Жамият ва шахс - Философия - Рефераты

Жамият ва шахс

Загружено в:

18.09.2022

Скачано:

0

Размер:

66.5 KB

Жамият ва шахс Режа: 1.Жамият ва шахс. 2. Жамиятнинг шахсга таъсири. 3. Шахснинг жамиятга таъсири. 4. Мустақил шахс.

Жамият ва шахс муносабатлари фалсафа тарихида турлича тахлил қилинган. Аслида жамият ва шахс муносабатлари одам ва олам муносабатларининг бевосита давоми. Одам зоти жамиятда, ижтимоий омиллар таъсирида шахс бўлиб шаклланади. Одам табиатдаги энг олий тур, табиат эволюциясининг маҳсули. Унда одам зотига хос барча хусусиятлар жамланган. Одам эволюцион тараққиёт жараёнида инсон сифатида шаклланган. Жамият, ижтимоий муносабатлар унинг инсон сифатида шаклланишига олиб келган. Инсон – жамиятлашган (ижтимоийлашган) одам. Инсон – ижтимоий-тарихий мавжудот. Ана шу хусусияти билан барча бошқа тирик мавжудотлардан фарқ қилади. Ундаги барча хислатлар, фазилатлар тарихий тараққиёт туфайли вужудга келган. Индивид ўзига хос хислатлари билан бошқалардан фарқланадиган, алоҳида олинган одам. Индивиднинг ўзига хос хислатларига: а) унинг табиати; б) руҳий ҳолати (характери, темпераменти, хаёлоти, хотираси); в) ўзига хос фикрлар тарзи киради. Индивиднинг ўзигагина хос хислатлари – индивидуаллик тушунчасида ифодаланади. Индивидуаллик: а) одамнинг бошқалардан фарқли, фақат ўзигагина хос хосса-хислатлари, хусусиятлари; б) инсонга хос қобилиятлар, талантда намоён бўлади. Индивидуаллик ҳар бир инсонниг ҳаёти, турмуш тарзи, унинг фаолиятининг барча соҳаларига тааллуқли. Индивидуаллик алоҳида олинган инсонниг аниқ хатти- ҳаракатлари, малакаси, лаёқати, одат ва кўникмаларини ифодалайди. Айни вақтда индивидуаллик инсондаги бетакрорликдир. Инсондаги бетакрорлик: а) унинг тараққиётининг индивидуал босқичида; б) шахс бўлиб шаклланишида намоён бўлади. 1 Инсонинг индивидуал тараққиёти босқичи ибтидоий тузилишга тўғри келади. бу босқичда инсон ўзиинг жисмоний мавжудлигини таъминлашни биринчи ўринга қўяди. Индивиднинг барча эхтиёжлари фақат уруғ жамоасида қондирилади. Уруғ жамоасининг емирилиши, ижтимоий мехнат тақсимоти, хусусий мулкчилик, оилавий 1 Фалсафа. Э.Юсуповнинг умумий тахрири остида. – Т., «Шарқ» 1999 йил, 283-284 бетлар.

муносабатлар инсонниг индивиддан иккинчи янги шахс босқичига ўтишига имкон яратади. Шахс тушунчасида, аввалги мавзуда кўриб ўтганимиздек, инсонниг жамиятдаги ўрни, бажарадиган вазифалари ифодаланади. Ҳар бир шахс – инсон, лекин ҳар бир инсонни шахс, деб атай олмаймиз. Шахснинг шаклланиши ибтидоий ҳаётнинг емирилиши, хусусий мулкнинг пайдо бўлиши, кишилар орасида янгича ижтимоий муносабатларнинг шаклланиши ва тараққиёти билан боғлиқ. Шахс ўзига хос ижтимоий хислатларга эга бўлган, қобилияти, онглилиги, мехнат ва ижтимоий-сиёсий фаоллиги билан жамиятга таъсир кўрсатадиган одам. Шахс яхлитликни ташкил этувчи жамиятнинг алохида бўлаги, унда жамиятда мавжуд бўлган барча ижтимоий муносабатлар жамулжам. Шахс бир-биридан ўз ички дунёси ва ижтимоий манфаатларига кўра фарқланадиган одам. Жамият ва шахс орасидаги муносабат мураккаб характерга эга б.либ, бу жараён жамиятнинг инсонга ва инсоннинг жамиятга таъсирида намоён бўлади. Жамиятнинг шахсга таъсири масаласи ижтимоий фикр тарихида хилма-хил қарашларни келтириб чиқарган. Инглиз файласуфи Джон Локк (1632-1704 й.) инсон тугилганда, унинг онги «тоза тахтачага» ўхшайди. Ёмон ижтиомий мухит ёмон нарсаларни ёзади ва ёмон одамнинг шаклланишига олиб келади. ёмон одам ёмон мухитни яхшилай олмайди, деб хисоблайди. Фейербах инсонниг онгидаги ўзгариш жамиятнинг ўзгаришига сабабчи бўлади, деб хисоблайди Жамиятнинг инсонга таъсири, аввало унинг шахс бўлиб шаклланиш жараёнида акс этади. Жамият шахснинг шаклланиши жараёнига бевосита таъсир кўрсатади. Жамиятнинг шахсга таъсири: а) мегамуҳит; б) макромухит; в) микромуҳит даражасида амалга ошади. 2 Мегамухит инсоният дунёси, давр мухитининг инсонга таъсири. Макромухит инсон ҳаёт кечираётган жамият, мамлакат. 2 С.Э.Крапивенский. Социальная философия – Москва, 1998, стр. 285-286.

Микромухит инсони ўраб олган, унга бевосита таъсир кўрсатадиган мухит (оила, меҳнат жамоаси). Шахснинг жамиятга таъсири ижтимоий мухитнинг турли кўринишларида турлича кечади. Шахснинг жамиятга бевосита таъсири микромухитда намоён бўлади. Макро ва мегамухитга таъсири у мансуб бўлган ижтимоий гуруҳ, миллатнинг таъсирида намоён бўлади. Шахснинг жамиятга таъсирининг миқёси унинг қандай шахс эканлигига боғлиқ бўлади. Шахсларнинг уларга хос хусусиятларга кўра: а) оддий; б) талантли; в) буюк; г) гений турларини кўрсатиш мумкин. оддий шахснинг жамиятга таъсири асосан тор доирада – микромухитда бевосита сезилади. Буюк шахслар, тарихий зотлар, генийлар ўз фаолияти билан жамиятга таъсир этиши, унинг хаётида чуқур из қолдириш субъекти даражасига кўтарилади. Тарихий тараққиёт, унинг йўналишига буюк шахслар сезиларли даражада таъсир кўрсатадилар. Жамият ва шахс орасидаги алоқадорликка ижтимоий-тарихий нуқтаи- назардан ёндошмоқ лозим. бу нарса, бир томондан шахснинг жамиятга таъсири турли даврларда ўзига хос намоён бўлишини келтириб чиқаради. Иккинчидан, жамият турли даврларда шахс олдига турли вазифаларни қўяди. Шунга кўра, Шарқ маданиятида донолик, ботирлик, камтарлик одиллик қадрланган, қадимий Юнонистонда ақлий баркамолликка эришиш юксак баҳоланган. Саноатлашган жамиятда тадбиркорлик, ташаббускорлик қадрланган. Жамият билан шахс орасидаги алоқадорлик шахсининг тарихий типларида ўз ифодасини топади: Шахснинг тарихий типлари деганда: а) шахсий қарамлик; б) шахс мустақиллиги; в) эркин шахс назарда тутилади. Шахсий қарамлик инсоният жамияти тараққиётиннг қуйи босқичларига хос. Ибтидоий жамиятда шахснниг эхтиёжлари, фақат жамоа воситасида қондирилган. Демак, у жамоага қарам. Архаик жамиятларда хали инсон шахс бўлиб шаклланмаган. Бу тараққиётнинг индивид босқичи, деб юритилади. Қулдорлик, феодализм тузумида шахс ўз хўжайинларига қарам. Мулк эгалари бу жамиятларда қарамлик субъекти бўлиб ҳисобланадилар.

Шахсий қарамликни ишлаб чиқариш усули билан боғлиқ. Дастлаб, цивилизацияга қадар фақат ўзлаштиришга асосланган ишлаб чиқариш усули мавжуд эди. Кейинчалик аграр цивилизация даврида (қулдорлик, феодализм) шахс мулк эгасига қарам бўлиб қолди. Бу қарамлик қулдорликда – батамом қарамликни, феодал жамиятда эса қисман қарамликни ифодалар эди. Инсонниг шахсга айланиш жараёни унинг маълум даражада ўзини ўзи асослаш, эхтиёжлари доирасининг кенгайиши, маънавий эхтиёжлари билан боғлиқ эди. Қулдорлик, феодализм даврида хосил қилинган қўшимча махсулотлар маънавий эхтиёжларни қондириш учун етарли эмас эди. Шахс билан жамият орасида ўзаро муносабатнинг иккинчи босқичи капитализм даврида товар ишлаб чиқариш билан боғлиқ. Бу босқич моддий қарамликка асосланган шахс мустақиллиги, деб юритилади. Бир томондан, капитализм даврида жамиятга касб-ҳунарни эркин танлай оладиган, бир жойдан иккинчи жойга кўча оладиган эркин ишчи кучи керак. Шу билан бир қаторда эркин мехнаткаш ўз иш кучини нарса, товар сифатида сотмоги ва унинг ўрнига ўзига керак бўладиган нарсаларни эркин олмоғи лозим. бу ишчи кучи товарга айланганлигидан далолат беради. Эркин шахс постиндустриал жамиятга ўтиш жараёнида шакллана бошлади. Бу жамиятда билим, ахборот, касбий маҳорат устувор ҳисобланади, хизмат кўрсатиш соҳалари жадал ривожлана бошлайди. Қудратли моддий- техник база, тараққий этган ишлаб чиқарувчи кучлари бўлган билан бундай жамият шахс тараққиётининг моддий ва маънавий омиллари етилган бўлади. Очиқ, эркин жамият эркин шахснинг шаклланиши учун бўлган зарурий шарт-шароитларни яратади. Шахс фақат очиқ, эркин жамиятдагина эркин бўла олиши мумкин. Шунинг учун ҳам мустақилликка эришган, демократик тараққиёт йўлини танлаб олган давлат ва жамиятда инсон энг олий қадриятга айланади. Жамият ва шахслар орасидаги ўзаро алоқа ва муносабатлар тахлили шундан далолат берадики, жамиятнинг цивилизацияли тараққиёти шахс ролининг тобора ўсиб борувига олиб келади. Бу ҳол шахс эркинлиги билан

маъсулияти масаласини долзарб масалага айлантиради. Шу муносабат билан эркинликнинг ўзи нима? Эркин шахс қандай шахс? Каби саволларга жавоб топиш лозим бўлади. Аввало Эркин шахс деганда мустақил шахс назарда тутилади. Мустақил шахс мустақил фикрлаш, ишлаш, яшаш малакасига эга бўлган одам. Шахс мустақиллигини таъминловчи энг мухим кафолатларидан бири – инсондаги эркинлик ва маъсулият туйғуларининг уйғунлашганидир. Эркинлик муаммосига файласуфлар ўз муносабатларини билдирганлар. Рус файласуфи Н.Бердяевнинг фикрича, эркинлик туфайли инсон танлаш, саралаш имкониятига эга бўлади. Лекин фақат танлашнинг ўзигина эркинликни таъминлаб бера олмайди. Хақиқий эркинлик ифодкорликни тақазо этади. Инсон эркинлигини ижодкорликдан, бунёдкорликдан ажратиш мумкин эмас. Детерминистик концепция тарафдорлари эркинлик инсоннинг объектив заруриятни англаб олиш қобилияти, деб тушунадилар. Эркинлик танлаш учун имконият мавжуд бўлган жойда вужудга келади. Эркинлик инсоннинг ўз мақсадларига эришишининг мухим омили, унинг учун берилган имкониятдир. Эркинлик тушунчасининг луғавий маъноси кишининг ўз истаги бўйича иш кўришдир. Эркинлик, шахс эркинлиги волюнтаризм ва фатализм фалсафий йўналишларининг бош масаласидир. Фатализм лотинча fatalis – тақдирга оид, деган маънони англатади. Пифагорчилар, Демокрит, Ницше фангализм намоёндалари хисобланади. Фатализм калом фалсафасининг энг мухим ақидаларидан биридир. Фатализм хар бир ходиса ва инсоннинг барча хатти- ҳаракатлари тақдири – азалга боғлиқ, деб ҳисоблайди. Фатализм инсон хеч нарсани ўзгартира олмайди, барча нарса, ходиса, жараёнлар мазмуни, йўналиши, окибатлари олдиндан белгиланган, деган ғояни илгари суради ва бу билан инсонни хеч қандай фаолият кўрсатмасликка, пассивликда, қисматга буйсундиришга чақиради.

Волюнтаризм лотинча voluntas – ирода, деган маънони ифодалайди. волюнтаризм нуқтаи-назарнинг йирик вакили Шопенгауэр хисобланади. Волюнтаризм фалсафаси қадимдан илгари сурилган. Христианлик фалсафасининг йирик вакили Августин талимотида акс этган. Волюнтаризм – ирода, шахс иродасини бирламчи, дебэътироф этади. Бу нуктаи-назар тарихий жараёни алоҳида шахсларнинг субъектив хохишларига асосан амалга ошади, деган ғояга асосланган. Фатализм хам, волюнтаризм хам жамият ва шахс орасида муносабатлар масаласига субъектив ёндошади. Мустақил шахсга хос асосий хусусият эркинликдир. Эркинлик тушунчасининг луғавий маъноси кишининг ўз истаги бўйича тушунишдир. Эркинлик жамият хаётининг турли соҳалари билан бевосита боғлиқ. Шунга кўра эркинлик деганда: а) иқтисодий эркинлиги; б) сиёсий эркинлик; в) маънавий эркинлик назарда тутилади. Иқтисодий эркинлик, бу аввало мажбур қилиш, эксплуатациядан фукаликдир. Айни вақтда иқтисодий эркинлик деганда, инсон ижтимоий мехнатнинг турини танлаб олишда, мулкка муносабатида ва қаерда фаолият кўрсатилишини танлаб олишда намоён бўлади. Бунда шахс хам ўз интилишлари, хам реал жамиятнинг реал имкониятларидан келиб чиқади. Сиёсий эркинлик хаёт кечириш учун зарур хуқуқ ва эркинликларнинг мавжудлиги билан характерланади. Тараққий этган жамиятда давлат инсоннинг хақ-хуқуқларини кафолатлайди. Сайлаш – сайланиш хуқуқи, адолатли давлат тизими, халқнинг давлат ахамиятига молик масалаларни хал қилишдаги иштироки, яъни демократик хуқуқ ва эркинликлардан фойдаланиш сиёсий эркинлик тушунчасида ифодаланади. Маънавий эркинлик деганда, аввало, виждон эркинлиги, жамият маънавий хаётида иштирок этиш, маънавий бойликлардан бахраманд бўлиш, ижоднинг у ёки бу тури билан шуғулланиш, сўз эркинлиги кабилар назарда тутилади. Эркинлик маъсулият, жавобгарлик билан бевосита боглик. Эркинлик ва маъсулият инсон фаолиятинниг ўзаро узвий боғлиі икки

томонини ташкил этади. Маъсулият аввало, жавобгарлик маъносини ифодалайди. маъсулият ижтимоий аҳамиятли бурч ва вазифаларнинг бажарилиши, муайян ахлоқий тамойилларга риоя қилиш бўйича шахснинг жамият аъзолари олдидаги жавобгарлиги. Эркинлик каби маъсулият хам хилма-хил кўринишларда намоён бўлиши мумкин. Сиёсий, хуқуқий, ахлоқий маъсулият, шахс маъсулияти, жамоа маъсулияти ва х.к. шулар жумласидандир. Маъсулият жамият, жамоа, ижтимоий гурух томонидан шахсга қўйиладиган талаблар асосида шаклланади. Бу талабларнинг шахс томонидан ўзлаштирилиши унинг хатто-ҳаракатлари, фаолиятида намоён бўлади. Шахснинг шаклланишида маъсулият хиссини тарбиялаш мухим ўрин тутади. Маъсулият шахсининг жамият манфаатларини қай даражада чуқур англай олишни назарда тутади. Эркин шахс аввало жамият манфаатларини англаган, жамият олдидаги ўз маъсулиятини чуқур хис эта оладиган инсон. Жамият хаёт ива тараққиёти инсон фаолиятининг махсули ва кўриниши экан, инсон қанчалик маъсулиятни чукур хис эта олса, шунчалик у онгли фаолият кўрсата олади. Шахс эркинлиги ижтиомий тараққиёт омили ҳисобланади.

Адабиётлар: 1. Ўзбекистон Республикасининг Конституцияси. – Т., «Ўзбекистон» 2001 йил. 2. Ислом Каримов. Инсон хуқуқлари, эркинликлари хамда манфаатлари – энг олий қадрият. – Т., «Ўзбекистон» 2005 йил. Газеталар: «Халқ сўзи» 2005 йил 8 декабрь. 3. Иброхим Каримов. Фалсафадан ваъз матнлари. – Т., 2003 йил, 104-111 бетлар. 4. С.Э.Крапивенский. Социальная философия. – Москва, «ВЛАДОС» 1998 г., стр. 284-303. 5. О.Г.Данильян, В.М.Гараненко. Философия – Москва, ЭКСМО, 2005 йил, 375-383 бетлар. 6. Анвар Чориев. Инсон фалсафаси. II китоб. Мустақил шахс. – Т., «Чинор» 2002 йил.

Похожие

Шахс ва жамият муносабатлари масаласининг дунёвий ва диний талкини

Шахс ва жамият муносабатлари масаласининг дунёвий ва диний талкини

Табиат ва жамият

Фалсафа ва жамият

Қадриявий тизимлар ва жамият