Arxaik (ibtidoiy) madaniyat. An’aviy madaniyat - Культурология - Рефераты

Arxaik (ibtidoiy) madaniyat. An’aviy madaniyat

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

124 KB

Arxaik (ibtidoiy) madaniyat . An’aviy madaniyat Reja: 1. Arxaik madaniyatning dastlabki namunalari. 2. So‘nggi poleolit va neolit davri madaniyati. 3. Jez davrida yangi turdagi madaniyatning shakllanishi. 4 Qadimgi Sharqdagi yirik madaniyatlarning ( Misr, Mesopotamiya, Xind, Xitoy) o‘ziga xos qiyofasi 5 Antik madaniyat ( Qadimgi Yunon va Rim)

Arxaik yoki ibtidoiy madaniyat- mavjud insoniyat madaniyatning ibtidosi va eng uzoQ davom etgan davridir. Bu davr insoniyat tarixi umumiy ko‘lamining 99 foizini tashkil Qilgan holda zamonaviy madaniyatga beQiyos ta’sirini ko‘rsatib kelmoQda. O‘sha vaQtda vujudga kelgan arxaik madaniyatning ayrim ko‘rinishlari bo‘lmish fikrlash tarzi, fe’l-atvor hozirga Qadar yo‘Qolgan emas. Insoniyat hayotining boshlang‘ich davri keyingi barcha o‘zgarishlarga zamin tug‘dirgani sababli bu davrni o‘rganish insoniyat evolyusiyasi asoslarini, uning madaniyati negizini tushunish va sharhlashga yordam beradi. «Moziyga Qaytib ish ko‘rish xayrlikdir» – degan edi A. Qodiriy. «Dunyoda turmoQ uchun, – deb yozadi M. Behbudiy, – dunyoviy fan va ilm lozimdur, zamona ilmi va fanidan bebahra millat boshQalarga poymol bo‘lur». Ibtidoiy bosQichdagi madaniyat rivojining Qiyofasini Qayta tiklash o‘ta Qiyin vazifa. «Shahsiy guvohnoma, tarjimai hol, Qiyofadan mahrum, sukunatdagi o‘tmish, hodisasiz «uzoQ», (F. Brodel) «mudroQ», (E. Lerua-Ladyuri) tarix uchun ideal namuna kasb etib, tabiiy-ilmiy mantiQni yaratish, uslublar miQdori yoki ijtimoiy-iQtisodiy tushunchalar va dastlabki (ibtidoiy jamoa) ijtimoiy tuzum ta’limotini izohlash uchun mo‘lajallangandir» 1 . Olimlar to‘plagan ma’lumotlar 2 xil bo‘lib: I. Antropologik va arxeologik topilmalar-ibtidoiy odamning jismoniy va madaniy rivojlanishini, ovchilik jamoasining turmush tarzini yorug‘ olamga chiQardi. Bu ma’lumotlar o‘ziga xos belgilari bilan emperik (tajriba) tahlilni yuzaga chiQardi va ibtidoiy bosQichni umum Qabul Qilgan tasnifiga asos soldi: 1. Paleolit-Qadimgi tosh asri, 2. Neolit – yangi tosh asri. Paleolit bosQichining o‘zi ham ilk (Quyi) va so‘nggi (yuQori) davrlarga bo‘linadi. Shuningdek, poleolit va neolit bosQichining o‘rtasi mezolit – o‘rta tosh asri davriga bo‘linadi. 1 Культурология М. 1998 г., 141 стр.

II. Etnografik ma’lumotlar- zamonaviy xalQlar va hozirgi vaQtda ham ovchilik va termachilik bilan kun ko‘ruvchilarning hayoti haQida. Bu ma’lumotlar saQlanib Qolgan arxaik madaniyat ko‘rinishini etnik, ijtimoiy va ruhiy o‘xshashliklar bo‘yicha Qayta tiklashga yordam beradi. Tosh asrining davri bundan 2,6 mln. yildan (Keniyaning Rudolf Qo‘li sohilidan topilgan Qadimgi tosh Qurollari) to eramizgacha 2 ming yilgacha (mehnat Qurollarini jezdan tayyorlay boshlagan davrgacha) bo‘lgan vaQtni o‘z ichiga oladi. O‘z navbatida paleolit bosQichidagi eng uzoQ davr ilk poleolit bo‘lib, bundan 40- 35 ming yil oldin tugaydi. Ilk poleolitda antropogonez jarayonining sodir bo‘lishi, Qazib topilgan gominid QoldiQlarining alohida turlari yashagan davrlarda (zinjantrop, avstralopitek, pitekantrop, sinantrop, neandertal va boshQalar,) madaniyatning alohida ilk namunalari vujudga keldi: Qo‘pol tosh Qurollari tayyorlash (kesgich, tosh nayza, Qirg‘ich), olovdan foydalanish, oddiy turar joylarning Qurilishi, muomala vositalarining rivojlanishi, atrof-muhit haQida dastlabki murakkab tasavvurlarning paydo bo‘lishiga sabab bo‘ldi. Desentrizm farazi insoniyat paydo bo‘lishini ikki o‘choQ-Afrika va Osiyo bilan bog‘laydi, zero hozirgi vaQtda eng Qadimgi odam Qoldig‘i ham Afrika mintaQasidan topilgan. Markaziy Osiyo, xususan, O‘zbekiston xududida Qazib topilgan gominidlar ham ilk paleolit davriga oiddir. Arxeolog U. Ismoilov Selung‘ir g‘oridan topgan «fergantrop» Qoldig‘ining yoshi 700 ming yilga teng. Ilk paleolitning oxirgi davri ko‘pincha alohida davrga ajralib «o‘rta» yoki «muste» deb nomlanadi (200 minginchi yildan 40 minginchi yilgacha). Bu Qonuniy hodisa bo‘lib, muste davrida madaniy ijodkorlik jarayonining o‘sishi seziladi, ya’ni bu davrda neandertallar paydo bo‘ldi. Neandertallar keng xududlarga tarQalib murakkab va turli xil Qurollar tayyorlagan, eng muhimi ulardan ma’lum marosim va madaniyatni rivojlantirish boshlandi. Neandertallar yashagan g‘orlaridan ayiQning bosh suyagi topilgan, maxsus o‘rnatilgan tosh supa olovdan Qoraygan, unda ma’lum marosim o‘tkazilgan. Neandertallar Qabri ko‘pincha SharQ-g‘arb yo‘nalishi bo‘yicha joylashib, murda «yonbosh uxlayotgan holatda, tizzalari engagiga Qayirilgan, yoniga tosh Qurollar Qo‘yilgan». Bu

marosim udumi o‘limdan keyingi hayot mavjudligi haQidagi tasavvurning madaniyatdagi eng Qadimgi va barQaror paydo bo‘lganligidan dalolatdir. Neandertal Qabri O‘zbekistonning Teshiktosh g‘oridan (Surxandaryo viloyatidan) ham topilgan, shuningdek, o‘sha davrga oid ko‘plab manzilgohlar ochib o‘rganilgan (OmonQo‘ton, ZirabuloQ, Obirahmat, Ko‘lbuloQ, Uchtut va bosh.). Ilk paleolitda madaniy muhitning mavjudligi alohida joylar bilangina chegaralansa so‘nggi paleolitda esa madaniyat tizim sifatida shakllanadi. So‘nggi paleolitning boshlarida gominid evolyusiyasi yakunlanib zamonaviy «aQlli odam» turi paydo bo‘ladi. So‘nggi paleolitda turli-tuman tosh va boshQa Qurollar notekis tarzda ko‘payishi natijasida tarkibiy Qurollar-tasma, uchlik, shuningdek, to‘Qimachilik paydo bo‘ladi. Nihoyat, dastlabki tartibli ijtimoiy tashkilot-urug‘ tashkil topadi. Bu inQilobning mahsuli insonlarning asosiy antropologik, ruhiy fiziologik, ruhiy ijtimoiy va ma’naviy birligi bo‘lib, insonlar uyushmasining iQtisodiy, siyosiy, ijtimoiy, til, maishiy rivojlanishidagi tafovutlarga Qaramasdan tarixda saQlanib Qoldi. Ma’naviy madaniyat dastlab juda sodda bo‘lib, o‘sha davr kishilarining mehnat faoliyati bilan uyg‘unlashib ketgan edi. Ibtidoiy odamlarning bilim darajasi ancha cheklangan bo‘lsada, biroQ yashash uchun kurash jarayonida atrof-muhitni kuzatib tajriba to‘plaganlar. Natijada yangi tushuncha va tasavvurlar paydo bo‘lib, tafakkur va nutQ rivojlana bordi. Bu esa jamiyat ma’naviy rivojlanishini tezlashtirdi. O‘zlashtiruvchi ho‘jalikdan ishlab chiQaruvchi ho‘jalikka o‘tilishi bilim va tajribaning to‘planishi natijasida yuzaga keldi. Dastlab, ibtidoiy odamlar oziQ-ovQat Qidirib o‘zi yashayotgan muhitni yaxshiroQ o‘rgana boshladilar. Bu esa ularning geografik bilimini oshirgan. Tabiatdagi mavjud iste’mol Qilishga yaroQli o‘simlik va mevalarni Qidirib topishi va kuzatishi natijasida botanika bilimlari to‘plangan. Yovvoyi hayvonlar ovlash jarayonida hayvonlarning fe’li, turi, yashash joylarini kuzatish tufayli ibtidoiy odamlarda zoologiya bilimi shakllana boshladi. Bu jarayonlarni o‘rganish ibtidoiy odamlar uchun zaruriy, hayot uchun kurash, tirikchilik manbai edi.

Kasallikni davolash uchun o‘sha zamonning o‘ziga xos sodda tabobati bo‘lib, davolashda o‘simliklar, mevalar, hayvonlar, mineral jismlardan foydalanganlar. Shuningdek, silash, uQalash usuli bilan ba’zi kasalliklarni davolaganlar va folbinlik, sehrgarlik va jodugarlik usullaridan ham foydalanganlar. Ibtidoiy odamlar tabiatni, iQlimni sharoitdan kelib chiQib kuzatishi asosida ob- havoni oldindan aytib berish Qobiliyati paydo bo‘ladi. Tarbiya ham mehnat va turmush bilan chambarchas bog‘liQ bo‘lib, odat va udumlar asosiy ahamiyat kasb etgan. Ma’naviy madaniyatning ko‘rinishlaridan biri ibtidoiy san’at ham odamning mehnat faoliyati bilan uyg‘un holda vujudga kelgan. Urug‘chilik jamoasining paydo bo‘lishi davrida ibtidoiy odamlar san’atning nimaligini to‘la anglamagan holda tirikchilik jarayonida san’at shakllana boshladi. Ibtidoiy sanoat xilma-xil bo‘lib, bir necha turlarga bo‘linadi: 1) Suyak, tosh parchasi, shox, kulolchilik buyumlariga chizilgan belgilar, odam, hayvon va har xil narsalarning tasvirlari. 2) g‘or devorlariga har xil ranglar bilan ishlangan hayvon, odam va buyumlar tasviri. Ularda ov, mehnat, jang va boshQa manzaralar tasvrilangan. Bunday tasvirlar Turon, Sahroi Kabir, Markaziy Osiyo, g‘arbiy Yevropada ko‘plab uchraydi. 3) Qoya toshlarga o‘yib, chizib, ishQalash usuli bilan ishlangan tasvirlarda hayvon, buyum, Qurollar va ibtidoiy kishilarning kundalik mehnati bilan bog‘liQ manzaralar o‘rin olgan. Qoya tosh tasvirlari Osiyo, Afrika va Yevropada ko‘p uchraydi. 4) Arxaik san’at turlaridan yana biri xaykaltoroshlik ham urug‘chilik jamoasining rivojlangan davrida paydo bo‘lib, asosan ayollar, Qisman erkaklar, shuningdek, hayvonlar xaykallari ishlangan. Bunday xaykalchalar, suyak, tosh va boshQa narsalardan tayyorlangan. Haykal tasvirlarda ibtidoiy mahnat va e’tiQod ramzlari nomoyon bo‘ladi. 5) Ishlab chiQaruvchi xo‘jalik (neolit) faoliyati bilan bog‘liQ sopol buyumlarga chizilgan rasmlarda oddiy chiziQlar, hayvon va o‘simlik tasvirlari uchraydi.

6) Ibtidoiy san’at turlaridan biri – niQoblar Qadimgi odamlarning ovchilik faoliyati bilan bog‘liQ bo‘lib, niQob tutib hayvon Qiyofasiga kirgan, hayvonlarni Qo‘rQitib o‘zlarini himoya Qilgan. NiQoblardan marosim va udumlarda foydalangan. 7) MusiQa, Qo‘shiQ, o‘yin ibtidoiy san’at turlari hisoblanib, ibtidoiy odamlar urib, chertib, puflab chaladigan asboblarni kashf Qilishgan. 8) XalQ og‘zaki ijodi-asotir, rivoyat va afsonalar ham ibtidoiy davr mahsuloti bo‘lib, ibtidoiy odamning turmushi, o‘y-fikri va kayfiyatini ifodalagan, diniy tasavvurlarning shakllanishiga asos bo‘lgan. Umuman, ibtidoiy san’at kishilarning dastlabki umumiy ijodi bo‘lib, u odamlarning mehnat faolyati, ichki ruhiyati va diniy tasavvurlari bilan uyg‘un bo‘lgan. Aytish mumkinki, diniy tasavvur va e’tiQod shakllari madaniyatning moddiy va ma’anviy turlarining rivojiga samarali ta’sir ko‘rsatgan. Diniy tasavvur va e’tiQod jamoa tuzumining keyingi davrlarida shakllanib, ayrim unsurlari o‘rta paleolit davrlarida vujudga kelgan. Ibtidoiy odamlar atrofidagi hodisalarning sabablarini tushuna olmagan. Tabiatdagi turli hodisalarning sir-asrorlari ularga ma’lum bo‘lmagan. Bu hodisalar negizida sirli, g‘ayritabiiy kuchlar yashiringan deb tushunib, shu g‘ayritabiiy kuchlarga e’tiQod Qilingan. Ibtidoiy odamlar turli mintaQalarga tarQalib, turli xil tirikchilik bilan shug‘ullana boshlaydi. Tabiatning va tirikchilikning xilma-xilligi turli e’tiQodlarning paydo bo‘lishiga sabab bo‘lgan. Tabiat va jamiyat hodisalarga bog‘liQ g‘ayritabiiy kuchlarga ishonish ibtidoiy e’tiQod deyiladi. Uning totemizm, animizm, sehrgarlik, feteshizm kabi turlari ibtidoiy jamoa tuzumi davrida keng tarQalgan. Totemizm-jamoaning hayvon yoki o‘simlik turi bilan g‘ayritabiiy Qarindoshlik aloQasiga ishonishi bo‘lib, ovchilik va termachilik rivojlangan davrda paydo bo‘lgan. Bu e’tiQodda totem-hayvon yoki o‘simlik nihoyatda hurmat Qilingan. Totemizmning ilk bosQichida hayvon muQaddas sanalib, uni o‘ldirish yoki

go‘shtini iste’mol Qilish ta’QiQlangan. FaQat urug‘ning urf-odat marosimlaridagina bu hayvon go‘shti iste’mol Qilingan. Animizm –«rux», «jon» ma’nosini bildirib, bu dunyoda ruhlar, jonlar shaklidagi g‘ayritabiiy kuchlarnig borligiga ishonish. Tabiatdagi narsalar, odam va boshQalarning ruhlari- shular jumlasidandir. Urug‘chilik jamoasining rivojlanishi bilan urug‘ boshliQlar, harbiy yo‘lboshchilar ruhiga-ajdodlarga sig‘inish paydo bo‘lgan. Matriarxat davrida ruhlar ayollar nomi bilan atalgan. Xo‘jalik shakllari paydo bo‘lgach tabiatdagi narsalar (Quyosh, suv, yer) ning ruhiga topinish kuchayadi. Sehrgarlik- odamning g‘ayritabiiy kuchlarga ta’sir ko‘rsatish Qobiliyatiga asoslangan amallardir. Bu ibtidoiy san’atda ham o‘z ifodasini topgan. Qoyatosh tasvirlaridagi yaralangan hayvon ifodasida ovchilar bo‘lg‘usi ovning baroridan kelishini ko‘zlab, hayvonlarni sehrlaganligini kuzatish mumkin. Gominidning uch million yillik evolyusiyasi nihoyasidagi kuchli evrilish natijasida anglash, nutQ, din, san’at vujudga keladi. Arxaik madaniyatning xususiyati haQida uni haQli ravishda «gomo sapiens» yaratganligiga etnografik va arxeologik ma’lumotlarga asoslanib tasavvur Qilish imkoniyatlariga egamiz. Birinchi navbatda biz, ibtidoiy odamning o‘ziga xos fikrlash xususiyati haQida xukm chiQarishimiz mumkin. Ibtidoiy odamning fikrlashi aniQlik, ta’sirchanlik, butunlikda farQlanadi. Ibtidoiy odam asta- sekin turli tashQi hodisalarni seza boshlaydi. U issiQ va sovuQni, to‘Q va ochlikni, yaxshi va yomonlikni his Qiladi, yorug‘lik va Qorong‘ulikni ajratadi. Hodisalarning ro‘y berishini kuzata boshlaydi. O. Freydenbergning fikricha, unda kuzatish ta’suroti ustun bo‘lgan. Ibtidoiy odamning ta’sirchan, aniQ tasavvuri hali hodisalarni umumlashtirish Qobiliyatidan yiroQ edi. U tevarak-atrofdagi voQea hodisalarning mohiyatini tahlil Qilmasdan faQat yuzaki Qayd Qiladi, narsa va jarayonlarga, ularning xususiyatiga bir xil yondoshgan. Ibtidoiy tafakkur uchun sababiy bog‘lanishlar o‘ta shartli bo‘lib, Qandaydir hodisaning sababi tez-tez Qaytarilib turilishi natijasida vaQt o‘tishi bilan idrok Qilingan.

A.N. Ramonovning ta’kidlashicha, «yozuvsiz madaniyatning o‘ziga xos xususiyati-nutQning nokategorial shaklidir». Bu mustaQil faoliyatning ijodiy manba’larini cheklovchi jarayon hisoblanadi. Insonga kerakli barcha yangilik va bilim faQat faoliyat jarayonida namoyish Qilish usulida berilgan. Shuning uchun ibtidoiy madaniyatda marosimga o‘xshash shakllar ustunlik Qiladi. A. Ramonov aytganidek, marosim- aniQ va maQsadli faoliyat bo‘lib, uni amalga oshishi ijtimoiy guruhlar nuQtai nazarida ishlab chiQarish faoliyati kabi hayotini saQlash uchun ham o‘ta muhim hisoblanadi. Marosim pragmatikona va faQat ma’lumot beruvchi emas, balki ularga berilayotgan ma’lumot to‘liQ holda bo‘lib so‘z orQali izohlanmaydi. Unda ishlab chiQarish faoliyati ham, bilim ham, sehr- jodu ham, san’at ham aralash holda bir butunlikda namoyon bo‘ladi. So‘ngi paleolit davrida animistik e’tiQodlar va sehr-jodu ma’naviy madaniyatning negizi sifatida Qat’iy rasmiylashdi. Qadimgi e’tiQodlarning shakllanishi manbaida tabiatning tashQi ko‘rinishi va odamlar jamoasi haQida tasavvurlarning uyg‘unlashib ketishi ibtidoiy odam uchun xos bo‘lgan inson va tabiatning sub’ekti va ob’ekti birligi ta’sirida, ehtimol jamoa nima bilan shug‘ullansa o‘shanga bog‘liQ bo‘lgan hayvonlar, o‘simliklar, toshlar, ya’ni uning faoliyati doirasida nima mavjud bo‘lsa barchasi uchraydi. Dunyoda yashayotgan aholining ko‘plab ruh va jonlar bilan munosabatda bo‘lish vositasi sifatida sehrgarlikni keltirib chiQardi. Sehrgarlikning eng Qadimgi turlaridan biri ovchilik sehrgarligi bo‘lib, o‘lja yaQinlashishi bilan uni tutish mashQini o‘rganadi. BiroQ, barcha harakatlar faQat mashQ bilan tugamaydi. Uni amalga oshirish jarayoni asosiy masala hisoblanadi. Dastlabki sehrgarlik harakatlari mazmunida totemizm –hayvonlar ajdodiga topinishni keltirib chiQardi. Ibtidoiy jamoa turmushi, ovi, urushi, hayvonlarni tutib yeyishi, tug‘ilish va o‘limini – umuman inson hayotini totemistik, ya’ni, totemlar kurashi va to‘Qnashishi orQali tasavvur Qiladi. Bu tasavvurlar oQibatda kosmogonik manzaraga asos soladi, Qaerda har bir totem-koinot borki yeydi, yo‘Qoladi va tiriladi, Qari koinot o‘rniga yoshlar keladi. Ularning o‘rin almashishi va yosharishi yoki tirilishning borligi o‘limdadir.

Sehrgarlikka o‘xshash hayot nafaQat paydo bo‘layotgan tushunchalarni o‘zida jamladi, balki madaniyatning eng Qadimgi shakli bo‘lib Qoldi. Undan hozirgi vaQtgacha olamni o‘zida aks etgan din, san’at, fan sohalari paydo bo‘ldi. Barchasi suyakka chizish va naQsh solish, kichik haykaltoroshlik, belgi – muhr bosish, bo‘yoQli hoshiyalar chizish, g‘or devorlariga betartib chiziQ shakllar solishdan boshlandi va natijada mashhur Altamir, Lasko, Montospan va boshQa g‘orlardagi tasvir galereyasi vujudga keladi. g‘or tasvirlari tabiiy, aniQrog‘i hayotiy aks ettirilgan. g‘or tasvirlarining dastlabki bosQichida jonvorlar tasviri alohida o‘rin tutadi: otlar, yovvoyi Qoramol, mamontlar o‘ta yorQin tasvirlangan. Paleolit kishisining tasvir faoliyatida nafosat uyg‘unligi yoki rasm yozuvlar (piktografiya) emas, balki tasvirni «fotografik» tarzda ifodalash ustun bo‘lgan. Bu tasvirlar marosim tafsilotlaridir. Mashhur san’atshunos A. Arnxeymning ta’kidlashicha paleolit davrida san’at hayotiy zarur vazifani bajargan. U kishiga mislsiz kuch baxsh etib, tirik mavjudod va narsalardagi ma’nisizlikka»sehr baxsh» etish imkonini yaratgan. Ibtidoiy odam chizilgan tasvirga jonivorlarning joni o‘tadi, shu tufayli ularga ta’sir Qilish mumkin deb o‘ylagan. Arxaik san’at insonni hayvonlar ruhiyati bilan QiziQishida alohida vosita bo‘lib, unda haQQoniyat va marosim uyg‘unlashib ketadi. O‘zbekiston xududida so‘nggi paleolit davriga oid Qoyaga solingan tasvir namunalari uchramasada, ushbu davrga tegishli 30 dan ortiQ manzilgohlar o‘rganilgan, jumladan SamarQand manzilgohi, Ohangarondagi tosh Qurollar, tayyorlangan «ustaxona», Ko‘kbuloQ va OQtosh manzilgohlari. O‘zbekiston hududidagi ibtidoiy tasviriy san’at namunalarini eng Qadimgisi mezolit-neolit davrlariga oid bo‘lib, ular jahon tasviriy san’at tarixining ajralmas Qismidir. Shuningdek, bu tasviriy san’at tarixi bir Qator alohida ko‘rinish, o‘ziga xoslik va farQlik jihatlarga ega bo‘lib Quyidagi bosQichlardan iborat: 1. g‘orlar, Qadimgi toshlar va turli Qoyalarda saQlanib Qolgan ibtidoiy tasvirlar yaratilgan davr. 2. Loy, ganch, tosh va yog‘ochdan ishlangan Qadimgi haykallar namunalari va turli hunarmandchilik buyumlaridagi tasvirlar yaratilgan davrlar.

Mamlakatimiz tog‘lik tumanlarida keng tarQalgan Qoyatosh tasvirlari ishlanish usuliga ko‘ra ikki xil: bir xillari bo‘yoQ (ohra) bilan; ikkinchi xillari esa o‘yib- ishQalash-chizish usuli bilan ishlangan rasmlar (petrogliflar). O‘zbekistondagi Qoyatosh tasvirlarining eng nodir namunalari Zarautsoy, Sarmishsoy, Beronsoy, Ko‘ksaroy, Takatosh, Teraklisoy kabi yuzdan ziyodi topilgan. Bu Qoyatosh tasvirlarda O‘zbekistonning Qadimgi va hozirgi hayvonot olami turlarini kuzatish mumkin. Bular ibtidoiy sher va yo‘lbarslar, Qoplon, tulki va bo‘rilar, bug‘u va jayronlardir. O‘zbekistondagi Qoyatosh rasmlari mazmunan boy va manzarasi jihatidan xilma-xil. Unda odamlar, ov, yirtQich hayvonlar to‘Qnashuvi manzaralari tasvirlangan. Bu tasvirlar orQali o‘sha davr odamlarining ov, mehnat Qurollarini bilib olish mumkin. Shuningdek, Qoyatosh rasmlar Qadimgi ajdodlarimizning g‘oyaviy Qarashlari va diniy e’tiQodlarini o‘rganishda muhim axamiyatga ega. Negaki, ibtidoiy odamlar bir-birlariga fikrlarini, munosabatlarini istaklarini chiziQlar, oddiy shakllar, sodda tasvirlar orQali yetkazishga intilganlar. Masalan, ular ov Qurollarini tasvirlash orQali ovga bormoQchi ekanliklarini ifodalasalar, yovvoyi buQa va boshQa turli hayvonlar tasvirlari orQali, o‘sha hayvonlarni ovlamoQchi ekanliklarini bildirganlar. Ko‘hitang tog‘ining yuQorisida joylashgan g‘orni «Oltin olov Qoyasi» yoki «Oltin olov darasi» deb atashgan. Chunki zar-oltin, o‘t-olov ma’nosida bu yodgorlik «Zaravutsoy» deb atalgan. Zaravutsoy ov manzarasidagi turli rasmlarni kuzatish Qadimgi odamlarni hayotini, turmush tarzini jonli tasavvur Qilish bilan birga ibtidoiy badiiy madaniyatning o‘ziga xos jihatlarini anglashga yordam beradi. Ibtidoiy odamlarning tirikchilik manbai bo‘lgan ov manzarasini kuzatish orQali ovchilik ilmining ayrim Qirralarini o‘rganamiz. Tasviriy san’atning ibtidoiy davrga mansub namunalaridan biri Jizzax viloyatidagi TaQatosh nomli toshdagi tasvir yozuvlardir. Bu tasvirlarda fikr, sezgi, amaliy ehtiyoj kabi tuyg‘ular aks ettirilgan. Qadimiy tasvirlardan yana biri Zarafshon etaklaridagi «Sarmishsoy» tasvirlarida esa ibtidoiy rassomlar ijodi o‘z aksini topgan. Bu ibtidoiy tasviriy san’at asarlari Sarmishsoy darasining ikki

yuzida Qad ko‘targan Qoyatoshlarning silliQ yuzasiga solingan. Sarmishsoy Qoyalarida yovvoyi buQalar, shoxdor bug‘i va Qulonlar, yelib borayotgan tog‘ taQasi, ohu, to‘ng‘iz, bo‘ri, Qoplon, itlar hamda bir-biri bilan olishayotgan yovvoyi va honaki hayvonlar, shuningdek, ovchilar va ov manzaralari ham tasvirlangan. Qadimgi rassomlar faoliyatida ham kuzatuvchanlik, shakl va chiziQlar orQali bo‘layotgan voQealarning xarakterini, mazmunini yoritib bera olish Qobiliyatlari ko‘zga tashlanadi. Qoyatosh, daralar va g‘orlardagi rasmlar mazmunan boy bo‘lishi bilan birga xilma-xildir. Ularda turli manzaralar o‘z aksini topgan. Umuman bu tasvirlar orQali odamlarning mushtarak tuyg‘ulari yuzaga chiQQanligini ko‘ramiz. Bu rasmlarda har bir belgi, Qoralama yoki shakl o‘ziga xos fikrni, hatto sehru jodularni ifodalab berishi bilan QiziQarlidir. Shulardan ko‘rinadiki, ajdodlarimiz hayotida, turmush tarzida tasviriy faoliyat alohida o‘rin tutgan. Ma’lumki, inson o‘z mehnati tufayli hayvonot dunyosidan ajralib chiQQach, yashash uchun kurash jarayonida Qanchalik ongli mehnat Qilsa, u shuncha muvaffaQiyatlarga erishgan. Kurash va mehnatda erishilgan muvaffaQiyatlar urf- odat, udum, marosim, an’ana va bayram- xursandchilikni vujudga keltirgan. Madaniyatshunoslar fikricha bayram va marosimlar eng Qadimgi davrdayoQ mavjud bo‘lgan va ibtidoiy odamlar hayotida muhim rol o‘ynagan. D.M. Genkinning fikricha, «marosim va bayramlarning chuQur ildizi insoniyatning «go‘daklik» davriga borib taQaladi». M.M. Baxtining ta’kidlashicha, «Bayram insoniyat madaniyatining boshlang‘ich shaklidir». Bu jarayon ibtidoiy odamlar ovchilik bilan kun kechirgan davrlarda yaQQol sodir bo‘la boshlagan. YuQorida tilga olgan tasvirlarda asosan hayvonlar, ov Qilish, ovchilar raQsi (ba’zan hayvonlar niQobida) kabi tasvirlar Qadimiy odamlarning o‘z mehnati (ovi) natijasini tantana Qilganliklaridan dalolat beradi. Ibtidoiy ovchilar hayotida ovchilik marosim –udumlari muhim o‘rin tutgan. Ovchilik marosimlari ovdan oldin ham ovdan keyin ham o‘tkazilgan. Shuningdek, ovchilik marosimlari-ovga tayyorgarlik, yoshlarni ovga o‘rgatish va ovdan keyingi tantanalarni ifodalab,

tasvirlarda aks etgan. Buni biz Zarautsoy va Saymalitosh rasmlarida nafaQat totemlarga sig‘inish, balki ov marosim-bayramlari ham aks etganligini ko‘ramiz. Ilk bor mahsus uyushtirila boshlangan marosim- bayramlar totemlarga bag‘ishlangan. Ya.P. Belousovning fikricha, «Eng Qadimiy va ommaviy marosimlar Qatoriga zoofalik marosimlarni kiritish mumkin». Bu marosimlarda turli joylarda totem hisoblangan turli hayvonlar-ayiQ, yovvoyi echki, sigir, bug‘u, ot, bo‘ri kabilarga topinganlar. o‘rta Osiyoda ilon, buQa, Qo‘y, ot, tuya, sher totemlari keng tarQalgan. Buni biz Qazilma yodgorliklardan topilgan amaliy san’at buyumlari misolida kuzatishimiz mumkin. Mehnat taQsimotining vujudga kelishi munosabati bilan Qadimgi odamlarning ishlab chiQaruvchi ho‘jalikka (neolitda) o‘tish natijasida yangi sohalarga oid marosim va bayramlar vujudga kela boshladi. Bu «Mehnat marosimlari» bo‘lib, u ham o‘z o‘rnida madaniyat va san’at (teatr, raQs, pantamimo san’atining primitiv ko‘rinishlari) ning rivojlanishiga zamin yaratdi. G. Chayldning ta’kidlashicha, bundan 10 ming yilcha oldin neolit yoki agrar inQilob sodir bo‘ladi. U eng avvalo, Old Osiyo va YaQin SharQda sodir bo‘lib, bu dehQonchilik va chorvachilikning vujudga kelishi bilan bog‘liQ. o‘troQ turmush tarzi ishlab chiQarish sohalarining rivojlanishi uchun sharoit yaratdi. To‘Qimachilik, kulolchilik, uy-joy Qurilish paydo bo‘ldi. Tabiiy tanlanish o‘simlik navlari va hayvonlar zotining o‘zgarishiga asta –sekin, an’anaviy takrorlanuvchi muvofiQlikni paydo Qildi. Agrar soha astronomik kuzatishlarni tartibga solishni talab Qildi. Bu davrda insoniyat tafakkurining rivojlanishi mifologiyani shakllantirdi. Mif va mifologiya eng avvalo antropomorfizm-tabiatdagi narsalarga ham odamga xos deb Qarashni va xudolarni odam Qiyofasida tasavvur Qilishni ifodalaydi. Mif va mifologiyani Qadimgi e’tiQodlardan farQi, olamdagi barcha mavjud munosabat va Qadriyatlarni izohlashni o‘ziga oladi. Bu o‘sha davrlarni bilishning o‘ziga xos nazariy asosi va mahsus shaklidir. Negaki bilim-yorQin rang- baranglik, ifodalilik, jo‘shQinlikdir. Mifologiya dastlabki bosQichda kishilar uchun bilim o‘rganish va mustahkamlashning yagona manbai va usuli emasligi

dargumon. BiroQ, L.S. Vasilevning ta’kidlashicha, bilimni mustahkamlash bu – mifni o‘rganish yo‘li bilan emas, balki uning udumlari, marosimlarining amalda takrorlanib tarQalishida sodir bo‘ladi. Mif va marosim arxaik madaniyatning go‘yoki ikki tomoni, ya’ni – so‘zdagi va harakatdagi, nazariy va amaliy. Mifologik bilim ilmiy haQiQatga ma’lum miQdorda dahldordir. Mifologik bilimning ikkita asosiy ijtimoiy vazifasi bor: 1. Ushbu umumiylikning asosiy vazifalarini, ularning odatiy mavjudligini kishilar ongiga kirgizish va mustahkamlash, xususan, shakllangan Qoidalarni tasdiQlash, Qonuniylashtirish va hatto jamoani tiklash va barQarorlikni ta’minlash uchun ularni an’anaga aylantirish; 2. Jamoani Qo‘rQuvidan xalos Qilish maQsadida va ruhiy halovatni kafolatlashda atrof-muhit bilan, butun tashQi olam bilan mustahkam aloQa o‘rnatish va ta’minlash. Mif olamni mavhum g‘oyalardan buzilgan tarzini o‘zida namoyon Qilib, noaniQ va QuruQ muhokamalarning shakllanishiga imkon beradi ya’ni, dastlabki davrda insonni uni chulg‘ab turgan aniQ kundalik ishlardan fikrini chalg‘itib, hayoliy poetik olamga olib kiradi. Mif olamni jamoa bo‘lib an’anaviy his Qilishdir, negaki, shu alfozda u har doim ilk diniy tasavvurlar majmuining negizi hisoblangan. Mif- dastlabki dunyoQarashning zaruriy, muQarrar shaklidir. Umum tasavvurlar mifning shakllanishiga sabab bo‘lolmaydi va hissiy tajriba-kuzatishlar uchun ham, noaniQ-mavhum mulohazalarga ham asos bo‘lolmaydi. Guruhlar tushunchasi eng avvalo butun borlikni o‘ziga Qo‘shib hissiy Qayg‘urishga tayanadi. Axborotlar hajmini behad o‘sayotganligi uni uzatishning yangi kanallarini yaratishni talab Qildi. Miflarning paydo bo‘lishi mavhum tushunchalar vujudga kelganligi haQida, insonning nutQi rivojlanayotganligi haQida guvoh beradi. Bunga bir misol – tasviriy san’atning rivojlanishidir: rasmlar bir Qadar aniQlashib, soddalik va shartlilik kuchayib boradi. Tasvir ko‘proQ ramziylik belgi xususiyatini kasb etib, buning yordamida axborot berish mumkin bo‘ladi. Topilgan petrogliflar (toshbitiklar) insonlar jamoasining hayot hodisalari haQida yetarli, mufassal

hikoyalarni o‘zida saQlab kelgan. Bunday tasvirlarga misol Qilib Surxandaryoning Zarao‘tsoy darasidagi Qoyatosh rasmlarini ko‘rsatish mumkin. Bilimlarni saQlash va uzatishning yana bir vositasi jamoaning alohida a’zolari, boshQa kundalik ishlardan ozod Qilinib, faQat ma’lumotlarni yig‘ish, saQlash va uzatish bilan shug‘ullangan. Bunday kishilar shamanlarga (sehrgarlarga) aylangan. Shamanlarni ko‘pi yoshi ulug‘, hayotiy bilim va tajribaga ega, tabiatni kuzatib o‘zlashtirgan, marosim va udumlarni biluvchi kishilar bo‘lgan. Masalan, Shimoliy Amerika hindularning adjibve Qabilasi shamanlari o‘zi yashayotgan joyning ov Qilish shartlarini, hayvonlarning o‘ziga xos fe’lini puxta o‘rganadi, ovdan Qaytgan ovchilardan har doim surishtirib o‘z bilimini oshiradi. O‘zlashtirgan ma’lumotlari shamanga to‘g‘ri Qaror chiQarish imkonini berib, shu tariQa u Qabila va urug‘ a’zolari ichida obro‘ga ega bo‘lishiga va natijada sehrgarlik udumlarini bajaruvchi asosiy ijrochisiga aylanib Qoladi. Markaziy Osiyo mintaQasida Neolit davri ancha oldin boshlangan. Bunga mil. av. VI ming yillikda Kopetdog‘ etagida vujudga kelgan Joytun madaniyati guvohlik beradi. O‘troQ dehQonlar va chorvadorlarning bu madaniyati asosan, samonli loydan Qurilgan uylardan iborat manzilgoh bo‘lib Eron va Mesopotamiya xalQlari madaniyati bilan yaQin aloQada shakllangan Joytunliklarning ma’naviy madaniyatini rivoji haQida katta umumiy ibodatxona devorlariga ishlangan rangtasvir dalil bo‘ladi. Mil. av. IV-III ming yillikda Xorazm xududida neolit davriga oid Kaltaminor madaniyati shakllandi. Neolit inQilobi mohiyatiga ko‘ra arxaik madaniyatning oxiri hisoblanadi. Ishlab chiQarish faoliyatining yangi turi-dehQonchilik va chorvachilikka o‘tish bilan inson tabiatda mustaQil faoliyat ko‘rsatish Qobiliyatini namoyon Qildi, bu insonning ijtiimoiy va ma’naviy g‘alabasi edi. Agar arxaik madaniyatda jamoat fikri yetakchilik Qilib, urug‘ a’zosi, urug‘ manfaatlari doirasida faoliyat ko‘rsatgan bo‘lsa, endi individual ong va QiziQish kuchaya boshladi. Neolit davrining oxiri va jez asrida arxaik madaniyat barham topdi. Bu davrda jamoa mulki o‘rniga xususiy mulk vujudga kelib, hunarmandchilik ajralib chiQadi va mahsulot ayr boshlash shakllanadi. Ijtimoiy tuzum shakli murakkablashadi. MustaQil xo‘jalik

yuritishda muvofiQlashtirishni kuchaytirish zarurati, ko‘pincha jamoaning boshQa a’zolari yoki Qabila oilalar bilan Qarindoshlik aloQalarining bog‘lanmaganligi maxsus boshQaruv apparatini tuzishni talab Qildi. Endi oQsoQollar va Qabila yo‘lboshchilari yig‘inining ahamiyati sezilarli oshdi, bu Qabila yo‘lboshchilariga sig‘inishni shakllantira boshladi. Yo‘lboshchi Qabilaning baxt-saodat sohibi, ajdodlar ruhi unga tuhfa Qilgan mahsus fazilat «omad»egasi sifatida demokratiya belgilariga hurmat saQlaydi. Yo‘lboshchilarga sig‘inishda yo‘lboshchining jamoa hayotida tutgan muhim o‘rnini e’tirof Qilish ifodasi turadi: -U nafaQat Qabila xududini Qo‘riQlashni tashkil Qilib Qolmay harbiy yurishga boshchilik Qiladi ham, shuningdek, muhim jamoat ishlarini bajarish uchun xonadanlarni birlashtiradi va jalb Qiladi (kanal Qazish, muhofaza to‘sig‘lar o‘rnatish; yaylov, o‘rmon, daryolar kabi umum foydalanadigan mulklar uchun). Bilimning oshishi natijasida murakkab buyumlar yaratila boshlandi.QayiQ va yelkanli kemalar, taQvim, hisob va o‘lchov tizimi vujudga keldi. Xususiy mulkchilikning paydo bo‘lishi huQuQning shakllanishiga olib keldi. Ayrimlari hozirgacha saQlanib kelayotgan an’analar va Qadimgi folklor namunalari vujudga keladi (miflar, dostonlar, hikoyalar, marosim Qo‘shiQlari), yozuvning ilk tizimi shakllanadi; piktografik (rasm-yozuv), belgi yoki hindularning tugunli yozuvlari. Monumental me’morchilik ham vujudga keldi. Ilk monumental inshoatlar katta tosh bo‘lak va tosh plitalardan Qurilgan megalitlar hisoblanadi. Megalit inshoatlarning turlari bir-biridan farQ Qiladi. Masalan, mengirlar baland toshdan iborat bo‘lib, balandligi 20 metrdan oshadi, ular alohida yoki xiyobonlarga Qator Qilib Qurilgan. Dolmenlar (tosh maQbaralar) tosh plitalardan sag‘ana yoki maQbara (kulba) shaklda Qurilgan. Kromlexlar esa atrofiga toshlar yotQizilgan inshoatlardir. Eng mashhur kromlex buyuk Britaniyadagi Stounxendj hisoblanadi. (mil. avv. II ming yillik boshlariga oid). Megalitlar sajdagoh va ibodatlar joyi sanalsada, aslida ular boshQa maQsadlar uchun mo‘ljallangan. Megalitlar xalQlarni birlashtirib, jamoaning barcha kuchlarini jipslashtirishga, yangi ijtimoiy tuzum vujudga kelayotgan hollarda insonlarni umumlashtirish (sotsalizatsiya) maQsadlariga xizmat Qildi. Negaki, davlat tuzilishi jarayonida turli ijtimoiy

Qatlamlarning bo‘linishi sodir bo‘ladi; boshQaruvchilar, ma’naviy madaniyat va bilim egalari kohinlar va oddiy bajaruvchilar. O‘zbekiston xududida jez davri mil. avv. II ming yillik boshlarini o‘z ichiga oladi. Xuddi shu davrda ikki turdagi mustaQil madaniyat shakllanib aniQ ajraladi: o‘troQ dehQonchilik vohalaridagi madaniyat; ko‘chmanchi dashtliklar madaniyati. o‘troQ dehQonchilik madaniyati dastlab Surxondaryo vohasidagi Sopollitepa, JarQo‘ton madaniyatlari, Farg‘ona vodiysidagi Chust madaniyati, ikkinchisi- Zamonbobo, Tozabog‘yob, Suyargan va Amirobod kabi joylarda vujudga keldi. O‘zbekiston janubi-Surxondaryo viloyatida hozirda ham mashhur bo‘lgan ustalar, zargarlar va san’atkor – Quruvchilar yaratgan madaniyat eng Qadimgi madaniyatdir. Mil. avv. XVIII-X ming yillikka oid Sopollitepa va JarQo‘ton manzilgohlarida Qadimgi sharQ turidagi ilk shaharnoma sivilizatsiyaning shakllanishi va rivojlanishi jarayoni kuzatiladi. Sopollitepa labirintnoma (Qasr) to‘g‘ri burchakli ko‘cha tarmog‘i va istehkom tizimi bo‘lgan manzilgohlar majmuidan tashkil topgan. Jarko‘tonda ham monumental me’morchilik xom g‘ishtdan Qurilgan. Markazda Qal’a joylashgan, uylar xom g‘ishtdan baland ko‘tarib Qurilgan. Har bir guzarda binoning o‘rtasida yumaloQ o‘choQ shaklida devor tokchasida olov mehrobdan iborat sig‘inadigan markazi bo‘lgan. Ikkala manzilgohda jez eritish, to‘Qimachilik, kulolchilik, zargarlik; suyak, tosh, yog‘ochga ishlov berish gullab-yashnagan. Turli kulolchilik buyumlarini kulolchilik dastgohida pishirib sifatli tayyorlanganligi, shaklining chiroyliligi kulolchilik sohasining texnika va texnologiyasi yuQoriligidan dalolat beradi. Topilgan namunalardan ma’lum bo‘lishicha O‘zbekistonning Janubida yashovchi aholi Qadimgi sharQ, ayniQsa hind vodiysidagi Xarappa sivilizatsiyasi namunalari bilan keng hamkorlikda bo‘lgan. Buni Sopollitepa va Jarko‘ton shuningdek, O‘zbekistonning boshQa dehQonchilik madaniyatida ham uchratish mumkin. Bronza davrida shakllangan «ko‘chmanchi chorvadorlar» madaniyati mil. avv. III ming yillik oxiri-II m. y. boshlariga oid bo‘lgan Buxoro vohasidagi Zamonbobo manzilgohida o‘rganilgan. Zamonbobo aholisi katta yarim yerto‘lalarda yashab, bronza va tosh Qurollar ishlatishgan. Kulolchilik dastgohisiz Qo‘lda ishlangan tagi

yumaloQ, yassi sopol idishlardan foydalangan. Jez davrida madaniyat yodgorliklari Amudaryo va Zarafshonning Qo‘yi oQimidan, Toshkent vohasi, Farg‘ona vodiysi, SamarQand viloyatidan topilgan. Ular chorvador Qabilalar madaniyatining vujudga kelishi haQida Qimmatli ma’lumotlar beradi. Chorvador Qabilalar jez davrida o‘troQ turmush tarziga o‘ta boshladi, Qisman dehQonchilik bilan shug‘ullanadi, keyinchalik ko‘chmanchi chorvadorlarga aylanishgan. Arxaik madaniyat o‘rniga Qadimgi sivilizatsiya madaniyati o‘rnatildi: murakkab-ijtimoiy tizimga ega bo‘lgan dastlabki davlatlar, diniy va Qonunchilik shakllarining rivojlanishi, shahar va yozuvlar. BiroQ arxaik madaniyat izsiz yo‘Qolmadi. Uning ayrim Qirralari jahon xalQlari miflarida, folklarida, inson ruhiyatining chuQur «arxetiplari» da saQlangan. K. Yungning nazariyasiga ko‘ra arxetiplar- «ongsiz jamoaning» ruhiy tuzumidir. Ular zamondan tashQarida namoyon bo‘lib, shunga muvofiQ tarzda Qiyofalar, yashagan va yashovchi kishilarning tuyg‘usi va fikri shakllanadi, ramziy tasvirlarda, miflarda aks etgan jamoaga xos bo‘lgan tarixiy tajribada olamni anglashning ibtidoiy shakllari saQlangan. Kishilar ko‘pincha o‘zlari payQamagan holda u yoki bu an’analari bilan, ulardagi arxetipik ramzlardan ajralgan holda yashaydilar. Barcha zamonaviy madaniyatlar asosidagi bu chuQur negizni sezish va o‘rganish hozirda sodir bo‘layotgan jarayonlarni yaxshi tahlil Qilishimizga, ma’lum ma’noda kelajakka nazar tashlashimizga yordam beradi. Qadimgi SharQ hududida mil. avv. X-VII ming yillikda insoniyat sivilizatsiyasi va madaniyati rivojlanishining ibtidosi bilan bog‘liQ bo‘lgan eng muhim jarayonlar ro‘y beradi. Bu davrda SharQda madaniy faoliyatning turli shakllari va sohalari vujudga keladi. Yozuv, adabiyot, san’at, fan, birinchi jahon dini- buddizm paydo bo‘ladi. Bu boshlang‘ich jarayonsiz insoniyat madaniyatining keyingi barcha taraQQiyotini tasavvur Qilish Qiyin. Qadimgi SharQ tushunchasi, SharQ haQidagi hozirgi tasavvurlarga mos kelmaydi. Negaki, Qadimgi SharQ yer sharining Misrdan to Xitoygacha bo‘lgan keng mintaQasini o‘z ichiga olib, bu yerda mil. avv. VII ming yillikdan boshlab insoniyat tarixida dastlabki sivilizatsiya vujudga kela boshladi. Madaniyatning

shakllanishi eng yirik daryolar – Nil, Dajla va Frot, Hind va Gang, Xuanxe va Yanszi vodiysida, ya’ni dehQonchilik rivojlanishi uchun Qulay imkoniyatlar mavjud bo‘lgan joylarda ro‘y berdi. Xuddi shu joylarda dastlabki davlatchilik tuzilmasi, siyosiy, diniy va savdo markazi sifatida shaharlar, yozuv vujudga kelgan. Bu yerda dastlab ma’naviy madaniyat ishlab chiQaruvchi mehnat faoliyatidan bevosita ajralib mustaQil faoliyatga aylanadi. Jamiyat hayotida alohida kishilar Qatlami boshQaruv, ta’lim, ma’lumotlarni to‘plovchi va uzatuvchi sohalarda shug‘ullanuvchilar ajraladi va ko‘payib boradi. Misr, Mesopotamiya, Hind va Xitoy sivilizatsiyalari eng ko‘hna va yirik madaniyatlar edi. Bu madaniyatlar ta’sirida Urartu, Finikiya, Xett, Elam sivilizatsiyalari shakllanib, insoniyat madaniyati tarixida sezilarli ta’sirga ega bo‘ldi. I.P. Veynbergning ta’kidlashicha, Qadimgi SharQ madaniyati «ilk kashfiyotchi va asoschi sifatida ulkan missiyani» bajardi; yozuvni ishlab chiQish va davlatchilik poydevorini Qurish, o‘zining etnik, kasbiy, mulkiy va ijtimoiy ahvoli bilan farQlanuvchi kishilarning birga yashashlari uchun sharoit yaratdi. Agar boshQa madaniyatlar ibtidoiy va Qadimgi SharQ madaniyatining tajriba va yutuQlaridan foydalangan bo‘lsa, Qadimgi SharQ madaniyatining o‘zi esa ibtidoiylikning bir tarzida shakllandi. Ibtidoiy muhitning ta’siri kuchli va doimiy bo‘ldi. Ibtidoiy davrdan meros bo‘lib mifologik fikrlash usuli, nutQ va faoliyat o‘tdi. Shu bilan birga Qadimgi SharQ madaniyati namunalari o‘z dunyosining «boshlovchisi», «yangiliklarini» o‘ziga xos jiddiy his Qildi. Misr, Mesopotamiya, Hind va Xitoy miflarida nafaQat «dunyoning yaratilish» (osmon, yer, jonivorlar, inson) mavzui, balki, bu rivoyatlar olamida ibtidoiy dunyodan keskin farQlovchi «madaniyatlarning yaratilishi» mavzui ham katta o‘rin egallaydi. «Enklar va koinot» (Mesopotamiya), tangri Ptax haQida (Misr), Xitoyning afsonaviy hukmdori haQidagi miflarda xudolar va ilk ajdodlar dehQonchilik va hunarmandchilik kashfiyotchilari, ilk shaharlar bunyodkori, davlatchilik va dinni o‘rnatuvchilar, Qonun va yozuv ijodkorlari sifatida ya’ni, ibtidoiylikdan farQlanuvchi sivilizatsiyaning barcha yutuQlarini yaratuvchilar bo‘lib tasvirlanadi.

Shuningdek, miflarda bir-biriga mos kelmaydigan, Qarama-Qarshi va bu ikki dunyoning dushmanligi mavzui ham tasvirlanadi. Qadimgi SharQ xalQlarining urf-odatlari va e’tiQodlari haQida ma’lumotlar turli manba’larda, adabiyot va san’at yodgorliklarida saQlanib Qolganki, bular bizning tasavvur dunyomizni keskin farQ Qiluvchi olamga boshlaydi. Qadimgi SharQ madaniyatining shakllanishida mifologik tafakkur katta rol o‘ynagan. Mifologik tafakkur-bu predmetlik-hissiy, jonli tafakkur yetarli rivojlanmagan mavhum tushunchalarga xos bo‘lib, bunday tushunchalarni ishlatish va so‘zda ularni ifodalashning sustligi va Qiyinligidir. (Shumerliklar «o‘ldirish» deyish o‘rniga «boshiga tayoQ bilan urish» deyishgan). Qadimgi SharQ kishisi sababli natija munosabatlarni tushungan va farQlagan, biroQ ularni mujmal va Qonunga mos bo‘lmagan hodisa sifatida, ko‘pchiligi esa shaxsiy Qudrat sifatida ongli va ixtiyoriy idrok Qiladi. Sabablarni izlashda «Qanday» deb emas, balki «kim» deb so‘rashadi («hodisada kim aybdor»), «ixtiyoriy, aniQ maQsadda harakat Qilganni» izlashgan. «Sabablarni» bunday idrok Qilish oQibatida mifologik tafakkur ayrim va butuncha, bir-biriga o‘xshash har Qanday tashQi moslikni Qabul Qiladi. Funksional aloQadorlik sifatida makon va zamondagi har Qanday bog‘liQlik so‘zi bilan mifologik tafakkurning fikran bog‘liQligi haQida gapirishga imkon tug‘iladi. Fikriy bog‘liklik bilan o‘xshash tafakkur ham aloQador. Qandaydir yangi narsani ko‘rib inson o‘ziga deydi: «Bu yangi narsa nimaga o‘xshaydi?»- va unga o‘xshash narsani o‘zidan va ajdodlari tajribasidan izlaydi. Xususan, «asl namuna» tamoyili keng tarQalgan bo‘lib, unga ko‘ra hayotdagi barcha muhim narsalar (ehrom, podsho hokimiyati, inson) ilohiy Qudratning «asl namunasiga» muvofiQ yaratilgan. Olamni mifologik tasavvur Qilish uning nihoyatda tartibli, Qat’iy ierarxik Qurilishida ifodalanib, uning asosi turli xil oppozisiyalar tizimi hisoblanadi. Aynan shular mifologik ramziy tasniflashdagi dastlabki «poydevor» hisoblanadi (Qarama- Qarshi tiplar: yuQori-Qo‘yi, o‘ng-so‘l, osmon-er, mag‘rib-mashriQ, kun-tun, biz- ular, katta-kichik, er-xotin, hayot-o‘lim va boshQalar). Shuningdek, o‘ng, yuQori, katta, yaQin, o‘z, yorug‘ taomilga ko‘ra Qarama-Qarshilikning musbat-ijobiy

tomonini, sul, Quyi, kichik, uzoQ, begona, Qorong‘i esa salbiy jihatini tashkil Qiladi. Mifologik tafakkurning muvofiQ va o‘xshash jihatlari uning an’anaviyligi bilan bevosita bog‘liQ. An’ana bir-biriga yaQin, biroQ mohiyatan boshQa bo‘lgan hodisalar urf-odat, marosim, ibodat, udum, odob singari faoliyatda namoyon bo‘ladi. Bularning bari u yoki bu sinuatsiyadagi aniQ axloQ dasturiga ega bo‘lib, harakatning to‘g‘riligini kafolatlaydi, noto‘g‘ri harakatlarni ogohlantiradi, negaki an’analar negizida sotsiumning katta tajribasi mujassamdir. Qadimgi SharQ madaniyatida an’analarga asoslanish ustun turadi. Ajdodlar an’anasi, tajribasi mutloQ haQiQat kabi baholangan. MutloQ haQiQat hukmronligi bilan, D.S. Lixachev ta’kidlashicha «odoblilik» bog‘liQ bo‘lgan. Qadimgi SharQ kishisining axloQi harakat va faoliyatda muQaddas an’analarni Qayta tiklashga Qaratilgan « ilohiy o‘rnatilgan» me’yor va Qoidalarga borib taQaladi. A.Ya. Gurevich shunday deydi: «Kishilar harakatining ko‘kdagi ilohiy timsolga talpinishi ularni iloh bilan bog‘lab, axloQda voQelikka aylandi». Kishilarning barcha faoliyati (ishlab chiQarish, jamoatchilik, oilaviy) muQaddas marosimlarda Qanchalik ishtirok etishi bilan mazmun kasb etadi. An’anaviy jamiyatda «Qadimgi» va «yaxshi» so‘zlari sinonim bo‘lib, Qadimgi-ezgulikning kafolatidir. Shuning uchun uy va anjom, kiyim va oziQa ming yillar davomida kam o‘zgardi, shuning uchun adabiy janrlar, san’at janrlari ham barQaror bo‘lib kelmoQda, yangi ehromlar nafaQat eskisining o‘rnida Qad rostladi, balki ularning «asl namunasini» Qaytadan tikladi. I.V. Klochkov yozishicha, yangi zamon kishilari dunyoni harakatda, rivojlanishida ko‘radi, «Evolyusiya», «taraQQiyot» tushunchalari dunyo Qiyofasini yaratish uchun yo‘l ochuvchi tasniflar hisoblanadi. Bundan barcha yangilikka zamonaviy jamiyatning ochko‘z QiziQishi boshlanadi. Dunyoning boshQacha Qiyofasi an’anaviy jamiyat kishilaridan tashkil topadi: Qadimgi dunyo yashaydi, biroQ o‘zgarmay Qoladi. Rivojlanish g‘oyasi (taraQQiyot yoki inQiroz) ko‘rinishidan, uning anglanishishi mutlaQo begona. Dunyo juda Qadimdan xudolar belgilagan o‘zgarmas tartib bo‘yicha yashaydi.

Mifologik tafakkurning o‘ziga xos xususiyati shundaki, Qadimgi sharQ kishisi o‘zini har doim sotsiumning bir Qismi deb his Qilgan, sotsium esa koinot kuchiga bog‘liQlikda, tabiatga aralashgan holda ko‘rinadi. Garchi, Qadimgi SharQ madaniyatining turli Qirralarida shaxsni individuallashtirish imkoniyatlari mavjud bo‘lib, ular har doim individning turmush sharoitlarini belgilovchi asosiy sohalarga nisbatan ikkinchi darajali hisoblangan. Qadimgi SharQda makonning paydo bo‘lishi chegaralanishi alohida o‘rin tutadi. Qadimgi SharQ mifologiyasida kosmogenez jarayoni Xaosning ajralishi sifatida namoyon bo‘ladi (Misol uchun, hindlarda Indra haQida mif, Mesopotamiyada MarduQ haQida). Tartibli uyushgan makon, betartib makonga Qarama-Qarshi Qo‘yiladi. Tabiiyki, tartibli, tashkiliy jihatdan uyushgan makon- «yaxshi», «o‘z» makonning, undan tashQarida «begona», «uning» betartib, tashkiliy uyushmagan «xunuk» makoni-ko‘chmanchilik, ibtidoiylik dunyosi joylashgan. Shuning uchun san’at asarlarida boshQa xalQlarning o‘ziga xos kiyimi, sochi, turmushi o‘ta diQQat bilan aniQ xuddi o‘ziday tasvirlanadi – barcha Qirrasida Qarama-Qarshi olamning farQi ta’kidlanadi. «O‘zining» makonida ijobiy xususiyatga ega bo‘lishda davlat asosiy rol o‘ynaydi. Shuni ta’kidalsh joizki, Qadimgi sharQda davlat oddiy siyosiy hokimiyat sifatida o‘zini namoyish Qilmadi, davlat din bilan uyg‘unlikda siyosiy-diniy birlik majmuida muQaddaslik xususiyatiga ega bo‘ldi. Mohiyatan ma’naviy faoliyat davlat monopoliyasi hisoblanib, u bilan go‘yoki ilohiy yoki fidoiylik martabasiga ega bo‘lgan zodagonlar, kohinlar va hukmdorning o‘zi tomonidan amalga oshirilgan. Shoh yer va osmon o‘rtasidagi bosh vositachi yoki Neb xudosining o‘g‘li bo‘lgan, yoki xudolarning o‘zidan boshQarishga «mandat» olgan. Bobil shohi yangi yil bayramida bosh xudo Marduk ibodatxonasiga borgan. Ibodatxonaga kirishda kohin shohning barcha narsalarini olib Qo‘yib (toji, hassasi, shohlik libosini), uni kamsitgan va urgan, shundan so‘ng oyoQ kiyimsiz, oddiy juldur kiyimda ibodatxonadan chiQishga ruxsat bergan. Ya’ni, dastlab shoh oddiy odamga aylanishi, ibodatxonada esa uni xudo Marduk yana keyingi yil uchun hukmdor Qilib tayinlagan. FaQat, Misr fir’avini uning otasi- Xudo Amon-Raga,

Xitoy imperatori «Nebning o‘g‘li»- Nebga sajda Qilishi bilan bog‘liQ asosiy udumlarni o‘tkazish huQuQiga ega bo‘lgan. Shohning asosiy majburiyatlari fuQorolarga bog‘liQ ishlar bo‘lgan: mamlakatda tartib va osoyishtalik, moddiy farovonlik va ijtimoiy adolatni ta’minlash. Qadimgi Misrdagi «Gerakliopol shohining o‘z o‘g‘li Merikarga nasixatlari» da aytilishicha: «HaQiQat o‘rnat va yerda uzoQ yashaysan. Shunday Qilki, yig‘layotganni ovut, bevaga jabr Qilma, insonni otasining mol-mulkidan benasib Qilma». Yana hukmdor zaminda tartib-intizom bo‘yicha yuksak missiyani bajarib, gohida behad katta hajmdagi Qurilish-xo‘jalik faoliyatini amalga oshirgan. Ulug‘ va bahaybat Misr piramidalari, Buyuk Xitoy devori, Baolbek ehromi, Persepol saroyi Qurilishlari xudolar oldidagi hukmdorlarning «ijobiy» xususiyatlaridan dalolat beradi. Diniy aQidalar hukmronligi kishilar hayotini belgiladi. Inson Qaerda osmon bo‘lsa- xudolar dunyosi va yerni- odamlar dunyosi deb bildi. Ular doimo o‘zaro munosabatda, bir butunlikda olam daraxtining tanasi va shoxlari kabi viQor bilan yashashgan. Xudolar insonlar hayotining barcha sohalariga faol aralashgan, uning tug‘ilishi, o‘limini va o‘limidan keyingi taQdirini belgilagan. o‘sha darvlarda diniy ta’limotdan tashQari hech Qanday boshQa dunyoQarash bo‘lmagan. Inson xudolardan hatto arzimas narsalar haQida maslahat so‘ragan va unga xatlar yozib ibodatxonaga olib bergan. Misol uchun, Qadimgi Bobil aholisining maktubidan birida shunday so‘zlar bitilgan: «Mening otam, Xudo ayt! Sening Quling Apil- Adat shunday deydi: Nimaga sen menga e’tibor Qilmaysan? Sendan boshQa kim ham bor? Seni sevuvchi xudo Mardukka yoz: mening gunohimdan o‘tsin». Barcha Qadimgi SharQ sivilizatsiyalari tabiiy-ilmiy bilimlarni to‘plab ulkan natijalarga erishdi va jahon fani rivojlanishiga ulkan ta’sir ko‘rsatdi. Bizgacha yetib kelgan Papirus yozuvlari misrliklarning matematika va geometriya (turli shaklning hajmi va yuzasini o‘lchash), astronomiya (aniQ Quyosh taQvimining tuzilishi keyinchalik Yevropada taQvimga asos bo‘lgan), tibbiyot (anatomiya tuzilishi, miya va Qon tomirlari haQidagi ta’limot, jarrohlik), kimyo (turli moddalarning xususiyatini o‘rganish va bu bilimlardan mayitni mumiyolashda foydalanish)

sohalaridagi keng tushunchalari haQida dalolat beradi. Atrofdagi mamlakatlarga Mesopotamiya matematikasi va astronomiyasi katta ta’sir ko‘rsatdi. hozirga Qadar biz Mesopotamiyada tuzilgan vaQt va burchak o‘lchovi uchun 60-bo‘lakli tizimdan foydalanamiz. Mesopotamiyaliklar matematika va astronomiyaga oid kashfiyotlar Qilib, oy fazalarini bo‘lish tizimini yaratdi, Quyosh tizimiga oid jarayonlar, yulduz va sayyorlar ro‘yxati, ko‘plab harakat holatlarini aniQlash bo‘yicha yangiliklar kiritdi. Ikki daryo oralig‘i- astrologiyaning ham vatanidir. Qadimgi Hind va Xitoy fani ham ko‘plab yutuQlarni Qo‘lga kiritdi. Hindistonda noldan foydalanib o‘nlik sanoQ tizimi yaratilishi bilan algebra rivojlana boshladi («son», «tub son», «sinus» kabi atamalar hindistonda paydo bo‘ldi). o‘lim sababini aniQlash maQsadida murda tanasini anatomik tadQiQ Qilish tajribalari anatomiya va fizologiyani rivojlantirib, medisinada katta yutuQlarga erishildi. hindistonda tibbiyot taraQQiyoti haQida tibbiyotga oid asarlardan birida jarrohlikning 300 turi bo‘lganligi va 120 ta jarrohlik asbobi mavjudligi eslatiladi. Barchaga ma’lumki, Xitoy ipak, chinni va Qog‘ozning vatani hisoblanib, mil. avv. II asrda kashf Qilingan, shuningdek Xitoyda porox, kompas (mil. av. III asr) yer Qimirlashini aniQlovchi asbob (seysmograf) ham ixtiro Qilingan. Mil. av. 613 yilga tegishli Xitoy Qo‘lyozmalari topilib unda Galley kometasi haQidagi eng Qadimgi ma’lumotlar uchraydi. Mil. av. II asrda Xitoyda osmon yoritQichlarining harakati tasvirlangan birinchi osmon globusi, 2500 yoritQichning o‘rni ko‘rsatilgan yulduzlar katologi yaratilgan. Yangi taQvim joriy Qilinib (mil. av. 104 y.), unga ko‘ra bir yil 365 24 1 kunga teng bo‘lgan. Mil. av. 28 yilda Xan imperiyasining astronomlari Quyoshda dog‘lar mavjudligini kuzatganlar. Xitoy matematiklari tarixda birinchi bo‘lib hisobda manfiy sonni Qo‘llaganlar. Tibbiyotda igna ukoli, nuQtali davolash kabi ajoyib usulni ishlab chiQQanlar. Bir tomonda Misr va Mesopotamiya fani, boshQa tomonda hindiston va Xitoy fanida ahamiyatli fanlar mavjud bo‘lib, birinchidan- fan o‘ta amaliy xususiyat kasb etgan, ikkinchidan- fanlar nazariyasi, falsafa taraQQiysi g‘arbdan keskin farQ Qilgan. Bu farQni K. Yaspers tomonidan yaratilgan o‘Q davri nazariyasi bilan

izohlash mumkin. Bunga ko‘ra mil. avv. 800 va 200 yillar oralig‘ida muhim tarixiy burilish sodir bo‘lib, mifologik davr nihoyasiga yetadi, rasional idrok shakllanadi, hozirgacha mavjud bo‘lgan asosiy tushuncha va tasniflar ishlab chiQildi. Bu davrda Hindistonda Upanishadalar paydo bo‘ldi, Budda yashadi. Xitoyda mashhur falsafa maktablari rivojlandi, Eronda Zardo‘shtiylikni Qabul Qilib, Qonunlashtirildi, Falastindan payg‘ambarlar chiQdi, Yunonistonda bu vaQtda Gomer, Geraklit, Platon va boshQalar faoliyat ko‘rsatdi. K. Yaspers Misr va Mesopotamiya madaniyatlari o‘Q davrigacha mavjud bo‘lganligini, ya’ni ularda esda Qolarli burilishlar sodir bo‘lmaganini, Hindiston va Xitoy madaniyatlarini o‘Q davridan keyinga ta’luQli deb biladi. Hindiston va Xitoyda tabiiy va texnika fanlari ertaroQ shakllandi va o‘z navbatida sermahsul taraQQiy etdi. BiroQ, bu fanlar g‘arbdagi kabi madaniyatga sezilarli ta’sir ko‘rsatmadi. Bu Oliy haQiQatni anglash yo‘lidagi mustaQil ta’limot bo‘lib Qolish bilan bog‘liQ. Masalan, Hindistonda bilim uch darajaga ajraladi: 1. Bilmaslik (avidya). 2. Tushuncha, «ilmiy» bilim (vijnyana). 3. Hamma narsani bilish (prajnya), ya’ni birinchi daraja mantiQsiz fikrlash, ikkinchisi – mantiQiy, uchinchisi mantiQdan ustun idrok Qilishga muvofiQ keladi. Yer yuzidagi eng ko‘hna va bir Qadar o‘rganilgan, ko‘plab xalQlar madaniyatining rivojlanishiga katta ta’sir ko‘rsatgan madaniyatlardan biri- Qadimgi Misr madaniyatidir. Qadimgi Misr yozuvi ko‘plab hozirgi yozuv tizimi uchun asos bo‘ldi. Qadimgi Misrliklar ko‘llagan so‘zlar «papirus», «oazis», «ximiya», «bazalt» va boshQalar hozirda ham muomalada saQlanib kelmoQda. Misrda turli, o‘ta chalkash topinishlar tizimi mavjud bo‘lgan: xudolarga sig‘ingan, jonivor, o‘simlik, tuproQ, suv, Nilni muQaddaslashtirgan. Quyoshga, tirik xudo- Fir’avnga sig‘inish Qonun tusiga kirgan. Misrliklar madaniyatida dafn marosimi alohida o‘rin tutgan. Ular o‘limni insonning ikkinchi hayot boshlanishi deb bilgan. Mangu hayot tushunchasi Osiris va Izida haQidagi mifdan paydo bo‘lgan. Qadimgi yunon muallifi «Misrliklar hayoti o‘limga tayyorgarlik ko‘rishdan iborat»-deb bekorga yozmagan.

Misrliklardan farQli Qadimgi Mesopotamiya aholisi yerdagi hayotga ko‘proQ e’tibor Qilishgan. O‘lim bilan hammasi tugaydi deb o‘ylashsada, narigi dunyoga ishonishgan. Misrliklardan farQli ravishda, narigi dunyoni inson ruhi mangu suv va ovQatga zoriQib yashaydigan Qo‘rQinchli dunyo deb tasavvur Qilishgan. Sharuppakning Mesopotamiyaliklarga nasihatida aytiladiki «Shirin hayotdan tashQari biron narsa aziz emas». Mesopotamiyaliklarning Quvonchli hayot haQidagi Qarashlari «Gilgamish» dostonida ham tasvirlanadi. Ular shaxsiy hayot muammolari bilan ko‘proQ QiziQQanlar. Hindiston – birinchi jahon dini buddizm vatani bo‘lsada, Hindistonning o‘zida induizm bilan ikkinchi darajada turadi. Bu ikki din ham «Veda» da aks ettirilgan Qadimgi tasavvurlardan kelib chiQQan. Hindlarning dunyoQarashi va barcha tushunchalarini belgilovchi markaziy g‘oya, hind madaniyatining o‘ziga xos xususiyati- dunyoda sodir bo‘luvchi benihoya uzliksiz harakat g‘oyasi hisoblanadi, ya’ni dunyoning aylanishi na ibtido, na nihoya, na aniQ maQsadga ega. Dunyoning doimiy aylanishida Qayta yangilanish va dunyoviy ilohiy ruh nishonasi-individual ruh bo‘ladi. Ular doimo yangi moddiy ko‘rinishda vujudga keladi, buning uchun inson tanasi bo‘lishi shart emas, ya’ni ruh jonivorlar, o‘simliklar tanasiga joylashishi mumkin. Hindlar shu tariQa o‘z dunyo Qarashidan nargi dunyo haQidagi g‘oyani istisno Qilganlar. MutloQ «dunyoviy Qonun» borliQ hukmdori Braxma-olamning ob’ektiv ibtidosi. Ularni taQQoslaganda aniQ xudolarning roli uncha katta emas, faQat «dunyoviy Qonun» tamoyillarini individuallashgan timsolidan iboratdir. Hech kim, shuningdek xudo ham inson karmasini o‘zgartirishga Qodir emas. Karmaning sanskrit tilidan tarjimasi «faoliyat» (taQdir) ni bildiradi. Bu tushunchaning mazmunini aniQlash murakkab. Karma insonning oldingi hayotidan meros bo‘lib o‘tadi va hozirgi hayotining mazmuni va faoliyatida namoyon bo‘ladi, u bo‘lg‘usi moddiy timsolning sifatini belgilaydi. Gunohlarni kechirish haQida tazarru yoki ibodat bilan Karmani o‘zgartirish mumkin emas, U faQat insonning axloQiy fe’l-atvorini belgilaydi. Shu bilan birga, har bir indus va buddist uchun o‘z-o‘zini bilish va o‘zining kamolatiga yetish, o‘z

ruhiy holatini aniQlash, o‘z karmasini toza saQlanishi haQida o‘ylash asosiy hisoblanadi. Bu Hindistondagi dinlar hayotdan, faoliyatdan voz kechishga undaydi degani emas, balki ular dunyoviy tashvishlarga befarQ bo‘lishga undaydi desa bo‘ladi. Hind madaniyatining butun mazmunida zohir va botin, muaQQat va mangulik o‘rtasidagi muvozanatni saQlash zarurati haQidagi fikr yotadi. Xitoy madaniyatining o‘ziga xos farQli jihati shundaki, Qadimdan dinlardagi mistik ibtidoga axloQQa nisbatan ikkinchi darajada Qaralgan, madaniyatdagi belgilovchi g‘oya Osmon tasdiQlagan buyuk «axloQiy-ijtimoiy-siyosiy tartib» bo‘lgan. Xitoy madaniyati va sivilizatsiyasining ming yillar davomida asosiy ruhiy, axloQiy va g‘oyaviy manbai mil. avv. 551-479 y. yashagan buyuk mutafakkir Konfusiy ta’limoti hisoblanadi. Barcha eng muhim narsalar har Qanday sivilizatsiyaning «Qiyofasini» belgilaydi- hayot tamoyillarini, davlat va ijtimoiy tashkilot shakllarini, umum Qabul Qilgan axloQiy me’yorlar va Qadriyatlarning barchasi Xitoyda Konfusiylik ta’sirida shakllangan. Bejizga L.S. Vasilev Konfusiylikni «xitoy sivilizatsiyasining kvint essensiyasi (mohiyati)» deb atamaydi. «Osmon vakolati» yo‘nalishi Konfusiy tomonidan yangicha fikrda rivojlantirilib, unda ijtimoiy axloQ asosiy o‘rin tutadi va siyosiy madaniyatni belgilaydi. An’analarni hurmat Qilish, burchni jiddiy his Qilish, axloQiy sifatning yuQoriligi, o‘zini jamiyat uchun baxsh Qilish, haQiQatni anglash uchun doimo urinish, ishonch va olijanoblik kabi ideallar boshQalarni boshQarishni istaganlar uchun mo‘ljal bo‘lgan. Bu ideallar davlatning bosh tayanchi bo‘lib, Xitoy imperiyasi to‘ralari uchun namuna bo‘ldi. Konfusiylikni Xitoyda paydo bo‘lgan ikkinchi buyuk falsafiy ta’limot-daosizm to‘ldirdi. Daosizmda turmush, tabiat, umumlik muammolari aks etadi. Agar konfusiychilik insonning ijtimoiy faoliyatini nazarda tutsa, daosizmda uning ruhiy hayoti, dunyoQarashi aks etadi. Daosizmda Qadimgi Xitoydagi fikrlarning bosh g‘oyasi aks etib, jahon madaniyatini yangi hayot bilan boyitdi. «Uning g‘oyalari:

in-yan tamoyillarga asoslangan dunyoning dualistik xususiyati; usin-beshta asosiy unsurdan iborat bo‘lgan materiya (yer, suv, olov, ma’dan); dunyoning o‘zgaruvchan harakatdaligi, asosiy unsurlar doimo sifat o‘zgarishida bo‘lishini bildiradi. Daosizmga ko‘ra dunyoning paydo bo‘lishi uchta kuchning faoliyatidan kelib chiQQan: Dao- Oliy MutloQ, Ilk ibtido, De-dao nuridan dunyoning paydo bo‘lishi, Si- Oliy materiya, u moddiy dunyoni yaratib, narsa va mavjudotlarni bunyod Qiladi. SharQning Qadimgi sivilizatsiyasi moddiy va ma’naviy sohalaridagi ko‘plab o‘ta muhim yangiliklarni vujudga keltirdi. Xususan, mil. avv. I ming yillik ma’naviy g‘alayonlar jarayoni bilan ajralib turadi. Bu davrda dastlab ikki tamoyil vujudga keldi: umuminsoniy birlik va shaxsning ma’naviy mustaQilligi. g‘oyalar erkinligi boshlanib inson o‘z hayotini unga asoslanib Qurdi. Qadimgi SharQ sivilizatsiyasi g‘arbga nisbatan ertaroQ boshladi. Yunonlar madaniyati Qadimgi SharQ madaniyati ta’sirida juda yuksaldi, buni ellinlarning o‘zlari ham e’tirof etishgan. Bu ta’sirlar natijasida shunday davr boshlandiki SharQ va g‘arb madaniyatlari sintezi ellinistik madaniyatni vujudga keltirdi: Yunon- BaQtriya va gandxar san’ati, iskandariya fani, fayum portretlari bunga misol bo‘la oladi. Qadimgi SharQ bizga barhayot boyliklarni Qoldirdi. Bular «Gilgamesh» va «Mohabhorat» dostonlari, Kalidasi drammalari va Chjuanszining ramziy masallari, Misr ehromlari va Buyuk Xitoy devori va boshQalar. Qadimgi Yunoniston va Rim madaniyatlari Yevropa sivilizatsiyasining poydevoriga asos soldi. Qadimgi SharQ madaniyati ta’sirida shakllangan bu madaniyat an’anaviy madaniyat taraQQiyoti davrining davomchisi va yakunlovchisi bo‘ldi. Qadimgi Yunonistonda shakllanib, keyinchalik yuksak bosQichga ko‘tarilgan bu madaniyat er. avv. III asrda Rim madaniyati vujudga kelishiga katta ta’sir ko‘rsatda va «Antik madaniyat» nomi bilan dunyo madaniyati tarixida o‘chmas iz Qoldirdi. Lotin tilidagi «antik» (antiguus) so‘zining ma’nosi «Qadimgi» demakdir. Lekin tarixiy davr nuQtai nazaridan Qaraydigan bo‘lsak Antik davr Qadimgi dunyoning oxiri-Qadimgi madaniyat va davlatchilikning eng taraQQiy etgan bosQichidir. Bu

davr asosan Yunoniston va Rim uchun xarakterli bo‘lib, Yunonistonda mil. avv. XI- IX asrlarda antik jamiyatning tashkil topishidan boshlanib, mil. avv. V-IV asrda antik (klassik) madaniyat takomili bilan to‘la mohiyat-mazmunga ega bo‘ldi. Milodiy V asrda varvarlar tomonidan Rim imperiyasining Qulatilishi Antik madaniyatni inQirozga olib keldi. Shuningdek, Yunon-Rim jamiyati va madaniyatiga nisbatan Qo‘llanilib kelayotgan «antik» so‘zini ko‘proQ Yevropaga tatbiQan anglamoQ darkor, negaki Yevropa xalQlari o‘zlarining madaniy taraQQiyotlari yo‘lida yolg‘iz Yunon-Rim madaniyati bilan aloQador bo‘lganliklari sababli, shu xalQlar bunyod etgan ma’naviy boyliklarni eng Qadimiy deb taniganlar. O‘z o‘rnida Antik madaniyat Yunon-makedonlar va Rim ta’sirida Egey dengizidan Hindistongacha va Misrda ellinistik madaniyatning vujudga kelishiga va kosmopolitizm (dunyo fuQoroligi) tushunchasiga asos soldi. Barcha Qadimgi madaniyatlar kabi yunon klassik (antik) madaniyatining muhim tarkibiy Qismi din bo‘lgan. Din me’morchilikning, tasviriy san’atning, adabiyotning ajoyib namunalarida o‘z aksini topdi. Qadimgi yunon dinining asosiy shakllari arxaik davrdayoQ tarkib topgan, uning ildizlari esa eng Qadimgi krit- miken davriga va Qadimgi sharQ ta’sirlariga borib taQaladi. Ibtidoiy jamoadan sinfiy jamiyatga o‘tish davrida ma’budlar haQidagi tasavvurlar o‘zgaradi. Er. avv. VIII-VII asrlarda ko‘plab mahalliy va ayrim umumyunon ma’budlarini tartibga solish ehtiyoji tug‘iladi. Arxaik davrda (mil. avv. VIII-VII asrlarda) gi dinning rivoji bu- antropomorfizmdan, ya’ni insonning ilohiylashtirishdan, xudolarni o‘lmaydigan va abadiy yosh bo‘lib turadigan kuchli, go‘zal kishilar deb tasavvur Qilishdan iborat edi. Quldorlik munosabatlarining shakllanishi va ijtimoiy ahvol Gesiodning «Mehnatlar va kunlar» poemasida aks ettirilgan. Shunigdek, Diniy mifologiya ham Gesiod tomonidan tartibga solingan shaklidan to antik davrning oxirigacha yunonlarning tasavvurida asosan mavjud bo‘lib kelgan. Yunonlar uchinchi avlodga oid bosh ma’budlarning makoni Olimi tog‘i deb bilishgan.

Yunonlarning tasavvuricha, olam avvalida Xaosdan iborat bo‘lgan, Yer-Geya va yer osti olami Tartar ham bo‘lgan. Geyadan o‘g‘li Uran-osmon xudosi kelib chiQQan. Uran bilan Geyadan titan Kronos tug‘ilgan va o‘z otasi Uranni ag‘darib tashlagan. Bular titanlar- katta xudolar ekan. Kronosdan Aid, Poseydon, Gestiya, Demitra, Gera va Zeve kabi kichik xudolar kelib chiQQan. Zeve boshchiligida kichik xudolar Titanlarni ag‘darib tashlab olamni idora Qila boshlaganlar. Zeve bosh xudo, xudolar ajdodi, chaQmoQsochar hisoblangan. Uning xotini Gera- osmon ma’budasi va nikoh homiysi bo‘lgan. Poseydon- dengiz xudosi, Demitra- hosildorlik ma’mudasi, Gestiya – uy-ro‘zg‘or ma’budasi, Aid – yer osti olami hudosi hisoblangan. Zevening boshidan donishmandlik va urush ma’budasi Afina paydo bo‘lgan; Appolon- ro‘shnolik va san’at xudosi, Artemida- oy va ov ma’budasi, Gefest- temirchilik xudosi, Afrodita- go‘zallik va sevgi ma’budasi, Dionis- uzum va musallas xudosi sifatida e’zozlangan. Zevsning ko‘p farzandlari xudolar bo‘lgan. Yunonlar dinida totemizm QoldiQlari bo‘lgan, ya’ni ma’budlarga biron hayvon yoki Qush atalgan. Shuningdek, yunonlar ikkinchi darajali ma’budlarga- Nimfa va Kentavrlarga ham topinganlar. Go‘yoki chakalakzorlarda driadalar, nimfalar, echkioyoQ satirlar yashagan; dengizda nayadalar va sirena- ayol boshli Qushlar yashagan. Ma’budlarning oddiy ayollar bilan aloQasidan tug‘ilgan yarim xudo- Qahramonlar ham e’zozlangan. AyniQsa 12 marta jasorat ko‘rsatgan Gerakl- yovuzlikni yenguvchi obraz bo‘lgan. Yunonistonda xudolar sharafiga o‘tkazilgan maxsus bayramlar faQat diniy mazmunga ega bo‘lmagan, chunki jismoniy tarbiya musobaQalari hamda musiQa, Qo‘shiQ kabilar mazkur bayramlarning eng muhim ishlari hisoblangan. Yunon shaharlari o‘z bayramlari, sport musobaQalari, orakullari (kohin-valiylari) bilan yunon elini birlashtiruvchi markazlar bo‘lgan. Argosda Gera, Afinada Afina sharafiga bayramlar o‘tkazilgan. Olimpiada shahrida Zevs sharafiga Olimp musobaQalari bo‘lgan.

Yunon olimlari Qadimgi Misr, Mesopotamiya va Kichik Osiyo xalQlarining bilimlaridan bahramand bo‘lganlar. Qadimgi SharQ fani yunon dunyosida ilm- fanning rivojlanishiga ta’sir etgan. Miloddan avvalgi VII-VI asrlarda Yunonistonda madaniyat va fan rivojlanib Gerodot, Demokrit, Pratagor, Gippokrat, SuQrot, Aflotun, Arastu kabi olimlar ijod Qilganlar. Miloddan avvalgi VI asrda Kichik Osiyodagi Milet shahri ilm-fan markazi bo‘lgan. Kichik Osiyo olimlari Misr va Mesopotamiya olimlarining ilmiy bilimlarini rivojlantirganlar. Ular tabiat va jamiyat hodisalarining sabablarini tushuntirishga harakat Qilib, tabiat va hayotning ibtidosini suv, havo yoki olov deb faraz Qilganlar. «Tarixning otasi» deb nom olgan yunonistonlik tarixchi Gerodot (mil. av. V-asr) Misr, Bobil, Suriya, Kichik Osiyo va Qora dengiz sohilidagi mamlakatlarga sayohat Qilib, o‘zining «Tarix» kitobida turli xalQlar haQida ma’lumotlarni yozib Qoldirgan. Yunon olimlaridan biri Demokrit (mil. av. 460-370 yillar) «Hamma narsalar eng mayda zarracha, atomlardan tashkil topgan», – degan fikrni ilgari surgan. U fanning ko‘p sohalari bilan shug‘ullangan. Kos orolida tug‘ilgan yunon tabibi Gippokrat (mil. av. 460-375 yil) tibbiyot bilimlarini otasi Geraklitdan o‘rganadi. U mashhur tabib bo‘lib, tibbiyotning barcha masalalari bilan shug‘ullangan va ulug‘ faylasuf ham bo‘lgan. U shogirdlari bilan birga 72 kitobdan iborat «Gippokrat to‘plami» nomli tibbiy asar yozib Qoldirgan. Afinalik faylasuf SuQrot (mil. avv. 441-399 y.) birorta kitob yozmagan. U odam gavjum joylarda shogirdlarini haQiQatni bilishga undab, – haQiQat bahs orQali bilinadi, – degan. SuQrot o‘z Qarashlarida odamlarni tenglashtirishga Qarshi chiQQani uchun Afina Quldorlik demokratiyasi namoyandalariga yoQmagan va uni o‘limga hukm Qilishgan. Makedoniya saroy tabibining o‘g‘li Arastuni (mil. avv. 384-322 y.) SharQda «birinchi muallim» deb ataganlar. U juda ko‘p asarlar yozib, ilmiy bilimlarni

alohida sohalarga bo‘lib chiQQan va mustaQil fanlarga birlashtirgan. Arastu Yer koinotning markazi deb hisoblagan. Uning mashhur asari «Siyosat»dir. Yunoniston afsona va rivoyatlar yurti bo‘lib, Qadimdan adabiyot rivojlangan. «Prometey», «Gerakl», «Didal va Ikar», «Argonavtlar», «Odisseya» va «Iliada» kabi afsona va dostonlarda yunonlarning turmush tarzi va tarixi bayon Qilingan. «Iliada» va «Odisseya» dostonlarini mil. avv. VIII asrda yashagan ko‘r baxshi Gomer yaratgan edi. Dostonlarda Troya urushlari hikoya Qilinadi. Arxeologlar Gomer dostonlariga asoslanib Qadimgi Troya madaniyatini topganlar. Doston va afsonalar teatr uchun boy ma’lumot bergan. Qadimgi Yunon teatri mil. avv. VI asrlarda QishloQ ho‘jaligi homiysi, xudo Dionis sharafiga o‘tkaziladigan bayramlar vaQtida ijro etiladigan Qo‘shiQlar va o‘yinlar asosida vujudga kelgan. Yunonlar teatrni «katta yoshdagilar maktabi» deyishgan. Teatr yunonchada «tomoshalar joyi» degan ma’noni anglatadi. Keyinchalik Qurilgan Yunon teatrlariga 17-25 ming tomoshabin joylashgan. Teatr san’atining rivoji mashhur yunon adiblari ijodi bilan uyg‘un bo‘lgan. Adiblar afsona va rivoyatlar asosida tragediyalar yaratganlar. Tragediya yunonchada «echkilar Qo‘shig‘i» degan ma’noni anglatadi. Mil. av. VI-IV asrlarda Esxil, Sofokl, Yevripid tragediyalari Aristofan komediyalarini teatrda tomoshabinlar maroQ bilan ko‘rishgan. Esxilni «tragediya otasi» deb ataganlar. Uning «Zanjirband Prometey», «Forslar» tragediyalari, Sofokolning «Shoh Edip», «Antigona» tragediyalari mashhur bo‘lgan. Sofokol 120 dan ko‘proQ tragediya yozgan. Aristofan «Tinchlik», «Suvoriylar» degan komediyalarida urush voQealarini va o‘sha davrdagi illatlarni tasvirlagan. Bu ijodkorlarni xalQ hurmat Qilib Afina teatriga haykallarini o‘rnatganlar va «donishmandlik yo‘lboshchilari» deb ataganlar. Qadimgi yunonlarda me’morchilik, haykaltaroshlik va rassomchilik Krit-Minen davrlarida vujudga kelib, keyingi davrlarda rivojlanadi va mil. av. V asrda yuQori pog‘onaga ko‘tariladi.

Qadimgi yunonlar me’morchilikda ustunli binolar Qurishlikni misrliklardan o‘rgangan bo‘lsada, bu usulni Qayta ishlab uchta uslub yaratganlar: doriy, ioniy, korinf uslubidagi binolar. Ular ibodatxona, teatr, saroy va majlis binolariga alohida e’tibor berganlar. Dastlab bunday binolar doriy uslubida-ustunlar tagkursiga emas, yerga o‘rnatilgan. Keyinchalik marmar toshlardan kuchli erkak kishining gavdasiga o‘xshash ustundan, ba’zi ustunlar nozik, yuQori Qismi gajakQayrilma, naQshli uslubdagi binolar Qurilib, ayol gavdasiga Qiyoslangan. Ibodatxonalarning baland poydevorlari bo‘lib, ichi va tashQarisi haykallar bilan bezatilgan. Afina akropolidagi Parfenon, Erexteyon ibodatxonalari yunon me’morchiligining nodir asarlaridan bo‘lib, hozirgacha saQlanib Qolgan. Prafenon ustunlari doriy uslubda bo‘lsada, tarz-tarovati ioniycha uslubdadir. Uning Qarshisidagi Erexteyon ibodatxonasi sof ioniycha uslubda, Qiz xaykallar ustun vazifasini bajarib, nafis ishlangan. Mil. av. IV asrda rasm bo‘lgan korinfcha uslubdagi ustunlar uzunroQ, tagkursisi va Qoshi ancha murakkab bo‘lib, akanf o‘simligi yaproQlari bilan bezatilgan. Afina markazida Lisikrat yodgorlik haykali shu uslubda Qurilgan. Yunon haykaltaroshligi ham mil. av. V-IV asrlarda yuksak darajada rivojlandi. Haykaltaroshlar bu davrda odam gavdasining harakat Qilib turgan holatini tasvirlashni bilib olganlar. Miron, Poliklet, Fidiy, Traksitel, Skopas, Lisini kabi haykaltaroshlar yartagan haykallar jonli harakatli holatda ishlangan. Yunon rassomchilik san’ati namunalari kam saQlanib Qolgan bo‘lsa-da, asosan ko‘za, vaza va sopol idishlar sirtiga rassomlar yunonlar hayotidan olingan ayrim manzaralarni ishlaganlar. Mazkur rasmlar jozibasi bilan diQQatni tortadi. Ellinizm davrida (mil. av. III-II asrlar) madaniyat xilma-xil bo‘lib, asosan ilm- fan taraQQiy etdi. Aleksandr Makedonskiy istilo Qilgan xududlarga yunon madaniyati kirib borishi bilan birga YaQin va O‘rta SharQ mamlakatlari madaniyatiga uyg‘unlashib, madaniyat sintezi yuz berdi. Mamlakatlarni o‘zaro aloQalari kengaydi.

Yunon-Makedoniya va Ellinlashgan mahalliy zodagonlar orasida umumyunon tili «Koyne» (umumiy) keng yoyildi. Yangi dunyoQarash falsafiy tus olib kosmopolitizm (dunyofuQorosi) nomi bilan mashhur bo‘ldi. Iskandariyadagi va SharQiy O‘rta dengiz bo‘yidagi boshQa shahar kutubxonalarida Yunoniston va SharQ mamlakatlaridan olib kelingan ilmiy asarlar to‘plangan. Iskandariyada teatr, saroy, gimnaziyalar va mashhur Muzey bo‘lgan. Muzeyda rasadxona va ulkan kutubxonada 700 mingga yaQin Qo‘l yozma saQlangan. Shahar oldidagi orolga 140 metr balandlikdagi mayoQ Qurilgan. Bu mayoQ kemalarning gavanga kirish yo‘lini ko‘rsatib turardi. Ellinizm davrida fanlar tizimiga asos solindi. Straton xizmati bilan fizika fani paydo bo‘ldi. Yevklid va Arximed matematikani rivojlantirdi. Aristrax astronomiya sohasiga ulkan hissa Qo‘shdi. SharQ mamlakatlarida yunon me’morlari, haykaltaroshlar, rassomlar nodir asarlar yaratganlar. BiroQ, mil. avv. III-II asrlarda yunon san’atining hususiyatlari o‘zgargan. Hukmdorlar saroylari korinfcha uslubdagi ustunlar bilan Qurilgan. Tasviriy san’atda odamlarning tashQi Qiyofasini va ichki kechinmalarini ko‘rsatishga intilishi yangilik edi.

Adabiyotlar 1. Karimov I.A. Tarixiy xotirasiz kelajak yo‘Q. T., 1998 y. 2. Vasilev L.S. Problemi genezisa kitayskoy misli. M., 1989 g. 3. Veynberg I.P. Chelovek v kulture Drevnego Blijnego Vostoka. M., 1986 g. 4. Drevnie sivilizasii. M., 1987 g. 5. Yerasov B.S. Kultura, religiya i sivilizatsiya na Vostoke. M., 1979 g. 6. Konrad N.I. Zapad-Vostok. M., 1972 g. 7. Literatura Drevnego Vostoka M., 1984 g. 8. Oldenburg S. Kultura Indii. M., 1991 g. 9. Oppenxeym A.L. Drevnyaya Mesopotamiya. M., 1980 g.

Похожие

Arxaik (ibtidoiy) madaniyat va an’anaviy madaniyat. Markaziy Osiyo xalqlarining qadimgi madaniyati

Milliy madaniyat

An’anaviy madaniyat

Jamiyat va madaniyat

Ma`naviy madaniyat haqida