O'zbekiston Respublikasi milliy iqtisodiyotinig rivojlanishi va shakllanishi - География - Рефераты

O'zbekiston Respublikasi milliy iqtisodiyotinig rivojlanishi va shakllanishi

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

85 KB

O`zbekiston respublikasi milliy iqtisodiyotining shakllanishi va rivojlanishi Reja: 1. Sobiq Ittifoq davrigacha O`zbekiston hududining (O`rta Osiyo xonliklarining) xo`jaligi. 2. Sho`rolar tuzumi davrida O`zbekistonning ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishi. 3. Mustaqillik yillarida milliy iqtisodiyotning shakllanishi va rivojlanishi.

O`zbekiston o`tmishda yer kurrasidagi aholi xo`jalik faoliyati g`oyat qizg`in kechgan eng qadimiy o`lkalardan biri bo`lgan. Mamlakatimizning G`arb bilan Sharq o`rtasidagi iqtisodiy taraqqiyot uchun qulay bo`lgan geografik o`rni, saxiy tabiati, boy va rang-barang tabiiy resurslari, mehnatkash va dono xalqi umumbashariy taraqqiyotga munosib ulush qo`shgan. Asrlar davomida sug`orma dehqonchilik, yaylov chorvachiligi va xilma- xil hunarmandchilikka asoslangan o`lkamiz iqtisodiyoti jahon bozorlarida o`zining ko`p turdagi qimmatli ma`sulotlari bilan qatnashib kelgan. U bir zamonlar "Buyuk ipak yo`li" bo`yidagi eng gavjum bozorlar mamlakati bo`lgan. Shuningdek, Jahon fani va madaniyati ravnaqiga katta hissa qo`shgan O`rta Osiyolik buyuk allomalar- Beruniy, Ibn Sino, Al-Xorazmiy, Ulug`bek va boshqalarning Vatanidir. XV-XVI asrdan e`tiboran G`arbiy va Janubiy Yevropa bilan Sharqiy Osiyo davlatlari o`rtasida qulay dengiz yo`llarini ochilishi oqibatida O`rta Osiyo orqali o`tgan "Buyuk ipak yo`li" inqirozga yuz tutdi. O`z vaqtida ancha bozorgir bo`lgan mahalliy mahsulotlar paxta, ipak, qorako`l, metal, zargarlik buyumlar ishlab chiqarish izdan chiqa boshladi. Bu jarayon Turkistonning iqtisodiy, ijtimoiy va siyosiy sohalariga ham salbiy ta`sir etdi, hattoki milliy parakandalikka keng yo`l ochildi. XVIII asr boshlarida hozirgi O`zbekiston hududida Buxoro amirligi, Xorazm va Qo`qon xonliklari vujudga keldi. Bu davrda o`lka aholisining asosiy mahsuloti qishloq xo`jalik mahsulotlarini yetishtirish bo`lib, ular asosan dehqonchilik va chorvachilik bilan shug`ullanardilar. O`rta Osiyo xonliklarida sanoat mahsulotlari asosan hunarmandchilik asosida ishlab chiqarilar edi. Shahar hayoti XVIII asr oxirlaridan XIX asr o`rtalarigacha Buxoro, Samarqand, Shahrisabz, Xiva, Urganch, Qo`qon, Marg`ilon, Toshkent, Andijon kabi shaharlarda ancha taraqqiy qilgan bo`lib, ularda to`qimachilik, kulolchilik, zargarlik, chilangarlik, duradgorlik, badiiy buyumlar ishlab chiqarilar edi. O`rta Osiyoda ishlab chiqarilgan mahsulotlar savdo karvonlar orqali Hindiston, Eron, Qashg`arga, Qozoq o`lkalari hamda ular orqali Sibir va Rossiyaning ichki bozorlariga olib chiqarilgan. Shu davrda ayniqsa paxta va pillaga, qorako`l terisi, quruq mevalarga tashqi bozorda ehtiyoj katta bo`lgan.

Ana shunday imkoniyatlarga ega ushbu mintaqaga XIX asrdan boshlab Angliya va Chor Rossiyasi qiziqa boshladi. Xonliklar o`rtasidagi o`zaro ziddiyatlardan foydalanib, Chor Rossiyasi XIX asrning 2-yarmida Turkistonni o`z mustamlakasiga aylantirdi. Chor Rossiyasi bosib olgandan keyin O`rta Osiyo Rossiyani xom ashyo va boshqa mahsulotlar bilan ta`minlashi kerak edi. Chunki shu davrgacha Rossiya to`qimachilik sanoatining asosiy xom ashyosi hisoblangan paxtani asosan AQSH va O`rta Osiyodan olar edi. O`rta Osiyo mustamlakaga aylantirilgandan keyin o`lkada temir yo`l qurilishi boshlanib, 1888 yilda Farob stansiyasidan Samarqandgacha (Zakaspiy temir yo`lining davomi) poezdlar qatnovi yo`lga qo`yildi. Temir yo`lning qurilishi bilan mintaqada sanoat korxonalarini qurish tezlashib ketdi. Natijada 1913 yilga kelib O`zbekiston hududida 425 ta sanoat korxonasi bo`lib, shundan, 208 tasi paxta tozalash, 80 tadan ortigi oziq-ovqat, 18 ta objuvoz, 35 tasu ko`nchilik, 20 tasi xumdon yasash, 14 tasi metalsozlik korxonalari edi. O`lkada og`ir sanoat tarmoqlari nihoyatda sust rivojlangan bo`lib, ular yalpi sanoat mahsulotining atigi 2,0 foizini ishlab chiqargan. O`zbekistonda og`ir sanoat tarkibiga metallurgiya, qurilish materiallari ishlab chiqarivchi korxonalardan tashqari, Chimyon neft va Sho`rsuv oltingugurt koni hamda Oltiariq (Vannovsk)dagi uncha katta bo`lmagan neftni qayta ishlash zavodi ham kirgan. Sanoat korxonalarini hududiy joylashuvi juda notekis bo`lib, ularning 70 foizi Farg`ona vodiysi shaharlarida joylashtirilgan. Xullas, XX asrning boshlarigacha Turkistonda moddiy va nomoddiy ishlab chiqarish tarmoqlari yetarlicha rivojlanmagan edi. Ayniqsa, sanoat va transport tarmoqlari juda sust rivojlangandi. Ma`naviy-ma`rifiy sohalar aholi ehtiyojlarini qondirolmasdi. Umuman olganda, o`lkaning ijtimoiy-iqtisodiy hayoti bu davrda mustamlaka mamlakatlarga xos ko`rinish kasb etgan. 2. Sho`rolar tuzumi davrida O`zbekistonning ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishi. O`zbekiston xalq xo`jaligini rivojlantirishning asosiy yo`nalishi sobiq Ittifoqning dastlabki yillarida paxtachilik va u bilan bog`liq bo`lgan majmuani

vujudga keltirishdan iborat edi. Bu majmuani tashkil etish uchun paxtachilikni xilma-xil mashina va uskunalar, kimyoviy vositalar, avvalo mineral o`g`itlar, elektr quvvati va hokazolar bilan ta`minlaydigan hamda uning mahsulotlarini qayta ishlaydigan sanoat tarmoqlarini yaratish zarurati tug`ildi. Shu bois, paxtachilik va u bilan bog`liq bo`lgan tarmoqlarni rivojlantirishga katta e`tibor berildi. Yirik-yirik sanoat korxonalariga asos solinib, Respublikada sanoat tugunlari vujudga kela boshladi. Chunonchi, 1930-1940 yillar oralig`ida O`zbekistonda 831 ta yangi zavod va fabrikalar ishga tushirildi. Masalan, Toshkent qishloq xo`jalik mashinasozligi zavodi, Chirchiq elektr-kimyo, Toshkent to`qimachilik kombinati va boshqalar. II Jahon urushi yillarida Respublikamizga sobiq Ittifoqning G`arbiy rayonlaridan 90 ta og`ir sanoat korxonalari ko`chirib keltirildi va qisqa muddatlarda ishga tushirildi. Jumladan, hozirda O`zbekiston og`ir sanoatining yetakchi korxonalaridan hisoblangan Toshkent samolyotsozlik ishlab chiqarish birlashmasi, O`zbekiston qishloq xo`jalik mashinasozligi zavodi, Chirchiq qishloq xo`jalik mashinasozligi zavodi, Transformator zavodi shu yo`l bilan vujudga kelgan. Shuningdek, urush davrida neft, mis, qo`rg`oshin, volfram, molibdenning yangi konlari o`zlashtirildi. Ahgren ko`mir koni, 6 ta yangi elektr stansiyasi, Bekobod metallurgiya zavodi ham ish boshladi. Umuman ko`rilayotgan davrda jami 280 ta yangi sanoat korxonalari o`z faoliyatini boshladi. Natijada O`zbekiston sanoatining tarkibi keskin o`zgardi, og`ir sanoatning salmog`i 1940-1943 yillar oralig`ida 14,3 foizdan 48,0 foizgacha o`sdi. II Jahon urushidan keyingi davrda O`zbekiston xalq xo`jaligini yangi davr talabi asosida qisqa muddat ichida sanoat tarmoqlarini qayta qurish, qishloq xo`jaligi ishlarini mexanizatsiyalash, kimyolashtirish, ekin maydonlarini kengaytirish keng ko`lamda olib borildi. Respublikada paxta yakkahokimligi (monokulturasi) ga urushdan keyin yana e`tibor kuchaytirildi. 1948 yilda Toshkent qishloq xo`jalik mashinasozligi zavodida paxta terish mashinalarining dastlabki turkumi chiqarildi. “Toshavtomash” zavodida traktor va tirkagichlarni ishlab chiqarish yo`lga qo`yildi (shu zavod bazasida 1969 yil Toshkent traktor zavodi

barpo etildi). 1985 yilda qishloq xo`jaligida traktorlar 200 mingga, paxta terish mashinalari 40 mingga yetkazildi. Mineral o`g`itlar ishlab chiqarish 1951 yilda 0,9 mln t. dan 1980 yilda 5,0 mln t. dan oshib ketdi. Mineral o`g`itlarni ishlatishda mahalliy sharoitlar hisobga olinmas, agrotexnika qoidalariga ko`pincha rioya qilinmasdi. Hamma e`tibor paxta xom ashyosini oshirishga qaratilgandi. Natijada paxta xom ashyosini yetishtirish 1946-1985 yillarda 5,5 barobar ko`paydi. O`zbekiston markazni paxta yetishtirishni butun choralar bilan ko`paytirishdan iborat siyosatini bajarishni ta`minlash maqsadida, ko`p yerlarda sug`oriladigan yerlarni paxta maydonlariga bo`shatib berildi. Paxtani hosili 1960 yilda 2,8 mln tonnaga, 1970 yilda 4,5 mln tonnaga, 1980 yilda 6,2 mln tonnaga yetdi, yoki 1980 yilda 1930 yilga nisbatan paxta hosili 12 barobar oshdi. Paxta ekiladigan maydonlar esa 1 mln. ga dan ortdi. 1946-1965 yillarda qariyb 600 ming ga, 1966- 1985 yillarda 1800 ming ga yangi yer o`zlashtirildi. Respublikada paxta monokulturasi tarkib topdi. Paxta maydonlarining salmog`i ilmiy asoslangan me`yorga ko`ra 60 foizgacha bo`lgani holda 1980 yilda respublikada o`rtacha 75 foizga yetdi. Sabzavot va donli ekin maydonlari keskin qisqarib ketdi. Paxta yakkahokimligining kuchayishi Respublikada oziq-ovqat, ekologiya va ijtimoiy muammolarni keskinlashtirdi. Amudaryo va Sirdaryo havzasidan ko`plab suvlarni olinishi “Orol muammosi”ni keltirib chiqardi. Transportni rivojlantirishda ham turli muammolarga duch kelindi. Xo`jalikning bu tarmog`ida asosiy yo`nalish barcha sanoat markazlarini birlashtirishga qaratildi. Chorjo`y-Qo`ng`irot, Navoiy-Uchquduq, Sirdaryo-Jizzax, Samarqand-Qarshi temir yo`llari qurib bitkazildi. 1972 yilda qurilgan Qo`ng`irot- Beynov temir yo`li O`rta Osiyo Respublikalarini Markaz, Volgabo`yi va Kavkaz bilan bog`ladi. Havo transporti ham yuksalish sari bordi. Transportning boshqa turlari xususan, avtomobil va quvur transportiga ham alohida ahamiyat berildi. Biroq, barcha transport turlarini rivojlantirish va joylashtirish negizida Markaz manfaatlari yotardi. XX asr 80-yillarining o`rtalaridan O`zbekiston iqtisodiyotining yangi taraqqiyot davri boshlandi. Ammo, Respublika xo`jaligi birmuncha yutuqlarga

erishgan bo`lsada, u sobiq Ittifoqning asosan xom ashyoga ixtisoslashgan, ko`plab arzon paxta, ipak, qorako`l teri va boshqa mahsulotlar yetkazib beruvchi o`lkasi bo`lib qolaverdi. Chunki, Respublika iqtisodiyotini asosi hisoblangan paxta tolasini 92 foizi, pillaning 2/3 qismi, oltin, mis, rux kabi rangli metallar hamda qorako`lning deyarli hammasi O`zbekistonda qayta ishlanmasdan tashqariga chiqarilar edi. 1989 yilda sobiq Ittifoqda og`ir sanoat mahsulotlari umumiy sanoatning 69,9 foizini, O`zbekistonda esa 45,4 foizni tashkil etgan. Mazkur davrda yengil sanoat O`zbekistonda asosiy o`rinni egallagan. Lekin viloyatlar doirasida ularni joylashuvi bir xilda emasdi. Aynqisa, Surxondaryo, Xorazm, Sirdaryo va Jizzax viloyatlarida sanoat tarmoqlari yetarlicha rivojlanmagan edi. 3. Mustaqillik yillarida milliy iqtisodiyotning shakllanishi va rivojlanishi. O`zbekiston 1991 yil 31 avgustda o`z mustaqilligini e`lon qildi va o`zining chinakam yangi taraqqiyot davrini boshladi. Respublikamizning siyosiy mustaqillikka erishuvi, mamlakatimiz iqtisodiy hayotida ham keskin o`zgarishlar bo`lishiga sabab bo`ldi. Mustaqillikka erishilgan dastlabki kunlardan boshlab, bir tomonlama rivojlanishga qaratilgan planli iqtisodiyotdan voz kechib, bozor iqtisodiyotiga asoslangan jamiyat qurish yo`liga o`tildi. Bizga ma`lumki mamlakatimiz iqtisodiyoti ko`p tarmoqli hududiy ishlab chiqarish majmuidan iborat bo`lib, uning poydevorini ixtisoslashgan tarmoqlar tashkil etadi. Yoqilg`i, mashinasozlik, rangli va qora metallurgiya, kimyo, yengil va oziq-ovqat sanoati kabilar ana shunday makroiqtisodiy tarmoqlar turlariga kiradi. O`zbekiston O`rta Osiyo davlatlari orasida iqtisodiy taraqqiyot uchun zarur bo`lgan imkoniyatlar mavjudligi jihatidan ajralib turadi. Eng avvalo tabiiy geografik sharoitning qulayligi zaminimizda Mendeleev davriy jadvalining deyarli barcha elementlarining topilganligi, serunum yerlarimiz borligi va ayniqsa xalqimizning mehnatsevarligi milliy iqtisodiyotning barcha tarmoqlarini rivoj topishiga olib kelgan.

Respublika iqtisodiyoti o`zining ma`lum tarixiga ega. Sobiq Ittifoq mavjudligida hayotning barcha jabhalari markaz tomonidan "tartibga" solinib turilar edi. Har qanday katta-kichik masalalar markaz aralashuvisiz bajarish mushkil edi. Qator asosiy boyliklarimiz, jumladan, oltin, paxta kabilarning taqdiri markaz ixtiyorida edi. Mamlakatimiz mustaqillikka erishuvi tufayli yuqorida aytib o`tilgan kamchilik-nuqsonlarni tugatish borasida muhim chora-tadbirlar amalga oshirildi. Hayotimizning barcha jabhalarida, shu jumladan iqtisodiyotda katta ijobiy o`zgarishlar ro`y berdi. Respublikamizda bozor munosabatlariga o`tishning o`ziga xos modeli shakllantirildi. Ushbu modelning eng asosiy tomonlari mamlakatimiz Prezidenti asarlari va farmonlarida, davlat tomonidan qabul qilingan qonunlar, hukumat qarorlarida o`z aksini topgan. I.A.Karimov tomonidan olg`a surilgan besh tamoyil o`z mohiyatiga ko`ra katta o`rin tutadi. Bu tamoyillar iqtisodiyotning siyosatdan ustivorligi; davlatning bosh islohotchi bo`lishi; hayotning barcha sohalarida qonunning ustuvorligi; kuchli ijtimoiy siyosatni amalga oshirilishning zarurligi; bozor iqtisodiyotiga bosqichma- bosqich o`tishdan iboratdir. Mazkur tamoyillar davlatimiz va iqtisodiyot tarmoqlari taraqqiyotining negizini tashkil etadi. Ularni hayotga tadbiq qila borish tufayli turli jabhalarda, shu jumladan iqtisodiy rivojlanish borasida sezilarli ijobiy natijalar qo`lga kiritilmoqda. Sanoat va qishloq xo`jalik tarmoqlari rivoj topmoqda. Bozor iqtisodiyoti talablari Respublikada o`rta va kichik biznes faoliyati, tadbirkorlik, ishbilarmonlik keng tus olmoqda, mulkchilikning turli shakllari vujudga kelmoqda, ishlab chiqarishda davlat tasarufidagi faoliyatlar doirasi toraya borib nodavlat sohasi keng rivojlanmoqda. Endilikda mamlakat iqtisodiy salohiyatida turli xil mulkchilik formalari shakllanmoqda. Xo`jalik yurituvchi sub`ektlar tarzida faoliyat ko`rsatayotgan ushbu korxonalarning soni yil sayin ortib bormoqda. 2001 yilda respublika hududida 99,8 ming o`rta va kichik biznes korxonalari mavjud bo`lib, ularning ko`pchiligi Toshkent shahri (15,3 %), Samarqand (10,2 %), Toshkent (8,5 %),

Farg`ona (8,5 %) va Andijon (8,2 %) viloyatlarida joylashgan. Xo`jalik yurituvchi sub`yektlarning mulkchilik va tashkiliy-huquqiy shakllari tarkibida davlat korxonalari 11,2, jamoa korxonalari 40,3, xususiy korxonalar 45,1, qo`shma va chet el korxonalari 1,9 foizni egallaydi. Davlat tasarrufidan chiqarilgan va xususiylashtirilgan korxonalarning ko`pchiligi qurilish (35,7 %), sog`liqni saqlash (14,9 %), sanoat (10,4 %) hamda qishloq xo`jaligi (8,9 %), savdo (8,4 %) sohalariga to`g`ri keladi. O`zbekiston iqtisodiyoti tubdan isloh qilinishi bilan uning yetakchi tarmoqlarida, bir tomondan, yalpi mahsulot ishlab chiqarish hajmida keskin o`zgarishlar kuzatilmoqda, ikkinchi tomondan esa, yil sayin davlat sektorining hissasi nodavlat sektoriga nisbatan tushib borishi kuzatilmoqda. jadval O`zbekistonda davlat va nodavlat sektorlarining nisbati (2002 yil, foiz hisobida). Davlat mulki Nodavlat mulki Yalpi ichki mahsulot 26,7 73,3 Sanoat mahsuloti ishlab chiqarish 28,6 71,4 Yalpi qishloq xo`jalik mahsuloti 0,9 99,1 Asosiy kapitalga investitsiyalar 40,9 59,1 C h akana tovar aylanmasi 2,4 97,6 Pullik xizmatlar 23,4 76,6 Iqtisodiyotda band bo`lganlar soni 25,8 74,2 Shuni eslatib o`tish joizki, mustaqillikning dastlabki yillarida boshqa MDH davlatlaridagi kabi bizning respublikamiz ham anchagina iqtisodiy qiyinchiliklarni boshidan kechirdi. Ular bozor iqtisodiyotiga o`tish munosabati bilan xo`jalikda tarkibiy qayta qurish, sobiq Ittifoq respublikalari bilan iqtisodiy kooperatsiya va ixtisoslashuv aloqalarning uzilishi, hamda boshqa ob`yektiv va sub`yektiv sabablar tufayli sodir bo`lgan edi. Sobiq Ittifoq davlatlari orasida O`zbekiston o`tish davridayoq iqtisodiy barqarorliknigina emas, hatto uning o`sishini ta`minlagan yagona mamlakat bo`lib kelmoqda.

Mamlakatimizda YAIMning o`sishi deyarli barcha ishlab chiqarish va xizmat ko`rsatish sohalari hisobiga yuz berdi (jadval). jadval Yalpi ichki mahsulot tarkibi o` zgarishi 2001 y 2002 y Iqtisodiyot bo`yicha, jami 100 100 shu jumladan: Sanoat 14,1 14,1 Qishloq xo`jaligi 30,0 30,6 Transport va aloqa 7,5 8,2 Qurilish 5,8 4,9 Savdo va umumiy ovqatlanish 10,4 9,8 Boshqa sohalar (xizmat ko`rsatish sohasi bilan) 20,3 20,7 Mahsulot va eksport-import muomalalariga sof soliqar 11,9 11,7 Bozor iqtisodiga qadamba-qadam o`tish natijasida YAIMda nodavlat sektorning ulushi barqaror (1997-2001 yillarda 63,5 foizdan 64,5 foizga) o`sib bormoqda. O`zbekiston iqtisodiy islohotlarni amalga oshirilishi ustivor masalalarni hal etish ishlab chiqarishda tarkibiy o`zgarishlarni amalga oshirish, makroiqtisodiy barqarorlikka erishish hamda aholi faravonligini ko`tarish borasida zarur sharoitlar yaratish imkonini bermoqda.

Foydalanilgan adabiyotlar ro`yxati 1. Karimov I.A. O`zbekiston XXI asr bo`sag`asida: xavfsizlikka tahdid, barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari .–T.: 1997. 2. Karimov I.A. O`zbekiston "milliy" istiqlol, iqtisodiyot, siyosat, mafkura. T., 1996. 3. Abirqulov Q. Iqtisodiy geografiya. T., 2004. 4. Алаев Э.Б. Социально-экономическая география. Понятийно- терминологический словарь. – М.: Мысль, 1983. 5. Akramov Z . M . O ` zbekiston Respublikasi iqtisodiy va ijtimoiy geografiyasi o ` quv dasturi . T., 1992. 6. Asanov G.R. Sotsial-iqtisodiy geografiya: termin va tushunchalar izohli lug`ati. - T.: O`qituvchi, 1990. 7. Asanov G.R., Nabixonov M., Safarov I. O`zbekistonning iqtisodiy va ijtimoiy jo`g`rofiyasi. -T.: O`qituvchi, 1994. 8. Axmedov E.A. O`zbekiston shaharlari mustaqillik yillarida. –T., 2002. 9. Axmedov E.A., Boltayev M.J. O`zbekiston Respublikasi iqtisodiy va ijtimoiy geografiyasi. Ma`ruzalar matni. Toshkent, 2000. 10. Axmedov E.A. va va boshqalar. Mustaqil O`zbekiston. T., 2001. 11. Axmedov E.A., Saydaminova Z. O`zbekiston Respublikasi. Qisqacha ma`lumotnoma. Toshkent, O`zbekiston, 1995. 12. Baratov P. O`zbekiston tabiiy geografiyasi. -T.: O`qituvchi, 1996. 13. Vahobov H. Tillaboyeva M. Iqtisodiy geografiya asoslari. – T.: O`qituvchi, 2001. 14. Ro`ziyev A.R., Abirqulov Q.N. O`zbekiston iqtisodiy geografiyasi. -T.: "Sharq", 2002.

Похожие

O`zbekiston respublikasi milliy iqtisodiyotining shakllanishi va rivojlanishi

O'zbekiston Respublikasi aholisi va mehnat resurslari

Qashqadaryo viloyat sanoatining shakllanishi va rivojlanishi

Geografiya o’qitish nazariyasi va metodikasining shakllanishi, rivojlanishi, maqsadi va vazifalari

Eron yoqilg`i-energetika sanoati shakllanishi va rivojlanishi xususiyatlari