujayralararo tolalari esa kam. U asosan trofik, himoya va tayanch vazifalarni o’taydi. Tolalari ko’pligi Bilan keskin farq qiluvchi to’qima zich biriktiruvchi to’qimadir. U ko’prok tayanch vazifasini o’taydi Agar zich biriktiruvchi to’qima tolalari turli yunalishda yotsa – shakllanmagan, tolalar tartibli joylashsa shakllangan zich biriktiruvchi to’qima deb yuritiladi. Ularni sxematik ravishda quyidagicha ifodalash mumkin. Siyrak tolali shakllanmagan biriktiruvchi to’qima Siyrak tolali shakllanmagan biriktiruvchi to`qima hujayra elementlari va oraliq moddadan tashkil topgan bo`lib, unda biriktiruvchi to`qimaning barcha turlariga xos hujayralarni uchratish mumkin. Hujayra oraliq moddasida siyrak, turli yo`nalishda yotuvchi tolalar joylashadi. (69-rasm). Hujayralararo modda ko’p bo’lgani uchun biriktiruvchi to’qimaning funktsiyasi oraliq moddaning fizik-

ximiyaviy xossalariga bog’liq. Siyrak tolali biriktiruvchi to`qima kuchli regeneratsiya qobiliyati, yuqori plastik va adaptatsion imkoniyati bilan xarakterlidir. Siyrak tolali biriktiruvchi to`qima organizmning turli organ to`qimalari tarkibida bo`ladi va doimo qon tomirlar devori bo`ylab joylashadi. U biriktiruvchi to`qimaning boshqa turlari uchun ham xos bo`lgan trofik, himoya, plastik va mexanik (tayanch) vazifalarni bajarib, organizm ichki muhitining doimiyligini (gomeostazni) belgilaydi. Barcha funktsiyalar hujayralar va hujayralararo modda vositasida bajariladi. Biriktiruvchi to`qima morfologiyasini o`rganish shu to`qimaning kasalliklarini (kollagenozlarni) va turli jarayonlarga bo`lgan javobini (immunologik reaktsiya, yallig`lanish, regeneratsiya) tushunishga yordam beradi. Biriktiruvchi to’qimaning hujayra elementlari Siyrak biriktiruvchi to`qima hujayra elementlari quyidagi hujayralardan: fibroblast, makrofag, plazmatik (plazmotsit), to`qima bazofili (semiz hujayra), peritsit, retikulyar, adipotsit (lipotsit yoki yog` hujayra), pigment, endoteliy va adventitsial hujayralardan iborat. Bulardan tashqari, biriktiruvchi to`qimada qon orqali o`tgan qon shaklli elementlari (leykotsitlar) ham uch-raydi (70- rasm).

69- rasm. Siyrak tolali shakllanmagan biriktiruvchi to`qima (sxema). 1-fibroblast; 2-makrofaglar; 3-kollagen tolalar; 4-elastik tolalar. 70-rasm. Biriktiruvchi to`qimalarning ayrim hujayralari (sxema). 1- kam differentsialashgan hujayra; 2 -retikulyar hujayralar; 3 - fibroblastlar; 4- makrofaglar; 5- plazmatik hujayralar; 6-semiz hujayralar; 7- limfotsitlar; 8-neytrofillar; 9-yog` hujayralari; 10-pigment hujayra; 11-endoteliy hujayralari; 12- kollagen tolalar; 13-elastik tolalar. Fibroblastlar Fibroblastlar (lat. fibra - tola, yunon. blastos - kurtak) biriktiruvchi to`qimaning asosiy hujayra elementlaridan hisoblanali. Fibroblast yirik (20 mkm ga yaqin) noto`g`ri shakldagi hujayra bo`lib, qobig`i bir talay uzun o`simtalar hosil qiladi. Sitoplazma chegarasi faqat elektron mikroskopdagina aniq ko`rinadi. Fibroblast sitoplazmasida ikki qism: tashqi-ektoplazma va ichki - endoplazma tafovut qilinadi. Ektoplazma faqat gialoplazmadan iborat bo`lib, ochroq bo`yaladi. Endoplazma esa yadro atrofidagi hujayra organellari va kiritmalari joylashgan to`qroq bo`yalgan qismdir. Fibroblast yadrosi yirik, cho`zinchoq shaklda bo`lib, o`zida asosan mayda euxromatin tutadi. Kam differentsiallashgan fibroblastlar yadrosida bir yoki bir nechta yadrocha uchraydi. Hujayra differentsiallanishi davomida yadrochalar yo`qolib boradi. Hujayra sitoplazmasining submikroskopik tuzilishi ham

differeniiellanish darajasiga bog`liqdir. Kam differentsiallashgan fibroblastlarda hujayra organellalari hali unchalik taraqqiy etmagandir. Differentsiallanish davomida fibroblastlar sintez qobiliyatiga ega bo`lgan aktiv hujayralarga aylanadi. Sitoplazmada juda yaxshi rivojlangan endoplazmatik to`r, Golji kompleksi, mitoxondriyalarni, lizosomalarni ko`rish mumkin (71-rasm). Gistoximiyaviy analiz hujayra sitoplazmasida mukopolisaxaridlar kompleksi, glikogen, ribonukleoproteid va fermentlar borligini ko`rsatdi. 71-rasm .Fibroblast hujayrasining bir qismi. Elektron mikrofotogramma. X 8000. 1-yadro; 2-sitoplazmadagi kollagen tolalar. Fibroblastlar sitoplazmasida, asosan, soxta oyoqlarda (psevdopodiylarda) diametri 6-7 nm m i k r o f i b r i l l a l a r yoki qisqaruvchi ipchalar joylashadi. Hujayra sitoplazmasida mikronaychalar ham bo`lib, ularning diametri 20-25 nm ga teng. Mikronaychalar hujayra yuzasiniig turg`unligini belgilaydi. Fibroblastlar oddiy sharoitda harakatsiz bo`lib, faqat mu-ayyan sharoitlardagina harakat qila oladi. Hujayra sitoplazmasi pufakchalarga boy, ular asosan hujayra qobig`i invaginatsiyasi hisobiga hosil bo`ladi va pinotsitoz vazifasini bajarishi mumkin. Fibroblast sitoplazmasida lipid donachalar, multivezikulyar tanachalar va hatto miyelin tuzilmalar ham uchrab turadi. Biriktiruvchi to`qimada turli darajada yetilgan fibroblast hujayralari uchrashi mumkin. Ular kam differensiallashgan yosh fibroblastlar, yetuk fibroblastlar va fibrotsitlarni o`z ichpga oladi. YOSH

fibroblastlar mitoz yo`li bilan ko`payish qobiliyatiga ega bo`lib, ularda oqsil sintezi sust darajada bo`ladi. Funktsional jihatdan eng aktiv hujayralar bo`lib, ye tuk fibroblastlar hisoblanadi. Ular biriktiruvchi to`qimaning hujayra oraliq moddasini ishlab chiqaruvchi asosiy hujayralardir. Bu hujayralar sitoplazmasida fibrillyar oqsillar (kollagen, elastin), sulfatlangan va sulfatlanmagan glikozaminoglikanlar, proteoglikanlar sintezlanadi va hujayra oraliq muhitiga chiqariladi. Biriktiruvchi to`qimada tolalar va asosiy modda hosil bo`lishi, jarohatlarning, yaralarning bitishi va chandiq hosil bo`lishi, to`qimaga tushgan yot tanachalar atrofida kapsula hosil bo`lishi - bularning hammasi yetuk fibroblastlar faoliyatining natijasidir. Fibrotsitlar - fibroblastlarning definitiv shakli bo`lib, bu hujayralarda organellalar keskin kamaygan bo`ladi. Shu tufayli fibrotsitlarda yuqorida qayd etilgan moddalarning sintezi deyarli to`xtaydi. Ba’zi bir sharoitlarda (masalan, homiladorlik paytida bachadonda) fibroblastlar silliq mushak hujayralariga o`xshash bo`lgan miofibroblastlarga aylanishi mumkin. Miofibroblastlar silliq mushak hujayralaridan juda yaxshi taraqqiy etgan endoplazmatik to`r tutishi bilan farqlanadi. Va, nihoyat, ma’lum bir sharoitlarda biriktiruvchi to`qimada fibroklast hujayrala-rihampaydo bo`lishi mumkin. Bu hujayralar gidrolitik fermentlarga boy bo`lib, ular keragidan ortiq hosil bo`lgan hujayra oraliq moddaning yemirilishi va so`rilib ketishida ishtirok etadilar. Fibroblast hujayralari embrionda mezenxima hujayralaridan, voyaga yetgan organizmda esa o`zak hujayralardan hosil bo`ladi. Dastavval fibroblastlarning boshlang`ich hujayralari dif-ferentsiallashib, ulardan yosh fibroblastlar, so`ngra esa yetuk fibroblastlar hosil bo`ladi. Yetuk fibroblastlar ko`payish va sintez qilish qobiliyatini yo`qotgandan so`ng fibrotsitlarga (definitiv shaklga) aylanadilar. Fibroblastlarning boshlang`ich hujayralari ikki xil bo`lishi mumkin deb hisoblanadi. Ularning birinchi xilidan qisqa muddat (bir necha hafta) yashovchi va himoya - trofik to`qimalarda uchrovchi fibroblastlar, ikkinchisidan esa uzoq (bir necha oylar) yashovchi va tayanch to`qimalarda joylashuvchi fibroblastlar takomillanadi.

Makrofaglar (makrofagotsitlar, macrophagocyti) Makrofaglar biriktiruvchi to`qimaning fibroblastlardan keyingi ko`p uchraydigan hujayralari hisoblanib, biriktiruvchi to`qima hujayralarining taxminan 10-20% ini tashkil qiladi. Bu hujayralarning ikki turi farq qilinadi: siyrak biriktiruvchi to`qimada joylashgan erkin makrofaglar va o`troq makrofaglar. Utroq (fiksatsiyalangan) makrofaglar jigar, taloq, suyak ko`migi, limfa tugunlari, markaziy nerv sistemasi (mikrogliya) va yo`ldoshda uchraydi. Makrofaglar yumaloq va ovalsimon shaklga ega bo`lib, elektron mikroskop ostida karalganda sitoplazma qobig`i o`simtalarini ham ko`rish mumkin. Hujayra yadrosi xromatinga boy, uning sitoplazmasida organellalardan tashqari ko`p miqdorda kiritma va vakuolalar bo`ladi. Sitoplazmadagi kiritma va vakuolalar makrofaglarning biriktiruvchi to`qimaning modda almashinuvida aktiv ishtirok etishidan darak beradi. Elektron mikroskop ostida bu hujayralarda donalar endoplazmatik to`r, Golji kompleksi elementlari, mitoxondriya va lizosomalarni ko`rish mumkin (72- rasm). Tinch holatda makrofaglar harakat qilmay, infektsiya tushganda o`lchamlari kattalashadi va ular amyobasimon harakat qila boshlaydi. Makrofaglar kuchli fagotsitoz qilish qobiliyatiga ega bo`lib, organizmni turli bakteriya va mikroblardan, har xil yot jinslardan hamda to`qimada hosil bo`lgan degenerativ elementlardan tozalashda katta rol o`ynaydi. Shuning uchun ham ularni biriktiruvchi to`qimaning «sanitarlari» deb atash mumkin. Makrofaglarning o`ziga xos xususiyatlaridan biri ular sitoplazmasining turli xil lizosomalarga boyligidir. Makrofaglarda oqsil sintez qilish jarayoni yuqori bo`lib, u lizosomalarda to`planadigan har xil fermentlar hosil bo`lishida ishlatiladi. Qon yaratuvchi a’zolarning makrofag hujayralari, jigar yulduzsimon hujayralari, nerv to`qimasining fagotsitoz qilish qobiliyatiga ega bo`lgan gliya elementlari (mikrogliya), o`pka to`qimasidagi «chang» hujayralari organizmda diffuz tarqalgan. himoya vazifasini o`tovchi hujayralar majmuasini hosil qilib, ularni «mononuklear fagotsitlar sistemasi» (MFS) deb yuritiladi. Makrofaglar organizmning immunologik javobida muhim o`rin egallab, immunokompetent hujayralarga antigen to`g`risida ma’lumot yetkazib beradi. Bundan tashqari,

makrofaglar turli xil biologik aktiv moddalar ishlab chiqarish qobiliyatiga ham ega. Bugungi kunda makrofaglar ishlab chiqaradigan 40 dan ortiq moddalar aniqlangan. Ularga turli monokinlar, prostaglandinlar, siklik nukleotidlar, interferon, lizotsim, turli fermentlar (proteaza- lar, kislotali gidrolazalar, glyukuronidazalar) va boshqalar misol bo`la oladi. Makrofaglarning limfotsitlar hayotiy faoliyatini, ularda bo`ladigan proliferatsiya va differensiatsiya jarayonlarini boshqarishdagi roli ham kattadir. T- va B- limfotsitlarga ijobiy ta’sir ko`rsatuvchi moddalar mediatorlar yoki monokinlar nomi bilan yuritilib, ulardan eng muhimi interleykin-I hisoblanadi. Makrofaglar T- va B-limfotsitlarning proliferatsiya va differentsiallanishini susaytiruvchi interferon va prostaglandinlar kabi moddalar ham ishlab chiqaradi. Va, nihoyat, makrofaglar hujayraviy immunitet protsesslarida ham faol ishtirok etadi. 72- rasm. Makrofag hujayrasining elektron mikrofotogrammasi. X8000. 1-yadro; 2-lizosoma; 3-mitoxondriya; 4 -endoplazmatik to`r. Ular o`zlaridan yot va o`sma hujayralarni halok qiluvchi sitotoksinlar ishlab chiqaradi. Makrofaglar hujayraviy immunitetning asosiy hujayralari bo`lmish T- killerlarning faoliyatini boshqarishda ham qatnashadi. Makrofaglar turli xil to`qimalar va organlarda joylashishiga qarab o`ziga xos xususiyatlarga ega bo`lishi mumkin. Masalan, suyak to`qimasidagi makrofaglar

(osteoklastlar) boshqa to`qimalardagi makrofag hujayralariga nisbatan bir necha bor yirikroq, gidrolitik fermentlarga boy va 2 yoki undan ortiq yadroga egadir. Bundan tashqari, makrofaglarning joylashishi va bajaradigan vazifasi ularning plazmolemmasida joylashgan maxsus antigenlar va retseptorlarga ham bog`liq. Makrofaglarning aktiv fagotsitoz qilishi asosan ularning yuzasida joylashgan Fc va Sz retseptorlar bilan bog`liqdir. Bu retseptorlar makrofaglarga yot zarrachalarni tanib olish va fagotsitoz qilish imkoniyatini yaratadilar. Makrofaglarning immunologik jarayonlardagi roli ularning hujayra qobig`ida joylashgan va maxsus oqsil tabiatiga ega bo`lgan la-retseptorlari bilan chambarchas bog`liqdir. Bu retseptor makrofaglar tomonidan fagotsitoz qilingan va parchalangan yot zarrachalar (antigenlar) bilan bog`lanib, makrofagda interleykin -1 sintezlanishini ta’minlaydi. Interleykin -I o`z navbatida T- limfotsitlarning maxsus turi bo`lgan T- amplifayerlarga {amplifayer - kuchaytiruvchi) ta’sir ko`rsatib, ularda interleykin -II va limfotsitlar o`sish faktori ishlanishiga olib keladi. Bu moddalar T-xelperlarning faoliyatini oshiradi va B- limfotsitlarning antitelolar ishlab chiqaruvchi plazmotsit hujayralariga aylanishini ta’minlaydi. Shuni qayd qilish kerakki, hamma makrofaglar ham 1a-retseptorlarga ega bo`lmaydi. Bu oqsil modda taxminan faqat 50% makrofaglarda uchraydi. Shuning uchun ham 1a - retseptorlarga ega (1a+) makrofaglar spetsifik yoki maxsus immunologik reaktsiyalarda, 1 a = ga ega bo`lmagan (1a-) makrofaglar esa organizmning umumiy himoya reaktsiyalarida qatnashadi deb hisoblanadi. Oxirgi yillarda makrofaglarga juda yaqin bo`lgan, ammo ulardan farq qiluvchi hujayralar topildi. Bu hujayralar uzun, barmoqsimon o`siqlari borligi tufayli «interdigitirlovchi» (inter-oraliq, digitis-barmoq) retikulyar hujayralar (IDH) nomini olgan. Ular ayrisimon bezda (timusda), limfatik tugunlar, taloq va immun sistemaning boshqa periferik organlarining timusga aloqador zonalarida (T- zonada) joylashadi.

73- rasm. Monotsitning makrofagotsitga aylanishi (sxema). I-monotsit; II-differentsiallashayotgan makrofag; III-IV - yetuk makrofaglar; 1-yadro; 2- ribosomalar; 3-mikrovorsinkalar; 4-lizosomalar; 5-Golji kompleksi; 6- mitoxondriyalar; 7-pinotsitoz pufakchalar (A. I. Radostinadan). Bundan tashqari, IDH terida ham uchrab, Langergans hujayralari nomi bilan yuritiladi. ID hujayralarning takomili aynan makrofaglarnikiga o`xshashdir. Bu ikkala hujayra qizil suyak ko`migidagi o`zak hujayralardan takomil topadi. Uzak hujayralardan dastavval monoblastlar hosil bo`ladi. Ular o`z navbatida promonotsit, keyin esa monotsit hujayralarga aylanadi. Qonda aylanadigan monotsitlar to`qimalarga tushib makrofaglarga yoki ID hujayralarga aylanishi mumkin (73-rasm). Demak, IDH va makrofaglar bir manbaning mahsulotlaridir. Shu bilan birga ID hujayralar makrofaglardan tuzilishi va faoliyati bilan farqlanadi. Ularning o`zaro umumiyligi quyidagicha: - ikkala tip hujayralar bir manbadan, bir xil bosqichlarni o`tab takomillashadi; - ikkala tip hujayralar ham plazmolemmalarida 1a-retseptorlar tutadi, ya’ni ular limfotsitlarga antigen to`g`risidagi ma’lumotni yetkazish qobiliyatiga egadir. Makrofaglar va ID hujayralarning asosiy farqlari quyidagilardan iborat: - ID hujayralarda, makrofaglardan farqli o`laroq, Fc = retseptorlar bo`lmaydi, shu tufayli ular fiziologik sharoitlarda fagotsitoz qilish qobiliyatini yo`qotadi; - ID hujayralar o`z sitoplazmalarida kam miqdorda lizosomalar saqlaydi,

ammo ularning sitoplazmasida maxsus donachalar yoki Birbek donachalari topilgan. Bu donachalar makrofag-larda bo`lmaydi. Xulosa qilib aytganda, ID hujayralar ham mononuklear fagotsitlar sistemasining teng huquqli a’zolari bo`lib, makrofaglar singari moiotsitlardan taraqqiy etadi. Ular asosan T-zona-larda va timusda uchrab, immun organlarda limfotsitlar uchun mikromuhit yaratib beruvchi asosiy hujayralardan biri hisoblanadi. Makrofaglar va ID hujayralarning yashash muddati to`la aniqlanmagan. Ular bir necha oydan 1 yilgacha yashashi mumkin deb hisoblanadi. So`ngra ular qon orqali kelgan monotsitlar hisobiga yangilanadi. Bu protsess fibroblastlarga nisbatan taxminan 10 barobar tezroq amalga oshadi. Yuqorida keltirilgan fibroblast va makrofaglar biriktiruvchi to`qimanipg asosiy hujayra turlari bo`lib, ular himoya, trofik va jarohatni bitirish vazifasini bajaradi.

Adabiyotlar: 1. Narziyev D.X., T.: “Mexnat”1986 2. Kodirov E. “Gistologiya” T.: “O’qituvchi” 1994 3. Alimov D.A. Gistologiya va Embriologiya. T. “ O’q ituvchi” 4. Vrakin V.F. “Morfologiya selskoxozyaystvennix jivotnix” M.: “Kolos” 1984. 5. Sidorova M.V. M.: VO “Agropromizdat” 1991 6. Akayevskiy A.I. Anatomiya domashnix jivotnix M.: “Kolos” 1975

Похожие

Mushak to`qimasi (textus muscularis)

Maxsus xususiyatga ega bo’lgan biriktiruvchi to’qimalar

Plazmatik hujayralar yoki plazmotsitlar (plasmocyti)

Ichki muhit to`qimalari

Epiteliy to`qimasi epiteliy to`qimasining umumiy xarakteristikasi va klassifikatsiyasi