Ортидаги даъволар - Milliy istiqlol g'oyasi - Referatlar

Ортидаги даъволар

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

105.5 KB

Ko'chirib olish

Ортидаги даъволар Мазкур бўлимда «Ҳизбут таҳрир» мазҳаби томонидан яширин тарқатилаётган, бу ҳаракат аъзолари ўзига «дастури- ламал» қилиб олган ёзма манбалардаги бузғунчи гояларнинг айримлари таг замирида ётган асл мақсад- муддаоларни очиб беришга уринамиз. Ўйлаймизки, мулоҳаза давомида аниқ манбасидан келтириладиган бу кўчирмалар сиз билан биз- нинг бугунги ҳаётимизга, эртанги такдиримизга жиддий хавф солувчи гояларнинг, уларни ҳаётга татбиқ этмоқчи бўлган кучларнинг устомонлиги, айёр ва бетамизлигини фош этади. «Ҳизб жамиятда таъсирланувчи эмас, балки таъсир ўтказувчи шаклда, жамиятни ўзгартирадиган, ўзи эса узгармаидиган вазиятда ҳамда бошқаларга бўлган ишончни сусайтирадигап ваўзининг зотий кийматларини тўла саклаб коладиган қатъийликда ҳаракат цилиши лозим». Дунё бунёд бўлганидан буен бундай даъво билан чиккан не-не гуруҳлар, секталар, фирқаю ташкилотларни кўрмади. Улар ўзлари «кашф этган янги қараш ва ғояларини инсон ўйлаб топиши мумкин бўлган энг тўғри ва мутлак ҳақикат дея оламга жар солиши, уларни ҳозирга қадар ҳеч кимнинг аклига келмаган «ёмби фикрлар» сифатида такдим этиши билан ўзаро икки томчи сувдек ўхшашдир. Неча минг йил- лардан буен олам, одам ва унинг Яратувчиси тўғрисидаги ҳақиқатни излаб сочи оқарган инсоният, улар наздида, гўё мудом адашиб, «лайлак ҳайдаб юрибди». Ҳолбуки, инсон фикрларининг ўзгарувчанлиги, тадрижиЙ ривожланиши, тўхтовсиз сайқалланиб бориши мутлақо табиий ва мантикли ҳодиса ҳисобланади. Дунё тан олган мутафаккирлар, акли до- нишлар фаолиятидан бунга истаганча мисол келтириш мум кин. Эҳтимол улар ўзини мудом тафтиш ва таҳлил қилгани, муайян фикрқарашларини узлуксиз бойитиб, чуқурлаштириб боргани туфайли қам, барчанинг эътироф-эъзозига сазовор бўлган, авлодлар ҳурмат-иззатини қозонган. Миллати ва яшаётган давридан қатьи назар, инсон авлодининг

неча-неча бўғинлари бу донишмандларга қайта-қайта мурожаат қилишининг бош сабаби ҳам айнан шундадир. Улар-ку олиму фузалолар, ахир, ҳатто Қуръони карим оятларининг туширилиш, Пайғамбаримиз ҳадисларининг айтилиш тарих- ларини синчиклаб ўргансак, бир нарсага - аввалрок келган оят ва ҳадислар мавжуд вазият, инсонлар ҳолати ва кайфия- ти, жамият таракқиётининг ўзгаришига караб мослангани, ўзгартирилгани, қўшимчалар киритилгани, зарур ўринларда тўғриланиб воқе қилинганига гувоҳ бўламиз- ку. (Бу ўринда «Ҳизбут таҳрир... бутунумматга, шу жушадан, сиёсий доирашрга ўзини Шелом ақидасига асосланган сиёсий ҳизб си- фатида кўрсата олди. Фикрларини жамият тақдирлайдиган ва ҳисоблашишга мажбур бўлгаи куч цила олди». Узбекда шундай пурмаъно хикмат бор: «Уйда чакса уни йўк - том бошида кўш тандир». Ичи буш идишга калтак ур- сангиз, ичи тўла идишдагидан кўра баландрок ва шанғирок овоз чикишини ҳам яхши биламиз. Хўш, курук даъвоси бўйича «бутун умматга ўзиии кўрсата олган» ҳизбут таҳрир сектаси пайдо бўлганидан буен не каромат кўрсатдики, унинг фикрларини «жамият такдирласин»?! Бу ўринда ортикча эҳтиросга берилмай, мазкур масалалар бўйича мутахассис бўлган хурматли уламолар, жумладан, Шайх Муҳаммад Содик Муҳаммад Юсуф фикрларига му- рожаат этамиз. У киши «Дин насиҳатдир» номли китобида шундай деб ёзади: «Ҳизбут таҳрир раҳбарлари кишиларнинг соддалиги, Ис- ломга бўлган рағбати, кўп нарсаларни билмасликлари каби омилларни ўз фойдаларига жуда ҳам унумли ишлатадилар. Улар хизбут тахрир Исломдир, Ислом ҳизбут таҳрирдир дейиш билан бирга, дунёда миллионлаб одамлар ҳизбут таҳрирга аъзолигини даъво қиладилар. Ҳизбут тахрир рах- барлари баъзи соддадил одамларимиз чет эл билан кам ало-қада экаилари, кўпгина маълумотлардан бехабарликларидан фойдаланиб, хамма ўлкаларга ҳизбут таҳрир аллакачон ёйилиб бўлганини такрорлашдан чарчамайдилар. Аммо ўз хизбларининг Лондондаги

идорасидан бошқа бирор нар-сани далил сифатида келтира олмайдилар. Улар биздаги ҳизбчиларни алдаб, кўрдингизми, дунёнинг ҳамма тарафида бормиз, бизни кўллаб Лондонда намойиш бўлибди, дейдилар. Аммо йиллар давомида бошқа бирор ердан садо чиқмагани ҳақида лом-мим демайдилар. Кўп марта такрорланганидек, Ислом оламида турли жа мият, ташкилот ва ҳизблар жуда кўп. Уларнинг барчасининг идоралари, шуъбалари, газет- журналлари, вакиллари ва ша- хобчаташкилотлари мавжуд. Уларнинг ичида ҳизбуттаҳрирга ўхшаб сиёсатга аралашадиганлари ҳам оз эмас. Фақат хизбут тахрирнигина Лондондан бошқа ерда ҳеч нарсаси кўзга кўринмайди. Бас, ҳизбуттаҳрир дунёни эгаллаб бўлган деган хаёлга чек кўймок керак. Агар бу гапни ким инкор киладиган бўлса, хизбут таҳрирнинг ҳаммаёкка тарқалганини ва мил-лионлаб одамлар унга аъзо эканини исбот килсин. Албатта, куру к ran билан эмас, далиллар билан исбот килсин». (Шайх Муҳаммад Содик Мухаммад Юсуф. «Дин насиҳатдир». «Шарк» Нашриёт- матбаа акциядорлик компанияси бош тахририяти. - Т.: 2004. 91-92-бетлар.) Энди мазкур китобдан ҳизбчиларнинг фаолиятини жа-мият кандай «такдирлагани»-ю у билан кай йўсинда «ҳи-соблашгани» тўғрисидаги асосли фикрларни ўқийлик: «Набиҳоний Ислом давлати ҳақидаги фикрни ихвонул муслимийнлардан олган. Чунки Ҳасан Банно ўзининг их вонул муслимийн ҳаракатини тузиб, Ислом давлати барпо этиш фикри билан чикқанида Набиҳоний ҳеч ким эмас эди. У Банно ва унинг ташкилотини мактаб юриб, ўзи хам алоҳида дохий бўлиши мумкинлигини хаёл қилиб колди. Кейин ҳизбут таҳрирни тузишни бошлади. Унинг фикрлари, режа- лари ва иш тутиш услуби хатарли экани очик-ойдин кўриниб турганидан кўпчилик уламолар ва Ислом арбоблари бу ишга қарши чиққанлар ва бу ишни тарк килишни талаб қилганлар. Мазкур уламо ва арбоблар Набиҳоний ҳакида бежиз ташвишга тушмаган эканлар. Унинг тузган ҳизбут таҳрири ва қилган ишлари оқибатида юкорида ўрганиб ўтганимиз фатво ваҳукмлар (биз суҳбатимиз давомида уларни

навбати билан эслаб ўтамиз -муал.) дунёга келиб, мусулмонларга ор тамғаси бўлди. Ҳизбут таҳрир тузилганидан бери мусулмонларга нима яхшилик берди? Ҳизбут таҳрир хар кандай душман кила олмайдиган за- рарли ишларни килдики, Ислом душманлари ўзлари ҳаракат қилсалар, ҳозирги натижага эриша олмас эдилар». (Ўша китоб, 89-90-бетлар.) Дарҳакиқат, дунё аҳли, жумладан, мусулмонларга бера-диган озгина бўлса-да эзгу фикр-ғояси, инсонлар иймонини мустаҳкамлашга хизмат киладиган заррача яхши амаллари бўлмаган ҳизб «доҳийлари» одамзод бошига гўё кўш тандир ўрнатиб, унга олов калаш билан бандлар. Бу олов тандирдан чиқиб, бутун олам уйини камраб олишини эса улар ҳар нар- садан кўра кўпрок хохлашади. Мана, фикрларимизга далил. «Инсонлар табиатан урушни ёмон кўрсачар ҳам ваўзаро муаммоларни тинчлик воситачари билан ечишга уринишса ҳам, ўзлари ёмон курган нарсагамажбур қтинишлари аниқдир. Шунинг учун ҳам инсонлар бу урушлардан узоқлашишга канчачар ҳаракат килишса ҳам улар ўртасида уруш бўлиши мукаррар. Улар урушни тўхтатишга кодир эмаслар... Миллатлар ва халқлар ўртасидаги ҳамда давлатлараро тинчлик, гарчиунга интилиш чиройли иш бўлса ҳам, лекинуни доимий шаклдарўёбга чиқаришнинг имкони йўқ, бачки уруш бўлиши мукаррар. Шунинг учун бирор инсоннинг урушларни ман килиш ҳакида фикрлаши хатодир». Энди мулоҳаза қилайлик: Ҳизбут таҳрирнинг асосчиси бўлмиш Набиҳоний исмли «валломат» илгари сурган бу ғоялар кайси бир эътиқодга кўпрок яқин? Энг сўнгги Пайғамбари (С.А.В.): «Икки мусулмон кўл- ларида қиличлари билан тўқнашсалар (урушсалар), бири иккинчисини ўлдирса, котил ҳам мақтул ҳам дўзахга маҳ- кумдир» ёки «Умматларим ҳеч качон залолатли ишга бирлаш-майдилар. Қачонки одамлар ўртасида ихтилофни сезсаларинг, кўпчилик томонга ўтиб олинглар» дея таълим берадиган Ис лом динигами ёки «Руслар ва

чехлар тақдири нима бўлади - менга мутлақо қизиғи йўқ. Бошқа халқларнинг конидаги барча яхши сифатларни, керак бўлса, уларнинг болаларини тортиб олиб, ўз мухитимизда тарбия қилиш оркали, олиб қўямиз - уларни ўзлигидан маҳрум қиламиз. Бошқа миллат- лар фаровон ҳаёт кечиряптими ёки очликдан ўляптими - бу масала мени, бизга қанча миқдорда куллар кераклиги нуқтаи назаридангина кизиктиради, холос...» (Г. Гиммлер) дея иисон болаларини ҳайвон ўрнида курган фашизм мафкурасигами?! Инсониятга «коммунизм жаннати»ни ваъда қилган, лекин бунинг учун қуйидаги «кичкинагина» шартни унинг олдига Кўйган К.Марксиинг мана бу чақириғи билан Набиҳонийнинг урушга даъвати орасида кандай фарқ бор? «Биз ишчиларга шундай деймиз: сиз фақат мавжуд му- носабатларни ўзгартириш Лунгина эмас, балки ўзингиз ҳам ўзгаришингиз ва сиёсий ҳукмронликка яроқли бўлишингиз учун 15, 20, 50 йиллаб фуқаролар урушини ва халқаро жангларни бошдан кечиришингиз керак» («Пролетариат дохийси»нинг немис ишчиларига мактубидан). Чаламулла жохиллар етовида колган Афғонистон мисо- лида ҳозирча 20 йил фукаролар урушини бошдан кечириб, абгор холга келган мамлакатни кўриб турибмиз-ку. Бундай урушга марксистлар ёки фашистлар даъват килди иима-го, хизбчилар етаклаб борди нима? Шу ўринда ягона халқ ўртасида уруш оловини ёкмоқни ўйлаган бу даъватчиларнинг кураш стратегиясидаги яна бир қизик ўхшашликка ҳам эътибор берайлик. Маркс немис иш чиларига йўлланган юкоридаги хатни кўли калтирамаи ёзар экан, ўзи Европанинг энг киммат санаторийларида баданига тез-тез тошиб турадиган чипқон касаллигини даволатиш баҳонасида дўсти Энгельс пайдар-пай жўнатиб турган фаранг виносини симириш билан овора эди. «Ҳизбут таҳрирнинг ёйилиш нуқтаси»ни белгилаб бермоқчи бўлган кимсалар эса ўзлари даъват этаётган урушни куйидагича тасаввур киладилар. «Ҳизб мамлакат аҳолиси билан тўқнашишдаи ўзини четга олмоги ва мустамлакачиликни ёлгиз ҳизб билан эмас, бачки бутун уммат билан тўқнашувини юзага келтирмоги

«Ота бир, она бошқа» бу «доҳийлар»нинг маккорлигига эътибор берайлик. Ўз такдирини ўзи мустақил белгилаётган, фаровон келажак хаётни куриш йўлида тинч бунёдкорлик мехнати билан банд мусулмонларга булар нимани таклиф этмоқда!? Демак, қаерлардадир уя курган, тўйимли тушликдан кейин, илик-иссиқ ошёнида яланғоч суратларни томо ша қилиб ўтириб фатво тўкиш хизб дохийларининг иши экан-у, «бутун мамлакат аҳолиси ўртасида ҳақикий жанг»да катнашадиганлар бошқалар бўлар экан-да! Булар учун уммат - одам болалари бояги тандирга каланадиган ўтин экан-да! Ис- ломий давлат куришни ray кадар орзикиб исташар экан, нега уларнинг ўзлари майдонга тушмайдилар, шаҳидлик камарини боғлашга беллари, уруш кундасига кўйишга бўйинлари ёр бер- майди? Алдашга улгурган ўспиринларга - хали Аллоҳ яратган покиза неъматлардан баҳраманд бўлишга ҳам улгурмаган ёшларга ваъда килаётганлари - жаннатга ўзлари йўл бошлаб бсришдан бунчалар «парҳез киладилар»?! Ўзларининг жонла- ри ширин-у, бояги ўспиринларники, ёга-ёш киз-жувонларнинг жонлари сабилми? Миллионлаб бегунох одамларнинг умрига зомин бўлган ғайриинсоний ғояларни ўйлаб топган устозла-риникидек киндикка тушган соколни парвариш килиш ғами бу жувонмарг жонларнинг ғамидан ортиқрокми? Биз юқорида ҳизб раҳбарларига нисбатан «яланғоч су ратларни томоша қилиб ўтириб» деган лукмани ишлатдик. Буни осмондан олиб гапираётганимиз йўк, албатта. Ҳизб раҳбарлари таркатаётган, исломий ҳис- туйғуларга мутлако зид бўлган фатво ва ҳукмларнинг накадар тубанлигига тўхталар экан, Шайх Муҳаммад Содик, жумладан, шундай мулоҳаза юритади: «Ўша нарсаларнинг баъзилари қуйидагилар: «Ялангоч суратларни томоша қилиш жоиз». Уят ва шармандаликдан иборат бу ишни нафақат барча мусулмонлар, балки барча ўзини билган, одам боласи эка-нини унутмаган ғайримусулмонлар ҳам ножоиз ҳисоблаб, ҳаром деганлар. Ислом номидан сафсата сотаётган, Ислом софлиги учун кураш даъвосини килаётган ҳизбут

тахрир эса бу шармандаларча ишни, хатто ўтакетган разил одамлар ҳам бировдан беркитиб қиладиган ишни уялмай-нетмай ҳаммага эълон қилиб, жоиз деб ўтирибди. Дунёда ўзини билган ва ҳокимият даъвосини килаётган бирорта ҳизб бу гапни айтмаган ва айтмайди ҳам. Чунки заррача акли бор фукаро яланғоч суратлар ва филмьлар тўла давлатда яшашни ўзига ор деб билади. Аммо бу нарса қурук ran эмас, балки ҳизб аъзолари томонидан қилинаётган амал ҳамдир. Ишончли киши-ларнинг гувоҳлик беришича, ҳизбнинг Ўзбекистондаги «амирларидан» бири сурок қилинаётганда ажабтовур воқеа юз берган. «Амир» компьютердан фойдаланишга рухсат сўраган ва ўзи билан суҳбатлашаётган кишиларни хонадан чиқиб туришини сўраган. Маълум вақтдан кейин кўриқчилар ташқарида турганларга «акл бовар қилмайдиган иш бўлаёт- гани», «амир» шармсиз саҳналарни тамоша килаётгани ҳакида хабар берган. Бу қанақаси бўлди, деган саволга «амир» олма дарахти тагига ахлат солса ҳам мевасини еса бўлади-ку, бу шунга ўхшаш нарса деган. Бунга ўхшаш «амирлари» бор давлатда яшайдиган мусулмоннинг ҳоли нима кечар экан?!» Гувоҳи бўлаётганимиздек, ҳизб йўлбошчилари ўз ният- ларига етишмоқ учун фашистиқ, коммунистиқ ва бошқа яна минг турлик разил ғоя ва усулларга сиғинишдан, уларни ўзлаштириш ва амалда қўллашдан жирканмайди. Жирканиш кайда, ўша Набиҳоний ўзи сиғинган бу таълимотлар яратув- чиларининг, хусусан, Лениннинг асарларини биринчилардан бўлиб араб тилига таржима қилганди! Ленин таржимонининг ўз устозига кўрсатган «садоқати» бу билангина чекланмайди. Шўролар даврида Лениннинг «Агар социализм ишчини ўз миллатидан ажратиб олиб, уни тўла ўз синфига оғдира олса, у ғалаба килди деяверинг... Агарда ишчини миллат деган организм билан боғловчи, килдек бўлса-да, торлар сақланиб қолар экан, халқаро со циализм ғалаба қила олмайди», деган машъум васияти бор эди. Ана шу «васиятга » кўра, ҳар бир кишини ўз миллатидан ажратиб олиш - халқаро социализм ғалабасининг ҳаёт-

мамот масаласига айлантирилди. Миллий қадриятларга қарши уруш очилди. Кеча коммунистиқ мафкура миллий ўзликни англа-тувчи ҳамма нарсага қарши курашган бўлса, бугун бу ишни ҳизбчилар давом эттирмокдалар. «Жамиятга кириш одамлар ўртасидаги мавжуд алоқа-ларга қарши чиқиш демакдир». Демак, ҳизбчилар жамиятга киришлари учун одамлар ўртасида миллион йиллар мобайнида шаклланган алоқалар тубдан ўзгариши лозим. Энди бир нарсага эътибор берайлик. Одамлар ўртасидаги мавжуд алоқалар шунчаки, ўз-ўзидан ёхуд бекорчилик-дан шаклланиб қолмаганини ҳамма тан олса керак. Бу алокаларнинг айнан шундай шакл ва мазмун касб этишига инсоният асрлар давомида тўплаган ҳаётий (демак, фой-дали, самарали, керакли, акл ва кўнгилга мос, ҳаммани бирдек қаноатлантирадиган!) тажрибаларгина эмас, Аллоҳ томонидан одамзодга нозил этилган муқаддас китоблар, ояту ҳадислар орқали сингдирилган, ўзаро дўстлик, биро-дарлик, очиқ кўнгиллик, бағрикенглик тамойилларига ун- довчи алоқа ва мулоқот қоидалари асос бўлгани ҳам кундек равшан. Ҳизбчилар «мавжуд алокаларга қарши чиқиш» орқали ҳам нафақат инсониятнинг яшаш маданиятига, бал ки унинг Яратувчиси хоҳиш-иродаси ва амрига ҳам қарши чикмаяптиларми?! биргина хамир - арокнинг харом қилиниш тарихини эслатиш кифоядир.) Ҳизбчиларнинг даъвоси бўйича эса, алмисоқдан қолган ғоялар билан жамият аталмиш ниҳоятда мураккаб, зиддият- ли, ранг-баранг оламга кириб, унта хоҳлаганча таъсир ўтка- зилар экан-у, ундан мутлако «таъсирланилмас» экан, уни ўзгартиришга ҳаракат қилинар экан-у, уларнинг ўзи хечам ўзгаришни хохлашмас экан. Бу ўринда беихтиёр Навоийнинг куйидаги мисралари ёдга келади: Камол эт касбким, олам уйидин Санга фарз ўлмағай ғамнок чиқмоқ. Жаҳондин нотамом ўтмак биайниҳ, Эрур хаммомдин нопок чиқмоқ. («Ғаройиб ус-сиғар», 3-кигьа. Сарлавҳаси - «Камол касбиға далолат ва нуксонидин изҳори маломат»)

Мутафаккир бобомиз качонлардир ўзларини «мутлақо бенуқсон, тамом баркамол» деб эълон килгувчи гумроҳлар тўдаси пайдо бўлиши мумкинлигини сезгандек, беш аср ил гари уларга изҳори маломат килмокдалар. Зеро, олам уйи- га (жамият) келган ҳар кас муттасил баркамоллик йўлида ҳаракатда - ўзгариш ва такомилда бўлмоғи шарт. «Мен баркамол бўлиб яралдим, менипг барча фикр-қарашларим комиллик намунаси - унга барча бирдек эргашиши лозим!», дея даъво қилиш хам хаммомга кириб покланмаган кимса-нинг чиранишидан бошқа нарса эмас. Зеро, хар кандай ғоя, агар у инсонларнинг эзгу манфаат- ларига, яшаш тарзи ва орзу-интилишларига мос тушмас, унга зид келар экан, у бир бутун жамият не, балки бир гурух одамларнинг эътиқоди ва ҳаёт дастурига айланиши хам амри махолдир. «Таъсир ўтказиб, ўзи таъсирланмайдиган», «ўзгартиришга уриниб, ўзи ўзгармайдиган» акидаларга эса аввалдан «догма» деган ном берилган. Догмалар ва уларга эргашган бир ховуч адашган кимсалар инсоният бошига не кулфатлар солгани хам қадимдан маълум. Колаверса, ўзгармайдиган, ўсиб-ривожланмайдиган, куриб-чириган тўнкани одамлар таг-томири билан суғуриб, ўчокка тикадилар. Бу «қарши чикиш»нинг қандай натижаларга олиб келиши мумкинлигини, агар кувваи ҳофизамиз етса, бир тасаввур қилиб кўрайлик. Маълумки, дунёда канча миллат ва элат бўлса, ҳар бири ўз аждодлари тажриба ва урф-одати, ҳозирга қадар сайқалланиб келаётган қадриятларига ихлос қилади. Улардан ажралиш, бутун бошли халқ бир ёқца турсин, биргина инсон учун ҳам нихоятда оғир кўргулик саналади. Тўғри-да, мен отамга, бо- бомга ўхшагим келиб, уларга ҳавас қилиб улғаяётган бир пай-тимда кимдир шахсий ҳаётимга, ўзлигимга тумшуғини тиқиб, мен учун мутлако ёт бўлган «кун тартиби»ни пешонамга илса. Худди шундай «кун тартиби» испан чўпонинингуйига, хитой шоликорининг чайласига, мексикалик раккос йигитнинг ран- чосию, канадалик буғи бокувчининг овулига тиқиштирилса. Оврупа ва Американинг дабдурустдан курган одамни эсини оғдириб кўядиган биржаларида ишлаётган маклернинг ёки умри Варшаванинг қадимий

ибодатхонасида ўтган рохибнинг ҳаёти ҳамда ёр-дўстлари билан муносабатлари ҳам зудлик би лан ўзгартирилишини биров талаб кила бошласа... Тасаввурга ҳам сиғмаётган шу хомхаёлни амалда рўёбга чикармоклик учун мусулмон уммати аввало ўзаро, кейин жаҳон халқлари билан неча йил урушиши керак бўларкин? Бу нарса урушсиз амалга ошмаслигини ҳизбчи доҳийларнинг ўзи, юкорида кўрганимиздек, очиқчасига даъво килмокдалар. Хўш, (Худо кўрсатмасин!) бундай урушлардан кейин Ер юзида ким ва нима омон колади? Бундай урушни бошлаб кўйиб, ўзлари бир чеккада томошабин бўлиб турадиган ҳизбчиларнинг касрига бутун мусулмон уммати колмайдими? Бошқа халқларнинг муқаддас Ислом динига нисбатан тобора ортиб бораётган ихлосига бир зарб билан халокатли зарба берилмайдими? Агар хизбчиларнинг энг асоснй мақсади хам айни шудир десак, ишонасизми?! Бунга тўлик ишонч хосил килиш учун ҳизбут тахрир йўлбошчилари чиқариб, таркатаётган куйидаги «фатво ва ҳукмлар»га эътибор берайлик: «Бегона аёнпи шахват билан ёки шаҳватсиз ўпиш ва у билан қўл олиб сўрашиш мубоҳ»; «Ислом давлатининг рахбари кофир бўлиши жоиз»; «Модомики уруш кофирларга қарши бўлса, жосус одамнипг байроги остида кофир дав- латнингрежаси бўйичауруш килиш жоиз»; «Узининг абадий махрашарига (яъни онасига, қизига ёки туғишган синглисига - муҳ.) уйланган одамгаўн йил камоцжазоси берилади»; «Кема ва учқичга ўхшаш наклиёт воситалари ажнабий ширкатлар- га мулк бўлса, уларга миниш жоиз. Аммо мазкур ширкатлар мусулмонларнинг мулки бўлса, уларга миниш харом. Чунки кейингилар аҳд-шартиома тузишгалойик. эмаслар» ва ҳоказо. Кўриниб турибдики, бу харом-хариш аралаш «ҳукму фатволар» мусулмонларнинг имонини бут килиш, ахлоқу одобини гўзаллаштириш, уларнинг иқтисодий ва сиёсий мустақиллигини, маърифий тараккиётини юксалтиришга эмас, бу мақсадларнинг айнан тескарисига хизмат килади. Бундай ажабтовур алжирашларнинг пайдо бўлишига ҳизбнинг штаб-квартираси Лондонда жойлашгани таъсир қиляптимикин с?..

«Жамиятга таъсир килишда шахслар ўртасидаги ало- качарга қарши чикишнингўзи етарли эмас. Балки салтанат ва халқ ўртасидаги алокаларни куч ва журъат билан царши чиқиш орқали ларзага келтириш зарур». Ҳизбчилар бугунги кунда мавжуд барча давлатларни (улар каерда жойлашгани, аҳолиси кайси динга эътикод килиши, ҳаёт тарзи ва ўтказаётган сиёсатидан катьи назар) беистисно «кофир давлатлар» деб эълон қилганларини айтдик. Уларни бошқараётган жами ҳукуматлар - «салтанатлар » ҳам, ўз- ўзидан, кофирга чикарилган. Демак, аксарият эркин тарзда ўзига миллий йўлбошчиларини сайлаб, мустақил ҳаёт йўлини тутган миллиардлаб инсонларнинг хоҳиш-иродаси, фикр-у ўйи, эртанги кунга тузган режалари сариқ чакалик кимматга зга эмас. Ҳар бир давлатда шу мамлакатнинг тарихий риво- жи, копкрет ижтимоий-сиёсий вазият, аввалдан белгиланган мақсадлар талабидан келиб чиқиб умумхалқ иродасига кўра ўтказилган сайловлар заррача аҳамият касб этмайди. Бир- икки давлат нима экан, бутун инсоният адашган. Бир ҳовуч ҳизбчиларнинг акли етган нарсаларга миллиардлаб инсонлар акли ожизлик қилган. Миллиардлаб ақл ва қалблар ҳаммадан яширинган ана шу бир туда кишилар акли ва кўнгил истакла- рига бўйсуниши, уларнинг гапига кириб, ўз ҳукуматларига - миллий салтанатларига қарши туриши лозим... «Салтанат ва халқ ўртасидаги алоқалар ларзага келтирили- ши лозим» деган ran кулокқа жуда таниш эмасми? Инсоният бундай чақириқларни «Коммунистиқ манифестдан » ўкиган, Маркс ва Лениннинг пролетариатга қилган мурожаатларида эшитган, энг ачинарлиси, бу жозибадор даъватларга эргашиб, бошига даҳшатли фалокатлар тушган эди. Рус мутафакки-ри Ф. М. Достоевский бундай даъватчиларни «иблислар» («бесы») дея номлаган бўлса, инглиз адиби Ж. Оруэлл улар ташкил этмокчи бўлган жамиятни «оғилхона» («скотный двор») деб атаганди. Ҳизбчилар ўз секталарини «исломий қизб», бундан буен инсоният яшаши лозим бўлган тузум номи эса «ҳалифалик» бўлади, деб ҳаммаёкка жар солмоқдалар. Лекин ашаддий атеизмни тарғиб этган шўровий тузум мафку-рачилари ҳам «олма дарахти тагига ахлат солса ҳам

мевасини еса бўлади-ку, бу шунга ўхшаш нарса» дея ялангоч сурат- ларни томоша қилишни тарғиб этмаган эди. Бошқача қилиб аитганда, ҳатто «оғилхона»да маън қилинган ишларга рухсат бериб қўйиладиган «ҳалифалик»нинг бўлғуси ҳаётини тасав- вур этиш учун ортиқча фаросатнинг ҳожати бўлмаса керак. Хўш, энди ўйлаб кўрайлик: халқ шундай аҳволга тушиш учун ўзи умргузаронлик қилаётган салтанатни ларзага келтирмоғи керакми? Ҳизбчилар бу жараёнда халққа қайси ролни таклиф этмокдалар: тагига ахлат солинадиган олма ро- линими ёки олманинг тагига солинадиган ахлат ролиними?! Тилда бутун умматни «саодатга олиб чиқмоқини ваъда қиладиган ҳизбчилар амалда айни шу уммат борасида бу қадар менсимай, пастга уриб муносабатда бўлиши ўзини оз- гина бўлса-да хурмат қиладиган ҳар қандай одамнинг ғашини келтирмаслиги мумкин эмас. Ҳизбчилар то қай бир гўрдан келиб «зарба» бермагунларича ўзлари яшаётган жамиятнинг, уни бошқараётган раҳбариятнииг яхши-ёмонлигини «ҳис қила олишмаса», одамлар ҳам юрган эканда... Қолаверса, муайян нарса-ҳодисанинг яхши ёхуд ёмонлигини сезмоқ учун унга «кучли ва доимий зарба» бериш лозимлиги ҳақидаги тескари қонуният қачон кашф бўлган ўзи? Ўзинг бемалол яшаб турган уйнинг яхши-ёмонлигини «сезиш» учун уни портлатиш... қайси ақлга тўғри келади? Бу ўзи ўтирган шохни кесиб, у билан бирга юзтубан бўлиб кетишга очиқдан-очиқ даъват эмасми? Ахир, бирор нарсанинг қандай эканлиги синчиклаб кузатиш орқали сезиб-билингач, унинг моҳияти обдон ўрганилгач, уни ўзгартириш йўлида ҳаракат бошланмайдими? Аслида ҳизбчиларнинг нияти мутлақо бошқа нарсага каратилган. Улар кўзлаган пировард мақсад - дунё давлат-ларини ўша юрт эгалари эмас, балки улар бошқаришига эришиш, ҳамма ерда салтанат тизгинини кўлга олиш. Бу жараёнда улар амал қилмоқчи бўлган тактик ғоя - «со-пини ўзидан чиқариш»

- халқ билан миллий ҳукуматлар ўртасидаги алоқаларни куч билан бузиб ташлаш. Кўряпмизки, бу ғоя ҳам аввалгиларидек марксизмнинг тешик қопидан тушиб қолган қарашлар сирасига киради. Ёдингизда бўлса, шўро пайтида «пролетариат доҳийси»нинг кўплаб дарсликларга киритиладиган қуйидаги ғалати гапи бор эди: «Файласуфлар дунёни турли тарзда тушунтириб келдилар, лекин ran шундаки, уни ўзгартирмоқ керак». Ҳизбчиларнинг ҳам дунёни ўрганмоққа, тушунмоққа, ҳис қилмоққа ҳеч тоблари йўқ. Нима қилиб бўлса ҳам, канча қурбон эвазига бўлса ҳам уни ўзгартиришга ошикмоқдалар. Яна бу «ўзгариш» шундай бўлсаки, пировардида салтанат тепасида, албатта, улар ўтиришса. «Ҳизб сачтанатни фақат ҳокимлар қўлидангина эмас, балки бутун ҳукмрон синф кўлидан амалда тортиб олишни мақсад цилади». Энди ушбу кўчирмани «ҳизб» сўзи ўрнига «коммунист- лар» ёки «большевиклар» сўзларини кўйиб қайта ўқиб кўринг. Нима ўзгаради? Қачон исломда жамият синфларга бўлиб талқин этилган? «Синфий жамият» тушунчасини инсониягга ким тиқиштирган? Муайян жамиятни синфларга бўлиш, улар ўртасига сунъий хитой девори тиклаш, бир миллат орасини баррикадалар билан ажратиб, биродаркушлик урушларини бошлаш кимларнинг аъмоли? Наҳотки, Аллох умматга шуни буюрган, шу йўл билан унинг пароканда бўлиб кетишини, бутун дунё кўз олдида шарманда бўлишини хоҳлаган? Салтанатни «ҳокимлар» ва «хукмрон синф кўлидан амал да тортиб олишни мақсад қилган» большевиклар ва фашист» лар тузуми одамзод бахт-у икболи учун нималар барпо этгани маълум-ку! Советлар ҳукумати тузган ГУЛАГ лагерларида, фашистлар урфга киритган концлагерларда юз эмас, минг эмас, миллион эмас, ўн миллионлаб бегунох одамларнинг азиз умри елга совурилгани, бунинг натижасида инсоният не илмий ва бадиий кашфиётлардан, канчадан-қанча бун- ёдкорлик мўъжизаларидан бенасиб

қолгани аниқ-ку! «Ота- онасининг тайини хам йўк, сут кўр килгур хароми Гитлер окпадар» ҳам (Гафур Гулом таърифи) айни хизбчилар сингари ўз миллатдошларига «жаннатлар» ваъда қилгани хали одам- зоднинг ёдида-ку! Фарки фақат юзада - «фюрер» «иркдошлар бахту икболии қартага тиккан бўлса, хизбчилар «диндош- лари» тақдирини хомталаш килдирмокчи.. «Кўр ҳассасини бир марта йўқотади». Захарли ишкорнинг куйдирувчи хоссасини билиш учун унга қўл ёхуд бошни тиқиб кўриш шарт эмас. Жамиятни синфларга ажратиб бир- бирига гиж-гижлаш, юзага келган талотўмдан фойдаланиб салтанатни кўлга киритгач, хукмрон синфга айланишни мақсад қилган бу кучлар ўз ҳукми остида қоладиганларни не куига солиши мумкинлигини, улар худди гранатадек жамият ичига ташлаётган ғоялардан бурқсиётган тутун-у ҳилдан хам билса бўлади. Прсзидентимизнинг «Мафкура иолигонлари ядро полигонларидан хавфлироқ» деган 01 охлантиришидан келиб чиқсак, бу мафкуравий бурксишни ўз вақтида ва батамом ўчириш накадар долзарб, ҳаёт-мамот масаласи экани яккол ойдинлашади.

Адабиётлар 1. Фалсафа. Қадимий луғат. – Т., «Шарқ», 2004 йил, 154-152 бетлар. 2. Ж.Туленов Жамият фалсафаси. Олтинчи бўлим. – Т., 2001 йил. 3. Фалсафа. Ўқув қўлланма. Э.Юсуповнинг умумий таҳрири остида. – Т., «Шарқ», 1999 йил, 252-255 бетлар. 4. С.Э. Крапивенский. Социальная философия. Учебник дня вузов.- Москва, Гуманиторно-издательский центр «ВЛАДОС», 1998 йил, 3-17 бетлар. 5. В.С.Барулин «социальная философия» Учебник дня вузов.- Москва, ФАИР-ПРЕСС, 1999 йил,

O'xshashlar

Истиклол ва тараккиётнинг узбек модели

Узбегим давлатин қурсак майлими

Диний фундаментализм ва экстремизм

Умрнинг мазмуни

Учинчи муаллим