Кўчирма ва ўзлаштирма гапларнинг стилистик хусусиятлари - Tilshunoslik - Referatlar

Кўчирма ва ўзлаштирма гапларнинг стилистик хусусиятлари

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

72 KB

Ko'chirib olish

Кўчирма ва ўзлаштирма гапларнинг стилистик хусусиятлари Р е ж а : 1. Кўчирма гапларнинг функционал услубларда қўлланиш хусусиятлари. 2. Кўчирма гапларнинг бадиий услубда персонажлар ички дунёсини, ташқи қиёфасини, табиатини чизишда муҳим восита эканлиги. 3. Ўзлаштирма гапларнинг стилистик хусусиятлари.

1. Кўчирма гапларнинг функционал услубларда қўлланиш хусусиятлари. Ҳар бир функционал услубда кўчирма гапларнинг қўлланиши ўзига хос тарзда кечади ва ўзбек тилидаги барча услубларда у ёки бу даражада учрайди. Масалан, илмий услубда улардан муаллиф ўз фикрини асослаш, тўғри эканлигини тасдиқлаш мақсадида фойдаланади – шу фикрга мос келадиган қарашлардан цитата – иқтибослар келтиради. Ёки, аксинча, ўз фикрининг тўғри эканлигини тасдиқлаш мақсадида унга зид бўлган қарашларни ҳам келтириши ва унинг нотўғри эканлигини, унга қўшила олмаслигининг сабабларини асослаши мумкин. Бунга мисол тарзида Р.Қўнғуровнинг «Ўзбек тили стилистикасидан очерклар» (Самарқанд, 1975) асарининг 11-бетидан қуйидаги парчани келтиришимиз мумкин: « А. М. Пешковский ўзининг «Она тили методикаси, лингвистика ва стилистикаси» номли асарида стилистик кузатишлар қандай йўл билан бориш кераклигини, хусусан, грамматик стилистиканинг характерли хусусиятини жуда тўғри кўрсатиб берган эди. У ёзади: «Бошқа бўлимлардаги каби, сўз фақат нафис оттенкалар ва нозикликлар ҳақида бориши мумкин, чунки стилистика, умуман, худди шулар билан шуғулланади. «Укамни юбораман» ва «укамга юбораман» бирикмалари ўртасидаги фарқ қанчалик нозик бўлмасин, у ҳали стилистика учун дағал ҳодисадир. Бу стилистик фарқ эмас. «Менга ясади» ва «мен учун ясади» гаплари ўртасидаги фарқ эса фақат грамматик эмас, балки стилистик фарқ ҳамдир. Худди шу каби «пичоққа олдим» ва «пичоқ билан олдим» бир- биридан фақат грамматик фарқланади, «тош отди» ва «тошбўрон қилди» эса бир-бирларидан ҳам грамматик, ҳам стилистик жиҳатдан фарқланади. Бошқача қилиб айтганда, стилистикада, умуман, грамматик маънолар ўрганилиши ва чоғиштирилиши керак эмас, балки фақат грамматик синонимлар, яъни грамматик маъноси билан бир-бирларига яқин сўз ва сўз бирикмалари ўрганилиши ва қиёсланиши керак»* (Цитата А. Н Гвоздевнинг “Очерки по стилистике русского языка" асаридан олинди, Москва, 1955 й., 133-134-бетлар).

Юқорида айтганлардан хулоса қилиб, А. М. Пешковский грамматик стилистиканинг, жумладан, морфологиянинг стилистик имкониятлари жуда ҳам чекланганлигини таъкидлайди. Расмий услубда бу каби ҳолатлар кам кўзга ташланади. Публицистик услубда ҳам худди илмий услубдаги сингари ҳолатларда кўчирма гапларга мурожаат қилинади. Масалан: «Давлат тили ҳақида»ги Қонуннинг 8-моддасида «Ўзбекистон Республикасининг қонунлари, давлат ҳокимияти ва бошқарув органларининг бошқа ҳужжатлари давлат тилида қабул қилинади ва эълон этилади. Маҳаллий ҳокимият ва бошқарув органларининг ҳужжатлари давлат тилида қабул қилинади ва эълон этилади», деб таъкидланган. Бугунги кунда ушбу қонунга тўлиқ амал қилинмоқда, дарсликлар, қўлланмалар, қонунлар, илмий асарлар давлат тилида нашр қилинаяпти. (« Huquq » газетаси, 2009 йил 15 октябрь). Функционал услубларда кўчирма гапларнинг қўлланиш хусусиятларини ушбу гаплар таркибида қўлланган феъллар таҳлилида яна ҳам ойдинлаштириш мумкин. Масалан, турли услубларда айтмоқ, демоқ феълларининг бир неча синоним лар идан фойдалан са бўлади . Жумладан, публицистикада оддий хабар айтилса, мазкур феълларнинг одатдаги шакллари қўлланади: Докладчи айтдики, қишлоқларимиз қиёфасини тубдан ўзгартиш учун кураш давом этади. Агар бу феъллар орқали услуб бўёқлари, таъсирийлик ҳам берилмоқчи бўлса, таъкидламоқ, уқтирмоқ, эътироф этмоқ, қайд қилмоқ, эслатмоқ, огоҳлантирмоқ, тўхталмоқ, даъво қилмоқ, таъна қилмоқ, таърифламоқ, талаб қилмоқ, мурожаат қилмоқ, ўтинмоқ, ёлвормоқ, сўрамоқ каби феъл-синонимлардан фойдаланилади, М и с о л л а р : Нотиқлар таъкидладиларки, шаҳар меҳнаткашлари давлатимизнинг саноатни янада ривожлантириш олдига қўйган вазифаларини бажариш учун курашда катта муваффақиятларни қўлга киритдилар (Газетадан). Ўтиниб сўрайман: тезроқ отинг. (М. Лермонтов.) Аввало, шуни қайд қилиш керакки, дўстлик мавҳум нарса эмас, у йўқдан пайдо бўлмайди. (В. З.)

2. Кўчирма гапларнинг бадиий услубда персонажлар ички дунёсини, ташқи қиёфасини, табиатини чизишда муҳим восита эканлиги. Илмий манбаларда кўчирма гап бадиий нутқда бой стилистик-синтактик восита эканлиги таъкидланган (Кожина М.Н. Стилистика русского языка.- М., 1983, 161-бет). Кўчирма гап ўзга кишининг нутқини айнан, ўзгаришсиз келтириши билан алоҳида аҳамиятга эга бўлиши масаланинг бир томони. Иккинчидан эса, ана шу вазифани адо этиш боробарида у нутқ эгасининг фикр ва мулоҳазаларини аниқ бера оладиган ҳамда нутқ муаллифига тавсиф ҳам бера оладиган хусусиятга эга. « Ўзгаларнинг ҳеч ўзгаришсиз, сўзма-сўз берилган гапи кўчирма гап бўлиб, унда ҳам, аввало, тугал фикр, ҳис-туйғу ифодаланади . – дейилади «Ўзбек тили стилистикаси» асарида. - Шу билан бирга, ёзувчи кўчирма гапдан услубий мақсадда ҳам фойдаланади: унинг воситасида образ яратилади, қаҳрамонга маълум даражада характеристика берилади. Баъзи персонажлар нутқидан уларнинг ички дунёсини, ташқи қиёфасини, табиатини ҳам англаб олиш мумкин: — Чеховми? Ҳимм... буржуазия реализми тўғрисида сўзлаганда, энг аввал, уиинг объектига диққат қилиш керак. Буржуазия реалистлари тушунган, улар акс эттирган объектив воқеликни англаш лозим бўлади. Турган гапки, Чеховнинг ижоди бошдан-оёқ, бутун моҳияти билан илк буржуазия реализми, яъни... ҳимм,.. Мукаррам, товуққа мояк қўйдингми? Қўйиш керак, бўлмаса дайди бўлиб кетади... Тавба, товуқдан ҳам аҳмоқ жонивор йўқ — мояк қўйсанг, туғади! Нима учун мояк қўйсанг, туғади? Хўроз нима учун саҳарда қичқиради? Ажойиб психология! Биология ўқийсиз-ларми? (А. Қ. Адабиёт муаллими).

Кўчирма гап бўлган кейин, сўзсиз у билан биргалик муаллиф сўзлари ҳам иштирок этади. Муаллифнинг ана шу сўз ва жумлалари нутқда маълум экспрессив аҳамиятга эга бўлиши мумкин. Драматик асарларда қатнашувчи шахсларнинг репликалари муаллиф ремаркалари ҳам айрим қаҳрамонлар характерини ёки улар орасидаги муносабатларни тушунишда ўзига хос ўрин ту тади: X о л м а т (ўзича). Вой хом калла-ей, сен ҳали ҳайвон деб юрган эдингми? Х о л м а т (ўзича). Мана қўй, деб тумшуғига солмайсанми сийниталоғни! Х о л м а т (ўзича). Бўлмаса ҳали сурма ичган итдек овоз и бўғилиб, имоматга ўта олмай қоладилар. (Имомга.) Чарчамайсиз, домла почча, фақат қуруқ қошиқ оғиз йиртади, холос! Садқаи гапингиз кетсин бу гадога! Бунга ўхшаган мингта сарпоёқдан сизлар учун бойга ўхшаган битта хўл таёқ яхши! (Ҳ. Ҳ.) Навоий кулади. Мансур кириб ерга ташланади, йиғлаб, Навоийнинг этагини ўпади. Ҳарам. Сочлари паришон, озғин Гули тўшакда ётибди. Нозик қўллари билан Алишер берган девонни кўкрагига босган. Ёнида энага. («Алишер Навоий» драмасидан.) Кўчирма гап кўпроқ муаллиф гапи билан бирга қўлланади. Бу вақтда ҳар икки содда гап бирикиб, тўлдирувчи эргаш гапли қўшма гапга синоним бўлади: кўчирма гап ҳам муаллиф гапини, унинг кесимидан англашилган хилма-хил маъноларни тўлдиради. Муаллиф гапининг кесими, асосан, айтмоқ ва демоқ феълларининг тусланган (аниқ) шакллари орқали ифодаланади. Қўчирма гапли қўшма гапларни услуб талабларига кўра, турлича қуриш мумкин: Ёзувчи айтган эди: «Сўз барча фикрлар ва фактлар либосидир». «Сўз барча фикрлар ва фактлар либосидир», — деган эди ёзувчи. Кўчирма гапдан шу тарзда фойдаланилса, айтмоқ, демоқ феъллари бетараф маънода — хабар қилиш, хабарни айтиш усули вазифасидагина ишлатилади. Бу вақтда кўчирма гап оғзаки нутқда ўзига хос оҳанг билан

айтилади, ёзувда эса қўштирноқ орқали белгиланади ва ҳар икки гап орасидаги чегара аниқланади. Турли нутқ услубларида сўрамоқ ўрнида илтимос қилмоқ, арз қилмоқ (арз айламак – архаик) каби шакллар; пичирламоқ, шивирламоқ, дўнғилламоқ, вақилламоқ (ва бошқа кўринишлари), жавоб бермоқ, эълон қилмоқ, маълум қилмоқ ва бошқа феъллар қўлланади. Бундай феъллар маъносини янада очиш, фикрни кучайтириш, тингловчига буюриш, даъват, эслатиш каби мақсадларда бош гап таркибида - ки, -чи, -ми, -ку каби юкламаларни ҳам келтириш мумкин: Қани айтинг-чи, бу шиферларни қайси колхозчига бердингиз? (Н. Сафаров.) Айтдим-ку, борамиз деб. Сўзловчининг хилма-хил кайфияти, ҳис-туйғуси, ҳаракат ва ҳолати, мимикасини айнан бериш учун хабар қилиш, суроқлаш ифодаловчи феъллар ўрнида муаллиф кўпинча кулимсирамоқ, шод бўлмоқ, табассум қилмоқ, жилмаймоқ, илжаймоқ, очилиб кетмоқ, олқишламоқ, қарши олмоқ, сўзини бўлмоқ, рад этмоқ, ман қилмоқ, қайтармоқ, маъқулламоқ, тасдиқламоқ, бош ирғамоқ, ҳис этмоқ, ўйламоқ, тасаввур қилмоқ, назарда тутмоқ, ишонтирмоқ, асасла моқ, исбот этмоқ, таажжубланмоқ, буюрмоқ, тушунтирмоқ, эслат моқ, жеркмоқ, аччиқланмоқ, койимоқ, бўғилмоқ, кесатмоқ, ғовға солмоқ, юзига солмоқ, шовқин кўтармоқ, оҳ чекмоқ, бақирмоқ каби модаллик маъноси кучли бўлган феъл ёки феъл-иборалардан фойдаланади: Анвар ўйланиб яна кулимсиди: — Сенинг фотиҳанг бўлмасин? (А. Қод.) Моҳлар ойим Раънони бағридан чиқариб буюрди: — Бор, Анвар акангга салом қил. (А. Қод.) Раъно тўхтаб, Маҳмудни койишга мажбур бўлди: — Маҳмуд, Маҳмуд, эси йўқ Маҳмуд!. (А. Қод.) «Қулоқ тешиш фазл эмас, пулни топиш ҳазил эмас, жевак тақиш фарз эмас!»— ғовға солар тақсирим. (А. Қод.) Фаришта ҳам шунчалик бўлар деб ўйлаб қолдим. (А. Қод.) Маҳдум қўлини бир-бирига уриб оҳ чекди: — Шарманда бўлдим, расво бўлдим! (А.

Қод.) Шаҳодат муфти бош чайқади: — Биз янглишамиз. (А. Қод.) Сафар бўзчи Маматқулнинг сўзини бўлди: — Кимга ёмонлабди? (А. Қод.) Бадиий асарларда диалогларни бериш ёзувчининг ихтиёрига боғлиқ: шахслар гапи орасида (олдин ё кейин) муаллиф гапи ҳам келтирилиши мумкин. 3. Ўзлаштирма гапларнинг стилистик хусусиятлари. Кўчирма ва муаллиф гапи орасида, айниқса, мазмун яқинлиги кучли бўлади: биринчиси иккинчисини тўлдиради. Шунинг учун бундай қурилмаларни шаклан ўзгартириш ва икки содда гапни бирлаштириб, бир гапга келтириш мумкин. Бу вақтда мазмун сақланган ҳолда, гап бўлакларининг миқдори ва шакли ўзгаради: кўчирма гапнинг кесими тўлдирувчига, эгаси эса қаратқич аниқловчига айланади: Донолардан бири айтган эди: «Ҳеч кимга ёмонлик қилмаган одам элга ёқади». — Донолардан бири ҳеч кимга ёмонлик қилмаган одамнинг элга ёқишини айтган эди. Демак, кўчирма ва ўзлаштирма гап орасида синонимия: — параллеллик бўлади. Кўчирма гап ўзлаштирма гапга ўзига хос грамматик қонун-қоидалар ва стилистик талаблар асосида айлантирилади. Кўчирма гапнинг кесими от, сифат, равиш ва сон билан ифодаланса, уни тўлдирувчига айлантиришда экан тўлиқсиз феълидан ҳам фойдаланилади: «Ёлғон сўздан олам безор», — деган эди Абай . — Абай ёлғон сўздан олам безор эканини айтган эди. Айрим гапларни эса ўзлаштирма гапга айлантириш учун қўшимча воситалардан фойдаланилади: — Сен уй эгасидан қочиб ўтирма, ўзи менинг оғам... Тузукми, Раъно? — деди Анвар. (А. Қод.) - Анвар уй эгасининг ўзига оға эканлигини, шунинг учун ундан қочмасликни Раънодан илтимос қилди. Ҳис-туйғу кучли ифодаланган гапларни, сўз-гапларни ҳатто ўзлаштирма гапга ҳам айлантириб бўлмайди: У фавқулодда бир нарса кашф этгандай ҳовлиқиб: «Чироқ! Электр» — деди. (А.Қ.)

Бундай гапларни бирор эҳтиёж билан ўзлаштирма гапга айлантириш зарур бўлса, гапни қайта қуриш керак: У бирдан ялт этиб кўзига ташланган электр чироқни кўриб, фавқулодда бир нарса кашф этгандай ҳовлиқиб «чироқ» ва «электр» сўзларини айтиб юборди. Кўчирма гапли қўшма гапиинг яна бир синоними тўлдирувчи эргаш гапли қўшма гаплардир. Булар икки хил бўлади: 1. Айтди, деди, уқтирди феълларидан кейин -ки (-ким), деб каби боғловчилар қўлланади: Ҳикматой съезд делегатларини ишонтириб айтдики, унинг бригадаси бу йил ҳар гектар ердан олинадиган ҳосилни 50 центнерга етказади. 2. Айтди, деди, уқтирди, ваъда берди каби феъл кесимлардан кейин изоҳий оҳангдан фойдаланилади; бу вақтда бош ва эргаш гаплар (муаллиф гапи ва кўчирма гап) орасига икки нуқта қўйилади: Дейман: қувончингга тор келур жаҳон... (Э.В.) Мен ундан сўрадим: меҳрингни қўйиб, шунчалар саралаб гул тердинг кимга? Ишидан кўзини узмайин синглим, қисқа жавоб берди: ўқитувчимга. (С. Зуннунова.) Кўчирма гаплар кириш сўз ё иборали содда гаплар орқали ҳам берилиши мумкин: Абу Али ибн Синонинг айтишича, агар ҳавода чанг бўлмаса, одам минг йил яшаши мумкин. Гапларнинг ушбу турларидан фойдаланишда муаллифларнинг ўзига хос баён услублари ҳам намоён бўлиши мумкин. А.Қаҳҳорнинг «Адабиёт муаллими» ҳикоясини таҳлил қилиб кўрамиз: Ўзининг айтишига кўра «нафис адабиёт муаллими» ўртоқ Боқижон Бақоев оғилга кириб таъби хира бўлди: сигирнинг қулоғига яна кана тушибди! Канадан ҳам кўра сигир унинг аччиғини келтирди: канани терай деса қўймайди – бошини силкийди, пишқиради. – Ҳайвон! Сигир эмас, ҳайвон!– деди оғилнинг эшигини қаттиқ ёпиб.– Ҳайвон! Хотини Мукаррам ҳовлида самоварга сув қуяр эди.

– Ҳайвон!– деди Бақоев,– бу сигирни сотиб пулига чўчқа олиш керак! – Шаҳарда чўчқа асраш мумкин эмас,– деди Мукаррам самоварга кўмир солаётиб. – Нима учун? Тақиқ қилинганми? Ким айтди? Meн айтиб эдимми? Тўғри, мумкин эмас... албатта, мумкин эмас... – Уйга киринг, Ҳамида келди. Ҳамида ўн олти ёшлардаги тийрак, қувноқ қиз, поччасини кўриб севиниб кетди. – Сиз уйда экансиз, билсам дафтаримни олиб келар эканман... эсизгина... Ўртоқ Боқижон Бақоевнинг таъби очилди – сигир, унинг қулоғидаги кўм- кўк кана, ғўқиллаб тумшуғи билан ариқ ёқаларини бузиб юрган чўчқа кўз олдидан кетди. – Техникумдан рабфакка ўтибсан деб эшитдим, ростми?– деди.– Ҳмм... яхши қилибсан. Рабфакка ўт, деб мен айтиб эдим шекилли? Ҳмм... Ауфф, зарда бўлибман... Рабфак яхши. Мен бир борган эдим. Канцеляриянинг эшигига практикум деб ёзиб қўйипти. Тўғри эмас. Практикум, минимум, максимум булар ҳаммаси лотинча ёки лотинчага яқин сўзлар. Мен шахсан шундай деб биламан. Бир оз жим қолишди. – Боқижон ака,– деди қиз уялиброқ,– бир нарсани сиздан сўрамоқчи эдим: биз синфда Чеховнинг «Уйқу истаги»ни ўқидик, гўдакни ўлдирган қизни суд қилмоқчимиз. Даъвогар гўдакнинг онаси – Раҳима бўлади, қораловчи – Шарифжон. Судьялар ҳам бўлади. Мен қизни оқлаб, бутун гуноҳни унинг хўжайинига, ёш қизни бу қадар бераҳм эксплуатация қилган кишига қўймоқчиман. Мана шу... Шуни ёздим. Шу тўғрида сизнинг фикрингизни билмоқчиман. Чехов шундай демоқчи эмасми? Ўртоқ Бақоев ўйлаб туриб, сўради: – Нафис адабиёт дарсини сизларга ким беради? Ҳакимов? Аҳмоқ одам! Ўз устида ишламайди. Савол аломати ҳаммавақт «ми»дан кейин қўйилади десам, кулади. Гап бунда ҳам эмас...

Мукаррам самовар кўтариб кирди. Ҳамида ирғиб туриб, самоварни опасининг қўлидан олди ва столга қўйди. У ҳомиладор хотинга самовар кўтартириб, қараб ўтирган поччасидан ўпкаламоқчи эди, бироқ уялди, индамади. Ўртоқ Боқижон Бақоев жуда чанқаб турган экан, устма-уст тўрт пиёла чой ичди ва терлади. – Чучварадан кейин чой жуда яхши кетади-да,– деди юзидаги, терни артиб.– Ҳмм... соқол ҳам ўсипти, сартарош бўлмаса одамлар маймун бўлиб кетар эди. Маймун жуни тўкилиб, одам бўлган. Бу ҳақда Энгельснинг фикри бор... – Ҳалигини айтмадингиз, Боқижон ака,– деди қиз,– Чехов шундай демоқчи эмасми? Ўртоқ Бақоев яна бир пиёла чой сўради. – Чеховми? Ҳмм... буржуазия реализми тўғрисида сўзлаганда энг аввал унинг объектига диққат қилиш керак. Буржуазия реалистлари тушунган, улар акс эттирган объектив воқеликни англаш лозим бўлади. Турган гапки, Чеховнинг ижоди бошдан-оёқ, бутун моҳияти билан илк буржуазия реализми, яъни... ҳмм... Мукаррам, товуққа мояк қўйдингми? Қўйиш керак, бўлмаса дайди бўлиб кетади... Тавба, товуқдан аҳмоқ жонивор йўқ – мояк қўйсанг туғади! Нима учун мояк қўйсанг туғади? Хўроз нима учун саҳарда қичқиради? Ажойиб психология! Биология ўқийсизларми? Ҳамида биологиядан нималар ўқиганини, бу ўқиш йилида яна нималар ўтилажагини сўзлаб берди ва ўзининг оқлаш нутқида физиологик асослар ҳам кўрсатиш нияти бор эканини айтиб, яна сўзни Чехов устига бурди. – Ҳмм...– деди Бақоев,– Чехов тўғрисида ўзимнинг фикрим бор. Бошқалар нима деса десин, ҳарҳолда унинг дунёга қарашида... Унинг дунёга қараши Пушкин ва Лермонтовларнинг дунёга қарашидан фарқ қилади. Бир давр, бир синф, бир мамлакат ёзувчилари бўлишларига қарамасдан мутлақо фарқ қилади!

– Чехов Пушкин билан бир даврда яшаган эмас-ку,– деди Мукаррам,– бизнинг кутубхонада унинг Максим Горький билан олдирган сурати бор. Чехов 1904 йилда ўлган бўлса керак. Ўртоқ Бақоев бир оз ўнғайсизланди. – Сизлар қайси Чехов тўғрисида гапираётибсизлар? Чойдан қуй!.. Бу Чехов ҳақидами? Тўғри, бу 1904 йилнинг биринчи ярмидами, иккинчи ярмидами ўлган... Бошқа рўмолча бер, бундан пиёз ҳиди келаётипти. Мен ана у Чехов, илк буржуазия реализмининг намояндаси бўлган Чехов ҳақида сўзлаётибман. – «Уйқу истаги» қайси Чеховники?– деди Ҳамида. – Ҳеч шубҳасиз, бу Чеховники. Бу нарса биринчи марта «Современник» журналида босилган. Шундан кейин ўртоқ Боқижон Бақоев узундан-узоқ сўзлаб кетди. Унинг нима тўғрида сўзлаётганини Ҳамида билмас эди. Детирдинг деган аллақандай машҳур танқидчи Шеллинг деган ёзувчига «сен дастёрга зор бўлгунча ўғлинг дастёр бўлади» деб хат ёзган; Маркс Добролюбовни Меринг билан бир қаторга қўйган; Стендинг деган аллақандай бир драматург ўлар чоғида Демпинг деган бир танқидчига: «Агар бутун жониворларни худо яратган бўлса, мен унинг завқига қойил эмасман, эчкиэмар ҳам жонивор бўлдими?» деган... Ҳамиданинг боши оғирлашиб кетди, икки марта секин, оғзини очмасдан эснади. Ҳамида мезбонлар билан хайрлашиб кўчага чиққанда қоронғи тушган эди, «Уйқу истаги» тўғрисида поччасидан ҳеч қандай фикр ололмади. Унинг сўзларидан нима олгани ҳақида ўзига ҳисоб берар экан, ғувиллаб турган бошида шундан бошқа ҳеч нарса йўқ эди: практикум, минимум, максимум; Детирдинг, Стендинг, Шеллинг, Меринг, Демпинг...

O'xshashlar

Синтаксис

Таржиманинг стилистик муаммолари

Узбек тилининг экспрессив-стилистик лексикаси

Синтактик услубият содда гаплар услубияти

Қўшма гапларда экспрессивликни ифодалаш ва уларнинг услубий имкониятлари