Jahon qishloq xo’jaligi - Geografiya - Slaydlar

Jahon qishloq xo’jaligi

Yuklangan vaqt:

23.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

507.451171875 KB

Ko'chirib olish

Jahon qishloq xo’jaligi  Qishloq xo’jaligi aholi asosiy oziq-ovqat mahsulotlarini yetkazib berish bilan birgalikda yengil sanoat uchun ma’lum miqdorda xom ashyo ham etkazib beradi. Biroq qishloq xo’jalik ishlab chiqarishining o’sishiga nomutanosib ravishda jahon aholisining ma’lum qismi, hatto o’nlab, ayrim hollarda yuz millionlab aholi to’yib ovqat emaydi.  Bularga rivojlanayotgan mamlakatlar va iqtisodiy jihatdan kam ta’minlangan mamlakatlarning aholisi kiradi. Shunga bog’liq holda oziq-ovqat bilan ta’minlanishi o’sish darajasini aholi o’sish darajasiga nisbatan 2 foiz emas, balki 3,5—4 foizga yetkazish zarur.  Yer shari iqtisodiy faol aholisining 60 foizdan ortig’i qishloq xo’jaligida band, agar qishloq xo’jaligiga yordam beruvchi yosh va keksalarni hisobga olsak unda jahon aholisining 2/3 qismi qishloq xo’jaligi sohalariga to’g’ri keladi.  Hozirgi vaqtda ham Afrika va Osiyoni ko’pgina davlatlarida aholining 70 foizdan ortig’i qishloq xo’jaligida band. Ayrim davlatlarda, masalan: Verxnaya Voltada (G’arbiy Afrika) 95 foiz aholi qishloq xo’jaligida band.  Sanoatlashgan va iqtisodiy rivojlangan mamlakatlarda qishloq xo’jaligida band aholi salmog’i kamayib bormoqda.

AQShda hozirgi vaqtda qishloq xo’jaligida 5 foiz aholi, Buyuk Britaniyada esa 2 foizdan kamroq aholi qishloq xo’jaligida ishlaydi. Qishloq xo’jaligi ikki asosiy tarmoqqa bo’linadi: 1. Ziroatchilik 2. Chorvachilik Hozirgi zamon qishloq xo’jalik geografiyasi ko’pgina omillarga bog’liq: iqtisodiy, tabiiy va siyosiy. Qishloq xo’jalik ishlab chiqarishning geografik joylashishiga asosiy ta’sir ko’rsatuvchi omillardan biri u yoki bu davlatning ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlari hisoblanadi. AQSh, Kanada, Angliya, G’arbiy Yevropa davlatlarining qishloq xo’jaligi oxirgi o’n yillikda kapitalistik rivojlanishning umumiy oqimi va hozirgi zamon sanoat iqtisodiyotining ajralmas qismi bo’lib qoldi. Qishloq xo’jaligini joylashishiga tabiiy sharoit katta ta’sir ko’rsatadi, uning rivojlanishi uchun yorug’liq, issiqlik, namlik va tuproqqa ozuqa moddalari zarur. Qulay agroiqlim, suv, tuproq resurslari quruqlikning hamma joyida ham uchramaydi. Tuproq masalan, bir turdagi qishloq xo’jalik ekini uchun qulay bo’lsa, boshqasi uchun esa noqulay bo’lishi mumkin. Qutb mamlakatlari qishloq ho’jaligi ishlab chiqarishi uchun unchalik qulay emas. Subtropik va tropiklarda esa issiqlik va yorug’likning ko’p bo’lishi bilan, namlik yetishmaydi.Dengiz iqlimiga xos mamlakatlar, ya’ni mo’’tadil iqlimli mamlakatlarda namlik yetarli, ammo issiqlik yetishmaydi.

 Qishloq xo’jaligi ekinlari hosildorligiga xali ham iqlim sharoiti yetarli ta’sir ko’rsatib kelmoqda. Tabiat injiqliklari dehqonchilikka katta zarar yetkazmoqda. Yer sharining ayrim qismlarida noqulay qish, qirovlar, ob-havoni keskin o’zgarishi, qurg’oqchilik, do’l, sel, kuchli shamollar va boshqalar, bularning hammasi dunyo qishloq xo’jaligi ishlab chiqarishi mahsulot hajmiga ta’sir ko’rsatadi.  Mikroiqlim hususiyatlari, hatto rayonlarning ham ob-havo xususiyatlari farqlanganligi uchun ham, ekinlarni tanlashda ularni inobatga olish va agrotexnika qoidalariga rioya qilish zarur. Qishloq xo’jaligi joylashishiga uning tarmoqlari ixtisoslashishi ham ta’sir ko’rsatadi.  Ba’zi qishloq xo’jaligi mahsulotlarining turli rayonlarda ishlab chiqarish ham ularning transport-geografik holatiga, iste’molchiga yaqinligi va qishloq xo’jaligi mahsulotining sanoat qayta ishlashiga ham bog’liq.  Jumladan, kofe, kakao plantatsiyalari odatda dengiz sohillariga, daryo va temir yo’l yaqinlarida joylashtiriladi, chunki bu ekinlarni ishlab chiqarish eksport yo’nalishiga mo’ljallangan. Texnika taraqqiyotiga qaramasdan, qishloq xo’jaligi ishlab chiqarishi rivojlangan mamlakatlarda hozir ham bir xilda emas, ayniqsa bu holat rivojlanayotgan davlatlarda, hosilsiz yillarda ochlikka va dunyo iqtisodiyotini boshqa yomon holatlarga olib keladi (narxlarni o’sishi, zahiralarni kamayishi va boshqalar), bularni bartaraf qilish ko’p vaqtni talab qiladi.

 Rivojlanayotgan mamlakatlarda mahsulot ishlab chiqarish sur’ati, aholi o’sish sur’ati bilan barobar, jumladan, oziq-ovqat mahsulotlarini yaxshilash, o’zining ishlab chiqarishi hisobiga bu mamlakatlarda yo’q. Shuning uchun ham ochlik va to’yib ovqat yemaslik darajasini pastligini hisobga olish kerak. Aholi zich joylashgan rayonlarda bo’sh yerlarni tanqisligi tufayli kam kapital mablag’lar sarf qilish hisobiga ekstensiv dunyo qishloq xo’jaligi ishlab chiqarishini rivojlantirish cheklangandir. Ayrim hollarda esa yirik yer egalari tomonidan yerlarni o’zlashtirish sun’iy ravishda yer resurslari tanqisligini yuzaga keltirish maqsadida to’xtatiladi, ijara haqini oshiradi va arzon ish kuchini ta’minlash maqsadida qiladi.  Lotin Amerikasi, tropik Afrika mamlakatlarida va boshqa rayonlarda mavjud bo’lgan yirik bo’sh yer resurslaridan oqilona foydalanish uchun ko’plab mablag’lar talab qilinadi (yuksak texnika bazasida), qishloq xo’jaligi ishlab chiqarishda va unga yaqin hisoblangan - transport, aholini joylashtirish, suv ta’minoti, melioratsiya va hokazolarni ham inobatga olish zarur. Bunday keng miqyosli ishlarni rivojlanayotgan mamlakatlar faqatgina birgalikda, uyushgan holdagina bajarishlari mumkin.

 Yirik iqtisodiy jihatdan rivojlangan kapitalistik davlatlarda qishloq xo’jaligi bilan sanoat rivojlanishini vertikal holati va qishloq xo’jaligi ishlab chiqarishdan yirik foyda olish maqsadida monopolistik kapital hisobiga, mayda hamda o’rta fermer xo’jaliklarini xonavayron qilish hisobga amalga oshiriladi. 1980 yilda AQShda fermalar soni 2.7 mln. bo’lgan bo’lsa, 1998 yilda 1.0 mln ga qisqardi, shu jumladan (mahsulot) tovar fermalari — 1.6 mln. ga yaqin va bundan keyin ham tovar fermalari sonini qisqartirish va buning hisobiga ishlab chiqarishni o’rtacha ko’paytirish ko’zda tutilgan.  Yirik monopolistik kapital egalari qishloq xo’jaligiga chuqur kirib boribgina qolmasdan, mashinalar, mineral o’g’itlar sotish, qishloq xo’jaligi mahsulotlarini sotib olish, banklardan kredit olib berish bilan chegaralanib qolmasdan, balki qishloq xo’jalik yerlarini sotishni ham qo’llarida olib qolishiga xarakat qilmoqdalar.  Rivojlanayotgan davlatlar xukumati yirik xo’jaliklarga iqtisodiy ko’mak berish (imtiyozli bank kreditlari olib berish, texnikani takomillashtirish, davlat hisobiga yerlarni meliorativ holatini yaxshilash va hokazo), qishloq xo’jalik yerlarini yiriklashtirish va qishloq xo’jalik ishlab chiqarishni to’plash bilan birgalikda mayda xo’jaliklarni huquq va imkoniyatlarini cheklashtirmoqdalar. Bunday xo’jalik yuritish tadbirlari (kichik va o’rta dexqonlarini sindirish) yirik xo’jaliklarni barpo qilish, texnikaviy jihozlangan xo’jaliklar va tovar mahsulotlarini ishlab chiqarishni ko’paytirishga yo’naltirilgan.

 Rivojlanayotgan ko’pgina mamlakatlarda iqtisodiy rivojlanish darajasini va ularda mavjud agrar munosabatlarni qayta o’zgartirish va modernizatsiya qilish bo’yicha turlicha holatlarni qurish mumkin. Bu mamlakatlarda boshqarish qiyin bo’lgan holatlarni, agrar munosabatlarning murakkabligi, mablag’larning yetishmasligi va ularni kiritmaslik qishloq xo’jalik ishlab chiqarishi rivojlanishini sustlashtirmoqda. Shu guruhga kiruvchi ayrim mamlakatlarda iqtisodiy rivojlanish darajasi nisbatan yuqori bo’lgan (m.: Argentina) yirik er egaligi hisobiga (mahalliy mahsulotlar va chet el kapitali hisobiga) tovar mahsuloti ishlab chiqarish shakllandi. Bundan tashqari rivojlanayotgan mamlakatlar ham borki (asosan yaqinda mustamlakadan ozod bo’lgan) ularda qishloq xo’jaligi rivojlanishi chet el kapitali bilan bog’liq bo’lib, ular asosan yerlardan vaxshiylarcha foydalanib, eksport qiladigan ekinlarni ishlab chiqarishni tashkil qilishgan, keyinchalik esa texnikaviy takomillashgan plantatsiyalarda, har ikkala holda ham mahalliy aholini ezish hisobiga, asosan foydani asosiy qismini chetga olib ketishgan.  Sanoati rivojlangan mamlakatlarning qishloq xo’jaligi ilmiy texnika revolyutsiyasi bilan bog’liq bo’lib, qishloq xo’jaligi mahsulotlarini ishlab chiqarish hajmini oshirishga, importni qisqartirib yoki to’xtatishga imkon beribgina qolmay, o’zlari eksport qila boshladilar. Masalan: AQSh - soya; Fransiya – bug’doy va sholi; GFR, Fransiya - quruq sut; Yaponiya - sholi va hokazo.

 Natijada oxirgi 15-20 yil ichida rivojlangan mamlakatlarni dunyo oziq-ovqat mahsulotlarini eksport qilish bo’yicha salmog’i o’sdi, aksincha rivojlanayotgan malakatlarning salmog’i birmuncha qisqadi.  Rivojlanayotgan mamlakatlarning ko’piga xos bo’lgan xususiyatlardan biri bo’lgan to’yib ovqat emaslik va ocharchilikning keng tarqalishi faqatgina tabiiy sharoitning noqulayligi sababli yoki yangi maltuschilik tushunchasi, aholini «yuqori» tabiiy o’sishi bilan bog’liq emas. Balki, hozirgi zamon texnika tarraqqiyotining sustligi qishloq xo’jaligining joylashishiga bog’liqdir.  Bundan tashqari rivojlanayotgan mamlakatlarning umumiy iqtisodiy qoloqlik darajasi mahalliy noqulay tabiiy sharoitlarni yaxshilash imkoniyatlarini bermayapti natijada ishlab chiqarishni rivojlantirishga imkoniyat yaratilmayapti.  Qoloqlikning asosiy ildizi o’tmishda bu mamlakatlarning rivojlangan mamlakatlarga qaram qilish va hozirda ham ularni xom ashyo yetkazib beruvchi bo’lib qolishiga intilishi bilan bog’langandir.

 Jahon yer fondi  Dunyo yer fondining tahlili 11-jadvalda berilgan. Jadvalda asosan maydonlarning hajmi va tarkibiy ko’rsatkichlari -o’rin olgan. Dunyo yer fondining umumiy maydoni - 134 mln km 2 (13,4 mlrd. ga). Jadvaldan ko’rinib turibdiki, dunyo yer fondining asosiy qismini Afrika, MDH, Osiyo, Shimoliy va Janubiy Amerika egallagan. Aholi jon boshiga oladigan bo’lsak, aholisi nisbatan kam bo’lgan Avstraliya birinchi, aholi eng ko’p bo’lgan Osiyo esa oxirgi o’rinni egallagan.  Birinchi jadvaldagi yer fondi tizimi ham batafsil sharxlashga muhtoj. Bu albatta dunyo yer fondini egallagan sifatli ishlov berilgan yerlarga taaluqlidir. Bu yerda MDH, Afrika, Shimoliy Amerika uchun ko’rsatkichlar taxminan dunyo bo’yicha o’rtacha darajasida Yevropa va Osiyoda esa ko’proq Janubiy Amerika, Avstraliya va Okeaniyada esa eng yuqoridan kamroq. Ayrim mamlakatlar bo’yicha olsak ishlov berilgan yerlar miqdori bo’yicha AQSh (190 mln. ga), Hindiston (160), Rossiya (134), Xitoy (95), Kanada (46), Qozog’iston (36), Ukraina (34) mamlakatlari ajralib turadi. Jahonning barcha mintaqalarida, Yevropadan tashqari, tabiiy o’tloq va yaylovlar ishlov berilgan yerlarga nisbatan ko’proqdir, bu ustunlik Avstraliyada o’n marotabadan yuqoriroqdir.

O’z navbatida MDH, Yevropa, Shimoliy Amerikada o’rmonli yerlar maydonining salmog’i o’tloq va yaylovlarga nisbatan ancha salmoqli, Janubiy Amerikada esa maydonining yarmidan ko’pini egallaydi. Dunyo bo’yicha ham, shuningdek aksariyat mintaqalar bo’yicha ham aholi punktlari, sanoati va transport tizimlari joylashgan yerlarni kengayishi 1-2%ni tashkil qiladi va faqatgina Yevropa va Shimoliy Amerikada bundan biroz yuqoriroq. Kam hosildor yerlar bo’yicha o’rtacha ko’rsatkich asosan MDH, Osiyo, Afrika, Shimoliy Amerikaga to’g’ri keladi. Qit’alar, materiklar Umumiy maydon Qishloq xo’jaligi yerlari Yer fondining tarkibi % larda Mln km 2 Jon boshiga (ga) Ishlov beril-gani, % Tabiiy o’tloq va yaylov-lar, % O’rmonli yerlar, % Aholi punktlari sanoati va transport yerlari, % Kamxosil- dor va xosil ber maydigan yerlar, % MDH 22,4 8,1 10 17 36 1 36 Yevropa 5,1 1,0 29 18 32 5 16 Osiyo 27,7 1,1 17 20 20 2 39 Afrika 30,3 6,4 11 26 23 1 39 Shim. Amerika 22,5 6,1 12 16 31 3 38 Jan. Amerika 17,8 7,3 7 20 52 1 20 Avstraliya va Okeaniya 8,5 37,0 5 54 18 1 22 Butun dunyo 134,0 3,0 11 23 30 2 3411-jadval. Dunyo yer fondi

Dunyo yer fondining asosiy muammolari deb olimlar quyidagilarni tushunadilar: tuproq hosildorligini yo’qolishi, tuproq erroziyasi, uning ifloslanishi, tabiiy o’tloqlarning biologik hosildorligini yo’qolishi, sug’oriladigan maydonlarning sho’rlanishi va botqoqlanishi. Turar joy va sanoat korxonalari va transport tizimlari qurishga yerlarni ketishi va hokazolar. Ba’zi hisob-kitoblarga qaraganda insoniyat hozirga kelib 2 mlrd. gektar hosildor yerlarni yo’qotib bo’ldi. Birgina erroziya natijasida dunyo bo’yicha har yili qishloq xo’jalikda foydalaniladigan yerlardan 6-7 mln gektari qishloq xo’jalik oborotidan chiqib ketadi. Sho’rlanish va botqoqlanish natijasida 1,5 mln gektar yer ishdan chiqadi. Bu noxush ko’rinishlarning yaqqol natijasi aholi jon boshiga to’g’ri keladigan ishlov, berilgan yerlarning keskin kamayib ketganligidir. Masalan sobiq Ittifoqda bu ko’rsatkich 1,03 ga.dan (1960 y), 0,81 ga (1998 y) ga kamaydi. Dunyo bo’yicha u yuqoriligicha qolgan (12-jadval), ammo ba’zi mamlakatlarning haydalgan yerlar bilan ta’minlanganlik darajasi juda kamayib ketgan (Xitoy - 0,09ga, Misr - 0,05ga).

Qit’alar, Materiklar Ta’minlanganligi (ga) MDH 0,81 Yevropa 0,28 Osiyo 0,15 Afrika 0,30 Shimoliy Amerika 0,65 Janubiy Amerika 0,49 Avstraliya va Okeaniya 1,87 12-jadval. Dunyo mintaqalarining haydalgan yerlar bilan ta’minlanganligi (aholi jon boshiga) Ko’pgina mamlakatlarda yer fondini saqlab qolishga va uning tizimini yaxshilashga xarakat qilinyapti. Bu narsa mintaqaviy va dunyo miqyosida BMT ning maxsus tashkilotlari. YuNYeSKO (BMTning maorif, fan va madaniyat ishlari bo’yicha tashkiloti), FAO (BMTning oziq-ovqat va qishloq xo’jaligi masalalari bo’yicha tashkiloti) tomonidan nazoratga olingan. Bu tadbirlarning natijasi sifatida dunyoning tuproq xaritasini yaratilishi ya’ni agrotabiiy quvvatini aniqlash misol bo’la oladi.

Dehqonchilik — qishloq xo’jaligining keng tarmog’i bo’lib, u o’z tarixiga dalachilik, ya’ni don ekinlarini va texnika ekinlarini yetishtirish, yaylovchilik, poliz ekinlarini yetishtirish va boshqa qator tarmoqlarni oladi. A) Donli ekinlar Bu tarmoq kishilik madaniyati tarixining barcha davrlarida o’z aksini topgan. Arxeologik izlanishlar guvohlik berishida, bug’doy Old Osiyoda, eramizdan 5-6 ming yil avval, Misrda 4 ming yil avval, Xitoyda 3 ming yil avval, Bolqonda 2-3 ming yil avval ekilgan. Qadimgi dunyoda o’zining bug’doy bilan Skifiya mashhur bo’lgan. Buyuk geografik kashfiyotlardan so’ng bug’doy yangi ochilgan hududlarga qadam bosdi. Janubiy Amerikaga 1528 yil, AQShga 1602 yil, Avstraliyaga 1788 yilda kirib bordi. Sholi - qadimgi ekinlardan biri bo’lib, Xitoyda eramizdan 5 ming yil avval ekilgan. Hindiston va Shimoliy Afrikada eramizdan 2 ming yil avval paydo bo’lgan, Yevropaga esa eramizning VIII-asrda kirib keldi. Geografik kashfiyotlar davrida sholi Amerikaga kirib keldi. Makkajo’xori esa aksincha bu davrda Amerikadan Yevropaga olib borildi. Bu ekinlarning tarixiy kelib chiqishiga va turli mintaqalariga etib borishiga sabab ularning navi ko’pligidir. Butun Rossiya Dehqonchilik institutida bug’doyning 60 ming navi kollektsiyasi (to’plami) aniqangan. Taxminan shuncha sholi navi Fillipindagi xalqaro sholi institutida to’plangan.

Hozirgi vaqtda donli ekinlar tahlili uch qismdan iborat bo’lishi kerak: ekin maydoni; yalpi terim; xalqaro savdosi. Dunyo bo’yicha 720 mln gektar yerga donli ekinlar ekiladi. Mamlakatlar bo’yicha, masalan Buyuk Britaniya, Fransiya, Italiyada ekin maydonining 50-60% ni egallaydi. Bu ko’rsatkich Rossiya, Polsha, Vengriya, Ruminiya, Yaponiyada esa 60-65%, GFRda -70%, Vetnam va Mongoliyada - 80%ni tashkil qiladi. Ekin maydonining asosiy qismini – bug’doy (230 mln ga), sholi (140 mln ga), makkajo’xori (180 mln ga) egallaydi. Dunyo bo’yicha keng tarqalishda bug’doyga yetadigani yo’q. Yer shari bo’yicha keng miqiyosda Shimoliy Amerika, Yevropa, Sobiq SSSR, Janubiy-G’arb, Janubiy va Sharqiy Osiyoda ekiladi. Janubiy mintaqasi - Argentina, Janubiy Afrika va Avstraliya. Jahondagi bug’doy ekin maydonlaridan yil 12 oy davomida hosil yig’iladi. Dunyo bo’yicha sholini tarqalishini muhim xususiyati shundan iboratki, u asosan musson iqlim sharoiti mavjud mintaqalarga mosdir. Sholichilik asosan Sharqiy, Janubi-Sharqiy va Janubiy Osiyoda keng tarqalgan. Hindiston, Xitoy, Indoneziyada sholi maydonlari juda ko’p. Bu yerlarda ikkinchi hosilni quruq mavsumda sun’iy sug’orish usulida olinadi.

Mamlakatlar mln. t. Aholi jon boshiga ishlab chiqarish kg. Jahon bo’yicha 1900 350 Xitoy 350 350 AQSh 315 1250 Rossiya 117 790 Fransiya 60 1050 Kanada 57 2125 Ukraina 51 980 Indoneziya 51 240 Braziliya 40 320 Turkiya 32 340 Polsha 28 730 Qozog’iston 28 1650 GFR 26 480 Avstraliya 23 1320 Tailand 24 240 Meksika 24 275 Buyuk Britaniya 23 400 Argentina 21 640 Pokiston 23 200 Vetnam 20 330 Ispaniya 20 520 Ruminiya 17 800 Italiya 17 300 Vengriya 16 1500 Yaponiya 15 120Makkajo’xori ekin maydonlari ham deyarli bug’doy ekiladigan hududlarga to’g’ri keladi. Donli ekinlarning dunyo bo’yicha yalpi hosili uzoq vaqt davomida juda sekin sur’atlar bilan o’sdi. Masalan, 1900 yilda 500 mln. t., 1920 yil - 600 mln. t., 1940 yil - 700 mln. t., 20-asrning ikkinchi yarmida donli ekinlar hosili o’sish sur’ati sezilarli darajada buldi. Donli ekinlarning yalpi hosili (yirik mamlakatlarda) 13-jadvalda berilgan. Jadval ma’lumotlari ko’rsatib turibdiki, mamlakatlarning ishlab chiqarish hajmi bo’yicha 3 ta guruhga bo’lish mumkin: 1998 yillar boshida donli ekinlarning yalpi hosili

 Donli ekinlar yalpi hosili va ekin maydoni bo’yicha ham bug’doy, sholi, makkajo’xori yetakchilik qiladi. Bu ekin mahsulotlari aholi oziq-ovqat ratsionining 95% ni tashkil qiladi. Jumladan sholi bu ratsionning 21%ni, bug’doy 20%ni, makkajo’xori 13%ni tashkil etadi. Xitoy, AQSh, Hindiston dunyo bo’yicha asosiy don yetishtiruvchi mamlakatlardir.  Jon boshiga ishlab chiqarish ayrim mamlakatlarda keskin farqlanadi. Dunyo bo’yicha o’rtacha ko’rsatkich (350 kg) juda past. Bunga asosan Xitoy, Hindiston, Indoneziya, Braziliya va boshqa rivojlanayotgan mamlakatlar misol bo’la oladi. Nisbatan yuqori bo’lmagan ko’rsatkichlarga ega mamlakatlar qatoriga Italiya, Buyuk Britaniya, GFR hamda Yaponiya kiradi. Bu mamlakatlarda ishlab chiqarish me’yorida yoki kamroq. Aholining o’sishi jon boshiga ishlab chiqarish ko’rsatkichlarini kamayishiga olib keladi. Dunyo bo’yicha o’rtacha ko’rsatkichdan ancha yuqori mamlakatlarga Rossiya, Ruminiya, Polsha kiradi.

O'xshashlar

Qishloq xo’jaligi geografiyasi

Markaziy Osiyoning xo’jaligi

Markaziy Osiyo aholisi va xo’jaligi

Jahon tabiiy resurslari

Jahon xalqlari etnografiyasi