Geoekologiya va atrof muhitni muhofaza qilish - Экология - Рефераты

Geoekologiya va atrof muhitni muhofaza qilish

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

53.5 KB

Geoekologiya va atrof muhitni muhofaza qilish Tabiatdan oqilona foydalanish tabiiy resurslardan foydalanish jarayonida ularni qayta tiklash hamda atrof muhitni insonning ekologik muhiti sifatida muhofaza qilishni ham taqoza etadi. Shu sababli atrof muhit muammolari hozirgi davrning eng muhim muammolari jumlasiga kiradi. Insoniyatning beshikast mavjudligi ham ko‘p jihatdan atrof muhit muammosining to‘g‘ri hal etilishiga bevosita bog‘liq. Bu muammoning muhimligi va jiddiyligi esa tabiiy resurslardan tobora ko‘proq foydalanishga hamda atrof muhitning ifloslanish jarayoniga bog‘liq. Atrof muhit muammosining ahamiyati atmosferada karbonat angidrid gazi miqdorining ortib boratotganligida radiasiya fonining ortishi, yashil qoplamli maydonning qisqarishi va boshqa global o‘zgarishlarda yaqqol namoyon bo‘lmoqda. Bu xildagi global o‘zgarishlar sayyoraviy miqyosdagi jarayonlarning me’yorida kechishining buzilishiga, hatto to‘xtatib qo‘yish va hayotning mavjudligiga ham xavf – hatar tug‘dirish mumkin. Atrof muhitni muhofaza qilish nafaqat tabiiy, balki o‘ta jiddiy sotsial va siyosiy muammo hamdir. Ilmiy – texnika inqilobi ishlab chiqarish kuchlarini yanada rivojlantirish uchun zarur bo‘lgan tabiiy resurslardan intensiv (lotincha intension – kuchlanish, kuchayish) foydalanish imkoniyatlarini kengaytirdi. Ammo bu inqilob ma’lum darajada insonning atrof muhit bilan o‘zaro munosabatlarini murakkablashtiradi, ekologik sistemalarga va butun biosferaning tartibiga yaqqol seziladigan va kutilmagan o‘zgarishlarni kiritadi. Bunday o‘zgarishlarga havo, suv va tuproqlarning ifloslanishi, tuproq qoplani va qimmatbaho landshaftlarning buzilishi, o‘simliklar va hayvonlar foydali turlari sonining kamayoshi bog‘liq. Atrof muhit holatining yomonlashuvi jamiyat va tabiat o‘zaro ta’sirining yangi shakli bo‘lgan atrof muhitni muhofaza qilish zaruriyatini vujudga keltirdi. Inson faoliyatining tabiatga ta’siri mahalliy va regional miqyoslarda o‘zining nomaqbul oqibatlarini namoyon qila boshladi va shu tufayli dastlab tabiatning ayrim komponentlari yoki o‘ziga xos ladshaftlarini alohida belgilangan hududlarda

muhofaza qilishga ehtiyoj tug‘ildi. Ana shu maqsadlarda dastavval tabiatning noyob, diqqatga sazovor bo‘lgan ob’yektlari, tabiat yodgorliklari, hayvonot va nabotot olamining kamayib borayotgan turlari konservativ (lotincha konservatio - qo‘riqlash, saqlash, asrash) shaklida muhofaza qilina boshlandi. Tabiatni muhofaza qilishning bunday shakli tabiat ob’yektlarini inson faoliyatidan saqlash maqsadlarida amalgam oshirilgan holda insonning o‘zini, uning hayotiy muhitini muhofaza qilishni nazarda tutmaydi. “Tabaitni muhofaza qilish” termini Yevropa mamlakatlarida XYII asrdan boshlab qo‘llanila boshlangan bo‘lsada, u ayniqsa 1913 yilda Shveysariyada o‘tkazilgan tabiatni muhofaza qilish bo‘yicha I Xalqaro s’yezddan so‘ng ilmiy termin sifatida keng tarqala boshladi. Inson faoliyati hali mahalliy sajiyaga ega bo‘lgan XIX asrning oxiri – XX asrning boshida tabiatni muhofaza qilish tabiat ob’yektlarini xo‘jalikda foydalanishdan chetlashtirish yo‘li bilan amalgam oshiriladigan tadbir sifatida qaralar edi. Keyinroq tabiatga inson ta’sirining miqyoslarining kengayishi va chuqurlashuviga bog‘liq holda tabiatni muhofaza qilishning mazmuni ham o‘zgardi. Tabiatni muhofaza qilish deganda barcha tabiiy resurslardan oqilona foydalanish, tiklanadigan tabiiy resurslarni kengaytirilgan takroriy barpo qilish va inson hayotining qulay ekologik sharoitlarini saqlashga doir tadbirlar tizimi tushunila boshlandi. XX asrning 60 – yillaridan boshlab siyosiy va maxsus adabiyotlarda “atrof muhit” tushunchasi va u bilan bog‘liq bo‘lgan “atrof muhit musaffoligi”, “atrof muhitni asrash”, “atrof muhitni muhofaza qilish” “atrof tabiiy muhitni muhofaza qilish” hamda “tabiatdan oqilona foydalanish” terminlari ham qo‘llanila boshlandi. Hozirgi paytda jahonning ko‘pgina mamlakatlarida chop etilayotgan maxsus adabiyotlarda, xalqaro diplomatik shartnomalarda: “atrof muhitni muhofaza qilish” ustivor termin sifatida qo‘llanilmoqda. Hozirgi paytda atrof muhitni muhofaza qilish – tabiiy resurslardan oqilona foydalanish, takror barpo qilish (qayta tiklash) va muhofaza qilishga, tabiiy muhitni kishilarning hozirgi va kelgusi avlodlarining moddiy va ma’naviy

ehtiyojlarini qondirish maqsadlarida tabiiy muhitni ifloslanish va buzilishdan himoya qilishga qaratilgan xalqaro, davlat va ijtimoiy tadbirlar tizimidir. Atrof muhitni muhofaza qilishni tabiiy resurslardan foydalanishga batamom barham berish y‘oli bilan amalgam oshirib bo‘lmaydi, zero har qanday mamlakat aholisining hayot sharoitlarini va me’yordagi faoliyatini ta’minlash oziq-ovqat mahsulotlari, suv, kiyim-kechak, uy-joy, transport, aloqa vositalari bilan doimiy ravishda ta’minashni talab qiladi. Binobarin, tabiatni, hozirgi atrof muhitni muhofaza qilish tabiatdan doimiy ravishda foydalanish jarayonida amamlga oshirilishi lozim. Tabiatdan foydalanishning hozirgi amaliyoti tarixan sinab ko‘rish va xatolar metodi bo‘yicha shakllangan. Inson biror-bir hududni o‘zlashtirish davomida o‘zining ehtiyojlari uchun o‘simliklar va hayvonlarni ularning eng chidamli va mahsuldorlarini tanlagan holda moslastirgan. Hozirgi paytda atrof muhitni muhofaza qilish – tabiiy resurslardan oqilona foydalanish, takror barpo qilish (qayta tiklash) va muhofaza qilishga, tabiiy muhitni kishilarning hozirgi va kelgusi avlodlarining moddiy va ma’naviy ehtiyojlarini qondirish maqsadlarida tabiiy muhitni ifloslanish va buzilishdan himoya qilishga qaratilgan xalqaro, davlat va ijtimoiy tadbirlar tizimidir. Atrof muhitni optimallashtirish - barqaror rivojlanish asosi . Atrof muhitni optimallashtirish inson va tabiat hamkorligini oqilona tashkil etish tamoyilini amaliyotga tadbiq etishga doir asosiy yo‘nalishlardan biridir.Atrof muhitni optimallashtirish vazifalarini tabiatni maqsadli yo‘nalishda o‘zgartirish hamda insoning tabiatga ta’sirini cheklash va tartibga solish tashkil etadi. Optimallashtirishning har ikkala vazifasi tabiatdan oqilona foydalanish jarayonida muvofiqlashtirilgan bo‘lishi lozim. Fan-texnika taraqqiyoti sharoitlarida insonning tabiiy muhitga ta’siri tobora kuchayib borayotganligi tufayli uning hayotiy va ishlab chiqarish faoliyati uchun xavfli ekologik vaziyatlar vujudga kelmoqda. Shu sababali jamiyat oldida nafaqat tabiiy resurlardan katta miqdorda foydalanish, balki fan va texnika yutuqlaridan foydalangan holda atrof tabiiy muhitni himoya qilish bo‘yicha ilmiy asoslangan

tadbirlarni muntazam va uzluksiz bo‘lishini ta’minlash vazifalari ham turibdi. Endilikda atrof-muhit sifatini ta’minlashga qaratilgan tadbirlar tizimini belgilashga o‘tilmoqda. Atrof-muhit sifati esa jamiyatning iqtisodiy manfaatlarini hamda tabiat va insonning ekologik himoyasi talablarini mutanosib holda tartibga solish yo‘li bilan ta’minlanadi. Jamiyat va tabiat o‘rtasidagi o‘zaro ta’sir jarayonlarini bunday tartibga solib turish usuli atrof muhit sifatini boshqarish deb nom olgan. Atrof muhit sifatini boshqarish jamiyatning iqtisodiy va ekologik manfaatlari orasida optimal nisbat bo‘lishini ta’minlashga qaratilgan. Bunday optimal nisbat mavjud bo‘lganda insonning moddiy va ma’naviy ehtiyojlari iqtisodiyotni yanada rivojlantirish asosida qondirilgan holda u yashaydigan sog‘lom, mahsuldor va xilma-xil tabiiy muhitni saqlash imkoniyati bo‘ladi. Inson faoliyatining tabiatga ta’siri kuchayishi bilan tabiiy muhitni yaxshilash, tiklash, saqlab qolish bo‘yicha ilmiy takliflar, tavsiyalar, tadbirlar taklif qilinmoqda. Shulardan biri tabiiy muhitni optimallashtirish, ya’ni “insoniyatni o‘rab turgan tabiat boyliklaridan oqilona foydalanish, muhofaza qilish, sog‘lomlashtirish va boyitish bo‘yicha kompleks tadbirlar”ni amalga oshirishdan iborat (Isachenko,1980). “Landshaftlarni muhofaza qilish” lug‘atida (1982) landshaftlarni optimallashtirish – ko‘p imkoniyatlardan eng yaxshisini tanlash, berilgan. Tabiiy muhitni, geo sistema larni, eko sistema larni optimallashtirish bo‘yicha juda ko‘p ta’riflar mavjud. Ularda so‘zlar tulicha ifodalan gan bo‘lsa ham hammasida bitta umumiy ma’no bor, ya’ni optimallashtirish – tabiiy muhitni yaxshilashdir. Atrof muhitga doir tadqiqotlarni I.P.Geramisov (1985) konstruktiv geografik tadqiqotlardan deb hisoblaydi. Buning sababi, - deb ko‘rsatadi u, tabiatni optimizatsiyalash negizida insoniyat kelajagini hal qiluvchi katta muammo, ya‘ni “jamiyat – tabiat” munosabatlar yotadi. A.P. Gerasimov bu muammo ayniqsa aholi zich yashaydigan hududlarda keskinlashib borishligini qayta – qayta ta‘kidlab, atrof – muhitni optimallashtirishning ilmiy asoslari birinchi navbatda shu hududlar uchun ishlab chiqilishi zarur, - deb yozadi. O‘zbekistonning vohlari ham aholi

zichligi kattaligi, yer, suv resurslari chegaralanganligi tufayli inson – tabiat munosabatlari murakkablashib borayotgan, o‘ziga xos keskin geoekologik vaziyatlar shakllanayotgan hududlardan hisoblanadi. A.G. Insachenko (1980) tabiiy muhitni optimallashtirishni geotizimlar doirasida landlaft – geografik mezonga asoslanib amalga oshirish zarur deb hisoblaydi. Bunda geografik yondashuvi usullarining quyidagi ustunliklarga ega ekanligini alohida ta‘kidlaydi6 1) har bir geotizimning tashqi ta‘sirga chidamlilik chegarasi bor, uni bilish kompleks geografik tadqiqotlarni talab qiladi; 2) tabiatni muhofaza qilish alohida elementlarni (minerallar, o‘simlik turlari va boshqalar) yoki komponentlarni (tuproqlar, o‘simlik qoplami va boshqalar) saqlash, asrash emas, balki geotizimlar bir butunligiga zarar yetkazuvchi kuchlarning ta‘sir me‘yorini aniqlashdir; 3) tabiiy muhitni optimallashtirish dasturi tuzilganda geotizimlarning turli miqyosdagi (lokal, geotizimlarning turli miqyosdagi (lokal, regional, global) bo‘linishlar inobatga olinishi zarur. Tabiiy muhitni optimallashtirish uch bosqichdan iborat bo‘lishligi ta‘kidlanadi: a) geotizimlar tabiatini atroflichi tahlil asosida o‘rganish; b) insonning ta‘sir darajasi va geotizimlar reaktsiyasi; v) geotizimlarni yaxshilash bo‘yicha konstruktiv taklif va tavsiyalar berish. Tabiiy muhitni optmallashtirishni geosistemalar doirasida bajaralishi A.A. Rafiqov, A. Abdulqosimov, L. Alibekov, S.SH. Zokirov va boshqalar ma‘qullashadi. Darhaqiqat, geosistemalar tabiat hosila lari bo‘lib, ularda komponentlarning bir – birlariga bog‘liqligi, aloqadorligi uyg‘unlashgan. Har bir geosistema o‘zlarining ichki tuzilishiga ko‘ra ma‘lum chidamlilikka va reaktsiyaga ega. Shu sababli ham bir xil antropogen ta‘sir turli geosistemalarda turlicha aks sado beradi va nihoyat, optimallashtirish tadbirlari ma‘lum chegaralari bo‘lgan aniq hududlarda bajariladi. Keyingi yillarda tabiatni muhofaza qilish, optmallashtirish so‘zlari o‘rnida “barqaror rivojlanish” termini tobora ko‘proq qo‘llanilmoqda. 1992-yilda Rio–de- Janeyro shahrida Birlashgan Millatlar Tashkiloti (BMT)ning atrof muhit muhofazasi bo‘yicha o‘tkazilgan butunjahon anjumanidan keyin bu termin ayniqsa

keng ilmiy muomalaga kirdi. “Barqaror rivojlanish”ga ko‘plab ta’riflar berilgan bo‘lsada, ular mazmun-mohiyatiga ko‘rai bir–biriga juda yaqin. Barqaror rivojlanish tabiatda ekologik muvozanatni buzmasdan insoniyatning hozirgi davr talab va ehtiyojlarini qondirishi hamda kelajak avlodlar uchun xavf – xatar tug‘ilmasligini ta’minlashni taqoza etadi. Barqaror rivojlanishning asosida “jamiyat – tabiat” sistemasining o‘zaro ta’siri yotadi, shu sababli ham unda ekologik, iqtisodiy – sotsial muammolar birgalikda tahlil qilinadi. Taniqli geograf N.F. Glazovskiy (2003) ta‘biricha, barqaror rivojlanish sotsial adolatni, iqtisodiy o‘sishni va yuqori sifatli atrof muhitni ta‘minlaydi. O‘tgan asrning 90 – yillarida barqaror rivojlanishning uch (ekologik, iqtisodiy, sotsial) yo‘nalishi bo‘yicha 60 dan ortiq ta‘riflar berilgan hamda lokal, regional va global sistemalarga antropogen ta‘sir darajalari turlicha bo‘lishligi aniq ko‘rsatilgan. Hozirgi paytda regional barqaror rivojlanish ko‘rsatkichlari, mezonlari ancha yaxshi ishlangan. BMT chiqargan kitoblarda barqaror rivojlanishning 200 dan ortiq ko‘rsatkichlari (indikatorlari) e’lon qilingan va ular to‘rt guruhga umumlashtirilgan: 1) atrof muhit muhofazasi; 2) sotsial; 3) iqtisodiy; 4) institutsional (Glazovskiy, 2003). Bulardan atrof – muhit ko‘rsatkichlarida quyidagi muammolar ko‘rsatilgan: 1) issiqxona samarasini yuzaga keltiradigan gazlarining ko‘payishi; 2) ozon gazini yemiruvchi kimyoviy birikmalar; 3) shaharlar atmosferasining ifloslanishi; 4) haydaladigan yerlar maydoni; 5) mineral o‘g‘itlardan foydalanish; 6) pestitsidlardan foydalanish; 7) o‘rmon bilan bandlik; 8) o‘rmonzorlarni tiklash; 9) cho‘llashuv jarayonlari rivojlanayotgan yerlar; 10) qirg‘oq yaqinidagi suvlarning ifloslanishi; 11) qirg‘oq yaqinida yashaydigan aholi ulushi; 12) bir yilda ovlanadigan baliqlar miqdori; 13) bir yilda ishlatiladigan yer osti va yer usti suvlari, % hisobida (foydalanish mumkin bo‘lgan suvga nisbatan);14) suvda kislorodning biologik ishlatilishi; 15) tayanch ekosistemalar maydoni; 16) umumiy maydonga nisbatan muhofaza qilinadigan hududlar; 17) asosiy organizimlarning ko‘pligi. Ro‘yxatdan ko‘rsatkichlar, tabiat komponentlari, komponentlarning ayrim elementlari (kislorod, ozon, baliqlar) va ba‘zi muammolar bo‘yicha tanlanganligi ko‘rinib turibdi. Albatta, bu ko‘rsatkichlar dunyo miqyosida

umumiy dastur vazifasini o‘taydi, shu sababli ham har bir hududning barqaror rivojlanish muammolari tahlil qilinganda ko‘rsatkichlarning keraklilaridan foydalaniladi. O‘zbekiston voha geosistemalarining barqaror rivojlanish dasturida yuqoridagi ko‘rsatkichlar ro‘y x atining 70% dan ko‘prog‘i ishlatiladi. Voha geosistemalarida baqaror rivojlanishni ta‘minlash uchun atrof muhit muhofazasi blokiga yuqoridagi ro‘yxatdan tashqari quyidagilarni qo‘shish mumkin: 1) tuproqlar sho‘rlanishi; 2) tuproqlarning umumiy qashshoqlanishi; 3) yer usti va osti suvlarida mineral tuzlarning ko‘payishi; 4) suv qattiqligi; 5) suvda nitratlar miqdori; 6) ichimlik suvining umumiy ifloslanishi; 7) ekologik toza oziq – ovqat mahsulotlari yetishtirish va boshqalar. Barqaror rivojlanish dasturining sotsial blok idag i O‘zbekiton voha geosistemalariga mos keladigan talaygina ko‘rsatkichlar bor. Bularning asosiylari: kambag‘allik, ishsizlik, bolalar ovqatlanishining sifati, bolalar o‘limi, yashash davri uzoqligi, kanalizatsiya bilan ta‘minlanganlik, ichimlik suv sifati, meditsina xizmati, bilim olish darajasi, yashash sharoiti, kriminal vaziyat (100 000 kishiga nisbatan), aholining ko‘payish ko‘rsatkichlari. Bu ro‘yxatga har bir joy sharoitiga mos ko‘pgina qo‘shimcha ko‘rsatkichlarni kiritish mumkin. Masalan, O‘zbekiston uchun ichimlik suvi va yerni sug‘oradigan suvlar sifatini yaxshilash, shaharlar atmosfera havosini yaxshilash, demografik vaziyatni me‘yorda saqlash, dam olish maskanlarini ko‘paytirish, yerdan foydalanishda ilmiy asoslangan tavsiyalarga rioya qilish, landshaft arxitekturasi yutuqlaridan foydalanish va boshqalar. Iqtisodiy blokda, iqtisodiy, savdo, moliya, energiyadan foydalanish, chiqindilarni ishlatish va boshqarish, transport ko‘rsatkichlar berilgan. So‘zsiz, iqtisodiy qashshoqlik juda ko‘p ekologik muammolarni kelib chiqishiga sababchi bo‘ladi. Hozir aholi zich yashaydigan rivojlanayotgan davlatlarning hammasida sifatli ichimlik suv bilan ta‘minlash, shaharlar havosining ifloslanishi, sahrolanish va boshqa ekologik holatlar keskinlashib, aholi o‘rtasida turli kasalliklar ko‘payib bormoqda.

Institutsion (tartib, belgilash) ko‘rsatkichlarga barqaror rivojlanishning milliy strategiyasini ishlab chiqish, xalqaro hamkorlik, internet va telefon xizmatlaridan foydalanish (har 1000 kishiga nisbatan), fan va texnologiya, favqulodda hodisalarni oldini olish kiritilgan. Har bir davlat o‘zining tabiiy sharoiti, ekologik vaziyati, iqtisodiy rivojlanishiga asosan barqaror rivojlanishning milliy strategiyasini ishlab chiqish lozim. Bu sohalarda, so‘zsiz, xalqaro hamkorlik, aloqa vositalarini yaxshilash, fan - texnika yutuqlaridan amaliyotda foydalanish katta yordam beradi. Yuqorida yozilgan fikr va mulohazalardan barqaror rivojlanish kontseptsiyasi inson uchun eng zarur muammolarni yechishga qaratilgan ilmiy yo‘nalishlar majmuasi ekanligi ko‘rinib turibdi. Shu asosda “inson-tabiat” munosabatlari yotgan bu murakkab muammoning bosh sababi aholi sonining oshishi degan xulosaga kelingan. 1988 - yilda AQSH Milliy geografiya jamiyati “Yer xavf ostida” nomli dunyo kartasini chop etganda ham, birinchi raqamli xavf “aholining bosimi” deb atagan edi. Barqaror rivojlanishga bag‘ishlangan ko‘plab ilmiy izlanishlar bo‘lishiga qaramasdan uning nazariy va amaliy tomonlari ham o‘z yechimini topgani yo‘q (Glazovskiy, 2002). Barqaror rivojlanish ekologik, iqtisodiy, sotsial va texnik masalalarni qamrab olganligi uchun bu ko‘p qirrali muammolar bilan qaysi fanlar shug‘ullanishi, u qanday qonuniyatlar asosida o‘rganilishi va qaysi o‘lchamdagi hududlar doirasida tadqiqotlar olib borish masalalari ham aniq emas. Ba’zi geograflar (Glazovskiy, 2002; Sdasyuk, 2002 va b.) barqaror rivojlanishni global, regional va mahalliy hududlarda o‘rganish zarur , deb yozadi. G.B. Sdasyuk daryo havzalarini – biosfera ichidagi eng asosiy birlik, deb ataydi, ularda moddalarning ko‘chib yurishi havzalarda tabiiy butunlikni shakllantiradi, shu sababli ham daryo havzasi barqaror rivojlanishni o‘rganadigan asosiy ob’yektlardan biri bo‘lishi kerak degan fikrni oldinga suradi. Tabiatda va jamiyatda turli qonuniyatlar bilan bog‘liq holda ro‘y beradigan barcha hodisa va jarayonlarning kelib chiqish sabablar bor. Shu sababli ular bu qonuniyatlarni mukammal o‘rganmasdan, tahlil qilmasdan hodisa va jarayonlarni

tushuntirib beraolmaymiz. tabiatdagi ob‘yektiv borliq hisoblanadi va tabiat qonuniyatlariga bo‘ysungan holda rivojlanadi. Shu sababli ham barqaror rivojlanish muammolarini o‘rganish yirik regional geosistemalar bo‘lishi kerak, deb hisoblaymiz. Agarda baqaror rivojlanish tahlili biron davlat chegarasi doirasida bajarilgan taqdirda ham shu davlat hududidagi geosistemalar tahliliga asoslanish lozim. Barqaror rivojlanish muammolari qaysi fan yo‘nalishlariga yaqin turadi? Yuzlab muammolar bilan to‘plangan katta hajmdagi ma‘lumotlar tahlili bilan qaysi fanlar shug‘ullanishi kerak? – degan savollarga ham aniq javob yo‘q. So‘zsiz, barqaror rivojlanish muammolarini o‘nlab fundamental va amaliy yo‘nalishdagi fanlar o‘rganishadi. Lekin, shular orasida muammoga har tomonlama yaqin turadigan, o‘zining tuzilishi, vazifasi bo‘yicha ko‘proq masalalarni qamrab oladiganlari bor. Ana shulardan biri, bizningcha, eng asosiysi ham geografiya fanlari hisoblanadi. Barqaror rivojlanishning tadqiqot dasturi tabiiy muhitni optimallashtirish dasturiga nisbatan keng qamrovli bo‘lib, keyingi birinchining tarkibiy qismi hisoblanadi. Hozirgi paytda barqaror rivojlanish muammolarining alohida qismlari bo‘yicha ko‘proq ishlar bajarilmoqda. Masalan, A.A. Rafiqovning (2002) tadqiqotlarida iqtisodiy – ekologik, Q.N. Abirqulovning (2003) shu mavzudagi maqolasida ekologik – iqtisodiy, L. Alibekovning ishlarida tog‘ – tekislik landshaftlarining o‘zaro ta’sirida barqarorlik, A. Rahmatullaev, A. Ravshanov (2002) geosistemalarda barqaror rivojlanish, N.F. Glazovskiy, G.V. Sdasyuk, S.P. Gorshkov (2002) va boshqalarning ishlarida turli davlatlarda, hududlarda barqaror rivojlanish muammolari tahlil qilingan. Barqaror rivojlanish kontseptsiyasining kirib kelishi geoekologik tadqiqot ishlarining yanada jadallashtirish, turli yo‘nalishdagi fan – texnika yangiliklaridan tezkor va unumli foydalanish, turli xil mavzuli geoekologik kartalar yaratish zaruriyatlarini keltirib chiqarmoqda. Bular o‘z navbatida geografiya tarkibidagi qator fan tarmoqlarining, jumladan geoekologiya, landshaftlar geokimyosi, meditsina geografiyasi, meliorativ geografiya, aholi geografiyasi, mintaqaviy iqtisodiyot, sotsial geografiya, hududiy

rejalashtirish, geoekologik kartografiya, geografik informatsiya sistema (GIT) predmetlari oldiga bir qator yangi vazifalarni qo‘ymoqda. Bu vazifalar geografiyaning amaliy yo‘nalishlaridagi tarmoqlarining yanada jadal rivojlanishiga turtki bo‘ladi. Barqaror rivojlanish kontsepsiyasi - inson uchun eng zarur muammolarni yechishga qaratilgan ilmiy yo‘nalishlar majmuasidir. Shu asosda “tabiat - jamiyat ” munosabatlari yotgan bu murakkab muammoning bosh sababi aholi sonining o ‘ shishi degan xulosaga kelingan. 1988-yilda AQSH Milliy geografiya jamiyati “Yer xavf ostida” nomli dunyo kartasini chop etganda ham, birinchi raqamli xavf “aholining bosimi” deb atagan edi. Barqaror rivojlanish konsepsiyasi geoekologik tadqiqot ishlarini yanada jadallashtirish, turli yo‘nalishdagi fan–texnika yangiliklaridan tezkor va unumli foydalanish, turli xil mavzuli geoekologik kartalar yaratish zaruriyatlarini taqoza etmoqda. Bular o‘z navbatida geografiya tarkibidagi qator fan tarmoq-larining, jumladan geoekologiya, landshaftlar geokimyosi, tibbiyot geografiyasi, meliorativ geografiya, aholi geografiyasi, mintaqaviy iqtisodiyot, sotsial geografiya, hududiy rejalashtirish, geoekologik kartografiya, geografik informatsiya sistemasi (GIT) predmetlari oldiga bir qator yangi vazifalarni qo‘ymoqda. Bu vazifalar geografiyaning amaliy yo‘nalishlaridagi tarmoqlarining yanada jadal rivojlanishiga turtki bo‘ladi.

Похожие

Atrof-muhitni muhofaza qilish xarajatlari

Atrof-muhitni muhofaza qilshga sarflanayotgan vositalarning tarkibi

Aтrof-muhitni xalqaro-huquqiy muhofaza qilish

Geografik muhitni radioaktiv moddalardan muhofaza qilish.

Atrof muhitni muhofaza qilishning xuquqiy asoslari va halqaro ekologik hamkorliklar