Ватандан ўзга жаннат йўқ - Идея национальной независимости - Рефераты

Ватандан ўзга жаннат йўқ

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

90.5 KB

Ватандан ўзга жаннат йўқ Аждодларимиз, буюк бобокалонларимиз руҳини шод этиб, ватандошларимиз қалбига гурур багишлаб, келажак авлодларимизга фахру ифтихор беражак нондек азиз мустациллигимизнинг мўътабар купи кириб келмокда. Олтин кузнинг биринчи кунлари ана шундай файзлидир Ҳаётимизнинг барча жабҳаларида мустақиллигимизнинг янги-янги ютукларини кўрмокдамиз. Истиклолимизнинг уч йиллиги миллий давлат курилишининг амалий йўналишлари тўғри танланганидан далолат бериб турибди. Жахонда ёш ўзбек давлатининг иқтисодий, сиёсий, ижтимоий соҳадаги ютуклари кенг тан олинмокда. Республикамизга турли давлатлар ривожланиш моделла- рини татбик килмокчи бўлган «устозлар» энди таракқиётнинг ўзига хос ўзбек модели пайдо бўлганини, у тобора шак-лланиб, муваффакиятли амалга оширилаётганини яккол кўрмокдалар. Айни пайтда мухолифларимиз давлат бош ислоҳотчи бўлиши лозимлиги тўғрисидаги тамойилга биринчи навбатда қарши турмокдалар. Чунки улар халқ манфаати йўлида хиз-мат қилаётган кучли давлат мавжудлиги ўзларининг ғаразли ниятларини амалга оширишга йўл кўймаслигини жуда яхши биладилар. Давлат канча кучсиз бўлса, миллат, халқ бошига шунча кўп кул фат тушади. Уз халқини ҳимоя кила олмайди- ган давлат халқ бошига канча кулфат келтиришини қўшни республикалар мисолида кўрдик. Мухолифлар уч йил мобайнида кўлга киритилган ютуқ- ларнинг барчаси республика Президентипинг кенг кўламли фаолияти, доно сиёсати натижаси эканлигини яхши тутауна- ди. Шунинг учун ҳам, биринчи навбатда, Юртбошимизнинг тобора опшб бораётган мавкеиии кандай бўлмасин пасай- тириш учун унинг сиёсатига карата тошлар отмокдалар, Президент Ислом Каримов бошқарувини яккаҳокимчилик деб коралашга уринмокдалар.

Улар авваламбор халқ ўз раҳбарига накадар ишонаёт-ганини кўра олмаётирлар. Президентнинг ўз халқи, мил-лати ва давлати манфаатлари йўлида қилаётган самарали ишлари уларнинг уйқусини кочиряпти. Чунки улар Пре-зидентни халқдан, халқни Президентдан узоқлаштирибгина ўзларининг нопок ниятларига эришиш мумкинлигини жуда яхши тушунадилар. Халқнинг ўз Президентига ишониши, бошқачақилиб айт- ганда, халқ ва давлат бирлиги - чексиз кудрат ва енгилмаслик гарови, келажаги буюк Ўзбекистон давлатининг кафолати-дир. Мухолифлар демократия сўзини ўзларича тушунади ва ўз фойдасига мос холда талкин этади. Улар наздида, демократия - кўчаларда митинглар, намойишлар, йиғилишлар, тўс- тўполонларнинг кўплиги билан белгиланади. Мантикий бир савол туғилади: халқ намойиш ва митингларга қачон ва нима учун чиқади? Қачонки, халқ ўз давлат раҳбарларига ишопмагаида, раҳбар ўз халқи манфаатларини ўйламаганда. Аллохга шукрки, Ўзбекистон Президента учун халқ манфа- атидан юқори турувчи бошқа мезон йўк, У халқи ва унинг буюк келажаги учун ўз ҳаётини, орзу-умидини, кучи, бутун имкониятини бағишлаган. Буни кўрмаслик мумкин эмас! Кўриб кўрмасликка олиш эса халқ, миллат келажагига хиё-натдир! Мухолифлар давлатнинг бош ислоҳотчи бўлиши зарурли- гини тан олмайди. Ўзининг бу нокис фикрини асослаш учун хорижий мамлакатлар номини рўкач килишади. Аслида эса ривожланган давлатларнинг ҳозирги тараққиёт даражасига эришиши учун асрлар вақт кетгани, Япония, Жанубий Корея, Сингапур, Хитой ва бошқа мамлакатларда эса давлат шиддат- ли тараккиётнинг бош омили бўлгани тарихий ҳақикатдир. Давлатнинг ислоқотчилик ролини камситиш мақсадида айримлар уни демократик институтларга қарши кўймоқчи бўлади. Бу эса мухолифларимизнинг қиска муддатда эришил- ган, жаҳон тан олаётган ютукларимизни кўра олмаётганидан далолат беради, холос. Улар ўзбек

давлатчилигини, миллий, халқ рухиятига асосланган демократиямизни ва умуман, маз- кур ҳодисанинг жамиятдатутган ўрнини англаб ололмаяпти. Ўзбекистон чинакам демократик давлат куриш йўли-дан боряпти. Унинг асосий тамоиилларидан бири халқ хокимиятчилигидир. Бу - ҳаёт хақиқати! Давлатнинг ўзи бу тамойилни ҳастга татбик килишда жонбозлик кўрса- таяпти. Бунга мустақиллигимизнинг киска даврида қабул қилинган Конституция, фуқаролик, сайловлар тўғрисидаги қонунларимиз, иқтисодий, ижтимоий сохаларда қабул қилинган хуқукий нормалар далил бўла олади. Давлатимиз раҳбарининг камчиликларни аниқочиб бери- ши, жиноятчиликка қарши кураш ва бошқа турли соҳалардаги фаолияти халқ манфаатлари учун қилинаётган ишларнинг накадар уйгунлашганлигига мисол бўлади. Президент Ислом Каримов томонидан ишлаб чиқилган ўзбек давлатчилиги ри-вожланишининг беш тамоиили хорижий мамлакагларда кенг талкин қилинмоқда. Улар бу тамойилларнинг ҳаётийлиги, илмий асослангани тўғрисида гапириб, Ўзбекистон дав-латининг катта ўзгаришлар йўлида муҳим кадам ташлаёт-ганини таъкидламокдалар. Бу борада Германия канцлсри Ҳельмут Колнинг куйидаги сўзлари эътиборлидир: «Давлат ривожининг беш принципини ишлаб чиқиб, уни қўркмай оламга эълон килаётган янги давлатнинг раҳбари тутган йўл муваффакиятнинг гаровидир». Пекин баъзи ватанфуруш мухолифларимиз ва уларнинг хо- риждаги ҳомийлари ўзбек иқтисодиётинингтаназзули, унинг оғир аҳволи, иқтисодий турғунлик каби гаплар билан бизни ва жаҳон жамоатчилигини чалғитишга ҳаракат килишади. Бунинг ёлғон ва бўхтон эканини ҳаётнинг ўзи исботламоқда. Узбек иқтисодиётининг ҳар томонлама текис ривожланаёт- гани, собик Иттифоқтаркибидаги республикалардан фарқли ҳолда, баркарор экани ҳеч кимга сир эмас. Ижтимоий-иқтисодий ривожланишнинг жадаллаштирувчи кучи сифа- тида республика 11резиденти тургани ракибларимизни янада жазавага соляпти. «Мансаб тутканоғи» касалига учраган бу ватангадолар ҳаётимиздаги баъзи хўжасизлик, бепарволик,

сансалорлик ва шунга ўхшаш салбий жараёнларни бўрттириб кўрсатиб, ўзларининг иғвогарона фикрларини исботлашга уринмоқдалар. Биз таваккалчиликни тўлик инкор этиб, Шарк анъана-ларига хос аниқ режа ва тадбирлар билан давлат юргизиш туфайли бугунги шукуҳли кунларга етиб келдик. Эри-шилган ютуқларимиздан энг муҳими Ўзбекистон сиёсий мустақилликни кўлга киритганидир. Сиёсий мустақилликнинг барча белгилари: ўз чегарамизга, фукаролигимизга эга бўлганимиз, ўзимизнинг олий давлат, ҳокимият бошқаруви, ижро ва судлов ҳокимияти, қонунчилигимиз мавжудлиги, хорижий давлатлар билан мустақил алоқалар олиб бориш имкониятимиз унинг ифодасидир. Ўзбекистон Республикаси Конституцияси эса ҳуқуқий давлат бошқарувида йўлчи юлдуз бўлиб туражакдир. Ўтган уч йил мобайнида Конституцияга нисбатан бирор маротаба ҳам эътироз билдирилмагани, тортишувли ҳол юзага келмагани - унинг пухта ишлаб чиқилганидан далолат беради. Бу эса давлатимизда юксак руҳий- маънавий ҳолат хукм суришини таъминлаш имконини беради. Энди олдимиздаги асосий вазифа - Ўзбекистоннинг иқтисодий мустақиллигига эга бўлиш. Сиёсий-ҳуқуқий мустақилликка Караганда иқтисодий мустақилликка эришиш ҳамма вақт оғиррок кечади. Чунки собик Иттифоқ даврида Ўзбекистон бир томонлама ривожланган, яъни хомашё базаси-га айлантирилган эди. Иктисодий қарамлик игу даражада уста- лик билан ўрнатилган эдики, Ўзбекистон ўз мустақиллигини эълон қилганидан кейин баъзи «катта акаларимиз» бунга пичинг аралаш кулги билан қарашди. Ҳақиқатан хам, иқтисодий қарамликдан озод бўлиш оғир эканлиги тез орада маълум бўлиб колди. Собик Иттифоқдаги республикаларнинг кўпчилиги мустақиллигини дабдаба ва ғурур билан эълон қилган, «Буюк Маршал планлари»ии тузиб юрган бўлса-да, эидиликда уларнииг аксарияти иқтисодий мустақилликнинг оғир юкини кўтара олмай, араваларини торта олмай, яна қайси «катта ака» бағрига кирсам экан, деб мехрибон излаб юрибдилар. Шуни мамнуният билан айтиш керакки, бизнинг республикамиз

бу борада улардан фарқли ўларок, босиқлик билан, «500 кун», «300 кун»лик фалаж қилиб даволаш таж-рибаларига берилмай, ўз йўлини танлаб ола билди. Ҳозирок айни йўлда салмокли ютукларга эришганимизни ғурур билан айта оламиз. Баъзи масалаларни тезлик билан, баъзиларини боскичма-боскич, шошилмасдан хал қилиб бориш тактикаси накадар тўгри эканини ҳаётнинг ўзи исботлади. Сиёсий-ҳуқуқий мустақиллик масалалари ўз вақтида зудлик билан ҳал этишни талаб қилган бўлса, иқтисодий мустақиллик боскичма-боскич иш олиб боришни такозо этмокда. Бунга мисол қилиб собик Иттифокнинг сўнгги йилларида тутган йўлимизни кўрсатиш мумкин. Ўша давр-да Ўзбекистонда биринчи бўлиб Президентлик института таъсис этилганига «катта оға»ларимиз қандай ғайирлик билан қараганини яхши биламиз. Ўша кезларда баъзи бир Р e спубликалар Ўзбекистондаи олдин мустақиллик деклара- циясини қабул қилиб улгурган хам эди. Лекин уларда давлат мустақиллигини, халқ бирлигини кафолатлайдиган Пре зидентлик бошқаруви ўрнатилмаганди. Шундай тахликали кезпярдя биринчи нявбятдя Президептпик институтини ўрнатиб, шундан кейингина Ўзбекистон Республикаси дав-латипинг мустақиллиги тўғрисидаги Қонунни қабул қилиш лозимлигини кўра билиш жуда катта тафаккур талаб килувчи ходисадир. Собик Иттифоқдаги бошқа давлатларга солиш-тирганда, бизнинг республикамиз биринчилардан бўлиб мустақиллигимизнинг ҳуқуқий пойдевори бўлган асосий қонун - Конститупиямизни қабул қилди. Ўзбекистон Консгитуциясида мустақилликнинг сиёсий, ҳуқуқий асослари мустахкамланиб, демократик давлат ту-зиш асосий мақсад қилиб кўйилди. Унда фукароларнинг кенг демократик ҳуқук ва эркинликлари мустаҳкамланди. Кўппартиявийлик, ҳокимият бўлиниши, мулкчиликнинг турли шакллари ва жахон тан олган демократик давлат куришнинг бошқа принциплари Асосий Конунга киритиб кўйилди. Узбек тилига Давлат тили макоми берилди. Бу билан республикамиз ичидаги ва ташкарисидаги ғанимларимизнинг турли бўхтон ва дашномларигача чек кўйилди. Шуни

ғурур билан айтиш мумкинки, бундай катта ва оламшумул масалалар, бошқа рсспубликалардан фарқли ўларок, қон тўкилмасдан, тинчлик йўли билан, халқнинг асрий орзу-умидлари хисобга олинган ҳолда ҳал этилди. Бугунги кунда ривожланиш йўлига чиқиб олган Ўзбекис- тонга дунёнинг турли бурчакларидан тўғри назар билан ҳам, ғаразли нигоҳ билан хам карайдиганлар кўп. Ай-рим ғаиимларимиз миллий валюта тезлик билан жорий қилинмастгани ҳакида «Ўзбекистон яна собик Иттифокка интилаяпти», деб жар солдилар. Миллий валюта, ҳакиқатан ҳам мустақилликнинг бекисс рамзи. Лекин у биринчи на- вбатда халқ манфаатларига, иқтисодий вазиятга, имконият- ларга асослапгаи тақдирдагина ўзининг асосий моҳиятини кўрсатади. Украина, Беларусь, Озарбайжон ва бошқа респуб ликаларнинг жиддий тайёргарлик кўрмай туриб ўз валютала- рини муомалага киритишгани ва уларнинг ҳозирги кундаги аянчли аҳволи фикримизнинг далилидир. Бизда эса миллий валютанинг жорий қилиниши катта тайёргарлик билан амалга оширилди. Собик Иттифокда иккинчи бўлиб миллий валютани босиб чикариш техноло- гиясининг жорий этилиши ҳам ўзига хос иш. Айни пайтда у ўта нозик ва жиддий матбаа санъати хамдир. Ёш мамлакат учун бу муҳим воқеа! Бизнинг киска давр ичида қўлта киритган энг катта ютуқларимиздан бири - миллий қадриятларимизнинг тикла- наётганидир. Ўзбекистонда эришилган миллий тотувликни миллий қадриятларимизнинг ўзига хос намойиши деб айта оламиз. Кўп миллатли мустақил республикамизда миллатлар- аро тотувликни бир меъёрда саклаб туришда минтака халқлари орасида асрлар мобайнида шаклланган маънавий-ахлоқий ва руҳий анъаналарнинг роли катта. Бунинг учун, энг аввало, туб ахоли миллий эҳтиёжларидан келиб чиқиб, улар руҳиятига мос равишда «инсон миллати билан эмас, инсонлиги учун улуғ» деган акидани тобора чуқуррок сингдириш, ана шу асосда умуминсоний қадрият даражасига кўтариш оркали миллат-лараро муносабатларни ривожлантириш чоралари кўрилди.

Конституциямизда, фукаролар тўгрисидаги қонунимиз ва бошқа жорий қонунларимизда миллатлараро камситишга йўл қўймасликнинг белгилаб кўйилгани мазкур масала давлат сиёсатиданкенг ва мустаҳкам урин олганидан далолат беради. Узбек халқи бир неча ўн йиллар мобайнида собиқ Иттифокдаги бошқа миллатларга ўхшаб камситилиб, ўз тили ва қадриятларини йўкотиш даражасига келиб колган эди. Миллий мустақилликка эришгаиимиздан кейин ўзбекнинг ўзбеклигини кўрсатадиган, унинг маънавий юксаклигини намойиш киладиган яна бир фазилати очилди. У ўзининг камситилгани сабабларини умумий диктатурадан деб билди. Шу боис янги, ёш мамлакат Конституциясида миллатидан катьи назар, унинг аҳолиси тенг ҳуқукли фукаро сифатида кафолатлаб кўйилди. Республикамизда ўтказилаётган ислоҳотларни кўрол- майдиган кимсалар ҳозирги кунда хам давлатимизга ва унинг рахбарларигатурли тошлар отмокдалар. Уларга айтадиган га- пимиз шуки, сиз миллат манфаатини кўзламаяпсиз, аксинча, Ватан, Миллат такдири ҳал бўлаётган даврда асл қиёфангизни кўрсатаяпсиз. Тарих деярли барча давлатлар фукароларининг намуна бўла оладиган жасоратини ёдда тутади. Улар энг огир кунларда олийжаноблик кўрсатиб, давлатларининг икти-содиёти ва номини юксакларга кўтарганлар. Бунга мисол қилиб япон халқининг Иккинчи жаҳон урушидан кейин, иқтисодий парокандаликни тезда тугатиш учун дам олиш кунларисиз кунига ўн тўрт соатдан ишлашга карор қилгани ва улар тез орада оламшумул натижаларга эришганини айтиш мумкин. Бундай тантиликни финлар иш кунини узайтириш ҳакида Парламентга мурожаат қилганда олам аҳли яна бир бор курган эди. Шундай одамлар борки, улар кош кўяман деб, кўз чика- радилар. Баъзан нозик сиёсий масалаларда, қалтис вазият-ларда гўё шиша буюмлар дўконига кириб колган айикдек ҳамма нарсани чил-парчин қилиб юборадилар. Уларнинг баъзилари ўйламай иш қилиб, хатога йўл қўйганини тан олиб,

уларни тузатишга киришеа, айримлари хатони қилиб кўйиб «хато қилмадим!», деб жиззакиликка тушади. Афсуски, айрим собик ватандошларимиз Ўзбекистоннинг гуллаб- яшнашига тиш-тирноғи билан қаршилик килмокдалар. Уларнинг «олий нияти» Ўзбекистонда парокандалик ва бахт- сизлик юз берса-ю, улар чет элларда ўзларини доҳийлардек тутиб, «Биз вақтида айтган эдик-ку!», дея иддао қилсалар. Биз муҳолифатни фақат аниқ, асосланган миллий дас-тур билан чиқкандагина тан оламиз. Ҳозирча улар танкид-чиликдан бошқасига ярамаяпти. «Мен ундай қилган бўлар эдим, мен бундай қилган бўлар эдим», деб майда-чуйда йўналишларда билағонлик килмокдалар. Лекин катта стра- тегик йўналишларни ақлан камрай олмайдиганларга давлат жиловиии бериш даплапш ҳам, халқни хам жарга кулатиш билан баробар. Бундан йигирма йиллар муқаддам сайёра-миз фарзандлари биринчи бор ой сатҳига фазо кемасида кўндилар. Кемадан чиқиб, ойга илк кадам кўйилди. Бу кадам фазогир учун оддий кадам бўлса-да, лекин бутун инсоният цивилизацияси учун улкан ютук зди. Бу кадам ортида инсо-ниятнинг тарихий орзуси, минглаб олимлар акли, заковати, мутахассислар изланишлари ётарди. Шу тарика инсоният ўз порлоқ келажаги гомон яна бир тарихий кадамни қўйди. Ўзбекистонимиз мустақиллиги ортида хам аждодларимиз. боболаримизнинг орзу-ниятлари, жадидлар харакати, ватан- парварлар, Ватаннинг асл фарзандлари Беҳбудий, Қодирий, Чўлпон, Фитратларнинг, минглаб гортдошларимизнинг фа- рёдлари, кутлуғ конлари бор. Мустақиллик - Ўзбекистоннинг буюк келажак томон қўйган илк кадами бўлди. Собик Иттифок даврида республика рахбарлари марказ-нинг фармони ва иродасини бажарувчилар бўлиб, улардан катта масъулият ва шижоат талаб қилинмасди. Бошқарувда алохида истсъдод, ақл-идрок унчалик хам зарур эмас эди. Топширик вақтида бажарилса, бас. Энди давр ўзгача. Ҳамма ўз бошига тушган корни ўзи курайди.

Президент Ислом Каримов зиммасига Ўзбекистон тари-хининг энг оғир даври тушди. Республика осмонини кора булутлар коплаган чоғда, оғир синовлар даврида, давлатни миллатчиликка берилган гўдалар ҳамда тор махаллийчиликка берилгаилар чангалидаи, ақидапарастлар вахшатидан, чет эллик ва ўз юртимиздаги янглиш йўл кўрсатиб гангитув-чилар зарбасидан бешикаст олиб чиқди. Уларнинг барчаси тез орада халқ сайлагаи Президент иродаси кудрати олдида таслим бўлдилар. Инсон Ватанни чин дилдан севиши мумкин. Лскин у Ва- тан равнаки учун бирор иш килмаса, бундай муҳаббатнинг сарик чакачалик кадри бўлмайди. Шунинг учун хам хар бир инсон ўз ўрнини топиб, Ватан равнаки учун курашиши ло- зим. Ҳар кандай мухаббатнииг аниқ хатти-харакат, самарали меҳнат билан боғланиб кетгандагина қадри бўлади. Инсон-нинг маънавий-ахлоқий дунёси жисмоний фаолияти билан уйғунлашгандагина киймати ошади, обрў-эътибор топади. Ҳозир турли давлатлар рахбарлари Ўзбскистондаги тинч- лик ва баркарорликии тан олиб, биз билан хам сиёсий, хам иқтисодий алокаларни ўрнатишга интилмокда. Зеро, турли минтакаларда оға-инилар ўртасида кучли зиддиятлар, қон тўкишлар бўлиб турган чоғда, бизда яратувчилик рухи мав- жуд. Бизни бундай аҳиллик ва тотувликка Президентимиз олиб келди, деб дадил айта оламиз ва буни барча соғлом фик- рли кишилар тан олади. Президент барчамизни бир оилага бирляштирди. Модомики, у шундай окибатли оила тузган экан, энди биз уни саклаб кола билайлик. Бобомиз Тсмур тузган буюк давлат ахилликни йўкотган авлодларининг но- шудлиги туфайли йўқ бўлиб кетганини ёддан чикармайлик. Гохида лоқайд, беғам, ёки доим нимадандир нолиб юрувчи одамни кўрсак, кўнгилдан шундай ўй кечади: бу - миллий ғурури йўк инсон. Миллий ғурурга эга киши хеч качон локайд ва паришон, қийинчиликлардан нолиб ўтирувчи бўлмайди. Унинг кадамлари шахдам. ўзига ишончли, иродаси мустахкам, кўзлари мағрур бокувчи ва ўтли бўлади. У Ватан, миллат дея кечаю кундуз фидойилик кўрсатишга кодир. Бун дай инсон кийиичиликлар олдида

эсанкирамайди. Барча ишга ғайрат билан киришади. Доимо ўз устида ишлагани сабабли унинг фикри теран, қарашлари ўктам бўлади. У ўз иззатини биладиган, турли майда-чуйда нарсалардан, гап-сўзлардан устун гурадиган шахе. Одамлар бундай кишиларни хурмат килади. Унга эргашади. Истар эдикки, бизда ана шундай миллий ғурурга эга бўлган инсонлар янада кўпрок бўлса. Донишмандлардаи бири айтган экан: «Фидокор кишилар куёшдек зарур. Улар жамиятнинг энг илғор, хаётсевар вакил- лари бўлиб, бошқаларга ҳаяжон, таскин бағишлайдилар, улар- ни ёшартирадилар». Бундайларнинг шахсияти зерикканидан хом-хатала асарлар, кераксиз лойиҳалар ва диссертациялар яратувчи, бир бурда нон деб ёлғон гапирувчи кишилар тои-фасидан фарқли ўларок, бошқача - яъни жасорат, эътикод ва аниқ мақсадга интилувчи одамлар хам борлигини жамиятга уктириб турувчи фидойилардир. Жамиятимизда бундай ин сонлар кўпайиб борастгани кишини кувонтиради. Кўнгилдан яна бир ўй ўтади: кадимги Миср эхромлари, Юнон ва Бобил обидалари, Буюк Хитой девори, Тож Маҳал, Самарканд, Хиваю Бухоро обидаларини курган минглаб кишилар, бекиёс истеъдод эгалари бўлган меъморлар тарих уммонларида ғарк бўлиб кетдилар. Лекин яратган буюкликла ри улардан муҳташам ёдгорликлар бўлиб колди. Биз ҳам ҳаёт чоғимизда Ўзбекистонни яшнатайлик, биздан ҳам Ватанимиз учун ҳусн ва фахр бўлажак тарихий буюк ишлар қолсин. Ўзбекистон гербига қараган киши унда баъзи давлатлар-даги каби икки бошли калхатни, шер ёки йўлбарсни эмас, афсонавий саодат ва бахт куши Ҳумо тасвирини кўради. Ҳа, бизнинг юртимиз хам, халқимиз ҳам гўзал, беозор ва яхши ниятли кишилардан ташкил топган. Элда «яхши ният - ярим мол», деган нақл бор. Биз хам мана шу шукуҳли кунларда тарихи мингйилликлар қаърига сингиб кетган юртимиз келажаги албатта порлок бўлажак, деб ният қиламиз. Жаҳонга буюк олиму фозиллар, мута-факкирлар, шоирлар, мард ўғлонларни етиштириб берган бу кутлуғ замин бағридан аждодларига муносиб фидойилар етишиб чиқади ва улар

келажакда юртимизни кудратли дав-латга айлантирадилар, деб ишонамиз. Зероки, Ватандан ўзга жаннат йўк. 1994 йш

Адабиётлар : 1. Асосий вазифамиз – Ватанимиз тараққиёти ва халқимиз фаровонлигини янада юксалтиришдир . Президент Ислом Каримовнинг 2009 йилда мамлакатимизни ижтимоий - иқтисодий ривожлантириш якунлари ва 2010 йилга мўлжалланган иқтисодий дастурнинг энг муҳим устувор йўналишларига бағишланган Вазирлар Маҳкамаси мажлисидаги маърузаси . Халқ сўзи , 2010 йил 30 январ . 2. Мамлакатимизни модернизация қилиш ва кучли фуқаролик жамияти барпо этиш – устувор мақсадимиздир . Ўзбекистон Республикаси Олий Мажлиси Қонунчилик палатаси ва Сенатининг қўшма мажлиси тўғрисида тўғрисида Ахборот . 2010 йил 28 январь . 3. Каримов И . А . Юксак маънавият – енгилмас куч . – Т ., « Маънавият », 2008. 4. Каримов И . А . Жаҳон молиявий - иқтисодий инқирози , Ўзбекистон шароитида уни бартараф этишнинг йўллари ва чоралари . - Т .: Ўзбекистон , 2009. 5.Каримов И.А. Бизнинг бош мақсадимиз - жамиятни демократ-лаштириш ва янгилаш, мамлакатни модернизация ва ислоҳ этишдир. Т., «Ўзбекистон», 2005. 6.Эргашев И. ва бошқ. Миллий истиқлол ғояси. Ўзбекистон Республикаси Олий таълим бакалавриат босқичи учун дарслик. -Т.: Академия, 2005, 3-30- бетлар.

Похожие

Гурурнинг-ку чегараси йўқ, андишанинг-чи

Абдулла Ориповнинг ижод мактаби

Ўзбекистон диний маърифий тотувлик тимсоли

Ватанни нега севадилар

Миллий мафкура ва шахс тарбияси масаласи