Elektrodinamikaga kirish - Energetika - Referatlar

Elektrodinamikaga kirish

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

84.5 KB

Ko'chirib olish

Elektrodinamikaga kirish Reja : 1. Klassik elektrodinamikaning yaratilish tarixi 2. Maksvell tenglamalarini talqin qilishning evalyutsiyasi 3. Elektrodinamika va nisbiylik nazariyasi

Klassik elektrodinamikaning yaratilish tarixi Elektrodinamika , nazariy fizikaning mustaqil qismi bo ’ lib , tabiatda yuz beradigan elektromagnit xodisalarni o ’ rganadi . Bu xodisalar tabiatda juda katta rol o’ynaydi. Umumiy fizika kursidan ma’lumki, elektromagnit xodisalarini ko’pchiligini o’rganishda moddiy jismlarning molekulr tuzilishi va elektr zaryadlarni diskretligini e’tiborga olishning zaruriyati yo’q. Elektromagnit xodisalarini o’rganishga bo’lgan bunday yondashuv oqibatida moddaning elektr va magnit xodisalarini dielektrik singdiruvchanlik va magnit singdiruvchanliklar bilan, o’tkazgichlarni elektr o’tkazuvchanligini esa solishtirma o’tkazuvchanlik bilan xarakterlanadi. Zaryadlar va toklar fazoda uzliksiz taqsimlangan deb faraz qilinib, ular zaryadning xajmiy zichligi ρ va tok zichligi j bilan tavsiflanadi. Jismlar, zaryadlar va toklarning bunday ideallashtirib qaralishi ko’p xollarda qoniqarli ekanligi aniqlangan. Asosida shunday ideallashtirib qarash yotadigan elektromagnit maydon nazariyasi fenomenologik elektrodinamika deyiladi. Uning boshqacha nomi makraskopik elektrodinamikadir. Xozirgi zamon atamashunosligi tushinchasiga ko’ra makraskopik elektrodinamika elektromagnit maydonning klasik nazariyasi bilan to’la mos tushadi. Bu nazariyaga J. K. Maksvell (1831-1879) o’zining mashxur “Elektr va magnetizm xaqida traktat” (1873)-deb nomlangan fundamental ishida asos solgan. G.Gers (1857-1894) o’zining mashxur tajribalarida (18871889) Maksvell tomonidan nazariy bashorat qilingan elektromagnit to’lqinlarni mavjudligini eksperimental tasdiqladi va Maksvell tenglamalarini bugungi kundagi ko’rinishiga olib keldi. Maksvell nazariyasida elektromagnitezm xaqidagi ta’limotning asosiy eksperimental va nazariy yutuqlari nafis va ixcham shaklda umumlashtirilgan. Shu sababli Nyuton qonunlari mexanikada qanday rol o’ynasa, Maksvell tenglamalari klasik elektrodinamikada shunday xal qiluvchi axamiyatga ega. Klassik elektrodinamikaning yaratilishi elektromagnit maydonni moddiylik tabiatini kashf qilinishi bilan poyoniga yetadi (1905). Bunda asosiy vazifani A. Eynshteynning ishlari bajardi (1879-1955).

Klassik nuqtai nazarga ko’ra maydon -bu muxitidagi biror fizik kattalikni (masalan, temperatura, elastiklik kuchlari, tezlik) fazoning qaralayotgan soxasida mujassamlashgan taqsimlanishi bilan xarakterlanadi. Boshqa maydonlardan farqli o’laroq elektromagnit maydonlarning maydon tashuvchiga extiyoji yo’q va u moddaning mustaqil ko’rinishidan iborat. Elektromagnit maydonni o’rganishda uning ikki tomoni elektr va magnit xususiyatlari namoyon bo’ladi. Sanoq sistemasining tanlanishi bilan bog’liq bo’lgan bunday ajralishning shartliligi nisbiylik nazariyasi tomonidan aniqlangan. Elektr maydoni elektromagnit maydonining ikki tomondan biri sifatida aniqlanib, uning mavjudligi elektr zaryadlari va o’zgaruvchan magnit maydoniga bog’liq. Elektr maydoni zaryadlangan zarralar va jismlarga kuch bilan ta’sir ko’rsatadi, xamda uning mavjudligi ko’zg’almas zaryadlangan jismlar, xamda zarralarga ta’siri orqali aniqlanadi. Magnit maydon-elektromagnit maydonning ikki tomonini bittasi hisoblanadi va harakatlanuvchi elektr zaryadlari hamda o’zgaruvchan elektr maydoni tomonidan hosil qilinadi. Magnit maydoni zaryadlangan zaryadlarga kuch bilan ta’sir ko’rsatadi va bu kuch zaryadning harakat yo’nalishiga perpendikulyar bo’lib, ularning tezligiga proporsional kattalikka ega bo’ladi. Elektromagnit maydon nazariyasida umumlashtiriladigan, umumiy fizika kursida eksperiment orqali topilgan qonuniyatlar odatda integral shaklda yoziladi. Bunda bo’lib o’tadigan elektromagnit hodisalar fazo hajmlarida, sirtlarda yoki mikroskopik qismlarda (masalan biz ko’nikkan kesimga ega bo’lgan o’tkazgichlarda) qaraladi. “Integral shakl” albatta integrallarni qo’llash bilan bog’liq emas. Bunday qonuniyatlarga Om qonuni, elektromagnit induksiya qonuni va umuman algebraik ko’rinishda tasavvur qilinishi mumkin bo’lgan qonunlar kiradi. Maksvell nazariyasining o’ziga hos tomoni shundan iboratki, elektrodinamika qonunlari differensial shaklda ifodalanadi. Bunda hodisalar va ularni xarakterlovchi kattaliklar cheksiz kichik hajm elementlarida, sirtlarda, qismlarda yoki nuqtalarda qaraladi. Mubolag’asiz aytish mumkinki, fizik kattaliklarni aynan

nuqtada qarash va elektromagnit hodisalarni yonma-yon yotuvchi nuqtalarga nisbatan o’rganish, Maksvell nazariyasini va uni davomchilarining ishlarini ulkan muvaffaqiyatini ta’minladi. Hozirgi davrda o’zaro ta’sirning to’rt turi mavjud. Bular elektromagnit, gravitatsion, kuchli va kuchsiz ta’sirlardir. Qolgan barcha o’zaro ta’sirlar shularning biriga keltirilishi mumkin. Masalan, yopishqoqlik kuchlari va boshqa birqancha kuchlar pirovard natijada elektromagnit kuchlari hisoblanadi. Zarayadlangan zarralar orasidagi gravitatsion o’zaro ta’sir kuchlari ular orasida ta’sir qiladigan elektr kuchlariga nisbatan juda kichik. Masalan, bir–biridan r- masofada joylashgan elektronlar orasidagi gravitatsion tortishish kuchi ga teng bu yerda G=6,7*10 11 (N*m/kg) -gravitatsion doimiylik m  9,1*10  31 кг elektron massasi Boshqa tomondan elektronlar orasida elektr itarilish kuchi xam mavjud bo’lib u ga teng bu yerda , (1) va (2) dan Shunday qilib ikkita elektronlar orasidagi gravitatsion o’zaro ta’sir kuchi xisobga olmasa bo’ladigan darajada kichik. Elementar zarralarning o’zaro ta’sir soxalarida tortishish kuchlari amalda xech qanday rol o’ynamaydi. Tortishish kuchlari faqat katta o’lchamga ega bo’lgan neytral massalar o’zaro ta’siridagina axamiyatlidir. Kuchli o’zaro ta’sir tufayli yuzaga keluvchi yadro kuchlarining qonuni xozirgi vaqtda to’liq aniqlanmagan. Lekin yadro kuchlarining xossalari yetarli darajada

batafsil o’rganilgan. Ma’lumki bu kuchlar tabiatiga ko’ra yaqindan ta’sir qiluvchi kuchlardir. Ularning ta’siri nuklonlarni taxminan 10 -15 m masofagacha yaqinlashtirgandagina seziladi. Bunday masofalarda yadro kuchlari elektromagnit kuchlariga nisbatan bir necha marotaba katta. Lekin masofa ortishi bilan bu kuchlar juda tez kamayib elektromagnit kuchlariga nisbatan xisobga olmasa bo’ladigan darajaga tushib qoladilar. Shu sababli, yadro kuchlari elementar zarralar orasidagi o’zaro ta’sir kuchlari sifatida faqat ular juda kichik masofalarga qadar yaqinlashtirilgandagina muxim rol o’ynaydi. Masalan ular modda yadrolarini xosil bo’lishida muxim axamiyat kasb etadi. Kuchsiz o’zaro ta’sir esa zarralarni bir-biriga aylanishida axamiyatli. Zarralar bir-biridan uzoqlashtirilganda ularni e’tiborga olmaslik mumkin. Shunday qilib to’rt xil o’zaro ta’sirning ichidan faqat elektromagnit o’zaro ta’sirgina zarralar xarakatini boshqarishda foydalanishga yaroqli. Shu xususiyati tufayli elektromagnit kuchlar zamonaviy fan va amaliyotda favqulodda muxim axamiyatga ega. Elektromagnit maydon nazariyasi xozirgacha xam o’z axamiyatini to’la saqlab qolgan. U elektron va radiotexnikaning nazariy fundamenti xisoblanadi. Elektrodinamikadagi axamiyati esa beqiyos. Bu nazariya elektroximiya, biofizika, astrofizika va shu kabi boshqa “gibrid” fanlarda xam xal qiluvchi o’rinni egallaydi. XX asr fizikasi xisoblangan nisbiylik nazariyasi va kvant mexanikasi xam klassik maydon nazariyasini “man” qilgani yo’q, faqat qator tushinchalarni fizik ma’nolarini ko’rinishini o’zgartirib, ularning qo’llanish chegaralarini belgilab berdi. Maksvellning klassik maydon nazarisi xox u integral shaklda bo’lsin, xox differnsial shaklda bo’lsin bundan qat’iy nazar makraskopik xarakterga ega, boshqacha aytganda fenomenologik nazariyadir. Buning ma’nosi unda maydonni qamrab olib fazoni to’la yoki qisman to’ldiruvchi moddaning atom-molekulyar tuzilishi xisobga olinmaydi. Nazariyaning fenomenologik xarakteri uning cheklanganligidan guvoxlik beradi. Modda tuzilishini xisobga olish - klassik elektron nazariyani va yoki

mikraskopik elektrodinamikani paydo bo’lishiga olib keladi. Bu nazariyani asoschisi G. A. Lorentts (1853-1928) xisoblanadi. Lorenttsning elektron nazariyasini klassik nazariya deyilishini sababi shundaki, uning asosida klassik fizikaning qonun-qoidalari yotadi. Klassik fizikaning ta’limotiga ko’ra materiyaning barcha ko’rinishlarida, ya’ni mega makro va mikrodunyoda aniq birday qonuniyatlar amal qiladi. Boshqacha so’zlar bilan aytganda makradunyo bilan mikrodunyo oralig’ida faqat sof miqdoriy, o’lchamiy farqlargina mavjud bo’lib, sifatiy farqlar butunlay yo’q deb qaraladi. Makraskopik elektrodinamikada shakllantirilgan Maksvell tenglamalari to’laligicha mikradunyoda xam qo’llashga yaroqli, masalan atomlarning ichida cheksiz kichik xajmlarda. Yo’l-y’’lakay ta’kidlash zarurki bu qonuniyat kvant fizikasi tomonidan man qilinadi. Shunga qaramay klassik elektron nazariya bugunga qadar o’z axamitini yo’qotgani yo’q. Elektron nazariyada fenomenologik usulni o’rniga modda tuzilishini asosiy deb qarovchi usuldan foydalanib, bu xolda mikraskopik qonuniyatlar model ko’rinishida asoslanadi. Bu usul XX asr fizikasining xarakterli belgisi bo’lib xodisani tushintirish uning ikki mikrofizik moxiyatini ochishdan iborat bo’ladi. Elektron nazariya dastlabki paytda fenomenologik nazariyada kiritilgan qator kattaliklarni fizik ma’nosini aniqlashtirishda bebaxo rol o’ynaydi. Shunga ko’ra elektrodinamikadan zamonaviy qo’llanmalarda va ilmiy adabiyotda makro va mikroelektodinamikaning o’ziga xos sintezi amalga oshiriladi. XIX asrning oxiridagi elektrodinamikaning yutuqlari fiziklarni tobora uning mexanizmini mustaxkamlashga ishontirib bordi va dunyoning elektromagnit manzarasiga o’tilganligini nishonladi. Olamning elektromagnit manzarasini rivojlanishi bilan, fizikaning asosiy qoidalarida to’ntarish tayorlandi va u Eynshteynning nisbiylik nazariyasi ko’rinishida yaratildi.

Elektrodinamika va nisbiylik nazariyasi Zaryad va maydonlar Elektromagnit maydonlarning manbalari bo’lib elektr zaryadlari xisoblanadi. Agar “qo’zg’almas” elektr zaryadlari elektr maydonini xosil qilsalar, xarakatlanuvchi elektr zaryadlari magnit maydonini xosil qiladilar. Bu qonun 1820-yilda Ersted tomonidan kashf qilingn. Tabiatda magnit maydonini xosil qilishi mumkin bo’lgan magnit zaryadlari yo’q. Bu qonun esa Maksvell tenglamalarining biri ko’rinishida matematik ravishda o’z ifodasini topgan. Demak, xulosa qilish mumkinki tabiatda xar ikkala turdagi maydonlar elektr zardlari tomonidan xosil qilinadi. Bugungi kunda shu mavzuga aloqador, lekin qariyb yuz yildan buyon xal qilinmay kelayotgan fizikaning muammosi xam bor. Bu muammo bilan dastlab ko’pchilikka ismi tanish bo’lmagan, lekin juda noyob qobiliyat soxibi bo’lgan O. Xevisayd birinchi bo’lib, keyinchalik mashxur ingiliz fizigi P. Dirak shug’illanishgan. Ularning nazariy xisoblashlar yo’li bilan chiqargan xulosalariga ko’ra tabiat magnit zaryadini xam yaratganu, lekin u tajribada xaligacha topilgan emas. Bu muammo aloxida mavzu sifatida qarashga loyiq bo’lgani uchun, biz u xaqida faqat boshlang’ich ma’lumotlargina berishni lozim topdik. 1. 1905-yilga kelib A.Eynshteyn tomonidan nisbiylik nazariyasi (aniqrog’i xususiy nisbiylik nazariyasi) yaratilgandan so’ng, elektrodinamika qonunlariga butunlay yangicha qarash shakllana boshladi. Chunki bu nazariyaning asosiy ta’limoti bir qator fizik kattaliklarni nisbiyligini e’tirof etish orqali, tabiat qonunlarining (jumladan elektrodinamika qonunlarining xam) ob’ektiv, absolyut xarakterga ega ekanligini ta’kidlashdan iborat edi. Bu ma’noda nisbiylik nazariyasi bilan elektrodinamika bir-birlariga juda yaqin fanlar ekanligi tajribada tasdiqlanadi. Chunki Nyuton mexanikasi qonunlari nisbiylik nazariyasi talablariga javob bera olmay unga tuzatishlar kiritilishi zarurati tug’ilgan bo’lsa, elektrodinamikaning eng asosiy tenglamalari xisoblanuvchi Maksvell tenglamalari birinchi invariant tenglamalar ekanligi ma’lum bo’ladiki, endi bu nazariyaga ko’ra “tinchlik” yoki

“xarakatsizlik” nisbiy tushincha. Demak, bir jismni “tinch” xarakatsiz, deb xech qachon absolyut formada tasdiqlash mumkin emas. Chunki bir jismga nisbatan “ tinch ” turgan jism , ikkinchisiga nisbatan ma ’ lum tezlik bilan xarakterlanayotgan bo ’ lishi mumkin . Bu kuzatuvchini qayerda turganiga bog ’ liq . Shu tasdiqni elektr zaryadlari ( zaryadlangan zarralar ) ga nisbatan xam to ’ laligicha tadbiq qilsa bo ’ ladi . Shunga ko ’ ra bir sanoq sistemasiga nisbatan “ tinch ” turgan zaryadlangan zarra boshqa sistemaga nisbatan xarakatda bo ’ lsa u xolda bir vaqtning o ’ zida bunday zarra xam elektr xam magnit maydonlarini xosil qilishi mumkin . Umuman aytganda tabiatda elektromagnit maydon yoki to ’ lqinlar mavjud ekanligi ob ’ ektiv reallik bo ’ lib qoladi . Shuni avval Maksvell nazariy yo ’ l bilan bashorat qilgan bo ’ lsa (1860 yillarda ), 1888- yilda nemis fizigi G . Gers tajriba yo ’ li bilan isbotlagan edi . Shunday qilib tabiatda yagona elektromagnit maydongina mavjudligi , elektr va magnit maydonlari esa faqat sanoq sistemalarini sun ’ iy tanlash yo ’ li bilangina aloxida - aloxida qaralishi mumkinligi aniqlandi . Nisbiylik nazariyasi yaratilgunga qadar elektromagnit to ’ lqinlar ( yorug ’ lik to ’ lqinlari xam shu to ’ lqinlarning ko ’ zga ko ’ rinuvchi to ’ lqin uzunligiga ega bo ’ lgan qismi ekanligi elektrodinamikada isbotlanadi ), tovush to ’ lqinlaridan xossalri jixatidan keskin farq qilib , muxitsiz joyda xam tarqala olishligini ya ’ ni elektromagnit to ’ lqinlarini tashish uchun vositachilarning xojati yo ’ qligini isbotladi . Buning oqibatida Maykelson tajribasining ( efir shamolini ta ’ sirini sezish maqsadida o ’ tkazilgan ) natijasini juda oson tushintiriladi . “ Efir shamolini ta ’ sirini sezish mumkin emasligini sababi ”- degan edi Eynshteyn , efirning o ’ zining yo ’ qligida . “ Men narsalarni efirga nisbatan xarakati to ’ g ’ risida emas , balki ularni bir - birlariga nisbatan xarakati xaqidagina muloxaza yuritishim mumkin xolos ”- deb davom etgan edi asrimizning eng buyuk fizigi . Nisibiylik nazariyasining elektrodinamika qonunlarini yangicha tushinishga ko ’ rsatgan yana bir ta ’ siri shundan iboratki , u elektromagnit to ’ lqinlarning tarqalish tezligini yuqori chegarasini belgilab berdi . Bu nazariyaning posto ’ latlariga ko ’ ra yorug ’ lik ( elektromagnit to ’ lqin ) te ’ zligi , uni chiqaruvchi

man ’ ba tezligiga bog ’ liq emas va uning vakuumdagi tezligi eng katta tezlik bo ’ lib ( taxminan 300000 km / s ), xech qanday moddiy ( ya ’ ni massaga ega bo ’ lgan ) jism shunday katta tezlik bilan xarakatlanishi mumkin emas . Bu posto ’ latning to ’ g ’ riligi bilvosita tajribada tasdiqlanadi . 1902- yilda nemis nazariyotchi fizigi A . Zommerfeld vakuumda yorug ’ lik tezligidan katta tezlik bilan xarakatlanuvchi elektronning nurlanishiga doir ish qilib ajoyib natijalarni olgan edi . Lekin oradan uch yil o ’ tib yaratilgan nisbiylik nazariyasi yuqoridagi posto ’ lati bilan elektronni bunday katta tezlik bilan xarakatlanishi mumkin emasligini ma ’ lum qildi . Natijada Zommerfeldning bu ishi to 1937- yilga qadar esga olinmadi . Nisbiylik nazariyasi vakuumdagina moddiy jismning yorug ’ lik tezligidan katta tezlik bilan xarakatlanishi mumkin emas , deb uqtiradi xolos . Muxitda esa moddiy jism masalan : elektron yorug ’ likning shu muxitdagi tezligidan ( bu tezlik faza tezligi deyilib u    C / n ga teng , n - muxitning sindirish ko ’ rsatkichi ) katta tezlik bilan xarakatlanishi va bunda u nurlanishi mumkin . Shu nurlanishni Vavilov - Cherenkov nurlanishi deyiladi va u 1934- yilda tajribada aniqlanib , rus fiziklari I . Ye . Tamm va I . M . Franklar tomonidan nazariyasi yaratilgan xamda shu nurlanishni ochib , nazariy tushintirganliklari uchun 1958- yilda ular xalqaro Nobel mukofoti sovriniga sazovor bo ’ lishgan .

Adbabiyotlar: 1.Raximov A. U., Otaqulov. B. O. “Elektrodinamika va nisbiylik nazariyasi” 1kitob. Toshkent “O’qituvchi”1985-yil. 2.Mallin R. X. “Klassik elektrodinamika” Toshkent “O’qituvchi” 1-qism 1975 y, 2-qism 1978 y 3. Matveey A. N. “Elektrodinamika” Moskva “Visshaya shkola” 1980 g. 4.Matveey A. N. “Elektrodinamika i teoriya otnositelnosti Moskva “Visshaya shkola” 1964 g 5.Tamm. I. Ye. “Osnovi teorii elektrichestva” Moskva “Nauka” 1976 g 6.Landau.L.D., Lifshits.Ye.M. “Elektrodinamika sploshnix sred” Gosudartvennoe izdatelstvo fiziko-matematicheskoy literaturi, Moskva 1959 g

O'xshashlar

Suyuqliklar va gazlar dinamikasi faniga kirish. fanning maqsadi va vazifalari.

Elektr va magnetizm haqidagi ta’limotning rivojlanishi

To’rtqutblik elektr zanjirlari

Elеktr o’lchаsh vоsitаlаrining mеtrоlоgik xususiyatlаri

Bipоlyar trаnzistоrlаrning еkvivаlеnt sхеmаsi vа pаrаеtrlаri