Raqobat nazariyasining evolutsion rivojlanishi - Iqtisodiyot - Referatlar

Raqobat nazariyasining evolutsion rivojlanishi

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

35.6943359375 KB

Ko'chirib olish

Raqobat nazariyasining evolutsion rivojlanishi Reja: 1. Raqobat, raqobat kurashi nazariyasi 2. Raqobatning asosiy shakllari va turlari 3. Raqobatning ko`rinishlari va iqtisodiyotda tutgan o`rni 4. O’zbekistonda raqobatchilik muhitining vujudga kelishi va antimonopol qonunchilik 5. Raqobatchilikni rivojlantirishda chet el tajribasi

Raqobat, raqobat kurashi nazariyasi Raqobat bozor iqtisodiyotining va umuman tovar xo’jaligining eng muhim belgisi, rivojlantirish usuli hisoblanadi. I.A. Karimov raqobatning bozor iqtisodiyotidagi ahamiyatini ko’rsatib: «Raqobat bo’lmasa, bozor iqtisodiyotini barpo etib bo’lmaydi. Raqobat — bozorning asosiy sharti, aytish mumkinki, uning qonunidir», deb yozadilar. Bozor iqtisodiyoti raqobat sharoitidagina eng yaxshi faoliyat ko’rsatadi. Bu hol ko’pgina ilmiy risolalarda yetarli darajada isbotlangan, shuning uchun aksioma sifatida qabul qilinadi. Raqobat siyosati fani raqobat kurashi sharoitida korxonaning xatti-harakatini tadqiq qiladi, raqobat kurashining mohiyati va shakllarini o’rganadi, raqobat sharoitida boshqaruv qarorlarini qabul qilish usullarini, jumladan, korxona rivojlanishi turli strategiyalarini shakllantirish va amalga oshirish xususiyatlarini tahlil qilishni o’rgatadi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida barcha tarmoqlarning rivojlanish strategiyasini raqobat kurashidan alohida ko’rib chiqish mumkin emas. Raqobat – bu bozor iqtisodiyoti ishtirokchilarining o’z manfaatlarini yuzaga chiqarish uchun bir-biri bilan kurashi, ularning o’zaro bellashuvidir. Odamlarni biribiri bilan kurashi emas, balki, manfaatlar to’qnashgan joyda vujudga kelgan kurashishi raqobat deyiladi. Raqobat - bozorning asosiy sharti va qonunidir. Raqobatning iqtisodiy mazmunini tushunib olish unga turli tomondan yondoshishni talab qiladi. Mustaqil tovar ishlab chiqaruvchilar (korxonalar) o’rtasidagi raqobat tovarlarni qulay sharoitda ishlab chiqarish va yaxshi foyda keltiradigan narxda sotish, umuman iqtisodiyotda o’z mavqeini mustahkamlash uchun kurashdan iborat. Bunda ular kerakli ishlab chiqarish vositalari, xomashyo va materiallar sotib olish, ishchi kuchini yo’llash uchun ham kurashadi. Tarmoq sotuvchilarining raqiblari bilan bozordagi eng yaxshi o’rin va raqobat ustunligiga erishish uchun kurashda sarflayotgan kuch-g’ayrati raqobatning eng yaxshi va yaqqol indikatori hisoblanadi. Firmaning raqobat strategiyasi bozorda muvaffaqiyatga erishish va imkon boricha raqib firmalar ustidan raqobat ustunligiga erishish bo’yicha faoliyat dasturidan iborat. Ishlab chiqaruvchilar o`rtasidagi raqobat oxir-oqibatda

iste’molchilar uchun kurashdir. Resurslarni yetkazib beruvchilar o’zlarining iqtisodiy resurslarini (kapital, yer-suv, ishchi kuchi) yuqori baholarda sotish uchun raqobat qiladilar. Ishlab chiqaruvchilar va resurslarni yetkazib beruvchilar o’rtasidagi raqobat bozor munosabatlari rivojlangan, iqtisodiyot to’liq erkinlashgan sharoitda yorqin namoyon bo`ladi. Raqobat iste’molchilar o’rtasida ham yuz beradi; ular tovarlarni qulay va arzon baholarda sotib olishga harakat qiladilar, ya’ni xaridor har bir sarflangan pul birligi evaziga ko’proq naflilikka ega bo’lishga harakat qiladi. Arzon va sifatli tovarni tezroq sotib olish uchun kurashadi. Shunday qilib, raqobat ko’p qirrali iqtisodiy hodisa bo’lib, u bozorning barcha sub’ektlari o’rtasidagi murakkab munosabatlarni ifodalaydi. Yutuqli raqobat strategiyasini ishlab chiqishda raqiblarning foydaga intilishi quyidagi xususiyatlarga ega o’zaro raqobat ta’sirini shakllantiradi. Raqobatlashuvchi firmalar bozordagi o’z nufuzlarini doimo yaxshilashga harakat qiladilar. O’z o’rnini yaxshilash uchun kurash ko’proq mijozlarni zabt etishga harakatda namoyon bo’ladi, buning uchun raqiblar o’zlarining boshqadan o’zish va bozorning daromadliroq ulushini o’zi uchun ta’minlashga yo’naltirilgan raqobat strategiyalarini tuzadilar va qaytadan shakllantiradilar. Raqib korxonalar tomonidan ishlab chiqiladigan raqobat strategiyalari va ular tomonidan belgilanadigan yangi raqobat imkoniyatlarini qidirish yo’nalishlari bozorda nima foyda berishini (masalan, iste’molchilarning cheklanishlari va xattiharakatlari), shuningdek qonun tomonidan nimaga ruxsat berilganini (antitrest qonunchiligini hisobga olib va vijdonli raqobat ta’rifidan kelib chiqib) baholashdagi xilma-xilligi bilan ajralib turadi, faqatgina korxonalarning tasavvuri bilan cheklanishi mumkin. Bitta yoki undan ko’p raqiblar o’z ahvollarini yaxshilash maqsadida yangi strategik hujum boshlasalar yoki egallagan mavqeini saqlab qolish uchun himoyani yangicha tashkil qilganlarida raqobatning yangi yo’nalishlari vujudga keladi. Firmaning o’z strategiyasini to’g’rlamasdan yoki qayta ko’rib chiqmasdan faoliyat ko’rsatish muddati bozordagi uning muvaffaqiyati (yoki

muvaffaqiyatsizligiga), shuningdek raqiblar tomonidan qilingan strategik qarshiliklarga javoban xattiharakatlariga bog’liq. Firma raqobat strategiyasining raqiblar strategiyasiga nisbatan past kelganini aniqlaganda, u bunchalik tez mag’lub bo’lmaydigan yangi strategiyani topishi zarur, yoki o’zining holatiga qanoat qilishi kerak. Faoliyatning mumkin bo’lgan yo’nalishlarini ko’rib chiqishda, firma osonlikcha takrorlash ham, barbod qilish ham mumkin bo’lmagan raqobat strategiyasini tanlashi mumkin. Iste’molchilarga raqobatchilar osonlikcha yoki kam xarajatlar bilan ishlab chiqarishi mumkin bo’lmagan mahsulotni taklif qila borib, firma bozorda yaxshi mavqeni egallabgina qolmay, unikal, hech kimda yo’q raqobat imkoniyatiga ega bo’lishi mumkinki, bu o’z navbatida, yuqori daromadlarga aylanishi mumkin. Bevosita raqiblar bilan raqobat yo strategik jihatdan muvaffaqiyat keltirishi, yoki strategik mag’lubiyatga olib kelishi mumkin. Agar strategik muvaffaqiyat yetarli darajada bo’lsa, u bozor kuchlarining faoliyat yo’nalishiga va raqobat bosimiga ta’sir qilishi va hattoki ularni «boshqarishi » mumkin. Strategik mag’lubiyat raqobatga nisbatan yaxshi o’ylanmagan, yoki zaif amalga oshirilgan yondashishni, yoki unisini ham, bunisini ham aks ettiradi. Mag’lubiyat firmaning o’z strategiyasini qayta ko’rib chiqishiga, bozordagi o’z mavqeini yo’qotishga, yoki hattoki uning tarmoqni tark etishiga olib kelishi mumkin. Raqobat qiluvchi sotuvchilarning hatti-harakatlari va bir-biriga nisbatan qarshiliklari natijasida, firmalar bozor talab va taklifining yangi sharoitlarini yaratibgina qolmay, unga javob ham qaytaradilar. Boshqa so’z bilan aytganda, raqiblarning raqobat strategiyalari ma’lum jihatdan bozorda sodir bo’layotgan hodisalarni nazorat qiladilar va ular tomonidan nazorat qilinadilar; faoliyatlar va qarshi faoliyatlar ketma-ketligini amalga oshirish yo’li bilan, raqib firmalarning strategiyalari bozorga ta’sir ko’rsatadi, lekin shu bilan birga bozor ham raqib firmalar muvaffaqiyat qozonish uchun tanlagan strategiyalariga o’z ta’sirini o’tkazadi.

Firmalar o’rtasidagi raqobatning ushbu xususiyatlari firmalarning raqobat o’yinining quyidagi holatini ko’rsatadi . Har kim o’zining muvaffaqiyatli raqiblar ustidan ma’lum ustunlikka ega bo’lishga imkon beruvchi raqobat strategiyasini shakllantirishga harakat qiladi. Bu yerda asosiy qiyinchilik shundan iboratki, har qanday firma strategiyasining muvaffaqiyati ko’p jihatdan raqobatchilar amalga oshirayotgan strategiyalarga bog’liq. Firma A uchun raqobat ustunligiga erishish strategiyasi qisman (yoki asosan) raqobatchilar tanlagan strategiyaga bog’liq; lekin firma A o’z strategik qadamini bosganda, raqobatchilar mos ravishda o’z strategik hatti-harakatlarini o’zgartirishlari mumkin. Porterning «tarmoq raqobatining besh kuchi» nuqtai nazaridan tahlil qilinadigan ma’lum tarmoq tarkibi undagi raqobat intensivligini, va demakki, biznesning daromadlilik salohiyatini belgilaydi. Muvaffaqiyatli strategiyalarni ishlab chiqish uchun zarur bo’lgan ushbu besh kuch tovar yetkazib beruvchilar va xaridorlar (bozor bitimlarining shartlariga ko’ra ularning savdodagi nisbiy kuchlari), raqobatchilar, tovar-o’rinbosarlar va tarmoqdagi yangi firmalardan iborat. (1-rasm). Porter fikricha, firma tarmoqda shunday joylashishi kerakki, ushbu «besh kuch» ta’siridan o’zini juda yaxshi muhofaza qilishi yoki ularga ta’sir o’tkaza olishi lozim. Firma ichki imkoniyatlarining tahlili ham ta’sir o’tkazishi kerak, lekin, faqat raqobatchilar tahlilining umumiy sxemasi doirasida. Asosiy maqsad firmani tarmoqqa kirishning kuchli to’siqlari orqasida joylashtirish, bu raqobatning cheklanishiga va chegaraviy xarajatlardan yuqori bo’lgan baho belgilash yo’li bilan kvazimonopol daromadlarning ta’minlanishiga olib keladi. Firmalar o’rtasidagi raqobat turli shakllarni va intensivlik darajasini olishi mumkin. Ushbu tarmoq firmasining joriy strategiyasi bozorlar va raqobat kurashining firmalar strategiyasiga ta’sirining, va aksincha, firmalar strategiyasining bozorlar va raqobat kurashiga ta’sir jarayonining aksidir. Raqobatchi firmalar strategik choralari va qarshi choralarining cheksiz ketma- ketligi doimiy ravishda raqobatga yangi bosim yaratadi. Shunday qilib, raqobat kurashining shakl va intensivligining o’zgarishlari qonundir, uning aksi emas.

2. Raqobatning asosiy shakllari va turlari «Monopolistik faoliyat» va «raqobat» tushunchalari mamlakatimiz iqtisodiyoti uchun mustaqillik yillaridan keyin keng ishlatiladigan tushunchalar qatoriga kirgan bo’lsada, bozor munosabatlari sharoitida faoliyat yuritib kelgan barcha mamlakatlarda bu tushunchalar ancha qadimdan mavjud bo’lib kelgan. Raqobatga bugungi kunga qadar bir qancha ta’riflar berilgan bo’lib, Adam Smit uni «ko’zga ko’rinmas qo’l» deb atagan edi. Raqobat iqtisodiy faoliyat ishtirokchilarining o’z ehtiyoj va manfaatlarini maksimal qondirish, yaxshi daromad olish, bozorda o’z mavqeini mustahkamlash, imkoniyatlarini namoyon etish hamda imijga ega bo’lish uchun kurashdan iborat jarayondir. Raqobat so’zi lotincha «concurrere» so’zidan olingan bo’lib, «to’qnashuv, qarama-qarshi, musobaqalashmoq degan ma’noni bildiradi. Raqobat tovar oldisottisi va eng yaxshi ishlab chiqarish uchun bozor tizimi qatnashchilari orasidagi o’zaro kurash demakdir. Lekin iqtisodiy va huquqiy adabiyotlarda raqobat to’g’risida har xil va qaramaqarshi fikrlar mavjud. Uni ishlab chiqaruvchilar orasidagi asosiy mexanizm, bozorning sifati, chegarasi, belgisi, xo’jalik mexanizmining elementi, jamiyatni olga intiltiruvchi kuch sifatida ham ta’riflashadi. Biroq raqobat kurashining keskinlashuvi natijasida ishlab chiqarish xarajatlarining past bo’lishiga erishgan korxonalar o’z yashovchanligini saqlab qolib, ishlab chiqarish harajatlari yuqori bo’lgan korxonalar inqirozga uchray boshladi. Raqobat esa kichik korxonalardan yirik korxonalar o’sib chiqishini ta’minlaydi. Raqobat kurashida yengib chiqish uchun hamfikr bo’lib, texnik yangiliklar ustida yakdillik bilan ishlagan kam sonli tadbirkorlar jamoasining keyinchalik moliyaviy jihatdan ulkan muvaffaqiyatlarga erishgan yirik firmalarga aylanib ketganligiga ko’plab misollar keltirish mumkin. Bugungi kunda butun dunyoga mashhur «Xonda», «Ford», «Microsoft» firmalari bunga yaqqol misoldir. Raqobatning asosiy sohasi bozor, chunki unda erkin iqtisodiy sub’ektlarning alohidalashgan manfaatlari to’qnashadi.

Raqobat kurashining mazmuni to’g’risida to’laroq tushunchaga ega bo’lish uchun uning asosiy shakllari va belgilarini ko’rib chiqish zarur. O’z miqyosiga ko’ra raqobat eng avvalo ikki turga: tarmoq ichidagi raqobatga va tarmoqlararo raqobatga bo’linadi. Iqtisodiy adabiyotlarda bir tarmoq ichidagi raqobatning to’rtta shakli alohida ajratilib ko’rsatiladi. Bular erkin raqobat, monopolistik raqobat, monopoliya va oligopoliyadir. Erkin raqobat ikki darajada namoyon bo’ladi: tarmoq ichida, ya’ni bir hil tovarlar ishlab chiqaruvchi korxonalar o’rtasidagi raqobat va tarmoqlararo, ya’ni turli tarmoqlardagi korxonalar o’rtasidagi raqobat. Tarmoqlar ichidagi raqobat ishlab chiqarish va sotishning qulayroq sharoitiga ega bo’lish, qo’shimcha foyda olish uchun bir tarmoq korxonalari o’rtasida boradi. Har bir tarmoqda texnika bilan ta’minlanish darajasi va mehnat unumdorligi darajasi turlicha bo’lgan korxonalar borligi sababli shu korxonalarda ishlab chiqarilgan tovarlarning individual (alohida) qiymati bir xil bo’lmaydi. Tarmoq ichidagi raqobat tovarlarning ijtimoiy qiymatini, boshqacha aytganda, bozor qiymatini aniqlaydi va belgilaydi. Bu qiymat, odatda, o’rtacha sharoitda ishlab chiqarilgan va muayyan tarmoq tovarlarining anchagina qismini tashkil etadigan tovarlarning qiymatiga mos keladi. Tarmoqlar ichidagi raqobat natijasida texnikaviy darajasi va mehnat unumdorligi yuqori bo’lgan korxonalar qo’shimcha foyda oladilar va aksincha, texnik jihatdan nochor korxonalar esa, o’zlarida ishlab chiqarilgan tovar qiymatining bir qismini yo’qotadilar va zarar ko’radilar. Tarmoqlararo raqobat turli tarmoqlar korxonalari o’rtasida eng yuqori foyda normasi olish uchun olib boriladigan kurashdan iborat. Bunday raqobat foyda normasi kam bo’lgan tarmoqlardan foyda normasi yuqori tarmoqlarga kapitallarning oqib o’tishiga sabab bo’ladi. Yangi kapitallar ko’proq foyda keltiruvchi sohalarga intilib, ishlab chiqarishning kengayishiga, taklif ko’payishiga olib keladi. Shu asosda, narxlar pasaya boshlaydi. Shuningdek, foyda normasi ham pasayadi, kam foyda keltiruvchi tarmoqlardan kapitalning chiqib

ketishi teskari natijaga olib keladi: bu yerda ishlab chiqarish hajmi o’zgaradi, tovarlarga bo’lgan talab ular taklif qilishidan oshib ketadi, buning oqibatida narxlar ko’tariladi, shu bilan birga foyda normasi oshadi. Natijada tarmoqlararo raqobat ob’ektiv ravishda qandaydir dinamik muvozanatni keltirib chiqaradi. Bu muvozanat kapital qaerga sarflanganligidan qat’iy nazar, teng kapital uchun teng foyda olinishiga intilishni ta’minlaydi. Erkin raqobat sharoitida bir xil mahsulot ishlab chiqaruvchi tarmoqda juda ko’p sonli korxonalar mavjud bo’ladi. Yuqori darajada tashkil qilingan bozorda ko`plab sotuvchilar o’zlarining mahsulotlarini taklif qiladilar. Erkin raqobatli bozorda alohida korxonalar mahsulot narxi ustidan sezilarsiz nazoratni amalga oshiradi. Chunki har bir korxonada umumiy ishlab chiqarish hajmi uncha katta bo’lmaydi. Shu sababli alohida korxonada ishlab chiqarishning ko’payishi yoki kamayishi umumiy taklifga, demak mahsulot bahosiga sezilarli ta’sir ko’rsatmaydi. Erkin raqobat sharoitida yangi korxonalar tarmoqqa erkin kirishi, tarmoqda mavjud bo’lgan korxonalar esa uni erkin tashlab chiqishi mumkin. Xususan yangi korxonalarning paydo bo’lishi va ularning raqobatli bozorda mahsulotlarini sotishga huquqiy, texnologik, moliyaviy va boshqa jiddiy iqtisodiy to’siqlar bo’lmaydi. Monopoliya yunon tilidan olingan bo’lib, mono - «tanho» va poleo - «sotaman» degan ma’noni bildirib, yakka hokimlik yoki hukmronlikni anglatadi, ya’ni monopoliyada tarmoq bitta firmadan iborat bo’lishi sababli, u mavjud mahsulot (xizmat) ning yagona ishlab chiqaruvchisi hisoblanadi va yakka hukmronlik shakllanadi. Monopoliya sharoitida firma narx ustidan sezilarli nazoratni amalga oshiradi. Buning sababi oddiy. U mahsulot (xizmat) ning yagona ishlab chiqaruvchisi hisoblanadi va demak, taklifning umumiy hajmi ustidan nazorat qiladi. Monopoliyaning mavjud bo’lish tarmoqqa kirish uchun to’siqlarning mavjud bo’lishiga sabab bo’ladi. Iqtisodiy, texnik, huquqiy yoki boshqa to’siqlar

yangi raqobatchilarning tarmoqqa kirishiga yo’l qo’ymaydi. Tarmoqqa kirish uchun to’siqlar har xil ko’rinishlarni oladi. Bularning asosiylari quyidagilar: a) Ishlab chiqarish miqyosi keltirib chiqaradigan to’siqlar, shu jumladan, moliyaviy to’siqlar ko’p holatlarda shunchalik katta bo’ladiki bu tarmoqqa kirishni taqiqlash bilan barobar. Masalan, yirik ishlab chiqaruvchi hisoblangan avtomobil sanoatiga kirish, yangi texnologiyaga asoslangan zarur uskunalarni sotib olishga juda katta pul-kapitali talab qiladi. b) Tabiiy monopoliyalar vujudga keltiradigan to’siqlar. Buning mazmuni shundan iboratki, bir qancha tarmoqlarda raqobat mavjud bo’lmaydi, uni amalga oshirish mumkin emas. Ijtimoiy foydalanishdagi bunday tarmoq korxonalari tabiiy monopoliyalar deyiladi. Tabiiy monopoliyalarga elektr, gaz, suv ta’minoti va aloqa korxonalari misol bo’la oladi. Davlat bunday monopoliyalar faoliyatini tartibga solishda o’z huquqini saqlab qoladi. Agar tarmoqlar davlat mulkchiligiga asoslangan bo’lsa, bunday ijtimoiy foydalanishdagi korxonalar tartibga solinadigan yoki davlat tomonidan tuzilgan monopoliyalar deyiladi. v) Patent va litsenziyalar kabi qonuniy to’siqlar. Davlat patent va litsenziyalar berib tarmoqqa kirish uchun qonuniy to’siqlar ham yaratadi. Patentlar tadqiqotchiga mahsulotini to’liq nazorat qilish huquqini beradi. Tarmoqqa kirish yoki faoliyat turi bilan shug’ullanish davlat tomonidan litsenziya berish yo’li bilan cheklanishi mumkin. Masalan, davlat miqyosida radio va televizion eshittirishlarga tegishli vazirlik (mahkama) litsenziya beradi. g) xom ashyoning muhim turlariga, xususiy mulkchilik monopoliyalar tomonidan potensial raqobatchilar uchun samarali to’siq yaratish vositasi sifatida foydalanishi mumkin. d) G’irrom raqobat. Firmalar o’z raqiblarining tarmoqqa kirib kelishini tajovuzkorona va shafqatsiz bartaraf qilishi mumkin. Bank va resurslarni yetkazib beruvchilarni material va kredit berishdan voz kechirish, yetakchi mutaxassislarni og’dirib olish, bahoni keskin tushirish g’irrom raqobatning oddiy usullaridir.

Monopolistik raqobat erkin raqobat va oligopoliya o’rtasida joylashishi sababli, ularning belgilarini ifoda etadi. Monopolistik faoliyat deganda, xo’jalik yurituvchi sub’ektlarning, davlat boshqaruv organlari va mahalliy davlat hokimiyati organlarining monopoliyaga qarshi kurash haqidagi qonun hujjatlariga xilof bo’lgan, raqobatchi yo’l qo’ymaslikka, uni cheklash yoki bartaraf etishga qaratilgan harakatlari yoki harakatsizligidir 1 . «Monopolistik faoliyat tadbirkorlikka salbiy ta’sir ko’rsatadigan omillardan biri bo’lib, iste’molchiga, odamlarning manfaatlariga zarar yetkazadi» 2 deb ta’kidlagan edi O`zbekiston Respublikasi Prezidenti I.A.Karimov. Oligopoliya – tarmoqda u qadar ko’p bo’lmagan korxonalarning mavjud bo’lishi va hukmronlik qilishidir. Bu oligopoliyaning eng muhim belgisidir. Qaysi tovarlar va xizmatlar bozorida nisbatan kam sonli ishlab chiqaruvchilar hukmronlik qilsa, shu tarmoq oligopolistik tarmoq hisoblanadi. Oligopolistik tarmoq bir xil yoki tabaqalashgan mahsulot ishlab chiqarishi mumkin, ko’pchilik sanoat mahsulotlari: po’lat, mis, alyuminiy, qo’rg’oshin, temir va shu kabilar - fizik ma’noda bir turdagi mahsulotlar hisoblanadi va oligopoliya sharoitida ishlab chiqariladi. Iste’molchilik tovarlari: avtomobillar, yuvuvchi vositalar, sigaretlar, maishiy elektr buyumlari va shu kabilarni ishlab chiqaruvchi tarmoqlar tabaqalashgan oligopoliya hisoblanadi. Oligopoliya sharoitida korxonalar o’rtasidagi raqobat o’zaro bog’liq bo’ladi. Oligopolistik tarmoqda hech qaysi firma o’zining baho siyosatini mustaqil o’zgartirishga botina olmaydi. Oligopolistlar narxsiz raqobatga asosiy o’rin beradi, chunki birinchidan, raqobatchilarga reklama va mahsulotni o’zgartirish ancha murakkab, ikkinchidan, oligopolistlar kamdan-kam holda narxsiz raqobatni moliyalashtirish uchun yetarli moliyaviy resurslarga ega bo’ladi. Biz qarab chiqqan raqobatning to’rtta shaklining har biri milliy iqtisodiyotda alohida-alohida, ya’ni sof holda uchramaydi. Iqtisodiyot sohalarini 1

batafsil o’rganish, cheksiz ko’p har xil raqobatli vaziyatlar mavjudligi sharoitida, ikkita bir xil tarmoqni topish qiyinligini ko’rsatadi. Shu sababli erkin raqobatli bozorning xarakterli belgilari bilan, erkin monopoliya, monopolistik raqobat va oligopoliyaning xususiyatlari o’rtasidagi farqlarni ko’rsatib berish foydali. Bunday taqqoslashni yengillashtirish uchun bozorning keyingi uchta modelini bildirish uchun «takomillashmagan» yoki «nomukammal» raqobat degan umumiy nomdan foydalaniladi. Bozor iqtisodiyotiga o’tish bizga nisbatan ancha oldin boshlangan mamlakatlarda raqobat munosabatlarini rivojlantirish ancha murakkab va uzoq davrni oladigan jarayon ekanligini ko`rsatadi. 3 . Raqobatning ko’rinishlari va iqtisodiyotda tutgan o’rni Iqtisodiy rivojlanishni raqobatsiz tasavvur etib bo’lmaydi. Keng ma’noda qaralganda, barcha sohalarda, iqtisodiyotning barcha jabhalarida kishilar o’z manfaatlarini qondirish uchun kurashadilar, ya’ni o’zaro raqobat qilishga intiladilar. Har bir iqtisoddagi kabi bozor sharoitida ham kishilarning xohish irodasi, malakasiga va tafakkuriga bog’liq bo’lmagan o’ziga xos ob’ektiv qonuniyatlar mavjud. Raqobat eng avvalo iqtisodiy hodisa hisoblanadi va uning asosini xo’jalik sub’ektlari orasidagi iqtisodiy munosabatlar tashkil etadi. Raqobat o’zini xo’jalik sub’ektlari orasida oddiy ne’matlarni ishlab chiqarish va ayirboshlash jarayonida vujudga keladigan iqtisodiy munosabat sifatida namoyon etadi. Raqobat orqali iqtisodiyotda tabaqalashuv yuzaga keladi, ya’ni raqobatda yutib chiqqanlar iqtisodiy jihatdan baquvvat bo’lib ketsalar, yutqazganlar esa iqtisodiy jihatdan inqiroz holatiga tushib qoladilar va ko’pincha yirik korxonalar tarkibiga qo’shilib ketadilar yoki umuman yo’q bo’lib ketadilar. Raqobatning ham ijobiy, ham salbiy jihatlari mavjud. Raqobatning ijobiy tomonlari u resurslarni samarali taqsimlanishiga va tadbirkorlik faoliyatining rivojlanishiga olib keladi. Shuningdek, raqobatda iste’molchilar talabi asosiy

o’rin tutganligi sababli resurslarning iste’molchilar talabi yuqori bo’lgan ishlab chiqarish tarmoqlariga yo’nalishiga xizmat qiladi. Raqobat tadbirkorlarni yangi texnologiyalarni jalb etishga undaganligi sababli ilmiy-texnikaviy rivojlanishga turtki bo’ladi. Bundan tashqari, raqobatning eng muhim xususiyatlaridan biri shundaki, bunda eng asosiy e’tibor tadbirkorlarning shaxsiy mustaqilligiga qaratiladi. Faqat raqobatgina iqtisodiy faoliyatni ma’muriy boshqarishsiz ham muvofiqlashtirishi mumkin va bu tadbirkorlarga manfaatlarini to’laroq qondirishga imkoniyat yaratib beradi. Raqobatning salbiy tomonlari sifatida shuni aytish mumkinki, raqobat bozorda muvozanatni yuzaga keltirishi yoki o’zi uni buzib qo’yishi mumkin. Chunki talab va taklifning o’zgarishiga qarab narxlarning to’xtovsiz o’zgarib turishi bozordagi sub’ektlarning mavqelarini bir maromda saqlab turishlariga imkon bermaydi. Shuningdek, raqobatning mavjudligi tadbirkorni foyda olish va bozorda o’z mavqeini saqlab qolish maqsadida shunday metodlardan foydalanishga majbur etadiki, bu o’z navbatida tabiiy resurslardan nooqilona foydalanishga, o’z raqibini obro’sizlantirishga, iste’molchilarni chalg’itishga olib kelishi mumkin. Raqobatni o’rganar ekanmiz uning turlarini va ularga xos bo`lgan xususiyatlarni o’rganish muhim ahamiyat kasb etadi. Bozor tizimida raqobatni mukammal (sof raqobat) va nomukammal turlarga ajratish mumkin. Mukammal (yoki sof) raqobat shunday raqobatki, bunda bozordagi sotuvchilar va xaridorlarning soni juda ko’p miqdorda bo’lib, ular bozordagi narxga ta’sir eta olmaydi va monopol mavqeidan foydalanib, bozordagi ishtirokchilarni o’z izmiga yurita olmaydi. Shuningdek bu sharoitda kurash doirasi juda keng bo’lib, mavjud tarmoqqa kirish va undan chiqish hamda ushbu tarmoq to’g’risida axborot olish erkinligi kafolatlangan bo’ladi. Bunda barcha ishtirokchilar bir xil turdagi tovar va mahsulotlar ishlab chiqaradilar hamda bozordagi narx talab va taklif asosida shakllanadi. Ammo real hayotda raqobatning bu ko’rinishini uchratish qiyin. Mukammal raqobatning o’ziga xos tomonlari quyidagilar:

- bozordagi raqobatchilar soni o’ta ko’p va ularni birlashtirish imkoni yo’q, barcha ishtirokchilar o’z imkoniyatlari va tavakkalchilik (risk)lari evaziga bozorda ishtirok etadilar; - mahsulot bir yo’sinli - standart, sifat bo’yicha tafovutlar yo’q; - kichik korxonalar juda oz miqdorda ishlab chiqaradilar va ular o’zgalarning ishlab chiqarish quvvatlariga va korxonalarga ta’sir eta olmaydilar; - tarmoqqa kirib borish uchun hech qanday huquqiy, tashkiliy, moliyaviy va texnologik cheklashlar yo’q; - standart mahsulot bo`lgani uchun narx vositasisiz raqobatni o’zlashtirish uchun imkon yo’q, chunki mahsulot sifati, uni namoyish etish uchun farqlanish belgilari yo’q. Nomukammal raqobat esa bunga teskari holat bo’lib, tabiatan monopol yoki raqobat bir muncha cheklangan bo’ladi. Xususan, bunda katta ulushga ega bo’lgan korxonalar va firmalar raqobatlashadilar. Nomukammal raqobat monopoliya, oligopoliya, sof monopoliya va monopsoniya ko’rinishlarda namoyon bo’lishi mumkin. Raqobat olib borish usuliga qarab insofsiz (g ’ irrom) va halol raqobat bo`lishi mumkin. Insofsiz raqobat bozorda firmalar, korxonalar o’z raqobatdoshi bo`lgan sub’ektlarga nisbatan zarar keltiradigan, uning tadbirkorlik obro`siga putur yetkazadigan yolg’on, noaniq yoki buzib ko’rsatilgan ma’lumotlarni tarqatishi, ularning intellektual boyliklaridan noqonuniy foydalanishlari, tovarni tayyorlash usuli, xususiyati va joyi, iste’mol xossalari, sifati xususida iste’molchilarni chalg’itishlari, josuslik, qo’poruvchilik va o’g’irlik kabi usullardan foydalanishlari tushuniladi. Halol raqobat esa buning aksi bo’lib, asosan ikki usulda, ya’ni narx va sifat orqali olib borilishi mumkin. Narx orqali raqobatlashuv usuli tanlanganda narxni tushirish va ko’tarish orqali raqobatlashiladi. Bunda raqobatlashadigan firmaning narxni ko’tarish yoki pasaytirish chegarasi asos qilib olinadi. Ammo shuni unutmaslik zarurki, narx bilan raqobatlashish hamisha ham qo’l

kelavermaydi. Shuning uchun iqtisodiyotda tovarning sifati orqali raqobatlashish alohida o’rin tutadi. Jumladan, agar ikki firma tomonidan taqdim etilayotgan mahsulot yoki tovarning narxi bir xil bo’lsa, xaridor o’z-o’zidan uning sifatiga, afzalligiga e’tiborni qaratadi va sifati yuqori bo’lgan tovarni sotib olishga intiladi. Raqobatni sub’ektlariga qarab asosan uchta guruhga bo’lish mumkin. 1. Bozorda ishlab chiqaruvchilar yoki xizmat ko’rsatuvchilar orasidagi raqobat muhim hisoblanib, uni ham uch turga ya’ni, tarmoq ichidagi, tarmoqlararo va mintaqaviy raqobatga bo’lish mumkin. a) tarmoq ichidagi raqobat bu asosan bir xil mahsulot ishlab chiqaruvchilar o’rtasidagi raqobat hisoblanib, u asosan tovarlar sifati, narxi, tovarning ko’rinishi, korxona foydasi miqdori va xuddi shunday tovarlar ishlab chiqarayotgan boshqa ishlab chiqaruvchilar faoliyatiga bog’liqlikni taqozo etadi. Ishlab chiqaruvchilarga ichki va tashqi sharoitlarning har xil ta’siri tufayli ular bozorda turlicha ulushga ega bo`ladilar va turli mavqeni egallaydilar. b) tarmoqlararo raqobatda turli tarmoqlar o’rtasida raqobat mavjudligini ko’rish mumkin. Masalan bir hududga sarmoya kiritish niyatida bo’lgan sarmoyador tarmoqlar o’rtasida o’zi uchun eng foyda keltiruvchan bo’lgan tarmoqni tanlaydi. Resurslar doimo foyda normasi ancha past bo`lgan tarmoqda yuqoriroq bo’lgan tarmoqqa oqib o’tadi. Shu asosda tarmoqlararo raqobat - tovar ishlab chiqaruvchilar o’rtasida o’z mablag’larini eng foydali ishlab chiqarish sohasiga joylashtirish uchun kurash sodir bo’ladi. v) mintaqalararo raqobat davlatlar orasida yuzaga keladigan raqobat ko’rinishidir. Misol uchun, Yaponiyada avtomobil ishlab chiqarish harajatlari AQSHga qaraganda kamroq bo’lganligi munosabati bilan dunyo avtomobil bozorlaridagi savdolarda mavjud raqobat natijasida yuzaga kelgan narxlar tizimi yapon avtomobil ishlab chiqaruvchilari uchun foydaliroqdir. Shu sababli, avtomobil ishtiyoqmandlarining avtomobillarga bo’lgan ehtiyojining katta qismi Yaponiya avtomobillari hisobiga qondiriladi. Natijada

ko’proq chidamli bo’lgan AQSH avtomobil ishlab chiqaruvchilari raqobat kurashida yutkazadilar. 2. Xaridorlar o’rtasidagi raqobat raqobatning boshqa turlariga nisbatan rivojlangan bozor xo’jaligida kamroq ahamiyatga ega. Albatta, har bir sotuvchi uchun xaridorlarning tovar uchun ko’proq haq to’laydigani afzaldir. Lekin, ishlab chiqarish taklifi talab bilan muvozanatga kelgan vaziyatda xaridorlar o’rtasidagi raqobat ikkinchi o’ringa o’tadi. Raqobatning keskinlashuvi biron bir tovarni taklif etishni ko’paytirish uchun to’siq paydo bo`lgan paytdagina yuzaga kelib, agar tovar yetishmasligi paydo bo’lsa, xaridorlar uni sotib olishda bir-birlaridan o’zishga intilib, sotuvchilarga balandroq narx taklif qiladilar. Sotuvchilar esa taqchil tovarni talab narxi bo’yicha, ya’ni xaridori chiqsa, iloji boricha yuqori narx bo’yicha sota boshlaydilar. Xaridorlarning sotib olish imkoniyatlari bir xil bo’lganligi sababli ko’p haq to’lay oladigan kishi ushbu vaziyatda afzal ko’riladi. Bunday raqobat natijasida barcha xaridorlar, har holda tovarni sotib oladigan, tovar yetarli miqdorda bo’lgandagiga qaraganda ko’proq haq to’laydigan xaridorlar va hech narsa sotib ololmaydigan xaridorlar ozmi- ko’pmi yutqazadilar, chunki ularning ehtiyojlari qondirilmaydi. 3. Sotuvchi bilan xaridor o’rtasidagi raqobat - muvozanat narxlar shakllanishi jarayonida sodir bo’ladi. Dastlabki shakllangan narx bo’yicha talab taklifdan yuqori bo’lsa, narx oshib boradi. Bunday vaziyatda sotuvchilar bilan birgalikda harakat qilish xos bo’lib, xaridorlar parokanda bo’ladilar va ularning har biri taqchil molni sotib olishda boshqasidan o’zishga intiladi. Bordi-yu, dastlabki narx vaziyatida taklif talabdan ortiq bo’lsa, xaridorlar sotuvchilarni bir- birlari bilan o’zaro raqobat qilishga va qolaversa narxni pasaytirishga majbur etadilar. Bundan xaridorlar yutadilar, chunki ulardan har biri tovarni arzonroq narxda sotib olishga muvaffaq bo’ladi. Adam Smit shunday deydi: «Bir hil kasb egalari kam uchrashadilar, hatto ular quvonchli kunlarida yoki shunchaki dam olish uchun uchrashganlarida ham, biror bir uchrashuvlari yo’qki, bu uchrashuvlar jamiyatga qarshi til

biriktirish yoki narxnavoni qanday ko’tarish yuzasidan biror bir kelishuv bilan yakunlanmasin». Raqobat ijtimoiy nuqtai nazardan maqbul hodisa, lekin ayrim hollarda xo’jalik sub’ektlariga bozor ishtirokchilari sonini cheklash yoki birgalikda narxlarni ko’tarish bo’yicha raqiblar bilan kelishishga ham yo’l ochish mumkin. 1.1. O’zbekistonda raqobatchilik muhitining vujudga kelishi va uning huquqiy asoslari Mustaqillik yillarida respublikada monopoliyadan chiqarish va sog’lom raqobat muhitini shakllantirishning huquqiy poydevori yaratildi. Mustaqillikning dastlabki yillarida monopoliyaga qarshi siyosat yuritish va sog’lom raqobatni shakllantirish yosh, mustaqil O’zbekiston uchun yangilik bo’lgan bo’lsa-da, Respublikamiz Prezidenti I.A.Karimov tomonidan monopoliyaga qarshi siyosatni olib borishdagi oqilona yondashuv bu boradagi muvaffaqiyatlarning garovi bo’lib xizmat qilib kelmoqda. Mamlakatimizda tadbirkorlik faoliyatini rivojlantirishda raqobatning roli beqiyosdir. Shu bois davlatimiz tomonidan monopolistik faoliyatni cheklash va raqobatni huquqiy tartibga solish masalasiga alohida e’tibor qaratilmoqda. Prezidentimiz 2010 yilning 12 noyabrida o’tgan Oliy Majlis palatalarining qo’shma majlisidagi ma’ruzasida ta’kidlaganidek, «… bozor munosabatlarining asosi bo’lgan raqobatni rivojlantirishda monopoliyaga qarshi qonun hujjatlari katta rol o’ynaydi. Ammo, amaldagi «Tovar bozorlarida monopolistik faoliyatni cheklash va raqobat to’g’risida»gi Qonun bugungi kunda eskirdi va zamon talablariga javob bermay qoldi. Shuni e’tiborga olgan holda, «Raqobat to’g’risida»gi yangi qonunni ishlab chiqishimiz va qabul qilishimiz zarur». Bugungi kunda raqobat muhitini yaratish uchun erkin raqobatni himoya qilish va monopoliyani cheklashga qaratilgan bir qator huquqiy me’yoriy aktlar tizimini yaratish eng muhim masalaga aylandi. Yagona iqtisodiy kenglik tovar, xizmat va moliyaviy vositalarining erkin ko’chishi, erkin iqtisodiy faoliyat va raqobatning kafolati konstitutsiyamizda belgilab berilgan. Konstitusiyamizning 53-moddasida

«Bozor munosabatlarini rivojlantirishga qaratilgan O’zbekiston iqtisodiyotining negizini xilma-xil shakllardagi mulk tashkil etadi. Davlat iste’molchilarning huquqi ustunligini hisobga olib, iqtisodiy faoliyat, tadbirkorlik va mehnat qilish erkinligi, barcha mulk shakllarining teng huquqliligini va huquqiy jihatdan bab- baravar muhofaza etilishini kafolatlaydi, deb mustahkamlab qo’yilgan 2 . Mamlakatimizda monopolistik faoliyat va g’irrom raqobat faoliyatini cheklash bilan bog’liq 2 ta qonun qabul qilingan. Xususan, 1996 yil 27 dekabrda qabul qilingan «Tovar bozorlarida monopolistik faoliyatni cheklash va raqobat to’g’risidagi hamda «Tabiiy monopoliya to’g’risida» gi qonunlar asosida tartibga solinadi. Erkin raqobatni mustahkamlash va monopoliya hukmronligini cheklashga qaratilgan huquqiy me’yorlar O`zbekiston Respublikasida qabul qilingan qonunlarda o`z aksini topgan. O’zbekiston Respublikasi Fuqarolik kodeksi, 1999 yil 19 avgustdagi «Tabiiy monopoliya to’g’risida»gi qonun, 1996 yil 26 aprelda qabul qilingan «Iste’molchilarning huquqlarini himoya qilish to’g’risida»gi qonun, 1998 yil 25 dekabrda qabul qilingan «Reklama to’g’risidagi» qonunlar shular jumlasidandir. Tovar va xizmatlar bozorida raqobat va monopolistik faoliyatni nazorat qiluvchi huquqiy me’yoriy aktlar tizimiga O’zbekiston Respublikasi Fuqarolik kodeksining alohida normalari ham kiradi. Fuqarolik kodeksiga asosan fuqarolik huquqlari raqobatni cheklash uchun qo’llanishga yo’l qo’ymaydi. Yuqorida sanab o’tilgan qonunlarning eng asosiysi «Tovar bozorlarida monopolistik faoliyatni cheklash va raqobat to’g’risida»gi qonun hisoblanadi. Ushbu qonun monopolistik faoliyatni cheklash va g’irrom raqobatni amalga oshirishni cheklash va ogohlantirishni nafaqat tashkiliy, balki huquqiy asoslarini belgilab beradi, shuningdek, tovar bozorining samarali faoliyatini va qulay sharoitlar yaratilishini ta’minlaydi. Ushbu qonunning qo`llanilish doirasi juda kengdir, ya’ni uning me’yorlari O`zbekiston Respublikasining tovar bozorlaridagi raqobatga ta’sir qiluvchi shaxslar orasidagi munosabatlarda keng tarqalgan. Ushbu 2 O‘zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi.-. – Т .: O‘zbekiston, 2012. 11-b. 3-bo’lim, 53 Modda.

shaxslar asosan mahalliy va xorijiy yuridik shaxslari, ijro etuvchi hokimiyatning organlari, mahalliy o’zini o’zi boshqarish organlari, jismoniy shaxslar va tadbirkorlardir. «Monopolistik faoliyatni cheklash va raqobatni rivojlantirish to’g’risida»gi qonun mustaqil huquqlarga ega bo’lgan ob’ektlar bilan bog’liq munosabatlarda qo’llanilmaydi. Raqobat va monopoliyani tartibga soluvchi anti monopoliya qonunlari qatoriga Prezident farmonlari, Vazirlar Mahkamasining qarorlari, O’zbekiston Respublikasi monopoliyaga qarshi organlar buyruq va instruksiyalari ham muhim rol o’ynaydi. O’zbekistonda monopoliyaga qarshi kurashish monopol faoliyatini cheklash va raqobat siyosatini shakllantirish uni amalga oshirish harakatlarini boshlanishi bo’lib, ushbu sohada chet el tajribasini va respublika iqtisodiyotini o’tish davridagi holati hamda mavjud huquqiy tizimning o’ziga xosligini hisobga olgan holda ishlab chiqilgan. Islohotlarni bosqichma-bosqich amalga oshirish, bozor infratuzilmasini shakllantirish va rivojlantirish o’z navbatida monopoliyaga qarshi siyosatni takomillashtirish va raqobatni rivojlantirish zaruriyatini yuzaga keltirdi. Bu masala 1996 yil 27 dekabrda qabul qilingan O’zbekiston Respublikasi «Tovar bozorlarida monopolistik faoliyatini cheklash va raqobat to`g`risida»gi qonunda ko’rsatilib o’tilgan. Qonunda asosan ikki maqsad ko’zlangan: Birinchisi – monopol hokimiyatga ega bo’lgan korxonalar tomonidan bozordagi yakka hokimlik mavqeini suiiste’mol qilmaslik va uni oldini olishni, oldingisidan tubdan farq qiluvchi yangi qonunni ishlab chiqish; Ikkinchisi – bu har bir sohada monopoliyadan chiqarish va sog’lom raqobat muhitini yaratishdir. Sub’ektnig o’z ustun mavqeini suiste’mol qilishi keng tarqalgan monopolistik faoliyat turlaridan biridir. Ustun mavqe «Tovar bozorlari monopolistik faoliyatni cheklash va raqobat to’g’risida»gi qonunning 3-

moddasida berilgan. Unga ko’ra «Ustun mavqe – o’rnini bosuvchi bo’lmagan tovar bozorida yoki bir-birininig o’rnini bosadigan tovarlar bozorida xo’jalik yurituvchi sub’ektning o’ziga raqobatni cheklashga hal qiluvchi ta’sirni ko’rsatish, boshqa xo’jalik yurituvchi sub’ektlarning bozorga kirish erkinligini qiyinlashtirish yoki ularning iqtisodiy faoliyat erkinligini boshqacha tarzda cheklash imkoniyatini beradigan hukmron mavqedir. Bozordagi ulushi 65% yoki undan ortiq foizni tashkil etadigan xo’jalik yurituvchi sub’ektning mavqei ustun mavqe deb e’tirof etiladi». Bugungi kunda bozordagi tovarning ulushi 65% va undan ko’pni tashkil etadigan sub’ektning mavqei ustun deb hisoblanadi. Lekin bozordagi ulushi 65% va undan ham ortiq bo`lgani bilan uning mavqei ustun deb e’tirof etilmasligi mumkin. Buning uchun sub’ekt raqobatga salbiy ta’sir, ya’ni faoliyat yuritayotgan boshqa tadbirkorlarga salbiy ta’sir ko’rsatmayotganligini asoslab berishi lozim. Bozordagi ulushi 35% dan 65%gacha bo’lgan sub’ekt ustun mavqega ega bo’lmaydi. Biroq monopoliyaga qarshi organ tomonidan mazkur holat ustun mavqe deb e’tirof etilishi ham mumkin. Bunda tadbirkorning bozordagi ulushining barqarorligi, bozordagi raqobatchilarga tegishli ulushlarning miqdori, mazkur bozorga yangi raqobatchilarning kira olishlari va boshqa mezonlar inobatga olinadi. 35%gacha bo’lgan ulush ustun mavqe holatini keltirib chiqarmaydi. Ustun mavqeni belgilab beruvchi darajada ko’rsatkichlar turli davlatlarda turli xildir. Bu bevosita shu davlat iqtisodiyotining rivojlanganlik darajasiga bog’liq. Rivojlangan davlatlarda bu ko’rsatkichlar 10%dan 30%gacha qilib belgilab qo’yilgan. Bu bevosita shu davlatlarda raqobatning rivojlanganligidan hamda monopolistik faoliyatning yo’qligidan yoki kam darajada ekanligidan dalolat beradi. 5. Raqobatchilikni rivojlantirishda chet el tajribasi Bugungi kunda dunyoning 100 dan oshiq davlatida antimonopol qonunchilik mavjuddir. Shunday ekan, hozirgi kunda raqobat muhitini

rivojlantirish bo’yicha xorij tajribasini o’rganish hamda iqtisodiy sharoitga mos keladigan jihatlarini tadbiq etish muhim ahamiyat kasb etadi. Ushbu sohada izlanish olib borgan olimlarning umumiy fikrlariga ko’ra raqobat va monopoliya qonunchiliklarini yevropacha hamda amerikacha qonunchiliklarga bo’lish mumkin. Raqobat qonunchiligi dunyodagi mavjud iqtisodiy-huquqiy sohalar ichida barcha qirralari keng tarzda o’rganilmagan yangi soha hisoblanadi. Hozirgi kundagi raqobat bilan bog’liq munosabatlarni tartibga soluvchi zamonaviy qonunchiliklar orasida debocha deb hisoblanuvchi qonun bu 1890 yilda Amerika Qo’shma Shtatlarida qabul qilingan «Sherman qonuni»dir. Ushbu qonun dunyodagi bir qator mamlakatlar (Kanada va Yevropa ittifoqi mamlakatlari)ning monopoliyaga qarshi qonunchiligi uchun asos bo’lib xizmat qilgan. AQSHning trastlarga qarshi siyosati tarixi 1890-yildagi Sherman aktini qabul qilish bilan boshlanadi. O’sha vaqtda AQSHda neft, po’lat va transport kabi muhim sanoat sohalarining deyarli barchasida Standart Oyl singari katta kompaniyalar o’z raqobatchilarini yo qo’shib olish yoki ular bilan birlashish siyosati orqali monopoliya holatini avjga chiqarishayotgan edi. Katta kompaniyalar birlashmasi «Tras» deb nomlanib, unga qarshi bo’lgan dexqon, fermerlar markaziy kuchni egallagan aholi qatlamining harakati esa «anti-trast»deb nomlangan. Anti-trastga oid qonunchilikni ishlab chiqish haqidagi aholinig demokratik talabiga binoan, Kongress bozordagi raqobatni himoyalaydigan Sherman akti(Qonun qabul qilinishiga boshchilik qilgan siyosatchi ismi, AQSH Kongressida bu odat tusini olgan)ni qabul qiladi. Shunday bo`lsada, Sherman aktining asosiy moddalari atigi 2 modda bo’lib, raqobatni qo’llab-quvvatlashga doir juda ham mavhum bo’lgan so’zlarni qayd etish bilan cheklanadi, xolos. Shuning uchun ham qonun tom ma’noda mukammal bo’lmaganligi, ya’ni ushbu qonunda ayrim tushuncha va tamoyillar e’tibordan chetda qolganligi sababli, Amerikada 1914-yilda «Kleyton» va «Federal Savdo Komissiyasi to’g’risida»gi qonunlar qabul qilingan.

Shuningdek, 1936-yilda kichik biznes sub’ektlarini yirik firmalar tomonidan kamsitilishi va ustunlik mavqeini suiste’mol qilishlarini oldini oluvchi RobinsonPetman qonuni qabul qilingan bo’lsa, 1938-yilda qabul qilingan Uiller- LI qonuniga asosan ommani chalg’itishga olib keladigan yolg’on, noto’g’ri reklamalarni ommaviy axborot vositalarida tarqatilishi ustidan nazorat olib borilishi ham belgilab qo’yildi. 1950-yilda qabul qilingan Seller-Kevofer qonuni esa bir firma tomonidan bozordagi raqobatga ta’sir qilishi mumkin bo’lgan boshqa firmaning ashyoviy elementlarini sotib olishni ta’qiqladi. Dastlabki monopoliya va nosog’lom raqobatga qarshi kurashuvchi amerikacha qonunchilik tizimiga asosan raqobatga ta’sir etishi yoki ta’sir etmasligiga qaramasdan monopol hatti-harakatlarning aniq belgilangan turlari qonunga zid deb hisoblanadi. Shu bilan birgalikda 1982 -yilda qabul qilingan «Eksport savdo kompaniyalari to’g’risida»gi qonun xalqaro tadbirkorlik bilan shug’ullanuvchi xo’jalik sub’ektlariga nisbatan antitrast qonunchiligi talablarini bir muncha liberallashuviga olib keldi. Bundan tashqari, raqobatni rivojlantirish va monopoliyaga qarshi qonunchilikning yevropacha tizimi ham mavjud bo’lib, unga G`arbiy Yevropa, Avstraliya va Janubiy Afrika respublikalarining milliy monopoliyaga qarshi qonunchiliklari hamda Yevropa Ittifoqining qonunchilik majmuasi kiradi. G’arbiy yevropa monopoliyaga qarshi qonunlari turli nomlar bilan atalib kelinadi. Germaniya, Shvesariya, Avstriyada bu qonunchilik antikartel qonunchiligi deb atalsa, Fransiya va Angliyada bu qonunchilik chegaralangan ishbilarmonlik amaliyoti deb ataladi. Evropadagi monopoliyaga qarshi qonunchiliklar orasida eng mashhurlari bu Buyuk Britaniyaning 1948- yildagi «Monopoliyalar va cheklangan amaliyot nazorati to’g’risida»gi, Germaniyaning 1957- yildagi «Raqobatni chegaralash to’g’risida»gi, Fransiyaning 1986-yildagi «Narxlarni belgilash va raqobat mustaqilligi to’g’risida»gi qonunlaridir.

AQSH antitrast qonuni bilan bir qatorda Evropa Ittifoqi (bundan so’ng, «EI» deb qisqartiriladi.) EIning Raqobat qonuni ham dunyodagi barcha davlatlar raqobat qonunchiliklari uchun model qonun bo’lib turibdi. Xitoyning 2008 yil birinchi avgust kuni qabul qilgan yangi Raqobat qonuni AQSh, Yaponiya va EI orasida yel Raqobat qonunini o’ziga eng ko’p model sifatida qabul qilgan. EI Raqobat qonunining muhimligiga quyidagilar sababdir. Birinchidan, dunyodagi eng katta iqtisodiy blok bo’lgan yelning Raqobat qonuni EI a’zo davlatlari o’rtasida bir xil bo`lgan antimonopoliya qonuni hamdir. Kompaniyalarning a’zo davlatlar orasidagi oldiberdilarga ta’sir qiluvchi hatti-harakatlari EI Raqobat qonuni ob’ektidir. Ta’siri a’zo davlat doirasidan chiqmaydigan kompaniyalarning hatti-harakatlariga nisbatan ushbu davlatlarning o’z raqobatga oid qonunlari tatbiq etiladi. Biroq, kompaniyalar hattiharakatlarining EI ga a’zo davlatlar orasidagi oldi-berdiga ta’siri kuchli bo’lganligidan, o’z navbatida EI Raqobat qonunining tatbiq etilish doirasi ham keng hisoblanadi. Yana ta’kidlash joizki, kompaniyalarning ma’lum darajadan yuqori bo’lgan birlashishlari yuzasidan faqatgina EI Raqobat qonuni tadbiq etiladi. Ikkinchidan, EI bozorini birlashtirilishini tezlashtirish maqsadida Evropa Hamjamiyati qo’mitasi EI Raqobat qonunini bor kuchi bilan tatbiq etishga harakat qilib kelgan. Uchinchidan, keyingi yillarda erkin bozor iqtisodiyoti tizimiga o’tgan Sharqiy Evropa davlatlari EI Raqobat qonunini model sifatida o’z antimonopoliya qonunchiliklarini shakllantirdilar. Angliya va Fransiya kabi yelga a’zo davlatlar ham o’zlarining raqobatga oid qonunchiliklarini EI Raqobat qonuniga moslashtirib, isloh qiladilar. Hozirgi paytda a’zo davlatlar raqobat qonunlarining asosiy qismi bu- EI Raqobat qonunining 81 va 82-moddasining shundoq ko’chirmasidir. 2004-yil may oyidan boshlab esa faqat Evropa Komissiyasi emas, balki EI ga a’zo davlatlar antimonopoliya qo’mitalari va sudlari ham EI Raqobat qonuni (81 va 82 moddalar)ni to’g’ridan-to’g’ri tatbiq etishni boshladilar. A’zo davlatlar o’z raqobat qonunchiliklari bilan bir qatorda EI Raqobat qonunini ham xo’jalik yurituvchi sub’ektlarga nisbatan qo’llay oladilar. Ammo, kompaniyalarning

ma’lum darajadan yuqori bo’lgan birlashishlari masalasini tartibga solish Evropa Komissiyasiga tegishlidir. Shu bilan birga Evropa Komissiyasi raqobat siyosatini EI siyosati orasida ham eng muhim hisoblaydi. Yagona bozorning vujudga kelishida raqobat siyosatining o’rni juda muhimligi bunga sababdir. Bozorning birlashuvi chegaralari orqali ajralib yotgan bozorni EIning barcha a’zo davlatlari chegaralarigacha kengaytirib, ularning o’rtasidagi tovarlarning erkin harakatlanishining ta’minlanishini bildiradi. Bunday holatni to’suvchi kompaniyalar hatti-harakatlari El Raqobat qonunini bilan tartibga solinadi. Qo’shimcha ravishda, a’zo davlatlarning raqobatni cheklovchi siyosatlari (masalan, subsidiya berish, davlat korxonalari siyosati kabi) ham El Raqobat qonuni bilan tartibga solinadi. 1992 -yildagi birlashuv orqali EI mamlakatlari bozor birlashuvini bosqichmabosqich rivojlantirib kelishadi. Yaponiyada Raqobat qonuni dokusenkinshixou deya nomlanadi. Uning tarjimasi esa Antimonopoliya qonunidir. Biroq, yaponlarning o’zlari ham bu so’zni qisqartirib, dokkinxou deb ishlatishadi. Yaponiyada bundan tashqari Raqobat qonuni ham qo’llaniladi. Biroq, rasmiy qonunning nomi dokkinxoudir. Yaponiya dokkinxousi ikkinchi jahon urushidan so’ng AQSH qo’shinlari rahbarligi ostida qabul qilinganligi sababli, unga nisbatan AQSH anti-trast qonunining kuchli ta’siri bor. O’sha paytda ideal antitrast huquqi nazariyasi ta’siri ostida qolganligi sababli 1947-yilda qabul qilingan qonun AQSH antitrast qonunidan ham qattiqroq mezonlar ya’ni yirik korxonalarning bo’linishi, birlashuvning ruxsatga asoslangan tizimi, kelishib olingan harakatlarning umuman ta’qiqlanganligi belgilagan. Biroq, AQShning Yaponiyaga nisbatan siyosati o`zgargan 1949-yilda dokkinxou o’zgartirilib, yuqoridagi qattiq mezonlar bekor qilingan. Undan so’ng 1953-yilda dokkinxou yana bir bor o’zgartirilgan bo’lsada, shu kungacha dokkinxou moddalari boshqa umuman bo’shashtirilmadi. Ushbu 2 marta bo’lgan o’zgarishlar dokkinxoudagi qattiq mezonlarni bekor qilishnigina ko’zlagan bo’lib, qonun moddalarining kuchiga ta’sir qilgani yo’q.

Ammo, 1970-yillarning ikkinchi yarmidan boshlab neft inqirozi tufayli o’ta darajada oshib ketgan narxlarga qarshi chora sifatida dokkinxouni kuchaytirish hukumat siyosatiga aylanib, 1977-yilda dokkinxou yanada kuchaytirilgan holda o’zgartirildi (masalan, noqonuniy harakatlar uchun jarima joriy etildi). Shunday bo’lsada, undan keyin ham AQSH va EI bilan solishtirganda dokkinxouning amalga tadbiq etilishi ishlari soni kamligicha qoldi.

O'xshashlar

Menejment nazariyasining shakllanishi va rivojlanishi

Menejment nazariyasining rivojlanishi. Menejmentga asosiy munosabatlar

Nomukammal raqobat - oligopoliya va monopol raqobat

Evolutsion menejment konsepsiyasi

Raqobat kuchlari nazariyasi