Gistologiya fani, vazifalari rivojlanish tarixi - Tibbiyot - Referatlar

Gistologiya fani, vazifalari rivojlanish tarixi

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

44 KB

Ko'chirib olish

Gistologiya fani, vazifalari rivojlanish tarixi Reja: 1. Gistologiya fani va uning vazifalari. 2. Gistologiyani boshqa tabiiy fanlar bilan aloqasi. 3. Gistologiyaning rivojlanish tarixini asosiy bosqichlari. 4. Gistologiyada qo'llaniladigan tadqiqot usullari.

Gistologiya (yunoncha hystos- to'qima, logos- fan, ta'limot) fani hujayra, to'qima va organ (a'zo)larning taraqqiyoti, tuzilishi va ularning hayot faoliyatidagi turli jarayonlarni o'rganivchi ta'limotdir. Gistologiya fani biologiyaning turli sohalari va anatomiya, qiyosiy anatomiya kabi tibbiyot fanlari bilan uzviy bog'liqdir. Xozirgi paytda gistologiya sitalogiya, embralogiya, umumiy va xususiy gistologiyani o'z ichiga oladi. Sitalogiya o'simlik, hayvon va odamlar xujayralarining tarqqiyoti, tuzilishi va funksiyasinio'rgansa, embriologiya (embryon- pusht, o'suvchi) odamlar va hayvonlar taraqqiyot qonunlarini, embrionning turli taraqqiyot bosqichidagi tuzilishlarini o'rganadi. Umumiy gistologiya tirik organizmlar tarkibidagi turli to'qimalarning taraqqiyoti, tuzilishi va vazifalarini talqin etadi. Xususiy gistologiya esa, odam va hayvonlar organizmining ayrim a'zolari sistemalarining taraqqiyoti tuzilishi va hayot faoliyatini o'rganadi. Gistologiyani bunday alohida kurslarga bo'lib o'rganish shartli hisoblanadi. Chunki, organizm bir butun bo'lib, undagi organ va sistemalar o'zaro bir-birlari bilan marfo-funksional jihatdan uzviy bog'langandlar. Organizmlarning tuzilishi va funksiyasini negizini hujayralar to'qimalarni tashkil etsa, har bir organ (a'zo) va sistemalar bir necha xil to'qimalar majmuasidan iboratdir. Gistologiyani o'rganishda, asosan, mikroskopik usuldan foydalaniladi. Elektron mikroskopning yaratilishi to'qima va a'zolarning eng nozik tuzilishi ultrastrukturasini o'rganish uchun keng yo'l ochib berdi. To'qimalarning taraqqiyoti (gistogenez) tuzilishini o'rganish CH.Darvinning evalyusion ta'limotiga asoslanib, tashqi muhit bilan chambarchas bog'liq bo'lgan holda organizmning bir buto'nligi nuqtai nazardan olib boriladi. Gistologiyani funksional tomondan yondashib o'rganish zamonaviy gistologiyaga xos bo'lib, hujayra, to'qima va a'zolar tuzilishini funksiyaga bog'liq xolda o'rganadigan fanni – gistofiziologiya deyiladi. Gistologiya fanining muhim vazifalari:

1. Odamlar va havonlar hujayra, to'qima va a'zolarining taraqqiyoti, differensiallashuvining umumiy qonuniyatlarini; 2. Bir butun organizm tuzilmalarining hayot faoliyatini boshqaruvchi nerv va endokrin sistemalarni; 3. Hujayra va a'zolarning tiklanishi va bu murakkab jarayonning boshqarilishini; 4. Odam va hayvonlar a'zolari tuzilmalarining yoshga qarab o'zgarishi va har-xil holatlarga moslashuvini; 5. Turli biologik, fizik va ximiyaviy omillarning hujayra, to'qima va a'zolarga ta'sirini o'rganish kabi keng miqiyosdagikuzatishlarni o'z ichiga oladi. Hujayralardagi murakkab fizik, ximik jarayonlarining o'rganilishi gistologiyaning ximiya va fizika fanlari bilan bevosita bog'liq ekanini ko'rsatadi. Shunday qilib, gistologiya, sitalogiya vva embriologiya odam organizmining hayot faoliyatining marfo-funksionial holatlarini chuqur ilmiy o'rganishda muhim ahamiyatga egadir. Gistologiyada qo'llaniladigan tadqiqot usullari har-xil bo'lib, zamonaviy tadqiqot usullari tirik yoki fiksasiya qilingan tuzilmalarni o'rganishga imkon beradi. Kesmalarni tirik organizmlarning a'zolaridan (biopsiya) yoki o'lgan odam va hayvonlarning a'zolaridan (autopsiya) olinadi va mikrotexnikaning qoidalariga rioya qilingan holda gistologik preparatlarni tayyorlanadi, so'ngra mikraskop yordamida o'rganiladi. Gistologiya fani tarixini o'rganar ekanmiz, u anatomiya fani bilan uzviy bog'liqligini va keyin uning bir shaxobchasi sifatida ajralib chiqqanligining guvohi bo'lamiz. Eramizdan oldingi V-VI asrlarda yashab, ijod etgan yunon faylasuf va olimlari Gippokrat (460-377) va Aristotel (384-322) medisina bilan biologiya faniga hissa qo'shganlar. Aristotel to'qimalarni bir-biridan farq qilib, tog'ay, suyak, ё g' to'qimalariga ajratgan. Mazkur to'qimalar nomini ham birinchi marta Aristotelning o'zi qo'llagan. Buyuk o'zbek olimi Abu Ali ibn Sino (980-1037)

odam va hayvonlar organlarini, to'qimalarini hozirgi til bilan aytganda, albatta, anatomiya nuqtai nazaridan o'rgangan. Ma'lumki, XVII asr boshlarida G.Galiley dastlabki teleskopni yaratdi. 1609-1610 yillarda u soddaroq bo'lsada miraskop konstruksiyasini ishlab chiqdi. Faqat XVII asr o'rtalarida ingliz fizigi Rober Guk (1635-1703) 1665 yilga kepib mikroskopni takomillashtiradi va unda o'simliklarning tuzilishini o'rganadi. Marchello Malpigi (1628-1694) birinchi bo'lib, hayvonlar terisi, talog'i, buyragi va boshqa organlarining mikroskopik tuzilishini o'rganadi. Botanik olim Nesmiya Gryu (1641-1723) to'qimalar haqida tadqiqot ishlari olib borib, birinchi marta fanga to'qima tushunchasini kiritdi. 1667 yili Anton van Levenguk (1632-1723) ob'yektni 300 marta kattalashtirib ko'rsatadigan mikroskop ixtiro qildi. R.Broun 1831 yilda o'simlik hujayralarini o'rganib, yadro hujayraning ajralmas qismi degan xulosaga keldi. 1782 yilda A.M.Shumlyanskiyning buyrakning murakkab tuzilishini va nefron strukturasini birinchi marta tasvirlab berishini eslab o'tish kerak. K.M.Bor (1792-1876) birinchi bo'lib tuxum ho'jayralarining murakkab tuzilishini tasvirlaydi va urug'langan hujayrani o'rganadi. I.I.Mechnikov (1845-1916) M.Kovalevskiy bilan birgalikda kovak ichaklilarning embrion tarqqiyoti ustida tadqiqiot ishlari olib bordi. Ularni olib borgan tadqiqotlari kelajakda evalyusion gistologiya va embriologiyaga asos bo'lib xizmat qildi. A.A.Zavarin (1886-1945) Leningrad universitetida evolyusion gistologiyaga asos soluvchilardan biri bo'ldi. U to'qimalarning evolyusion taraqqiyoti bilan shug'ullandi. N.G.Xlopin (1897-1962) gistologiya fanida o'zining “to'qimalarning divergent evolyusiyasi” g'oyasi bilan mashhurdir. Bu g'oyaga ko'ra to'qimalar divergent yo'li bilan rivojlanib boradi. U to'qimalarning tabiiy klassifikasiyasini ishlab chiqdi. B.I.Lavrentyev (1892-1944) neyrogistologiya soxasida buyuk kashfiyotlar qildi. U o'z ishlarida vegetativ nerv sistemasi, interneyronal sinapslari va boshqa turli xil sirapslarning gistologik tuzilishlarini o'rganib chiqdi. Yirik gistaloglardan A.YE.Rumyansev, V.G.Yeliseyev, G.K.Xrushchyov va boshqalar biriktiruvchi to'qima gistofiziologiyasini atroflicha o'rganib, unga qo'shuvchi to'qima hujayralari bilan mexanik elementlarning mikroskopik tuzilishi

va har qaysisining organizmlardagi fiziologik faoliyatini mukammal o'rganib, gistofiziologiya faniga yangi tadqiqotlar bilan kirdi. O'zbekiston F.A.sining akademigi K.A.Zufarov, professorlar V.M.Gontmaxer, A.YU.Yuldoshev, K.R.To'xtayev, E.A.Tursunovlar gistologiya fanini rivojlanishiga salmoqli hissa qo'shdilar. Organizm to'qimalari va organlarning sog'lom holatini, tuzilishini, kasalliklarda sodir bo'ladigan potologik-morfologik o'zgarishlarini chuqur va mukammal o'rganish uchun gistologiyada bir necha xil tadqiqot usullari qo'llaniladi. Gistologik preparatlarni tayyorlash uchun to'qimalardan materiallar (biopsiya, autopsiya) olinib, ularni fiksasiya qiliniadi. Gistologik preparatlar- kesmalar juda yupqa bo'lib, (5 mkmdan – 50 mkmgacha) tiniq va yorug'lik nurlarini o'tkazishi kerak. Klassik va asosiy tadqiqot usuli organ kesmalarining fiksasiya qilingan va bo'yalgan preparatlari hisoblanadi. Gistologik preparatlarni tayyorlash texnikasi 10 ta etapdan (bosqichdan) iborat bo'lib. Amaliy mshg'ulotlarda batafsil o'rganiladi

O'xshashlar

Ijtimoiy gigiena va sog’liqni saqlashni tashkil qilish fani, o’qitilishi, vazifalari, printsiplari, usullari, uning qisqacha rivojlanish tarixi

Gistologiya fanining mazmuni va vazifasi: taraqqiyot tarixi. Gistologiyada qo’llaniladigan usullar O’zbekiston Respublikasida gistologiya fanining rivojlanishi

Gigiеna fanining rivojlanish tarixi.

Nevropatologiya va psixiatriyaning rivojlanish tarixi

Yоsh fiziologiyasi va gigiyenasi fanining ahamiyati,vazifalari, rivojlanish tarixi. Odam organizmi rivojlanishining umumbiologik qonuniyatlari