Мустақиллик ва маънавият - Milliy istiqlol g'oyasi - Referatlar

Мустақиллик ва маънавият

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

24.73046875 KB

Ko'chirib olish

Мустақиллик ва маънавият Мустақилликни қўлга киритгаиимизга ҳам олти йил тўлди. Олти йилдирки, Ўзбекистон мустақил бир давлат сифатида яшамоқда. Байроғимиз Нью-Йоркдаги БМТ биносида ҳилпираб турибди. Мамлакатимиз бир юз эл- ликдан ортиқ давлат томонидан тан олинди. Пойтахти-миз Тошкентда элликдан ортиқ мамлакатнинг элчихона-си очилиб, иш бошлади. Дунёнинг манаман деган мамла-катлари билан тенгма-тенг алоқа қилмоқдамиз. Бир оғиз сўз билан айтганда, Ўзбекистон жаҳонга юз бурмоқда. Ўзбекистонни жаҳон танимоқда. Бу масаланинг бир то-мони, ташқи томони. Муҳими: ўз ақлимизга, ўз мулки-мизга, ўз меҳнатимизга ўзимиз эта бўлдик, ўзлигимизни англаш ва сақлаш имкониятини қўлга киритдик. Аслида булар ҳар бир миллатнинг қонуний ҳаққи-ҳуқуқи бўлмоғи лозим эди. Лекин ҳамма ran шундаки, биз буларни ўтган асрнинг ўрталарида йўқотган эдик. Ҳар бир миллатнинг ўз тақдири, ўз ҳаёт йўли бор. Улар ҳам инсоиларга ўхшай-дилар. Мозийга бир назар ташлайлик. Марказий Осиё халқлари тарихи билан шуғулланувчи олимларидан И. Бичурин ва Л.Гумилёвларнинг аниқлашича, биз мансуб бўлган туркий тилли халқ Хитой солномаларида милод-дан олдинги 1756 йилдан буен учрар экан. Демак, тарих бизни таниганига бу йил 3753 йил бўлибди. «Ғарбдаги миллатлар ўртага чиқмасларидан анча ол-дин турклик, дунёмизнинг энг буюк саҳнасини ташкил этган Евроосиёнинг ҳар вақт, ҳар гўшасида буюк роль ўйнагандир», — деб ёзади Ласло Расонйи. Биз мисоллар-ни атайин «бегона» лардан келтирдик. Биринчиси, машҳур рус туркологларидан, иккинчиси, таниқли мажор олими-дан олинди. Тарих туркий тилли қавмларнинг чигил, субар/сибир, абар /ибир/, қанғ, ўғур /ўғуз/, кумедх, ниҳоят турк номи билан милоднинг бошларигача ўтган 2 —3 минг йил даво-мида ўнлаб жаҳоншумул давлатлар қурганлигига гувоҳ- лик беради. Тарихчи А. 3. Валидийнинг хабар беришича, веналик профессор

В. Шмидт ва О. Менген Одд Осиё ва Нил ҳавзасидаги қадим давлат ва маданиятнинг тараққи-ётида Турондан борган кўчманчиларнинг буюк хизматла-ри ҳақида фикр юритадилар. Эски Миср тарихи мутахас- сисларидан профессор Шебеста милоддан 2000 йил олдин майдонга келган Миср маданиятида Ўрол ва Олтойдан борганларнинг изларини кўради. Проф. Цзермак нубия тили билан туркий тил ўртасидаги муштарак нуқталар, алоқалар ҳақидаги фикрни ўртага ташлайди ва фикрдош-лар топади. Машҳур германистлар ака-ука Жакуб ва Вил-гельм Гриммлар Румо маданиятидан бир неча аср олдин Ҳинд-герман қавмлари орасида шуҳрат топиб келган Эт руск мифологиясида ва тилида туркий халқларга мансуб мавзулар ва белгилар кўрадилар. Ҳинд-германларнинг манбаи билан шуғулланган А. Нехринг, В. Копперс, Фр. Флор каби олимлар фикрича, ҳиндлар ва германлар от сакдаш ва парваришлашни милоддан 2500 йил олдин турклардан ўрганганлар. Одд Осиё қадим тарихининг XIX аердаги энг машҳур билимдонларидан Фридрих Ҳоммел фикри-эътиқодича, дунёнинг энг кўҳна маданияти бўлмиш шумер маданиятининг яратувчилари туркий халқларнинг аждодлари эдилар. Унингча, шумерлар туркларнинг ми лоддан 5000 йилча олдин ўз ота юртлари Марказий Осиё-дан чиқиб Одд Осиёга жойлашган қадим бир гуруҳ бобо- ларидир. У ҳатто шумер тилидаги сўзлардан 350 тасининг туркча эканлигини исботлашга ҳаракат қилади. В. Крис тиан, Б. Ландсбергер каби шумершунос олимлар Ҳоммел-нинг бу фикрларида маълум ҳақиқат борлигини эътироф этадилар. Проф. Т. Немеч Ҳиндистондаги Мохинижидо-ро маданиятидан туркий белгилар топади. Проф. В. Рубен шомонийлик ва Будданинг бир асосдан келиб чиққанини минг йил олдин айтган Берунийнинг фикрларини илмий жиҳатдан исботлаб беради. Узоқ Шарқда эса туркий халқ ларнинг жаҳон тарихидаги ўрнини тасдиқ этувчи факт ва материаллар бундан ҳам кўпдир. Шимолий Хитойда «жўнг», «тик» номлари остида бир гуруҳ туркларнинг ми лоддан олдинги 1328 йилдан бошлаб жиддий бир сиёсий кучга айлангани маълум ва машҳурдир. Проф. Харлетс милоддан олдинги 1116—247 йилларда Туркистондан борган туркий «Чу» қавмининг Хитойни

салкам минг йил идора этганини ёзади. Г. Гржимайло «чу» ларнинг Хитой давлатчилигига туб ўзгартиришлар киритгани ҳақида фикр юритади. Япон олими С.Огава эса чулардан олдин 1450- 1117 йилларда ҳам Хитойда туркларнинг таъсири жуда катга бўлганини, ҳатго бу даврларда ҳукмдорлик қилган Шанг сулоласининг тили туркча деб тахмин қилинишини илгари суради. Сўнгроқ, 5000 километрлик Буюк Хитой девори ёвқур туркий халқларнинг шиддатли ҳужумларидан сақла-ниш учун бино қилингани ҳам ҳеч кимга сир эмас. Америка-чи? Профессорлар Тоунг-Декиен, Ф.Рочк Ўрта Америка маданиятида, тилида ўнлаб туркий излар кўрадилар. Хуллас, тарихга кириб борганингиз сайин туркий халқ ларнинг жаҳоний довруғи ошса ошадики, тушмайди. Милоддан кейинги даврлар-чи? Метехон - Ўғузхон (вафоти 174) ва Атилла (395-453) лардан Маҳмуд Ғазнавий - Хоразмшохларгача, темурийлару шайбонийларгача бир на-зардан кечирайлик. Кўнглимиз яйраб кетади. Буюк ва шонли бир тарихга эта бўлган, асрлар оша жаҳон цивили-зациясининг чорраҳасида келган бир миллатга дахлдор-лигингиздан қалбингиз ғурур ва ифтихорга тўлади. Советлар замонида ўтмиш билан фахрланилмас эди. Ҳар бир миллатнинг тарихи 1917 йилдан қоқ иккига аж-ратилиб, ярми оқ, ярми қора рангга бўяларди. Башарият- нинг келажагини башорат қилувчи худосиз «пайғамбар» ла римиз фикрича, дунё айланиб бир тилга, бир динга, бир миллатга келиши лозим эди. Утип, чамаси, рус тили, у «дин» — коммунизм, у миллат, эҳтимолки, совет социалис ток миллати эди. Одамлар улкан бир машинанинг винти. Бу винт бехато ишлаши учун мойлаб турилиши керак. Демак, моддий таъминотга зўр бериш лозим. У келажак авлод- ларнииг ризқи-насибасини ваҳшиёна талон-торож қилиш, яъни умуммиллат мулки бўлган қазилма бойликларимизни ададсиз ва меъёрсиз қазиб чиқариб, арзонгаров совуриш ҳисобига бўладими ёки ер ва сув ресурсларини аёвсиз, мулоҳазасиз ишлатиб, экологияни қайта ўрнига тушмайдиган даражага олиб келадими, буларнинг аҳамияти йўқ.

Бу винт вақтвақти билан бураб, тортиб турилиши ло зим. 70 йилда неча марталар тортилди. Энг кейингиси Ўзбекистон миқёсида «пахта иши» бўлди. Хуллас, давлат инсонга эмас, аксинча, инсон давлатга хизмат қилдирилди. Биз ҳамма нарсага дастлаб «оқ» империянинг, сўнг «кизил» империянинг кўзи билан боқцик. Тарихимиз, маданиятимиз, турмушимиз олдин рус, сўнг рус-совет — ҳамма-ҳаммаси шу қолипларга солинди. Асрий маданиятимиз туфайлигина ўзлигимизни тамоман йўқотишдан сақланиб қолдик. Илдизларимиз анча чуқурда экан, аслимизга тезроқ қайтмоқдамиз. Биз истиқлолнинг нималигини ўша 1991 йилда англаганмидик? Тўғри, ҳар бир ҳодисанинг мазмун-мохиятини англаб етмоқ учун муайян вақг керак. Айниқса, мамлакат тақцирида буюк ўрин тутувчи ҳодисаларни. Шоир ёзади: Юзни кўрмоқ қийин боқиб яқиндан, Ҳар парса йироқдан кўринар аён. Рост ran . 1991 йилнинг 31 августини — Президентимиз Мустақил- ликни эълон қилган Олий Кенгаш йиғилишини эсланг. Ноибларимиз дабдурустдан нима қилишларини билмай, довдираб қолган эдилар. Ҳолбуки, зал олқиш ва қарсак-лар забтидан ларзага келиши керак эмасмиди? Кўчалар ва хиёбонлар миллатнинг шодлик ва қувончига тўлиб ке- тиши лозим эмасмиди?! Нима, биз буни кутмаганмидик, кутган эдик. Зеро, ўз такдирини ўйламайдиган миллат дунёда йўқ. Ундай миллат ўлимга маҳкум бўлади. Фақат истиқлолнинг бунчалик осон келишини, шундай муқад-дас бир нарсанинг бирор кишининг бурнини ҳам қонат-масдан келишини кутмаган эдик. Ҳуррият олинмас ҳеч имкон ила, Магар олса мумкин эрур қон ила. Ҳуррият олинмади қурбонсизин Ки тарихларнинг сўзидир чунин, — деб ёзган эди шоир Сидқий Хондайлиқий. «Ҳуррият берилмас, олинур. Ҳеч нарса ила олиб бўлмас, фақат қон ва

қурбон плагина олиб бўлур. Ҳазрат Одам Атодан шу вақтгача ҳеч бир давлат ва мамлакатда ҳуррият- нинг берилгани, қон ва қурбонсиз берилгани тарихларда кўрилмайдур», — деб ёзади Мунавварқори Абдурашидхонов. Асримиз бошларидаги фидойи оталаримиз ҳуррият келишини кутиш эмас, уни қўлга киритиш, тортиб олиш учун жонбозлик қилганлар. Уларнинг 1904-1917 йиллар-даги миллатни уйғотиш ва истиқлол учун курашга бошлаш йўлида олиб борган ишлари халққа хизмат қилишнинг бетимсол намуналари эди. Улар мустақиллик ва озодлик учун жон олиб жон берган эдилар. Улар мустақилликнинг қадр-қимматини дил-диддан англаган, миллатнинг бир лаҳзалик эркин, мустақил ҳаёти учун жонини, жаҳонини беришга тайёр кишилар эди. 1917 йилнинг 27 ноябрида Туркистон мусулмонларининг фавқулодда ГУ қурултойи қоқ ярим кечада тарихий қарор қабул қилган, Мухторият эълон этган эди. Фитрат ўшанда бу кечани «Миллий лайлатулқадримиз» деб атади. Изтироб тўла қувончини эса шундай ифода этди: «Эллик Йилдан бери эзиддик, таҳқир этиддик. Қўли-миз боғланди, тилимиз кесилди. Оғзимиз қонади. Еримиз босилди. Молимиз таланди. Шарафимиз емурулди. Номусумиз ғасб қилинди. Инсонлигимиз оёғлар остига олинди. Тўзимлик турдик, сабр этдик. Кучга таянган ҳар буйруғга бўюнсундук. Бутун борлиғимизни қўлдан бердик. Ёлғиз бир фикрни бермадук, ёшунтурдук, имонла-римизга ўраб сақладук. Бу — Туркистон мухторияти! Маҳкама эшикларидан йиғлаб қайтганда, ёруқсиз турмаларда ётганда, йиртғуч жандарманинг тепкуси билан Йиқилғанда, юртларимиз ёндурулғонда, диндошларимиз осилғонда онгимиз йўқолди. Миямиз бузулди. Кўзимиз ёғдусиз қолди. Бирор нарсани кўролмадик. Шул чоғда тушкун руҳимизни кўтармак учун шул қоп-қоронғу дунё-нинг узоқ бир еринда ойдин бир юлдуз ялқиллаб турар эди. Бирор нарсага ўтмаган кўзимиз шуни кўрар эди. Ул нима эди: Туркистон мухторияти!» У ҳақда ўнлаб шеърлар ёзилди. Даврнинг кўзга кўрин-ган барча адиблари

уни қўллаб-қувватлаб чиқдилар. Ҳол буки, у борйўғи мухторият эди. Мамлакат ичида мамлакат, давлат ичида давлат бўлиб қолишдек нисбий бир мус-тақилликнигина қўлга киритган эдик. Бу жиҳатдан 1991 йилнинг 31 августи ўртасидаги фарқ ниҳоятда катта эди. Биз ҳеч бир шартларсиз, озод бўлган эдик. Ҳа, у қонсиз кечди. 70 йил ҳамду санода келган «со-циалистик система» нинг «совет турмуш тарзи» 4—5 йидда барбод бўлди. 1985 йилда тоталитар хонадоннинг тиқиб ташланган тирқишлари бир оз очилиб, озгина ошкоралик ва демократия шабадаси кирган эди, СССРнинг чириб, моғорлаб кетган биноси 1991 йилда қулаб тушди. Биз, 70 йил қўл-оёғи, оғзи-тили, ақли-шуури боғлаб ташланган, чинакам қулга - манқуртга айлантирилган бандалар со- циализмнинг бадбўй ва зимистон казармасидан ҳуррият ва эркинликнинг ёруғ, мусаффо майдонига чиқиб қолдик. Мустақилликнинг нурга чўмилтирувчи ҳаётбахш қуёши, озодликнинг кўкракларни тўлдирувчи мусаффо ҳавоси бизни сархуш қидди. Бир лаҳза карахт қолдик. Бу заҳарли химикатларга ўрганган тупроқнинг уларсиз ҳосил бермай қўйишига, чекишни бирдан ташлаган кишининг турли касалга чалиниш эҳтимоли борлигига ўхшаган бир ҳол эди. Мен мустақилликнинг илк кунларидаги, ҳатто илк йил-ларидаги маълум лоқайддик айрим ҳолларда эса ажаб-ланиш ҳолларини шундан деб биламан. Ўша кунлар билан боғлиқ бир воқеа эсимдан чиқмайди. Янглишмасам, ўша 1991 йилнинг 31 августи кечаси биз, бир гуруҳ зиёлилар вилоятлардан бирига ушбу воқеанинг аҳамиятини тушун- тириш учун жўнаб кетдик. Эртаси кун вилоят фаоллари тўпланди. Ҳар ким кўнглида борини гапирди. Мен 130 йиллик мустамлака зулми, 20-йилларда эса социалисток ғоянинг миллатни иккига бўлиб, ота-болани бир-бирига душман қилиб қўйгани ва 30-йиллардаги очлик-қаҳат-ликлар, қатағонлар онгли ва режали равишда уюшти-рилгани ҳақидаги рус матбуотида ўқиган гапларимни гапирдим... Ҳа, истиқлол Оллоҳнинг инояти билан, Юртбошимиз-нинг тадбиркорлиги билан қонсиз келди. Лекин унга осон-ликча эришдикми?

Аввало, у тарихнниг бизга берган, эҳги-молки, миллиондан бир имконияти эди. Ва у чиндан ҳам, Фитрат айтгандек, «лайлатулқадр» эди. СССР аталган бу қизил салтанат йиқилмоғи учун ё ундаги мазлум миллат-ларнинг барчаси фавқулодда бир уюшқоқлик билан бир-лашмоқлари ёки табиий бир ҳолда чиримоғи лозим эди. Тарихнинг билимдонлари буни қайта-қайта таъкидлаган эдилар. Шулардан бири кутилмаганда юз берган ва бу дақиқани чапдастлик билан ушлаб, вазиятга ҳокимлик қилмоқ зарурати туғилган эди. Бу биргина ҳушёрлик, ақл-зако эмас, жуда катта шижоат ҳам талаб қиларди. Мустақилликни эълон қилиш билан идора усули ҳам ўзгартирилди. Биринчилардан бўлиб президент республи-касига ўтдик. Узбекистан кўпгина собиқ республикалар-нинг мустақиллашишида намуна бўлди. Вақги келиб, бу тарих йилма-йил эмас, ойма-ой, ҳатто кунма-кун ўргани-лар. Чунки ҳар бир миллатнинг истиклол тарихи сингари Ўзбекистоннинг ҳам мустақиллик йўли йил ўтган сайин аҳамияти ошиб борадиган ҳодисалардандир. Мустақиллик йўли эса ҳеч қачон осон бўлган эмас. Уни олгунча ва олгандан кейинги ҳодисаларни эсланг. Тоталитар тузум ҳимоячилари қандай иғвогарликлар қил-мадилар?! Қардош туркий халқларни бир-бирига қайраб, томоша қилишнинг, сўнг эса «ана кўринг, сизларга би-рорта катта ака қозилик қилмаса, яшаб кетишингиз қийин», — деган фи крип тасдиқлатиб олиш учун қандай бадкорликларни ўйлаб топмадилар?! Юртбошимизнинг фавқулодда мулоҳазакорлиги, халқимизнинг эса кенгли-ги, сабр-тоқати, вазминлиги-босиқлиги туфайлигана мин-тақамизда бошланиб кетиши эҳтимоли бўлган ўзаро қир-ғин-баротларнинг олди олинди. Мустақил мамлакатимиз-даги олти йилдан буен собит турган сиёсий барқарорлик, шубҳасиз, энг жиддий ютукдаримиздандир. Тарих гувоҳ-ки, узоқ асоратдан кейин мустақиллик олган бирорта мам-лакат ўз аҳволини бирданига ўнглаб ололган эмас. Йил-лар, ҳатто ўн йиллар керак бўлган. Узоқ йиллар иқтисо- дий, сиёсий тазйиқлар остида яшашга тўғри келган. Биз-нинг шароитимиз бу жиҳатидан бениҳоя оғир эди. Икти-соднинг ҳамма жабҳалари марказга боғлаб қўйилган, иш-лаб чиқариш ускуналари иттифоқнинг турли жойларига

сочиб ташланган, сиёсат, мафкура юқоридан бошқари-лар, миллат тарихидан, анъаналаридан узилган, дин-эьти-қод бузилган эди. Бундай шароитда, шоир айтгандек, ҳай-батли ҳаёт денгизида, ҳалокатли тўлқинлар орасида сузиб бораётган кемаиинг дарғасига ғоят қийин эди. Лекин жуда қисқа муддатда Ўзбекистоннинг ўз тарақ-қиёт йўли ишлаб чиқилди. Бу йўл мамлакатимизнинг икти-содий имкониятларидан тўлароқ, самаралироқ фойдала-нишни халқимизнинг миллий қадриятлари, асрий анъа- налари, бой маънавиятини тиклаш билан қўшиб олиб боришни кўзда тутди. Биринчи навбатда, унинг жон-тани бўлган тилга давлат мақоми берилди. Унинг тараққиёти ва муҳофазаси давлат ҳимоясига олинди. Дин-диёнат қай- тарилди. Тарих ва келажагимизга ўз кўзимиз билан бо-қиб, ўз ақлимиз билан баҳо бера бошладик. Бу борадаги энг буюк хизматлардан бири ҳақли равишда Амир Темур-нинг халқимизга қайтарилиши ва «Туркистон — умумий уйимиз» шиорининг ўртага ташланиши бўлди. Бу иккала-сининг ҳар бири ҳам фавқулодда жасорат талаб қилади-ган ишлар эди. Чунки уларнинг ҳар иккаласи ҳам 130 йиллик мустамлакачилик сиёсатининг энг нозик нуқта- лари билан боғланган эди. Буларнинг ҳаммаси Миллат ва Ватан манфаатларини теран англашнинг ва унинг учун хизмат қилишнинг тимсолсиз намуналари эди. Ватаннинг бугунги ташвишларини кўздан кечирсан-гиз, асримизнинг боши билан охири ўртасида ажио бир ўхшашлик, яқинлик кўрасиз. Бир қатор мавзу-масалаларга ёндашишда бу жудаям аниқ сезилади. Эҳгимол, уларнинг шакли, ифодаси фар к, қилар, урғулари бошқа-бошқа ўринга қўйилгандай туюлар. Лекин яқинликни пайқамай иложин-гиз йўқ. Муқояса учун замонасининг эътиборли тарихчи ва сиёсатчиларидан А. 3. Валидийнинг қуйидаги фикр-му-лоҳазаларини келтирамиз: «...Бугунги хасталикнинг энг мушкул нуқгаси туркис-тонлиларнинг иқгисодий қулликка тушганлиги ва руслар-нинг кўплаб кўчириб келтирилиши натижасида бу ердаги туркларнинг ўз ватанларида нуфус жиҳатидан миллий оз-чиликка айланиб қолиш хавфидир», - деб ёзган эди у

1929 йидда. Бундан қутулмоқ учун эса, дунёга чиқмоқни, Ҳиндистон, Хитой ва Эрон каби мамлакатлар билан те мир йўллар орқали боғланиб, иқтисодий алоқага кириш-моқни «асосли ва бирдан-бир чора» деб билган эди. У ёзади: «Туркистоннинг жанубидаги Кушка темир йўли изла-ри билан Ҳиндистоннинг чет темир йўл станцияси Нью-Жемен орасидаги 600 чақиримлик масофа Ҳирот ва Қан-даҳор орқали бирлаштирилса ёхуд Кушка - Машҳад -Теҳрон ва Искандарун темир йўли қурилса, шубҳасиз, Туркистон учун қулликдан, бандилик фалокатларидан қутулиш йўллари таъмин этилган бўларди. Агар Хитой-дан Шарқий Туркистонга қурилмоқчи бўлган темир йўлни ҳам Жунғория орқали Еттисув билан бирлаштирилса, Тур кистон ўзининг жаҳон бозоридаги қадим мавқеини тик лар эди. Лекин руслар Туркистоининг бу йўллар орқали бошқа мамлакатлар билан алоқага киришишини ҳам, Ру-сиядан бошқа бирор ердан ўз сарф-харажати учун олди-берди қилишини ҳам хоҳламайдилар. Улар Туркистоининг бир замонлардагидек жаҳон савдосининг муҳим марказ-ларидан бири бўлишини орзу қиладилар. Фақат руслар бу ўлкада нуфус жиҳатидан ўз аксарият устунликларини таъ-мин этгандан сўнг, ҳар хил «сепаратизм» таҳликаси бар- тараф қилингандан сўнг. Буидай ҳолда Туркистонга таҳ-дид этган иқтисодий, маданий, ижтимоий фалокатлардан ва қулликдан қутулишнинг ўз табиий ҳуқуқларидан фой-даланган ҳолда келгусидаги тараққиёт ва инкишофини таъмин этувчи эиг сўнгги чора сиёсий истиқлолидир. Тур-кистон учун истиқлол ҳар бир ишнинг муқаддимасидир. Истиқлол бўлмаса, Туркистонга фақатгина четдан олиб келиш мумкин бўлган замонавий техник асбобларга йўл йўқ. Чунки руслар Туркистонга қелтирилишини хоҳлама-ган нарсаларнинг ва улардан бекитиқча, унинг бу ўлка-нинг тараққиётига сабаб бўладиган воситаларнинг кириб келишига албатта қаршилик кўрсатадилар. Шунинг учун Туркистон Россиянинг қай бир идора усулида яшамасин, юртни ўзи истаганча идора эта олмайди...» Дарҳақиқат, моддий-маънавий соҳадаги бугунги кун ишларимизнинг,

дунё билан эркин тенгма-тенг муноса-батларимизнинг негиз тоши мана шу истиқлоддир. Қутлуғ олти йиллик шодиёиаларида биз, биринчи нав-батда, ғалла ва еқилғи мустақиллигига эришиш борасидаги улкан ютуқларимизни, Амир Темурнинг жаҳоний зот си-фатида эътироф этилиб, тантаналари жаҳоний миқёс-ларда нишонланишини, бир замонлар Кауфман, Черняев, сўнг эса, Сталин каби оқ ва қизил империя устунлари қўйилган жойда, пойтахтимизнинг қоқ ўртасидаги хиё-бонда бугун унинг ўз эгасининг, буюк бобомизнинг улуғ-вор сиймосини кўриб ғурур ва қаноат ҳис қиламиз. Одамлар ҳам бугун олти йил оддингидек эмас. Мустақил Ўзбекистоннингташвиш ва қувончлари, улуғ бунёдкорлик-лар ҳали олдинда. Шу жумладан, биз гуманитар соҳа му-тахасисларининг ҳам олдида улкан вазифалар турибди... Хуллас, замон - илм замони.

Фойдаланилган адабиётлар: 1. Ислом Каримов ўзбекистон миллий истиқлол, иқтисод, сиёсат, мафкура, а.-жилд, -Т. «ўзбекистон» нашриёти,а996 2. Ислом Каримов Биздан озод ва обод Ватан қолсин, ғ-жилд, -Т., «ўзбекистон» нашриёти, а996 3. Ислом Каримов Ватан саждагоҳ каби муқаддасдир, қ-жилд, -Т., «ўзбекистон» нашриёти, а996 4. Ислом Каримов Бунёдкорлик йилидан, 4-жилд, -Т., «ўзбекистон» нашриёти, а996 5. Ислом Каримов Янгича фикрлаш ва ишлаш-давр талаби, 5-жилд, -Т., «ўзбекистон» нашриёти, а99и 6. Ислом Каримов Хавфсизлик ва барқарорлик тараққиёт йилида, 6- жилд, -Т., «ўзбекистон» нашриёти, а99ҳ 7. Ислом Каримов ўзбекистонда демократик изгаришларни янада чуқурлаштириш ва фуқаролик жамияти асосларини шакллантиришнинг асосий йиналишлари.-Т., «ўзбекистон» нашриёти

O'xshashlar

Маънавият ва мустақиллик

Мустақиллик адабиётшунослиги

Мустақиллик-маънавий тикланиш ва юксалиш

Маънавият нима

Мустақиллик ўзликни танимоқдир