Siyosiy zamonaviylashuv - Политология - Рефераты

Siyosiy zamonaviylashuv

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

73.5 KB

Siyosiy zamonaviylashuv Reja: 1. Siyosiy rivojlanish va zamonaviylashuv tushunchasi 2 Demokratiyaga o'tish 3. O'zbekistonda tizimli transformatsiya xususiyatlari

Siyosiy rivojlanish va zamonaviylashuv tushunchasi Bugungi kunda dunyodagi siyosiy jarayonlarni odatdagi, eskicha yondoshuvlar orqali tushuntirib bo'lmaydi. Bu jarayonlarning mohiyat mazmuni ularni tahlil qilish chegaralarini kengaytirishni, bu jarayonlarga ta'sir etuvchi barcha omillarni xisobga olishni talab etadi. Buning uchun tsivilizatsion yondoshuv juda mos: u asosiy diqqatni qadriyatlar tizimi, madaniyat, mentalitetga qaratadi. Jamiyatlar ham oddiydan murakkabga tomon rivojlanadi. Ana shu rivojlanish jarayonida jamiyatlarni an'anaviy va zamonaviyga ajratib o'rganish qabul qilingan. An'anaviy va zamonaviy jamiyatlarning eng muhim farqi - ularning turlicha qadriyatlar tizimiga asoslanishidadir. An'anaviy jamiyatlar uchun iqtisodda texnologik ortda qolish xos. Ijtimoiy sohada ijtimoiy munosabatlar ko'plab qoidalar, an'analar, udumlar bilan tartibga solinadi. Jamiyatning asosini jamoa tashkil etadi. Bunday jamiyatlarda odamlar mavjud ijtimoiy munosabatlarni saqlab qolishga intiladilar, o'z turmush tarzlaridan farq qiluvchi boshqa qadriyatlar tizimiga salbiy yondashadilar. Zamonaviy jamiyatlarga sanoati rivojlangan davlatlar kiradi. Bu: jamiyatlarning: ijtimoiy munosabatlar tizimida shaxs eng oliy qadriyat sifatida e'tirof etiladi. Zamonaviy jamiyatlar pragmatizm, ratsionalizm, tanlash erkinligi, mulkchilik; madaniyatlar muloqoti kabi umumiy qadriyatlar asosida rivojlanadi.Erkin individlar fuqarolik jamiyatini tashkil etadilar. Hukumat va ratsional byurokratiya ularning oldida mas'uldir. An'anaviy va zamonaviy jamiyatlar oralig'ida o'tish davrini boshidan kechirayotgan jamiyatlar joylashgan. Ular qaysidir sohalarda zamonaviylashgan bo'ladilar. Masalan, ishlab chiqarish sohasida texnologik modeonizatsiyani amalga oshirib, iqtisodiy qoloqlik va tabaqaviylikni enggan, ammo an'anaviy qadriyatlar, udumlar, diniy me'yorlar ijtimoiy munosabatlarda etakchilik qiluvchi jamiyatlar – shularga misol bo'la oladi. Sobiq MDH mamlakatlari, Hitoydek ulkan qo'shnimiz, Janubiy Amerikadagi qator davlatlarni o'tish davrini boshidan kechirayotgan mamlakatlar, deb hisoblash mumkin.

Umuman shuni ta'kidlab o'tish lozimki, ko'rsatilgan jamiyatlarning qaysi biri – yaxshi, qaysi biri – yomon, degan nazariy tahlilning abstrak modellaridan biri, xolos. Rivojlanish, ya'ni siyosiy tizimning o'zgarib borayotgan ijtimoiy sharoitga moslashish qobiliyatining ortib borishi tarixiy, tabiiy va uzluksiz jarayon. Turli ijtimoiy tizimlarda u turlicha ijtimoiy va madaniy negizlarda, o'ziga xos tarzda kechishi mumkin. Rivojlanish yuqori va zamonaviy texnologiyalarga o'tishni muqarrar qilgan holda, an'anaviy qadriyatlar tizimi, an'analar, odatlar, hayotiy tamoyillar va turmush tarzini butkul emirilishini anglatmaydi. Buning yorqin misolini Yaponiya tajribasida kuzatish mumkin. Yaxshi ma'lumki, Ushbu jamiyatda bu borada na'muna bo'ladigan uyg'unlikka erishilgan. Jahon tsivilizatsiyalari ichida o'ziga xos va mos o'rinni egallab turgan halqimiz madaniyati ham O'zbekistonning eng taraqqiy etgna mamlakatlar qatoriga o'tishi yo'lida to'g'anoq emas, asosiy, bosh omilni tashkil etadi. An'anaviy jamiyatlardan zamonaviylarga o'tish – ijtimoiy hayotni qayta ishlab chiqarish uslubini o'zgartirishni, ya'ni jamiyatning odatdagi mavjudlik shakllarini qayta — qayta yaratuvchi turidan, individ ehtiyojiga ko'ra ijtimoiy munosabatlar doimo takomillashib boruvchi jamiyatga o'tishini anglatadi. Bu tarzdagi rivojlanish fanda zamonaviylashuv termini bilan belgilanadi. Zamonaviylashuv — rivojlanishning funktsiyasi, deb qarash qabul qilingan. Zamonaviylashuv - jamiyat tizimi hususiyatlarining o'zgarishi jaryoni sifatida uning eng muhim sohalarining qayta qurilishini va murakkabrok, ammo moslashuvchan turmush tarzining shakllanishini nazarda tutadi. Iqtisodiy sohada zamonaviylashuv — tovar — pul munosabatlarining keng tarqalishi, texnologik inqilobni, mehnat samaradorligining doimiy o'sish qobiliyatini ta'minlay oluvchi kasbiy ixtisoslashuvning yuqori darajasini nazarda tutadi. Iqtisodiy sohada shaxsiy manfaatdorlik ishlab chiqaruvchining iqtisodiy mustaqilligi, ish kuchin ing xarakatchanligi, ta'lim va malaka oshirishning uzluksiz tizimi mavjudligi, malakali rahbarlik bilan rag'batlantiriladi, natijada fuqarolarning turmush darajasi va iste'mol darajasi sezilarli ortadi.

Iqtisodiy va texnologik sohadagi rivojlanish jamiyatda mavjud ijtimoiy munosabatlarning tubdan o'zgarishiga olib keladi, undagi ijtimoiy bo'linish tamoyillari va tarkibi o'zgaradi. Masalan, /arbiy Evropa mamlakatlaridagi sanoat inqilobi — jamiyatdagi an'anaviy tabaqalanish tartibini emirib, ijtimoiy qatlamlar mavqeini kelib chiqishi, nasli — nasabi bilan emas, aqli, zakovati, qobiliyati, beradigan samarasi bilan baholovchi munosabatlar tizimini yuzaga keltirdi. Bu tizimda Shaxs faoliyatining motivatsiyasi ham o'zgaradi: u jamiyat va davlat yordamidan ko'ra ko'prok o'z kuchiga tayana boshlaydi. Siyosiy sohadagi zamonaviylashuv — yuqori samara bilan ishlaydigan hokimiyat tashkilotlari cho'zilishi, ularning rollari; funktsiyalari va vakolatlari aniq chegaralanishi, jamiyatda oqilona byurokratiya shakllanishi, fuqarolarning siyosiy jarayonda faol ishtirok etishidan iborat. Bunday o'zgarishlar jamiyat rivojining mantig'idan kelib chiqadi. Zamonaviylashuv nazariyasi barcha ijtimoiy omillar tengligi, ulardan birining muayyan vaziyatda ustunligi - mavjud shart — sharoitlarga bog'liqligidan kelib chiqadi. Zamonaviylashuv nazariyasi XX asrning 50 — yillarida vujudga keldi. O'tgan davrda zamonaviylashuv modellari xaqidagi baxslarni umumlashtirib, uning bir necha modelini ko'rsatib o'tish mumkin: 1. Zamonaviylashuvning mumtoz, organik yoki evolyutsion modeli; uni keltirib chiqaruvchi omillarning uyg'un etilishi va biri — ikkinchisiga o'tishi bilan kechadi. Bu model asosida /arbiy Evropa va Shimoliy Amerika demokratiyalari rivojlangan. Ularda zamonaviylashuv davri bir necha asrlar davom etgan. 2. Zamonaviylashuvning "quvlovchi" yoki "aks ettiruvchi" modelida ba'zi omillar hali mavjud bo'lmagan hollarda (masalan, shakllangan bozor munosabatlari, fuqarolik jamiyati, huquqiy davlat) kechadi. Bunga Janubiy Amerika davlatlari misol bo'la oladi. Qit'ada XIX asr oxirlarida milliy — ozodlik xarakatining g'alabasi va mustamlakachilik emirilishi bilan bog'liq holda boshlangan zamonaviylashuv jarayoni hali ham davom etyapti.

Bu modelda iqtisodiy omillarning etuk emasligi siyosiy omillarning kuchli, avtoritar ta'siri bilan muvozanatga solinadi. Natijada rivojlanishning xarakatlantiruvchi kuchi — davlat, xarizmatik turdagi etakchilar bo'lib qoladi. O'z navbatida, an'anaviy jamiyatlar uchun xos bo'lgan quyi fuqarolik siyosiy ishtiroki v.b. omillar byurokratlashuv, islohotlarning izchil emasligi, ma'lum bosqichlardan sakrab o'tish, hatto, ortga qaytish hollarini keltirib chiqaradi. 3. Tezkor zamonaviylashuv modeli Janubiy — Sharqiy Osiyo mamlakatlarida (Janubiy Koreya, Singapur, Tayvanda) avtoritar bashqaruv tizimlari tomonidan qisqa (30 — 35 yil) muddatlarda o'tkazilgan. Bu erda islohotlar avval qishloq xo'jaligida, so'ng sanoatda o'tkazilgan. Iqtisod asosan eksportga yo'naltirilib rivojlangan. Zamonaviylashuvning barcha modellari o'ziga xos ijobiy va salbiy tomonlarga ega. Ularni o'rganish va mamlakatimizdagi jarayonlarga qiyoslashda albatta har bir mamlakatning o'ziga xosligini hisobga olish zarur. Zamonaviylashuvni g'arblashuvdan farqlash lozim. /arblashuv – taraqqiyot yo'lini /arb andazalaridan to'g'ridan – to'g'ri ko'chirish, muayyan jamiyat, davlat, xalqning o'ziga xosligi xisobga olmaslikni anglatadi. Demokratiyaga o'tish O'zbekiston mustaqil bo'lganiga o'n yil to'ldi. «Yangi tizimga o'tish… murakkab jarayon ekan» ligini bugun davlat rahbarlaridan tortib oddiy fuqarogacha yaxshi tushunadi. Ushbu jarayon jiddiy ilmiy tadqiqotlarni talab etishi ham Aniq bo'lib qoldi. O'tgan yillar davomida sobiq kommunistik davlatlarda kechayotgan jarayonlarni etakchi g'arb olimlari Lotin Amerikasi, Janubiy Osiyo, Janubiy Evroppada avvalroq bo'lib o'tgan demokratlashuv jarayonlariga qiyoslash asosida tushuntirishga urindilar. O'sha tajriba negizida politologiya fanida vujudga kelgan «tarnzitologiya» Fan yo'nalishi ishlab chiqqan modellar, jumladan, O'zbekistondagi jarayonlarni tushuntirishga ojizlik qildi. Keyingi yillarda aynan mustaqil hamdo'stlik mamlakatlari voqeligiga qiyosan «tizimli transformatsiya» termini ishlatila boshlandi. Nazariy planda «tranzit» («o'tish») va «trasformatsiya» («o'zgarish») tushunchalariga Aniqlik kiritib o'tamiz.

«Tranzit» tushunchasi avtoritar siyosiy tizimlardan demokratiyaga o'tishni anglatadi. U xilma – xil shakllarda namoyon bo'lishi va turlicha vaqt oralig'ini qamrab olishi mumkin. Minimal muddat – bir avlod. Amma Angliyada bu jarayon 1640 yildan 1918 yilgacha, Shvetsiyada 1890-1920 yillar oralig'ida, Turkiyada 1945 yildan hozirgi kungacha, Lotin Amerikasi mamlakatlarida ham yuz yildan oshiq muddat davom etyapti. Demokratik tranzit avtoritar siyosiy tizim doirasida demokratiyaga o'tishni anglatadi. Gap shundaki, avtoritar siyosiy tartibotlar demokratiyaga o'tishning bir qator muhim omilariga, institutlariga egalar. Jumladan, avtoritarizmda iqtisod bozor munosabatlariga asoslangan, mulkchilikning turli shakllari mavjud bo'ladi, ular siyosat tomonidan emas, o'z qonuniyatlari bilan boshqarilali, Ularni faqat demokratik tamoyillar asosida qayta qurish talab etiladi, xolos. Ijtimoiy munosabatlar sohasida . ham jamiyatdagi qatlamlar, guruhlar tizimi shakllanib bo'lgan va har birining manfaati saralanib bo'lgani holda (shu manfaatlar bosimi ostida) ular o'rtasidagi munosabatlar, ta'sir tamoyillarini demokratik izga solish zarur bo'ladi. Demokratik tranzitning ideal modeli to'rt bosqichdan iborat bo'lishi mumkin, deb hisoblanadi: I bosqich — siyosiy hayotni erkinlashtirish — fuqarolar xuquq va erkinliklarining institutsionallashuvi, boshqaruv nazorati ostida rejimning "bir oz ochilishi". Yuqorida, AQIII misolida ko'rsatilganidek, hukumat ihtiloflar borasida jamiyatdagi barcha kuchlar bilan muloqotga kirishib, ihtilofni bartaraf etishdan manfaatdorligini namoyish etadi. Bu bosqichda amaldagi va yashirin ihtiloflar aniqlanadi. II bosqichda eski institutlarning qayta qurilishi yoki barham topib, yangilariga o'z o'rnini berishi kuzatiladi. Uni "nazorat ostidagi emrilish", deb atash mumkin. Ikkinchi, bosqichda avval aniqlangan ihtiloflarni hal qilish uchun yangi "o'yin qoidalari" qabul qilinadi, bag'rikenglik madaniyati shakllanadi.

III bosqich — yangi demokratiyaning mustaxkamlanishi bosqichi bo'lib, uning borishini saylovlar jarayoni orqali kuzatish mumkin. Jamiyatda demokratiyaning qay darajada qaror topganligining mezoni — saylovlarda ishtirok etayotgan tomonlarning hech biri ularni to'liq nazorat eta olmaydi va o'z foydasiga yakunlanishiga kafolot bera olmaydi. Olimlarning fikricha, yangi demokratiyalarning mustaxkamlanishi bosqichida vujudga kelgan muammolarni albatta hal qilish kerak, negaki ular ning to'planishi «to'lqining qaytishi» (reverse wave) ga olib kelishi mumkin. U quyidagi sabablar tufayli vujudga keladi: 1) markaziy siyosiy kuchlar va jamoatchilikda demokratik qadriyatlarning zaifligi, 2) siyosiy ihtilofni kuchaytiruvchi iqtisodiy inqiroz yoki sinish; 3) keskin siyosiy va ijtimoiy qutblashuv; 4) siyosiy hokimiyatdan konservatorlar poppulistik va so'l harakatlarni chetlashtirishga harakat qilish; 5) qonunchilik va tartibning doimiy ravihda buzilishi; 6) intervetsiya; 7) bularni hammasini birlashtiruvchi «qor guvalasi effekti». «To'lqinning qaytishi» natijasida demokratlashtirish bosqichini o'tmagan rejim a) avtoritar — millatchilik; b) diniy fundamentalizm; v) oligarxik, avtoritarizm; g) poppulistik diktatura, d) jamoa demokratiyasiga o'tishi mumkin.

IV bosqich fuqarolarning yangi tizim meyorlari va qoidalarini o'zlashtirish unga kirib borishi bilan borliq. Uning aynan yakunlovchi bosqich sifatida kelishi - demokratik fuqarolik madaniyatining shakllanishi uchun ma'lum vaqt, shu vaqt davomida orttirilgan tajriba va sharoitlarning etilishi zarurligidan kelib chiqadi. Yuqorida demokratiyaga o'tish borasida keltirilgan mulohazalarning barchasidan kelib chiqadigan xulosa shuki, demokratik tranzit (o'tish) avtoritar siyosiy tizimdan deimokratiyaga o'tish jarayonlarini, tushuntirish uchun qo'llanadi. Tizimli transformatsiya ("o'zgarish") tushunchasi- kommunistik tizimni Demokratiya va bozor iqtisodiyotini qaror toptirish maqsadida o'zgartirish, jarayonini belgilash uchun qo'llanadi. Tizimli transformatsiyaning demokratik tranzitdan muhim faqi shundaki, unda tizimda mavjud ijtimoiy institutlar, tuzilmalar tubdan o'zgaradi, qayta quriladi. Totalitarizmdan demokratiyaga o'tayotgan mamlakatlar siyosiy tizimlarida o'zgarishlar jamiyatning faqat siyosiy sohasida emas, qolgan barcha sohalarida ham kechadi: ong, turmush tarzi, iqtisod v,h.. Shuning uchun bu yo'lni tanlagan mamlakatlar bir vaqtning o'zida ikki murakkab vazifani bajarishlari lozim bo'ladi: birinchidan, totalitarizmning institutsional, sotsial, ruhiy asoratlaridan qutulish (tranzit — bu vazifani bajarmaydi); ikkinchidan, jamiyatga mulkchilik munosabatlarini kiritib, ularni aks ettiruvchi yangicha ijtimoiy tabaqalashuvni, avvavlo, "o'rta sinf" ni shakllantirishi kerak. Quyida tizimli transformatsiya bajaradigan vazifalarni kengrok ko'ib chiqshga xarakat qlamiz: Bozor iqtisodiyotiga o'tish. Sobiq SSSR hududida qaror topgan mulkchilikning yagona shakli — ijtimoiy mulkchilik xususiy mulkchilik va bozor iqtisodiga yo'l qo'ymas edi. Bu erda bozor va uning qonuniyatlari - byurokratik ishlab chiqarish va taqsimot bilan almashgan edi. Sovet turidagi totalitarizm iqtisodni jamiyatning mustaqil kichik tizimi sifatida qaramaydi, balki uni emiradi. Tarixiy vaziyat taqozosi bilan bo'lingan mamlakatlar misolida buni yanada

yaqqolroq tushunish mumkin: Janubiy va Shimoliy Koreya, qit'adagi Xitoy va Tayvan, Gonkong, Sharqiy va /arbiy Germaniya, Berling bo'g'ozining sharqi va g'arbidagi eskimoslar. Sharqiy Evropa mamlakatlarida (Polsha, Chexiya, Sloveniya, Vengriya kabi) totalitarizm davrida ham saqlanib qolgan xususiy sektor xozirda bu mamlakatlarda demokratik qurilish muvaffaqiyatlarini ko'p darajada belgilab berdi. Shunday qilib, sovet totalitar tizimidan demokratiyaga o'tish mamlakatda bozor iqtisodini kiritish vazifasini qo'yadi. Bu esa o'z navbatida quyidagi uch muhim masalani hal qilish bilan bog'liq. Birinchi masala-iqtisodni erkinlashtirish: • iqtisodiy faollik erkinligi; • baholarni nazorat qilishdan voz kechish; • chegaralarni tovar importiga ochib berishni nazarda tutadi. Natijada, bu zaruriy chora - tadbirlarning salbiy oqibatlari: inflyatsiya, hukumat xarajatlarining (shu jumladan, sog'liqni saqlash, maorif, ijtimoiy himoyaga) keskin kamayishi, turmush darajasining pasayib ketishi, iqtisodiy inqiroz yuz beradi. Ikkinchn masala-xususiylashtirish bilan bog'liq bo'lib u jamiyatda qutblashuv keskinlashgan vaziyatda kechadi (ya'ni boylar va kambag'allar orasidagi farq, juda sezilarli bo'lib qoladi) Xususiylashtirishning salbiy oqibatlariga ishsizlik (yashirin ishsizlik) ortishi, texnologik qoloqlik, raqobatga chidamsizlik kabilar kiradi. Uchinchi masala-iqtisodni barqarorlashtirish bevosita siyosatga dahldor bo'lib, u siyosiy etakchilarning avvalgi ikki muhim masalani hal qilish davomida yuzaga kelgan salbiy oqibatlarni oldindan, ko'ra bilishi, ularni yumshatish chora — tadbirlarini ishlab chiqishi, umuman, vaziyatni nazorat qila olish qobiliyati bilan bog'liq.

Demokratiyaning institutsnonallashuvi. Shuni yaxshi anglab etish zarurki, totalitarizmda siyosiy instituglar mohiyati o'zgarib ketadi. Masalan, hukumat parlament qabul qilgan qonunlarning ijrochisi, qarorlar qabul qilish va amalga oshirishning siyosiy mexanizmi vazifasini bajarishi kerak. Sovetlar davridagi hukumat — na — u, na - bu vazifani bajarmagan, u Kommunistik partiyaning ijro organiga aylanib qolgani ma'lum. Postkommunistik tizimli transformatsiyada demokratik institutsionallashuvning maqsadi — siyosiy institutlarga ularning asl vazifalarini qaytarishdan iborat. (Deylik, tranzitda bu — siyosiy institutlar mustaqilligini oshirish bilan bog'liq). Ushbu yo'nalishda gap faqat tegishli qonunlar, qoidalar, yondoshuvlar, tarkibiy o'zgarishlar xaqida ketadi. Yana fuqarolarning duneqarashlari, odatlari, xulq, — atvorlari ham tubdan o'zgarishi kerak bo'ladi. Masalan, avval davlat yalpi nazorat organi bo'lgan va barcha sohalarda boshqaruvni o'zi, amalga, oshirgan davrdan qolgan "yuqoridan ko'rsatma kutish" kayfiyati xali xanuz mavjudligi, nafaqat me'yorlar va qonunlar, balki odamlarning odatlari ham o'zgarishi muhimligini ko'rsatib turadi. Partiya tizimlari. Odatda, kommunistik totalitarizm mamlakatlarida bir partiyaviy tizim amal qilgan, yoki ko'ppartiyaviy, tizim sharoitida xukmron kommunistik partiya ustunligi va qolgan partiyalarning ularga hayrihohligi ta'minlangan. Ijtimoiy mulk xukmron bo'lgan va ijtimoiy «bir xillik» sharoitida partiya butun xalq nomidan so'zlash huquqiga ega edi. Tizimli transformatsiya davomida jamiyatda partiyalarning roli ham o'zgaradi deyarli barcha postkommunistik mamalakatlarda ko'p partiyaviy tizimlar shakllangan. Lekin ulardagi partiyalarning roli bir xil darpajada deb bo'lmaydi. Masalan, Sharqiy Evropa mamlakatlarida tabaqalashuv jarayoni tez kechganligi sababli, partiyalar ham o'z elektoratiga, shunga muvofiq, siyosiy dastur va shiorlariga egalar. Natijada, bu jamiyatlardagi partiyaviy raqobat – turli qarashlar, manfaatlarning raqobatini aks ettiradi. Bu – partiyalar o'z asl vazifasini bajara boshlaganini anglatadi. Demak, partiyalar faoliyatining iziga tushishi uchun zarur omillaridan biri – jamiyatda uyushgan, xilma – xil manfaatdarning mavjudligidir.

Fuqarolik jamiyati. Totalitar tizimlarda fuqarolik jamiyati bo'lmaydi, chunki bu erda fuqarolik jamiyatining eng muhim sharti – iqtisodiy sub'ektlari yo'q. Totalitar jamiyat – iqtisodiy bir turdagi jamiyat. Unda turli qatlamlar, hamda shu qatlamlarning bir – biridan farqli, uyushgan manfaatlari mavjud emas. Tizim transformatsiyasi davrida jamiyat ijtimoiy tarkibida, mulkchilikning turli shakllari asosida, tabaqalashuvini keltirib chiqarishi, bu qatlamlarini uyushgan manfaatlarini aniqlash, bu manfaatlarini hokimiyatda ifodalovchi ittifoqlar, xarakatlar, nodavlat tashkilotlari, partiyalar faoliyatini izga solish vazifasi bajariladi. Yuqoridagi o'zgarishlar natijasida ma'naviyat sohasida ham tub o'zgarishlar ro'y berib, ijtimoiy faol, iqtisodiy mustaqil, xuquqiy va siyosiy jihatdan sovodxon erkin shaxs tarbiyalanadi. O'zbekistonda tizimli transformatsiya xususiyatlari O'zbekistonda ro'y berayotgan jarayonlar to'g'risida ob'ektiv hukm yuritish uchun uni Dune hamjamiyatidagi taraqqiyot kontekstida, tsivilizatsion yondashuv asosida taxlil qilish to'g'ri bo'ladi, deb hisoblaymiz. Demak bu jarayonlar kechayotgan ijtimoiy — siyosiy muhitning o'ziga xosligi masalalari doimo diqqat markazida turmog'i kerak. Shu ma'noda, O'zbekiston mustaqillik yillarida, rivojlanishning zamonaviylashuv, funktsiyasini tez sur'atlar bilan amalga oshiryapti, degan xulosaga kelishimiz mumkin. Jahonga rivojlanishning "o'zbek modeli" deb tanilgan taraqqiyot strategiyasi ishlab chiqildi. Belorus, kirgiz, yoki rus modellaridan farqlicha rivojlanishning "o'zbek modeli" zamonaviylashuvni xalqimizning boy tarixiy tajribasi, qadriyatlari, turmush tarzi va tamoyillari negizida amalga oshirishni maqsad qilib qo'yganligi bilan ajralib turadts. O'zbekistondagi zamonaviylashuv jarayoniga jiddiy, ta'sir ko'rsatishi mumkin bo'lgan barcha omillar chuqur taxlil qilinib, xisobga olinadi. O'zbekistonning demokratiyaga o'tishida iqtisod sohasida amalga oshirilgan chora — tadbirlar ham mavjud shart — sharoitlarning chuqur tahliliga tayanadi. Gap shundaki, Polsha, Rossiya singari davlatlarda qo'llanilgan "shok terapiyasi" usuli O'zbekistonda qo'llanmadi.

Bu - aholining demografik tarkibi, mavjud iqtisodiy va ish kuchi resurslarini xisobga olib qilindi. Ma'lumki, zamonaviy bozor iqtisodini, yaratish, jarayoni bir necha o'n yil davom etadi. "Shok terapiyasini" qo'llagan, mamlakatlar bu bosqichda birinchi darajali va, xalq uchun eng noma'qul, ammo zarur tadbirlarni tezlik bilan amalga oshirib oladilar, Shu bilan birga bu o'zgarishlarning butun yuki jamiyat zimmasiga, tushadi. Iqtisodiy tizimni bir "sakrash" davomida qayta ko'rib bo'lmaydi. Shuning uchun ham mamlakatimizda, zamonaviy bozor . iqtisodiga bosqichma – bosqich, kuchli ijtimoiy himoya siyosatini qo'llash orqali o'tish yo'li tanlandi. Natijada yo'qotishlar soni yutuqlar sonidan ortib ketmadi va iqtisodiy, ijtimoiy, hamda siyosiy barqarorlik saqlanib qolindi. Bugungi kunga kelib, mamlakatimizda yangi, demokratik siyosiy va ijtimoiy institutlarning shaklanishi, vazifasi hal qilindi. Jarayon sifatida, u davom etaverishi mumkin, lekin fuqarolar va siyosiy, elita doirasida jamiyatda u yoki bu siyosiy institutlarning roli, funktsiyalari va vakolat doirasi xaqida tushuncha va tasavvurlar shakllanib bo'ldi. /arbdagi demokratshunoslar u yoki bu mamlakatlarda kechayotgan jarayonlarni baholashda ikkiga bo'linadilar, birinchi gypuh — maksimalistlar biror jamiyatni demokratik, deb tan olinishi uchun uning barcha sohalarida demokratik negizida birlashish (konsolidatsiya) jarayonlari yakunlangan bo'lishi kerak, deb hisoblaydilar. Ularga ko'ra dunyoda xaqiqiy demokratiyalar soni uncha ko'p emas, Minimalistik nuqtai nazarga ko'ra (uni yana formal yondashuv ham deyiladi) siyosiy elita va siyosiy faol fuqarolar demokratik me'yorlar, tadbirlar va institutlarni hurmat qilishlari, qo'llab quvvatlashlari, hamda nodemokratik tadbirlar, institutlar va me'yorlarni rag'batlantirmasliklari va qo'llamasliklari talab etiladi. Bu yondoshuvlardan kelib chiqib, O'zbekistonda institutsional demokratiya bosqichi qaror topganligini e'tirof eta olamiz. Institutlar, me'yorlar tamoyillar, tadbirlar, demokratik «o'yin qoidalari» muntazam va raqobat asosida o'tuvchi saylovlar, ko'p partiyaviylik, fuqarolik jamiyati va uning tarkibida iqtisodiy mustaqil sub'ektlarning shakllanishi — bunin g asosiy belgilaridir.

Bundan so'ng mamlakatimizda demokratiya qurish jarayoni erishilgan yutuqlarni mustaxkamlab borib, fuqarolik jamiyati doirasidagi rivojlanish va iqtisodiy hamda ijtimoiy demokratiyani qaror toptirish bilan bog'liq. O'zbekistonda yangi ijtimoiy qatlamlar, guruhlar shakllanishi va rivojlanishi jarayoni faol ke chmoqda: professional siyosatchilar, tadbirkorlar, fermerlar, bank hodimlari, menedjerlar kabi. Shu bilan birga mana shu qatlamlar manfaatlarini hokimiyatda taqdim etishga qaratilgan vakolat tizimi — partiyalar, nodavlat tashkilotlari, jamg'armalar, harakatlar, mustaqil xalq nomzodlari, mahalla — shakllanib, qaror topib bormoqda. Shuni ta'kidlash lozimki, totalitarizmdan demokratiyaga o'tish — juda murakkab va davomli jarayon. Bu jarayonning keyingi bosqichlarida mamlakatimizda bugungi kunda muvaffaqiyatli faoliyat ko'rsatayottan institutlar yanada rivojlanib, qolganlari ham izga tushib ketishi, demokratiyaning mustahkamlanishi, demokratik me'yorlar va tadbirlarning siyosat sub'ektlari tomonidan o'zlashtirilishi ro'y beradi.

Adabiyotlar: 1. Boden J. Metod legkogo poznaniya istorii. - M.:Nauka, 2000, 412-bet 2. Vasilenko I.A. Geopolitika. - M. Logos, 2003, 204-bet. 3. Gadjiyev K.S. Vvedeniye v geopolitiku. Izd 2, dop. i pererab. M., 2001. 4. Gadjiyev K.S. Geopolitika. –M.:Mejdunarodniye otnosheniya,1997, 384-bet. 5. Geopolitika: teoriya i praktika // Sb.statey pod red. Pozdnyakova E.A. -M., 1993,236-bet. 6. Dergechev V. Geopolitika. O‘quv qo‘llanma. – M., 2000. 7. Dugin A. Osnovi geopolitiki. Birinchi qism. - M.:Arktogeya,1997,121-130- betlar.

Похожие

Siyosiy mаdаniyat, siyosiy mаfkurаlаr

Siyosiy elita va siyosiy yetakchilik

Siyosiy mаdаniyat

Siyosiy jarayon

Siyosiy ong