Келажак бизники марра бизники - Идея национальной независимости - Рефераты

Келажак бизники марра бизники

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

27.28515625 KB

Келажак бизники марра бизники Режа : 1. 2008 йил баҳори 2. Нанотехнологиялар асрида 3. Мақтанишга йўйманг-у, билиб қўйган яхши 4. Фидойилик

2008 йил баҳори XXI асрда қайси давлат қудратли, қайси халқ кучли бўлади?Бу саволга, аҳолиси интеллектуал нуқ- таи назардан баркамол, ёшлари билимли, ор-номус- ли, ватанпарвар бўлиб униб-ўсаётган давлат, деб жавоб қайтариш мумкин. Ислом Каримов 2008 йил миллатимиз тарихида энг завкли, улуғ йил-лардан бири бўлиб қоладиган бўлди. Зеро, бунинг сабаби ўзи билан — «Ёшлар йили»! 2008 йилнинг баҳори ана шундай завкли ва шукуҳли бошланди. Осмонда ёшлар йили таровати, нафаси. Ёшлар йилининг гуллари билан оналаримизни, опа-сингиллари-мизни табрикладик. Оламни тўлдириб интизор кутгани- миз куклам келди. Баҳорий кайфиятни кўрмоқчи, туй- моқчимисиз? Уйдан чиқинг. Обод маҳалла, қишлоқ, ту ман, шаҳарлар, саришта боғу майдонларни кўринг. Йи- гит-қизларимизга боқинг. Узбек баҳори, Узбекистан ба ҳори бетакрор. Ёшлари ҳам. Узбек фарзандларини бир ажиб меҳр билан суяди. Буни у гапирмайди. Ич- ичдан ҳапқириб туяди. Ўзи дунё миқё- сида давлат сиёсати даражасида фарзандсевар, зурриёдсе- вар миллатлар тобора камайиб бораётир. «Бизни ҳеч ким қўллаб-қувватламаган, ҳар бир авлод ўз муаммоларини ўзи ҳал қилсин-да», деганга ўхшаш хул оса чиқади, уларнинг амалларидан. Бизда болаларга ўзбекона муносабат устувор. Ўзимиз- нинг еб-ичишимиз, зару зебардан тежаб бўлса ҳам бола- ларимга бўлсин, деймиз. Болам деб яшайди узбек, деган шеър ҳам бор. Еш авлодга мана шу меҳр миллий давлати- мизнинг устувор сиёсатига айланган. Бу миллий тамойил замон илмидаги «тарақкиётнинг инсон омили», «инсон ресурслари» сингари иборалар маъ- носига тўла мое келади. Демак, узбек азаддан ўз тараққи- ётининг «инсон омили», «инсон ресурслари» тўғрисида қайғуриб келар экан-да. Бошқаларга бу нарса урф бўлга- нига 50—60 йил бўлган бўлса, ўзбекларда у 3000 йиллик анъана экан-да. Ким кимдан ўргансин энди? Биз интеллектуал ижодда жаҳонга ибрат бўлган мил- латлардан биримиз.

Дунёга медицинани, алгебрани бер-ган, уйида ўтириб Американи кашф қилган, ислом дини- ни мукарраму мушарраф қилган, қоғоз ясашни, от миниш- ни, деҳқончиликни ўргатган миллатмиз. Демак, биз миллий юксалишни оқ қоғоздан бошла- ётган миллат эмасмиз. Бунёдкор илм ва ижод кашфиёт- лари билан оламни обод қилган, ҳам дунёвий, ҳам ли ний тамаддунга ривож берган миллатмиз. Пайғамбари- миз «умматим илгари нимаси билан машҳур бўлган бўлса, шуниси билан машҳур бўлади», деган экан. Бизга қайта юксалиш даври келибди, бошланибди. Муборак бўлсин. Нанотехнологиялар асрида XXI аср нанотехнологиялар асри. Биз суперкомпыо-терлар даврида яшаяпмиз. Интернет дунёни ягона тўрга улади. Компьютер нима? Шартли равишда уни икки кием — жисм (металл, пластмасса) дан ва ақл (дастурлар)- дан иборат, деса бўлар. Олимларнинг фикрича, компью- тернинг дастурлари унинг «қутиси» га қараганда 20 марта қиммат турар экан. Чунки «қути» ларни саноат йўли би лан бир кунда ўн минглаб чиқарса бўлади. Бироқ дастур бошқа нарса. У конвейерларда ҳар куни ясалмайди. У ин-соннинг миясида «ясалади». Ҳамма бошларда эмас, би лимли бошларда. Биз дастурий таъминот, технологияларнинг истеъмол- чисигина эмас, уларнинг ижодкори, ишлаб чиқарувчиси, сотувчисига ҳам айланишимиз керак. Акс ҳолда, биз бош қаларга илмий-назарий, дастурий, технологик қарам бўлиб қолишимиз мумкин. Президентимиз XXI аерни интеллек туал ёшлар асри, деб атади. Чунки энди дунёда, демак, Ўзбекистонда ҳам табиий ресурслар кўпаймайди, тобора камая боради. Интеллектуал ресурсни эса чексиз ривож- лантириш мумкин. Бу ҳаёт — кураш майдони. Бу курашда ақллилар кучлиларни енгади. Халқимизда «Бола азиз, одоби ундан азиз» деган ма- қол бор. Бу ҳам одам (компьютер) эмас, унинг маъна- вияти (дастури) қиммат эканини билдиради.

Барча тил- ларда «келажак», «орзу-умид», «эртанги кунга ишонч», «ният», «режа», «мақсад» деган сўзлар бор. Бу сўзлар ўз-ўзидан ўша «дастур» ларни эслатади. Бизни ёшлари- миз билан, умидларимиз билан боғлайди. Ана шунинг учун ҳам Президентимиз «Биз ҳеч кимдан кам бўлмай-миз!» деганида ақлли, заковатли ёшларимиз кўз олди-мизга келаверади. Зеро, жаҳонга Ўзбекистонни машҳур қилаётган спортчи, билимдон, санъаткор ёшларимиз сони йилдан- йилга ортиб бораётир. Бу эса фарзандпар- вар Президентимиз кўтарган ана шу машҳур даъват рўё- бини кўрсатмоқда. Ёшларимиз ҳозирнинг ўзидаёқ ўзла- рининг нафақат бошқалардан кам эмаслигини, балки айрим жиҳатлари билан ортиқ ҳам эканини исботла- моқда. Жаҳонга машҳур узбек ёшларини санашга бар- моқларингиз етмайди. Қўлга қалам, қоғоз олмасангиз саноқда адашиб кетасиз. Яна бир нарса кишини масрур қилади: Ўзбекистон- нинг ер ости, ер усти ресурсларининг муайян қисмига ҳали қўл тегмаган, энди очилади. Ўзимизнинг, фарзанд- ларимизнинг ризқу насибаси улар. Ёшларимиз эса ин- телллектуал ривож йўлига кириб бормоқда. Агар Япо ния, Корея, Сингапур сингари юксак ривожланган мам- лакатларнинг ер ости, ер усти бойликлари деярли йўқли- гини инобатга олсак, демак, бизда улар даражасига етиш учун камида икки карра кўп имконият бор. Чунки, ай- тилганидек, уларда табиий ресурс чекланган, инсон ре- сурси чекланмаган эди. Бизда эса табиий ресурс ҳам чек- ланмаган, интеллектуал ижод ресурслари ҳам беҳисоб. Мана шу эмасми, буюк келажакнинг нақц захираси! Мана шундай имкониятлар билан бирорта давлатдан кам бўлиш мумкинми?! Асло. Мақтанишга йўйманг-у, билиб қўйган яхши Кўпинча ватандошларимизнинг ўзаро мулоқотида гўзал бир ифтихор туйғуларини эшитиб қоламиз. Бир физик билан суҳбатлашиб қолдик. У «Президентимиз за- монавий технологиялар, интеллектуал юксалишга ало-ҳида ғамхўрлик қилмоқда. Бу бежиз эмас-да. Масалан, агар биз

нанотехнологияларни йўлга солсак, мана шу Қизилқумнинг бир челак қумини битта «Нексия» нархи-да сотишимиз мумкин бўлади. Чунки бизнинг қумлари- мизда микросхемалар учун керак бўлган кремний эле-менти миқдори жуда кўп», — деди. Балки бу ran тўғри- дир, балки физик олимимиз бир оз оширгандир. Лекин ўзбекнинг бир челак эмас, бир тонна қуми миллатга 10 минг АҚШ долларига тенг фонда берса, ёмон бўлмас. Шундай эмасми?! Ўзбекнинг ҳар бир мақолида бир докторлик диесерта- циясичалик ҳикмат, эмпирик хулоса бор. «Оққан даре оқади» деганида ҳам. Биз — тўлиб, тошиб оққан дарёмиз. Бизни бир муддат тўхтатиб туришди. Худога шукр, мана яна оқа бошладик. Соҳибқирон Амир Темур даврини эслайлик, буюк ал- ломаларимиз руҳига тиловат қилайлик. Чунки улар биз нинг аждодларимиз. Ўзбекистонни, миллатимизни бир зум Амир Темурсиз, Ибн Синосиз, Навоийсиз, Ал Бухорий- сиз, Берунийсиз, Бобурсиз, Хоразмий, Насафий, Фарғо- нийсиз тасаввур қилиб кўринг-а. Шунда ҳам тасаввурин-гизда ҳудуд, она замин қолгандир. Табиати гўзал, серҳо- сил, серсув гўша. Номи довруқли улуғларга, бугунги ёшлар- га онабағир бўлган ягона Узбекистан бу. Улуғларимиз бугун ҳам бизларга куч, руҳ, қувват бермоқда. Мана шундай боболари, миллатпарвар Президенти, кўзларидан нур пор-лаб турган ёшлари бор миллат юксак марраларни белги- лашга қодир. Зеро, шахснинг, миллатнинг буюклиги, ха-рактери, иродасининг қандайлиги унинг не марраларни кўзлаётганида кўринади. Боболаримиз одам ва олам ҳақида илм тўплаб, тўпла- ган илмларини ҳаётга қўллаб, одамларнинг мушкулини осон қилиб келишган. Барчани Узбекистан деб гапирти- риб қўйишган. Биргина мисол, ўтган йили Президентимиз Мисрда буюк ватандошимиз Ал- Фарғоний ҳайкалининг очилиш маросимида иштирок этди. Бугунги мисрликлар улар- нинг аждодларига кўплаб яхшиликлар қилган Ал-Фар- ғонийта, унинг Ватани — Ўзбекистонга миннатдорлик ҳисси билан яшашмоқда. Бугун - 2008 йилнинг мартида ҳам. Бу XXI асрнинг ёш фарғонийлари, хоразмийлари, бухорийлари, шошийлари, самарқандийлари,

термизий- лари, насафийларига аждодлар ёққан яна бир ибрат маёғи бўлди. Бу ўз илми билан Ватан, миллатга хизмат қилиш, шарафлашнинг, интеллектуал жасоратнинг гўзал наму- наларидир. Айтилганларга қўшимча қилиб, улуғ алломаларимиз- нинг ислом маданиятига, араб тили равнақига қўшган бебаҳо ҳиссасини келтирса бўлади. Ислом дини, гарчи Арабистон ярим оролига туширилган бўлса-да, уни тур- кистонлик алломалар, яъни бизнинг боболар баркамол қилганини мактаб ўқувчилари ҳам билади. Шундай экан, шарқираб оққан маънавият, илм- маърифат дарёси яна оқади. Оқа бошлади ҳам. Бу даре Президентимиз ташаб- буси, тинимсиз саъйи ҳаракати, раҳнамолигидан шиддат олди. Демак, Ўзбекистоннинг яқин келажақда яна дунё-нинг интеллектуал марказига айланиши шубҳасиз. Бе-лимиз улуғ бир ихлос, ишонч билан маҳкам боғланган. Бир йил эмас, ўн йилни ўйлаб марралар белгиланган. Очиғи, бугунги 6-синф ўқувчиси билған нарсаларни биз билмаймиз. Масалан, улар VIII - IX асрларда Хитой императорларининг саройлари Самарқанд шишаси билан безатилганини ёхуд цивилизациялар тарихида буюк бобо- ларимизнинг хизматини ифтихор билан айтиб беришади. Шу эмасмикан, Президентимизнинг фарзандларимиз биздан кўра кучли, билимли, доно бўлиши керак, деган ғояси рўёбининг нишоналари. Куч билим ва тафаккурда экан, улар бугуноқ кучли, бугуноқ бахтиёр. Фидойилик Фақат билимнинг ўзи бизни юксак марраларга олиб чиқа олмайди. Яхши тарбия кўрмаса, одам билимни ўз фойдасига, ватани, миллатининг эеа зарарига ишлатиши мумкин. Шунинг учун бизда азалдан тарбия устувор бўлган. Айниқса, фидойилик тарбияси. Фидокорлик нима? «Фи- дойи» — «содиқ», «кўнгилли»; «фидокорлик» — «ўз ихтиёри билан», «ўзидан кечиб, берилиб», «жонбозлик ва садоқат билан берилиб ишламоқ» каби маъноларни англатар экан. Ана шунинг учун ҳам 14 ёшли ўсмирни, 20 ёшли талабани, 30 ёшли ишчи, ходим, фермерни

«оддий одамлар» даража- сидан «фидокорлар» даражасига кўтариш керак. Эндиги педагогик мақсад одамларга фидокорликни тушунтириш эмас, фидокорликни ўргатиш, кўрсатиш, деб белгиланиши керак. Чунки бизга фидокорлик ҳакида чи- ройли, ёддан гапириб берувчилар эмас, вазият тақозо қил ган заҳоти (ўқишда, ишда ёки жамоат ишларида бўлади- ми) фидокорликка тайёр йигит-қизлар керак. Демак, фи-докорларни уларнинг кўнгилли, ўз ихтиёри билан, ўзи дан кечиб, жонбозлик ва садоқат билан, берилиб иш- лашларидан таниб олса бўлар экан. Хўш, айни паллада қандай фидокорликлар қилиш мум кин? Бугун жон фидо қилишга зарурат йўқ. Чунки давла-тимиз Ватан, фуқаро тинчлиги ҳимоясини кафолатли таъ- минлаган. Мамлакат тинч, барқарор юксалаётир. Демак, бизга «тинчлик шароитида, меҳнатда, ўз иш жойида кўрса- тиладиган фидойилик», яъни ф и д о к о р л и к керак. Ватан равнаки, Юрт тинчлиги, Халқ фаровонлиги учун, бузғунчи ғоялар, информацией хуружларга қарши кўнгил ли, ўз ихтиёри билан, ўзидан кечиб, жонбозлик ва садоқат билан, берилиб ишлаш тақозо этилмоқца. Ана шунда биз енгилмас кучга айланамиз. Инсон омилининг бор куч- қудрати намоён бўлади. «Бизларга бўлаверади»-ми? Йўқ! «Бизларга бўлаверади», деб яшаш иллати бор. Бу ил- лат юқумли. Ундан ёшларимизни асрашимиз зарур. Авва- ло икки оғиз «бизга бўлаверади», деб ўйловчилар тўғри-сида. Улар кимлар? Улар ҳам ўзимизнинг жигарбандла-римиз. Улар ҳамма нарса, соҳада «минимум»дан қониқиб яшайдшгар. Агар миллат бу эпидемияга учраса, урди худо. «Бизга «Нексия» эмас, «Москвич» ҳам бўлаверади»; электр лампочка бўлмаса бўлмас, қора чироқ ҳам бўлаверади; асфальт эмас, шағал йўл ҳам бўлаверади; «аъло» бўлмаса, «қониқарли» ҳам бўлаверади; маҳсулот сифати жаҳон та- лаблари даражасида бўлмаса ҳам майли, бизга бўлавера ди; болаларимиз 2—3 тилни эмас, бир тилни билса ҳам бўлаверади; газ труба ўрнига шланг улаб ёқса ҳам бўлаве ради ва ҳ.к. Бир мисол. 2007 йилнинг январида бир хонадонда бўддик. Газ яхши. Алангаси 20 см. — ловуллаб ёняпти. Иккинчи хонадонда паст — 7 см. Уй

эгасидан нега бун- дай, деб сўраймиз. — Печканинг тепасидан бир туйнук очсак, ҳаво кириб ловуллаб ёнади. Болға билан бир урса, туйнук очилади-қолади. Шу... сал қунтсизмиз-да. Бултур 2006 йилда ҳам қилолмадик-да, — дейди уй эгаси. Орадан яна бир йил ўтди — 2008 йилнинг январи келди. Туйнук ҳали ҳам очил- маган. Чунки... «Бизга бўлаверади». Аслида, «бизга бўлаверади» принципи ортида шахс-нинг ишёқмаслиги, танбаллиги, лоқайдлиги, беғамлиги, ўз ҳаёти, турмушини яхшилащдан эриниши, қаноат, камтар- лик ниқобидаги қатьиятсизлик, қунтсизлик, ўзини қадр- ламаслик, ҳафсаласизлик, ғайратсизлик ётади. «Бизларга бўлаверади» иллати миллатни беғамликка, лоқайдликка, таназзулга ғарқ қилади. Бу иллатни юқтирган йигит-қиз ҳаётда ўз ўрнини топа олмайди. Ахир ўз ўрни, жойини то- пиш учун уни суриштириш, қидириш керак-да. Дунёда ким «бизга бўлаверади» деб яшаётган бўлса, ҳаёти фаровон эмас, ночор. Ким фидокор бўлса, қўнгил- ли, ўз ихтиёри билан, узидан кечиб, жонбозлик ва садоқат билан, ўзи ва халқи фаровонлиги учун берилиб ишлаётган бўлса, у бой-фаровон, бошқаларга ҳам ёрдам бермоқда. Демак, «бизга бўлаверади» деган маънавий иллатнинг кас- ри иқгисодий ҳаётга ҳам урар экан, эгасини қашшоқ, би- ровларга муҳтож қилар экан. Қарашлари ўзгармагунча одам ўзгармайди. Бу иллатга қарши фарзандларимизда маънавий иммунитет ҳосил килиш учун ўқувчи-ёшларга ўз характери, иродаси, қараш- ларига танқидий муносабатни, ўз-ўзини тарбиялаш, та-комиллаштиришни ўргатиш керак бўлади. Зеро, Ўзбекистоннинг, ўзбекистонликнинг ҳамма нар- саси зўр бўлиши керак. Шундай эмасми? Келажак — бизники Узбекистан якин келажақда қандай бўлади? деган са- волга жавоб аниқ: Ўзбекистон озод ва обод диёр, эркин ва фаровон жамият бўлади. Бу жамиятни биров қуриб бермайди, бошқа жойлардан юборишмайди ҳам. Юбо- рилган жамият моделлари «меники узбекча билмайди», дейди. Демак, уни ўзимиз

қурамиз. Қуряпмиз. Келинг, келажакка бир бино деб қарайлик. Бу бино жуда улкан. Унинг пойдевори, ғиштларида 28 миллион бармоқ изла- ри бўлиши керак. Ана шунда у бизники бўлади. Ўзимиз- нинг замонавий, обод ва озод, эркин ва фаровон Ватан бўлади. Уни нималарга ўхшатса бўлади? Мисолини қаерлар- дан олиш мумкин? Масалан, 2008 йилнинг март ойидан. Ўзбекистондек улкан, маҳобатли давлатнинг ҳар бир квад рат метрини чиннидек тоза, обод қилган умумхалқ ҳаша- рини эслайлик. Миллатнинг бир-икки кунлик ҳафсала-си, уюшгани Ватанни чаманзор қилмадими? Қишлоқ, маҳалла, шаҳрини обод тутиш одатга айланди. Бу сўнгги фикр бизники эмас. Буни биз Марғилон шаҳри маҳалла- ларида эшитдик, кўрдик. 15—16 март кунлари умумхалқ ҳашари деб эълон қилинган бўлса, мартнинг бошидаёқ куча, маҳалла, қишлоқлар чиннидек эди. одамларнинг ўзлари ихтиёрий, озодалик одатига амал қилишибди. Бор ran шу. Миллат сафабар қилинди. Яшнаган қишлоқ, маҳалла, овул ва шаҳарлар кўзларимизни яшнатди. Энди ана шу сафарбарлик руҳини фермер даласида, профессор — ла- бораториясида, врач — шифохонасида, тадбиркор — офи-сида, санъаткор — саҳнасида, саноатчи — дастгоҳида маҳ- кам тутиб, давом эттирса, бўдди. Натижа тез ва соз кела- ди. Бирлашган миллатни излаб буюк келажакнинг ўзи келади. Бунинг учун бир-биримизга «Айтгин дўстим, нима қиддик, Ватан учун?» деган савол билан қарасак, шундай бўлади. «Менга нима?», «Менга қолибдими? Давлат бор, бо қиб, фаровон қилади- да», деган ўй ҳамма нарсани барбод қилади. Бугунги Узбекистан бу — бугунги БИЗ. Бугунги БИЗ — 2011 йилдаги ўзбекистонликлар. Бугунги биз 28 миллион ҳужайрадан иборат ижтимоий организм. Ҳар бир ҳужайра соғлом бўлса, ишласа, БИЗ саломат бўламиз, ишлаймиз. Шундай эмасми? Биз БИЗ деган миллий бирлик бевосита ва билвосита на-моён бўлади. Миллат бирор умумий хавфга луч келганда, бу бирлик яққол, бевосита кўринади. Айниқса, ҳар бир кишига тегишли, ҳар бир кишининг иштироки талаб эти- ладиган (масалан, Ватан ҳимояси сингари) вазиятларда. Бундай пайтда ҳамма

бир-бирига эътиборли бўлади, ма~ дадкорга айланади. Агар бу воқеа миллатга хавф солса, ҳар бир киши ўз кучларини йиғади, химояга шай, сергак туради. У илгари ҳис қилмаган бир туйғуни — ўзи миллатнинг бир парчаси эканини* туяди. Кечагина тирикчилик учун чекиб юрган ташвишларининг қанчалик арзимас, майда нарса эканини англайди. Ёнида, ҳар куни курган, таниш-нотаниш ватандошларига меҳрли қарайди. Ўзи ҳам меҳр-ли кузларни кўради. Нега уларни илгари пайқамаганига ҳайрон бўлади. Меҳрли қарашлар икки ватандошнинг худ-ди икки қўлдек бир-бирига ёрдамга шайлигини кафолат-лайди. Улар бир-бирларини бир қараш ё ярим сўз орқали тушуна борадилар. Бир-бирларига рост кўзлар билан сўзсиз: «Менга ишонинг, оқлайман» деб қараб турадилар. Касбидан, тилу динидан, ёши ва келиб чиқишидан қатьи назар. Бирор жойда янгилик бўлса, тез тарқалади. Ҳозир- жавоб ҳамдардлик юксак даражага етади. Тезкор мадад худди «тез ёрдам»дек етиб боради. Бизнинг ижтимоий ҳам-корлик ғоямиз бундай шароитда мўътадил режимдан «тез кор мадад» режимига ўтади. Бильярд ўйнагансиз, биласиз. Бир нуқтадан йўнал-тирилган тош тез келиб бошқа тошларга тегади. Ўзидаги кучни бошқаларга «бўлиб беради», улар ҳолатини ўзгар-тиради. Одам ҳам ёнидаги ватандошларига ёрдам берар экан, неча кишига ёрдами етса, шунча марта бойийди. Миллий бирлик туйғуси миллат энергиясини ошира боради. Бундай миллат исталган дақиқада бу қудратни ишга солиб, қийин ва катта вазифаларни ҳал қила олади. Ўзбекистон — келажаги буюк давлат! Бу — орзулари буюк одамлар жамияти дегани. Марралари баланд киши-лар давлати. Қуйидагилар юқорига босқисма-босқич, эво-люцион кўтариладилар. Биз эртамизнинг бугундан яхшироқ бўлишини иста-сак, оддий қоидага амал қилишимиз керак: бугун кечаги-дан яхшироқ, кучлироқ, билимлироқ бўлиб, кўпроқ иш-лашимиз лозим. Зеро, миллий мафкурамизнинг бош ғояси аниқ. Рўёби яқин. Биз бугун орзулар манзилидан келажак — натижа

манзилига бораётган миллатмиз. Тарих бир май-дон бўлса эди, 2011 йилдан туриб 1991 йилга қарасак, қанча тез ва баланд юксалганимиз кўзга кўринар эди. Ҳаёти-мизнинг барча соҳаларидаги ўсиш суръати, факт ва ра-қамлар, кўзларимиз кўриб, қулоқпаримиз- эшитиб турган ҳаёт динамикаси буни исботлаб бормоқда. Фақат қиёс учун бир ҳужжатни келтирамиз. 1983 йил собиқ иттифоқнинг нуфузли нашриёти «Мысль» «СССРда ислом. Совет Шарқи республикалари-да секуляризация жараёнларининг хусусиятлари» номли қалин китобни чоп этган. Унда ота-боболаримиз эътиқод қилиб келган ислом дини, миллий қадриятларимизга му-носабат қандай бўлгани бор жаҳолати билан кўриниб тура ди. Янги даврда туғилган ёшлар уларни кўрмаган. Шунинг учун ушбу китобдан айрим иқтибосларни келтирамиз: «Диннинг салбий ролини кўрсатавермасдан, атеизм-нинг жанговар кучини бор бўй-басти билан ишлатиш вақги келди». «Эски, ўз умрини ўтаб бўлган анъана ва қадриятлар илдизини қуритиш қийин. Бунинг учун улар зарарли эка нини моҳирона тушунтириш, кенг жамоатчиликни социа-листик анъана ва одатларни мустаҳкамлаш учун курашга жалб қилиш керак». «Қуръонда баён қилинган диний қоида, анъаналарни йўқотиш учун кундалик турмушга совет турмуш тарзини фаол жорий қилиш керак». Бу кўрсатмалар бошқа республикалар қатори Ал-Бухорий, Ат-Термизий, Марғиноний, Шошийларнинг Ва-тани ~ Узбекистонга нисбатан ҳам қўлланилган. Орадан ҳеч қанча вақт ўтмади, истиқлол туфайли, шукрки, Тош-кент — Ислом маданияти пойтахти деган эҳтиром ва эъти-рофга сазовор бўлди. Ана шундай улуғларимиз ҳурматини жойига қўйиш, тарихий меросимизни тиклаш, уни кўз қорачиғидай сақ-лаш, миллий қадриятларимизни асраб-авайлаш давлат сиёсатига айланди. Мана шу биттагина қиёс ҳам биз эриш-ган марра юксаклигини кўрсатмайдими?

Адабиётлар: 1. Каримов И.А. Ўзбекистон: Миллий истиқлол, иқтисод, сиёсат, мафкура. Том Тошкент, 1996. 2.Каримов И.А. Биздан озод ва обод Ватан қолсин. Том Тошкент, 1996. 3.Каримов И.А. Ватан саждагоҳ каби муқаддасдир. Том Тошкент, 1996. 4.Каримов И.А. Бунёдкорлик йўлидан. Том Тошкент, 1996. 5.Каримов И.А. Янгича фикрлаш ва ишлаш - давр талаби. Том Тошкент, 1997. 6.Каримов И.А. Хавфсизлик ва барқарор тарақҚиёт йўлида. Том Тошкент,1998. 7.Каримов И.А. Биз келажагимизни ўз қўлимиз билан қура-миз. Том Тошкент,1999. 8.Каримов И.А. Озод ва обод Ватан, эркин ва фаровон ҳаёт- пировард мақсадимиз. Том 8. Тошкент, 2000. 9.Каримов И.А. Ватан равнақи учун ҳар биримиз масъ-улмиз.Том Тошкент, 2001.

Похожие

Миллий ғоя – ўзликни англаш ва тараққиёт омили

Исмоил Гаспринский ва Маҳмудхўжа Беҳбудий

Чўлпон ҳақида роман

Ўзбекистон диний маърифий тотувлик тимсоли

Маьрифат надир