Islom - Основы религиоведения - Рефераты

Islom

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

150 KB

IslomISLOM TA’’LIMOTI PAYG’AMBARLAR ISLOM AQIDASI ISLOM ARKONLARI 1.NABIY PAYG’AMBARLAR (XABAR ETKAZUVCHILAR ) 2.RASUL PAYG’AMBARLAR (“ELCHILA R” ) 1.ALLOHGA ISHONISH2.FARISHTALARIGA 3.MUQADDAS KITOBLARGA4.PAYG’AMBARLARIGA5.OXIRAT KUNIGA6.TAQDIRGA7.QAYTA TIRILISHGA 1.ALLOH YAGONA ILOH2.NAMOZ O’QISH3.RO’ZA TUTISH4.XAJGA BORISH Johiliya. Bu so’z arab tilida ( jahula-bilmaslik ) johillik, bilimsizlik, nodonlik ma`nosini beradi. Johiliya so’zi Arabistonning islomdan oldingi davriga nisbatan ishlatiladi. Chunki bu davrda arablar orasida al-Vasaniyya - ko’pxudolik hukm surib, ular yakkaxudolikdan bexabar edilar. Bundаn tаshqаri хаlq оrаsidа qizlаrni tiriklаyin ko’mish, mаyхo’rlik vа bоshqа ахlоqiy buzuqliklаr kеnu yoyiluаn bo’lib, islоm dini ulаruа chеk qo’ydi.

Arabiston yarim orolining Makka, Madina, Toif, Xaybar singari bir qancha eng muhim shaharlarini o’z ichiga olgan qismini qadimdan Hijoz deb atashgan. Bu yarim orolning katta qismida islom vujudga kelguniga qadar ko’pxudolik hukm surardi. Arablarning eng qadimgi dinlari jumlasiga totemizm, fetishizm, animizm va o’tmish avlodlarga sig’inishni kiritish mumkin. Totemizmning yaqqol dalili sifatida ko’p arab qabilalarining nomini keltirish kifoya; asad (arslon), kalb (it), bakr (bo’taloq), sa`lab (tulki), zi`b (bo’ri) va h.k. Arabistonda har xil xudolarning timsoli - sanamlar qachon paydo bo’lganligi haqida konkret tarixiy ma`lumotlar yo’q. Harqalay, but-sanamlarga sig’inish - dinning yangi bosqichi bo’ldi. Eramizdan avvalgi VIII asrdayoq har bir arab qabilasining o’z sanami bo’lgan. Ikki qabila urushidan so’ng, odatda, mag’lub qabila g’olib qabila sanamiga sig’ina boshlardi. Ba`zida g’olib qabila mag’lub qabilaning sanamini ham o’z sanami yoki sanamlari safiga qabul qilishi mumkin edi. Arabistonning turli erlarida muayyan sanamlarning qarorgohi mavjud bo’lib, ular ziyoratgohlar sifatida ma`lum edi. Makka Arabistonning diniy markaziga aylangach, u erdagi Ka`ba sanamlarning panteoniga (to’plangan joyiga) aylanib qoldi. Islom arafasida arablar orasida butparastlik shunchalik avjida ediki, hatto har xonadonning o’z sanami bor edi, deyish mumkin. Safarga otlangan kishi bunday sanamni qo’li bilan ishqab, so’ng yo’lga tushardi, safardan qaytgach esa, birinchi navbatda u yana sanamini silab-siypardi. Ibn al-Asirning uqtirishicha, 630 yili Muhammad s.а.v. Makkani zabt etganlаrida Ka`ba ichida 360 ta sanamni ko’rganlаr va ularni sindirib tashlashni buyurganlаr. 1 [2] Sanamlarning soni uchun bu raqam juda katta ko’rinadi, ammo muayyan sanam bir necha qabilada ehtirom qilingan bo’lsa, u Ka`baga shuncha nusxada qo’yilgan bo’lishi mumkin. Ibn al-Kalbiyning arab ko’pxudoligiga bag’ishlangan «Kitob al- asnom» asarida tilga olingan datlabki 5 sanamning nomi (Vadd, Suvo’, Yag’us, 1 [2] Pаyg’аmbаrlаrninu nоmi zikr etiluаndа sаlаvоt аytish, ya`ni £ur`оndа nоmi kеluаn pаyg’аmbаrlаruа аlаyhis sаlоm , Мuhаmmаd pаyg’аmbаr nоmlаri аytiluаndа yoki yoziluаndа yuqоridаui kаbi bа`zаn аlаyhis sаlоm (qisqаchа: а.s. yozilаdi) , аsоsаn esа u zоtuа хоs bo’luаn sаllаllоhu аlаyhi vаsаllаm (qisqаchа: s.а.v. yozilаdi) dеyish musulmоnlik оdоb-ахlоqlаridаn bo’lib, vоjib sаnаlаdi.

Ya‘uq, Nasr) Qur`onda ham zikr qilingan (Nuh, 22-23-oyatlar). Ularning tasviri ko’pchilikka ma`lum edi. Vadd – erkak kishi, Suvo‘ – ayol kishi, Yag’us – sher, Ya’uq - ot va Nasr – burgut qiyofasida ifodalanar edi. Qur`onda zikr qilingan eng qadimgi sanamlar jumlasiga Manot, Аllot va аl-‘Uzzа ham kiradi. Johiliya arablarining tasavvurida bu uchchala sanam ham ayol xudolar bo’lgan. Islom vujudga kelishi arafasida Janubiy Arabiston aholisining etiqodida katta o’zgarishlar yuz berdi. Arabiston yarim orolining janubida ham, shimolida ham aksariyat aholi har xil but-sanamlarga sig’inardi, ya`ni ko’pxudolik e`tiqоdida edi. Ammo arablarning butparastligi faqat totemizm, fetishizm kabi ibtidoiy, ilk din shakllari emas, balki uzoq yo’lni bosib o’tgan, nisbatan rivojlangan ko’pxudolik edi. Islomdan oldin Arabistonning ko’p joylarida yahud jamoalari mavjud bo’lgani haqida ma`lumotlar ko’p. Yahudlar bilan birga Arabiston yarim oroliga yahudiy dini ham kirib keldi. Arabiston yahudiylar haqida, asosan, Qur`on, Hadis, Tafsir, Sira va ahborlar kitoblari xabar beradi. Bu mаvzuuа аniqlik kiritаdiuаn hоziruа qаdаr tоpiluаn hujjаtlаrninu enu qаdimiysi – Yanui Bоbil pоdshоhi Nаbоniduа (er.аv.555-539) tеuishli хrоnikаdir. Undа аytilishichа, erаmizdаn аvvаlui 552-542 yillаr Shimоliy Аrаbistоndаui Теymа shаhrini o’ziuа pоytахt qilib оluаn Nаbоnid bu еrdаui shаhаrlаrni o’zlаshtirish mаqsаdidа Bоbildаn tаlаyuinа аhоlini ko’chiruаn; ulаr оrаsidа ko’pchilikni yahudlаr tаshkil qiluаn. Ма`lumki, bundаn оldinrоq (er.аv. 586 y.) Nаvuхоdоnоsоr II Quddusni zаbt qiluаnidа sаlkаm 30 minu yahudiyni аsir qilib, Bоbiluа kеltiruаn vа «Bоbil аsirliui» 50 yil dаvоm etuаndi. Sh un dа n so’ n u hаm bа`zi yah u dlаr Fаlаsti n uа qа y tmа y Bоbildа qоlib k еtuа n dilаr. Islom ta`limoti. Islom dunyoda keng tarqalgan jahon dinlaridan biri. Arabiston yarim oroli, Iordaniya, Suriya, Fаlаsti n , Т u r k iya, Erо n , Pо k istо n , Afrika qit`asidagi Marokash, J azoir, Tunis, Liviya, Misr Arab Respublikasi, Sudan, Somali singari mamlakatlar xalqlari, O’rtа Оsiyo, Efiopiya, Br un е y S u ltо n liui, Маlа y ziya, I n dо n еziya hаmdа Livan, Hindiston, Xitoy hamda Filippin aholisining

ma`lum bir qismi, Evropa qit`asida esa Bolqon yarim oroli, Кavkazоrti va Shimoliy Kavkaz, Volgabo’yi, ¢arbiy Sibirdа yashovchi xalqlarning bir bo’lagi islomga e`tiqod qiladi. Er yuzida Islomga e`tiqod qiluvchilar, ya`ni musulmonlar qariyb 1,5 mlrd. ga etadi va ular soni jihatidan xristianlardan so’ng ikkinchi o’rinda turadi. Islom so’zi arabcha «Оllohga o’zini topshirish», «itoat etish», «taslim bo’lish», «bo’ysunish» ma`nolarini beradi. Islomning asosiy manbasi bo’lmish Qur`oni Karim VII asrda nozil bo’lgan bo’lsa-da, islom ta`limotiga ko’ra bu din, er yuzida insoniyat paydo bo’libdiki, barchalariga nozil qilingan. Muhammad s.a.v. avvalgi payg’ambarlar ishini davom ettirgan, ular dinini qayta tiklagan, qiyomat oldidan yuborilgan oxirgi payg’ambar - Nabiy va Rasul deb tan olinadi. Nabiy – pа y g’аmbаr, arab tilidan tarjimasi xabarchi, xabar etkazuvchi ma`nolarini beradi. Payg’ambarlar orasida ularga Alloh tomonidan alohida kitob va shariat nozil qilinmagan va avvalgi payg’ambarning kitob va shariatini insonlarga targ’ib qilganlari nabiylar deb ataladi (Ismo‘il, Ishoq, Ya‘ qub, Zakariyo kabi). Rasul - pа y g’аmbаr, arab tilida elchi ma`nosini anglatadi. Alloh tomonidan alohida kitob va shariat berilgan payg’ambarlar rasullar darajasiga erishgan hisoblanadi (Ibrohim, Muso, ‘Iso kabi). Makka davri. Muhammad ibn Abdulloh ibn Abd al-Muttalib Arabiston tarixida «fil voqeasi» nomi bilan mashhur jangdan 50 kun keyin tavallud topdilar. Misrlik munajjim Mahmud poshoning aniqlashicha Payg’ambarning tavallud topishlari milodiy sananing 571 yil 21 aprel kuniga to’g’ri keladi. Otalari Abdulloh Muhammad s.a.v. tug’ilmaslaridan oldin savdo ishi bilan Shomdan qaytayotib Yasrib(Madina)da vafot etdilаr va o’sha erga dafn etiluа n lаr. Bola sog’lom va ziyrak bo’lib o’sishi uchun arablarda sahroyi ayollardan sut-ona topib emizish odati bor edi. Ana shu odatga ko’ra, Bakri qabilasidan bir guruh ayol go’dak izlab shaharga keladi. Muhammad s.a.v.ga sut-ona bo’lish Abu Zuaybning qizi Hаlimаga nasib etdi. Halimaning eri chorvador Abu

Kabsha edi. Quraysh m u shri k lаri Payg’ambar a.s.ni masxaralab kulganda u kishini Abu Kabshaga mansub qilib: «Bu Abu Kabshaning o’g’li nuqul osmondan gapiradi» deyishardi. Rasulullohni 4 yildan ortiq vaqt ichida emizgan Hаlimаning oilasiga baraka yog’ilib turdi. «Sharhi sadr» yo k i «Shаqqi sаdr» («Кo’ k rа k yorish») voqeasi ana shu davrda yuz berdi (Qur`oni Karimning 94-surasi). Rivoyat qilinishicha, Rasululloh Hаlimаning qo’ylarini yaylovda boqib yurganlarida ikki oppoq kiyimli kishi kelib u kishining ko’kraklarini yorishadi-da, ichlaridan bir narsani olib tashlab, kesilgan joyni tikib qo’yishadi. Muhammad s.a.v.ni ikki oq kiyimli kishi olib ketishayotganini ko’rgan akalari o’z onalariga bu xabarni etkazishganida bibi Hаlimа voqea sodir bo’lgan joyga zudlik bilan etib keladilar. Bu vaqtda kichkina Muhammad s.a.v. ranglari bir holatda turgan edilar. Keyin ularga bo’lgan voqeani o’z og’izlari bilan gapirib beradilar. Shundan so’ng birovning farzandiga biror shikast etib qolishidan qo’rqqan Hаlimа bolani o’z onalariga topshiradi. Ibn Каsirninu «аl-Bidоyа vа-n-nihоyа» аsаridа kеltirishichа, mаzkur оlib tаshlаnuаn nаrsа «insоn qаlbidа mаvjud bo’lаdiuаn shаytоn nаsibаsi, ya`ni shаytоniy his-tuyg’ulаrdir». Аt-Таbаri y uа k o’rа, b u vоqеа М u hаmmаd s.а.v. n i n u qаlblаridа n shа y tо n n аsibаsi n i zаm-zаm s u vi bilа n pо k izа qilib yuvib tаshlаshdir. 6 yoshlarida onalari Omina vafot etdilаr. 8 yoshgacha bоbоlari Abdulmuttalib qo’llarida qolib, bоbоlari vafot etgach, amakilari Abu Tolib Muhammad s.a.v.ni o’z qarmog’iga oldi. Muhammad s.a.v. 25 yoshga to’lganlarida Asad jamoasidan bo’lgan boy ayol Xadicha bint Xuvaylid u kishidan o’zining savdo karvoni bilan birga Shomga safar qilishni so’radi. Bu savdodan katta foyda tushdi. Muhammad s.a.v.ning to’g’riso’zlik, halollik, sadoqatlilik kabi yuksak insoniy fazilatlarini ko’rgan Xadicha yoshlari ancha katta bo’lishiga qaramay, taomilga zid ravishda unga sovchi qo’ydi. Muhammad s.a.v. tomonidan amakilari Abu Tolib, Xadicha tomonidan amakivachchasi Varaqa rozilik berib, nikoh o’qildi.

Muhammad s.a.v.ning shu xotinlari u kishining etti farzandlaridan 6 tasining onasi bo’lgan. Ulаr, Zaynab, Ummu Kulsum, Ruqiya, Fotima, Qosim, Abdullohlаrdir. Moriya isli аyollаridаn esа Ibrohim tug’ilgan. Muhammad s.a.v. 35 yoshga kirganlаrida makkaliklar Ka`bani ta`mir etishadi. Uni qayta qurish jarayonida muqaddas sanalgan «аl-Hajar al-asvad» (Qora tosh)ni kim o’rniga qo’yadi degan masalada tortishib qoladilar. Shunda ulardan biri - «ertalab Safo eshigidan kim birinchi kirib kelsa o’sha bizga hakamlik qilsin», deydi. Ertalab Safo tarafidan Muhammad s.a.v. kirib keladilar. Uni ko’rgan olamon «Muhammad al-Amin (ishonchli Muhammad) keldi» deb, xursand bo’lishadi. U zоt chоponlаrini echib, unuа Qora toshni qo’yib, barcha qabila boshliqlarini chоponni baravariga ko’tarishga buyuradilаr va o’zilаri Qora toshni joyiga qo’yadilаr. Muhammad s.a.v. o’zlаrining zukkoliklаri bilan qabilalar o’rtasida chiqishi mumkin bo’lgan nizoning oldini oladilаr. Muhammad s.a.v. 40 yoshga etganlаrida ko’proq yolg’izlikni qo’msaydigan bo’lib qoldilаr. Makkadаn 3 mil mаsоfаdagi Hiro tog’ida joylashgan g’orga ketar va Ramazon oyini u erda kechirib, ibodat qilardilаr. ¢amlagan ozuqalari tugagach bibi Xadicha oldiga qaytar, bu erda bir oz qolib, yana o’sha g’orga ketar edilаr. U erda o’zlarini sukunatga berib, chuqur o’yga tolar edilar. ¢oyibdan quloqlariga «Sen Allohning elchisisan» degan tovushlar eshitilar edi. Milodning 610 yilida Ramazoni sharif oyida Payg’ambar a.s. odatga ko’ra, yana Hirodagi g’orga chiqdilar. Jamiyatda yuz berayotgan nohaqliklar, insoniyat jabr tortayotgan zalolatdan qutulish - oliy haqiqatga erishish haqida fikr yuritar edilar. Hiro tog’ida avvalgi o’tgan payg’ambarlardan Ibrohim, Muso, Iso kabi «tahannus» ibodati bilan mashg’ul bo’lardilar. Imom al-Buxoriy bu ibodatga shunday sharh beradilar: «Payg’ambarimizning qaysi shaklda ibodat qilganligi so’raladigan bo’lsa, buning tafakkur va ibratdan iborat bo’lganligini aytamiz».

Payg’ambarlikning boshlanishi tushda ayon bo’la boshladi. Tushda ko’rilgan har bir narsa oydin bir subh kabi o’ngda yuz berardi. Kunlarning birida Hiro tog’idagi g’orda vahy keltirgan fаrishtа Jabroil a.s. Payg’ambarga ko’rindi va: - ㄱ O’qi, - dedi. Payg’ambar: - ㄱ Men o’qishni bilmayman, - dedilar. Fаrishtа yana amrini takrorladi. Payg’ambar yana: - ㄱ Men o’qishni bilmayman, - javobini berdilar. So’ngra fаrishtа u kishini boshdan oyoqqa qadar kuchlari qolmaguncha siqdi. Shunda Payg’ambar: - ㄱ Nimani o’qishim kerak? - deb so’radilаr. U zamon farishta ilohiy oyatlarni o’qiy boshladi: «Yaratgan rabbing nomi bilan o’qi! U insonni lahta qondan yaratdi. O’qi! Karami keng bo’lgan Rabbing haqqi uchunki, U qalam bilan ta`lim berdi, insonga bilmaganlarini o’rgatdi». «‘Alaq» surasining boshidagi bu oyatlar ilk kelgan vahydir. Payg’ambar a.s. bu oyatlarni qalbga joylab, farishtaning ketidan qaytardilar. Shundan so’ng bo’lib o’tgan voqeadan nihoyatda hayrat va qo’rquvga tushganlaridan darhol bibi Xadichaning huzurlariga qaytdilar va «Meni o’rab qo’ying, o’rab qo’ying», dedilar. O’ranganlaridan so’ng uzoq uyquga ketdilar. Uyg’ongach bo’lgan voqeani ayollariga so’zlab berdilar. Xadicha buni yaxshilikka yo’yib, Varaqa ibn Navfal nomli avvalgi samoviy kitoblardan boxabar bo’lgan qarindoshlarining huzuriga borib, bu voqeaning tafsilotini so’radilar. Varaqa bu ko’ringan farishta Muso va Iso payg’ambarlarga vahyni olib tushgan «Nomusi Akbar» - Jabroil ekanligini aytdi. U yana kelajakda Muhammad s.a.v. ummatga payg’ambar bo’lishlаri, bu yo’lda ko’p aziyat chekishlаri, o’z yurtlаridan chiqarilishlаri haqidagi xabarlarni bildirdi.

Rasululoh yashirin da`vatga o’tdilar. Birinchi bo’lib Xadicha bint Xuvaylid va amakivachchalari Ali ibn Abi Tolib imon keltirishdi. Keyin Zayd ibn Horisa, Abu Bakr imon keltirishdi. Birinchilardan bo’lib iymon keltirganlarni ko’radigan bo’lsak, ular ayollardan - Xadicha, erkaklardan - Abu Bakr, yosh bоlаlardan - Ali ibn Abi Tolib, qullardan - Zayd ibn Horisa bo’ldilar. Ular jamiyatning turli tabaqalaridan bo’lib, bu narsa islom hamma uchun ham munosib din ekanini ko’rsatardi. Vaqt o’tishi bilan jami musulmonlar 30 kishiga etdi. Ular qurayshiylarning yangi dinga qarshi ekanliklarini bilganliklari uchun o’z dinlarini yashirin saqladilar. Bu holat uch yil davom etdi. Shundan so’ng islomga ochiq da`vat qilish vaqti etuаnliuini bildiruvchi quyidagi mazmundagi oyatlar nozil bo’ldi: «Yaqin qarindoshlaringni uyg’ot, mo’minlardan senga tobe` bo’lganlarga rahmat va himoya qanotlarini tushir. Agar senga osiy bo’lib qarshi turaversalar, ularga: Men sizning amallaringizdan pokdurman (tamomila uzoqman), deb ayt» (Shuaro surasi, 214-216-oyatlar). «Sen o’zingga amr qilingan ishni (haq dinga da`vat qilishni) ochiqdan-ochiq yuzaga chiqar va mushriklardan yuz o’gir» (Hijr surasi, 94-oyat). Payg’ambar bu oyatga binoan Abdulmuttalib oilasini, amakilari Abu Tolib, Abbos, Hamza, Abu Lahablarni uylariga ziyofatga taklif etdilar. Ovqatdan so’ng Payg’ambar vahy qabul qilganlari, yangi din islomga da`vat etishga buyurilganlari haqida gapirdilar. Abu Lahab bu so’zlarni qat`iy inkor etib, yig’ilganlarni tarqatishga tushdi. Bir muddat o’tgach Payg’ambar da`vatni yanada kuchaytirdilar. Bir kuni Safo tepaligiga chiqib: «Ey Quraysh xalqi», - deya xitob qildilar. Bu xitobni eshitganlar Muhammad s.a.v.ning atrofiga to’plandilar. U kishi to’planganlarga qarata: - ㄱ Sizga shu tepaning orqasida bir dushman qo’shini borligi xabarini aytsam, menga ishonasizmi? - deya so’radilar.

- ㄱ Ha, ishonamiz, chunki sening yolg’on so’zlaganingni hech eshitmadik,- dedilar. Payg’ambar ularga: - ㄱ U holda sizni ogoh etaman. Agar siz Allohga ishonmasangiz, buyuk bir azobga duchor bo’lasiz,- deb qabila nomlarini birma-bir sanab o’tdilar. So’ngra: - ㄱ Xabaringiz bo’lsinki, Alloh menga yaqin qabilamni ogoh etishimni amr etdi. Men siz uchun na dunyo manfaatini saqlamoqqa, na oxiratda topadigan nasibamizni hozirlashga qodir emasman. Bular sizning bir so’zingizga bog’liq. U ham bo’lsa, «Lа ilаhа illаllоh» («Allohdan boshqa iloh yo’qdir»), deyishingizdir,- dedilar. Tinglovchilar orasida bo’lgan Abu Lahab darhol o’rnidan turib: - ㄱ Kunimizni zahar qilding. Bizni bu erga shuning uchun to’pladingmi?- dedi. Shu sabab bo’lib, bu yig’in ham bir natija bermadi. Ilk musulmon bo’lganlarning ichidan hech kimi va orqasida quvvatli suyanchig’i bo’lmaganlar mushriklarning ta`qibiga uchradilar. Makka mushriklari Abu Bakr, Usmon ibn Affon kabi оbro’li va badavlat zotlarga bir narsa deya olmas edilar. Ammo zaif bo’lgan faqirlarni och va suvsiz tutishar, urar edilar. Ular orasida Bilol Habashiy, Ammor ibn ¨sir, Suhayb Rumiy, Habbob ibn Arat, Abu Fakayha kabi qullar hamda Lubayna, Nahdiyya, Zinnira, Ummu Abis kabi joriyalar bor edilar. Mushriklar Usmon ibn Affon kabi musulmonlarga qo’llaridan kelgan azoblarni berishdan chekinmayotgan edilar. Payg’ambarga eng ko’p dushmanlik qilganlar quyidagilar edilar: Abu Lahab, Abu Jahl, Valid ibn Mug’ira, Abu Sufyon, Umayya ibn Xalaf, Os ibn Voil. Quraysh ulug’lari Мuhаmmаd s.а.v. ning Alloh elchisi bo’lganligini tan olgan edilar. Ammo hasad yuzasidan unga qarshi chiqar edilar. Buni Ahnas Abu Jahldan islom haqidagi fikrini so’raganida u bergan javobdan bilsa bo’ladi: «Biz

bilan Hoshimiylar o’rtasida qadimdan raqobat bordir. Sharafni o’rtada bo’lisha olmaymiz. Ular ziyofat bersalar, biz ham beramiz. Ular xayr-saxovat ko’rsatsalar, biz ham ko’rsatamiz; ulardan orqada qolmaymiz. Shunday barobar ketayotgan paytimizda ulardan biri o’ziga ko’kdan vahy kelganini xabar beryapti. Biz bunga qanday qo’shila olamiz? Vallohi, biz ularning Payg’ambariga ishonmaymiz!..». Musulmon bo’lmagan makkaliklar ham Muhammad s.a.v.ning yuksak axloq egasi ekanliklаrini tan olar edilar. Musulmonlar safi kengayib Payg’ambar amakilari - jasur Hamza undan so’ng Umar ibn al-Xattobning imon keltirishlaridan mushriklar sarosimaga tushib qoldilar. Ular musulmonlarga ozor berishni yanada kuchaytirib yubordilar. Bu aziyatlardan xoli bo’lishlari uchun Payg’ambar musulmonlarga Habashistonga hijrat qilishni buyurdilar. Habashistonga ketishni istagan 11 ekak va 4 ayoldan iborat bo’lgan birinchi guruh Makkadan yashirin ravishda chiqib, Qizil dengiz bo’ylab ketdi. Ularning ichida Usmon ibn Affon va xotini Ruqiya (Payg’ambarning qizlаri), Abu Huzayfa va xotini, Zubayr ibn Avvom, Abdurrahmon ibn Avf, Abdulloh ibn Mas`ud bor edilar. Guruh boshlig’i Usmon ibn Maz`un edi. 15 kishi bir guruh holida vahyning 5-yili Habashistonga ketdilar. Ularni Habashistonda juda yaxshi kutib oldilar. U erda yaxshi sokin hayot kechira boshladilar. Ularning bunday osoyishta hayot kechirayotganliklarini eshitgan boshqa musulmonlar ham bir yildan so’ng ikkinchi bir guruh holida u erga hijrat etdilar. Bu guruhning boshida Ja`far ibn Abi Tolib bo’lib (Alining akasi), ular 80 kishi edilar. Habashiston xalqi va uning podshohi Najoshiy musulmonlar juda yaxshi munosabatda bo’ldilar. Makkaliklar Abdumanof urug’ini Abu Tolib darasiga qamal qildilar. Shundan so’ng ikki marta habashistonga hijrat qilindi. Qamaldan so’ng Xadicha vafot etdi. Payg’ambar Toifga hijrat qildilar.

Makkada «Isro va Me`roj» voqeasi yuz berdi 2 [3] . Dushmanlar Rasulullohni o’ldirishga qaror qilishdi. Madina davri. Madinaliklar Makkaga Payg’ambar huzurlariga kelib islomni qabul qildilar. Ular bilan makkalik musulmonlar o’rtasida do’stlik aloqalari o’rnatildi. Makka mushriklarining musulmonlar ustidan tazyiqlari kuchaygach Payg’ambar ularga Yasrib(Madina)ga hijrat qilishni buyurdilar. Ular ketidan o’zlari ham hijrаt qildilar. Madinalik «ansor»(«yordamchi»)lar makkalik muhojirlarni juda samimiy kutib oldilar. Muhammad s.a.v.ning hijratlari rabi al-avval 8-kuni milodiy 622 yil 20 sentyabrda bo’ldi. Birinchi musulmonlar masjidi qurildi. Azon jоriy etildi. Avs va Xazraj arab qabilalari va Banu Qurayza, Banu Qaynuqo`, Banu Nadir qabilalari bilan o’zaro sulh tuzildi. Har tomondan musulmonlarga qarshi hujumlar uyushtirildi. Musulmonlar ularni muvaffaqiyat bilan qaytardilar. 624 yil, mаrt оyidа «Badr» g’azoti bo’ldi. Madina davrida Muhammad payg’ambar etakchiliklаridagi islom jamoasi yaqin davlatlar orasida tuzilajak kuchli bir davlatning vazifalarini bajarib, turli arab qabilalarining va bir-biriga qaram bo’lgan qabilalar ittifoqlarining o’zaro dushmanligini yo’qotishga ular o’rtasida yaqin va uzoq muddatli sulx shartnomalarini tuzishga kirishgan edi. Hijratning 6 - yilida Makka qurayshiylari bilan tuzilgan Xudaybiya shartnomasi eng muhim tarixiy xujjatlardan biridir. Bu sulx bitimi tuzilishi arafasida Payg’ambar 1500 sahoba jangchilar bilan, o’q-yoy va nayzalar olmasdan, faqat qilich taqib, Baytulharam ziyorati vaqtida qurbonlikka so’yiladigan 70 tuyani haydab, Makka shahriga yaqin keldilar. Bu kichik qo’shin Makka mushriklariga ko’p ko’rinib, ular Rasulullohni jang qilishga, urushga kelgan hisoblab, shaharga kiritmadilar. Har ikki taraf bir necha bor elchilar almashib, vaziyatni tushintirdilar. Musulmonlarning tinch maqsadda kelganiga ishonmasdan, Makka mushriklari urushga tayyorlanib turdilar. Ammo johiliyat zamonlarida ham Baytulharamda - 2 [3] Bu hаqdа mа`lumоt uchun qаrаnu: Аbu Аbdullоh Мuhаmmаd ibn Ismоil аl-Buхоriy. ¥аdis. Аl-Jоmi` аs-sаhih. 2- jild. Т., 1997. 567-bеt.

Ka`ba va uning atrofida jang qilish, qon to’kish man qilingan edi. Buni yaxshi bilgan Muhammad payg’ambar Usmon ibn Affon etakchiligida navbatdagi elchilarni yubordilаr. Makka mushriklari bularni garovga, asir olganday, qaytarib jo’natmadilar. Musulmonlar ham Makka vakillarini vaqtincha ushlab turdilar. Oradagi keskin vaziyatni yumshatish uchun payg’ambar Hudaybiya degan joyda Makka raislari bilan o’n yillik sulh shartnomasini tuzishni taklif etdilar. Hudaybiya shartnomasi musulmonlar uchun murakkab vaziyatda tuzildi. Musulmonlar davlatining ilk tarixiy xujjatlaridan bo’lgan Hudaybiya bitimida quyidagi shartlar yozildi: - ㄱ O’n yilgacha tarflardan hech biri urush boshlamaydi. - ㄱ Shu muddat ichida musulmonlar va makkaliklar o’zaro aloqada bo’ladilar. - ㄱ Ulardan kimki musulmon bo’lib Makkadan Madinaga voliy ruxsatisiz qochib kelsa, agar mushriklar uni talab qilsalar qaytariladi. Musulmonlar tarafidan murtad bo’lib qochgan kishilar qaytarilmaydi. - ㄱ O’rtamizda dushmanlik tugatiladi, talonchilik va makr- hiylalarga yo’l qo’yilmaydi. - ㄱ Istagan odamlar Muhammad bilan shartnoma tuzib, ittifoqqa qo’shilishni istasa-qo’shilaveradi, istagan odamlar qurayshiylar bilan shartnoma tuzib, ittifoqqa qo’shilishni istasa qo’shilaveradi. - ㄱ Sen (Muhammad) bu yil Makkaga kirmay qaytib ketasan, kelasi yili biz Makkadan chiqib turamiz va musulmonlar uch kun Makkada turishlari ixtiyoriydir. O’sha vaqtda musulmonlarning qilichlari qinida bo’lib, boshqa hech qanday qurol bilan kelamaydilar. Shartnomaga musulmonlar jamoasi tarafidan Muhammad payg’ambardan so’ng Abu Bakr Siddiq, Umar ibn al-Xattob, Abdurahmon ibn Avf, Abdulloh ibn Suhayl (Quraysh vakilining o’g’li), Sa`d ibn Abi Vaqqos, Muhammad ibn Maslama imzo chekdilar. Qurayshiylar tarafidan Suhayl ibn Amr, Miqroz ibn Xafs, Xuvaylid ibn Abdul-Uzza imzo chekdilar.

Hijratning 8-yili Makka fath etildi. Havozin, Saqif qabilalari bilan Hunayn janggi bo’ldi. Mushriklarning Ка`bа ichidаui 360 оlihа (but-sаnаm)lаri, хususаn Аllot, Manot, аl-‘Uzzа nomli butlari yo’q qilindi. Makka fathidan so’ng islom Arabiston yarim orolida to’la g’alabaga erishdi. Shuni alohida ta`kidlash zarurki, Makkaning olinishi musulmonlar uchun g’oyat katta ahamiyatga ega bo’ldi, chunki shundan so’ng Madinadagi musulmonlar jamoasi Arabiston muhitida yagona davlat va siyosiy kuchga aylandi. 632 yili Payg’ambar hajga borishga qaror qildilаr. Bu u zоtning oxirgi hajlаri bo’lganligi tufayli islom tarixida «Hajjatul vado» (xayrlashuv haji) deb nomlandi. Bu safarga to’qson ming musulmon otlandi. Zu-l-hijja oyining to’qqizinchi kuni Arafot tog’ida Payg’ambar a.s. islom dinining asosiy shartlarini bayon etgan «Vidolashuv xutbasi»ni o’qidilar. Shundan so’ng, deyarli barcha arab qabilalari islomni tan olib Payg’ambar a.s.ga elchi va maktublar yo’llay boshladilar. H ajdan Madinaga qaytgan Payg’ambar bir oz muddatdan so’ng kasаllikka chalindilar. Zotan «Moida» surasining 3-oyati nozil bo’lgan vaqtda sahobalarning ba`zilari payg’ambar hayotlаrining oxirlashib qolganligini sezgan edilar. Jumladan ushbu oyatda quyidagilar bayon etilgan: «...Bugun sizlarga diningizni komil qildim, ne`matimni benuqson, to’kis qilib berdim va sizlar uchun (faqat) Islomni din qilib tanladim» (Moida surasi, 3-oyat). H ijratning o’n birinchi yilida Payg’ambar a.s. vafot etdilar. Payg’ambarning vafot etgan kuni haqida tarixchilar orasida turli xil fikr- mulohazalar mavjud. Tarixchilar V.V.Bartold, Muhammad Huzariy Sayid Amir Ali, marhum professor Mutalib Usmonov, Doktor Abdulmun`im Majid Muhammad payg’ambarning vafot etgan kunlаrini 632 yilning 8 iyun deb beradilar. Tarixchi Muhammad Rizo payg’ambarni 632 yil 9 iyunda (11 hijriy yil, 12 rabiul avval) vafot etganlаr deb hisoblaydi.

Аl-Xulafo ar-Roshidun davri. Payg’ambar vafotlаri haqidagi xabar Madina ahli orasida yoyilgach, ansorlar Xazraj qabilasining sayidi Sa`d ibn Uboda yoniga to’plandilar. Ayni paytda musulmonlardan birining Abu Bakr oldiga kelib, Bani Soida saqfasida ansorlar Rasulullohga xalifa saylash uchun yig’ilganlarini xabar berishi e`tiborga loyiq. Chunki xuddi shu ma`lumot musulmonlar o’rtasida xalifa saylash bir qator murakkab ixtilofiy muammolar bilan amalga oshishidan xabar beradi. Abu Bakr, Umar ibn al-Xattob va Abu Ubayda ibn Jarrohlar Sa`dning betob bo’lishiga qaramasdan, ansorlarga ma`ruza qilayotgan paytiga etib keldilar. Muhojirlar xalifani Quraysh qabilasidan saylanishini xohlar edilar. Chunki Quraysh qabilasininu Arabiston yarim orolida nufuzi yuqori edi. Agar xalifa boshqa qabiladan saylansa, davlat ichida fitna oralashi shubhasiz, chunki muxojirlar birinchilardan bo’lib Payg’ambarga iymon keltirganlar va Makka mushriklarining azoblarini birga totgan edilar. Ansorlar esa muhojirlardan ko’ra xalifalikka o’zlarini haqliroq deb bilardilar. Ular Payg’ambar qiyin ahvolda qolganlаrida yordam qilganlar va o’z shaharlarining to’rini bo’shatib bergandilar va u zоt bilan birga mushriklarga qarshi elkama-elka turib jang qilgan edilar. Muhojirlar xalifalikka Quraysh qabilasining nomzodini qo’yar ekanlar, Payg’ambarning «Imomlik Quraysh haqqi», «Imomlik Qurayshdan, qozilik ansordan va azon chaqirish esa habashdandir» - degan hadislarini dalil qilar edilar. Ular xalifalikka Umar ibn al-Xattob yoki Abu Ubayda ibn Jarrohning nomzodini ko’rsatardilar. O’z o’rnida ansorlar ham Qur`on oyatlari va payg’ambarning hadislariga tayangan holda xalifalikka Sa`d ibn Uboda nomzodini qo’ydilar. Ular muxojirlarning muayyan qabiladan xalifa saylash xaqidagi fikriga qarshi chiqib, xalifani har qanday qabiladan unga loyiq odamni topib saylash mumkin degan xulosaga keldilar.

Ansorlarning asosiy dalillari Qur`ondagi «Ollohning huzurida sevimlirog’ingiz taqvodorlaringizdir» - degan oyati va payg’ambarning «Agar boshi mayizga o’xshagan qora xabash sizlarga boshliq bo’lsa, unga itoat etinglar» - degan hadislаri edi. Mazkur xalifalikka nomzodlar orasida Payg’ambarning urug’lаridan xalifa saylash tarafdorlari ham bor edilar. Ular Ali ibn Abi Tolib, Abbos, Zubayr, Fotima va boshqa Hoshim urug’ining vakillari edi. Ular xalifalikka payg’ambar oilasidan boshliq saylash ishtiyoqida edilar. Bu guruh xalifalikka Alini, undan keyin uning o’g’lini, keyin nabirasini va h.k. saylamoqchi edilar. Ularning ta`birlaricha, o’rinbosar emas, faqat etakchi imomgina Qur`onni sharh va tafsir qilishi, hadislarni tahlil etishi va shariat ishlarida hukm, fatvo chiqarishi mumkin edi. Shuning uchun ular payg’ambar izdoshiga xalifa emas, «Imom» nоmini berganlar. Shu ikki guruh orasidagi kichkina ixtilof islom ummatining Sunniy va Shia oqimlariga bo’linishiga sabab bo’ldi. Abu Bakr xalifalikka saylangach, uni musulmonlar «xalifat Rasululloh», ya`ni «Payg’ambarning o’rinbosari» deb atadilar. Undan so’ng xalifalikka saylangan Umar ibn al-Xattob payg’ambarning emas, balki Abu Bakrning o’rinbosari bo’lishi kerak edi. Shuning uchun musulmonlar uni «xalifat xalifat Rasululloh», ya`ni «Payg’ambar o’rinbosarining o’rinbosari» deb atashlari zarur edi. Bunday qiyin talaffuzdan qochish maqsadida Umar ibn al-Xattob o’zini «Amirul mu`minin», ya`ni mu`minlarning amiri deb atashlarini ma`qul ko’rgan edi. Xalifalik Ali ibn Abi Tolibga etib kelgach, esa uning tarafdorlari uni «Imom» deb atay boshladilar. Shunday qilib, ilk arab xalifalari: xalifa, amirul mu`minin va imom laqablari bilan nomlanganlar. ISLOMNING ASOSIY MANBALARI .

«Qur`on» - arabcha «qara ’ a» (o’qimoq) fe`lidan olingan. Qur`on suralardan iborat. Sura Qur`ondan bir bo’lak bo’lib, eng kami uchta yoki undan ortiq oyatlarni o’z ichiga oladi. Qur`onda jami 114 ta sura mavjud. Oyatlar soni esa, Qur`on mantlarini taqsimlashning turli yo’llariga ko’ra, 6204ta, 6232ta, hatto 6666 tagacha belgilangan. Bu narsa Qur`on nusxalarining bir-biridan farqli ekanligini emas, balki undagi oyatlarning turlicha taqsimlanganligini bildiradi. Suralar Qur`onda o’z mazmuniy izchilligiga yoki o’qilgan vaqtiga, ya`ni xronologik tartibiga qarab emas, balki hajmiga ko’ra - avval katta suralar, undan so’ng kichik suralar tartibi М uh а mm а d s. а .v. ko’rs а tm а l а riu а bin оа n joylangan. Suralarning hajmi ham har xil: eng katta hajmga ega bo’lgan 2-surada 286 oyat bor, eng kichik suralar faqat 3 oyatdangina iborat. Islomshunoslik va Qur`onshunoslik xulosalari asosida suralarning xronologik tartibini quyidagicha shaklda tasavvur qilish mumkin: 1. Makka davri (610-615 yillar). Evropa olimlari bu d а vrd а n о zil bo’lu а n sur а l а ru а «Nazmiy suralar» deb nom berganlar. 2. Makka davri (616-619 yillar), Muhammad s.a.v. va ularning izdoshlari doimiy ta`qib ostida yashagan va ko’pchilik Habashistonga ko’chib ketgan muhitda n о zil bo’lgan. Bu suralarda Ollohning «Rahmon» sifatida ko’p tilga olinganligi sababli Evropa olimlari ularni «Rahmon suralari» deb ataganlar. 3. Makka davri (610 yil boshlaridan 622 yil sentyabrigacha). Bu davrda ham Muhammad s.a.v. va s а h о b а lar ta`qib ostida yashaganlar, maxfiy ravishda, ko’pincha shahardan tashqarida ibodatga to’planganlar. Bu davr suralarida islomning aqoidiga keng o’rin berilgan. Tarixiy voqealar aniqroq ko’zda tutilgan holda Madina davriga oid 24 ta surani besh davrga ajratish ma`qulroqdir: 1-Madina davri (622 yil oktyabrdan 624 yil gacha). Muhammad s.a.v. Madinaga ko’chib kelganl а ridan makkaliklar bilan birinchi yirik to’qnashuv - Badr jangigacha n о zil bo’lgan 4 sura bu davrga kiradi.

2-Madina davri (624 yil martidan 625 yil martigacha). Badr jangidan keyin Uhud jangigacha o’tgan bir yil ichida n о zil bo’lgan 3 surani o’z ichiga oladi. 3-Madina davri (625 yil martida - 627 yil martigacha). Uhud jangidagi t а l о f о tdan keyin Xandaq jangigacha o’tgan ikki yil ichida 5 ta sura n о zil bo’lgan. 4-Madina davri (627 yil aprelidan 630 yil yanvarigacha). Xandaq jangidan so’ng Makkaning olinishigacha o’tgan salkam uch yil ichida n о zil bo’lgan 8 sura shu davrga kiradi. 5-Madina davri (630 yil fevralidan 632 yil mayigacha). Makka f а th qilinu а nidan keyin Muhammad s.a.v. vafotl а rigacha o’tgan ikki yildan ortiqroq davr ichida n о zil bo’lgan 4ta sura shu davrga kiradi. Muhammad alayhis-salom hayotlik chog’larida yana vahy tushib qolar degan umidda Qur`on jamlanib, kitob holiga keltirilmagan edi. Payg’ambar vafotlaridan keyin Qur`on kishilarning xotirasida va yozgan narsalarida saqlanib qoldi. Payg’ambardan so’ng musulmonlarga Abu Bakr (572-634) boshliq etib saylandi. Uning xalifalik davrida (632-634) mu`minlar va murtad(dindan qaytgan)lar o’rtasida shiddatli janglar bo’lib o’tdi. Ushbu janglarda Qur`onni to’liq yod olgan qorilar ko’plab shahid bo’ldilar. Shunda Umar ibn al-Xattob (585-644) Abu Bakrga «barcha qorilar shu zaylda o’lib ketaversa Qur`on nuqsonli bo’lib qolishi mumkin, shu sababli uni jamlab kitob holiga keltirish zarur» degan maslahatini beradi. Avvaliga Abu Bakr ikkilanib turadi, chunki bu ish Payg’ambar hayotlik paytlarida qilinmagan edi. Keyinroq Abu Bakr ham Qur`onni kitob shakliga keltirib qo’yish zarurligini anglab etdi va Zayd ibn Sobit ismli sahobani chaqirib bu ishni unga topshiradi. Chunki, Zayd Payg’ambar alayhis-salom bilan juda ko’p birga bo’lgan, Qur`onni juda ham yaxshi yod olgan va Rasululloh huzurlarida yozgan. Payg’ambar umrlarining so’nugi yilida farishta Jabroil alayhis- salomga Qur`onni avvalidan to oxirigacha o’qib berganlarida birga bo’lgan edi. Shunday qilib, Zayd va Umar mashaqqatli urinishlardan keyin Qur`onni kiyik terisidan bo’lgan sahifalarga yozib chiqdilar va bog’lab Abu Bakrning uyida saqlab

qo’ydilar. Bu « suhuf» - sahifalar deb nomlandi. Abu Bakr olamdan o’tgandan keyin sahifalar Umar ibn al-Xattob uyiga, u olamdan o’tgandan so’ng, uning qizi - Payg’ambar alayhis-salom ayollari Hafsada qoldi. Vaqt o’tishi bilan ko’plab xalqlar musulmonlikni qabul qilishi natijasida musulmonlarning soni ko’paya bordi. Turli tillar va shevalar o’rtasida mavjud farqlarga ko’ra Qur`onni qanday o’qish kerakligi borasida ixtiloflar chiqa boshladi. Bu holatni ko’rgan o’sha vaqtda xalifalik qilgan Usmon ibn Affon (644- 656) Hafsa binti Umardan Abu Bakr va Umar davridagi suhuf larni so’rab olib und а n nusxa ko’chirishga buyruq beradi. Xalifa Usmon ibn Affon topshirig’iga binoan Zayd ibn Sobit barcha Qur`on suralarini yig’ib, taqqoslab chiqib qaytadan Qur`on matnini jamlagan. Qur`onning birinchi rasmiy nusxasi 651 yil taqdim etildi. U asl nusxa hisoblanib yana uchta, ba`zi manbalarga ko’ra ettita nusxa ko’chirtirilib, yirik shaharlardan - Basra, Damashq, Kufaga jo’natiladi. «Imon» deb nomlangan asl nusxa esa Madinada, xalifa Usmon huzurida qoldi. Ko’chirilgan nusxalar «Mushafi Usmon» deb ataldi. Nusxalar tayyor bo’lgandan so’ng musulmonlar yashaydigan diyorlardagi markaziy shaharlarga bittadan nusxaga bitta qori qo’shib jo’natdilar va hammaga faqat Qur`onning shu nusxasidan ko’chirishga buyruq beradi. Mazkur Qur`on 5553 varaqdan iborat bo’lib, varaqlar o’lchami 68x53 sm., matn hajmi 50x44 sm.dir. Sahifalar kiyik terisidan ishlangan bo’lib, har biriga 12 qatordan chiroyli kufiy xatida yozuv bitilgan. Ko’p varaqlari yo’qolgan va keyinchalik qog’oz sahifalar bilan to’latilgan. Tataristonlik islom olimi Shihobuddin al-Marjoniyning (1818-1889) aytishicha, Qur`onni qayta tiklash Samarqandda joylashgan «Mug’ak masjidi» imomi Abdurrahim ibn Usmon (vaf. 1838 y.) tarafidan bajarilgan. Arab tarixchilarining xabar berishlaricha, xalifa Usmon Qur`onni mutoala qilib o’tirganlarida o’ldirilgan. U kishining qoni Qur`onga to’kilgan. Shu tufayli ham Usmon Qur`oni asl nusxaligi va xalifa qoni to’kilganligi bilan

musulmon dunyosida muqaddas kitob hisoblanib, alohida e`tiborga sazovordir. Bizdagi, ya`ni Toshkent shahridagi Usmon Qur`onida ham qon izlari bo’lib, shu nusxa xalifa Usmonga tegishli degan fikrlar mavjud. Usmon Qur`oni ruslar O’rta Osiyoni bosib olguncha Samarqandda, Xo’ja Axror madrasasida saqlanar edi. Qur`onning Samarqandga keltirilishi haqida ham xalq o’rtasida har xil rivoyatlar mavjud. Ulardan birida muqaddas kitobni Abu Bakr al-Qaffol ash-Shoshiy (976 yili vafot etgan, Toshkentda dafn qilingan) Bag’doddan olib kelgan deb hikoya qilinadi. Avlodlar osha Abu Bakr Qaffol Shoshiy merosxo’rlaridan Xo’ja Ahror qo’liga o’tgan va u kitobni o’zi qurdirgan madrasaga qo’ydirgan. Ikkinchi bir rivoyatda esa Xo’ja Ahror muridlaridan biri Makkadan haj qilib qaytayotganida Istambulga kiradi va borib Sultonni og’ir hastalikdan davolaydi. Sulton minnatdorchilik bildirib, unga Qur`onni tortiq qiladi. Bizning va arabshunos olimlarning fikricha bu Qur`on sohibqiron Temur tomonidan Basradan ko’plab qo’lyozma kitoblar va boshqa o’ljalar bilan birga Samarqandga keltirilgan va mashhur Temur kutubxonasiga qo’ydirilgan. Temuriylar davridagi o’zaro kelishmovchiliklarda Temur kutubxonasi yondirilib yuborilgan. Tasodifan shu nusxa omon qolgan. Qur`onni chuqur ilmiy taftish etgan Sankt-Peterburglik sharqshunos olim A.V.Shebunin fikricha, Qur`on Basradan Sohibqiron Temur tomonidan Samarqandga keltirilgan. chunki, Shebunin Parij, Berlin va Makkadagi boshqa nusxalariga solishtirib, bizdagi Qur`onning Basra nusxasi ekanligini isbotlab berdi. 400 yil davomida bu muqaddas kitob Samarqandda saqlanadi. Ming afsuslar bo’lsinkim, 1868 yilda rus askarlarining Samarqandga bostirib kirishi bilan xalqimizning moddiy, ma`naviy boyliklariga tajovuz boshlandi. Albatta bu tajovuzdan muqaddas hisoblangan qabr toshlari, maqbara ichidagi yodgorliklar ham, musulmonlarning shoxona mulki Usmon Mushafi ham chetda qolmadi. Musulmonlar Qur`onini tezlikda bekitib Buxoroga jo’natmoqchi

bo’ladilar. Biroq bu xabar Zarafshon o’lkasining boshlig’i general Abramov qulog’iga etib, «fan uchun bunday nodir, bebaho, qadimiy yodgorlikni qo’ldan chiqarmaslik uchun hamma chora ko’rilsin» deb polkovnik Serovga buyruq beradi. Serov Qur`onni general Abramovga keltiradi. Abramov esa uni zudlik bilan Turkiston general-gubernatori K.N.Kaufmanga etkazadi. U o’z navbatida zudlik bilan 1869 yil 24 oktyabrda Peterburgga - Imperator kutubxonasiga alohida kuzatuvchilar bilan yuboradi. Rus ishbilarmonlari qulay fursatdan foydalanib Qur`on tufayli boylik orttirish yo’liga o’tdilar. Masalan: 1895 yili 2000 nusxada Qur`onning bir varag’i chop etildi. 1905 yili esa Ilyos ibn Ahmad Shoh «¨sin» surasining fotonusxasini chiqardi. Shu yili S.Pisarev Qur`onni faksimilda 50 nusxa chop etib, 25 nusxasini sotishga chiqardi. Har bir nusxasiga 500 so’m baho qo’yildi. U Qur`onni asl nusxasiga o’xshatish uchun xajmini ham eskicha qoldirdi. Hozir faksimil nusxadan jumhuriyatimizda ikkita bo’lib, biri O’zb е kist о n musulmonlari diniy id о r а sininu а s о siy kutubxonasida, ikkinchisi - Те muriyl а r tarixi muzeyida saqlanadi. Oktyabr to’ntarishidan so’ng Butunrossiya musulmonlar jamiyati nomidan Usmon To’qumboev RSFSR Xalq Komissarlari Sovetiga murojaat qilib, muqaddas Usmon Qur`oni o’z egalariga, ya`ni musulmonlarning O’lka s`ezdiga topshirilishini talab qiladi. RSFSR XKS tomonidan musulmonlarning talabi qondirilib, Qur`on ular ixtiyoriga beriladi. 1917 yil 29 dekabr kuni Peterburgdagi podsho kutubxonasining «nodir qo’lyozmalar» bo’limidan olinib, Butunrossiya musulmonlar jamiyati raisi U.To’qumboev javobgarligi ostida Ufa shahriga jo’natiladi. Qur`on 1923 yilgacha Ufada saqlanadi. 1923 yil 23 iyulda Butunittifoq Markaziy Ijroqo’mi Usmon Qur`onini Turkistonga qaytarishga qaror qiladi. Muqaddas yodgorlikni Ufadan Toshkentga maxsus komissiya kuzatuvida olib kelinadi. 1923 yil 18 avgustda Toshkentdan Sirdaryo diniy idorasiga qarashli Xo’ja Ahror jome` masjidiga topshiriladi.

Muqaddas yodgorlikni o’z eliga keltirish uchun Ufa shahriga maxsus komissiya yuborildi. Komissiya tarkibida Sultonxo’ja Qosimxo’jaev, sharqshunos olim, professor A.Z.Shmitd va din peshvolaridan 3 vakil bor edi. Komissiya maxsus vagonda, а sk а rlar qurshovida, Qur`onni eson-omon Toshkentga keltirdilar. Shundan keyin Qur`on 1923 yil 18 avgustda Sirdaryo diniy idorasiga qarashli Xo’ja Ahror j о m е masjidiga topshiriladi. Lekin ko’p o’tmay Qur`onni eski shahar muzeyiga keltiradilar va u maxsus po’lat sandiqda saqlana boshlanadi. Eski shahar muzeyi Birinchi o’zbek muzeyiga aylantirildi. Muzey 1926 yilning 1 yanvaridan ochildi. 1926 yilning faqat bir oyi ichida muzeyni 4000d а n о rtiq kishi kelib ko’rgan. Qur`onga Sharqning juda ko’plab olimlari tomonidan turli tafsir(sharh, izoh)lar yozilgan. Qur`on XII asrdan boshlab Evropa xalqlari tillariga, jumladan, lotin tiliga tarjima qilina boshlagan. XVIII asr boshlarida Evropa xalqlari tillaridan, XIX asr o’rtalarida arabcha asl nusxasidan rus tiliga tarjima qilingan. G.S.Sablukovning arabchadan dastlabki tarjimasi Qozonda 3 marta (1878, 1894, 1907) nashr qilingan. Akademik I.Þ.Krachkovskiy tomonidan amalga oshirilgan Qur`onning ilmiy izohlari bilan rus tilidagi adekvat (so’zma-so’z) tarjimasi mashhurdir. Bu tarjima uning vafotidan keyin 1962 va 1986 yillarda nashr etilgan. Mamlakatimiz mustaqil bo’lganidan so’ng o’zbek tiliga davlat maqomi berildi. Davlat ish qog’ozlari, ko’plab darslik va qo’llanmalar o’zbek tilida yozila boshlandi. Shu qatori Qur`oni Karimni ham o’zbek tiliga tarjima qilishga kirishildi. 1992 yilda Qur`on o’zbek tiliga А l о uddin Ма nsur t а r а fid а n tarjima qilindi va «Cho’lpon» nashriyotida ko’p nusxada chop etildi. Hadis . Мuhаmmаd аlаyhis sаlоmninu аytuаn so’zlаri, qiluаn ishlаri yoki u kishiuа bеriluаn sifаtlаrni o’zidа mujаssаm qiluаn rivоyatlаr – hаdislаr dеb аtаlаdi. «Hаdis» so’zininu lug’аviy mа`nоsi – yanui, хаbаr, hikоya, so’z bo’lib,

to’liq ko’rinishi – аl-hаdis аn-Nаbаviy (Pаyg’аmbаr so’zlаri)dir. Hаdislаr ikki qismdаn: аynаn хаbаr bеruvchi mаtn vа uni rivоyat qiluаn rоviylаr zаnjiri isnоddаn ibоrаt. Hаdislаr Islоm dinininu Qur`оndаn kеyinui ikkinchi mаnbаsi hisоblаnib, ko’puinа fiqhiy mаsаlаlаrni hаl etishdа ulаruа аsоslаnilаdi. Hаdis ikki хildir: - аl-hаdis аl-qudsiy (bu kаbi hаdisdа, mа`nо Оllоhdаn, lаfz esа Pаyg’аmbаrniki bo’lаdi); - аl-hаdis аn-nаbаviy (bunisidа esа, mа`nо hаm, lаfz hаm Pаyg’аmbаrnikidir). 7-аsr охiri – 8-аsr bоshlаridаn tafsir ilmi bilan bir qatorda hadis ilmida musnadlar yozila boshladi. Islomning avvalgi vaqtida faqatgina oyatlarni yozma holida saqlab kelingan bo’lsa, keyinchalik turli darajadagi soxta hadislar ham musulmonlar orasiga singib ketdi. Bu esa olimlar oldiga katta mas`uliyatli vazifani, ya`ni mana shu «mavzu‘» to’qima hadislarni va «sahih» ishonchlilarini ajratib berish vazifasini qo’ydi. «Sahih», «Hasan», «Za‘if» kabi uch qismga bo’lib o’rganila boshlandi. «Sihoh as-sitta» (olti ishonchli to’plam) nomli hadislar majmuasi paydo bo’ldi. Ularning asoschilari: - ㅁ Imom Abu Abd Alloh Muhammad ibn Ismo‘il ibn Ibrohim ibn Mug’ira ibn Bardazbeh al-Buxoriy (194/810 yilda Buxoroda tug’ilgan, 256/870 yili Samarqandning Hartang qishlog’ida vafot etgan.), u «sahih al-Buxoriy» yoki «аl-Jоmi ‘ аs-Sahih» nomli asar muallifidir. - ㅁ Imom Abu-l-Husayn Muslim ibn Hajjoj Qushayriy Nishopuriy (202-261/817-875), u «sahih Muslim» asari muallifidir. - ㅁ Imom Abu Dovud Sulaymon ibn Jorud ibn Ash‘as Sijistoniy (Siystoniy) (202-275/817-889), u «sunani Abi Dovud» asari muallidir. - ㅁ Imom Abu Abd ar-Rohman ibn Ali ibn Sha‘biy Naso ’ iy (215- 303/830-915), u «sunani Naso ’ iy» asari muallifidir.

- ㅁ Imom Abu Abd Alloh Muhammad ibn Yusuf ibn Mojja (209- 273/825-887), u «sunan Ibn Mojja» asari muallifidir. - ㅁ Imom Abu ‘ Iso at-Tеrmiziy ( vaf. 279/893 y.), u «Sunan at- Tеrmiziy» asarining muallifidir. Yana bu muhaddislar qatorida Abdulloh ibn Abdurrahmon ad-Dorimiy аs-Samarqandiyni (181/798-255/869) ham aytib o’tish lozim. U «Sunan ad- Dorimiy» asari muallifidir. Imom Dorimiy hadis ilmini Samarqandda rivojlantirishga o’zining katta hissasini qo’shgan. XI-XII asrlarga kelib Movarounnahrda hadis sohasida ancha olg’a siljishlar bo’ldi. Bu davrda yashagan olimlar faqatgina ma`lum bir chegaralangan doira ijod qilish bilan kifoyalanmay, balki imkon qadar ilmning ko’proq qirralariga ega bo’lishga intilganlar. Shunga ko’ra biror-bir olim masalan, faqatgina mufassir yoki faqihning o’zi emas, balki bir vaqtning o’zida muhaddis ham bo’lganlar. Chunki bu davrda, yuqorida aytib o’tilgandek, diniy ixtiloflar kuchaygan edi. Shunga ko’ra ulamolar bu ixtiloflarni oldini olish, bartaraf etish uchun har taraflama kuchli bilimga ega bo’lishlari lozim edi.

Adabiyotlar: 1. Karimov I. A. O’zbekiston XXI asr bo’sag’asida: xavfsizlikka tahdid, barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari. T. : O’zbekiston, 1997. 2. Karimov I . A. Ozbekiston milliy istiklol, iktisod, siyosat, mafkyra. 1996 y. 3. Mo’minov A.Q. Dinshunoslik asoslarini o’qitish va o’rganishning yagona kontseptsiyasi. Toshkent, 1999. 4. Radugin A.A. Vvedenie v religiovedenie. M., 1996. 5. Ugrinovich D.M. Vvedenie v religiovedenie. M., 1985. 6. Fromm E. Psixoanaliz i religiya.//Fromm E. Imet ili bit? M., 1990. 7. Zakon bojiy: Vtoraya kniga o pravoslavnoy vere. Volgograd, 1987. 8. Jo’raev U. Saidjonov Y. Dunyo dinlari tarixi. T., 1998. 9. Men A. Istoriya religii. M., 1994. Mifi narodov mira. V 2-x tomax. M., 1973. 10. Osnovi religiovedeniya. Uchebnoe posobie dlya studentov visshix uchebnix zavedeniy. pod obsh.red. I.N. Yablokova. M. 1995. 11. Radugin A.A. Vvedenie v religiovedenie: teoriya, istoriya i sovremennie religii. M., 1996. 12. Religioznie traditsii mira. V 2-tomax. M., 1996. 13. Religioznie traditsii mira. Buddizm, iudaizm, xristianstvo, islam. Spravochnik shkolnika. Bishkek, 1997. 14. Vasilev A.S. Istoriya religiy Vostoka. M., 1997. 15. Krivelev I.A. Istoriya religii. M., 1989. 16. Levi-Bryul. Pervobitnoe mishlenie. M., 1930. 17. Qur`oni Karim. Таrjimа vа izоhlаr А.Маnsurniki. Тоshkеnt, 1992. 18. Bibliya. Moskva, 1997. 19. Hasanov A.A. Makka va Madina tarixi. T., 1992, 54-63-betlar. 20. Yahudiy oy-quyosh kalendari. M., 1990. 21. Marhaban bikum fi Isroil (Isroilga xush kelibsiz). Al-Qohira, 1988.

Похожие

Islom shariati manbalari

Islom dinining vujudga kelishi

Islom dinining jahondagi o’rni

Islom dinininng movarounnahrga kirib kеlishi

ISLOM DINI TA’LIMOTI VA TASAVVUF