Geografik qobiq va uning xususiyatlari - География - Рефераты

Geografik qobiq va uning xususiyatlari

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

71 KB

G eografik qobiq va uning xususiyatlari Reja: 1. Geografik qobiq to`g`risida tushuncha 2. Geografik qobiqning chegaralari va nomlanishi 3. Geografik qobiqning moddiy tarkibi 4. Geografik qobiqning muhim xususiyatlari

Yer sayyorasini tabiatshunoslikning ko`p fanlari: astronomiya, geologiya, geografiya, geofizika, geokimyo va boshqalar o`rganadi. Tabiiy geografiya er sayyorasini emas, balki uning maolum qismini, o`ziga xos bo`lgan qobig`ini, ya’ni geografik qobiqni tabiatini o`rganadi. Er sayyorasining litosfera (tosh qobiq), gidrosfera )suv qobig`i), atmosfera (havo qobig`i), biosfera (hayot qobig`i)larining o`zaro bir biriga kirishuvi, o`zaro taosiri o`zaro aloqasi natijasida geografik qobiq hoil bo`lgan. Geografik qobiq - ernig eng yirik yagona geosistemasi, bu turli xil moddiy tarkibdan tuzilgan. Faqat shu qobiqda quyosh energiyasi to`planadi va qayta o`zgartiriladi, shu fqobiqda hayot paydo bo`ldi. Inson jamiyati shakllandi va rivojlanmoqda. Geografik qobiq tushunchasini 1930 yillarda akademik A.A,Grigorev birinchi bo`lib fanga kiritdi. Bu tushunchaning shakllanishi va rivojlantirishda A.Gumboldt, V.V.Dokuchaev, P.I.Brounov va boshqa olimlarning ilmiy-tadqiqot ishlari muhim ahamiyatga ega bo`ldi. A.Gumboldt o`zining “Kosmos” asarida tabiat bir butun harakatdagi va o`zgarishdagi oboekt larning o`zari aloqasidan hosil bo`lgan hosiladir deb yozadi. 19-Asrda (1892) V.V.Dokuchaev tabiatshunoslik ilgari qarab katta qadam tashlaganligini taokidlab, “Asosan ayrim jismlar, minerallar, tog` jinslari, o`simlik va hayvonlar hamda hodisa va narsalar, olov, suv, havo o`rganilib, ular o`rtasidagi nisbat, ya’ni kuchlar, jismlar, hodisalar o`rtasida jonsiz va jonli tabiat o`rtasida mavjud bo`lgan genetik doimiy va hamma vaqt ham qonuniy aloqalar o`rnatilmas edi. Vaholangki huddi shu nisbatlar ana shu qonuniy o`zaro aloqalar tabg`iatni blishning mohiyatini, tabiatni bilishning mag`zini tashkil qioladi deb yozgan edi. V.V.Dokuchaev tabiatda turli komponentlar o`rtasida aloqalar mavjudligini isg`botlab bergan. Universitetlar uchun birinchi bo`lib umumiy er bilimi bo`yicha darslik yaratgan A.N.Krasnov (1895) “geografiya ayrim hodisa va jarayonlarni emas,

balki ularning birikmasini geografik kompleksolarni o`rganadi” deb taoriflagan edi. Peterburg universitetining professori Brounov tabiiy geografiya litosfera, gidrosfera, atmosfera, biosfera kabi qobiqlarning o`zaro aloqasidan hosil bo`lgan erning tashqi qobig`ini o`rganadi deb uqtirgan. 1932 yilda A.A.Grigorev o`zining “tabiiy geografiyaning predmeti va vazifalari” nomli maqolasida tabiiy geografiya fanining o`rganish predmeti, tabiiy geografik qobiq ekanligi to`g`risida so`z yuritadi. 1937 yilda esa geografik qobiq tabiiy geografiyaning o`rganish oboekti ekanligini asoslovchi maxsus monografiya yozadi. U bu asarida geografik qobiqni o`rganishda balansli usullarni muhimligini ko`rsatib bergan. 1940 yillarda L.S.Berg tomonildan rivojlantirilgan landshaft va geografik zonalar to`g`risidagi taolimotini A.A.Grigorevning geografik qobiq va tabiiy geografik jarayonlar to`g`risidagi talimotiga qarshi qo`yildi. Ko`p yillik ilmiy baxsda S.V.Kolesnik bu ikki taolimot bir-biriga qarama-qarshi emasligini, balki ular geografik qobiqning turli tomonlarini aks ettirishini isbotlab berdi. 1947 yildan boshlab, tabiiy geografiyaning o`rganish oboekti geografik qobiq deb ko`pchilik olimlar tomonidan tajriba natijalari olindi. S.V..Kolesnik Grigorevning tabiiy geografik qobig`ini geografik qobiq deb nomlashni taklif qildi. Bu nom geografiya fanida asosiy tushuncha bo`lib qoldi. Geografik qobiqning chegaralari va nomlanishi. Geografiya adabiyotlarda geografik qobiqning chegaralari va nomlanishi turli olimlar tomonidan har xil talqin qilinadi. Birinchi jadval maolumotlardan bu masalalar bo`yicha turli fikrlar bildirilganligini ko`rish mumkin. V.I.Vernadskiy, A.grigorev, S.Kolesnik, A.Reakchikov, K.Markov kabi geograflar geografik qobiqning yuqori chegarasini stratopauzadan (ozon qatlami) ya’ni 30-35 km yuqoridan o`tkazadilar. Ozon qatlami erning yuzasiga ultra binafsha nurlarni o`tkazmasdan unda hayotning rivojlanishiga qulaylik tug`diradi.

Bu qatlamdan yuqorida atmosferani quruqlik va okeanlar bilan o`zaro aloqasi natijasida vujudga keladigan havo harakati kuzatilmaydi. Yu.Efremov, I.M.Zabeli, A.Isachenko, D.L.Armand, F.N.Milkov, A.Krivoluckiylar esa geografik qobiqni yuqori chegarasini troposferaning yuqori qismidan, ya’ni 9-17 km yuqoridan o`tkazadilar. Bu chegaragacha havoning vertika harakati yuz beradi. Ob-havo va iqlim shaakllanadi. Yuqriga ko`tarlgan sari havo harorati pasayadi. V.I.Vernadskiy, yu.Efremov, I.M.Zabelin, A.Isachenko, K.Markov, Perelmanlar geografik qobiqning quyi chegarasini anaerob bakteriyalarni tarqalish chuqurligidan o`tkazishadi. Bu chuqurlikda harorat +100 S ga boradiyu chuqurlik 4-6 km okean tagidan bu chegara 1,5 -2 km dan o`tadi. S.V.Kolesnik, M.Ermolyarev, A.Krevoluckiylar geografik qobiq quyi chegarasini 500-800 m chuqurlikdan, ya’ni nurash po`stidan o`tkazadilar. Bu chuqurliklarda er po`stinin mineral moddalari turli ekzogen jarayonlar taosirida qayta o`zgarishga uchraydi. A.Grigorev, S.Kolesnik, D.Armand, A.Reabcinkov, V.ermolaev geografik qobiqningquyi chegarasini er po`stining quyi chegarasidan maxo qatlami ya’ni 60 km chuqurlikdan o`tkazishadi. Bu chegara er yuzasning makroshakli relefini hosil qiluvchi tektonik harakatlarning quyi chegarasi hisoblanadi. D.Armand bu chegarani 100 km chuqurlikkacha, ya’ni litosferaning quyi chegarasigacha davom ettiradi. Geografik qobiqni turlicha nomlashadilar. Masalan, biosfera landshaft qobig`i geografik muhit, geosistema bu nomlar ichida ko`pchilik geograflar tomonidan geografik qobiq va geosistemani qabul qilishdi. Geografik qobiqni chegaralari va nomlanishidagi turli fikrlar bu tabiiy sistemani hali ko`p qirralarini to`liq o`rganilmaganligini bildiradi. Olib borilayotgan geografik tadqiqotlar natijasida shunday vaqt keladiki, geografik qobiq to`g`risidagi olimarning fikrlari bir-biriga yaqinlashadi.

Geograflardan A.Grigorev, K.markov, N.Gvozdeckiy va boshqalar geografik qobiqni birinchi navbatda tabiiy aspektda (holatda) unda yuz berayotgan insonning xo`jalik holatini xisobga olmagan holda o`rganilishi lozim deb hisoblaydilar. Geografik qobiqning moddiy tarkibi. Geografik qobiq o`zaro aloqada bo`lgan turli komponentlardan va har xil darajadagi tabiiy komplekslardan tashkil topgan murakkab sistemadir. Erning geografik qobig`ini hosil qiluvchi asosiy tarkibiy qismlar,, ya’ni tog` jinslari, relef havo massalari er usti va er osti suvlari tuproq, o`simlik va hayvonot dunyosi tabiat komponentlar deb ataladi. Yuvoridagi komponentlarning o`zaro aloqasi, bog`liqligi va taosiridan tabiiy birikmalar - tabiiy komplekslar hosil bo`ladi. Geosistemalarni kattalik darajalari bo`yicha V.Sochava ularni uch darajaga bo`ldi: sayyoraviy geosistema - geografik qobiq; regional geositemalar - geografik o`lka, geografik olblast, geografik provinciya, geografik okrug, geografik rayo, geografik landshaft, mahalliy geosistemalar - mestnostp, urochishe, faciya. Geografik qobi q ning muhim xususiyatlari 1. Geografik qobiqning bir butunligi. Geografik qobiqning har bir komponenti o`z qonulariga ko`ra yashaydi va rivojlanadi. Biroq bu komponentlarning hech biri yakka holda, ya’ni boshqa komponentlarning taosirisiz iz va o`z navbatida ularga ham taosir etmasdan yashay olmaydi va rivojlanmaydi. Ҳ amma komponentlarning o`zaro taosir bu komponentlarni bir butun yagona moddiy sistemaga birlashtirib turadiki, bunda hamma tarkibiy qismlar bir-biriga bog`liq va bir-biriga taosir etadi. Bu sistemianing bir butunligi, ya’ni yaxlitligi shu qadar mustahkam va shu qadar umumiyki, sistemaning biror zvenosi o`zgarmas bo`lsa, shundan qolgan barcha zvenolar ham o`zgaradi. Geografik qobiqning bu huhim xususiyati hozirgi kunda yildan yilga keskinlashib borayotgapn tabiat va jamiyat o`rtasidagi munosabatni optimallashtirishda muhim ahamiyatga ega bo`lmoqda. Jamiyat rivojlanishi tabiat

bilan muvozanatlashgan holda bormoqda, tabiatdagi yuz beradigan barcha o`zgarishlar jamiyat taraqqiyoti uchun ko`p noqulayliklar tug`diradi. Ҳ ozirgi kunda va kelajakda jamiyatni tabiat bilan muvozanatlashgan rivojlanishini amalga oshiirsh muammosi vujudga keldi. Bu muammoni hal qilishda geografik qobiqni rivojlanish qonuniyatlarini chuqur sharoit ham muhim ahamiyatga ega bo`ladi. 2. Geografik qobiqda modda va energiya aylanishi. Geografik qobiqning komponentlari bir-biri bilan modda va energiyaning aylanishi bilan bog`liqdir. Bir komponentdan ikkinchisiga to`xtovsiz modda va energiya o`tib turadi hamda ular bunda o`zgarishlarga uchraydi. Quyosh nurlari energiyasi geografik qobiq komponentlarida issiqlik, mexanik, biokimyoviy va boshqa energiya turlariga aylantiriladi. Ҳ ar bir geosistemaga modda va energiya kelib, undan qaytib turadi. Masalan, geografik qobiqda organik moddalar boshqa birikmalar bilan bir qatorda karbonat angidrid gazi va suvni o`zida to`playdi. Organik moddalar parchalanganda bu birikmalar yana atrof-muhitga qaytadi. Agar jarayon bir tomonlama bo`lganda, ya’ni organik moddalar doimiy ravishda to`planib borganida edi, bu holat havoda karbonat angidrid gazini kamayib ketishiga, er iqlimining sovib ketishiga olib kelar edi. Chunki karbonat angidrid gazi er yuzasi tarqalgan uzun to`lqinli nurlarni bir qismini yutib, uni yana er yuzasiga qaytaradi. Geografik qobiqning komponentlarida modda va energiyaning aylanishi va o`zgartirilishi jarayonlarining yig`indisiga uning faolligi yoki ishlab turishi deyish mumkin. Quyosh energiyasining o`zgartirilishi, moddalarning og`irlik kuchi taosirida mexanik almashinishi, havo cirkulyaciyasi, namlikni aylanishi, moddalarning biogen aylanishi va boshqalar geografik qobiqning asosiy faoliyati, funkciyasidir. Modda va energiyaning aylanma harakatining oxirgi bosqichi uning dastlabki bosqichiga aslo o`xshamaydi. Masalan, o`simlik tuproqdan olgan organik

moddalarga nisbatan unga ko`proq moddani qaytaradi, chunki o`simliklarning organik massasi ildiz sisemasi orqali tuproqdan kelgan elementlarning o`zidangina emas, balki havodan olgan karbonat angidrid gazidan ham tarkib topgandir. Demak, moddalarning aylanib yurishi ham to`la ravishda takrorlanmaydi. 3. Geografik qobiqning tuzilmasi. Ҳ ar bir geosistema o`zining tuzilmasi bilan harakterlanadi. Tuzilmani geosistemalarning qismlarini o`zaro joylanishi va ularning birikish yo`llari yoki geosistemaning makon va zamonda shakllanishi deb tushunish mumkin. Geografik qobiqning muxim xususiyatlari Geografik qobiq uchun vertikal, gorizontal va vaqt tuzilmalari xosdir. Geografik qobiqning komponentlari yarus ko`rnishida joylashan: pedosfera, gidrosfera, atmosfera joylashgan, bu yaruslarning o`rtalaridagi tutash joylarda biosfera vujudga kelgan. Geografik qobiq komponentlarining o`zaro aloqasi hosil bo`lgan turli darajadagi geosistemalar o`rtasida gorizontal yo`nalishda modda va energiyaning oqimilari bilan bog`lanish, aloqadorlik yuz beradi. Bu aloqadorlik bevosita va bavosita bo`lishi mumkin. Masalan, qo`shni geosistemalar bir-biri bilan bevosita aloqada bo`ladi. Bir-biridan uzoqda joylashganlar esa bavosita, ya’ni shamollar, havo oqimlari, suv oqimlari va boshqalarda hayvonlar vakillari ishtirokida aloqadorlikda bo`ladi. Geosistemalarning vertikal va grizontal bo`linishlari ularning makoni tuzilmasini hosil qiladi. Guosistemalar uchun vaqt tuzilmasi xosdir. Chunki geosistemalar makon va zavonda harakat qiladi va yashaydi.

Dinamika geosistemalarning har qanday o`zgarishlari bo`lmasdan, balki ularning tuzilmasini buzilishiga olib kelmaydigan takroriy o`zgarishdir. Sochavaning fikricha, geosistemalarning dinamik o`zgarishi ularda sifatiy o`zgarishlarni vujudga keltirmaydi. Geosistemalarning dinamikasi ularning barqrorlik darajasini ifodalaydi. Barqarorlikning belgisi - geosistemada doimo yildan yilga fasliy aspektlarning takrorlanishidir. Maolum vaqtdan keyin o`zgargan geosistemalarni yana tiklanish qobiliyatini saqlab qolish ham dinamik o`zgarishlarga kiritilishi mumkin. Kuchli taosir natijasida buzilishlarga uchragan geosistemalar yana qaytadan tiklanish qobiliyatiga ega bo`lolmaydi. Bunday geosistemalarda ularning tuzilmalarida sifatiy o`zgarishlar yuz beradi. Shunday qilib, barqarorlik va o`zgaruvchanlik - geosistemalarning ikki muxhim dialektik bog`langan sifati ekan. Ularning nisbati geosistemalarning darajasiga va boshqa sharoitlarga bog`liq. Geografik qobiqning uzulganlik va uzulmaganlik xususiyati. Uzilganlik va uzilmaganlik quyidagi qarama-qarshi tomonlar bilan ko`zga tashlanadi (Preobrajenskiy, 1972). Uzilmaganlik Uzilganlik o`zaro aloqadorlik yakkalik sidr g` alik ayrim-ayrimlik asta-sekinlik sakrashlik mahalliy emas mahalliylik cheksiz bo`linuvchanlik bo`linishning cheklanganligi. Uzilganlik va uzilmaganlik geografik qobiqning ayrim umumiy xususiyatlarini aks etiradi. Ayrim geograflar geografik qobiqning uzilmaganlik, boshqalari esa uzilganlik xususiyatini tajriba natijalari oladilar. Masalan, Armand tabiiy geografik rayonlashtirishda uzilmaganlik tamoyiliga, Solncev esa uzilganlik tamoyiliga asoslanadi.

Munozaralarning asosiy sababi tadqiqotchilar tomonidan geografik qobiq uchun xos bo`lgan uzilmaganlik va uzilganlik xususiyatlarini e’tiborga olmaslikdir. Uzilmaganlik geografik qobiqning makon bo`yicha sidirg`a tarqalishida, uzilganlik esa uning ichki tuzilmasida mavjud yuo`lgan nisbatan yaxlitlikka ega bo`lgan regional va mahalliy darajadagi geosistemalarning mavjud bo`lishida ko`rinadi. Geografik qobiqdagi qutbiy a s simmetriya. Geografik qobiqning qutbiy asimmetriyasi, ya’ni shimoliy va janubiy yarimsharlarning bir-biriga o `xshamasligi quyidagilarda ko`rinadi. - er shakli asimmetriya tuzilgan. Shimoliy qutb o`qi janubiy o`qdan qisqaroq bo`lib uning shakli yuraksimon tuzilishda. Bu shaklda er shimioliy qutbda bir muncha siqilgan, janubiy qutbda esa kengayadi. Yuraksimon shaklning asosiy sababi er po`stida moddalarning notekis tarqalishidir. - er yuzasida materik va okeanlarni taqsimlanishidagi asimmetriya. Quruq maydoni shimoliy yarim sharda ko`proq (39 %), janubiy sharda esa 19 % ni tashkil etadi. Shimoliy qutb atrofida shimoliy muz okeani o`rab turadi, janubiy qutb atrofida Antarktida materigi joylashgan. Shimoliy yarimsharning 50-70 S kengliklarida Boltiq, Aldan, Anabar, kanada qalqonlari joylashgan bo`lsa, shu kengliklarda janubiy yarimsharda esa Afrika-Antarktida, Avstraliya-Antarktida, Bellinsgauzen okean cho`kmalari joylashgan. Og`irlik kuchi geometrik markazga mos tushmasdan, u shimoliy yarim sharda siljigan. - geografik qobiq tuzilmasidagi asimmetriya. Janubiy yarim shar iqlimi shimoliy yarim shar iqlimiga nisbatan bir muncha mo`tadildir. Bunga okean taosir ko`rstadi. Iliq oqimlar shimoliy yarim sharda Shimoliy muz okeanigacha, janubiy yarim sharda esa subtropiklargacha etib boradi. Shimoliy qutbiy mintaqalarda dengiz muzlari, ko`p yillik muzloqlar keng tarqalgan bo`lsa, janubiy qutbiy mintaqalarda asosan materik qoplama muzligi keng rivojlangan.

Shunday qilib, geografik qobiq murakkab tuzilishga va xususiyatlarga egs bo`lgan o`ziga xos geografik sistema ekan. A sosiy adabiyotlar

1. Kalesnik S.V. Obshie geograficheskie zakonomernosti Zemli. M., 1970. 2. Gerenchuk K.I. i drug. Obshee zemlevedenie. M., 1984. 3. Milpkov F.N. Obshe zemlevedenie. M., 1990. 4. Kalesnik S.V. Umumiy er bilimi qisqacha kursi. T., 1966. 5. Shubaev L.P. Umumiy er bilimi. T., 1975. 6. Ermolaev M.M,vvedenie v fizicheskuyu geografiyu. L., 1975. 7. Maqsudov X., Abdug`aniev I., Xisomov A. Umumiy er bilimidan laboratoriya mashg`ulotlari. T., 1986. 8. www.ziyonet.uz

Похожие

Geografik qobiq

Atmosfera va uning geografik qobiq uchun ahamiyati

Geografik qobiq, biosfera va muhit

Geografik qobiq to`g`risidagi ta’limotning shakllanishi va rivojlanishi

Gidrosfera va uning xususiyatlari