Xristianlik - Основы религиоведения - Рефераты

Xristianlik

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

92.5 KB

Xristianlik Xristianlikning vujudga kelishi. Xristianlik dini buddaviylik va islom dinlari qatorida jahon dini hisoblanadi. Bu din o’ziga e`tiqod qiluvchilarning soni jihatidan jahon dinlari orasida eng yirigi hisoblanadi. Unga e`tiqod qiluvchilarning soni 1 mlrd. 600 mln. bo’lib, bu son dunyo aholisining deyarli uchdan biriga to’g’ri keladi. Xristianlik asosan Evropa, Shimoliy va Janubiy Amerika, Avstraliya qit`alarida hamda qisman Afrika qit`asining janubiy qismida va Osiyo qit`asining sharqiy qismida tarqalgan. Xristianlik eramizning boshida Rim imperiyasining sharqiy qismida Falastin erlarida vujudga keldi. Iso Masih (Iisus Xristos) Bibliyaning xabar berishiga ko’ra, xristianlik ta`limotining asoschisi bo’lib, u Rim imperiyasi tashkil topganining 747 yili Falastinning Nazaret qishlog’ida bokira qiz Maryamdan Xudoning amri bilan dunyoga keldi. Yangi eraning boshlanishi ham Iso Masihning dunyoga kelishi bilan bog’liq. Eramizning boshlarida yahudiylar hokimiyatning uch tabaqasi bilan bog’liq og’ir tushkunlikni boshdan kechirar edilar. Bir tomondan Rim imperatori va uning joylardagi noiblari, ikkinchi tomondan Falastin podshohi Irod Antipa, uchinchi tomondan esa ruhoniylar xalqni turli soliqlar va majburiyatlar bilan ko’mib tashlagan edilar. Xuddi shu davrda yahudiylar o’rtasida kutilayotgan xaloskorning kelishi yaqinlashib qolganligi haqida xabar tarqatuvchilar paydo bo’ldi. Ular xalqni kutilayotgan xaloskor kelishiga tayyorlash uchun chiqqan edilar. Shunda Iso Masih yahudiylikni isloh qilish va uni turli xurofotlardan tozalash g’oyasi bilan chiqib, xristian diniga asos soldi. Yahudiylar uni va uning izdoshlarini Falastindan quvg’in qildilar. Isoning 33 yoshida fitnachilikda ayblab qatl etishga hukm qildilar. Isoning tarixiyligi xususida diniy va diniy bo’lmagan manbalar orasida ixtilof mavjud: xristianlik manbalari Isoning o’zi xudo bo’la turib, insoniyatning

gunohlarini o’ziga olish uchun odam qiyofasida tug’ilganini, uning tarixiy shaxs ekanini ta`kidlab, uning hayot tarzini, insonlar bilan muloqoti haqidagi keng ma`lumotlarni bersada, diniy bo’lmagan manbalarda Isoning nomi uchramaganligini nazarda tutib, u tarixiy emas, balki afsonaviy shaxsdir deguvchilar ham bor. Iso nomiga qo’shiluvchi Masih so’zi qadimiy yahudiy tili - ivrit dagi « moshiax » so’zidan olingan bo’lib, « silangan » yoki « siylangan » ma`nolarini beradi. Grekchada bu so’z « xristos » ( «christos» ) shakliga ega. Bu dinning « xristianlik » yoki « masihiylik » deb atalishi ham shu so’zlar bilan bog’liq. Bundan tashqari xristianlik Iso Masihning tug’ilgan qishlog’i - « Nazaret » bilan bog’lab, nazroniyya deb ham atalgan. Keyinchalik bu nom nasroniyya, nasroniylik shaklini olgan. Iso Masih o’z ta`limotini o’zining 12 o’quvisi Apostollar - Havoriylar ga o’rgatdi. Ular esa Isoning vafotidan keyin ustozlarining talimotlarini har birlari alohida-alohida tarzda kitob shakliga keltirdilar. Bu kitoblar Bibliya ning « Yangi ahd » qismini tashkil etadi. Xristianlikning ta`limoti. Manbalar xabar berishicha, xristianlik yahudiy muhitida yuzaga kelgan. Bu esa xristianlikning yahudiylikdan ko’p jihatdan ta`sirlanishiga sabab bo’ldi. Xristianlikning asosiy g’oyasi - Isoning odamzodning xaloskori « messiya » ekanligi yahudiylikda mavjud bo’lib, oxiratga yaqin kelishi kutilayotgan xaloskor haqidagi ta`limotdan kelib chiqqandir. Keyinchalik bu ta`limot Xudoning mujassamlanishi yoki Isoning ikki mohiyati - odam mohiyati, xudo mohiyati haqida «gunohni yuvish», ya`ni Isoning o’zini ixtiyoriy tarzda qurbon qilishi haqiqatdagi ta`limot bilan mustahkamlanadi. Xristianlik muqaddas ruh ota-xudo, o’g’il-xudo va muqaddas ruh - uch yuzlik xudo to’g’risidagi ta`limot, jannat va do’zax, oxiratda go’yo dunyoning oxiriga borish, Isoning qaytishi haqida va boshqa aqidalarni o’z ichiga oladi. Xristian jamoasining shakllanishi, uning aqidalarini tartibga solinishi, cherkov munosabatlarining ishlab chiqilishi, diniy tabaqalar tuzumining vujudga kelishi

eramizning IV asr boshlarida 324 yili xristianlik Rim imperiyasida davlat dini deb e`lon qilinganidan so’ng amalga oshdi. 325 yili tarixda birinchi marta Rim imperatori Litsiniya imperiya hududidagi xristian jamoalarini o’zaro kelishtirish va tartibga solish maqsadida Nikey shahrida I Butun Olam Xristian Soborini chaqirdi. 381 yili Konstantinopolda II Butun Olam Xristian Sobori bo’lib o’tdi. Bu soborlarda xristianlik ta`limotining asoslari qabul qilindi va bu asoslar 12 qismda ifodalandi. - ㄱ Birinchi qismda olamni yaratgan Xudo haqida so’z yuritiladi. - ㄱ Ikkinchi qismda Xudoning o’g’li Isus Xristosga imon keltirish haqida so’z boradi. - ㄱ Uchinchi qismda ilohiy mujassamlashuv haqida so’z yuritilib, unga ko’ra, Iso Xudo bo’la turib, bokira Bibi Maryamdan tug’ilgan va inson qiyofasiga kirgan. - ㄱ To’rtinchi qismda Isoning azob-uqubatlari va o’limi haqida so’z ketadi. Bu gunohlarning kechirilishi haqidagi aqidadir. Bunda Isoning tortgan azoblari va o’limi tufayli Xudo tomonidan insoniyatning barcha gunohlari kechiriladi deb e`tiqod qilinadi. - ㄱ Beshinchi qismda Isoning xochga mixlanganidan so’ng uch kun o’tib qayta tirilganligi haqidagi aqida keladi. - ㄱ Oltinchi qismda Isoning meroji haqida so’z yuritiladi. - ㄱ Ettinchi qismda Isoning nuzuli (ikkinchi marotaba erga qaytishi) haqida so’z yuritiladi. - ㄱ Sakkinchi qism Muqaddas Ruhga imon keltirmoq borasidadir. - ㄱ To’qqizinchi qism cherkovga munosabat haqida. - ㄱ O’n birinchi qism o’lganlarning ommaviy tirilishi haqida. - ㄱ O’n ikkinchi qismda abadiy hayot haqida so’z yuritiladi. Xristianlikning bundan keyingi falsafiy va nazariy rivojida avliyo Avgustinning ta`limoti katta rol o’ynadi. Beshinchi asr bo’sag’asida u dinning bilimdan afzal ekanligini targ’ib qila boshladi. Uning ta`limotiga ko’ra, borliq inson aqli bilishga

ojizlik qiladigan hodisadir, chunki uning ortida ulug’ va qudratli Yaratuvchining irodasi yashiringan. Avgustinning taqdir haqidagi ta`limotida aytilishicha, Xudoga imon keltirgan har bir kishi najot topganlar safidan o’rin egallashi mumkin. Chunki imon taqdir taqozosidir. Xristianlikdagi oqimlar. Xristian cherkovining Katolik va Pravoslav cherkovlariga ajralib ketishi Rim papasi va Istanbul Patriarxining xristian olamida etakchilik uchun olib borgan raqobati oqibatida vujudga keldi. Ajralish jarayoni Rim imperiyasining g’arbiy va sharqiy tafovutlari o’sib chuqurlashib borayotgan asrlardayoq boshlangan edi. 867 yillar orasida Papa Nikolay va Istanbul patriarxi Fetiy orasida uzil-kesil ajralish ro’y berdi va bu ajralish 1054 yili rasman tan olindi. XVI asr boshlarida katolitsizmdan bir necha Evropa cherkovlari ajralib chiqishi natijasida xristianlikda protestantlik harakatlari vujudga keldi. Buning d о irasida lyuteranlik, baptizm, anglikanlik va kalvinizm cherkovlari shakllandi. Bular bir cherkovning asosiy marosimlari jihatidan o’zlariga xos bo’lgan tomonlarga ega bo’lish bilan bir qatorda, bular ham o’z navbatida bir necha yo’nalishlar, mazhablar va oqimlarga bo’lindi. 1. Pravoslav oqimi. Pravoslav oqimi xristianlikning uch asosiy yo’nalishidan biri o’laroq, tarixan uning sharqiy shahobchasi sifatida ro’yobga chiqdi va shakllandi. Bu oqim asosan Sharqiy Evropa, Yaqin Sharq va Bolqon mamlakatlarida tarqalgan. Pravoslav atamasi yunoncha ortodoksiya so’zidan olingan bo’lib, ilk davr xristian yozuvchilari asarlarida uchraydi. Pravoslaviening kitobiy asoslari Vizantiyada shakllandi, chunki bu yo’nalish u erdagi hukmron din edi. Muqaddas kitob bo’lmish Injil va muqaddas o’gitlar IV-VIII asrlardagi etti butxona Soborlarining qarorlari, shuningdek Afanasiy Aleksandriyskiy, Vasiliy

Velikiy, Grigoriy Bogoslov, Ioann Damasskiy, Ioann Zlatoust kabi yirik cherkov xodimlarining asarlari ushbu oqim ta`limotining asosi deb tan olingan. Xristianlikning Sharqiy tarmog’i bo’lmish pravoslaviyaning rivojlanishi jarayonida 14 Mustaqil (avtokefal) cherkovlari: Konstantinopol, Aleksandriya, Antioxiya, Quddus, Rus, Gruziya, Serb, Rumin, Bolgar, Kipr, Ellada, Albaniya, Polsha, Chexoslovakiya, Amerika cherkovlari shakllangan. Pravoslav oqimida sirli rasm-rusumlar muhim o’rin egallaydi. Cherkov ta`limotiga ko’ra, bunday paytlarda Xudo tomonidan dindorlarga alohida savoblar nozil bo’ladi. Cho’qintirish - sirli hodisasi. Bunda dindor o’z tanasini uch marta suvga botirishi Xudo-otani, O’g’ilni va Muqaddas ruhni chaqirish bilan ruhiy tug’ilishni kasb etadi. Badanga eleyni surkash ham sirli bo’lib, bunda dindorga Muqaddas ruhning ruhiy hayotga qaytaruvchi va chiniqtiruvchi ehsonlari ulashiladi. Poklanishning sirliligi. Unda dindor non va vino ko’rinishida o’z badanida Iso qonini abadiy hayotga tayyorlaydi. Nadomatning sirliligi shundaki, dindor o’z gunohlarini din peshvosi oldida tan oladi, din peshvosi esa uning gunohlarini Iso nomidan kechiradi. Ruhoniylikning sirliligi u yoki bu shaxsni ruhoniy darajasiga ko’tarish uchun episkopning qo’lini o’sha shaxs badaniga tegizishi (yoki qo’yishi) orqali amalga oshiriladi. Badanni eley bilan ishqalash siri da Xudoning ruhiy va jismoniy zaifliklarni tuzatuvchi lutfu marhamatidan umid qilinadi. Pravoslav cherkovi bayramlar va diniy marosimlarga alohida ahamiyat beradi. Post diniy marosimi odatda, katta cherkov bayramlaridan oldin o’tkaziladi.

Postning mohiyati inson ruhini tozalash va yangilash, diniy hayotning muhimi voqealariga tayyorgarlikdan iborat. Rus Pravoslaviyasining ko’p kunlik postlari to’rtta: Pasxa oldidan, Pyotr va Pavel kuni oldidan, Bogoroditsa uyqusidan oldin va Iso tug’ilgan kundan oldin. Buyuk bayram ichida Pasxa birinchi o’rinda turadi. Pasxa Isoning o’lganidan so’ng qayta tirilganini nishonlab o’tkaziladigan bayram. U yilning 22 aprelidan may oyining birinchi yakshanbasigacha o’tkaziladigan bayram. U « Ottsovskiy den » dan avval o’tkaziladi. Pasxaning tarixi yahudiylikdagi pesax bayrami bilan bog’liq bo’lib, u yahudiylarning Misrdan qochib chiqishi va ozodlikka erishishini nishonlanishidir. Xristianlik yahudiylikdan to’la ajralib chiqqach pasxa yangicha tus olgan. Pasxadan so’ng pravoslav dinining o’n ikki kunlik o’n ikki muhim bayrami boshlanadi. Ular: Iso tug’ilishi, Sretenie, Isoni cho’qintirish, Preobrajenie, Quddusga kirish, Isoning osmonga ko’tarilishi, Troitsa Muqaddas butning osmonga ko’tarilishi , Blagoveshanie (Injilning nozil bo’lishi), Rojdestvo Bogoroditsi (Isoning xochga osilishi) va hakozo. 2. Katolik oqimi. Xristianlikning yirik yo’nalishlaridan biri katoliklardir. U Evropa, Osiyo, Afrika va Lotin Amerikasi mamlakatlarida tarqalgan bo’lib, muxlislari taxminan 800 mln. kishini tashkil etadi. Katolitsizm umumiy , dunyoviy degan ma`nolarni ifodalaydi. Uning manbai - uncha katta bo’lmagan Rim Xristian jamoasi bo’lib, rivoyatilarga ko’ra uning birinchi Episkopi apostol Petr bo’lgan. Katolitsizmda Bibliyani sharhlash huquqi faqatgina ruhoniylarga beriladi, chunki ular uylanmaslik haqidagi diniy talabga amal qiladilar. Diniy ibodatlar dabdabali va sohtalashtirilgan ko’rinishga ega, diniy o’qish, duo, iltijolar lotin tilida olib boriladi. provslaviyadagi kabi katolitsizmda ham farishta, ikona, ilohiy kuch, chirimaydigan marhum jasadlariga sig’inish odatlari mavjuddir.

Katolitsizm xristianlikning yo’nalishlaridan biri sifatida uning asosiy aqida va qoidalarini tan oladi, biroq diniy ta`limot, sig’inish va tashkiliy masalalarda bir qator xususiyatlar bilan ajralib turadi. Katolik diniy ta`limotning asosini Muqaddas kitob va Muqaddas yozuvlar tashkil qiladi. Biroq Pravoslav cherkovidan farqli o’laroq katolik cherkovi Muqaddas yozuvlar deb nafaqat avvalgi etti Butun Olam Xristian Soborlarining qarorlarini, balki hozirgacha bo’lib o’tgan barcha Soborlar qarorlarini, bundan tashqari Papaning maktublari va qarorlarini ham hisoblaydi. Katolik cherkovi tashkiloti qat`iy markazlashuv bilan ajralib turadi. Rim papasi bu cherkovning boshlig’i. U diniy axloq masalalariga oid qonun-qoidalarni belgilaydi. Uning hokimiyati dunyoviy soborlar xokimiyatidan yuqori turadi. Katolik cherkovining markazlashuvi jumladan diniy ta`limotni noan`anaviy tahlil qilish (sharhlash) huquqida aks etgan dogmatik taraqqiyot tamoyilini keltirib chiqaradi. Masalan, Pravoslav cherkovi tomonidan tan olingan diniy ramzda ta`kidlanishicha, Muqaddas ruh ota xudo dan kelib chiqadi. Katolik aqidasiga ko’ra esa Muqaddas ruh ota xudo dan va o’g’il xudo dan kelib chiqadi. Cherkovning najot borasidagi roli haqida ham o’ziga xos alohida ta`limot shakllangan. Najotning asosi imon va xayrli ishlar hisoblanadi. Cherkov, Katolik ta`limotiga ko’ra, xayrli zaruriy ishlar xazinasiga Iso tomonidan yaratilgan «Xayrli ishlar zaxirasiga» ega. Cherkov Iso, Bibi Maryam, Muqaddas Ruh nomidan bu xazinani tasarruf qilish, undan muhtojlarga ulashish, ya`ni gunohlarni avf etish, nadomat chekuvchilarga pul yoki tufha evaziga avf - kechirim tufha qilish huquqiga ega. Pul evaziga yoki cherkov oldidagi xizmatlari uchun gunohlarini kechirish - indulgentsiya haqidagi ta`limot mana shundan kelib chiqqan. A`rof haqidagi (do’zax va jannat oralig’idagi mavze) aqida faqat katolik ta`limotida mavjud. Gunohi katta bo’lmagan gunohkorlarning ruhi u erda o’tda kuyadi (ehtimol bu vijdon va nadomat azobining ramziy in`ikosidir), keyin jannatga yo’l topadi. Ruhning a`rofda bo’lish muddati xayrli ishlar tufayli

qisqartirilishi (ibodat va cherkov foydasiga xayr-ehson qilish bilan) mumkin. Bu ibodat va xayr ehsonlar o’lganlar xotirasiga yaqinlar tomonidan qilinadi. A`rof haqidagi ta`limot I asrdayoq paydo bo’lgan edi. Pravoslav va Protestant cherkovlari a`rof haqidagi ta`limotni rad etadi. Bundan tashqari, pravoslav dini ta`limotidan farqli o’laroq, katolik yo’nalishida papaning begunohligi haqidagi aqida ham bor. Bu aqida 1870 yildagi birinchi Vatikan soborida qabul qilingan. ¢arb cherkovining Bogoroditsaga nisbatan alohida e`tibori 1950 yilda papa Piy XII tomonidan kiritilgan, Bibi Maryamning meroji haqidagi aqidada o’z aksini topdi. Katolik ta`limoti pravoslav ta`limoti kabi etti asrorni tan oladi, biroq bu asrorlarni talqin qilinishidan qarashlar mos kelmaydi. Masalan, pricheshenie (tamaddi) qilish qattiq non bilan, (pravoslavieda bo’ktirilgan non bilan) dunyoviy (miryane)larga non va vino bilan shuningdek faqat non bilan amalga oshiriladi. Cho’qintirish sirini o’tash paytida suv sepiladi (cho’qintiriluvchiga), muz ostidagi suvga cho’ktirilmaydi. Miropomazanie (cho’qinuvchining peshonasiga eley surkash) etti-sakkiz yoshlarda amalga oshiriladi, go’dakligida emas. Bunda o’spirin (bola) yana bitta ismga ega bo’ladi. Bunda u o’sha avliyoning qilmishlari va g’oyalarini maqsad qilib qo’yadi. Shunday qilib, bu rusumning ijro etilishi imon mustahkamlanishiga xizmat qilishi zarur. Pravoslavlarda nikohsizlik rusumini faqat qora ruhoniylik qabul qiladi. Katoliklarda esa nikohsizlik (tselibat) Papa Grigoriy VII tomonidan joriy qilingan qoidaga ko’ra barcha ruhoniylar uchun majburiydir. Din markazi - ehromdir. Dinning muhim elementlari cherkovga qatnovchilar hayotining maishiy asoslarini tartibga soluvchi bayramlar, shuningdek postlardir. Milodiy post katoliklarda advent deb ataladi. U Avliyo Andrey kunidan keyingi birinchi yakshanbada - 30 noyabrda boshlanadi. Ular uch ibodat bilan: yarim tundagi, ertalabki va kunduzgi ibodat bilan nishonlanib, Bibi Maryam homilador bo’lishi, Isoning tug’ilishi va dindorning qalbida bo’lishi kabi ramziy ma`noni anglatadi. O’sha

kuni tazim qilish uchun ehromlarda go’dak Isoning figurasi qo’yilgan yaslilar o’rnatiladi. Katolik ierarxiyasida uch darajadagi ruhoniylar bor: diakon, ruhoniy (kyure, pater, kendz) Episkop. Episkopni papa tayinlaydi. Papani kardinal kollegiya saylaydi. Bunda umumiy ovozning uchdan ikki qismi plyus 1-ovoz (yashirin ovoz berish yo’li bilan) II Vatikan soborida (1962-1965 yillar) cherkov hayotining barcha jabhalarini yangilash, zamonaviylashtirish jarayoni boshlandi. Birinchi navbatda ibodat an`analariga tegishli bo’ldi. Masalan, ibodatni lotin tilida olib borishdan voz kechildi. 3. Protestantizm dini. Protestanizm tarixi Martin Lyuterdan (1483-1546) boshlanadi. U birinchi bo’lib katolik cherkovi bilan aloqani uzdi va protestant cherkovining asosiy qoidalarini ishlab chiqdi va uni himoya qildi. Bu nizomga ko’ra, insonning Xudo bilan bevosita muloqoti mumkin. Lyuterning diniy va dunyoviy hokimiyatga qarshi chiqishlari, katolik dindorlarning imonni va vijdonni inson bilan Xudo o’rtasidagi vositachi sifatida nazorat qilish haqidagi mulohazalarga qarshi chiqishi jamoatchilik tomonidan favqulodda diqqat bilan tinglandi. Protestantizmning mohiyatiga ko’ra, ilohiy lutfu marhamat insonlarga cherkovning vositasisiz, bevosita in`om etiladi. Inson najot topishi uning shaxsiy e`tiqodi va Isoning vositasi orqali ro’y beradi. Avom ruhoniylardan farqlanmaydi, ruhoniylik hamma dindorlarga bir xilda joriy etiladi. Protestantlik diniy marosimlarning ko’pchiligini bekor qildi, faqatgina lyuteranlikda non va vino bilan cho’qintirish saqalanib qoldi. O’lganlarga bag’ishlangan duo o’qish, aziz-avliyolarga sig’inish, muqaddas murdalarga, sanamlarga topinish bekor qilindi. Ibodat uylari ortiqcha hashamlardan, mehroblardan, sanamlar, haykallardan tozalandi, ruhoniylarning uylanmaslik shartlari bekor qilindi. Bibliya milliy tillarga tarjima qilindi, uni sharhlash har bir xudojo’yning eng muhim burchi bo’lib qoldi.

Asrorlardan faqat cho’qinish va mansublik (cherkovga) e`tirof etiladi. Ibodat va`z-nasihatlar, birgalikdagi ibodat va suralarni kuylashdan iborat bo’ldi. Protestantlar Bogoroditsa shaxsiyatini, a`rofni tan olmaydilar. Lyuter tomonidan tuzilgan reformatsiya bosh taomillari 95 tezis shaklida yozib bergan. Ular Vittenbergning Nasriy cherkovining shimoliy eshiklariga yozib qo’yilgan. Mana shu tezislardan biri: Iso payg’ambar: «Tavba qiling, chunki samoviy shohlik yaqinlashib qoldi» deb jar solganida shuni ta`kidlaydiki, imon keltirganlar hayoti boshdan-oyoq to’xtovsiz tavba-tazarrudan iborat bo’lmog’i darkor. Tavba-tazarru ruhoniy (avliyo) oldidagi birgina tazarrudan iborat emas. Birinchi to’rt tezisd а , Lyuter ta`kidlaydiki, haqiqiy tavba uzoq muddatli jarayondir, birgina xatti-harakat bilan ro’yobga chiqmaydi. Papa faqat o’zi belgilagan jazoni olib tashlashi mumkin. Cherkov hech qaysi samoviy jazodan insonni ozod qila olmaydi. Tavba-tazarru qonunlari tiriklar uchun joriy qilinadi (belgilanadi). Bu erda va keyingi bir qancha tezislarda papaning a`rof ustidan hukmronligi rad etiladi. «Ruhlar uchun indulgentsiya olgan shaxslarga tavbu-tazarru qilish talab qilinmaydi», degan ta`limot Iso ta`limoti emas. Chindan tavba qilgan kishilarni Xudo gunohlarini kechadi va abadiy azobdan ozod qiladi. Gunohkor papa yorlig’isiz ham bunday mag’firatdan umid qilishi mumkin. Lyuter bir necha tezislarda ta`kidlaydiki, chindan tavba qilgan, nadomat chekkan xristian (nasoro) «samoviy jazoga shoshilmaydi, ya`ni unga samoviy jazo joriy etilmaydi». Cherkovning haqiqiy xazinasi muqaddas Injil va xudo marhamatidir. Lyuterning ta`kidlashicha, «xayrli amallar xazinasi»ning mavjudligi kambag’allar uchun emas boylar uchun foydalidir, bu xazinalarga papa marhamati bilan emas, o’z amallari bilan erishuvi mumkin. Bu xil vositalar bilan Xudoning mehrini qozonmoqni Lyuter sarob deb ataydi.

Haqiqiy xristian Isoga ergashish istagi bilan yonmog’i zarur. Najot yo’li ruxsatnoma yorlig’ida emas, balki chin yurakdan nadomat chekmoq va tavba qilmoqdadir. 1517 yili 31 oktyabrda jamoatchilik hukmiga havola qilingan tezislar shundan iborat. Keyinchalik bu kun protestantlar bayrami bo’lib qoldi. Kalvinizm. Diniy islohotning boshqa bir yirik arbobi Jan Kalvin (1509-1564) edi. Uning 1536 yilda nashr etilgan «Xristian dinidagi ko’rsatmalar» degan bosh asari, protestantizm ta`limot sifatida shakllanganidan keyin yangi bir diniy yo’nalish - kalvinizmning asosi bo’lib qoldi. Dastlabki islohot arboblaridan farqli o’laroq, Kalvin uchun diqqat markazi Injil emas Tavrot bo’lib qoladi. Kalvin absolyut taqdir haqidagi ta`limotni ishlab chiqdi. Bu ta`limotga ko’ra, barcha odamlar xudoning biz uchun noma`lum bo’lgan irodasiga asosan mag’firat qilinganlar va mahkum etilganlar toifasiga bo’linadi. Inson va imon, na «xayrli ishlar» bilan taqdirga yozilganni o’gartira olmaydi: mag’firat qilinganlar najotga mahkum, mag’firatdan mahrum bo’lganlar esa abadiy azobga mahkumdirlar. Taqdir haqidagi ta`lim shunday asosga qurilganki, Iso ham bizning gunohlarimiz uchun azobu uqubatlarga giriftor qilingan edi. Protestant cherkovining kalvinistik yo’nalishdagi davomchilari (kalvinistlar yoki reformatorlar) Shotlandiya, Gollandiya, Shimoliy Germaniya, Frantsiya, Angliyada keng obro’ga va ta`sirga ega edilar. Presviterianlar. Presviterianlik kalvinistik cherkovdan kelib chiqqan bo’lib, (yunoncha eng eski ) mo’`tadil puritanlardir. 1592 yili Shotlandiya parlamenti bu ta`limotni asosiy mafkura deb hisoblash haqida qaror qabul qilgan. Bu jamoa boshida uninu a`zolari tomonidan saylangan presviter turadi. Jamoalar mahalliy va davlat ittifoqlariga birlashadi. Diniy marosim ibodat, presviterning mav`izasi, oyatlarni kuylashdan iborat. Liturgiya bekor qilgan, na «din ramzi» va na «otche nash» o’qilmaydi. Faqat dam olish kunlari bayram kuni deb hisoblanadi.

Anglikan cherkovi. Anglikan cherkovi - Angliyaning davlat cherkovi 1534 yilda mahalliy katolik cherkovi Rim qiroli Genrix VIII ni cherkov boshlig’i deb e`lon qildi, ya`ni cherkov qirol hokimiyatiga bo’ysundirildi. XVI asr o’rtalariga kelib ibodatni ingliz tilida olib borish joriy etildi, postlar bekor qilindi, but va sanamlar olib tashlandi, ruhoniylar uylanmasligi majburiy bo’lmay qoldi. «Mo’`tadil yo’l» ta`limoti, ya`ni Rim katolitsizmi va protestanizm orasidagi o’rtacha yo’l shakllandi. Anglikan diniy ta`limoti «Umumiy ibodatlar kitobi»da aks ettirilgandir. Baptizm. Protestant ta`limotining eng ko’p sonli davomchilari baptistlardir. Baptizm (yunoncha « suvga cho’ktirish » ) XVII asr boshlarida vujudga kelgan bo’lib, hozirgi kunda dunyoning 130 mamlakatida o’z tarafdorlariga ega. Bu ta`limot tarafdorlari faqat o’spirinlarnigina cho’qintirishga olib boradilar. «Hech kim, jumladan, ota-onalar ham kishi uchun biror dinni tanlay olmaydi. Kishi dinni ongli ravishda o’zi ixtiyor qilmog’i zarur», degan qoida baptistlar va zabur xristianlarining asosiy qoidasidir, ularda ibodat o’ta soddalashtirilgan bo’lib, diniy qo’shiq, ibodat va mav`izadan iborat. Zabur xristianlari to’rtta rusumni saqlab qolishgan: cho’qintirish, (o’spirinlar uchun) tanovul, nikoh, qo’l bilan silab qo’yish. Bu xristianlar uchun but ehtirom ramzi emas. Adventistlar harakati. Adventistlar (lotincha - kelish ) harakati Amerikada XIX asrning 30 yillari og’ir iqtisodiy buhron (krizis), umumiy ishsizlik davrida vujudga keldi. Uning asoschisi Vilyam Miller (1782-1849). Adventistlar bir necha mustaqil cherkovlarga bo’lingan bo’lib, ularning eng kattasi « Ettinchi kun adventistlari » . Ularning asosiy g’oyasi Isoning ikkinchi bor erga tushishi va insoniyatni xalos etib, shayton va uning tarafdorlarini bilan urushib, ularni mutlaq yakson qilishidir. Ular kishilarni Isoni kutib olish uchun yaxshi axloqli bo’lishga chaqiradi. Adventistlar dindorlardan o’z mablag’laridan o’ndan birini cherkov hisobiga o’tkazishlarini va tinmasdan targ’ibot ishlarini olib borishlarini talab qiladi. Iso payg’ambarning ikkinchi marta erga qaytishi haqidagi bashorat najot yo’li deb hisoblanadi.

Hozirgi paytda ¢arbiy hamda Sharqiy cherkovlarning rahbarlari ko’p asrli ixtiloflarning ayanchli oqibatlarini bartaraf qilishga intilmoqdalar. Masalan, 1964 yili Rim Papasi Pavel VI va Konstantinopol patriarxi Afinagor ikkala cherkov vakillarining XI asrda aytgan o’zaro qasamyodlarini tarqoqligini bartaraf qilish uchun birinchi qadam qo’yildi. Pavlusning tarjimai holi. Masihiylikda Pavlus (Pavel) ismli shaxs katta o’rin tutgan. Masihiylikdagi e`tiqod va amallar, diniy manbalardan ko’plari unga nisbat beriladiki, hech kim bu borada undan o’zib ketmaydi. U o’zining serharakatliligi, tinib-tinchimasligi va mag’ribu mashriq uzra jahongashtaligi bilan biror joyda muqim turmas, doimo bir joydan ikkinchi joyga o’tib yurardi va masihiylikning eng ashaddiy dav`atchisi hisoblanar edi. Masihiylar u tutgan yo’ldan ta`sirlanganlar va uning xabarlari hamda so’zlarini o’zi bitib tartiblagan maktublar orqali yoki o’zi bitmasa ham ko’pchilikka yub о rilgan ma`ruzalarini naql qilib keltirilgan xabarlar orqali o’rganganlar. Masihiylar Pavelning yo’rig’idan yurishdi, unu а ergashishdi va uni o’zlariga birinchi namunaviy (ideal) shaxs deb bilishdi. Shunday ekan, biz uning avvalgi masihiylikdagi o’rni hozirgi masihiylikdagi kabi bo’lganmi-yo’qmi, buni bilishimiz uchun uning tarixiga nazar solishimiz kerak bo’ladi. Pavel haqida biror narsani ziyoda qilib yubormaslik va masihiylar nazdida uning qanday shaxs ekanligini ko’rsatmoq uchun, u haqda so’z yuritganda masihiylik manbalaridan chetga chiqmaymiz. «Havoriylarning faoliyati» (H.F.) kitobida («Yangi ahd»ning bir qismi) Pavlus hayoti batafsil yoritiladi va uning qilgan ishlari ushbu kitobning eng katta qismini tashkil qiladi. Unda Pavelning tug’ilgan joyi Tars shahri ekanligi, o’zi Orshalim (Quddus)da tarbiya topgani, asl ismi Shoul ekanligi aytib o’tilgan. Mana bu 22- bobning 3-oyati: «Men yahudiyman. Kilikisning Tars shahrida tug’ilgan bo’lsamda, ushbu shaharda (O’rshalimda) tarbiyalanganman».

Yana uning farziylardan ekanligi haqida ham xabar qilgan. 2-3-bobda aytiladi: «Ularning bir qismi saduqiy va boshqa qismi farziy mazhabidan bo’lganni Pavel bilgach, kengashga baland ovoz bilan xitob qilib: - Birodarlar! Men farziym а n, ham farziyning o’g’liman. Men o’liklarning tirilishiga qattiq e`tiqod qilganim uchun meni tergayaptilar, - dedi». Masihiylikdagi kitoblar Pavelning yahudiylardan ekanligiga ittifiq qiladi. Lekin «Havoriylarning faoliyati» (qisq а ch а -H.F.) kitobida uning rimliklardan ekanligiga ham dalolat qiluvchi so’zlar bor. 22-bobning oxirida aytiladi: Uni tasma bilan bog’lashayotgan vaqtda, Pavel yonida turgan yuzboshiga: - Rim fuqarosini hukm qilmay qamchilash, sizningcha qonunga mos keladimi? - deb so’radi. Þzboshi buni eshitgach, borib mingboshiga xabar berdi. - Qarang, siz nima qilmoqchisiz o’zi? Bu odam Rim fuqarosi ekan-ku, - dedi. Shunda mingboshi Pavelning yoniga kelib: - Menga aytingchi, siz Rim fuqarosimisiz? - deb so’radi. - Ha, - dedi Pavel. Mingboshi: - Men bu fuqarolikka ko’p pul bilan ega bo’lganman, - dedi . Pavel: - Men hatto bu fuqarolikda tug’ilganman, - deb javob berdi. Shunda Pavelni so’roq qilmoqchi bo’lganlar darhol undan qo’l tortishdi. Mingboshi ham uning Rim fuqarosi ekanligini bilgach, uni bog’lab qo’ygani uchun qo’rqib ketdi». Mana bular shubhasiz qarama-qarshi fikrlardir. To’g’rirog’i, u yahudiy ekanligi bo’lsa kerak, chunki u o’zining qamchilanishini bilgach, o’zini rimlik deb atadi va

hiyla ishlatib qamchidan qutilish uchun o’zini rimlik deb da`vo qildi. Hiyla ish berib Pavel (jazodan) omon qoldi va uni yana bir bor keltirganlarida ham mingboshi uni qamchilatmadi. «H.F.» da Pavel o’zining farziy ekanligini baland ovoz bilan xitob qilib aytishi saduqiylar bilan farziylar o’rtasida ixtilof chiqishi uchun bo’lgan edi. Kitobda Pavel o’zini farziy deb tan olgan o’rinda «ularning bir qismi saddiqiy va boshqa qismi farziy mazhablaridan bo’lganini Pavel bilgach:» degan so’zlar kelgan. Demak Pavelning bunday xitob qilishi ular o’rtasida kelishmovchilik chiqarib, ularning zararidan bir tomonning himoyasi orqali najot topish uchun bo’lgan. Haqiqatda u xohlagan ba`zi narsa ro’y berdi va ular o’rtasiga nifoq tushib, qattiq janjallasha boshladilar, bu voqea «H.F.» kitobining 23-bobida zikr qilingan. Shunday ekan biz bu narsani uning millatini ko’ngil taskin totgudek aniqlay olmaymiz. Millati qaysi bo’lishidan qat`iy nazar ushbu Pavel hayotining avvalgi bosqichida masihiylikning ashaddiy dushmanlari, masihiylarga eng ko’p hiyla-nayrang ishlatadigan, bu dinga kirganlarga eng ko’p qiynoq - aziyatlar beradigan odam edi. Bu narsa «H.F.» kitobining ko’p o’rinlarida zikr qilingan. Shu kitobning 8-bobida aytiladi: «O’sha kunning o’zida Quddusdagi imonlilar jamoasiga qarshi keskin quvg’in davri boshlandi. Havoriylardan boshqa hamma yahudiyl а rd а n q о chib, Samariyaning har xil joylariga tarqab ketdilar. Ba`zi dindor odamlar Stefanni ko’mib, u uchun katta yig’i qiladilar. Shoul esa imonlilar jamoatini talon-taroj qilar edi. Uyma-uy yurib, erkakmi, xotinmi, hammani sudrab qamoqxonaga berar edi». 9-bob avvalida aytiladi: «Shoul hali ham Iso Masihning shogirdlariga qarshi qatlu qirg’in tahdidlari bilan nafas olib yurar edi. U oliy ruhoniyning huzuriga borib, Damashq shahridagi yaxudiy ibodatxonalari uchun maktublar so’radi. Bu ta`limotni izidan borayotgan kimsani topsa, u erkak yo xotin bo’lishidan qat`inazar, kishanlab Quddusga keltirmoq niyatida edi».

«Havoriylarning faoliyati» kitobining bir necha o’rinlarida uning ushbu o’z o’tmishini e`tirof etgani keltirilgan. 22-bobda Pavel yahudiylarga xitoban u bunday deydi: «Bugun bu erda yig’ilgan hammalaringiz kabi men ham ota-bobolar Qonuni yo’rig’ida jiddiy tarbiyalanib, Xudo uchun fidoiy bo’lib kelganman. Hatto bu Iso yo’lining izbosarlarini erkakmi, ayolmi demasdan hammasini bog’lab zindonlarga topshirar, o’lasi qilib quvardim. Ana, omiy ruhoniy bilan oqsoqollarning hammasi mening guvohlarimdir. Men ulardan Damashqdagi yahudiy birodarlariga yozilgan maktublar olib, u erda yashagan Isoga imon keltirganlarni jazolash uchun Quddusga kishanlab keltirmoq niyatida yo’lga tushgan edim». Lekin «H.F.» kitobi masihiylarga ana shunday nayranglar ko’rsatgan, qiyriq- aziyatlar etkazgan ushbu odamnig shayton va tog’ut yo’lidan masihiylikka to’satdan kirib qolganini ta`kidlaydi, ammo bir yo’lni yoki e`tiqodni qabul qilish uchun bo’ladigan tayyorgarlik yoki turtkilar haqida lom-mim demaydi. 9-bobda aytiladi: «Yo’li Damashqqa yaqinlashganda, to’satdan osmondan tushgan nur uning atrofini yoritib yubordi. U erga yiqilgan zahoti: - ㄱ Shoul, Shoul ! Nega meni quvg’in qilayapsan? - degan ovozni eshitdi. Shoul: - ㄱ E Rabbiy, Sen kimsan? - dedi. - ㄱ Men sen quvg’in qilayotgan Isoman, Ме nga qarshi ketishing qiyin, - dedi u. Shoul vahimalanib, titroq bilan: - ㄱ E Rabbiy , nima qilishimni buyurasan? - dedi. Iso unga: - ㄱ Qani o’rningdan turib shaharga kir, unda nima qilishing kerakligi senga aytiladi, - dedi. Pavlus yoki Shoul masihiylikka kirdi va Iso Masih shogirdlari bilan bog’lanishga harakat qilib ko’rdi. Lekin shogirdlar undan xavf qilib iymoniga ishonch hosil qilmadilar. Shunda Barnabo Shoulning iymoniga guvohlik berib, yo’lda sodir bo’lgan voqeani so’zlab berdi».

«X.F.» kitobining 9-bobida aytiladi: «Shoul Quddus shahriga etib borgach, u erdagi Iso shogirdlariga qo’shilib inoqlashishga urindi. Lekin u Isoning shogirdi bo’lganligiga hech kim ishonmay undan qo’rqishardi. O’shanda Barnabo Shoulni havoriylarning huzuriga boshlab keldi va uning yo’lida Isoni qanday ko’rib, Iso unga nima deb so’zlaganini, Damashqda Isoning nomi bilan qanday dovyuraklik bilan va`z aytganini ularga aytib berdi». Shu vaqtdan boshlab Shoul masihiylikni targ’ib qilishdagi faol bir quvvat va doimiy harakatga aylandiki, bunga «H.F.» kitobi dalolat qiladi. Pavel o’z safarlarida Barnabo bilan hamroh bo’ldi. Keyin esa ular o’rtasida ixtilof chiqdi va ajralib ketdilar. Ana shu nuqtaga etganda muhim bir masala mavhum bo’lib qolyapti. «H.F.» kitobi bizlarga Pavelning o’zi da`vat qilayotgan va o’n to’rtta maktubida tartiblagan masihiylikni kimdan olgani, o’rganganini bayon qilib bermaydi. (Ba`zi ¨zuvchilar «H.F.» kitobini Lukaga nisbat berish o’rniga Pavelga nisbat beradilar) masihiylik kitoblari u masihiylik asoslarining kimdan qabul qilib olganini bayon qilmagan. Balki ular Pavel birovdan o’rganishga muhtoj emas, deb e`tiqod qilsalar kerak. Chunki u masihiylikda dushman kofir darajasidan ularning e`tiqod bo’yicha payg’ambar darajasiga ko’tarilgan va vahiy orqali ilhom bilan gapiradigan shaxsga aylangan. Demakki, u o’rganish va dars qilishga muhtoj emas edi, chunki vahiy unga kifoyadir. Shoul turli iqlimlarda kanisalar tashkil qildi, da`vat bilan mashg’ul bo’ldi, ma`ruzalar qildi. Maktublar bitdi. Keyinchalik uning maktublari e`tiqod asoslarini va ba`zi shar`iy amallarni o’z ichiga olgan ta`limiy risolalar bo’lib qoldi. Aytishlaricha, u impearator 66 yoki 67 yili Neron qirg’inbarotlari vaqtida o’ldirilgan. Pavlusning sifatlari. Pavlusning maktublarida tartiblangan va «H.F.» kitobida zikr qilingan holatlari va so’zlaridan uni ajratib turuvchi uchta sifati yaqqol ko’zga

tashlanadiki, bular uni masihiylikka da`vat qiluvchilarning yo’lboshchisi bo’lishiga olib bordi. Birinchi sifati: U doimiy serharakat, charchamaydigan serquvvat va erinmaydigan shaxs bo’lgan. Ikkinchi sifati: U pishiq, hiylasi o’tkir, fikrlash doirasi kuchli, har ishni g’oyatda o’tkirlik bilan hal qiluvchi va ustalik bilan amalga oshiruvchi shaxs bo’lgan. Uchinchi sifati: U ko’pchilik qalbiga ta`sir qila oluvchi va ularning xohish- istaklarini egallay oluvchi shaxs bo’lgan. Pavel ana shu a`lo sifati va o’tkir qudrati bilan masihiy da`vatchilarning mehr markazi bo’lishga, o’zining ra`y-fikrlarini masihiylarga farz etish va uni din qilib olishlariga, uning so’zini hujjat qilib olishlari va Xudodan kelgan vahiy deb tan olishlariga erisha oldi. Pavlus ana shunday ajoyib sifatlari bilan do’st Barnaboni Iso Masihni ko’rganiga ishontira oldi va shogirdlar o’rtasida birinchi darajani egallashga erishdi, vaholanki, u ularga fitna, balo va shaytonning hiylasi bo’lib kelgandi. Ana shunday kuchli sifatlar bilan u havoriylarni uning o’tmishini unutishlari va uni faqat yaxshi inson deb qabul qilishlariga erisha oldiki, hatto ko’pchilik ichida uning so’zini rad qila olmay qoldilar. Hatto borib-borib hozirgi masihiylik Pavel tabiatining ko’chirmasiga aylandi qoldi. Dinlar borasida shug’ullangan va undagi shaxslarning holatlari va tutgan mavqelarini biladigan kishilar gohi: «Qanday qilib bir dinga kofir bo’lgan odam hech qanday turtkisiz bir yumalab shu dinga qattiq e`tiqod qilish holatiga o’tib qoldi?» deb ajablanadilar. Bunga uncha ajablanmasa ham bo’lar edi, qachonki bu kufrdan iymonga o’tishning o’zidangina iborat bo’lsa. Chunki bunga misollar ko’pdir. Lekin hammadan ajablanarlisi bir shaxsning bir dinga nisbatan mutlaq kufrdan, o’zi kofirlik qilgan, qarshi chiqqan, dushmanlik qilgan xuddi shu dinga payg’ambarlik darajasiga ko’tarilishidir. Mana buning o’xshashi ham, misoli ham ko’rilmagan, bu narsa hech bir nabiy va rasulda sodir bo’lmagan hodisadir. Mana masihiylar o’zlari iymon keltirib rivoj qiladigan

yahudiylar Tavroti, qadimgi Ahd kitoblaridan biror-bir payg’ambarning hayotining avvalida vahiyni qabul qilishga tayyorgarligi bo’lmay, ilhom ahlidan bo’lishi uchun pokiza nafsli bo’lmay elchilik vazifasiga tayinlanganini bizga zikr qila oladilarmi? Payg’ambarlikdan ilgari uning alomati mavjud bo’lmas ekan hech, bo’lmasa unga qarama-qarshi turish sodir bo’lmagan bo’lishi kerak-ku! Lekin hayratomuz Pavlus o’z zamonida bu taajjubni engib, o’zidan keyin masihiylarni unga so’zsiz itoat etishga majbur qila oldi va uning so’zlari, ra`y-fikrlari hamda ta`limotlarini o’rganayotganlarida aqlni unutib qo’yishlariga imkon topa oldi. Garchi Pavlusning zakovati va ustaligi ko’pchilikning aql ko’ziga parda tortgan bo’lsada, masihiylar ichida uning so’zlariga qarshi kuchli mulohaza bildirib inkor qiluvchi va botilga chaqiruvchi kishilar ham bo’lgan. Ruhoniy Abdulahadning so’zini keltiramiz: «Yangi ahd» kitoblaridan 15 ta maktub ushbu (Pavel) ismini o’z ichiga oladi. Agar sen hozirgi masihiylikning haqiqiy muassisi Pavlus desang hayratga o’rin yo’qdir. Benyamin urug’idan, farziylar mazhabidan hamda zamonasining olimlaridan birinchi shogirdi bo’lgan... Tarslik yigit Shoul Iso nomini va unga ergashganlarni er yuzida yo’q qilib yuborish yo’lida b о r kuchini s а rf qilgan. O’zining Nazaretlik dushmanini (ya`ni Isoni) peshin payti osmondan tushgan nur atrofini yoritib yuborganda ko’rgan bu yigit hidoyat topdi va Pavlus deb nomlandi. Ana u Isaviylik asosini qo’ygan kishidir. O’rt а Osiyo xalqlari tarixida Xristian dini. XI asrning oxirida xristianlikning Sharqqa tomon harakati va tarqalishi ommaviy tus oldi. Bu dinni mahalliy aholi orasida tarqatuvchilar Sharqning ayrim viloyatlariga ilgarir о q kirib borganlar. 280 yildayoq Talos (Marke) cherkovlari qurilib bo’lgan, Samarqandda (310 yildan), Marvda (334 yildan), Hirotda (430 yildan), Xorazmda, Marida va O’rt а Osiyoning boshqa shaharlarida episkopik, kafedra, missiyalar, keyinchalik Samarqandda, Maroda (430 yillar), Hirotda (658 yillar) episkoplikdan iborat diniy hududiy jamoalar, birlashmalar bo’lgan. Xurosonliklar va sug’diyonaliklar zardushtiylar, monaviylar, budd а viylar, bilan bir qatorda xristianlar ham bo’lgan.

O’rt а Osiyo territoriyasida islomning tarqalishi davrlarida islom bilan xristianlik o’rtasidagi ziddiyatlar, kelishmovchiliklar keskinlasha boshladi. Biroq, X asrgacha Samarqand, Xorazm, Toshkent viloyatlarida xristianlarning manzilgohlari bo’lgan. Hatto Beruniy yashagan davrda ham (973-1056) Marvda provoslav metropoliyasi bo’lgan. Ana shu davrda xristianlik Kavkazda ham tarqala boshladi. Armaniston (301 yil) va Gruziyada (318 yili) davlat diniga aylanadi. Ozarbayjon va Janubiy Dog’iston territoriyasid а IV - VII asrlarda hukmron din hisoblangan. Bibliya. Bibliya, yahudiylik va xristianlik dinlari ta`limotiga ko’ra, u Xudo tomonidan nozil qilingan, asosiy diniy aqida va axloq qonunlarini o’zida jamlagan muqaddas kitoblar majmuasidir. Uning tarkibiga kirgan yahudiy diniga talluqli kitoblar « Qadimiy ahd » deb, xristian talimotiga tegishli kitoblar « Yangi ahd » deb nomlanadi. Yahudiy va Xristian bibliyalari bir-biriga mos kelmaydi. Yahudiylarning muqaddas kitobi Qadimiy Isroil va Qadimiy Yahudiylarning diniy talimot va urf-odatlari asosida eramizdan avalgi XIII а srda yozilgan bo’lsa, Xristianlarning kitobi esa eramizning boshlarida vujudga keldi. Yahudiylar xristianlarning kitobini muqaddas kitob sifatida tan olmaydilar xristianlar esa yahudiylarning kitobini muqaddas kitob sifatida tan oladilar. Bibliya so’zining grekchadan tarjimasi biblia - kitob, o’ram ma`nolarini anglatadi. Hozirgi Bibliya katolik nashrlarida 72 ta kitobdan, protestant nashrlarida esa 66 kitobdan iborat. Yahudiylarning yana bir diniy manbasi Talmudning xabar berishicha Qadimiy ahdda 24 ta kitob bo’lishi kerak. Qadimiy yahudiy tarixchisi Iosif Flaviyning aytishicha 22 ta kitob bo’lishi kerak. Protestantlar va yahudiylar, Trident Soboridan keyin (1545-1563) katoliklar ham qadimiy ahd tarkibiga 45 ta kitob kirgizadilar. Bu son bilan yuqorida keltirilgan son o’rtasidagi tafovutni keyinchalik ba`zi kitoblar bir necha mustaqil kitoblarga bo’linib ketganligi bilan izohlash mumkin. Masalan, « Musoning besh kitobi » avval bir butun bo’lib,

keyinchalik beshta mustaqil kitobga ajratib yuborilgan, « kichik payg’ambarlar kitobi » 12 kitobga ajratib yuborilgan. Yahudiylar Qadimiy Ahdni 3 qismga bo’ladilar: - ㄱ birinchisiga «Musoning besh kitobi» - «Tora» («Tavrot»); - ㄱ ikkinchisiga «Payg’ambarlarning avvalgi va keyingi kitoblari (Netiim); - ㄱ uchinchisiga qolgan kitoblar (Ketubim). Xristianlar Qadimiy Ahdni «Rivoyatlar kitoblari», «Ta`limotlarga kitoblari»ga, «Payg’ambar kitoblari»ga bo’lishadi. Ular Yangi Ahdning 27 kitobini ham shunday tasnif qiladilar. «Rivoyatlar kitoblari»ga «Injil» va «Havoriylar faoliyati» kitoblari kiradi. «Ta`limotlar»ga «Havoriylar maktublari» kiradi, «Payg’ambarlar kitoblari»ga «Vahy» kitobi kiradi. Bibliyaning kitoblari boblarga, boblar esa suralarga bo’linadi. Uning hozirgi qabul qilingan bo’linishi Nenterberiya episkopi Stefan Langton (vafoti 1228 y.) tomonidan kiritilgan. U 1214 yili lotin tilidagi matnni boblarga bo’lib chiqdi va bu narsa keyinchalik yahudiy va yunon tillaridagi matnlarga ham joriy qilindi. Suralar avval Santes Panino (v. 1541 y.) keyinchalik 1555 yilarda Robert Etenlar tomonidan raqamlandi. Tavrot. Musoga tegishli bo’lgan, besh kitob «Tavrot» deb ataladi va u quyidagi kitoblarga bo’linadi: 1) «Borliq» yoki «Ibtido»; 2) «Chiqish»; 3) «Levit»; 4) «Sonlar»; 5) «Ikkinchi qonun». Injil. Injil - xushxabar ma`nosini anglatadi. Yangi ahd tarkibiga kirgan Injil 4 ga bo’linadi. 1) Matvey injili; 2) Marko injili; 3) Luka injili; 4) Ioann injili.

Adabiyotlar: 1. Karimov I. A. O’zbekiston XXI asr bo’sag’asida: xavfsizlikka tahdid, barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari. T. : O’zbekiston, 1997. 2. Karimov I . A. Ozbekiston milliy istiklol, iktisod, siyosat, mafkyra. 1996 y. 3. Mo’minov A.Q. Dinshunoslik asoslarini o’qitish va o’rganishning yagona kontseptsiyasi. Toshkent, 1999. 4. Radugin A.A. Vvedenie v religiovedenie. M., 1996. 5. Ugrinovich D.M. Vvedenie v religiovedenie. M., 1985. 6. Fromm E. Psixoanaliz i religiya.//Fromm E. Imet ili bit? M., 1990. 7. Zakon bojiy: Vtoraya kniga o pravoslavnoy vere. Volgograd, 1987. 8. Jo’raev U. Saidjonov Y. Dunyo dinlari tarixi. T., 1998. 9. Men A. Istoriya religii. M., 1994. Mifi narodov mira. V 2-x tomax. M., 1973. 10. Osnovi religiovedeniya. Uchebnoe posobie dlya studentov visshix uchebnix zavedeniy. pod obsh.red. I.N. Yablokova. M. 1995. 11. Radugin A.A. Vvedenie v religiovedenie: teoriya, istoriya i sovremennie religii. M., 1996. 12. Religioznie traditsii mira. V 2-tomax. M., 1996. 13. Religioznie traditsii mira. Buddizm, iudaizm, xristianstvo, islam. Spravochnik shkolnika. Bishkek, 1997. 14. Vasilev A.S. Istoriya religiy Vostoka. M., 1997. 15. Krivelev I.A. Istoriya religii. M., 1989. 16. Levi-Bryul. Pervobitnoe mishlenie. M., 1930. 17. Qur`oni Karim. Таrjimа vа izоhlаr А.Маnsurniki. Тоshkеnt, 1992. 18. Bibliya. Moskva, 1997. 19. Hasanov A.A. Makka va Madina tarixi. T., 1992, 54-63-betlar. 20. Yahudiy oy-quyosh kalendari. M., 1990. 21. Marhaban bikum fi Isroil (Isroilga xush kelibsiz). Al-Qohira, 1988.

Похожие

Dinshunoslik

Tarix falsafasi tushunchasi

Bibliya. Ko’hna ahd va yangi ahd

Islom dinining vujudga kelishi

Markaziy Osiyo mutaffakkirlarining ma’naviy me’rosi