Sinov va qiyinchiliklarni matonat bilan yengib - Основы культурологии - Рефераты

Sinov va qiyinchiliklarni matonat bilan yengib

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

47.5 KB

Sinov va qiyinchiliklarni matonat bilan yengib Darhaqiqat, mustaqillik bois erishilgan yutuqlar, o‘tgan davr mobaynida mamlakatimiz qiyofasi yangilanib, o‘zgarib borayotgani ijtimoiy yo‘naltirilgan bozor iqtisodiyotiga asoslangan demokratik davlat va fuqarolik jamiyati barpo etish yo‘lida barcha sohalarda amalga oshirilgan islohotlar jadal sur’atlar bilan rivojlanayotganini sifat jihatdan baholash va tahlil etishga undamoqda. Sobiq tuzum davrida xalqimiz qanday og‘ir sinovlarni boshidan o‘tkazganini esdan chiqargani yo‘q. Prezidentimiz o‘z asarlarida o‘sha mash’um davrning og‘ir va ayanchli ijtimoiy-siyosiy manzarasiga, jumladan, shunday baho bergan: “Shu narsa shak-shubhasiz va ochiq-oydindirki, respublika barcha asosiy iqtisodiy va ijtimoiy ko‘rsatkichlar bo‘yicha ittifoqdagi o‘rtacha darajadan ham ancha orqada bo‘lib, mamlakatda oxirgi o‘rinlardan birida turibdi. Biz bu raqamlarni ilgari ham necha martalab aytganmiz, ammo bugun ularni yana bir bor idrok etmoq kerak. O‘zbekiston har kishi boshiga yalpi ijtimoiy mahsulot ishlab chiqarish bo‘yicha mamlakatda 12-o‘rinda turibdi, aholi jon boshiga milliy daromad ishlab chiqarish bo‘yicha ko‘rsatkich esa ittifoqdagi o‘rtacha darajadan ikki hissa past. O‘zbekiston aholisi o‘rta hisobda go‘sht mahsulotlarini, sut va sut mahsulotlarini, tuxumni, umuman mamlakat aholisiga nisbatan ikki barobar kam iste’mol qilmoqda. Oyiga o‘rta hisobda 5 so‘mdan kamroq yalpi daromad oladigan aholining ulushi mamlakatda 12 foizdan sal ko‘proq bo‘lsa, bizning respublikamizda 45 foizga boradi. Bir millionga yaqin kishi ijtimoiy ishlab chiqarishda o‘zining qo‘lidan keladigan ishni topa olmayapti. Ijtimoiy infrastruktura tarmoqlari: sog‘liqni saqlash, xalq ta’limi, maktabgacha bolalar muassasalari juda og‘ir ahvolga tushib qolgan. Maktab va kasalxonalarning 60 foizi nobop binolarda joylashtirilganini aytishning o‘zi kifoya. Juda o‘tkir iqtisodiy va ijtimoiy muammolar ro‘yxatini yana davom ettirish mumkin. Buni avvalo shundan ko‘rsa bo‘ladiki, insonning har tomonlama uyg‘un

kamol topishi, uning shaxs sifatida ma’naviy rivojlanishi u yoqda tursin, ko‘pincha yashash uchun kerak bo‘lgan eng oddiy narsalar ham yetishmayapti. Bunday ahvol vujudga kelganining boisi nimada? Shu qadar katta boyliklarga, ishlab chiqarish va fan-texnika imkoniyatlariga, qulay tabiiy-iqlim sharoitlariga ega bo‘lgan respublikamiz asosiy iqtisodiy va ijtimoiy ko‘rsatkichlar bo‘yicha mamlakatda oxirgi o‘rinlardan biriga – haqli ravishda inqiroz holati, deb atalgan ahvolga tushib qolganining sababi nimada? Respublikaning taqdiri, uning kelajagi uchun qayg‘urayotgan, yosh avlod taqdiri uchun kuyunayotgan sog‘lom fikrli har bir kishi hozir o‘ziga o‘zi shu savolni bermoqda. Nazarimda, buning javobi shunday bo‘lmog‘i kerak: 30-yillarning boshlarida iqtisodiyotga rahbarlik qilishning ma’muriyatchilik, buyruqbozlik usullari g‘alaba qozonib, O‘zbekistonni, uning ishlab chiqaruvchi kuchlarini rivojlantirishga yaroqsiz yondashuvlar tobora qaror topib bordi. Xo‘sh, bu illatlar nimalarda namoyon bo‘ldi? Avvalo shundaki, bizning respublikamiz asosan xom- ashyo bazasi, sanoat ministrliklari va idoralarining mo‘may xom-ashyo manbai deb hisoblanar edi. O‘lkaning mahalliy, ijtimoiy-iqtisodiy xususiyatlariga ba’zan yetarlicha, ba’zan mutlaqo baho berilmadi, ba’zan esa bu xususiyatlar pisand ham qilinmadi. Iqtisodiy va ijtimoiy sohani kompleks, jadal rivojlantirishning, umumittifoq mehnat taqsimotida O‘zbekiston SSRning mavqei va o‘rnini o‘zgartirishning muqobil yo‘llari e’tiborga olinmadi”. Albatta, bir necha o‘n yillar davomida hal etilmagan, xalqning sabr kosasini to‘ldirgan bunday dolzarb muammolar oxir-oqibatda ijtimoiy larzaga olib kelishi muqarrar edi. Shunday bo‘ldi ham. 1989 yilning may oyida Farg‘ona viloyatida buzg‘unchi kuchlar tomonidan tashkil etilgan ommaviy tartibsizliklar iyun oyining oxiriga kelib nihoyatda avj olib ketdi. Islom Karimov ishga kirishgan kunning ertasigayoq, ya’ni 24 iyun kuni O‘zbekiston SSR Ministrlar Sovetida katta majlis o‘tkazdi va unda nutq so‘zladi. Bu nutq mohiyat-e’tiboriga ko‘ra Islom Karimovning O‘zbekiston rahbari

sifatidagi birinchi nutqi ekani bilan ham alohida tarixiy ahamiyatga egadir. Ushbu chiqishda Islom Karimovning siyosiy yetakchiga xos barcha fazilatlari yaqqol namoyon bo‘ladi. O‘zining keskin tanqidiy va amaliy ruhi bilan ajralib turadigan mazkur nutqda respublika rahbari O‘zbekistonda vujudga kelgan o‘ta murakkab ijtimoiy- iqtisodiy vaziyat va uning sabablarini chuqur tahlil qilib, achchiq va haqqoniy bir xulosaga keladi. “Biz bundan buyon eskicha yasholmaymiz va bunday yashashga zamonning o‘zi yo‘l qo‘ymaydi”, deb yangi lavozimga qanday ulug‘ maqsad va mas’uliyat bilan kirishayotgani, o‘z faoliyatida islohotchilik, el-yurtning dardu tashvishlari eng oliy mezon bo‘lib qolishini ochiq bayon qiladi. “Sen – menga tegma, men – senga tegmayman” qabilida ishlashga o‘rganib qolgan aksariyat rasmiy shaxslar uchun bunday o‘tkir so‘zlar bamisoli bulutli osmonda chaqmoq chaqnagandek ta’sir etadi. Yangi rahbarning mavjud ahvolni ijobiy tomonga o‘zgartirish, respublikani chuqur inqiroz holatidan olib chiqish borasidagi azmu qarori, shijoati naqadar jiddiy va qat’iy ekani yana bir bor namoyon bo‘ldi. Xalq tinchligi va farovonligi uchun har bir kun g‘animat. 25 iyun kuni Islom Karimov janjal-to‘polonlar alangasi ichida qolib ketgan Farg‘onaga yo‘l oldi. U lovillab yonayotgan uylar, tahlika va sarosimaga tushgan shaharu qishloqlar, qahr- g‘azabga to‘lgan odamlarning ichiga dadil kirib boradi. Ular bilan chin dildan, hech narsani yashirmasdan ochiq gaplashadi. Bu insonlarning shu vaqtga qadar hech kim eshitmagan ohu nolalarini tinglab, o‘zining yurakdan chiqqan samimiy va haqqoniy so‘zlari bilan bamisoli ularning qalbidagi jarohatlarga malham qo‘ygandek bo‘ladi, ko‘ngillarda so‘ngan umid uchqunlarini uyg‘otadi. Tartib- intizomni tiklash, qon to‘kilishining oldini olish bo‘yicha butun mas’uliyatni o‘z zimmasiga olib, aniq chora-tadbirlar ko‘radi. Albatta, Islom Karimov respublika rahbari sifatida Farg‘ona voqealarining sabab va oqibatlari haqidagi ma’lumotlar bilan o‘z kabinetida o‘tirib ham tanishishi, kerakli qarorlar qabul qilishi mumkin edi. Ammo o‘sha paytdagi aksariyat partiya arboblariga xos bo‘lgan bunday xonanishinlik, ya’ni kabinetdan chiqmay ish yuritish uslubi Islom Karimov uchun mutlaqo begona edi. U

hayotning qaynoq nafasini bevosita his qilish, yaxshi-yomon kunlarda xalq bilan birga bo‘lish, el-yurtning dardu quvonchiga doimo sherik bo‘lishni o‘zining hayotiy maslagi, oliy insoniy burchi, deb biladi. Agar o‘sha yillar tarixiga nazar tashlaydigan bo‘lsak, Farg‘ona voqealari haqida shov-shuv ko‘targanlar, shunday qonli fojia hisobidan soxta obro‘ topish, o‘zining g‘arazli manfaatlariga erishishga, xalqimizni badnom qilishga uringan kimsalar ko‘p bo‘lgan. Islom Karimov bu borada kuyib-yonib, asl haqiqatni katta dard va jasorat bilan bayon qilib, fojia oqibatlarini bartaraf etishning amaliy yechimlarini ishlab chiqadi va izchil amalga oshiradi. Jumladan, respublika rahbari Toshkentda va Moskvada bo‘lib o‘tgan katta anjumanlarda, shuningdek, matbuotdagi chiqishlarida bu masalada qat’iy pozitsiyada turib, quyidagi fikrlarni alohida ta’kidlaydi: “O‘zbek xalqining vijdoni pok. Farg‘ona voqealari o‘zbek xalqining irodasi bilan sodir bo‘lmadi. Bu voqealarga tuturuqsiz va g‘arazli maqsadlarni ko‘zlab, kim qanday bo‘yoq bermasin, tarix albatta, o‘zining adolatli hukmini chiqaradi. Baynalmilalchilik, mehmondo‘stlik, yaxshilik, qalb saxovati hamisha o‘zbek xalqiga xos fazilat bo‘lib keldi. Xalqimiz hech qachon boshqa xalqlarga nisbatan dushmanlik kayfiyatida bo‘lmagan. Bu qadimiy va hozirgi tariximizdan olingan ko‘pgina misollar bilan isbot qilingan”. Bunday haqqoniy va haroratli so‘zlar el-yurtimizning dardiga darmon bo‘ldi, uning tuhmat va malomatlardan egilgan ruhini ko‘tardi. Ana shunday tarixiy misollar asosida aytish mumkinki, Islom Karimovning barcha muammolar haqida – ular qanchalik og‘ir va noxush bo‘lmasin – ochiq gapirishi, hamisha haqiqatning ko‘ziga tik qarashi unga nisbatan xalqimizning e’tirofi va ehtiromini uyg‘otdi. O‘zidan ilgari respublika rahbari bo‘lib ishlagan, siyosiy kaltabinligi va jur’atsizligi bilan el-yurt o‘rtasida obro‘sini yo‘qotgan I.Usmonxo‘jayev va R.Nishonov kabi o‘tmishdoshlaridan farqli ravishda, Islom Karimov O‘zbekiston yetakchisi sifatida uzoq vaqtlar davomida yechilmay, gazak olgan kamchilik va nuqsonlar, o‘tkir ijtimoiy muammolarning ildizini ochib tashlaydi, mavjud

ayanchli ahvolni tuzatish bo‘yicha sobiq “markaz” rahbariyati oddiga qat’iy talablarni prinsipial tarzda qayta-qayta qo‘yishdan cho‘chimaydi. Mavjud siyosiy beqarorlik, boshboshdoqlik va bedodlik sharoitida, naqadar og‘ir va qaltis bo‘lmasin, o‘sha mash’um kunlarda sobiq “markaz”dagi kuchlar va ularning o‘zimizdagi malaylari yurtimiz rahbariga har qadamda millatchilik yorlig‘ini yopishtirish, uning shaxsiga nisbatan turli tuhmat va malomatlar yog‘dirishga qanchalik urinmasin, qanday og‘ir siyosiy va ma’naviy ruhiy bosim ta’siri ostida ish olib borishga to‘g‘ri kelmasin, Islom Karimov Vatanimizning tom ma’noda mustaqillikni qo‘lga kiritishiga erishishdek oliy maqsad yo‘lidan hech qachon qaytmaganini “O‘zbekiston mustaqillikka erishish ostonasida” asaridan o‘rin olgan hujjatlar yana bir bor isbotlab, tasdiqlab berdi. Ta’kidlash joizki, ushbu chiqishlar xalqimiz, jamiyatimiz bosib o‘tgan tarixiy taraqqiyot yo‘lini aks ettirishi bilangina emas, avvalo, bu yo‘ldagi og‘ir qiyinchilik va sinovlarni, g‘ov-to‘siqlarni bartaraf etishga qaratilgani, mustaqillikka erishish jarayonlari biz uchun naqadar mashaqqatli, o‘ta dramatik va hayajonli voqealarga boy bo‘lganini yorqin aks ettirishi bilan ham alohida e’tiborlidir. Yana bir o‘ta muhim jihat shundaki, mamlakatimizda huquqiy demokratik davlat, fuqarolik jamiyati barpo etish yo‘lida asosiy ustuvor yo‘nalishga aylangan masalalar – tinchlik va barqarorlikni saqlash, millatlararo hamjihatlikni asrash, aholini ijtimoiy muhofaza qilish, iqtisodiyotni tubdan isloh etish, milliy armiyani shakllantirish va mustahkamlash, sud-huquq tizimini yangi asosda barpo etish, inson manfaati, huquqlarini ta’minlash, ijtimoiy-siyosiy hayotni erkinlashtirish, aholi salomatligi, ilm-fan, ta’lim-tarbiya, madaniyat va sport jabhalariga e’tibor qaratish, jahon hamjamiyatidan munosib o‘rin egallash kabi ko‘pdan-ko‘p dolzarb vazifalar mustaqilligimizning poydevori qo‘yilayotgan o‘sha davrda Yurtboshimizning chiqishlarida har tomonlama o‘z ifodasini topa boshlagan edi. Bir so‘z bilan aytganda, bugungi kunda taraqqiyotning “o‘zbek modeli” deb nom olgan rivojlanish yo‘limizning asosiy tamoyillari, umummilliy shiorga aylanib ketgan “O‘zbekiston – kelajagi buyuk davlat”, “Mustaqillik – bu avvalo huquqdir”, “Yangi uy qurmasdan turib, eskisini buzmang”, “O‘zbek xalqi hech

qachon hech kimga qaram bo‘lmaydi”, “Bizdan ozod va obod Vatan qolsin” kabi mashhur purma’no iboralar sokin kabinetlarda emas, aksincha, ana shunday shiddatli kurashlar, tinimsiz bahs va munozaralar, achchiq hayotiy tajribalarda tug‘ilganligini anglash kelajak uchun nihoyatda muhim ahamiyatga egadir. Mustaqillik arafasida respublika siyosiy hayotida bo‘lib o‘tgan voqealar naqadar qaltis bo‘lmasin Islom Karimovning muammoli vaziyatga real baho berish, nostandart qarorlar qabul qilish borasidagi qobiliyati, xalqimizning azmu shijoati, qat’iy irodasi, bag‘rikengligi, bunyodkorlik kuchiga bo‘lgan cheksiz ishonchi uning har bir nutq va ma’ruzasida aniq-ravshan sezilib turadi. Ular bilan tanishar ekanmiz, bir paytning o‘zida chuqur tahliliy qobiliyatga ega bo‘lgan mana shunday shaxslargina tarix taqozo etganda butun mas’uliyat va javobgarlikning zalvorli yukini o‘z zimmasiga olishga qodir bo‘lishi, har tomonlama teran o‘ylab, uzoqni ko‘zlab ish ko‘rgan holda, davlat va jamiyat taraqqiyotida hal qiluvchi ahamiyatga ega bo‘lgan strategik qarorlar qabul qila olganiga amin bo‘lamiz. Buning tasdig‘ini o‘sha tahlikali yillarda ro‘y bergan Farg‘ona, Guliston, Bo‘ka, O‘sh, Namangan voqealariga, tarixda “GKCHP” deb nom olgan, sobiq SSSR davlatining so‘nggi kunlarida bir guruh imperiyaparast kuchlar tomonidan amalga oshirilgan siyosiy fitnaga nisbatan Islom Karimovning qat’iy pozitsiyasi ifodasi bo‘lgan chiqishlarda ko‘rish mumkin. Xususan, 1991 yilning 18 avgustidagi o‘zini Davlat favqulodda holat qo‘mitasi – GKCHP deb atagan bir guruh siyosiy avantyuristlar davlat to‘ntarishining asosiy maqsadi – sobiq totalitar sovet tuzumini qanday qilib bo‘lsa-da, aslo o‘zgartirmasdan saqlab qolishdan iborat edi. Ayni o‘sha paytda, ya’ni, 1991 yilning 17–19 avgust kunlari O‘zbekiston SSR Prezidenti Islom Karimov Hindistonga rasmiy tashrif bilan borgan edi. Aytish kerakki, bu tashrif O‘zbekiston Prezidentining xorijga qilgan birinchi mustaqil – tarixiy tashrifi edi. Favqulodda holat davlat qo‘mitasining murojaati Yurtboshimiz Hindistonda bo‘lgan bir paytda – 19 avgust kuni e’lon qilindi. Afsuski, O‘zbekiston rahbarining safarda ekanidan foydalanib, GKCHPning noqonuniy qarorlarini qo‘llab-

quvvatlaydigan rahbarlar yurtimizda ham topildi. Tarix buni yaxshi eslaydi. 1991 yil 19 avgust kuni O‘zbekiston SSR vitse-prezidenti Sh.Mirsaidov va O‘zbekiston Kompartiyasi Markaziy qo‘mitasining ikkinchi kotibi A.Yefimovning imzosi bilan O‘zbekiston SSRning barcha viloyatlari va Qoraqalpog‘iston SSRga, O‘zbekiston SSR hududida SSSRda Favqulodda holat davlat qo‘mitasi faoliyatini qo‘llab- quvvatlash to‘g‘risida ko‘rsatma yuboriladi. Prezident Islom Karimov GKCHP e’lon qilinganini Agrada eshitib, 19 avgust kuni zudlik bilan Toshkentga qaytadi. Toshkent aeroportida Yurtboshimizni rasmiy kishilardan tashqari, Turkiston harbiy okrugi bosh qo‘mondoni hamda Markazdan kelgan 3 nafar general kutib oladi. Bu o‘sha paytdagi mavjud rasmiy protokol qoidalariga mutlaqo zid bo‘lib, tagdor siyosiy ma’noga ega edi. Islom Karimov aeroportdan to‘g‘ri hukumat binosiga kelib, kechqurun hukumat a’zolari bilan uchrashdi hamda O‘zbekiston SSR hududida GKCHPning qonunga zid qarorlarini bekor qilish haqida ko‘rsatma berdi. 1991 yil 20 avgust kuni O‘zbekiston SSR Oliy Kengashi rayosati, Vazirlar Mahkamasi, Qoraqalpog‘iston Respublikasi, viloyatlar va Toshkent shahri rahbarlari ishtirokida qo‘shma majlis o‘tkazildi. Majlisda so‘zga chiqqan Prezident Islom Karimov SSSRda yuzaga kelgan vaziyatga, Favqulodda holat Davlat qo‘mitasi va uning rahbarlari qabul qilgan qarorlarga O‘zbekiston rahbariyatining munosabatini aniq-ravshan bayon etdi. O‘sha kuniyoq O‘zbekiston SSR Prezidentining respublika aholisiga murojaati e’lon qilindi. Unda, jumladan, shunday so‘zlar alohida ta’kidlangan: “Har birimiz og‘ir va vazmin bo‘lishimiz kerak. Boshimizga tushgan bu sinovlar, noaniq davr va sharoitdan avvalambor aql va idrokimizni bir joyga yig‘ishtirib, insof va vijdonni yo‘qotmasdan, sarosimaga tushmasdan chiqishimiz kerak. O‘zbekiston jumhuriyati, uning rahbariyati qayta qurish davrida ham hech qachon birovning gapiga kirib ish tutgan emas. Markazdan, boshqa ba’zi bir jumhuriyatlardan qanday qarorlar chiqmasin, va’dalar berilmasin, har qanday chaqiriqlar, da’vatlar, yo‘l-yo‘riq ko‘rsatishga

harakatlar bo‘lmasin, biz o‘zimiz tanlagan yo‘limizdan va belgilab olgan maqsadimizdan qaytganimiz yo‘q”. Biz o‘z oldimizga qo‘ygan uzoq muddatli strategik maqsadlar, ya’ni zamonaviy rivojlangan demokratik davlatlar qatoriga kirish, iqtisodiyotimizning barqaror o‘sishini ta’minlash, hayot sifatini yaxshilash va jahon hamjamiyatida munosib o‘rin egallash borasidagi sa’y-harakatlarimizga bugungi kun nuqtai nazaridan xolisona baho berishimiz tabiiydir. Ma’lumki, O‘zbekiston 1991 yili o‘z mustaqilligi uchun kurash davrida umrini o‘tab bo‘lgan mustabid, ma’muriy- buyruqbozlik, rejali-taqsimot tizimidan voz kechib, mashhur besh tamoyilga asoslangan “o‘zbek modeli” deb nom olgan o‘z taraqqiyot yo‘lini tanlab oldi. Yurtboshimiz tomonidan ishlab chiqilgan va bugungi kunda hayotga tatbiq etilayotgan ushbu modelning ma’no-mazmuni – davlat qurilishi va konstitutsiyaviy tizimni tubdan o‘zgartirish va yangilash, iqtisodiyotni mafkuradan xoli etish, uning siyosatdan ustunligini ta’minlash, davlatning bosh islohotchi vazifasini bajarishi, ya’ni islohotlar tashabbuskori bo‘lishi va ularni muvofiqlashtirib borishi, qonun ustuvorligini ta’minlash, kuchli ijtimoiy siyosat yuritish, islohotlarni bosqichma- bosqich va izchil olib borish tamoyillariga asoslanadigan siyosiy, iqtisodiy va huquqiy islohotlarni amalga oshirishdan iboratdir. Bunda islohotlarni inqilobiy usulda, ya’ni “shok terapiyasi” yo‘li bilan amalga oshirishdan ongli ravishda voz kechib, tadrijiy taraqqiyot yo‘lini tanlaganimiz tufayli xalqimizni qanday og‘ir oqibatlarga olib kelishi mumkin bo‘lgan ijtimoiy to‘fonlardan asrab qolishga muvaffaq bo‘lganimizni bugun hayotning o‘zi ko‘rsatmoqda. Izchil yuqori o‘sish sur’atlari, yurtimizda barpo etilgan bank-moliya tizimining barqaror va ishonchli faoliyat yuritishi, iqtisodiyotda amalga oshirilayotgan yangilanish va o‘zgarishlar, umuman, mamlakatimizni modernizatsiya qilish yo‘lidagi dadil qadamlarimiz dunyo jamoatchiligi, shuningdek, Xalqaro valyuta jamg‘armasi, Jahon banki, Osiyo taraqqiyot banki singari nufuzli xalqaro moliya tashkilotlari tomonidan e’tirof etilmoqda. Darhaqiqat, yigirma yildan ortiq davr mobaynida mustaqil taraqqiyotimiz mobaynida O‘zbekistonda yalpi ichki mahsulotning o‘sishi 3,5 barobarni, aholi jon

boshiga hisoblaganda 2,5 barobarni, aholining real daromadlari esa 3,8 barobarni tashkil etgani e’tiborga sazovordir. Ayniqsa, ijtimoiy-gumanitar sohada erishilgan marralar – aholini ijtimoiy himoya qilish uchun yo‘naltirilgan davlat xarajatlarining 5 barobar ko‘paygani, turmush darajasining sezilarli ravishda yaxshilangani diqqatga sazovor. 2008 – 2012 yillarda dunyoning aksariyat mamlakatlarida iqtisodiy o‘sish sur’atlari ishlab chiqarish pasaygan bir vaqtda O‘zbekistonda yalpi ichki mahsulotning o‘sish sur’ati 2008 yilda 9 %ni, 2009 yilda 8,1 %ni tashkil etgan bo‘lsa, 2012 yilda esa bu ko‘rsatkich 8,2 %ga o‘sgani ko‘pgina xalqaro tuzilmalar, ekspert va mutaxassislarda katta qiziqish va xavas uyg‘otmoqda. Ma’lumki, sobiq tuzum davrida respublikamizning iqtisodiyoti bir tomonlama rivojlangan, faqat xom-ashyo yetishtirishga yo‘naltirilgan bo‘lib, mash’um salbiy oqibatlarga olib kelgan paxta yakkahokimligi avjiga chiqqan edi. O‘zbekiston o‘zining qoloq ishlab chiqarish va sotsial infratuzilmasi bilan sobiq ittifoqda jon boshiga iste’mol darajasi bo‘yicha eng past o‘rinda turardi. Mustaqil rivojlanish yillarida – tarixan qisqa bir davrda yurtimiz yangi va ulkan marralarni qo‘lga kiritdi. Buning natijasida mamlakatimizning jahon hamjamiyatidagi o‘rni va nufuzi yuksalib bormoqda. Jahon miqyosida globallashuv va raqobat kuchayib borayotgan bugungi zamonda biz dunyoda yuz berayotgan tub o‘zgarishlar jarayonida egallab turgan o‘rnimizni xolisona va tanqidiy baholashimiz, tobora oshib borayotgan hayot talablariga javob berishimiz, kechayotgan davr bilan hamqadam bo‘lishimiz shart. Albatta, hayot hech qachon bir joyda to‘xtab turmaydi. Shu bois, ro‘y berishi mumkin bo‘lgan turli falokatlar, jahon iqtisodiyotining yuksalishi yoki inqirozini oldindan ko‘rish imkonini beradigan, har tomonlama chuqur va puxta o‘ylangan, aniq maqsad va ustuvor yo‘nalishlarni o‘z ichiga olgan taraqqiyot dasturi va uni amalga oshirish strategiyasiga ega bo‘lgan mamlakat va xalq, pirovard natijada, muvaffaqiyatga erishadi. Shu ma’noda, 1992 yil 8 dekabrida qabul qilingan, mamlakatimizning demokratik taraqqiyotini ta’minlash va fuqarolik jamiyatini shakllantirishning

asosiy prinsiplarini belgilab bergan Konstitutsiyamizning qoida va normalariga tayanish alohida ahamiyat kasb etadi. Bu boradagi ishlarimiz keyingi yillar davomida yanada faollashib, ko‘lami va miqyosi tobora kengayib bormoqda. Natijada, bugun biz o‘z oldimizga qo‘ygan asosiy maqsadimizga erishdik, deb aytish uchun barcha asoslarimiz bor. Buning tasdig‘ini mamlakatimizni isloh etish va demokratlashtirish jarayoni hech qachon ortga qaytmaydigan, qat’iy va izchil tus olgani, odamlarimiz o‘zgarib, ularning siyosiy va fuqarolik faolligi oshayotgani, ongu tafakkuri yuksalib, yon- atrofda bo‘layotgan barcha voqea-hodisalarga daxldorlik tuyg‘usi, ertangi kunga ishonchi ortib borayotgani misolida ko‘rish, anglash qiyin emas. Yurtdoshlarimizning hayotidagi ana shunday o‘zgarish va yangilanishlar, o‘z mohiyatiga ko‘ra, hozirda mamlakatimizning taraqqiyot va farovonlik yo‘lidan dadil rivojlanib borishini ta’minlayotgan hal qiluvchi kuchga aylanmoqda. Zero, mustaqillik yillarida bosib o‘tgan yo‘limiz mamlakatimizni bosqichma-bosqich rivojlantirish bo‘yicha tanlagan modelimizning naqadar to‘g‘ri ekanini bugungi kunda nafaqat butun xalqimiz, ayni chog‘da jahon jamoatchiligi e’tirof etmoqda. Shu bilan birga ushbu strategik yo‘ldan bundan buyon ham og‘ishmay qat’iyat bilan borishimizni davr taqozo etmoqda.

Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati: 1. O‘zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi. –T.: “O‘zbekiston”. 2008. 2. Karimov I.A. O‘zbekiston: milliy istiqlol, iqtisod, siyosat, mafkura. 1-jild. - T.: “O‘zbekiston”, 1996. 3. Karimov I.A. Bizdan ozod va obod Vatan qolsin. 2-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 1996. 4. Karimov I.A. Vatan sajdagoh kabi muqaddasdir. 3-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 1996. 5. Karimov I.A. Bunyodkorlik yo‘lidan. 4-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 1996. 6. Karimov I.A. Yangicha fikrlash va ishlash – davr talabi. 5-jild. –T.: O‘zbekiston, 1997. 7. Karimov I.A. Xavfsizlik va barqaror taraqqiyot yo‘lidan. 6-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 1998. 8. Karimov I.A. Biz kelajagimizni o‘z qo‘limiz bilan quramiz. 7-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 1999. 9. Karimov I.A. Ozod va obod Vatan, erkin va farovon hayot – pirovard maqsadimiz. 8-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 2000. 10. Karimov I.A. Vatan ravnaqi uchun har birimiz mas’ulmiz. 9-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 2001.Karimov I.A. Xavfsizlik va tinchlik uchun kurashmoq kerak. 10-jild. –T.: “O‘zbekiston”, 2002

Похожие

Turmush estetikasi

Boy tariximiz, dinu diyonatimiz, urf-odat va an’analarimizning qayta tiklanishi – ma’naviy yuksalishdir

Milliy о‘zlikni anglash, millatlararo totuvlikni ta’minlash, huquqiy savodxonlik, davlat tizimiga hurmat va fuqarolik burchiga sadoqat

Islom dini va ta’limoti

Islohot – inson manfaatlari uchun