Sinfiy jamiyat asoslarining paydo bolishi - История - Рефераты

Sinfiy jamiyat asoslarining paydo bolishi

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

88 KB

Sinfiy jamiyat asoslarining paydo bolishi Reja: 1. Harbiy demokratiya 2. Jamiyatta toifalarning paydo bolishi 3. Davlatning vujudga kelishi 4. Ibtidoiy davr madaniyati.

Harbiy demokratiya. Urug’chilik tuzumining buzilish davridagi siesiy ust kurmasi harbiy demokratiya deb ataladi. Urug’chilik tuzumi ravnaq topgan zamonda mavjud bo’lgan boshqarish organlari: xalq yig’ilishi, oqsoqollar kengashi, yulboshchi, lashkarboshi harbiy demokratiya davrida ham zohiran (shakllan) saqlanib qolgan, ammo ular o’z mohiyati jihatidan o’zgargan. Xalq yig’ilishida faqat 16 yoshdan 60 yoshgacha bo’lgan erkaklar, ya’ni harbiy yoshdagi kishilargina ishtirok qilishgan. Yig’ilishla zodagonlar boshchilik qilib, xalqni o’Z idorasiga majburan buysundirganlar. Yig’ilishning qarori ularga bog’liq bo’lgan xalq zodagonlarning fikriga o’z munosabatini qichqiriq yoki qurolyaroig’ni taqillatish bilangina bildirganlar. Bularning hammasi zodagonlar kompetentsiyasini kengaytirish hisobiga xalq yig’ilishining jamiyat hayotidagi ahamiyati pasaya borganini ko’rsatadi. Yulboshchi barcha masalalarda kengash bilan maslahatlashib turgan. U kengash a’zolarining roziligisiz bironta muhim masalani ham xal qilmagan. Oksoqollar kengashi va yulboshchi sud vazifalarini bajarganlar, sud xalq ishtirokida bo’lgan. Yulboshchi diniy e’tiqodni nazorat qilgan. Yo’lboshchi mansabiga eng boy patriarxal oila boshlig’i dastlab muayyan bir muddatga keyinchalik umrbod saylab quyilgan. Ishlab chiqarish ko’lami kengaya borgan sari uning tashkil etilishi va ijtimoiy tartiblar murakkablasha borgan, yangi odatlar va ijtimoiy funktsiyalar paydo bo’lgan, bularni ijro etish uchun tobora ko’proq bilimga va tajribaga ega bo’lish talab etilgan. Yulboshchida oila shunday kerakli tajribalar to’plana borgan. Ijtimoiy burchlarni bajarish iqtisodiy foyda keltira boshlagan, jamoa rahbarida o’z bilimi va tajribasini boshqalardan yashirib, ularni o’g’liga o’rgatishdan manfaatdorlik paydo bo’lgan. Ota o’lgandan so’ng jamoa yulboshchining vazifalarini ijro etishni uning bu ishda eng bilimli bo’lgan o’g’liga topshirgan. SHu tariqa ijtimoiy mansablar bir oila doirasida meros bo’lib qola boshlagan. O’sha zamonda urushlar tez-tez bo’lib turgan. Qo’shnilarning boyliklarni talon qilish uchun, osonlik bilan va tez o’ljalar olish maqsadida urushlar olib borilgan. Ular muayyan odamlar turkumining (kategoriyasining) doimiy kasbkoriga aylangan. Tez-tez bo’ladigan urushlar vaziyatida erkin jamoa a’zolarini harbiy

tashkiloti tabiiy hodisa hisoblangan, harbiy boshliqlarning roli oshgan, bu kasb jamiyat ichida faxriy rahbarlik mavqeini va boylik orttirishni ta’minlagan. Qabiladoshlarning tinchlik-xotirjamligi ularning harbiy mahoratiga bog’liq bo’lgan. Urush vaqtida ular lashkarga rahbarlik qilishgan; lashkar an’anaviy urug’- qabilaga mansublik belgisiga qarab tuzilgan. Lashkarboshining kuchli, botir, sadoqatli jangchilardan tuzilgan doimiy drujinasi bo’lgan; u ana shu jangchilar yordamida tobora ko’proq obro’ga ega bo’lgan. Bosqinlar qilgan, bunday yurishlar harbiy texnikani rivojlantirishga, qabilaning harbiy tashkiloti sifatidagi rolini oshirishga, qarindosh qabilalarning ittifoqlarini tuzishga, qishloqlarni hujumlardan himoya qilish maqsadida ularning atrofini tuproq g’ovlar urug’chilik tuzuminining buzilishini, sinflar va davlatning tashkil topish protsessini tezlashtirgan. Urug’chilik tuzumining buzilish davrini kechirgan barcha xalqlarda harbiy demokratiya bo’lgan. Gomer jamiyatida, podsholik davridagi Rim tarixida, skiflarda, keltlarda, germanlar va normandlarda harbiy demokratiya klassik shaklda mavjud bo’lgan. Sinflarning, davlatning vujudga kelishi. Sinflar va davlatning tashkil topishi haqida, ya’ni qullikning ozodligi to’g’risida, sinfiy mansublikka qaramay barcha xalqlarning tinchlik bardamligini saqlash uchun davlat barpo qilinganligi xususida turli nazariyalar bor. "Zo’rlik nazariyalar va davlat istilolar natijasida vujudga kelgan, deb hisoblaydilar. Istilochilar go’yo hukmron sinfni tashkil etgan va qul qilingan kishilarni o’z hokimiyati ostida saqlab qolish uchun davlat barpo qilgan emish. Bu nazariya ham, yuqorida ko’rsatilgan nazariyalar kabi noto’g’ridir. Istilo (tashqi omil) ichki sotsial iqtisodiy rivojlanish protsessiga tezlashtiradi yoki sekinlashtiradi, lekin sinflar va davlatning tashkil topishi uchun asos bo’lmaydi. Zo’rlik qullikdan qadimiyrokdir. Birinchi juda katta ijtimoiy mehnat taqsimoti oqibati sifatida vujudga kelgan qullik kosibchilikning dehqonchilikdan ajralib chiqishi bilan, savdogarlar sinfining paydo bo’lishi bilan mustahkamlana borgan. Asta-sekin qullar ishlab chiqarish vositalaridan mahrum bo’lgan huquqsiz sinfni tashkil qilishgan.

Ishlab chiqarish va (ijtimoiy) iste’mol vositalari, shuningdek qullar egalaridan iborat kuldorlar sinfi vujudga kelgan. Urug’ va qabila boshliklari, lashkarboilar, koxinlar, savdogarlar kuldorlar bo’lib qolishgan. Ular kulida boyliklar tuplana borgan sayin xalqdan ajralib, urug’-qabila zodagonlarini tashkil etishgan. Urug’ qabila zodagonlari eng yaxshi va katta-katta er uchastkalarini egallab olish hisobiga, shuningdek, jamoa a’zolarining, qullarning qo’shimacha maxsulotlarini o’zlashtirish, buysundirilgan qabilalardan o’lpon va xiroj to’latish hisobiga boyishgan. Qo’shimcha maxsul jamoa a’zolarining sovg’alari, qurbonliklari shaklida va to’g’ridan-to’g’ri bosib olish yuli bilan zodagonlar qo’liga tushgan. Bu ish ular uchun oson bo’lgan, chunki ular ijtimoiy mulkning qo’riqchilari hisoblangan. Lashkarboshilar harbiy o’ljalarning juda ko’p qismini tortib olib, o’z mulk-boyliklarini ko’paytira borishgan. Jamoada zodagonlar boyliklarining oshib borishi bilan bir qatorda, mulkiy tabaqalanish kuchaygan, kambag’allar ommasi tobora ko’paygan, ular boy odamlarga qaram bo’lib qola boshlaganlar. SHu tarika ishlab chiqarishda turlicha yrin to’dagina va jamiyatda har xil manfaatlar bo’lgan, mulkiy jihatdan farq qiladigan odamlar gruppalari tashkil topgan. Bunday sharoitlarda eski boshqarish organlari ishlay olmagan. Ular qullar va quldorlarning, boylar va kambag’allarning manfaatlarini kelishtira olishmagan. YAngi organlar bo’lishni talab qilingan, ular urug’chilik tashkilotidan tashqarida vujudga kela boshlagan, shu organlar bilan birga davlat paydo bo’lgan. SHunday qilib, "davlat aslo jamiyatga tashqaridan zo’rlab kiritilgan emas". Davlat jamiyat gruppalarining qarama-karshi manfaatlarini kelishtirmagan. Davlat iqtisodiy jihatdan eng qudratli va siyosiy jihatdan hukmron sinfning apparati sifatida kambag’allar bilan manfaatlarini tiyib, qisib kuygan. Davlatning ikkinchi vazifasi (funktsiyasi) - chegaralarni qo’riqlash va kengaytirishdir. Davlatning muhim belgisi xalqdan ajralgan oshkora hokimiyatdan, shuningdek kishilarni territorial alomatga qarab birlashtirishdan iborat. Qabila aristokratiyasining yordamiga (madadiga) va shaxsiy drujinalarning kuchiga

tayanuvchi oliy lashkarboshilar davlatlarga boshliq bo’lib olishgan. Bir qator joylarda erkaklarning yashirin ittifoqlari boshliqlar xokimiyatini mustahkamolashga yordam berishgan; bu ittifoqlar shakllana tgan davlatchilik sharoitida sud-politsiya vazifalarini bajarganlar. G’arbiy Afrikadagi yashirin ittifoqlar bu jihatdan ayniqsa yakqol misol bo’la oladi: ular faqat patriarxatni qaror toptirish dastagigina emas, balki jamiyat yuqori tabaqasi qo’lida hukmronlik quroli ham bo’lishgan. YAshirin ittifoqlar har qanday norozilik urinishlarini kuch bilan bostirish maqsadida aholini diniy-sehrgarlik marosimlari yuli bilan qo’rqitib, shuningdek to’g’ridan-to’g’ri qirg’in qilib, ularning boshliqlari uchun davlat hokimiyatiga yul ochib berishgan. Tarixiy taraqqiyot protsessining notekisligi sababli urug’chilik tuzumining emirilishi va davlatning vujudga kelishi qadimgi zamonda ham, o’rta asrlarda va yangi zamonda ham ruy bergan. Ba’zi bir relikt qabilalar hozirga qadar urug’chilik tuzumining turli bosqichlarida hozirgi vaqtgacha mavjuddir. Dastlabki sinfiy jamiyatlar eramizdan avvalgi IV ming yillik oxirida eneolit davrida qadimgi SHarkdagi Nil, Dajla va Frot daryolari vodiylarida dehqonchilik bilan shug’ullangan xalqlarda paydo bo’lgan. Eramizdan avvalgi III ming yillik o’rtalarida hind vodiysida, II ming yillikda - Egey dengizi havzasida, Kichik Osiyoda, Finikiya, Janubiy Arabistonda, Xuanxe daryosi vodiysida davlatlar vujudga kelgan; eramizdan avvalgi I ming yilligida eski va Markaziy Amerika territoriyasining katta qismida. Ibtidoiy davr madaniyati. 1. Amaliy bilimlar. Odamning tabiat bilan juda og’ir kurashida mehnat qurollari murakkablasha va takomillasha borgan; bunda suyiltayoqlar va kupol tarashlangan tosh parchalaridan kamon va o’qlar, silliqlangan tosh boltalar va suyak buyumlar, metallardai foydalaiish, juda oddiy dastgohlar ixtiro qilish sari rivojlanish yuli bosib o’tilgan.

Eng sodda mexanik moslamalar: er kovlaydigan tayoq va chopqich asosida yuzaga kelgan richag-dastak va pona bo’lmay turib hozirgi texnika mavjud bo’la olmas edi. Odamlar tabiiy g’orlardan foydalanish ishlaridan turli-tuman sun’iy uy-joylar qurishga asta-sekin o’ta borishgan. Novdalar, xodalar, pustloq, terilar, namat, keng barglar, poxol, kolish, turli hayvon suyaklari, chim, daraxt, loy, tosh, keyinrooq g’isht, avval boshda quritilgan g’isht, so’ngra pishirilgan g’isht uy-joylar qurish uchun material sifatida xizmat qilgan. Dastlabki turar joylar parda devorsiz, eshiksiz va derazasiz bo’lgan. Arxeologlar doimiy turar joylarning gulxanlar yordamida isitila boshlanishining orinyak- solyutre bosqichiga oid deb hisoblaydilar. Turar joyning tepasidan ochilgan tuynukdan yorug’ ham tushib turgan. Arxeologik ma’lumotlarga ko’ra, madlen davrida sun’iy yoritish paydo bo’lgan. Uy-joyni yoritish uchun pilikli tosh kosalarga yog’ solib ishlatilgan. SHuningdek, qorachiroqdan foydalanilgan. Dastlab hech qanday mebel bo’lmagan, erga buyra, terilar solib, bosh ostiga yostiq o’rniga yog’och taglik quyib uxlashgan Suri va mebel keyinroq paydo bo’lgan. Amerika indeetslari gamaklarda (osma tur belanchaqlarda) uxlaganlar. Uy-ruzg’or buyumlari navdalardan, qayin po’stlog’idan, bambuk, kokos yong’og’i po’chog’i, qovoq yogoch, loy va teridan yasalgan. Dastavval maxsulotlar to’qima, usti loy bilan suvalgan idishlarda saqlashan, ovqat esa qizitilgan toshlar yordamida yog’och tog’orachalarda pishirilgan. Faqat keramika ixtiro qilingandan keyingina chinakam ovqat pishirish mumkin bo’lgan. Ovqat eyish vaqtida kosa, tovoq, qoshiq, pichoq va cho’plar ishlatilgan. Don maydalash - talqon qilish uchun toshdan yasalgan don yanchgichlar, yog’och o’g’irldar mavjud bo’lgan. Ibtidoiy kiyim-boshning turlari juda xilma-xildir. Uning yuzaga kelishi va rivojlanishi iqlim sharoitlariga bog’liq bo’lgan. Hammadan aaval sovuq o’lkalarda kiyim-bosh paydo bo’lgan. Fartuk, kamar (belbog’), plash, yupka erkak va ayollarning kiyim-boshining eng qadimgi elementlari deb hisoblanadi. Engil kiyim va ishton keyinroq iaydo bo’lgan. Tabiiy sharoitlarga qarab barglardan, teri,

o’simlik tolasidan va yungdan kiyimlar tikilgan. Kiyim-boshni suyak ninalar bilan tikishgan. YOg’ochdan, pustloq-chiptadan, teridan, namat va yungdan qilipgan oyoq kiyimlari kiyim-boshga nisbatan keyinroq vujudga kelgan va hamma joyda birdan paydo bo’lavermagan. Uy-joylar qurilishi, kiyim-bosh, oyoq kimiyi, uy-ro’zg’or anjomlari ishlab chiqarish xona kasblarining yog’och, daraxt po’stlog’i va teri ishlash, terilar tayyorlar va to’qish shaklida rivojlana borishi bilan bevosita bog’liqdir. Avval boshda qayiqlar, chana, chang’i, keyiiroq bronza asrida ixtiro etilgan g’ildirakli aravalar transport vositasi bo’lib xizmat qilgan. Inson faoliyatining barcha sohalaridagi tajribalar saqlanmay turib progressiv tarixiy taraqqiyot mumkin bo’lmagan bulur edi. Urug’ning, qabilanitng zo’r berishlari tufayli orttirilgai bilimlarpi keksa avlod ijtimoiy xarakterga ega bo’lgan ta’lim vositasi bilan yosh avlodga berib kelgan. Ilk yoshidagi bolalar kattalarning ishlab chiqarish faoliyatiga jalb etilgan. Lekin initsnatsiya vaqtida yigit va qizlarga chinakam ta’lim berilgan. Odamlarning amaliy bilimlari maqollar va matallarda aks etgan Insonning tabiat bilan kurashida aks sadolarini xalq og’zaki ijodida (folklorda) uchratamiz. Afsonalarda, miflarda, ertaklarda qahramonlarning mardonavor ish-xarakatlari aks ettiriladi, ko’pincha urug’larning, qabilalarning kelib chiqishlari haqida, dunyoning paydo bo’lishi to’g’risida hikoya qilinadi. Ibtidoiy jamiyatda yozuv bo’lmagan, shuning uchun afsonalar avloddanavlodga og’zaki ko’chib yurgan. 2. Tafakkur va nutqning o’sishi Tafakkur va nutq taraqqiy qilmay turib madaniyatning vujudga kelishi mumkin emas.

Burjua fanida arxantroplar va paleantroplar tafakkuri xususida ikkita g’ayri ilmiy kontseptsiya tarqalgan. Bu kontseptsiyalardan birining (evolyutsionist E. Teylor va G. Spenser ilgari surgan kontseptsiya} namoyandalari eng qadimgi odamlar tafakkuri bilan hozirgi jismoniy tipdagi insoni tafakkuri o’rtasidagi farqlarni e’tirof qilishmaydi. Ikknichi (L. Levi - Bryulem) ta’rif qilgan kontseptsiyaning izdoshlari hamma ibtidoiy odamlar tafakkurini "mantiqiy tafakkurdan oldingi". ya’ni mantiq qonunlariga buysunmaydigan tafakkur deb hisoblashadi. Eng qadimgi odamlar qurollar yasash uchun ishlatgan materiallar (toshlar, yog’ochlar)ning xususiyatlarini bilib olgan, hayvonlarning odatlarini o’rgangan va ularni ovlay bilgan, eyiladigan va eyilmaydigan mevalarni, etildizli giyohlar va shu kabilarni bir-biridan farq qila olgan. Lekin o’sha davrda odamlar tabiat ustidan xali katta g’alaba qila olmaganlar, binobarin, ularning tafakkuri ham unga yaxshi o’smagan. Olimlar ibtidoiy odamlar tafakkuri va nutqining taraqqiy etishidagi ikki bosqichni ajratib ko’rsatadilar. Ular birinchi bosqichnn arxantroplar va paleantroplar bilan, ikkinchi bosqichni (homo sapiens) bilan bog’laydilar. Barcha olimlar birinchi bosqichda hissiy-ko’rgazma (obrazlar) tafakkur, noaniq nutq ustun bo’lganligini hamda ikkinchi bosqichda abstrakt tafakkur va aniq nutq mavjud bo’lganligini e’tirof qiladilar. Bir xil olimlar abstrakt tafakkur va aniq nutq kurtaklari muste davrida, neandertallarda vujudga kelgan, deb faraz qiladilar. Boshqa olimlar pitekantroplarda, sinantroplarda abstrakt tafakkur elementlari paydo bo’lgan, deb hisoblaydilar. Keyingi paleolitga qadar nutq noaniq bo’lgan, ammo paleontroplar nutqi arxontroplar nutqiga qaragnada ancha taraqqiy etgan. Neandertallarda ko’p ma’noli va yaxlit mazmunli yangi so’z jumlalar paydo bo’lgan. Eng qadimgi odamlarda esa bir bo’g’inli, turlanmaydigan va bir-biri bilan bog’lanmaydigan so’zlar mavjud bo’lgan.

Nutq tafakkur bilan chambarchas bog’lanib o’sa borgan. Er yuzida gapirishni bilmaydigan bironta ham xalq yo’q, shuning uchun ham olimlar odam g’oyat katta insoniy muvaffaqiyatlardan biri bo’lgan nutqniig shu darajada o’sishiga qanday yul bilan erishganligini fahmlab, bilib olishlarigagina to’g’ri keladi. Tilning paydo bo’lish imkoniyatini anglash uchun oziq-ovqat qidirib topish yulida cheksiz tashvish tortgan ibtidoiy odamlarimng yashagan sharoitlarini unutmasligimiz kerak. Maymun odamlar oziq-ovqat qidirib topishgan, o’zlarini dushmanlardan birgalikda (kollektiv bo’lib) himoya qilishgan. Ana shu vaziyatda nutq o’sa borgan, chunki, mehnat protsessida odamlarning birgalikdagi ish- xarakatlari to’g’risida so’zlashib quyish, tajriba almashish zarur bo’lgan. SHuningdek, odamning tikka yurishga o’rganishi va mehnat protsessida butun organizmishshg shakllanishi bilan birga ba’zi bir organlar (hiqqildoq, o’pka, til va boshqalar)ning alohida jismoniy tuzilishi nutq o’sishining zaruriy shartidir. Xilma- xil tovushlar chiqara oladigan organlarga ega bo’lgan odam har holda nutq yaratish darajasiga tezda eta olmagan. Nutq avval boshdanoq tovush nutqi, noaniq nutq bo’lgan. Dastlab odam, boshqa hayvonlar kabi, uzuq-uzuq qichkiriqdan foydalangan. Deyarli har bir hayvon mutlaqo ixtiyoriy ravishda qandaydir tovushlar chiqara oladi. Biz hatto hayvonlarni tovushlariga qarab ajrata olamiz va ularni tovush chiqarishga majbur etadigan sabablarni farq qilamiz. Xursandlik, og’riq yoki qo’rqish bilan bog’liq bo’lgan shu kabi qichkiriqlar odam qo’kragidan beixtiyor chiqib, atrofdagi odamlarga o’z sherigining qanday ahvolga tushib qolganini bildirgan. Bir xildagi yashash sharoitlari boshqa kishilarning eshitib qolgan qichqiriq sababini deyarli xatosiz aniqlashlariga imkon bergan. CHunonchi, ma’lum tovushlarga muayyan ma’no berilgan. Odam tovush signallarini berar ekan, ular orqali ma’lum fikrni bildirgan. Imo-ishora tovush nutqida yordamchi element bo’lgan. Odam nutqi eng boshdanoq hayvonlar tovushlaridan shu bilan farq qilganki, kishi yumshoq nutq organlari yordamida ko’pgina xilma-xil tovush birikmalarini

talaffuz eta olgan va ularni tovushlarning yaxlit gruppalariga qo’sha olgan, bularni biz so’zlar deb ataymiz. Til sekin taraqqiy qilgan. U doim kishilarning aloqa va tajriba olishish quroli bo’lib kelgan. Tilda odam hamisha munosabatda bo’lib turgan buyumlarning belgilari ifodalangan Vaziyat xilma-xillasha borgan sayin til yanada boyigan. Ibtidoiy tilda nomlar buyumlarning o’ziga qaraganda ko’proq bo’lgan, chunki har bir odamda o’z tovushlar birikmasi assotsiatsiya qilingan. Nomlar kelishish asosida berilmagan. SHuning orqasida nutq o’sishining ilk bosqichlarida sinonimlar bo’lgan. Ibtidoiy so’zlar turdosh nomlardan ko’ra ko’proq atoqli otlar bo’lgan. Hislarni, munosabatlarni, ish-xarakatlarni ifodalash uchun so’zlar bo’lmagan. Bularning hammasi emotsional qichqiriqlar va harakatlar bilan ifodalangan. Keyinroq odam o’z hislari va fikrlarini ifodalash uchun tildan foydalanish imkoniyatini topgan. Til tom ma’nosi bilan fikr quroli bo’lib qolgan. Til bo’lmay turib odamlar hozirgi vaqtda insoniyat ega bo’lgan narsalarga erisha olmagan bulur edilar. Keksa avlod o’z ota-bobolaridan o’rganib olgan hamma narsalarini til yordamida kichik avlodga o’rgatgan va bu bilan hayot sharoitlarini yaxshilash yulida bundan buyon olib boriladigan ishni engillashtirgan. Tafakkur bilan mahkam bog’langan til noaniq tovush tilidan boshlab to urug’larning, keyinchalik qabilalarning aniq tillariga qadar uzoq taraqqiyot yulini o’tdi. Qabilaviy tillar o’rnini sinfiy jamiyatlarda xalqlarning tillari egalladi. Kapitalistik munosabatlarning rivojlanishi bilan milliy tillar paydo bo’ldi. Neolit oxiri va metallar asrining boshlariga kelib asosiy qardosh tillar oilalari tarkib topgan: 1) hind - evropa tillari oilasiga (hind tili, eroniy til, slavyan, german, roman, kelt tillari);

2) turk - mongol tillari oilasi (Markaziy Osiyo qabilalari va xalqlarining tillari, turk tillari va mongol tillari). 3) Xitoy - tibet tillari oilasi (SHarkiy Osiyo, Xitoy, Tibst, Vetnam, Birma xalqlarining tillari); 4) Somiy - hamit tillari oilasi (SHimoliy va Markaziy Afrika, Arabiston tillari); 5) Fin - ugor tillari oilasi (Vengrlar, finlar, estonlar, karellar va boshqalarning tillari). 3. San’at. Ijtimoiy ong shakllaridan biri bo’lgan san’at ibtidoiy jamiyatda paydo bo’lgan. U sotsial ehtiyojlardan o’sib chiqqan va odamning ishlab chiqarish bilan aloqasini aks ettirgan. Odam tasviriy faoliyatining dastlabki ko’rinishlari muste davriga oid deb hisoblanadi: La Ferrasi manzilgohida (Frantsiya) tosh taxta ustiga bir necha juft-juft qilib joylangan kosasimon chuqurchvlar topilgai; Jruchula g’orida (Gruziyada) yondosh burama kertiqli suyak paydo bo’lmagnligi topilgan; boshqa manzilgohlarda mineral bo’yoq (oxra) bo’laklari va yo’l-yo’l chiziq tushirilgan tosh parchasi topilgan. CHinakam san’at yodgorliklari keyingi paleolitda paydo bo’lgan shu bilan birga tasviriy san’at madlen davrida ravnaq topgan. Keyingi paleolit tasviriy san’at asosan g’or rassomliuk san’ati va haykaltaroshligi shaklida gavdalantirilgan. Xavaskorlar ko’p hollarda ayollarni tasvirlab, ularga xos belgilarni juda bo’rttirib ko’rsatishgan, bu esa ona urug’ining mavjud bo’lganligi bilan bog’liqdir, hayvonlardan mamont, ot va bug’u rasmlari ishlangan, bu tasvirlar odamlarning xo’jalik faoliyatini aks ettirgan. Hayvonlar g’orlarning devorlariga, ko’p hollarda, tabiiy kapalikda mineral buyoq (qora, oq, sariq buyoqlar bilan, suyakka o’yma naqsh bilan va onda-sonda haykalchalar shaklida tasvirlangan. Odamlar asosan mamont suyagidan, ba’zida yumshoq tosh jinslaridan ishlangan haykalchalar va ora-sira rasmlar shaklida (Frantsiyada Uch og’ayni g’orida) tasvirlangan. G’or rassomlik san’ati yodgorliklari dastlab G’arbiy Evropada: Ispaniyada (Altamir g’ori), Frantsiyada (Fon, Lasko g’ori), keyinroq SSSRda (Uralda Kapova g’ori,

1959 y) topiladi. Haykalchalar Tereneyadan to Baykalgacha bo’lgan erlarda, masalan; Frantsiyada (Brassempun sun’iy g’ori), Avstriyada (Villendorf manzilgohi), Italiyada (Grimaldi sun’iy g’ori) topildi. Topilgan haykalchalar (50 ga yaqin haykalcha) qatorida Dondagi (Voronej yonida) Kost tsenki I Evropada birinchi o’rinni egallaydi. Paleolit san’ati din bilan bog’liq bo’lgan. Keyingi paleolitdan bizning davrgacha ancha ko’p sonli san’at yodgorliklari kelib etgan, ularning diniy marosimlari xarakterdaligi shubxasizdir. Nayzalar bilan shikastlantirilgan hayvonlarning g’orlar devorlaridagi tasvirlari (Ispaniya, Frantsiya) marosim raqslarini ijro qilayotgan hayvonlar qiyofasida niqoblangan odamlarning suratlari, hayvonlar (ot, ayiq va boshqalar)ning haykal shaklidagi tasvirlari ana shunday yodgorliklar jumlasidandir: haykal shaklidagi hayvonlar gavdasida nayzalar zarbalarining izlari saqlanib qolgan, ularning atrofida ko’pdan-ko’p odam oyoqlarining izlari ko’rsatilgan. Tasvirlar hayvonlar mo’ljallangan ov ob’ektidan iborat bo’lgan. Qurol bilan "sanchilgan" hayvonlar va odamlar izlarining shunday tasvirlanganligi g’orlarda sodir bo’lgan magiya (grekcha mageia - "sehrgarlik") marosimlarini ko’rsatadi: bunda bo’lishi mumkin bo’lgan o’ljani haqiqiy o’ljaga aylatirish maqsadi ko’zlangan. G’orlarda birining nomida 10-16 yashar o’g’il bolalar va kata yoshli odam tovonlari izlarining mavjudligini u erda ruy bergan initsiatsiya bilan bog’laydilar. Keyingi paleolit san’ati mezolit davridagi shartli tasvirga nisbatan juda realligi bilan ajralib turadi; mezolit davridan odamlar va hayvonlarning qoya toshlardagi tasvirlari etib kelgan, lekin bular kichikroq o’lchamlaridagi va umumiy manzaralar shaklidagi tasvirlardirki, paleolitda ular bo’lmagan. Xavaskor rassom bug’ular podasini tasvir etish uchun suratning oldingi qismida bug’uning rasmini, nariroqda faqat shoxlarinigina chizgan. Neolitda ilgarigi san’at shakllari bilan bir qatorda yangi, dekorativ yunalish rivojlangan. Odamlar keramikani, qurol-yaroqni naqshlar bilan bezashgan, loydan

haykalchalar yasay boshlashgan. Neolitga oid qoyatoshlardagi tasvirlar SSSRda (Onega ko’lining sharqiy sohilida va Oq dengizda) topildi. Qo’shiqlar va raqslar ibtidoiy san’atning muhim turi bo’lgan. Ibtidoiy raqslar, ko’pincha taqlidiy raqs-o’yinlar mehnat faoliyati ritmini ifodalagan. Odatda ovga jo’nash va harbiy boshlash oldidan ijro etiladigan ovchilikka oid va harbiy raqslarda din bilan bog’lannsh ko’riladi. Raqsning vujudga kelishi madlen davriga oid deb hisoblanadi. Raqs mehnat protsesslari ritmlaridan paydo bo’lgan qo’shiq muzikasi va instrumentar (cholg’u asboblari bilan ijro etiladigan) muzika bilan bevosita bog’langan. Ana shu ibtidoiy san’at ikki turining chambarchas bog’langanligi shu bilan isbotlanadiki, ko’pgina qabilalar qo’shiq bilan raqsni bir so’z bilan ifodalaydilar. Ibtidoiy qo’shiq ritmli nutqdan tashkil topgan. So’zlab kuylash (rechitativ) qo’shiqning birinchi shaklidir, kuy keyinroq yuzaga kelgan: Ibtidoiy odamlar muzika asboblarining hamma turlarini; urma muzika asboblari, duxovoy cholg’u asboblari, torli cholg’u asboblariii yaratganlar. Ularning vujudga kelishini kamon bilan (torli asboblar), shoz, bambuk bilan (duxovoy va urma cholg’u asboblari) bog’landilar. Treshchatkalar (o’zi jaranglamaydigan urma muzika asboblari va baraban-do’mbiralar) ayniqsa keng tarqalagan. Jasur ovchilarni, botir jangchilar va shu kabilarning qahramonona ishlarini ifodalovchi raqslarga muzika jo’r bo’lgan. 4. Ibtidoiy din. Din - ijtimioy ong shakllaridan biri bo’lib, u odamlarning g’ayri tabiiy kuchlar mavjudligiga ishonishlari bilal bog’liq bo’lgan munosabatlariii, ularning ish-xarakatlari va qarashlar sistemasini aks ettiradi. Din juda qadimgi zamonda odamlarning o’z tabiati va tashqi tabiat haqidagi noaniq va mujmal, sodda tasavvurlaridan, tabiat bilan kurashda ularning iqtisodiy rivojlanish darajasining pastligi bilan bog’liq bo’lgan zaifligi - kuchsizligidan kelib chiqqan. Modidy hayot sharoitlari, ya’ni dinniy sotsial ildizlari ta’siri ostidagina

inson ongida noto’g’ri dunyoqarash vujudga kelishi mumkin bo’lgan. SHuningdek, dinning pado bo’lishi uchun odamlarning tabiat tashqi kuchlari oldidagi ojizligi ularning ongida aks etishi yoki o’z tushunchasida o’zgarishi zarur bo’lgan. Demak, inson ongi o’sib, endi unda o’z kundalik hayotida uchraydigan tabiat hodisalarining sabablarini izohlashga urinishlar paydo bo’lgan vaqtdagina dinning yuzaga kelishi mumkin bo’lgan. Abstrakt tafakkur paydo bo’lishi natijasidagina ana shu darajaga erishish imkoniyati tug’ilgan. Neandertallarda diniy tasavvurlar mavjud bo’lganmi? Diniy tasavvurlarning paydo bo’lish vaqti haqida odamlarning ko’milishiga qarab fikr yuritiladi. Neandertallarda endi o’liklarni ko’mish odati bo’lgan. Ma’lumki, neandertallarda o’liklar butun boshliq odamlar gruppasi uchun turar joy bo’lib xizmat qilgan g’orlarga ko’milgan. Ulgan odamlar noaniq shakldagi kichik-kichik chuqurlarga tizallari sal buqilgan holda, yon tomoni bilan uxlab etgan kishi holatida etkizilgan. Marxumning jasadi tuproq va toshlar bilan ko’milgan. Ayrim qabrlarda qurollar va hayvon suyaklari topilgan. Lekin arxeologlarning ko’rsatishlaricha, ular qo’shni madaniy qatlamdan kelib qolishgan. Bir xil olimlar qabrlarning mavjud bo’lganligi asosida, neandertallarda diniy tasavvurlarning kurtaklari paydo bo’lgan, deb taxmin qilishadi; boshqa olimlar diniy tasavvur kurtakldarini din vujudga kelishdan ilgarili davrga taalluqli deb hisoblashadi. Bu masala munozarali masala bo’lib qolmoqda. Diniy e’tiqodlar haqidagi shak-shubhasiz ma’lumotlar keyingi paleolitga oiddir. Din - sotsial-iqtisodiy munosabatlar yuzaga keltirgan ideologik ust kurma bo’lib, u tasavvurlar va urf-odatlar (ibodatlar)dan iborat. Tasavvurlar (dastlab mifologiya - afsonalar, keyin aqidalar) va urf-odatlar (diniy sehrgarlik amallari) diniy sistemani tashkil qiladi. Lekin har qanday afsona va fantaziya diniy bo’lavermaydi. Diniy afsonalar va fantaziyada g’ayri tabiiy mu’jizaviy kuchlarning real mavjudligiga ishonch bor. Dinda g’ayri tabiiy mu’jizaviy narsalar haqidagi tasavvurlar ibodat- e’tiqod bilan bog’liqdir.

Ibtidoiy din shakllaridan biri totemizm - odamlar gruppalarining biror hayvon, baliq yoki o’simlik turi bilan, ya’ni muayyan bir gruppaning "totemi" hisoblanadigan va shu nom bilan yuritiladigan gruppaning o’z totemi bilan g’ayri tabiiy qarindoshlik aloqasiga ishonishdir. Totemizm xo’jalik rivojlanishining ovchilik, terib-termachlab ovqat topish bosqichida vujudga kelgan. Ovchilik o’sha davrdagi odamlarning mashg’uloti bo’lgan, shu sababli urug’lar ko’pincha hayvonlarning nomlari bilan ataladi. Totem hayvonni tanlash ma’lum joyda u yoki bu xildagi evvoyi hayvonning serobligi kabi moddiy sabablarga asoslangan. Masalan, Avstraliyada o’z territoriyasida kenguru ko’p bo’lgan gruppalari kenguri odamlari deb atalgan, vaholanki ularning qo’shnilari territoriyasida bu hayvon bo’lmagan. Totem hayvon hurmat qilingan (qadrlangan). Totemizmning ilk bosqichida totemni o’ldirish va uning go’shtini eyish man etilgan. Muqaddas hayvon faqat urf-odat marosimlari vaqtidagina o’ldirilgan va go’shti eyilgan. SHu tariqa taqiq vujudga kelib, diniy qatag’onlar sistemasiga aylana borgan, bunday qatag’onlar hozirgi zamon dinlarda hanuzgacha saqlanib qolgan. Masalan, xristianlikda ro’za kunlari go’sht-sutli ovqat eyish mumkin emas. Keyinchalik totem-hayvonning ayrim organlari yuragi, jigari va shu kabilarnigina eyish taqiqlanadigan bo’ladi. Taqiq urug’ jamoasining xo’jalik, sotsial va madaniy hayotini reglamentga solgan (muayyan tartib va qonunqoidalarga buysundirgan). Taqiq burch va huquqni ifodalovchi bir forma bo’lgan. Totem gruppalar totem - hayvonlarni ko’plab qirishni taqiqlab, ularning ko’payishi uchun g’amxo’rlik qilishgan. Ularnin sharafiga bayramlar o’tkazilib, bunda odamlar totemga taqlid qilishga, totem - havon terisini yopinib yurishgan. Totemizm sarqitlari ko’pgina xalqlarda yaqin vaqtlargacha saqlanib qolgan. Avstraliyaliklarning dini klassik totemizm namunasidir. SHimoliy Amerika indeetslarining totemistik e’tiqodlari to’liq tasvirlangan. Ibtidoiy jamiyatda totemizm bilan bir vaqtda ingliz olimi E. Talor tomonidan fanga kiritlgan anemizm (lotincha anilma, animus -"ruh", "jon") termini bilan atalgan

boshqa din formasi bo’lgan, anemizm - dunyoda ruhlar jonlar shaklidagi g’ayri tabiiy kuchlarning mavjudligiga ishonishdir. Animizmning ilk bosqichida tanadan ajraladigan va mustaqil yashaydigan jon haqida alohida tasavvur bo’lmagan. Boshlang’ich holatdagi anemizmning o’ziga xos xususiyati - tabiatning ruhlanganligi haqidagi darajalarga ajralmagan (differentsiatsiya qilinmagan) tasavvurdir. Eng oldin jon nafas olish bilan tenglashtirilgan va hayotning gavdalanishi deb hisoblangan. Nafas olish to’xtalishi, ya’ni jonning ketishi bilan hayot jisman va ruhan to’xtagan. So’ngra jonlarning mustaqil tarzda yashashi to’g’risida, ularning ko’chishi haqida tasavvur hosil bo’lib, rivojlana borgan. O’lim faqat odamning jismoniy yashashining to’xtalishi deb hisoblangan. Jon go’yo yashashini davom ettirgan. Jonlar tabiatni egallaydigan tanasiz ruhlarga aylanadi. Ular uchun to’planadigan joylar - fetishlar (portugalcha - fetico "yasalgan") yaratila boshlangan. Tabiiy holatdagi narsalar (toshlar) ham fetishlar bo’lgan. Ibtidoiy dinning shakli bo’lgan "fetishizm" tushunchasini frantsuz olimi SH. de Bross XVIII asrda ilmiy adabiyotga kiritgan. Fetishizm - jonsiz moddiy narsalarga topishishdir, ular g’ayri tabiiy mu’jizaviy xususiyatga ega deb bilishgan. SHuning uchun ham odamlar, ayrim predmetlarni uzlarini balo va ofatlardan saqlaydi deb, yonlariga olib yurishgan. Odam tushunilmaydigan hodisalarga doimo duch kelib, ularni ruhlarning ish- amallariga nisbat berar ekan, ular bilan totuv yashashga, ularni o’z tomoniga og’dirib oligan va o’ziga moyil qilishga intilgan. Odamlar ovqatlanishga kirishar ekanlar, o’zlarining tasavvurlariga ko’ra, go’yo xuddi kishilardagidek xoxish-istaklarga ega bo’lgan ruhlarga ovqat berishgan. Ovqat tayin bir joyga tashlab ketilgan, keyinroq esa muayyan o’rindagi kosaga yoki tarelkaga solib quyiladigan bo’lgan. Qoldirilgan ovqat nazr-niyoz qurbon deb, uni ruhlarga in’om qilish - kurbonlik qilish deb atalgan. Dastavval odam o’zi nima

eydigan bo’lsa, o’shaning bir qismini ruhlarga qurbon qilib kelgan. Ibtidoiy odam hamma ruhlarga birdek munosabatda bo’lmagan: bir xil ruhlardan qo’rqqan, boshqalaridan hayiqmagan. Qadimgi odamning hatto ba’zan o’zini quvontiradigan, ba’zan dahshatga soladigan so’zining kuchi ham o’ziga sirli bo’lib ko’ringan. SHuning uchun u ruhlarga murojaat qilar ekan, so’z vositasida ularni hamma ishda o’ziga yordam ko’rsatishga majbur etishga uringan. Ruhlarga qarata murojaatlar o’tinish - yolvorishlar deb ataladi. Keyinroq yolvorishlardan duo xudoga iltimos bilan murojaat qilish paydo bo’lgan. Hayot va kasallikning har turli hollariga doir yolvorishlar uchun zarur bo’lgan barcha tafsilotlarni bilish oson bo’lmagan, shu sababdan bu ishni yaxshi biladigan maxsus odamlar - duoxonlar, jodugar-sehrgarlar, azayimxonlar, shomonlar paydo bo’lgan. Sibir xalqlarida va Amerika indeetslaida shomonlik va azayimxonlik keng yoyilgan. Oxiratga (narigi dunyodagi hayotga) ishonish va ota-bobolar ruhiga sig’inish anemizm bilan bog’liqdir. Mozorlarda topilayotgan, ibtidoiy odamlarning tasavvurlariga ko’ra, narigi dunyoda marxumga zarur bo’ladigan mehnat qurollari, qurol-aslaxa, zeb-ziynatlar, ovqat qoldiqlari ana shu bog’lanishdan dalolat beradi. Murdalarni qon va olov ramzi bo’lgan qizil rangga buyashgan. Dastlab o’liklardan qo’rqishgan; murdalarning tirik odamlarga zarar etkazishlariga imkon bermaslik uchun ularni bog’lab quyishgan. Keyinroq marxumlarni urug’aymoqlarining ajdodlari deb hisoblana boshlagan. Matriarxat hukmronligi davrida ayol urug’ning bosh onasi birinchi o’ringa ko’tariladi. Patriarxat davrida, urug’ boshlig’i o’z farmonlarida marhum ajdodlarining xohish irodasini dalil qilib keltiradigan zamonda ota-bobolar guruhiga sig’inish ravnaq topgan. Dehqonchilik va chorvachilik rivojlana borishi bilan tabiatga sig’inish e’tiqodlari vujudga kelgan. Odamlarning dahshatli tabiatdan qo’rqishi uni qandaydir rahmdil

qilish istagini tug’dirgan. Odamlar quyoshga, erga, suvga, o’tga topina boshlaganlar. Ibtidoiy odamlarda totemizm va anemizmdan tashqari, sehrgarlik - odamning o’zini g’ayni tabiiy kuchlarga ta’sir ko’rsata olish qobiliyatiga ishonishiga asoslangan ish-ammallari bo’lgan. Sehrgarlik ibtidoiy odamlar hayotining hamma tomonlariga katta ta’sir ko’rsatgan. U hatto tasviriy san’atni ham o’ziga xizmat qildirgan. Keyingi paleolit davriga oid bo’lgan nayzalar, garpunlar sanchib chralangan hayvonlarning tavirlari buning dalilidir. YUqori paleolit davrining odamlari e’tiqodiga ko’ra, bunday tasvirlar ovning muvaffaqiyatli bo’lishiga yordam berishi kerak edi. Sehrgarlik sarqitlari o’z taraqqiyotida orqada qolgan qabila va xalqlarning dinlarida hanuzgacha saqlanib qolgan. Eng qadimgi sehrgarlik amallari kollektiv tusda bo’lgan va ishlab chiqarish protsessini gavdalantirgan. Keyinchalik sehrgarlik amallari shomon, kohinlar tomonidan monopoliya qilib olingan va g’ayri tabiiy olamga ta’sir etishning nozikroq vositasiga aylana borgan, ularning ishlab chiqarish bilan aloqasi tobora tumanlashgan. Sehrgarlik amallari foyda topish uchun ham, zarar etkazish uchun ham qo’llanilgan. Xavf-xatarlardan saqlanish uchun va foyda ko’rish (ovda muvaffaqiyatga erishish) uchun sehrgarlikda ayniqsa ko’p foydalanilgan. Urug’chilik tuzumining emirilish davrida yulboshchilarga va tabiatning turli kuchlariga e’tiqodlar har bir xalqda xudolarga e’tiqodlarga aylangan. Xudolarga bo’lgan e’tiqodlarni maxsus kishilar kohinlar ado etganlar. Ibtidoiy diniy e’tiqodlarning barcha formalari o’z urf-odatlari va marosimlari, e’tiqodga xos taqiqlashlari bilan odamning tashqi tabiat tomonidan saqlganligini mustahkamlab borgan, odamlarning tabiat kuchlariga qarshi kurashdan chalg’itgan, shu bilan chiqaruvchi kuchlarning rivojlanishiga to’sqinlik qilgan. Odamlar diniy urf - odatlarni bajarishga ko’p vaqt sarflashgan, real, dunyoviy talab-ehtiyojlardan chalg’ib qolishgan. Diniy xurofotlar odamlarning tashabbusini siqib-bo’g’ib qo’ygan, ularni aql-idrok ovoziga ko’pincha e’tibor bermaydigan qilib, chang’itib qo’ygan.

5. Ilmiy bilimlar va yozuvning kurtaklari Odam mehnat protsessida atrofidagi tabiati kuzatishlar natijasida bilimlar orttirib borgan. Biz ibtidoiy odamlar bilimlarining darajasi haqida faqat etnografik ma’lumotlar asosidagina fikr yurita olamiz. O’z joyini bilgan, qabila va hatto qo’shni qabila territoriyasining relef kartalarini qumga, yog’ochga, po’stloqqa, teriga chiza olgan ibtidoiy odamlarning geografik bilimlari yaxshi ayondir; ba’zida sayohatchilar shu kartalardan foydalanishgan. Ovchilik hayvonlarning qo’lga o’rgatilishi, eyiladigan o’simliklarni, mevalarni yig’ib-yig’ib olish botanika va zoologik sohasidagi boshlang’ich bilimlardan darak beradi; odamlar shu o’simlik va mevalarning ta’m-maza sifatlari va davolash xossalarini bilib olishni juda barvaqt o’rganishgan. O’simliklarga xos davolash xususiyatlarining kashf etilishidan ibtidoiy meditsinada poroshok (kukun)lar, zaharlar, malham va boshqalar tayyorlash uchun foydalanilgan. Mezolit davridan e’tiboran shikastlangan qo’l va oyoqlarni xirurgiya yo’li bilan kesib tashlash (amputatsiya qilish) usuli qo’llanila boshlangan. Davolashning jismoniy vositalari: massaj, silash, uqalash, qon olish, sovuq va issiq kompress qo’llanilgan. Faqat o’simlik dorilardangina emas, balki hayvonot maxsulotlaridan tayyorlanadigan va mineral dori-darmondan ham foydalanilgan. Oddiy meditsinada faqat tajribaga asoslangan. Ibtidoiy odamlar kasalliklarning sabablarini, kishi organizmining tuzilishi va faoliyatini bilishmagan. Davolash sehrgarlik bilan chirmashib ketgan. Ibtidoiy odamlarda sanash eng boshlang’ich holatda bo’lgan. Odatda uchgacha ba’zan beshgacha sanashgan. 2+2+1=5 Ko’pgina xalqlarda bosh raqami "qo’l"ni bildiradi (ruscha "pyat" nomi "zanyaste") so’zi bilan hamohang, rimcha V qo’l panjarasining soddalashtirilgan tasvirini eslatadi. YOzuvning eng dastlabki shakli urug’chilik tuzumining oxirida paydo bo’lgan. U piktografiya (latincha pictus - "roami solingan", grekcha grappo - "yozaman") deb

atalgan va teriga, po’tsloqqa, yog’ochga, suyakka va toshga solingan shartli rasmlardan iborat bo’lgan. Piktografiya SHimoliy Amerika indeetslarida ayniqsa keng tarqalgan. Keyinchalik mana shu yozuv turidan ieroglif yozuvi paydo bo’lib, rivojlana borgan. Piktografiya ilgari tovush signallari va tovushsiz signallar tili mavjud bo’lgan. Do’mbira zarbalari tovush signallariga taalluqlidir. Tugunli bog’ichlar, daraxtlar va boshqa buyumlardagi alomatlar, daraxtlarning ma’lum bir tomonga egilgan novdalari tovushsiz signallar hisoblangan. Ixtiro etilgan yozuv bilan buyum-narsalar, ish-xarakatlar, voqealar to’g’risida gapirilgan. YOzuv fikrlarni ifodalash va og’zaki til vositasi bo’lgan. YOzuv tillari yozuvsiz tillarga qaraganda kamroqdir. Ibtidoiy jamiyat dunyodagi barcha xalqlar uchun umumiy bo’lgan tarixiy rivojlanish protsesslarini qamrab oladi. YUz minglarcha yillar davomida odamlar gala-gala bo’lib, ya’ni umumiy birgalikda yashaganlar, bunday hayotda sotsial munosabatlar borgan sayin mustahkamlana borgan. Gala, garchi hayvonot olami bilan hali tamomila aloqani uzmagan bo’lsa ham, insoniyat jamiyati tashkilotining birinchi formasi bo’lgan. Bu - odamlar kollektivi bo’lib, unda sotsial aloqalar etakchi rol o’ynagan. Odamlar tabiat kuchlari bilan shiddatli kurashda taraqqiyot yulidan asta-sekin siljib borishgan. Ibtidoiy odamlar mehnat uchun kerakli tosh va suyak qurollarni tobora takomillashtirib, atrofdagi muhitni qadam-baqadam buysundirganlar, ayni zamonda ularning o’z tabiati ham o’zgara borgan. Qariyb 40 ming yil ilgari insoniyat jamiyatida katta sifat o’zgarishi yuz bergan: hozirgi zamon jismoniy tipidagi odam paydo bo’lgan, odamlarning hayvonot dunyosidan ajralib chiqish protsessida tugallangan, uch asosiy irq tarkib topgan, san’at va din vujudga kelgan. Gala negizidan urug’ jamoasi tashkil topgan. Jinsiy munosabatlar o’zgarishlarga uchragan: promesskuntetdan gruppaviy nikohning turli formalariga o’ta borilgan, so’ngra bu formalar juft oilaga o’rin bo’shatib bergan. ishlab chiqaruvchi xo’jalik bu formalari va urug’chilik demokratiyasining rivojlanishi urug’chilik tuzumining ravnaq topgan davriga oiddir.

Mehnat uchun kerakli qurollarning keng yoyilishi bilan, plugdan foydalanib qilinadigan dehqonchilikning, chorvachilik va ixtisoslashtirilgan maxsuldor baliq ovlashning vujudga kelishi bilan bog’liq bo’lgan ishlab chiqaruvchi kuchlarning tobora o’sa borishi natijasida matriarxat o’rnini patriarxat egallagan. Patriarxatning tashkil topishi urug’chilik tuzumi buzilishining boshlanishi bo’lgan. O’sha zamonga kelib xususiy mulk, dastlab faqat boshqa qabilalarga mansub bo’lgan odamlarni qul qilish (harbiy asirlar) shaklidagi, keyinroq esa boshqa qabiladosh odamlarni qul qilish (qarzini to’lay olmaydigan qarzdorlar) shaklidagi qullik paydo bo’lgan. Patriarxat qaror topshi bilan patriarxal oila yuzaga kelgan (qullar uning tarkibiy bir qismi bo’lgan), urug’chilik tuzumininng emirilish davrida bu oila o’rnini monogam oila egallagan. YAkka xo’jalik rivojlanishi bilan territorial aloqalari qon-qarindoshlik aloqalarini siqib chiqargan qo’shni jamoa vujudga keladi, yangi tashkil topgan ijtimoiy sinflarning to’qnashuvi natijasdi sifatida davlat vujudga kelgan. Ishlab chiqaruvchi kuchlar va ishlab chiqarish munosabatlari notekis rivojlanganligi sababli, Er yuzining har xil oblastlarida turli vaqtda, ibtidoiy jamiyat o’rnini sinfiy jamiyat oladi jismoniy tipidagi odam paydo bo’lgan, odamlarning hayvonot dunyosidan ajralib chiqish protsessida tugallangan, uch asosiy irq tarkib topgan, san’at va din vujudga kelgan. Gala negizidan urug’ jamoasi tashkil topgan. Jinsiy munosabatlar o’zgarishlarga uchragan: promesskuntetdan gruppaviy nikohning turli formalariga o’ta borilgan, so’ngra bu formalar juft oilaga o’rin bo’shatib bergan. Ishlab chiqaruvchi xo’jalik bu formalari va urug’chilik demokratiyasining rivojlanishi urug’chilik tuzumining ravnaq topgan davriga oiddir.

Foydalanilgan adabiyotlar 1. Першитс А.И., Монгайт А.М., Алексеэв В.П. История первобмтного обвшества. - М.:Наука, 1967. 2. Алексеэв В.П. Становлениэ человечества. - М.: Висшая школа, 1984. 3. История первобггного обшества. Эпоха первобитной родовой обвдини – М.:Наука, 1988. 4. Ibtidoiy jamoa tarixini o ’ rganishda sotsiologik - etnografik nazariya namoyandalari va ular ta ’ limotlari . 5. Ibtidoiy jamoa to’g’risida neoevolyutsion nazariya mohiyati. 6. Asqarov A. O’zbekiston tarixi. - T.O’qituvchi. 1994. O’zbekiston tarixi. - T. Universitet. 1997. 7. Теголко Л.И, Соливон И.И. Основим современной антропологии. Минск. 1989.

Похожие

Ibtidoiy jamoa tuzumining parchalanishi uchun iqtisodiy shartsharoitlarning paydo bolishi

Ibtidoyi jamiyat da sinfiy tabaqalanish va ilk davlat birlashmalarini tashkil topishi

O'zbekistonda davlat mustaqilligining huquqiy asoslarining yaratilishi

Insonning paydo bo’lishi

Ibtidoiy jamiyat tarixi