Огоҳ бўлайлик - Идея национальной независимости - Рефераты

Огоҳ бўлайлик

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

94 KB

Огоҳ бўлайлик Республикамиз Олий Мажлисининг 1998 йил май ойида бўлиб ўтган XI сессиясида Президентимиз мамлакатимиз кс- лажагига ташки тажовуздан хам кўра тинчлигимизни ичдан бузадиган кучлар кўпрок хавфли эканини гаъкидлаб, шундай деди: «Бу жуда катта муаммо. Ўзбскистоннинг келажагига хавф солаётган, умуммақсадларимизни, орзу-ниятларимизни барбод килиши мумкин бўлган, авлодларимизни хавф остида колдирадиган капа тахдид бу!». Президснтнинг бунчалар ташвишланиб билдирган фикр- лари ҳаммани огох килиши, ҳушёрликка чорлаши керак. Тинчлик-осойишталикни, миллатлараро ва ички миллий тотувликни таъмиилага, жамиятимиз ахлоқ нормаларини химоя килиш кимнинг вазифаси, деган савол туғилиши мум кин. Ҳозирда кўпчилик бу ҳукук-тартибот идораларининг вазифаси, дсган бирёклама фикрни баён этмокда. Аслида, бу вазифа барча Ўзбекистон фукароларининг муқаддас бурчи бўлмоги зарур. Авваламбор, бу ишда зиёлилар асосий роль ўйнаши, халқни маърифат ва маънавият сари етаклаши ло зим. Ахир олиму уламоси ношуд, адибу шоири журъатсиз, фикрсиз, бошқа зиёлилари локайд ва ланж бўлган миллат ойдин келажак хакида орзу килиши мумкинми? Мамлакатимиз мустақиллигинииг ўнинчи йилида маъна- вий-маърифий, мафкуравий ишларни янада такомиллашти- риш ва мазмуиан янгилаш, уларга янги шакл бериш эҳтиёжи тугилмокда. Шуни алоҳида таъкидлаш керакки, тарихий тараккиёт хеч қачон зилдиятларсиз кечмаган, жумладан, мустақилли- гимизнинг дастлабки кунларидан бошлаб эскилик ва янгил ик, жаҳолат ва тараккиёт ўртасида кескин мафкуравий кураш бормокда. Уша илк кунлардаёк баъзи бир «демократлар» ўзларининг ғаразли мақсади йўлида ёш давлатимизни бир неча бор фукаролар уруши гирдобига тортмокчи бўлди, фақатгина Президснтимизнинг босиқлиги, халқимизнинг тинчлигини саклаш йўлидаги катьияти ва жасурлиги туфайли мамла-

катимизда Тожикистондаги воқеалар такрорланмаслиги кафолатланди. Шуни мамнуният билан таъкидлаш лозимки, уша хавотирли даврда халқимиз ўз Президентини якдиллик билан кўллаб-кувватлади. Халк ғазабидан кўрккан газан-далар очиқдан-очик иссн чикариш йўлидан қайтиб, пана-пасткамларга беркиниб ҳаракат кила бошлади. Уларнинг баъзилари эса кулай вақт кслишини пойлаб ётди. Бундай кимсалар ўз тактикаларини ўзгартиришига яна бошқа жиддий объектив ижтимоий-сиёсий сабаблар хам бор эди. Энг аввало, мустақилликнинг дастлабки кунларида ман- фур шўролар тузумининг халқ тақдири ва қалбида колдиргап жарохатлари хали янги эди. Халкимиз собик совет тузуми ша- роитида ўзининг миллий ғурури ва манфаатлари, тарихий ва маънавии қадриятлари топталганини унутмаган эди. Бундай руҳий шароитда ўзбек халқининг мустақиллигига очикдан-очик қарши чикишга ғаразли кимсалар ботина олмади. Мустақиллигимизнинг илк кунларига хос яна бир тарздаги воксаларни албатта тилга олишимиз керак. Бизда мустақиллик ғалаба козонган. Аммо собик шўролар тузуми охирги дамла- рини ва ўлим талвасасини бошидан кечирастганини пайкаган Марказ ўша дамларда ўз умрини чўзиш учун минг хил ҳийла- найрангларпи ишга сола бошлади. Бу каллобликларнинг хаммасини санаб адоғига етиб бўлмайди. Биргина ўйлаб топил- ган «ўзбеклар иши» (ски «пахта иши») деб аталмиш энг катта ва машъум ўйиннинг ўзи бу тузумнинг башарасини кўрсатишга етарли далилдир. Аслида «ўзбеклар иши» Марказнинг бошқа халқларни хам искаижада ушлаб туришга ва уларнинг «кўзини очиб қўйиш»га қаратилган мудхиш бир тадбири эди. Айни шу кўргиликларни бошидан кечирган халқни истиқлол неъмат-ларидан бебахра килишга хар кандай уриниш ўзи учун хунук тугашини бил гам собик шўро мафкураси ва тузуми тарафдор- лари хам пана-пастқамда писиб ётишга мажбур эди. Энг муҳими, бизнинг мустақил ривожланиш йўлига кир- ганимизни курган собик Марказ рахбарлари, янги Россиядаги баъзи бир калтабин, буюк давлатчилик шовинизми васва- сасидан қутула олмаган сиёсатчилар бошқа

халқлар катори ўзбеклар ҳам барибир мустақил ички ва ташки сиёсат олиб боролмасдан яна Москвага бош эгиб келади, деб хомхаёл қилган эди. Бундай кимсалар, бизнинг орамизда ҳам топилар, аммо уларнинг дами ичида эди. Объектив хаёт эса улар чиза бопшаган режаларнинг тамо- мила аксини кўрсатди. Ёш давлатимиз ўзи танлаган хуррият йўлидан дадил ривожланди, тез орада дунё хамжамиятининг тент ҳукукли аъзосига айланди. Халкаро сиёсий-иқтисодий ҳамкорликка фаол киришиб кетдики, эндиликда бу халқни оркага, яна куллик замонларига қайтариш мумкин бўлмай колди. Мамлакатимиз Президента мустақилликни сиёсий жихат- дан мустахкамлаш билан бирга, биринчи навбатда, унинг копуний асослари яратилишига рахбарлик килди ва йил сайин бу жараёнга янги куч ва мазмун бағишлади. Мустақилликнинг илк боскичидаёк Президентимиз то- монидан илгари сурилган ижтимоий-иқтисодий ривожла-нишимизнинг машхур беш тамойили реал заминга таяниб ишлаб чиқилгани ва хаётий мазмунга эга эканини турмуш тараккиётининг ўзи исботлади. Бизнинг ютуғимиз яна шунда бўлдики, навкирон янги дав- латимизда иқтисодий-сиёсий ислоқотлар билан бир қаторда, маънавий-маърифий ишларга хам устуворлик берилди. Зеро, инсон онгида, қалбида, шуурида ўзгариш ясамай туриб, унинг юрагига озодлик, ўзликни англаш туйғуларини жойламай туриб, кўл-оёғидаги куллик кишаилари буткул узилганига уни ишонтириб бўлмайди, озод ва обод давлат куриш ҳам муаммолигича қолаверади. Шу боисдан бир неча ўн йиллар давомида топталиб, оёқ ости қилиб келинган миллий ғуруримизни, маънавиятимиз- ни, қадриятимизни, буюк маданиятимизни тиклаш, ўзликни англашга имконият яратиб бериш давлат сиёсати даража- сига кўтарилди. Жаҳои дивилизацияси тараккиётида ўзбек халқининг муҳим тарихий ўрнини кўрсатишга, шу билан бир- га, мамлакатимизнинг халқаро миқёсдаги обрў-эътиборини мустахкамлашга алоҳида эътибор берилди.

Бугун жаҳон хамжамиятида мустақил Ўзбекистон давла- ти каста мавкега эга. Прсзидентимизиинг нуфузли халқаро минбарлардан маъруза қилиб илгари сурган салмокли фикр ва таклифлари юксак сиёсий доираларда алохида диккатга сазовор бўляпти, дунёда ривожланишнинг «ўзбек модели» ҳакида гапирила бошлангани эса, табиийки, барчамизнинг қалбимизни гурурга тўлдиради. Жамиятда ўрнатилган тинчлик-тотувлик, осойишталик, миллатлараро иноклик, миллий якдиллик бизнинг энг катта ютукларимиздандир. Бундан ташкари, мамлакат Прези-дентининг миллий хавфеизликни таъминлаш сохасидаги изчил саъй-ҳаракатлари ютукларнинг асосий омиллари-дан бўлмокда. Бундай шароитда халқимизнинг мамлакат иқтисодий кудратини юксалтириш ва хар бир оиланинг тур- муш фаровонлигини таъминлашга каратилган яратувчи, ижо-дий ва кўп ҳолларда тадбиркорликка асосланган бунёдкорлик меҳнати билан шуғулланиши учун кенг уфклар очилди. Албатта, ёш мустақил давлатимизнинг ана шундай да- дил кддамлари ва унинг шахдам ривожланиш йўлига тушиб олгани ғаразли кимсаларнинг ва «катта оғалик» хукуқидан махрум бўлиб, армон билан яшаётган зотларнинг пайтавасига курт туширди. Энг ачинарлиси шундаки, бундай жирканч ниятли кимсаларга ўз орамиздан чиккан айрим мунофиклар патак-пайтава бўлиб хизмат қилмокда. Уларни бир неча гуруҳга бўлиш мумкин. Мустақилликнинг дастлабки кунларидан бошлаб де-мократияни, инсон ҳукукларининг устуворлигини «химоя килиш» никоби остида ҳокимиятни кўлга олишга уринган, ииятлари амалга ошмагач, хорижга кочиб, четдаги «ҳомий амакилар»ининг валютаси эвазига малайликни ўзига касб килаётган кимсалар биринчи гурухга мансубдир. Улар халқ имизнинг яратувчилик фаолиятидан узилиб колган, ишлари сафсатабозлик ва тирнок остидан кир кидиришдан иборат. Улар на сиёсат, на иқтисод бобида тайинли бирон мутахас- сисликка эга бўлгани холда, мамлакатимизда амалга опш-риластган кенг кўламли ислохотларни зўр бериб, чираниб танкид қилишга уринмокда.

Хорижий диний хомийлар хизматига астойдил бел боғ-лаган, сохта «иймон софлиги» шиори остида садака эвазига халқимизнинг диний, миллий хис-туйғуларини, ота-бо-боларимизнинг қабрларини, улуғ инсонларнинг табаррук кадамжоларипи топтаётган, мамлакатимиз ичида ихтилоф келтириб чикаришга интилаётган диний-эктремистиқ кай-фиятдаги бсбош кучлар иккинчи гурухга мансубдир. Улар умрини яшаб бўлган чиркин акидаларни ўзларига дастак қилиб олиб, мамлакатимиздаги тинчлик, тотувлик, миллат - лараро ҳамжихатликни барбод этиш, XXI аср бўсағасида миллатимизни тағин орка аерларга, иқтисодий-сиёсий, маъ- навий колоклик каърига улоктириш пайидадир. Улар диний ақидапарастлик билан никобланган ким-салардир, асл ниятлари эса юртга эга бўлиб, халқимизни асрий куллик ва жохилия замонларига қайтаришдир. Ватан равнаки, халқимизни дунёнинг энг илғор ва юксакликка кўтарилган миллатлари каторида кўриш тушунчалари, мустақиллик ва ўн йиллар давомида интик бўлиб кутган ҳамда эришаётган орзу-умидларимиз улар учун мутлако бекадрдир. Таассуфки, жохилликни маърифат деб билган бу кимсалар мусулмонни мусулмонга қарама-қарши қўймоқда, ота-оналар ва фарзандлар ўртасида нифоқ туғдирмоқда. Дунсдаги энг кимматли неъмат бўлмиш инсон хаётини ўзининг манфур сиёсий кирдикорлари йўлида сарик чакага олмаяпти. Ўз ёвузликларининг бегунох курбони бўлган ки- шилар, уларнинг бева хотинлари, етимлик кулфатига учрагаи фарзандлари ва муштипар оналарнинг кўз ёшлари бундайлар учун мутлако ахамиятсиздир. Учинчи гуруҳга мансуб бўлмиш, эски шўролар даврида юкори мансаб ва имтиёзларга эга бўлгаи, бир умр коммунис- тик мафкурага дастёрлик қилган, суяк-суягигача шу мафку- ранинг кули бўлиб қолган коммунистиқ ақидапарастлар учун ҳам мамлакагамисшйнг равнакилан кўра, унинг таназзулга юз тутиши «кувончлироқ» дир. Президентимиз мустақилликнинг дастлабки кунлари-да, эски гина- кудуратларни четга кўйиб, биргаликда янги мустақил Ўзбекистои

давлатининг равнаки учун курашайлик, деб шиор ташлаган эди. Бу чакирикдаи сўнг бадният гуруҳлар очик курашга ботина олмай, боши берк кўчаларда юрдилар. Йиллар ўтиши билан эса эски давру давронлар қайтиб кел- маслиги уларга янада кўпрок асн бўла бошлади. Бу уларнинг оромини туну кун ўғирламоқда. Афтидан, бундай гоифалар ҳозирга келиб сувлар сепилиб, излар босилди, деб ўйлашди, шекилли, тағин унда-бунда ғимирлаб колишди. Уларнинг айни кунлардаги гаиининг аввалгисидан фарқи шундаки, эндиликда умуминсоний қадриятлар, миллий маданият, манфаатлар ҳақидаги ваъзхон- ликларини марксизм-ленинизм асосчиларинииг асарларидан кўчирмалар билан эмас, балки улут аждодларимизнинг меро- сидан дидсизларча ва илмий таомилга риоя килмасдан, узиб- юлиб олинган иқтибослар билан изоҳлашмоқца. Юкорида келтирилган фикрларга исбот тарикасида турли анжуманлар- да сиёсатнинг ҳавосини олган айрим «академик» ларимиз ва «дин пешволари» ҳамда табиати номукаммал баъзи зиёли- ларимизнинг билдираётган фикрларини далил қилиб келти- ришимиз мумкин. Ҳозирги кунда бундай «халқ фидойилари» нинг ўз чиркин мақсадларига эришмоклари учун ҳеч қандай ижтимоий-сиссий ва тарихий замин йўк, албатта. Лекин бундай ҳаракатларга хотиржамлик билан қараб ўтириш гоҳида нохуш оқибатларга олиб келиши мумкинлигини ҳам зинҳор эсдан чикариб бўлмайди. Чунки ғанимларимиз бизнинг локайдлигимиз, бсиарволигимиздан фойдаланиб, ўтиш даврининг табиий кийинчилиюшрини рўкач қилиб, баъзи ёшларимизнииг шакл- ланиб улгурмаган онгига ўзининг кабиҳ мақсадларини сингдиришга ҳаракат килмоқда. Шунинг учун хам ёшларимизни акидапарастликка торгишга каратилган ҳар қандай уринишлар- ни, хоҳ у диний бўлсин, хох коммунистиқ бўлсин, барибир ке- лажагимизга бўлган хиёнат, деб баҳолашгатўғри келади. Чун ки диний акидапарастлик ҳам, коммунистиқ акидапарастлик ҳам тараккиётга, мустақиллигимизга, ўзлигимизни англашга, миллий ғуруримиз ва шууримизга қарши каратилган бўлиб, бизларни кимларнингдир кўлидаги кўғирчокка айлантириши мумкин.

Шунинг учун бундай оғишларга қарши кураш ҳозирги куининг долзарб вазифаларидан бири бўлмоги лозим. Ўзбекистон Республикаси Олий МажлисинингХ1 сессия- сида «Виждон эркинлиги ва диний ташкилотлар тўгрисида» ги Қонун янги таҳрирда қабул қилинди. Демак, биз энди ҳар хил диний ва сохта мафкуравий тамойиллар билан ниқобланган ўзбошимчаликларга қарши курашни қонуний асосга кўйиш имкониятига эга бўлдик. Сессияда мамлакатимиз раҳбари Ис-лом Каримов сўзга чиқиб, жойлардаги давлат, адлия органла ри ва бошқа ҳуқукни муҳофаза килиш ҳамда фуқароларнинг ўз-ўзини бошқариш органлари раҳбарлари, олий мактаб, халқ таълими, маданият ходимлари олдига ислом фундамента- лизми, экстремизм, миссионерлик кўринишлари, олға қараб килаётган харакатимизга тўсик бўлиш йўлидаги ҳар кандай уринишларга қарши кескин ва муросасиз кураш олиб бориш вазифаларини кўйди. Бу вазифаларни бажаришда биз асло локайдлик ва масъулиятсизликка йўл кўймаслигимиз керак. Бизнингча, олдимизда яна бир муҳим вазифа турибди. Ҳозирги кунда Ўзбекистоннинг мустақиллик мафкурасини ишлаб чикиш, уни ҳаётга кенг татбик этишга эҳтиёж тобора кучлирок сезилмоқда. Бу мафкуранинг асоси Президенти- мизнинг асарларида кўрсатиб берилган бўлиб, унинг негизи бизнинг миллий қадриятларимиз, урф-одатларимиз ва ху-сусиятларимизнинг умумбашарий демократик тамойиллар билан узвий уйғунлашувидан иборатдир. Бизнинг мустақиллик мафкурамиз мустамлакачилик дав- ри мафкурасидан тубдан фарқ қилмоғи лозим. Мустамлака чилик мафкурасининг — коммунистиқ мафкуранинг замини, асоси бўлмаган, у фақат бир қаращда чиройли, олийжаноб, аслида эса зўрлик билан дунёни ўзгартиришни мақсад қилиб олган хаёлий ғоялар, сафсата назариялар асосида бунёд бўлган. У бизнииг қадриятларимизга, анъаналаримизга, урф- одатларимизга ёт мустабид тузум мафкураси эди.

Бундан фарқли ўлароқ, мустақиллик мафкураси ўзликни англашга, қадриятларни тиклашга, яхши анъаналаримизни авайлаб-асрашга, миллатимизнинг маънавиятини кўтаришга, миллий хусусиятларимизни умумбашарий демократии: та- мойиллар билан окилона уйғунлаштиришга қаратилган мафкурадир. Бу мафкура ўз мазмун-мохиятига кўра, ком- мунистиқ мафкуранинг барча саркитларидаи, ҳар кандай кўринишларидан буткул холи бўлиши лозим. Мафкуранинг кучи - кандай ғояни ким, кай усулда омма- нинг онгига етказиб бера олишида намоён бўлади. Миллий мафкура халқнинг орзу- умидлари, истаклари, урф-одатлари, қадриятларига мос тушади, лекин уни оммага етказишда ношудлик, нўноқлик, сусткашлик қилинса, мафкура халқ онгига, юрагига етиб бормаса, у коғозда колиб кетаверади. Ҳозирги кунда баъзи мафкурачиларимиз, маънавият- маърифат сохасида ишловчи арбобларимиз эскича гаакл ва усуллардан фойдаланишга чақирмокдалар. Албатта, биз ўша шўролар тузумидаги баъзи бир шакл- усуллардан фойдалани- шимиз мумкин. Биринчи навбатда, масалан, ўша даврдаги мафкурачиларнинг хакикий фаоллиги, дадиллиги, кўпрок омманинг ичига кириб бориши, ўз ғоясини ўтказишдаги катьиятидан. Асосий вазифаси элга зиё таркагиш бўлмиш зиё- лиларимизда шу дадиллик ва жасорат, фаоллик етишмайди. Айрим рахбарларимиз эса пана-панада, бировнингоркасига ўтиб ишлашга ўрганиб колишяпти. Шу ўринда табиий савол туғилиши мумкин. Халкимизнинг урф- одатларига, миллий хусусиятларига, хохиш-иродасига зид бўлган коммунистиқ мафкуранинг асоратлари баъзи кишиларимиз онгида сакланиб колганининг сабаби нимада? Асосий сабаб - шўролар мафкураси хам сиёсий, ҳам давлат хокимиятини кўлида угалаб турган коммунистиқ партиянинг зўрлаш аппаратига асосланганидадир. Бу мафкура халқнинг туб манфаатларидан узоқ бўлгани учун унинг қалбига кира олмайди, бирок атрофлича, узлуксиз, изчил катъият билан олиб борилган мафкуравий кураш,

тарғибот-ташвикот акл-идрокларни заҳарлади ва унда муайян ўзгаришлар ясади. Бизнинг миллий мафкурамиз давлатнинг зўрлик ап паратига асосланмаслиги, таянмаслиги лозим. Чунки бу мафкура халқимизнинг орзу- умидларига, ўй-фикрларига асосланган бўлиши, уни умумхалқ мақсадига айлантириш учун, биринчи навбатда, давлат механизми ўрнига зиёлила- римиз, жамоат ташкилотларимиз, жамгармаларимиз кўпрок харакат килиши керак. Қолаверса, ҳозирги мафкурачиларимизда миллий мафку-рамизнинг мазмун-моҳияти, унинг тсран миллий манбапари ҳакида тўла тушунча йўк. Бир ҳақиқатни унутмаслик керак: хар кандай мафкура миллий асосга зга бўлган вақтдагина, у нафақат одамларнипг онгига, балки юрагига хам етиб боради. Чунки тарихнинг ўзи курсатди: давлатнинг зўрлик аппаратига асосланиб, бир неча авлод онгига мажбуран тикиштирилган шўролар мафкураси бир силкинишда чок-чокидан сўқилиб кстди. Бизнинг ўз миллий тизимига эга бўлган миллий мафку рамиз шўролар мафкурасидан фарқ қилиб, хар кандай сил- кинишлардан сўнг, миллатидан қатъи назар, Ўзбекистоннинг барча фукаролариии жипелаштиришга хизмат килиши керак. Мустақиллик бизга шу имкониятни яратиб берди. Ҳар кандай ривожланаёттан жамият, давлат барибир му айян кўринишдаги ўз мафкурасига, миллатни бирлаштирувчи ва олға ундовчи ғоялар заминига эга бўлади. Бусиз ҳар каидай давлат ва жамият эртами кечми инқирозга дуч келади. Бинобарин, давлатнинг миллий мафкураси асосида сиёсий партиялар ва ташкилотлар ўз мафкуравий ишларини амалга оширади. Сиёсий партиялар сони канча бўлишидан катъи назар, уларнинг асосий вазифаси умуммиллий, умумдавлат мафкурасини ҳаётга у ёки бу шаклда татбик этишдан иборат- дир. Улар шу мақсадда турли усуллардан ва йўллардан фой- даланиши мумкин. Аммо моҳият битталигича колиши керак. Шунинг учун ҳам хорижий мамлакатларда мамлакат тепасига кайси партия келишидан катъи назар,

давлатнинг асосий ички ва ташки сиёсатининг моҳияти сезиларли ўзгармайди. Шу ўринда Америка Қўшма Штатларида «америкача яшаш тарзи»дан фахрланиш, уни бутун дунёга олий идеал сифатида ёйиш ҳар бир америкаликнинг қаёти мазмунига айланганини эслаб ўтиш жоиздир. АҚШда ҳокимият тепасига республикачилар ёки демократлар партияси келадими, бундан катьи назар, «америкача яшаш тарзи»нинг афзалликларини саклаб қолиш ҳамиша бош мақсадлигича қолаверади. Миллий мустақиллик мафкурасини шакллантириш, бойитиш ва унинг ҳаётимизда устувор бўлишига эришишда мамлакатимиз илмий жамоатчилиги алохида куч-ғайрат кўрсатиши лозим. Шунингдек, бу жабҳада республика «Маъ- навият ва маърифат» жамоатчилик маркази, «Камолот», «Маҳалла», «Нуроний», «Олтин мерос» жамғармалари, Хотин-қизлар кўмиталари сингари жамоат ташкилотлари фаол камарбаста бўлиши зарур. Лекин, таассуфлар бўлсинки, улар ўзига юклатилган вазифани ҳозирги кун талаблари даражасида олиб борол ма- япти. Ушбу ташкилотларнинг ишларида ҳали ҳам кандайдир ҳадиксираш, бепарволик ва локайдлик сезилади. Миллат- нинг кейинги тақдири билан боғлик бўлган масалаларга хар қандай бепарволик ва локайдлик кейинчалик бориб Ватан ва мустақилликка нисбатан хиёнатга олиб бориши мумкинли- гини тушуниб етмоғимиз лозим. Шуни айтиш керакки, миллий мафкура бўлмаган ёки ғоявий бўшлик бор жойда бу бўшликни, хохлаймизми-йўкми, жамиятнинг соғлом тараккиёти учун зарарли бўлган окимлар эгаллаб олади. Бир қарашда хатто беозор бўлиб кўринадиган, турмушимиз учун ёт оқимлар ва маслаклар таракқиётимиз йўлига ғов бўлиши, ёшларни дунёвий илм олишдан, илғор миллатлар сафида бўлишга интилишдан чалгитиши мумкин- лигини ҳаёт кўрсатиб турибди. Президентимиз XI ссссиядаги сўзлаган нутқида худди ана шу муаммога жамиятимизпинг эътиборини каратди. Айрим вилоятларимизда юз берган кўнгилсиз воқеалар бунинг далилидир.

Шу сабабли бугунги кунда олиб бориладиган маънавий- маърифий, мафкуравий ишларни янада такомиллаштириш ҳамда уни шаклан ва мазмунан янгилаш зарурати ҳар качон- гидан кўра долзарброк ахамият касб этмокда. Шуни кайд этиш лозимки, бизнинг бу фикрларимиз баъ- зилар учун бироз кескин, хатто бўрттирилгандай бўлиб туго- лиши мумкин. Модомики, ran ота- боболаримиз орзу қилган, кимлар етиб, кимлар етолмаган мустақилликни кадрлаш, ёшларнинг қалбида ўз Ватани мустақиллигига фидоийлик хис- туйғуларини тарбиялаш, Ватан ва авлодлар такдири ҳакида борар экан, кўтарилган масалага бошқача ёндашиш мумкин эмас, дсб ўйлаймиз. Президентимизнинг деярли ҳар бир нутқида буюк аж- додларимизга содик авлод бўлишга, Ватан истиқболи учун курашчи ёки жонкуяр бўлишга даъват сўзларининг куюнчак- лик билан янграётгани бежиз эмаслигини дил- дилимиздан тушунадиган вақт келди. «Мустақилликни мустаҳкамлаш учун мен нима қилдим?», деган савол кундалик ҳаётимизнинг бош талабига айланиши ксрак. Энг асосийси, биз фақат бугуннинг ташвиши билан эмас, балки Ватан кудратини ошириш, уни обод килиш ис- таги билан яшашни ҳаётимизнинг мақсади ва мазмунига айлантира боришимиз зарур. Зотан, бу бизнинг миллий хусусиятларимиздан келиб чикади. Халкимиз болаларининг бахти, келажаги учун барча зарур шарт-шароитларни яратиш ташвиши билан яшайди. Уларни яхши кийинтиришга, еди- риб-ичиришга, уйли жойли килишга, ўкитишга интилади. Халкимизнинг ана шу ажойиб фазилати мустақиллигимизни мустаҳкамлаш борасидаги саьй-ҳаракатларимиз мазмунига мазмун кўшади, куч-кувват бағишлайди. Шунинг учун хам бугун осойишталигимиз, тараккиётимизга халакит бераётган турли кўринишдаги ақидапарастларнинг ёшларимизнинг мургак онгига та7.сир кўрсатишига каратилган ҳаракатларига чек кўйиш вақти келди. Неча ўн йиллар давомида ота-бо боларимиз орзу қилиб келган мустақилликка эришганимиз иайтида тарих бизга шундай имконият яратган экан, бу муқаддас озодлигимизга қарши чикаётган ҳар кандай очик ва яширин тажовуз ва таҳдидлардан огоҳ бўлишимиз лозим. Президентимиз

Ислом Каримов айтгаиидек, «биздан озод ва обод Ватан колиши» учун бор куч-ғайратимизни игага солиб, мустақиллик ғоясига чин дилдан хизмат қилишимиз керак.

Адабиётлар: 1.Асосий вазифамиз – Ватанимиз тараққиёти ва халқимиз фаровонлигини янада юксалтиришдир. Президент Ислом Каримовнинг 2009 йилда мамлакатимизни ижтимоий-иқтисодий ривожлантириш якунлари ва 2010 йилга мўлжалланган иқтисодий дастурнинг энг муҳим устувор йўналишларига бағишланган Вазирлар Маҳкамаси мажлисидаги маърузаси. Халқ сўзи, 2010 йил 30 январ. 2.Мамлакатимизни модернизация қилиш ва кучли фуқаролик жамияти барпо этиш – устувор мақсадимиздир. Ўзбекистон Республикаси Олий Мажлиси Қонунчилик палатаси ва Сенатининг қўшма мажлиси тўғрисида тўғрисида Ахборот. 2010 йил 28 январь. 3.Каримов И.А. Юксак маънавият – енгилмас куч. –Т., «Маънавият», 2008. 4.Каримов И.А. Жаҳон молиявий-иқтисодий инқирози, Ўзбекистон шароитида уни бартараф этишнинг йўллари ва чоралари. -Т.: Ўзбекистон, 2009. 5.Каримов И.А. Бизнинг бош мақсадимиз - жамиятни демократ-лаштириш ва янгилаш, мамлакатни модернизация ва ислоҳ этишдир. Т., «Ўзбекистон», 2005. 6.Эргашев И. ва бошқ. Миллий истиқлол ғояси. Ўзбекистон Республикаси Олий таълим бакалавриат босқичи учун дарслик. -Т.: Академия, 2005, 3-30- бетлар.

Похожие

Миллий ўзликни англаш маънавий тикланиш жараёнларининг назарий ва амалий негизлари асослаб берилган асар

Ҳал қилувчи уч йил тасвири

Халқ рухининг меъмори

Глобаллашув жараёнлари ва маънавий таҳдидлар

Диний экстремизм ва мафкуралар кураши