Islom dinining vujudga kelishi - Основы религиоведения - Рефераты

Islom dinining vujudga kelishi

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

93.5 KB

ISLOM DINING VUJUDGA KЕLISHI RЕJA : 1. Muhammad payg’ambar (S.A.V) islom dining asoschisi. 2. Islomning paydo bo’lishi. 1

Islom dinining paydo bo’lishi va butun dunyoga tarqalishi tarixi to’g’risida birinchi bo’lib Alixonto’ra Sog’uniy o’z milliy tilimizda “Tarixi Muhammad” kitobini yozdi 1 . Demokratik jamiyat qurish yo’lida ildam odimlayotgan, barcha din ahllari huquqiy jihatdan teng ko’riladigan, ko’p millatli O’zbekiston xalqining iymon-e’tiqodi mustahkam, mashaqqatlarga chidamli, ma’naviy tarbiyasi yuksak bo’lishida Qur’onda nomlari zikr etilgan payg’ambarlar tarixlarining tarbiyaviy ahamiyati beqiyosdir. Chunki har bir payg’ambarning tarixi shu payg’ambar o’z ummatiga keltirgan dinning tarixidir. “Toki har bir vatandoshimiz, ayniqsa yoshlar faqat Islom dini to’g’risida emas, umuman dunyodagi mavjud dinlar, ularning tarixi, mohiyati to’g’risida to’liq tasavvurga ega bo’lsin” – degan edi Prezidentimiz I. A .Karimov 2 . Shu nuqtai nazardan islom dinining asoschisi va payg’mbari bo’lgan Muhammad (s.a.v.)bilan bir qatorda yakka xudolikni targ’ib etuvchi payg’ambarlarni eslab o’tish, bular haqida ma’lumotli bo’lish maqsadga muvofiqdir. Tarix millatlarning o’tmishidagi hayotidan bahs yuritadi. Ularning qanday hayot kechirganliklari va qanday fikr yuritganliklarini ko’rsatadi. Tarix sahifalarida biz uchun ko’plab ibratlar borligi haqiaqtdir. Chunki tarix har bir davrning oynasi sanaladi. Insonlar unga qarab o’zlarini o’nglaydilar. Tarix ikkiga bo’linadi: umumiy va xususiy. Umumiy tarix Odam alayhissalomdan hozirga qadar yashab o’tgan insonlar hayotidan bahs yuritadi. Xususiy tarixda esa, faqatgina bir millatning tarixi yoritiladi. Shu o’rinda Islom dini muayyan bir millat dini sifatida emas, balki, dunyo xalqlarini birdamlikka chorlovchi ta’limot sifatida o’rganishimiz kerak. Islom dinining muqaddas kitobi bo’lgan Qur’oni karimda 25 ta payg’ambar nomlari qayd etilgan. Bular quyidagilar: Odam alayhissalom, Shis alayhissalom, Idris alayhissalom, Nuh alayhissalom, Hud alayhissalom, Solih alayhissalom, Ibrohim alayhissalom, Lut alayhissalom, Ismoil va Ishoq alayhimussalom, Y’aqub va Yusuf alayhimussalom, Ayyub alayhissalom, Shuayb alayhissalom, Muso va Xorun alayhimussalom, Dovud alayhissalom, Sulaymon alayhissalom, Ilyos va Alyasa’ alayhimussalom, Yunus alayhissalom, Zakariyo va Yahyo alayhimussalom, Iyso alayhissalom va so’ngi payg’ambar Muhammad sollallohu alayhi vasallam. Islom dining asoschisi, «Allohning elchisi» (rasulloh), «payg’ambarlarning eng oxirgisi» (xotamun – nabiyin) Muhammadning (s.a.v.) bolalik va yoshlik yillari haqida juda kam ma'lumotlar bor. U zotning 570 yil 22 aprelda tug’ilgan dеb ko’rsatib kеlinmoqda. U 1 Qarang Хожи Исматуллоҳ Абдуллоҳ. Марказий Осиёда Ислом маданияти. “Шарқ” Т., 2005 .355-b. 2 Muhammad Kamol . Payg’ambarlar tarixi. T., “Yangi asr avlodi” 2003. 4-bet. 2

kishi yoshligidayoq yеtim qoladilar, otalari Abdulloh payg’ambar tug’ilmay turib vafot etgan. Onalari Omina esa 6 yoshliklarida olamdan o’tgan. 2 yildan kеyin u kishini o’z tarbiyasiga olgan (ota tomondan) buvalari Abdulmutalib ham vafot etadi. Yosh yеtimni amakilari Abu Tolib o’z tarbiyasiga oladi. 12 yoshida Muhammad(s.a.v) Abu Tolibning savdogarlik bilan Suriyaga qilgan uzoq safarida hamroh bo’lganlar. Bu birinchi safarda Muhammad (s.a.v) o’zlariga butunlay yot bo’lgan nosoro Yahudiy va boshqa dinlarga tеgishli jamoalar bilan tanishadilar. Bu ul zot tug’ilgan va voyaga yеtgan butparastlik ulug’ qabilachilik muhitiga butunlay qarama-qarshi hayot edi. Bu yangi hayot bilan tanishish yosh Muhammadga o’chmas ta'surotlar qoldiradi va kеyingi butun hayotlarida doimo kuchayib borgan va oxir uni yangi din asoschisiga aylantirgan. Bir ruhiy holatni yuzaga kеltiradi. Arablar orasida o’zaro qon da’vosi sababi bilan bo’lgan urushlarning eng og’ir kechgani «Fijor jangi» hisoblanadi. Islomdan avval ham arablarda Muharram, Rajab, Zulqa’da va Zulhijja oylari muqaddas sanalib, ularda urush taqiqlangan edi. Mazkur urush mana shu oylarda bo’lganligi uchun unga«Fijor jangi» - «Gunohkorlar urushi» deb nom berilgan. Bu urushda Quraysh tarafida Muhammad payg’ambar ham unda ishtirok etdi. To’rt yil davom etgan bu urush sulh bilan nihoyalandi. Muhammad (s.a.v) 21 yoshga to’lganlarida Makka jamoalari orasida Amin (ishonchli, sadokatli) dеgan nomni oladilar va Abu Tolibning xohishi bilan Makkaning boy bеvasi Xadicha binti Xuvaylid ibn Asadga savdo xizmatchisi bo’lib ishga kiradilar. Xadichaning savdo ishlarini boshqargan Muhammad (s.a.v) ikkinchi marta Suriyaga safar qilib, Xalob va Damashq shaharlarida ham bo’ladilar. Turli diniy jamoalar ayniqsa Yahudiylik va nosorolik bilan yanada yaqinroq tanishish, ularning hayot tarzi va g’oyasi bilan yaqinlashish tufayli Muhammad (s.a.v) ning ma'naviy tajribalari oshib ruhiy tushunchalari kеngayadi. Nasoro kohinlari bilan maxsus uchrashib, suhbatlar qiladilar. Yahudiy va nosorolikda umumiy bo’lgan bosh aqida – yakkaxudolik ta'limoti Muhammad (s.a.v) da bir xudoga ishonish g’oyalarining takomillashuviga sabab bo’ladi. Yahudiylar va nosorolardagi bir – birini tan olmaslik, «Yo’ldan ozishda» bir – birlariga dushmanlik munosabatida bo’lishlari Muhammad (s.a.v) xudoga yеtishish uchun haqiqiy yo’l topishga qo’shimcha turtki bo’ldi. 595 yili Muhammad (s.a.v) Xadichaga uylanadilar. Xadicha 40 yoshda bo’lib, avval ikki marta turmush qurgan bo’ladi. Ulardan ikki o’gil va bir qiz bo’lgan edi. Xadicha Muhammaddan (s.a.v) ikki o’g’il va to’rt qiz qurgan edi. To’ng’ich o’g’li Qosim ikki yoshida, ikkinchi o’g’li Abdulloh go’dakligida vafot etib kеtishgan. Qizlari Zaynab, Ruqiya, Umm Qulsum va Fotima bo’lib, ulardan faqat Fotima payg’ambar avlodlarini davom ettirgan. Muqammad (s.a.v) bilan Xadicha o’rtasidagi muhabbat afsonaga aylanib 3

kеtgan. Xadicha atrofdagilar ichida birinchi bo’lib uning payg’ambarligini tan oladi, uni qo’llab quvvatlash uchun o’zining kuch g’ayrati va mol-mulkini ayamaydi. O’tgan barcha payg’ambarlar biror-bir millatga yo qavmga yuborildi. Muhammad sallollohu alayhi vasallam esa barcha insonlarga elchi qilib yuborilganlar. Qur’oni Karimning Saba’ surasida “(Ey Muhammad), Biz sizni s hak-shubhasiz barcha odamlarga: (mo’minlarga jannat haqida)xushxabar eltuvchi, (kofirlarni esa do’zzax azobidan)ogohlantiruvchi bo’lgan holingizda, payg’ambar qilib yubordik”, deyiladi. Bundan payg’ambarimizning barcha insonlarga yuborilgani ma’lum bo’ladi. Payg’ambarimiz (s.a.v) bir muborak hadislarida shunday marhamat qilganlar: “Mendan oldin payg’ambarlar biror-bir qavmga yuborilar edi, men butun dunyoga yuborildim”. Payg’ambarimiz (s.a.v) xatna qilingan hollarida tug’ilganlar. Muborak ikki kuraklari orasida bir muhr bo’lgan. Bunga “Nubuvvat muhri”deyiladi. Bu muhrda Payg’ambarimiz (s.a.v) uchun shunday deyiladi: “Ey Muhammad! Sizni mujdalaymiz. Har qanday kishi sizning yuksak martabangizga chiqa olmaydi, siz payg’ambarlarning eng jasuri va so’nggisisiz. Qayerda borsangiz, nusratga erishasiz”. Payg’ambarimiz (s.a.v) tug’ilish paytlarida dunyoda bir qancha buyuk hodisalar yuz bergan. Bu hol dunyo endi boshqa bir pallaga kirganini bildiradigan mo’jizalardan edi. Payg’ambarimiz (s.a.v) Ibrohim (a.s)ning o’g’li Ismoil(a.s)ning qirqinchi avlodidan dunyoga kelganlar. Ibrohim(a.s) esa Nuh(a.s)ning zurriyotidan bo’lgan. « Johiliya» so’zi adabiy arab tilida «bilmaslik», ya’ni «yagona xudo – Allohni tanimaslik» ma’nolarini beradi. Bu istiloh musulmon mualliflari tomonidan Arabiston yarim orolining islomdan oldingi davr tarixiga nisbatan ishlatila boshlandi. Bu bilan yangi davr tarixchilari qadimgi davrda Ichki Arabiston aholisi orasida «ko’pxudolik» ( al- Vasaniya ) hukm surardi, degan fikrga urg’u berishni istaydilar. Ba’zi tadqiqotchilar johiliya davri 100-200 yil davom etgan degan fikrni bildiradilar. Biroq ushbu davrning qancha muddat davom etganligini aniqlash birlamchi manbalar, birinchi navbatda, yozma adabiyotning ozligi, ba’zida butkul yo’qligi tufayli juda mushkul. Arab yerlari Osiyoning janubi-g’arbidagi yarim orolda joylashgan bo’lib, shimol tomondan – Shom (Suriya) sahrolari, sharqdan Fors (Arab) ko’rfazi, Umon dengizi, janub tomondan Hind okeani va g’arbdan Qizil dengiz bilan chegaralangan. Mana shu bepoyon o’lka bu yerda yashagan somiy tillarning birida so’zlashuvchi arablar nomi bilan Arabiston yarim oroli deb atalgan. Zamonaviy tadqiqotlarning ko’rsatishicha, islom paydo bo’lish arafasida yarim orol hududida madaniyat nuqtai nazaridan uch tsivilizatsiya mavjud bo’lgan: 4

1) mustaqil ma’noga ega bo’lgan Janubiy Arabiston (tili – janubiy arab tili); 2) nisbatan chetki ta’sirlardan uzoqroqda joylashgan Ichki Arabiston; 3) Vizantiya va Eron imperiyalari madaniy an’analari bilan bog’liq Shimoliy Arabiston. Islomning paydo bo’lishi tarqoq arab qabilalari uchun olamshumul voqeaga aylandi. Tarixda birinchi arab davlati –Arab xalifaligi vujudga keldi. Arab istilolari oqibatida mazkur uch tsivilizatsiyalar vakillari aralashib ketdi. Lekin ularning o’tmishdagi nisbiy mustaqil rivojlanganliklari arabler nasabi haqidagi tasavvurda saqlanib qoldi. Unga binoan, arablarning barchalari nasab jihatidan ikki katta avlod vakillaridir: qahtoniylar – janub arablari,adnoniylar – shimol arablari dir. Mana shu ikki avloddan barcha arab qabilalari tarqalgan. Lekin, tadqiqotlarning ko’rsatishicha, mazkur tasavvur VII asr oxirlari-VIII asr boshlarida Suriya va Iroqda hokimiyat uchun harbiy kurash olib borgan arab qabilalari ittifoqlari (Kalbiylar, Asadiylar va boshqalar) vakillari tomonidan shakllantirilgan. Qadimgi arablar orasida ko’chmanchilik mafkurasi qoldiqlari, qabilaviy tuzum tasavvurlari kuchli bo’lsada, islom dini paydo bo’lishi davrlarida ularning katta qismi (2/3) o’troq holda shahar va qishloqlarda yashaganlar. Islom dini shakllangan va rivojlangan Makka va Yasrib shaharlari Yaqin Sharq tsivilizatsiyasi qadimiy markazlaridan nisbatan uzoqroqda joylashgan. Arabiston yarim orolining Makka, Madina, Toif, Xaybar singari bir qancha eng muhim shaharlarini o’z ichiga olgan qismini qadimdan Hijoz deb atalgan. Bu yarim orolning katta qismida islom vujudga kelguniga qadar « ko’pxudolilik » e’tiqodi hukm surardi. Qadimgi arablarning diniy tasavvurlari jumlasiga totemizm, fetishizm, animizm elementlari va o’tmish ajdodlar ruhiga sig’inishni kiritish mumkin. Totemizmning yaqqol dalili sifatida ko’pgina qabilalarning nomlarini keltirish kifoya: asad “arslon”, kalb “it”, bakr “bo’taloq”, sa’lab “tulki”, zi’b “bo’ri” va h.k. Barcha somiy xalqlarga xos bo’lgan samoviy jismlarga sig’inish, ya’ni astral kulьtlar arablar orasida ham keng tarqalgan edi. Bu haqda Makka Ka’basida joylashgan «Qora tosh» ( al-Hajar al-asvad ) ham dalolat beradi. Arabistonda har xil xudolarning timsoli – sanamlar kulti bir vaqtda paytda paydo bo’lgan emas, albatta. Ular uzoq vaqt shakllanganlar. Biroq, keyingi davr islom tarixchilarning xabar berishlariga qaraganda, Arabistonga dastavval sanam keltirgan va unga ibodat qilishni targ’ib qilgan shaxs Amr ibn Luhay ismli kishi bo’lgan. Rivoyatga ko’ra, u Shomga tijorat maqsadida tez-tez safar qilib turar edi. Amr ibn Luhay ba’zi shomliklar odatlaridan qattiq ta’sirlanib, ularning butlaridan birini Makkaga olib kelgan. Keyinchalik butlarga sig’inish arablar orasida keng tarqalib ketgan. Harqalay, but- 5

sanamlarga sig’inish – dinning yangi bosqichi bo’lgan. Ibn al-Kalbiyning (v. 763 y.) «Kitob al-asnom» asarida ta’kidlanishicha, mil. av. VIII asrdayoq har bir arab qabilasi o’z sanamiga ega edi. Tez-tez bo’lib turadigan qabilalararo urushlardan so’ng, odatda, mag’lub qabila g’olib qabila sanamiga sig’ina boshlardi. Ba’zida g’olib qabila mag’lub qabilaning sanamini ham o’z sanamlari safiga qabul qilishi mumkin edi. Arabistonning turli yerlarida muayyan sanamlarning qarorgohi mavjud bo’lib, ular ziyoratgohlar sifatida ma’lum edi. Ulardan biri Makka Ka’basi edi. Makka eski Arabistonning diniy markaziga aylangach, u yerdagi Ka’baga sanamlar to’plandi. Ibn al-Asirning (vafoti 1232 y.) uqtirishicha, Makka fath etilgan 630 yili Ka’ba ichida 360 ta sanam bo’lgan. Sanamlar uchun bu raqam juda katta ko’rinadi, ammo muayyan sanam bir necha qabilada ehtirom qilingan bo’lsa, u Ka’baga shuncha nusxada qo’yilgan bo’lishi mumkin. Islomdan oldin Arabistonda yahudiy jamoalari mavjud bo’lgan. Arabiston yahudiylari haqida, asosan, Qur’on, hadis, tafsir, sira (Payg’ambar hayoti va muqaddas urushlari haqida hikoya qiluvchi adabiyot janri) va tarix kitoblari xabar beradi. Bu mavzuga aniqlik kiritadigan va hozirga qadar topilgan hujjatlarning eng qadimiysi – Yangi Bobil podshohi Nabonidga (mil. av. 555-539) tegishli xronikadir. Unda aytilishicha, mil. av. 552-542 yillarda Shimoliy Arabistondagi Tayma shahrini o’ziga poytaxt qilib olgan Nabonid bu yerdagi shaharlarni o’zlashtirish maqsadida Bobildan talaygina aholini ko’chirgan; ularning ko’pchiligini yahudiylar tashkil qilgan. Ma’lumki, bundan oldinroq (mil. av. 586 y. ) Navuxodonosor II Quddusni zabt qilganida salkam 30 ming yahudiyni asir olib, Bobilga keltirgan va «Bobil asirligi» 50 yil davom etgan edi. Shundan so’ng ham ba’zi yahudiylar Falastinga qaytmay, Bobilda qolib ketgandilar. Arabiston yarim orolida yahudiylik bilan bir qatorda xristianlik dini ham tarqaldi. Xristianlar bu yerda keng targ’ibotchilik ishlarini olib borar edilar. Ular Arabistonga qachon kirib kelganligi noma’lum. Odatda, targ’ibotchilar tibb va mantiq ilmidan xabardor, kishilar qalbiga yo’l topa oladigan odamlar bo’lganligi uchun ko’pgina qabila boshliqlariga ta’sir etganlar, ularning xristian dinini qabul qilishiga yoki o’zlarining olib borayotgan faoliyatlarida yordam berishiga erishganlar. Islomga qadar Arabiston yarim orolining deyarli barcha hududlarida xristian rohiblari muntazam ravishda din targ’iboti bilan shug’ullanar edilar. Yuqorida aytib o’tilganidek, xristianlikning Arabiston yarim oroliga qachon kirib kelgani aniq ma’lum emas. Hijoz shaharlariga xristianlar (sharqiy cherkovlar vakillari) asosan Vizantiya qaramog’i ostidagi Falastin va Shomdan ko’chib kelganlar. Islom vujudga kelishi arafasida Dumat al-Jandal, Eylat, Tayma, Yasrib, Makka va Toifda ham talaygina xristianlar bor edi. Habashiston xristianlari bilan aloqalar haqida efiop askarlarining yurishlari va ilk musulmonlarning hijralari dalolat beradi. 6

Qadimgi Arabiston jamiyatida «haniflar» nomi bilan ma’lum bir jamoa mavjud edi. Bu jamoa vakillari diniy tasavvurlarini fanda «noma’lum monoteizm» deb atash qabul qilingan. Ular sanamlarga sig’inmas, balki yagona Xudoga ibodat qilar hamda ochiqdan- ochiq butparastlarni tanqid qilishar edi. Ular bir yerda muqim turmay, o’lka bo’ylab darbadar hayot kechirardilar. Ushbu toifa kishilaridan Zayd ibn Amr, Varaqa ibn Navfal, Ubaydulloh ibn Jahsh va Usmon ibn Huvayris, Quss ibn Sayyidolarni keltirish mumkin. Ular keyinchalik ilk islom jamoasida ma’lum mavqega ega bo’ldilar. Sosoniylar Eroni ta’siri haqida adabiyotlarda kam gapiriladi. Vaholanki, zardushtiylik va manixeizm ta’siri bu mintaqalarda kuchli edi. O’zini «Payg’ambarlar muhri» ( Xotam al-anbiyo’ ) deb atagan Moni va uning «o’zga dinlar ta’limotini to’g’rilovchi» dini atrof hududlarga yetib ulgurgan edi. Sosoniylar ta’siri ostida bo’lgan Laxmiylar davlati va islom paydo bo’lishi arafasida Eronning Yamanni zabt etganligi faktlari e’tibordan tashqarida qolmasligi lozim. Yangi dinning paydo bo’lishida mazkur omillarning albatta ta’siri katta bo’ldi. Ammo bu jarayonlarda birinchi arab davlati vujudga kelishi va uning ideologiyasining shakllanishi muhim o’rin tutadi. Ularni to’laqonli idrok etishda Muhammad payg’ambar hayoti, uning yangi din targ’ibotchisi va davlat arbobi sifatidagi faoliyati asosiy o’rinni egallaydi Qirq yoshlarida, 610 - yillardan boshlab Muhammad (s.a.v) hayotlarida diniy fikr etish va yangi ta'limot axtarish kuchaya boshlaydi. U kishidagi his tuyg’ular misli ko’rinmagan darajaga ko’tariladi. Muhammad (s.a.v) ba'zan Makkaga yaqin Hiro g’origa borib, o’z diniy g’oyalari bilan vaqtni yolg’iz o’tkazadilar. aholi odaticha ramazon oyini u yerda ibodat bilan o’tkazardi. G’amlagan ozuqalari tugagach, Xadicha oldiga qaytib, bir oz vaqtdan so’ng yana o’sha g’orga ketar edi. U yerda o’zini sukunatga berib, chuqur o’yga tolar, g’oyibdan quloqlariga «Sen Allohning elchisisan» degan tovushlar eshitilar edi. Ko’p tush ko’rar, tushida ko’rgan narsalari o’ngida to’g’ri chiqar edi. Shunday paytlardan birida Jabroil kеlib, u zotga odamlarga haq Allohning gapini «o’qib bеr» dеb buyuradi. Bu payg’ambarlik vahiy kеlishi edi. Shundan kеyin ul zot Makkaga diniy ta'limotni boshlaydilar va o’zlari Allohdan vahiy olayotganlarini e'lon qiladilar. Ularning payg’ambarligini birinchi bo’lib Xadicha tan oladi, kеyin amakivachchalari Ali ibn Abu Tolib, asrandi o’g’illari Zoyid Hriz e'tirof etishdi. Ko’p o’tmay Makkaning eng nufuzli savdogarlaridan Abu Bakr, az-Zubayd, Talxa, Sa'd ibn Abu Vеqqos, Abdurahmon ibn Avf, Usmon ibn Affonlar payg’ambar (s.a.v) ta'limotlariga qo’shiladilar. Muhammad (s.a.v) izdoshlari jamoasi dastlab ellik kishidan 7

oshgan. Makkaning qolgan aholisi, ayniqsa nufuzli qurayshiylar Muhammad(s.a.v) ta'limotiga ochiqdan-ochiq qarshi chiqdilar. Buning natijasida u kishining tarafdorlaridan 11 xonadon (oilasi bilan) tеzda Habashistonga ko’chib kеtishgan. Ochiq da’vatdan so’ng Makka mushriklari Abu Bakr, Usmon ibn Affon kabi islom qabul qilgan ulug’ va badavlat zotlarga hech narsa deya olmas ham, ammo zaif, kambag’al, himoyasiz musulmonlarni qattiq siquvga oldilar. Habashistonga borishni istagan 11 erkak va 4 ayoldan iborat bo’lgan birinchi guruh Makkadan yashirin ravishda chiqib, Qizil dengiz bo’ylab ketdi. Ularning ichida Usmon ibn Affon va xotini Ruqayya (Payg’ambarning qizi), Abu Huzayfa va xotini, Zubayr ibn al-Avom, Abdurrahmon ibn Avf, Abdulloh ibn Mas’ud bor edilar. Guruh boshlig’i Usmon ibn Maz’un edi. Bu 15 kishi vahyning beshinchi yili Habashistonga (Oqsum podshohligi) yetib keldilar. Ularni Habashistonda xristianlar juda yaxshi kutib oldilar. U yerda yaxshi, sokin hayot kechira boshladilar. Ularning bunday osoyishta hayot kechirayotganliklarini eshitgan boshqa musulmonlar ham bir yildan so’ng ikkinchi guruh holida u yerga hijrat etdilar. Bu guruhning boshida Ja’far ibn Abi Tolib (Alining akasi) bo’lib, ular 80 kishi edilar. Habashiston xalqi va uning podshohi Najoshiy muhojirlarga juda yaxshi munosabatda bo’ldilar. Makkaliklarning qattiq qarshiliklaridan ko’p ozor chekkan Payg’ambar Toifga yo’l oldi. Biroq toifliklardan hech kim islomni qabul qilmadi. Shu qiyinchilik yillarida «Isro va Me’roj» voqeasi yuz berdi. Qur’ondagi «Isro» va «Najm» suralarida bu hodisa haqida so’z yuritilgan. Da’vatning o’ninchi yili haj mavsumida Payg’ambar Makkaning shimolida «Aqaba» deb ataladigan bir tepalikda Yasrib (Madina) shahridan kelgan olti kishini uchratib, ularni islomga da’vat etdilar. Ular islomni qabul qildilar. Ushbu uchrashuv islom tarixida «Birinchi Aqaba bay’ati» deb nom oldi. Unda As’ad ibn Zarora, Rafi’ ibn Molik, Avf ibn Horis, Qutba ibn Omir, Uqba ibn Omir, Jobir ibn Abdullohlar Payg’ambarga din shartlarini bajarishga «bay’at» (qasamyod) qildilar. Keyingi ikki haj mavsumida ham Aqaba bay’ati bo’lib o’tdi. Ikkinchi uchrashuvda madinaliklardan 12 kishi, uchinchisida esa 75 kishi ishtirok etdilar. Bu voqealar so’ng Payg’ambar Madinaga hijrat qilmoqlikka qaror qildi. Yangi diniy jamoaga jasurligi, kuch-g’ayrati bilan mashhur bo’lgan Hamza bilan Umarning qo’shilishi uning mavqеini oshirdi. Shu bilan birga quraysh zadagonlarining Muhammaddan (s.a.v) va ularning tarafdorlariga dushmanligi ham kuchaydi. 610 – 620 yillar davomida Makkaning an'anaviy butparast jamoalari bilan yangi din tarafdorlari orasida to’xtovsiz kurash kеtdi. Bu kurash 620 yilda Xadicha so’ngra Abu Tolibning 8

vafotidan kеyin yanada kеskin tus oldi. Yaqin yordamchilaridan judo bo’lgan va o’z qabilasi tomonidan rad etilgan Muhammaddan (s.a.v) Makkadan 100 km Sharqda joylashgan Toifda o’zlariga yordamchi topishga urindilar. Lеkin bu foyda bеrmadi. Makkaga har yilgi an'anaviy butparastlik ziyoratiga kеlgan Yasrib (Madina)lik avs va xazraj qabilalari vakillaridan 12 kishi payg’ambar (s.a.v) bilan uchrashib, ularga sodiqlik bildirishadi. U kishining ta'limotini qabul qilishadi., yordam bеrishga va'da qilib Yasribga ko’chib kеtishga da'vat etishadi. Kеyinchalik bular ansorlar (paygambar yordamchilari) dеb ataladilar. Navbatdagi ziyoratda 70 ta yasribliklar Muhammadga (s.a.v) qasam ichib Islomni qabul qiladilar va uni jonlari bilan saqlashga qasamyod qiladilar. Payg’ambarga Islom g’oyalari Yasribda qulay sharoit topgani ochiq-oydin bo’ladi va u yеrga ko’chib kеtishga qaror qiladilar. Chunki Makkada payg’ambar va tarafdorlari hayoti xavf ostida bo’lib, ular jismoniy yo’q qilinishi mumkin edi. Muhammad (s.a.v), izdoshlari o’z oilalari bilan ko’chib kеtadilar. U mashhur hijrat 26 iyul 622 yili yuz bеrib shu yil musulmon oyining birinchi kuni dеb qabul qilinadi. Muhammad (s.a.v) Yasribga ko’chib kеlganlaridan kеyin bu shahar Madina an-nabiy (payg’ambar shahri) nomini oldi. Bu yеrda musulmonlar jamoasi ummat vujudga kеldi. U yagona diniy ta'limot asosida vujudga kеldi. Ummat diniy ruhdagi tashkilot bo’lib, Muhammad (s.a.v) uning ham diniy, ham dunyoviy, ham harbiy rahbari edilar. Hijratning ikkinchi yili payg’ambar qiblani o’zgartiradilar, avval Baytulmuqaddas (Iеrusalim)ga qarab nomoz o’qigan bo’lsa endi Makka ibodatxonasi Ka'baga qarab nomoz o’qishga targ’ib qildilar. Bu faqat Madina Yahudiylariga qarshi kurash natijasi bo’lib qolmay shu bilan birga Muhammadning (s.a.v) butun g’arbiy Arabistonning bosh shahri Makkani o’ziga bo’ysundirish uchun bo’lgan maqsadni aks ettiradi. 630 yili Makka jangsiz Muhammadga (s.a.v) taslim bo’ldi. Makka Islomning diniy markaziga aylandi, bu yеrga haj qilish Islomning asosiy farzlaridan biri dеb e'lon qilindi. Islomning Madinadan keyingi davri uning tarixida juda katta ahamiyatga ega. Musulmonlar birinchi marta alohida diniy jamoa (Umma) bo’lib yashay boshladilar. Bu esa o’z navbatida diniy qoidalarning shakllanishini tezlashtirib yubordi. Asta-sekin namoz, azon va boshqa amallar tartibga solindi. Payg’ambar bu shaharga uchinchi taraf vakili sifatida taklif etilgan edi. Avval, murosasiz Avs va Xazraj arab qabilalari hamda Banu Qurayza, Banu Qaynuqo’, Banu Nadir yahudiy qabilalari bilan o’zaro sulh tuzildi. Hijratning ikkinchi yili ramazon oyida (mil. 624 y.) musulmonlar ummasi qo’shinlari va makkaliklar o’rtasida Badr jangi bo’ldi. Bu jang Madinadan 80 mil (taxminan 150 km.) uzoqda Suriya karvon yo’lida joylashgan Badr qudug’i yaqinida bo’lib o’tdi. Murosasiz kechgan jang musulmonlar g’alabasi bilan tugadi. Bu jangdan so’ng Umma mavqei Madina ahli orasida beqiyos o’sdi. Shu davrdan boshlab Muhammad payg’ambar yetakchiligidagi islom jamoasi kuchli bir davlatning vazifalarini bajara boshladi. Madina 9

ichidagi Payg’ambar muxoliflari munofiqun nomini oldi. Barcha arab qabilalari mushrik deb e’lon qilindi. Ular yoki islom dinini qabul qilishlari yoki ochiq maydonga jangga chiqishlari shart edi. Bu jamoa-davlat qisqa va uzoq muddatli sulh shartnomalarini tuzish orqali turli arab qabilalari va qabilalar ittifoqlarini o’z hukmiga bo’ysindira boshladi. Bo’ysingan qabilalar har yili jonivorlari hisobidan Madina davlatiga Umma-davlat xarajatlari uchun sadaqa (mol to’lovi) bermoqlari lozim edi. Sadaqa bermaganlarga qarshi harbiy yurishlar tashkil etilardi. O’ljadan to’lovga o’tish (Makkaning fathidan so’nggi davrda) davlatning shakllanishi haqida dalolat beradi. Yahudiy, xristian va sobi’lar ahl al - kitob mavqeiga ega bo’lishdi. Ular Madina davlati xazinasiga har bir voyaga yetgan erkak boshidan to’lov ( jizya ) yig’ib berib, o’z ijtimoiy-diniy avtonomiyalarini saqlab qolish huquqiga ega bo’ldilar. Ammo Madina davlatining asosiy muxolifi Makka jamoasi bo’lib qolaverdi. Hijratning oltinchi yilida Makka qurayshiylari bilan tuzilgan Hudaybiya shartnomasi eng muhim g’alabalardan biridir. Makka fathidan (630 y.) so’ng islom davlati Arabiston yarim orolida to’la g’alabaga erishdi. Shuni alohida ta’kidlash zarurki, Makkaning olinishi musulmonlar uchun g’oyat katta ahamiyatga ega bo’ldi, chunki shundan so’ng musulmonlar jamoasi Arabiston muhitida yetakchi davlat va siyosiy kuchga aylandi. Shu bilan bir qatorda Madina diniy qoida va tartiblar bir tekis shakllana boshladilar. Diniy masalalarga oydinlik kiritishga yahudiy qabilalari bilan bo’lgan mojarolar albatta o’z ta’sirini o’tkazmasdan qolmadi. Qiblaning Quddusdan Makkadagi Ka’baga o’zgartirilishi, ahl al-kitob ga (yahudiylar, xristianlar, sobiylar) ahl az-zimma (musulmon davlati himoyasi ostidagi diniy jamoa) mavqei berilishi va islomda arabiy unsurlarning kuchayishi shu voqealar bilan bog’liqdir. Payg’ambar Umma hayotini ko’p hollarda atrofdagi odamlar uchun odatiy bo’lgan qoidalar asosida boshqardi. Muhim hollarda yangi diniy va ijtimoiy qoidalar vahy orqali kiritildi. Bu masalalarda biz Madina davlatini teokratik davlat deb atashimiz mumkin. Hijratning o’ninchi yili muqaddas zulhijja oyining 8 - kuni (632 yil 7 mart) Muhammad (s.a.v) hamma oila a'zolari bilan birga birinchi va oxirgi marta Madinadan Makkaga haj ziyoratiga bordilar. Bu ziyorat Islomda «Buyuk haj havz al-hajjal-akbar» nomi bilan tilga olinib, tarixda «vidolashuv haji» (al-haj al-vado') dеb yuritiladi. Payg’ambarning bu ziyoratlari Makkaning Islom diniy markazi sifatidagi mavqеini uzil kеsil hal etdi. U Islomning boshqa dindagilarga man qilingan diniy haj marosimi o’tkaziladigan muqaddas shahri bo’lib qoldi. 10

Shu ziyoratdan 3 oy o’tgach 11 hijriy yil 12 rabi’ I/632 milodiy yil 8 iyun ь kuni Payg’ambar vafot etdi. Bu bilan islom tarixida ilk davr – Qur’oniy davr yoki teokratiya davri tugadi. Bundan buyon musulmon-arab davlati tarixida podshohlar – xalifalar , islom dini normalarini shakllantirish va rivojlantirishda diniy ilmlar bilimdonlari – ulamolarning roli tobora oshib boraverdi. Muhammad (s.a.v) Madinada vafot etadilar va o’z hujralariga dafn qilinadilar. Kеyinchalik payg’ambar maqbaralari shu yеrda qurilgan katta masjid ichiga olingan va musulmonlarning ziyoratgohiga aylantirilgan. 11

ADABIYOTLAR: 1. At-Termiziy. Shamoili Muhammadiya / Sayid Mahmud Taroziy-Oltinxon to’ra tarjimasi. T.: Mehnat nashriyoti, 1991. 2. Hasanov A.A. Makka va Madina tarixi. T., 1992. 3. Textual Sourses for the Study of Islam. Edited and Translated by Andrew Rippin and Jan Knappert. Chicago, 1990. 4. Ibn Xisham. Sirat Sayyidina Muhammad Rasul Allax // Xrestomatiya po islamu. Per. s arabskogo, vved. i primech. M., 1994, B. 12-24. 5. Axmad b. Faris ar-Razi. Audjaz as-siyar li-Xayr al-bashar // Xrestomatiya po islamu. Per. s arabskogo, vved. i primech. M., 1994, B. 26-32. 6. Bolshakov O.G. Istoriya Xalifata. 1. Islam v Aravii (570-633). M., 1989. 7. www.wiki.arxiv.uz 12

Похожие

Islom dinining jahondagi o’rni

Islom

Islom shariati manbalari

Islom dinininng movarounnahrga kirib kеlishi

ISLOM DINI TA’LIMOTI VA TASAVVUF