Qadimgi dunyo san‘ati - Искусство - Рефераты

Qadimgi dunyo san‘ati

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

51 KB

Qadimgi dunyo san‘ati Reja: 1. Qadimgi Dunyo san‘atining vujudga kelishi. 2. Qadimgi Misr san‘atida me‘morchilik.

T a ya n ch s o’ z l a r Qadimgi dunyo san‘ati, Qadimgi Misr, me‘morlik, mastaba, Joser piramidasi, Karnak vakt Luksor ibodatxonasi, klassik ehrom,pilonlar. Qadimgi dunyo san‘ati tarixi yer yuzida quldorlik formatsiyasiniig paydo bulishi, rivojlanishi va inqirozga yuz tutishi davridagi san‘atni o’rganadi va tahlil qiladi. Ibti doiy jamoa tuzumining dastlabki inqirozi eramizdan av valgi 5000 – 4000 yillarda boshlanib (qadimgi Misr, Old Osiyo, Xitoy, Hindistonda), yer yuzida yangi formatsiya: – quldorlik formatsiyasiga yo’l ochdi. Bu formatsiya eramizniig 3 – 5 asrlarigacha davom etdi. Bu davrda san‘at taraqqiyoti bevosita din, mifologik tushunchalar zamirida rivojlanishini davom ettirgan bo’lsa ham, lekin birmuncha tantanali ruh ola boshladi. Ko’mish marosimlari bilan bog’liq bo’lgan urf-odatlar muhim tantanalarga aylandi. Yirik maqbara, saroylar qurish, ularni bezashga katta ahamiyat berila boshladi. Devoriy suratlar, monumental relef va haykallarda hukmdorlar, afsonaviy qahramonlar faoliyati ulug’landi. Qadimgi dunyo san‘atkori o’ziga xos formalarda kundalik turmush voqealarini aks ettira boshladi. Bu davrga kelib, odamlarning diniy tushunchalari ham o’zgara bordi. Odamlar tabiat kuchlariga sig’inishdan asta-sekin ilohiy kuchlarga – xudolarga sajda qila boshladilar. Bu xudolar timsolida odamlar aqliy barkamol, mo’‘tabar, har narsaga qodir bo’lgan, o’z xarakteri va ko’rinishi jihatdan odamlarga o’xshaydigan obrazlarni tasavvur eta boshla dilar. Ularga atab hashamatli ibodatxonalar, monumental haykallar yarata boshladilar. Shu bilan birga, inson obrazi-san‘atning bosh qahramoniga aylana boshladi. Uning jasorati va olijanobligi, iroda va aql-zakovatining qudrati san‘atkorlar tomonidan kuylana boshlandi. San‘atda voqelikni obrazli bilish tomonlari kuchaydi. Uning tur va janrlari kengaydi. Bu davrda san‘atda sintez masalasining hal etilishi esa insoniyatning qulga kiritgan buyuk yutuqlaridan bo’ldi. Qadimgi dunyo san‘atining yana bir muhim tomoni shu bo’ldiki, unda milliy o’ziga xos tomonlar yaqqol ko’zga

tashlana bordi. Katta-katta madaniyat markazlari vujudga keldi. Ularning san‘atlari bir-biridan ko’rinishi, xarakteri, voqelikni obrazli ifoda etishi bilan ajralib turadi. 2-savolga javob. Qadimgi misr san‘ati Afrikaning shimoli-sharqida, Nil daryosining quyi vohasida bugungi Misr Arab respublikasi yerlarida juda qadim paytlarda (er. av. VI ming yillik) bir qancha qabilalar yashagan. Eramizdan avvalgi 4000 yillikda shu yerda yer yuzida birinchi sinfiy jamiyat ko’rtaklari nish urdi, quldorlik davlatlari yuzaga keldi, rivojlandi. Eramizdan avvalgi 4000 yillik oxiri – 3000 yillik boshlariga kelib esa ular yagona yirik despotik davlatga aylandi. Qadimgi Misr san‘ati tarixi ana shu davlatlarning yuzaga kelishi, rivojlanishi va inqirozidan tortib, to makedoniyalik Iskandar (Aleksandr Makedonskiy)ning yurishi bilan uning ellinistik dunyoga qo’shilib ketishigacha bo’lgan davrni o’z ichiga oladi, o’rganadi, tahlil etadi. Qadimgi Misr san‘atining o’ziga xos xususiyati shundaki, u din bi lan aloqada va unga tobe bo’lgan. Fir‘avn va zodagonlar bi lan bir qatorda, kohin va din vakillari ham juda ko’plab ibodatxonalar qurilishi va xudolar obrazining ishlanishiga sabab bo’ldilar. Gap shundaki, qadimgi misrliklarning diniy tushunchasi o’zining spetsifik xususiyatiga egadir. San‘at uchun Qadimgi Misr dinidagi o’lganlarga sig’inish alohida ahamiyatga ega edi. Qadimgi misrliklar agar odamning jasadi yaxshi saqlansa, narigi dunyoda uning ruhi abadiy yashaydi, deb tushunganlar. Shu boisdan o’lganlarni mumiyolash, agar jasad bo’zilsa yoki chirib ketsa, yo’qolsa, shu odamning narigi dunyoda tinch yashashi uchun uning jasadi o’rniga haykal qo’yishni odat qilganlar. Qabrga, jasad yoniga esa uning tirikligida foydalangan uy-anjomlari, qurol-aslahalar, suv, oziq-ovqat qo’yish yoki shularning tasvirini ishlash kabi odatlar mavjud bo’lgan. Bu, albatta, ko’mish bilan bog’liq bo’lgan me‘morlik san‘ ati, qabrlarga qo’yish uchun ishlangan haykal, rangtasvir san‘atining rivojlanganligiga sabab bo’lgan. Albatta, bunday boy, tantanali

ko’mish marosimi, monumental maqbaraning ichini san‘atning hamma turlari bilan bezatishni faqat fir‘avn va Misr boylari amalga oshirishi mumkin edi. Sharq despotizmi ta‘sirida Qadimgi Misr jamiyati sekinlik bilan rivojlandi va ayniqsa, kohinlar tomonidan qattiq muhofaza qilingan diniy kanonlar Misr san‘atiga, uning sekin rivojiga sabab bo’ldi. Shuning uchun ham juda qadim paytlarda Misr san‘atida paydo bo’lgan badiiy uslublar (ayrim davrlarda bu kanonlardan chiqishga intilish bo’lgan, masalan, Exnaton asri realistik san‘ati) uzoq vaqt Misr san‘atida yetakchi o’rinni egallab, uning xarakterli tomonini belgilab kelgan. Me‘morlik. Ibtidoiy jamoa tuzumining yemirilishi va ilk podsholiklarning shakllanish davrida san‘atning hamma turlari va janrlari yuzaga keldi, insoniyat yozuvning dastlabki formalaridan hisoblangan rasmli yozuv-piktografik yozuvlar paydo bo’ldi. qadimgi Misr san‘ati o’zining butun taraqqiyoti mobaynida din va uning turli marosimlari bilan o’zviy bog’liq holda rivoj topdi. Me‘morlik esa san‘atlar ichida yetakchi o’rinni egallab, ularning xarakter va uslubiga o’z ta‘sirini o’tkazdi. Qadimgi misrliklarning «narigi dunyo» xaqidagi tushunchalari maqbaralar- marhumlarning yer osti uylari va ularning ustiga tortilgan tuproq uyumi va qurilmalarida namoyon bo’ldi. Qazilgan qabrlar to’rtburchak shaklida bo’lib, chuqur devorlari shu paytda ixtiro qilingan xom g’ishtlar bilan mustahkamlanib terib chiqilgan, tepa qismi esa xom g’isht yordamida egri ravoq tarzida yopilgan. Ayniqsa, oqsoqollar qabriga alohida e‘tibor berilgan, qo’l mehnat sarf qilib, uning hashamatli bo’lishiga erishilgan, devorlariga pardoz berilgan, syujetli suratlar ishlangan.Qabr tepasiga ham alohida e‘tibor berila boshlangan. Bu qurilmalar tepaga tomon kichrayib boruvchi to’rtburchaklar shaklida bo’lib, uning ichida marhum va xudolar haykalini qo’yish uchun xona, devorida esa marhumning «narigi dunyo»dagi «uyi»ga o’tgan yolg’ondakam eshigi bo’lgan. Mastaba (arabchada «kursi,supa») deb nom olgan bu qurilmalar Sakkara, Abidos, Nigada qabristonlarida ko’plab saqlanib qolgan. Bu mastabalar hajmi va bezagi, qabr ichiga qo’yilgan buyumlar xarakteri marhumning jamoada

tutgan o’rniga qarab belgilangan. Ko’milgan odamning jamoadagi o’rni qanchalik yuqori bo’lsa, maqbara ham shunchalik mahobatli va serxasham bo’lgan. Asta-sekin shu maqbaralar yonida marhumga bag’ishlab o’tkaziladigai marosimlar uchun ibodatxonalar qurila boshlandi. Mastabalar keyingi Misr klassik ehromlari (piramidalari)ning yaratilishiga asos bo’lgan. Qadimgi podsholik davrida qurilgan III dinastiya fir‘avni Joser maqbarasi (taxminan, eramizdan avvalgi 2800 yillar, me‘mor Imxotep) bi rinchi klassik piramidalardandir. Tepaga ko’tarilib va kich rayib boruvchi supachalardan tashkil topgan bu piramidaning balandligi 60 metrdan ortiq.. Joser piramidasi ansamblida birinchi bor san‘atning sinfiy xarakteri yaqqol namoyon bo’la boshladi. Davr ideologiyasiii targ’ib etish, fir‘avnlarni ulug’lash va ilohiylashtirishga, fuqarolarda podsho hokimiyatining mustahkam ekanligiga ishonch tug’dirish, shu bilan birga, ularni doim qo’rquvda saqlash va itoatkor bo’lishini ifodalashga qaratilgan. Bu piramida davrning siyosiy xarakterini tushunishga yordam beradi, despotik tuzum-xudolar darajasiga ko’tarilgan podsholarning hukmdorligi naqadar kuchli ekanligini namoyon etadi. Bu g’oya ansambl markazi – Joser piramidasining katta hajmi va kompozitsion yechimi orqali ochiladi.«Joser piramidasidagi bu g’oya keyingi fir‘avnlar davrida yanada rivojlantirildi. Eramizdan avvalgi XXVII asrlarda Misr tarixida eng gigant piramidalar qurildi. IV dinastiya fir‘avnlari Xufu, Xafra va Minkaura (greklar ularni Xeops, Xefren, Mikerin deb atashgan, tarixda ham shu nomlar ko’proq ishlatiladi) piramidalari bizgacha yaxshi saqlangan. Giza yaqinida joylashgan bu piramidalar ansamblining ajralmas qismi bo’lgan sfinks haykali (odam boshli, sher tanali haykal), Xefren piramidasiga boradigan yo’l boshiga qo’yilgan 60 metr uzunlikka ega bo’lgan katta sfinks haykali boshi Xefrenning fir‘avnlik libosidagi ko’rinishini aks ettiradi. Shu sfinkslar kichraytirilgan nusxalari esa Xefren ibodatxonasiga kiraverishda ikki tomonga o’rnatilgan. Piramidalar an sambli ichida eng kattasi Xeops piramidasidir. Balandligi 146,6 metr, asosi esa 233 m. Tarixchi Gerodotning ta‘rifiga ko’ra, Xeops

piramidasi 20 yil mobaynida qurilgan. Piramidaga toshlar olib kelish uchun kerak bo’lgan yo’lni qurish uchun esa 10 yil kerak bo’lgan. Odamlar (qullar, erkin dehqon va hunarmandlar) shu piramidani qurish uchun haydab kelingan. Bu esa davlat ekonomikasiga ta‘sir etmay qolmadi. Xalq g’alayonlariga sabab bo’ldi. Shuning uchun V dinastiya fir‘avnlari hajmi katta bo’lmagan piramidalar qurdira boshladilar. Lekin piramida ansamblida ibodatxonaga alohida e‘tibor berdilar, uning hajmi kengaydi, badiiy bezagida monumental relef va rassomlik keng qo’llanila boshlandi. Bu tasvirlar marhumni ulug’lash va ilohiylashtirishga qaratilgandir. Qurilishda ustunlarning konstruktiv funktsiyalari ortdi. Ko’ri nishi palma daraxti, bog’langan nilufarlarni eslatuvchi ustunlar qo’llanila boshlandi. Bu xususiyat keyingi Misr me‘morligining xarakterli tomonini belgiladi. Shu jihatdan Abusirdagi fir‘avn Saxura maqbarasi ansambli diqqatga sazovordir. Liviya yassi tog’lari etaklaridagi fir‘avn Mentuxotep I maqbarasi ansambli Misr me‘morligining yangi qirralarini namoyon etadi. Fivadagi Karnak va Luksor ibodatxonalari gigant me‘ morlik komplekslaridandir. Karnak (er. av. XVI asr, me‘mor Ineni) va Luksor ibodatxonalari (er. av. XV asr, me‘mor kichik Amenxotep)da me‘morlar birinchi bor ochiq xovli atrofini kolonadali yechib, yangi podsholik me‘morligining o’ziga xos tomonlarining shakllanishiga asos soldilar. Bu komplekslarda qadimgi Misr me‘morlik an‘analarining muhim tomonlari o’z ifodasini topdi, shu bilan birga, tantanali va hashamatli bo’lib borayotgan marosimlar bilan aloqador bo’lgan me‘morlikning yangi ko’rinishlari namoyon bo’ldi. Ibodatxonalar uchun ishlatilgan ustun yuzalari, devorlar rangli releflar bilan bezab chiqilgan. Ibodatxonalar uchun ishla tilgan ustun kapitellari ham xarakterli. Ular papirus va nilufar gul g’unchalarini eslatib, binoga afsonaviy ko’rinish baxsh etadi. Me‘morlikning qirralari podsho ayol Xatshepsutning maqbara va ibodatxonasida ham seziladi.

A d a b i yo t l a r: 1. Abdiev B.I. Qadimgi Sharq tarixi. T 1965y 2. Afanaseva V. Lukonin V, Pomerantseva N, Isskustvo drevnogo Vostoka. M. 1976g 3. Abdullaeva N.D. San‘at tarixi. T. «O’zbekiston» 2006 y 4. Abdullaev N. San‘at tarixi T. «O’qituvchi.» 1986 y. 5. Boynazarov F.A. Qadimgi Dunyo tarixi.T.2004y

Похожие

Qadimgi Hindiston va Xitoy san‘ati

Jahon san‘ati tarixi fanining maqsadi, vazifalari va uning fan sifatida shakllanishi

Qadimgi o'zbek san'ati va o'zbek sobiq sovet san'ati

Rangtasvir texnologiyasi

O'zbekiston tasviriy san'atida texnologik jarayonlar