Til taraqqiyoti. Til taraqqiyotining ichki qonuniyatlari - Tilshunoslik - Referatlar

Til taraqqiyoti. Til taraqqiyotining ichki qonuniyatlari

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

48 KB

Ko'chirib olish

Til tara qq iyoti . Til araqqiyotining ichki qonuniyatlari Reja: 1. R ivojlanish tushunchasi. Tilning rivojlanishi. 2. Til tizimi sathlarining notekis rivojlanishida ichki qonuniyatlar. 3. Shevalar- til lug‘at boyligini oshiruvchi ichki manba.

Rivojlanish, tilning rivojlanishi, rivojlanish qonuniyatlari, lisoniy taraqqiyotning, ichki va tashqi omillari, ichki lingvistika, ichki leksik o‘zgarishlar, fonetik taraqqiyot, grammatikaning rivojlanishi, milliy grammatikamiz masalalari, shevalar va ularning til tizimida tutgan o‘rni. Rivojlanish - obyektiv, dialektik jarayon bo‘lib, bir sifatdan boshqa sifatga o‘tish natijasida yuz beradigan o‘zgarishlar tufayli ro‘y beradi. Dunyodagi har bir predmet, hodisa doimiy harakatdadir. Xuddi shuningdek, til ham hamisha o‘zgarishda. Bu esa til bevosita bog‘liq bo‘lgan jamiyat hayoti, uning doimiy harakati, rivojlanishi bilan bog‘liq. Jamiyat bu harakatdan to`xtasa yoki bu aloqa uzilsa, o‘sha zahoti til ham rivojlanishdan to`xtaydi, yo`qoladi. Xuddi shu fikrni V.A. Zveginsev ham ishonch bilan ta’kidlaydi: “Jamiyatsiz til rivojlanish xususiyatini yo‘qotadi va u sun’iylashadi. Masalan, lotin tili katolik dinining tiliga aylandi, o‘rta asrlarda esa ilm-fanning xalqaro tili vazifasini bajardi. Xuddi shuningdek, O‘rta Sharq mamlakatlarida mumtoz arab tili ham analogik rol o‘ynadi” (Звегинцев В.А. Очерки по общему языкознанию. M., 1962, стр.: 178- 179). Ilm-fan, texnika va madaniyat mudom o‘zgarib, yangilanib, rivojlanib boradi. Til taraqqiyotida ichki va tashqi omillar mavjud. Til taraqqiyotining ichki omillari til tizimidagi sathlarning o‘ziga xos rivojlanishiga asoslansa, tashqi faktorlar til va jamiyat, tillararo munosabat va ta’sir, nutq jarayoni, o‘zlashma, qatlam singari lisoniy, aniqrog‘i ekstralingvistik hodisalarda aks etadi. Shunga ko‘ra, tilshunoslik 2 ga: ichki tilshunoslik hamda tashqi tilshunoslikka bo‘linadi. Ichki tilshunoslik tilning ichki qurilishini, sistemasini o‘rgansa, tashqi tilshunoslik tilning ijtimoiy ahamiyati va vazifasini, ya’ni jamiyatda yashovchi inson, so‘zlovchining tildan qay tarzda foydalanishi-yu, tilning jamiyatga ta’siri, shuningdek, bir xil hamda turli til oilasiga mansub tillarning o‘zaro munosabati, tilga tashqi ta’sir natijasida ro‘y beradigan o‘zgarishlar kabilarni tadqiq qiladi. Ichki lisoniy qonuniyatlar til tizimi sathlarida o‘z aksini topadi. Lisoniy qonuniyatlar o‘ziga xos ko‘rinishda namoyon bo‘ladi. Shu jihatdan qaraganda til taraqqiyotida umumiy va xususiy qonuniyatlarni kuzatish mumkin. Umumiy qonuniyatlar – barcha tillarga xos bo‘lgan lisoniy hodisalarni, jarayonlarni

anglatadi. Masalan, tilning kommunikativlik va ekspressivlik funksiyalari, til sathlarining notekis rivojlanishi, ya’ni leksik qatlamning boshqa lisoniy qatlamlarga nisbatan tez o‘zgaruvchanligi, doimiy harakati va hokazolar. Xususiy lisoniy omillar esa har bir konkret tilning o‘ziga xos qoidalarini o‘z ichiga oladi, chunonchi, har bir til (hattoki bir tillar oilasiga mansub tillarda ham) o‘ziga xos fonetik tizimga, leksik sathga, grammatik qurilishga, stilistik uslublarga ega. Demak, bu ikki tur qonun yoki faktorlar bir- birini taqozo qiladi; umumiylik xususiyatlarni o‘z ichiga oladi. Endi lisoniy sathlarning ichki rivojlanish xususiyatlari tahliliga o‘tsak. Lingvistik taraqqiyot hodisasi, asosan, uch aspektda o‘rganiladi: leksik, fonetik, grammatik. Mu’lumki, til sathlari (leksika, fonetika, morfologiya, sintiksis) notekis rivojlanadi. Tilning eng tez rivojlanuvchan, harakatchan qismi – lug‘at tarkibi hisoblanadi. Leksema doimiy o‘zgaruvchan, yangilanuvchan qatlamdir. Insonlarning moddiy va ma’naviy hayoti, shubhasiz, leksikada o‘z aksini topadi. Buni kunda sodir bo‘lib turuvchi neologizm va arxaizmlar hodisasidayoq kuzatish mumkin. Fan-texnika, ilm-fan va dunyoqarash o‘sib borgan sari tilimizda yangi so‘zlar paydo bo‘laveradi: kosmonavt, yadro, klip, estrada, kompyuter, internet, elektron pochta, sistema, leksema va hokazo. Shuningdek, ijtimoiy va siyosiy hayotda qatnashmaydigan so‘zlar til tizimida eskirib, arxaizmga yoki istorizmga aylanadi: bo‘zchi, mirob, faytun, qozi, amir, saroybon, obkom, raykom va boshqalar. Yaqin o‘tmishda raykom, traktor, televizor, radio so‘zlari neologizm, yangi kirib kelgan so‘zlar edi. Hozirda esa ularning ko‘pchiligi kundalik so‘zlashuv leksikaga aylangan. Leksik rivojlanishning ichki omillari faqat shulardan iborat emas. Semantik rivojlanish lug‘atning asosini tashkil qiladi. So‘zlar vaqt o‘tishi bilan yoki biror- bir sabab, sharoitga ko‘ra,o‘z ma’no semalarini yo‘qotib, boshqa sema (ma’no, tushunchaga) ga ega bo‘ladilar. Masalan, o‘zbek tilidagi qishloq so‘zini olib qaraylik. Ilgari qishloq tushunchasi-qishlash uchun joy, qishlov ma’nosini bildirgan bo‘lsa, hozirda butunlay o‘zgacha, yangi ma’no anglatadi: qishloq-

shahardan tashqarida, shahar atrofida joylashgan, asosan qishloq xo‘jalik ishlari: ekin va chorvachilik uchun mo‘ljallangan aholi yashash joyi. Shuningdek, sovchi so‘zi ham qadimgi turkiy tilda sab(v)chi – so‘zchi, ya’ni birovning so‘zini yetkazuvchi, xabarchi, elchi ma’nosida ishlatilgan bo‘lsa, hozirga qadar- uylanish niyatida bo‘lgan yigit (kuyov)ning qiz (kelin) uyiga vakil kishisini yuborshi, qiz tomonning roziligini so‘rash uchun harakat (ko‘pincha, onasi yoki ayol qarindoshlari) ma’nosida tushuniladi. Bu kabi hodisalarni barcha tillarda kuzatish mumkin. Rus tilidagi (hozirgi) мучить so‘zi, dastlab ishlamoq ma’nosida ishlatilgan. Og‘ir mehnatga nisbatan ishora qiluvchi мучение , мука-работа tushunchalari bora-bora taraqqiy etaverib, alohida so‘z va tushunchalarga aylangan: мучить – azoblamoq, мучиться - mashaqqat va nihoyat – работать – трудиться , заняться работой . Xuddi shu ma’noviy (semantik) o‘zgarish fransuz tili leksikasida ham uchraydi, masalan: fransuz tilidagi fravail (ish) va fravail lor (ishlamoq) aslida latincha fripalium so‘zidan kelib chiqqan. Tripalium – otlarni taqalash paytida qattiq qisib turuvchi stanok bo‘lgan. Xullas, fravailler (ishlamoq), dastlab fripalium yordamida qiynash semasini, keyinchalik haqiqiy qiynash ma’nosini anglata boshlagan. Faqat keyinchalik bu so‘z ishlash ma’nosini anglata boshlagan (Qarang: Будагов Р.A. Проблемы развития языка M.-Л. 1965. стр.: 42-43). Bundan tashqari, til tizimida yahlitlanish, atamalashish (terminologizatsiya), soddalashish kabi ko‘plab usullar mavjudligi, ular lug‘at tarkibining o‘zgarib turishiga xizmat qiladi. So‘zlarni ko‘chma ma’noda qo‘llash leksika taraqqiyotida muhim omil bo‘lib xizmat qiladi. Oq oltin, oltin qo‘llar, bo‘ri (hayvon va salbiy ma’noda kishiga nisbatan), tulki, ilon (ayyor ma’nosida), xola, otajon, amaki (ko‘chma ma’noda begona kishiga nisbatan) kabi misollar shu turkumga mansubdir. Til taraqqiyotining ichki qonuniyatlari fonetikada yanada konkret aks etadi. Ma’lumki, fonetika nutq tovushlarini, nutqning fonetik bo‘lnishini o‘rganadi. Fonetikada assimilyatsiya, dissimilyatsiya, singarmonizm, diftongizatsiya, enkliza,

prokliza singari ko‘plab qonuniyatlar mavjud. Har biri o‘ziga xos fonetik tabiatga ega. Masalan,o‘zbek tilida urg‘u hodisasi unumli emas, shunday bo‘lsa-da, o‘zbek tilidagi urg‘u ko‘chuvchanligi bilan ajralib turadi (odatda oxirgi bo‘g‘inga tushadi: kitob- kitobni… ). Rus, xitoy, yapon tillarida urg`u unumlidir: у окна - окна , руки - руки , паспорта - паспорта . Fonetik qonuniyatlarning muhim jihati shundaki, ular xususiy hodisalar uchun umumiylik rolini o‘taydi. Masalan, ingliz tilidagi leat (urmoq) so‘zi ε :>e:>i fonetika jarayonining mahsulidir: leat – bε: te>be:t>bi:t. Shuningdek, o :>4 almashinuvi, taraqqiyoti qonunini ham quyidagi misollar, xususiyliklarda kuzatish mumkin: moon-mo:n>mu:n. O‘zbek tilining fonetik taraqqiyotini qadimgi turkiy tilni o‘rganganda sezish mumkin. Hozirgi o‘zbek adabiy tilida unlilar 10 ta va ularning talaffuzi ham o‘zgargan: at-ash, abag‘-oyoq. Fonetikamizda milliy hodisa sifatida saqlanib qolgan qonuniyat – singarmonizm. Singarmonizm –o‘zak va qo‘shimchadagi unlining uyg‘unlashuvi, o‘xshab qolishidr: unum, suzuk, kulgu, qiliq, toroq (Toshkent shevasida), qilg‘iliq va h.z. Grammatika – til sathlari ichida eng turg‘un bo‘lim hisoblanadi. Grammatik taraqqiyot bu tilning sifatiy rivojlanishni aks ettiradi, chunki tildagi qatlam (math)lararo miqdoriy o‘zgarishlar grammatikada umumlashadi hamda grammatik kategoriyalarning, grammatik ma’no ifodalovchi vositalarning taraqqiyotiga ichki omil bo‘lib xizmat qiladi. Tillardan grammatik kategoriyalarning nisbati bir xil emas, chunonchi, ingliz va nemis tillaridagi otlarni farqlovchi xususiyat shundaki, nemis tilida (xuddi rus tilidagidek) rod kategoriyasi mavjud: tad (kun) – muj.r.; wasser –(suv) -serd.r.; yunge (til) jen.r. Bu hodisa qadimgi ingliz tilida ham bo‘lgan: doy (kun) muj.r.; water (suv) – sred.r.; tongue (til) – jen.r Biroq, zamonaviy ingliz tilida bu grammatik kategoriya “bosib o‘tilgan”, “unutilgan” ko‘rinish hisoblanadi. Shuningdek, otlardagi turlanish (kelishiklar) hodisasi har ikki tilda sintetik bo‘lgan, hozirda esa faqat nemis tili bu turkum qonuniyatlarini saqlab qolgan: Именительный падеж - Tad ; родительный – Tages va hokazo.

Zamonaviy ingliz tili zamonaviy nemis tilidan hozirda grammatik tuzlishi jihatidan katta farz qiladi, chunki ulardan birinchisi analitik turkumdagi tilga aylangan bo`lsa, keyingisi sintetik turkumda davom etmoqda. Yoki yana bir misol, ingliz tilidagi kelasi zamon ma’nosini beruvchi Shall/will modal fe’llari o‘rta asrlarda keng tarqalgan edi. Bu ikki fe’lning rivojlanish xususiyatlari quyidagicha: Will – odatda, insonning xohish, mayl va istagi ustunroq bo‘lgan o‘rinlarda (/will study - Men o‘qimoqchiman); Sh a ll – zaruriyat yo majburiyat ma’nosida (/shall look to my brothe r - Men ukamga qarashim kerak) qo‘llanilgan. Bibliya uslubida shall , badiiy uslubda will qo‘llanilar edi. Djorj Mezon 1622-yilda bu ko‘makchi fe’llarning funktsional jihatlarini asoslab bergan (“Grammaire Anglaise”) va shall ning I shaxsda, will ning esa qolgan shahslarda ishlatilish me’yorini belgilagan edi. Nemis tilida ham parallel ravishda kelasi zamon modal fe’llari taraqqiyotida dinamik holatni kuzatish mumkin. XI-XIV asrlarda keng ishlatila boshlangan soller / woller modal fe’llari aynan kelasi zamonni ifodalashda o‘ziga xoslik kasb etadi. Barcha shaxslarda ko‘pincha soller qo‘llanmalar edi. Biroq, keyinchalik uning o‘rnini keyingisi egallay boshlaydi, xususan, Lyuterning bibliyasida bu shakl juda kam ishlatiladi. XI asrda paydo bo‘lgan va XII – XIII asrlarda keng foydalanilgan werden formasi endilikda kelasi zamon ma’nosini bera boshlagan. Zamonaviy nemis tilida Futurum ni ifodalash uchun har uchchala shakl qo‘llaniladi. I ch werdet kommen ; Ich will in die Bibliotek gehen (Qarang: Deutsch .T., 1977). Endi, o‘zbek tili grammatikasidagi o‘zgarishlar haqida qisqacha to‘xtalsak. Avvalo milliy grammatikamizning chinakam o‘zbekona, milliy tabiatga ega bo‘layotganligi, ko‘pgina muvaffaqiyatli yutuqlar qo‘lga kiritilayotganligini ta’kidlab o‘tmoq joiz. Morfologiya sohasida deyarli barcha narsa-so‘z turkumlari tasnifidan boshlab qo‘shimchalar tasnifigacha ilmiy asosli izlanishlar olib borildi. O‘zbek tilining turkona tabiatidan kelib chiqib, sintaksisda ham muhim rivojlanish sodir bo‘lmoqda. Bu sohada “gap markazi”, [WPm] qolipi, atov birlik,

predikativ singari tushunchalarning isbotlanishi o‘zbek tili milliy grammatikasi talqinini tubdan oydinlashtirdi. “Gap markazi” tushunchasi SG va QG hodisalariga aniqlik kiritdi. Shevalar til tizimida dialektizmlar sifatida tadqiq qilinadi. Shevalar – hududiy tushuncha bo‘lib, muayyan bir territoriyada yashovchi kishilar, adabiy tildan farqlanib turuvchi o‘ziga xos til hisoblanadi. Sheva va dialektizmlarni o‘rganuvchi tilshunoslik sohasi- dialektologiya deb ataladi. Unda lahja va shevalarning fonetik, morfologik, sintaktik va leksik xususiyatlari tavsif qilinadi. Milliy tilning paydo bo‘lishi va rivojida shevalarning tutgan o‘rni, milliy tilga asos bo‘lgan shevalar aniqlanadi. Shevalararo, shuningdek, adabiy til va qardosh tillar bilan ularning munosabati aniqlanadi. Shevalar – til lug‘at boyligini osh i ruvchi ichki manba hisoblan adi. O‘zbek adabiy tili uchun Toshkent v a F arg‘ona shevalari asos qilib olingan. Aslida, sheva so‘zi- forscha so‘z bo‘lib, ovoz , til, so‘zlashish, odat, yo‘sin, ravish degan ma’nolarni bildiradi. Sheva-biror bir tilning o‘ziga xos fonetik, leksik va grammatik xususiyatlarini o‘zida aks ettiruvchi kichik qismi hisoblanganligi bois lahja tushunchasidan kichikdir. Lahja shevalar yig‘indisidir. Badiiy uslubda, ya’ni badiiy asarlar yaratayotganda shevalardan foydalanish voqea, hodisalarga mahalliy, hayotiy va ijtimoiy tus berishda, shuningdek, personajlar nutqini individuallashtirishda ulkan ahamiyatga ega. Misol uchun, shoti so‘zi Farg‘ona shevasida narvon ma’nosida ishlatilsa, adabiy tilda “arovaning bir qismi”, tovoq so‘zi ham “lagan” ma’nosida, Toshkent shevasida esa lagan-katta tovoq ma’nolarida ishlatiladi. Tovoq so‘zi Buxoroda tabaq shaklida keladi. Xorazm shevasida g‘uch so‘zi – mard, botir; galadi - keladi, nishatamiz - nima qilamiz kabi ma’nolarni bildiradi. Toshkent shevasi fe’llardagi hozirgi zamon formasi (- yapti ) ning - votti shaklida ishlatilishi bilan ajralib turadi: borvotti, borvomman . Shuningdek, o lovchi fonetika ham Toshkent shevasida kuzatiladi: oka, torog‘, johongir, dovlat . [ u] fonemasining [ i ] bilan almashinishi holatlari: eshu-eshik, kichu-kichik . [ t] o‘rnida [ ch ] kelishi: chochu-sochiq, choch-soch .

O`g`uz lahjasida esa (Xorazm) [t]-[d] almashinishlari uchraydi: til - dil; [k]- [ch]- kul- gul, kel-gall: [-ga] jo‘nalish kelishigining [-ya], [-a] tarzida kelishi ham bu sheva uchun xos: Buxoroya, jonima, ko‘nglima. Shevalardan o`rinli foydalanish badiiy ijodning, umuman, nutqning badiiyligini, uslubning fazilati, ta’sirchanligini oshiradi. Ammo shevalarning ishlatilish doirasi va me’yori chegaralangan. Shevalarni faqat adabiy va so‘zlashuv uslubida qo‘llash mumkin. Rasmiy , ilmiy uslublarda shevaga xos so‘zlarni qo‘llash noto‘g‘ridir.

O'xshashlar

Jamiyat va til taraqqiyoti

Til va nutq

Qadimgi turkiy til

Til va nutq

Til va nutq