Молия ҳақидаги иқтисодий таълимот - Iqtisodiyot - Referatlar

Молия ҳақидаги иқтисодий таълимот

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

133.5 KB

Ko'chirib olish

www.arxiv.uz Режа: 1. Молия ҳақидаги фаннинг тараққиёти. 2. Молия фанининг 1950-1990 йиллардаги фундаментал тадқиқотлари. 3. Молия ҳақидаги хорижий иқтисодчилар йирик намоёндаларининг назарий қарашлари.

Молия ҳақидаги фаннинг тараққиёти. Жамият тараққиётининг турли босқичларида марказлашган ва марказлашмаган пул фондларининг шаклланиши, тақсимланиши ва ишлатилиши юзасидан вужудга келадиган иқтисодий муносабатларни ўрганувчи молия фани иқтисодчи олимлар томонидан олиб борилаётган чуқур изланишлар таъсири натижасида шаклланган. Мазкур иқтисодчи олимлар томонидан яратилган молиявий назариялар жамиятнинг реал эҳтиёжлари билан текширилган ва агар улар реал ҳақиқатни акс эттирса ҳамда давлат ва аҳоли учун амалий тавсиялар бера олса фан томонидан очиқ тан олинган. Шу муносабат билан молия фанининг илмий асосларини ўзида ифодаловчи турли молиявий категорияларга оид иқтисодий қарашлар ва ғояларни ўрганиш муҳим аҳамият касб этади. Жамият тараққиётининг ҳар қандай босқичида иқтисодчи-олимлар томонидан ишлаб чиқилган назарий ғоялар давлатнинг фискал молиявий сиёсати ва молиявий қонунчиликнинг асосида ётади. Молия фани мустақил фан сифатида XIX аср бошларида шакллана бошлади. Бу даврда молия фани ўзининг фискал хусусияти ва маблағларнинг давлат эҳтиёжи ва ихтиёрига кўра ишлатилиши йўлларини ифодалаши билан белгиланади. Бу даврда рус молия фани соҳасида Н.И.Тургеневнинг «Солиқ назарияси тажрибаси» номли асарида солиқларнинг хусусияти, уларнинг давлат молияси ва мамлакат иқтисодиётидаги роли ёритилган. Молия фанининг XIX аср охири – ХХ аср бошларидаги тараққиётига қатор иқтисодчи олимлар ва ҳуқуқшунослар – И.Янжул, И.Озеров, И.Кулишер, Л.Ходский, В.Лебедев, С.Иловайский ва бошқаларнинг фундаментал ишлари муҳим ҳисса қўшди. Мазкур олимлар молия фанининг ҳам назарий, ҳам амалий масалаларини кўриб чиқдилар. Молия фани назарий асосларида улар прагматик ёндашувни қўллаб-қувватлаб «жамоа эҳтиёжларини қондириш» назариясининг тарафдорлари сифатида чиқдилар. Ушбу ҳолат И.Озеровнинг “Молия фани асослари” дарслигида аниқ ифодаланган: «Айрим эҳтиёжлар шахсий, алоҳида уринишлар орқали, қолганлари эса қатор шахслар жамоалари орқали

қондириладики, бунинг мақсадида тарих кишилар иттифоқининг турли кўринишларини яратди (давлат, уруғ, жамоа ва ҳ.к.). Индивидуал ҳусусиятдаги кўпчилик эҳтиёжлар ҳозирги вақтда жамоатчилик йўли билан қондирилмоқда ва жамоа эҳтиёжлари эса ҳозирги кунда улкан маблағларни талаб этади». Ушбу китоб давомида ёзилишича, «Молия фани молиявий хўжаликни, яъни турли иттифоқлар томонидан маблағларни шакллантириш жараёнидаги муносабатлар йиғиндисини ўрганади». Ушбу даврдаги иқтисодичи олимлар асарларида давлат молиясини ўрганиш муҳим ўрин эгаллаган. Бунда давлат дармадларининг қуйидаги масалалари атрофлича ўрганилган: давлат дармадлари тизими, турли давлатларда уларнинг ривожланиши, бюджетга олишнинг тартиби ва шакллари, давлат томонидан ушбу жараёнларни назорат қилиш, давлат бюджети тақчиллигини қоплаш манбалари, давлат кредитининг ривожланиши. Молия фанининг яна бир муҳим йўналиши – бюджет ва маҳаллий молия муаммоларидир. Мазкур иқтисодчи олимлар томонидан марказлаштирилган бюджет қурилиши ва маҳаллий бюджетларнинг ҳамда бюджет жараённининг қатор муаммолари кўриб ўтилган. Молия фани тараққиётида социал-демократик оқим вакилларининг ҳам алоҳида роли бор. Барса социал-демократлар учун умумий бўлган ҳолат молиявий ҳаёт кўринишларини ўрганишга юзаки ёндашув хос бўлиб, у назарий ғоялар ва ишланмаларнинг ҳокимият учун кураш эҳтиёжларига тобе қилиб қўйилганлиги билан хусусиятланади. Инқилобга қадар рус иқтисодчилари асарларининг асосий мазмуни – Россия молия сиёсатининг танқиди эди. Уларнинг кўп сонли мақолалари ва чиқишларида бюджет дармадлари ва харажатлари тизими танқидий кўриб чиқилди, эгри солиқларнинг ижтимоий хусусияти очиб берилди, инқилобдан олдинги даврдаги давлатнинг оғир молиявий ҳолати кўрсатилди. 20-йилларда молиявий таълимот ўша даврдаги ҳукмрон мафкура манфаатлари нуқтаи-назаридан талқин этилди. Уларда пул, молия ва кредитнинг қатор масалаларига тегишли эътибор берилган. Жумладан, унда банк ишини марказлаштириш ва миллийлаштириш, суғурта ишини миллийлаштириш, қоғоз

пуллар муомалага чиқарилишини чеклаш, ташқи ва ички қарзларни тўлашдан воз кечиш, солиқ тизимини ўзгартириш, даромад солиғини ислоҳ қилиш ва даромад устидан ҳақиқий назорат ўрнатиш ва ҳ.к. Пул муомаласини барқарорлаштириш ва солиқ тизимини ислоҳ қилишдан ташқари барча ушбу тадбирлар 20-йилларнинг бошларида амалга оширилди. Бу даврда иқтисодчилар томонидан ўрнатилган кейинги молиявий муаммолар асосан давлат олдида вужудга келган тактик вазифалар билан боғлиқ эди. Булар қаторида молиявий назорат масалалари, янги молиявий аппаратни шакллантириш, давлат молиявий аҳвонини яхшилаш пул ислоҳотларини ўтказиш ва турли ривожланиш босқичларида давлат молиявий сиёсатини юритиш алоҳида ўрин эгаллади. ХХ аср бошидаги бошқа иқтисодчилар ишларининг таҳлили шуни кўрсатадики, уларнинг молиянинг мазмуни ва аҳамияти, асосий молиявий категориялар (солиқлар, бюджет, давлат кредити ва ҳ.к.) кам ўрганилган. Бу ишларда фақатгина давлат молия хўжалигини бошқариш билан боғлиқ масалаларгина қисман ўрганилди. Бу ҳолат инқилодан кейинги дастлабки даврларда молияни ўрганиш инқилобдан олдинги қатор иқтисодчилар – И.Янжул, И.Озеров, Л.Ходский ва улар издошларининг (Я.Торгулов, И.Кулишер, Ф.Меньков) ишларига асосланди. Молия фанининг ушбу ҳолати 1920-йилларнинг ўрталаригача сақланиб қолди. Молия фани тараққиётида собиқ иттифоқ даври молиявий қарашлари алоҳида ўрин эгаллайди. Иқтисодиётн ва молияни бошқаришнинг маъмурий усулларига ўтиш билан молия ҳақидаги илмий қарашларни тартиблаштириш ва қайта кўриб чиқиш, уларни синфий кураш манфаатларига бўйсундириш зарурати туғилди. Бундай ҳаракатнинг ёрқин далили сифатида собиқ иттифоқ молияси ҳақидаги фаннинг яратилиши бўлдики, у собиқ совет молиясининг капиталистик давлатлар молиясидан устунлигини асослашга қаратилди. Мазкур фаннинг шаклланиш даври 1920- йилладан 50-йилларнинг бошигача давом этди.

Ушбу жараённинг биринчи босқичида молия фанининг биринчи беш йиллик топшириқлари бажарилишининг бориши жараёнда вужудга келган айрим масалалари ишлаб чиқилди. Бироқ, бу даврда молия фани социалистик амалиётнинг янги хусусиятлари ва кўринишларини умулаштиришга ҳаракат қилинди. Бу ишлар қаторига Д.Кузоаков, Г.Тиктин, А.Буковецкий ишларини ва асосан Д.Боголеповнинг «Молия фанининг қисқача курси» дарслигини келтириш ўринлидир. Бироқ, бу ишларда кўзланган мақсадга эришилмади. Ушбу фикримизни мазкур дарсликда молия фанига берилган таъриф тасдиқлайди: «молия фани… эски жамият қолдиқларини тугатиш ва янги жамият қуриш учун асослар яратувчи ижтимоий муносабатларни ўрганмоғи лозим» (Д.Боголепов «Молия фанининг қисқача курси». – Харьков, 1925, 33 б.). Д.Боголепов томонидан молияни тушунишнинг бундай талқини (шу даврдаги бошқа иқтисодичилардаги каби) «жамоа манфаатларининг қондирилиши» назариясига асосланган. Бундай ҳолат собиқ иттифоқ тараққиётининг ушбу даврида молия назариясига оид бирорта ҳам илмий изланишнинг катта ютуқ сифатида очиқ тан олиниши ва қўллаб-қувватланиши учун имкон бермади. Молия фани тараққиётининг иккинчи даври (1931-1956) молия фанининг предметига ягона қарашларнинг шаклланиши билан хусусиятланади. Ушбу даврнинг илғор вакили бўлмиш В.Дьяченко ўзининг кўп сонли ишларида молия назариясининг асосларини ишлаб чиқди: молиянинг моҳияти ва функциялари, ижтимоий такрор ишлаб чиқаришда молиянинг роли, миллий даромаднинг тақсимланишида молиянинг ўрни, молия тизимининг таркиби ва ҳ.к. Бироқ, В.Дьяченконинг молия тушунчасига берган таърифи классик иқтисодчилар илмий дунёқараши билан чекланган эди: «давлат молияси пул муносабатлари тизими бўлиб, улар асосида даромад ва жамғармаларни режали тақсимлаш орқали давлатнинг функцияси ва вазифаларига боғлиқ бўлган марказлашган ва марказлашмаган пул фондлари ташкил этилиши ва ишлатилиши таъминланади». (Дьяченко В.П. Молия назарияси масалалари. – М.: 1957. – 68 б.)

В.Дьяченконинг ишлари дастлабки дарсликларнинг назарий асосини ташкил этди. Ушбу дарсликларга «СССР молияси» (1933й) ва «СССРда молия вакредит» (1940 й.) мисол бўлади. В.Дьяченко фикрларининг асосий ғоялари унинг «Совет молиясининг моҳияти ва функциялари масалаларига оид» асарида ёритилган. Молия фанининг амалий муаммоларини ўрганиш бу даврда асосан қуйдаги йўналишлар бўйича олиб борилди: - молиявий категориялар тараққиёти тарихини ўрганиш. Бу йўналишдаги изланишларга К.Плотниковнинг бюджет тарихига оид, А.Зверев ва Э.Вознесенскийларнинг Улуғ Ватан уруши йилларида молиянинг тараққиёти муаммоларига бағишланган китоблари мисол бўлади. - ушбу йиллар молиявий амалиёт тажрибасини тадқиқ этувчи изланишлар. Бу соҳадаги ишлар юзаки хусусиятга эга эди ва кўпроқ молиявий таълим тизимида фаол ишлатилган. Иқтисодий назариядаги догматик қарашларнинг бартараф этилиши молия фанида бир томонлама ёндошувликка чек қўйди. 1950 йиллар охири 1970 йиллар бошларида иқтисодчиларнинг молия назариясига оид кўплаб ишлари яратилди. Уларнинг муҳимларидан қуйидагилар ажралиб турар эдилар: А.Александровнинг «Давлат молияси» (1965), А.Бирманнинг «Молия назариясининг очерклари» (1968; 1972; 1975), В.Вознесенскийнинг «Молия назариясининг мунозарали масалалари» (1969), Г.Точильниковнинг «Молия» (1974) ва ҳоказо. Шу даврнинг ўзида бир қатор «СССР молияси» ва «СССРда молия ва кредит» фанлари бўйича дарсликлар ва ўқув қўлланмалар нашр қилинди. Молия назарияси масалалари бўйича баҳсларнинг моҳияти, молиянинг кенгайтирилган такрор ишлаб чиқариш тизимидаги ўрнини аниқлаш билан боғлиқдир. Бу даврдаги ягона сиёсий иқтисод назариясига асосланиб, ҳар хил қарашларга эга муаллифлар 2 гурухга бўлинади. Биринчи гуруздагилар: молиянинг ўрни бу – фақатгина эквивалентсиз характерга эга бўлган пул маблағларини тақсимлаш муносабатлари тизимидир. Шундан келиб чиқиб молия фақатгина тақсимлаш орқали моддий ноз-неъматларни

ишлаб чиқариш, айирбошлаш ва истеъмолга бевосита таъсир қилади деб ҳисоблайдилар. Бу гурухнинг ёрқин намоёндалари В.Дьяченко, Г.Точильников ва И.Шеременов каби олимлар эди. Иккинчи гурух иқтисодчилар (Э.Вознесенский, А.Александров, А.Бирман) бошқа нуқтаи-назардан қараш тарафдоридирлар. Уларнинг фикрича, молия муносабатлари – барча тўрт ёки бир неча кенгайтирилган ишлаб чиқариш жабҳалари билан боғлиқдир. Бундай ёндошиш молиянинг кенгайтирилган қарашларини тавсифлайди. Бундай фарқланувдан келиб чиқиб ўзларининг назарий концепцияларига асосланиб иқтисодчи олимларнинг молиянинг иккинчи (ҳосилавий) муаммоларига (молиявий муносабатларнинг хусусиятлари, молиянинг функциялари, молиянинг чегаралари молия тизимининг таркиби ва ҳ.к.) қарашлари фарқланади. 1950-йиллар охири 60-йиллар бошларида молия назариясининг ривожланиб бориши билан бирга молиявий тадқиқотлар ва изланишларнинг янги тури, йўналиши шакллана бошлади. Агар 1930 йиллардан 50-йиллар бошига қадар бўлган тадқиқод ва изланишларда молиявий муносабатларнинг амалиётдаги ташкилий асослари кўпроқ юзаки ва тузумни мақтовчи синфий ёндашувларга суянган бўлса, 60-йиллар бошидан хўжалик ислоҳотлари бошланган даврдаги изланишларда айрим молиявий дастакларни такомиллаштириш учун аниқ таклифлар ва амалиётдаги камчиликларни танқид қилиш ҳолатлари далил кузатила бошланди. Бу соҳада, аввало, А.Бирманнинг асарларини келтириб ўтиш жоизки, уларда корхона молиясини ташкил этиш муаммолари юксак савияда тадқиқ этилган. Унинг китобларида илк бор молиявий категорияларнинг хўжалик ҳисоби шароитидаги ишлатиш муаммолари талқин этилдики, муаллиф фикрича, уларда ўша даврдаги бозор хўжалиги элементларининг амал қилиш хусусиятлари ўрганилган. Бу даврда молиявий ресурсларнинг моҳияти, корхоналар молиясини бошқариш муаммолари ҳақида илк бор ўрганилди. А.Бирманнинг ишлари корхоналар молиясини 60-80-йилларда тадқиқ этган қатор иқтисодчилар (П.Бунич,

Г.Базарова, В.Сенчагов, С.Ситарян, М.Романовский ва бошқалар) учун муҳим туртки берди. Ушбу даврда бюджет соҳаси муаммоларини ўрганиш ики йўналишда олиб борилди:  бюджет дармадлари ва харажатларини такомиллаштириш муаммолари;  маҳаллий бюджетларни ташкил этиш муаммолари. Ушбу даврда молия фанидаги идеологик-догматик қарашлар устунлиги ва маълумотларнинг етишмаслиги сабабли бюджет муаммоларини комплекс ўрганиш имкони бўлмади. Бу даврда давлат бюджети муаммоларига бағишланган ишлар қаторида С.Ситанян, Я.Либерман, В.Родионова, Л.Павловаларнинг ишларини келтириш мумкин. Суғурта муаммоларини ўрганишда суғурта ишига давлат монополиясининг мавжудлиги салбий таъсир кўрсатди. Бу соҳадаги изланишлар классик иқтисодчиларнинг суғурта фондларининг зурурлиги, моҳияти ва роли ҳақидаги қарашларига асосланибгина қолгани учун етарлича илмий янгиликка эга бўлай қолди. Суғуртага оид амалий ишланмалар Госстрах томонидан қўлланилаётган суғурта турлари бўйичагина амалга оширилди. Мазкур даврдаги суғурта назарияси ва амалиётига оид қарашларни умумлаштирувчи ишлар қаторига Л.Мотилев, Л.Рейтман, Е.Коломин кабиларнинг ишларини мисол қилиб келтириш мумкин. Мазкур даврда хорижий давлатлар молиявий муносабатларини таҳлил этиш ва танқидийўрганишга кўп эътибор берилди. Бу масалада, бир томондан, капитализм молияси тараққиётига оид йирик ишларни (Б.Болдирев, Л.Дробозина, Л.Павлова, Л.Окунева ва бошқалар), иккинчи томондан эса социалистик давлатларда молиявий дастаклар амал қилиши хусусиятлари ва ривожланиш тенденцияларини ўрганишга оид (Д.Бутеков, Ю.Кашин ва бошқалар) қарашларни ажратиб кўрсатиш лозим.

Молия фани тараққиётининг ҳозирги босқичи унда чуқур назарий ва амалий ишларнинг камлиги билан хусусиятланмоқда. Ҳозирги мавжуд ишлар жараёнларни одди тавсифлашга қаратилган, бошқалари мавжуд қарашларни ўзгарувчан замон талабига мослаштириш учун ҳаракат ифодаси, учинчи йўналиш ишлар эса хорижий муаллифлар ишларини компилятив баён этишга қаратилгандир. Бининг бир қатор сабабларини келтириш мумкин:  Илгари устун бўлган марксистик иқтисодий дунёқарашдан анча четлашилди ав бу албатта, ижобий ҳол. Эски мавжуд йўналишлар бўйича мунозаралар, илмий баҳслар юритиш долзарб аҳамият касб этмай қўйди, чунки барча асосий муаммолар ва омиллар ҳар қайси томон вакиллари ишларда тўлиқ кўриб чиқиб бўлинган.  Кўпчилик иқтисодчиларнинг бозор иқтисодиёт қонуниятларини талқин қилишнинг ҳозирги замон услубиятини ва усулларини қўллашга тайёргарлиги даражасининг етишмаётганлиги ва барқарор молиявий маълумотлар базасининг яратилмаганлиги туфайли қийин кечмоқда.  Молияга оид фундаментал ва амалий изланишларни такомиллаштиришнинг барқарор ҳуқуқий базаси етишмаслиги.

Молия фани тараққиётининг тарихий асосларини ўрганишда Ўзбекистон Республикаси амалиёти ҳамда миллий иқтисодчи-олимларимизнинг қўшган ҳиссаларини ўрганиш ҳам муҳим ҳаётий аҳамият касб этади. Молия фани тараққиётида иқтисодий олий ўқув юртлари, жумладан, Тошкент Молия Институтининг бой тарихий тажрибаси, унда фаолият юритган молиячи-иқтисодчи олимларнинг илмий меросини ўрганиш катта назарий, услубий манба бўлиши мумкин. Тошкент Молия Институтининг «Молия» кафедраси институтнинг энг дастлабки кафедраларидан бири бўлиб, у 1933 йилда ташкил топган. Дастлабки йилларда айрим фанлардан дарс бериш учун Республика Молия вазирлиги ва давлат режа комиссиясининг ходимлари сафарбар қилинган эди. Биринчилардан бўлиб институтни 1936 йили 20 киши тамомлаб молия бўйича ихтисослигига эга бўлишган. Урушдан олдинги йилларда кафедра Санкт-Петербургдан диссертация ҳимоя қилиб келган фан номзодлари ҳисобига кенгайиб 1930-40 йилларда ўзининг дастлабки илмий асарлар тўпламини нашр қилди. Унга киритилган дастлабки илмий асарлар тўпламини нашр қилди. Унга киритилган мақолалар асосан молия тарихи ва ўша даврдаги республика молиясининг муаммоларига бағишланганди. II жаҳон уруши йилларида кафедра бошқа шаҳарлардан кўчиб келган ўқитувчи ва талабалар иштирокида ўз ишини давом эттирди, ўқув режаларида маълум ўзгаришлар содир бўлди. 1941 йилда кафедра мудири қилиб профессор А.К.Шмидт тайинланди ва 1943 йилда унинг раҳбарлигида аспирантура ташкил қилинди. Аспирантлар орасида биринчи бўлиб, 1949 йилда Ҳ.Р.Собиров номзодлик диссертациясини ёқлади. Шундай кейинги йилларда кафедрада Х.М.Муродов, А.Ф.Красников, О.Ф.Модина, К.М.Попадюк ва бошқалар бирин-кетин иқтисод фанлари номзодлари илмий унвонига сазовор бўлдилар.

Профессор А.К.Шмидт 1945 йил вафотидан сўнг дастлаб кафедрага профессор И.Н.Тоғаев, кейин М.М.қориев мудирлик қилдилар. 1959 йилдан то 1989 йилгача 30 йил давомида кафедрага профессор Х.Р.Собиров бошчилик қилди. Бу етук олим 1968 йилда докторлик диссертациясини ёқлаб, йиллар ўтиши билан кафедрада К.Яхяев, Б.Абдурахманов, З.Забирова, М.Фозилов каби шогирдлар тайёрлади. Шу давр ичида кафедра ташаббуси билан 200 босма табоқ ҳажмида монография, мақолалар тўплами, анжуман ва симпозиум тезислари нашр қилинди. Давлат энциклопекдияси учун молия масалалари бўйича юзлаб мақолалар киритилди. 1977 йилда Иттифоқ миқёсида «Молия-кредит механизми» мавзусида илмий анжуман ўтказилди. 1980-90 йилларда кафедра эришган муваффақиятларини кўзда тутиб, унинг мудири профессор Х.Р.Собиров «Халқлар дўстлиги» нишони билан тақдирланди. 1989-94 йилларда кафедрага йирик иқтисодчи олим К.Яхяев мудирлик қилди. Бу йилларда кафедра томонидан солиқ, молия, халқ хўжалиги тармоқлари учун молиячилар тайёрлашда 40 дан ортиқ профессор-ўқитувчилар хизмат қилдилар. Ҳозида, К.Яхяев солиқ соҳаси бўйича йирик олимдир. Ўтган йиллар давомида профессор-ўқитувчиларнинг малакасини оширишда Москва Молия Академиясининг хизматлари беқиёсдир. Бундан ташқари кафедра Санкт-Петербург Иқтисод ва Молия Универтитети, Украина Молия Институти, Олмота Халқ хўжалик институти ва бошқа давлатлар молия институтлари билан бевосита яқин илмий алоқада бўлган. Бугунги кунда кафедра мавқеи анада кенгайиб хорижий мамлакатлар молия институтлари билан ҳам узвий алоқалар олиб борилмоқда. Ушбу даврда молия фанига оид фундаментал тадқиқотларни келтириб ўтишда молия фани бўйича Ўзбекистон Республикасида мавжуд иқтисод фанлари докторларини таъкидлаб ўтиш жоиздир. О.Олимжонов, Ж.Зайналов, Т.Маликов, А.қодиров каби етук иқтисодчи-олимлар шулар жумласидандир.

Хорижий иқтисодчи-олимларнинг молия фанига қўшган ҳиссаларининг тарихий-мантиқий таҳлили шуни кўрсатадики, ҳозирги кунда ушбу қарашлар мавжуд иқтисодий таълимотларнинг муҳим асосини ташкил этмоқда. Марказлашган ва марказлашмаган пул фондларини кишилик жамияти тараққиётининг турли босқичларида ташкил топиши, тақсимланишива ишлатилишини ўрганувчи молия фани иқтисодчи-олимлар изланишларининг таъсири остида шаклланади. Мазкур иқтисодчи-олимлар томонидан яратилган молиявий назариялар жамиятнинг реал эҳтиёжлари билан текшириб борилди ва агар давлат ва аҳоли учун амалий тавсия бера олсагина фан томонидан тан олинди. Шу нуқтаи-аназардан молия фанига оид билимларни шакллантирувчи молиявий категориялар (давлат харажатлари, солиқлар, кредит, бюджет)нинг назарияларини ўрганиш муҳим аҳамият касб этади. Иқтисодчи-олимлар томонидан ишлаб чиқилган назарий ғоялар ва тавсиялар давлат фискал сиёсати ва молиявий қонунчиликнинг асосини ташкил этади. Хорижий иқтисодчи-олимларнинг молия фани шаклланиши ва ривожланишига қўшган ҳиссаларини ўрганишда тарихийлик ва мантиқийлик нуқтаи-назаридан ёндошув бу масалада қуйидагиларга эътибор беришни талаб қилади:  сиёсий иқтисод классикларини иқтисодий қарашларида молия фани муаммоларининг ўрганилишини таҳлил қилиш;  янги тарихий мактаб вакилларининг молиявий қарашларини ўрганиш;  иқтисодчилар асарларида молиявий муаммолар талқинини ёритиш;  кейнсчилик, янги кейнсчилик вакилларининг молия фани тараққиётига қўшган ҳиссаларини ьаҳлил қилиш  неоклассик оқим вакиллари молиявий қарашларини ўрганиш;  посткейнсчилик вакиллари қарашларининг молиявий жиҳатдан таҳлил қилиш. Сиёсий иқтисод классиклари концепцияларининг молиявий жиҳатлари.

Жамият тараққиётининг барча босқичларида иқтисодий назарияларда молиявий концепциялар муҳим ўрин эгаллади ва умуман бюджетнинг иқтидиётга таъсири муаммосини сиёсий иқтисод классиклари (Буюк Британияда – У.Петти, А.Смит ва Д.Рикардо, Францияда – П.Буагильбер) чуқур ўрганган эдилар. Молия фанининг асосчиларидан бири Адам Смит (1723-1790) ўзининг «Халқ бойлигининг табиати ва сабаблари ҳақидаги тадқиқот» (1776) асарида давлат молиясининг моҳияти ҳақидаги муҳим асосларни ишлаб чиқдики, ушбу таълимот ишлаб чиқариш ва ноишлаб чиқариш меҳнати ҳақидаги ғояга асосланади. Унинг фикрича, ишлаб чиқариш (унумли) меҳнати – бевосита капиталга айирбошланадиган меҳнатдир, ноишлаб чиқариш (унумсиз) меҳнат эса – даромад учун, яъни иш ҳақи ва фойда учун меҳнатдир. Мазкур назария ғояга асосланиб, А.Смит (унинг кетидан Д.Рикардо) молиявий категориялар (давлат даромадлари ва харажатлари)га тавсиф берди. У солиқлар ҳисобига олинган давлат дармадларининг барча ёки деярли барча қисми ноишлаб чиқариш (унумсиз) меҳнат учун сарфланишини исботлади. Шунинг учун унинг фикрича давлат харажатлари капиталининг жамғарилиши ва миллий дармад ўсиши имкониятларини камайтиради. Айнан мана шундан унинг солиқларга нисбатан салбий муносабати келиб чиқди. А.Смит яратилган қийматни унумсиз – сарфланишига олиб келувчи ва бунинг асосида ишлаб чиқарувчи кучлар тараққиётига ғов бўлаётган давлат харажатларини камайтириш зарур деган хулосага келди. Классик буржуа сиёсий иқтисоди концепциясининг асосий ғояси-капитал жамғариши учун иқтисодий қулай шароитларнинг таъминланишидир. Давлат харажатлари сиёсатини танқид қилар экан А.Смит уларнинг маълум қисми ишлаб чиқаришнинг умумий шароитини муҳофаза этиш нуқтаи-назаридан зарурийлигини тан олган эди. А.Смит иқтисодий қарашларида солиқ назарясига алоҳида эътибор беришди. У солиққа тортишнинг мақсадга мувофиқ тизимини ташкил этишнинг тўрт асосий тамойилини ишлаб чиқди:  солиқларнинг солиқ тўловчилар имкониятларига қараб тўланиши;

 солиқларнинг миқдори ва уларни тўлаш муддатларнинг олдиндан аниқ белгилаб қўйилиши;  солиқларнинг солиқ тўловчи учун қулай вақтда тўлаши;  солиқлар йиғишда харажатлар минимал бўлишининг таъминланиши. Тарихан ушбу тамойиллар янги шаклланиб келаётган буржуазия синфи эҳтиёжлариниакс эттириб, дворянлик ва диний идораларнинг феодал тизимининг асосий ижтимоий гуруҳлар сифатидаги имтиёз ва енгилликларини бартараф этишга қаратилган эди. А.Смит ишлаб чиққан ушбу тамойиллар буржуа давлатлари томонидан солиқ сиёсатини юритишда қўлланилди. Турли солиқ турлари (эгри солиқлар, иш ҳақига солиқ)ни таҳлил қилар экан, А.Смит уларга жамият иқтисодий тараққиёти нуқтаи-назаридан баҳо берилди. Истеъмол товарларига эгри солиқлар улар баҳосининг ўсишига олиб келдики, бунинг натижасида ишлаб чиқариш харажаталари янада ўсди ва оқибатда уларнинг сотилиши ва истеъмол даражаси пасайди. Иш ҳақига солиқни ўрганар экан, даромадини солиққа тортиш унинг фикрича, тадбиркор ва авансланган капиталнинг ўсишига ёки ишчи кучи харид қуввати ва имкониятининг пасайишига олиб келадики буларнинг ҳаммаси бозор талабига салбий таъсир кўрсатади. Шундай қилиб, А.Смитнинг солиқ концепцияси фақат ягона мақсадга- капитал жамғарилишини рағбатлантириш ва ишлаб чиқарувчи кучлар тараққиётини жадаллаштиришга қаратилган эди. Давид Рикардо (1772-1823) ҳам ўзининг «Сиёсий иқтисод ва солиққа тортишнинг бошланиши» номли бош асарида умуман юқоридаги фикрни қўллаб қувватлади. Меҳнатнинг қиймат назариясидан келиб чиқиб, у «барча солиқлар ё капитал ёки даромадга бевосита таъсир кўрсатади» деб ҳисобланган эди. Агар солиқлар капиталдан олинса-унумли меҳнатни сақлаш учун қаратилган фондни камайтиради.

Солиқларнинг даромадлардан тўланишида эса капиталнинг жамғарилиши ёки солиқ тўловчининг истеъмоли камаяди. Бирламчи эҳтиёж товарларига солиқ солиш улар баҳосининг ўсишига олиб келадики, бунинг оқибатида истеъмолчилар зарар кўради. Д.Рикардо фикрича товарлар ва иш ҳақига солинган ҳар қандай солиқ иш ҳақининг ўсишига ва фойданинг камайишига олиб келади. Шу муносабат билан Д.рикардо «солиқлар умуман буюк фандир» деган хулоса қилди. Солиққа тортиш ўсиши ёки ҳукумат ҳаражатларининг ортиши билан халқ истеъмоли камаядики, бу ҳолат ишлаб чиқаришда ўз салбий аксини топади. Шунинг учунҳукуматнинг вазифаси капитал жамғарилишини рағбатлантиришдир. Мамлакат келгуси ишлаб чиқаришини таъминлаш лозим бўлган фойда солиққа тортилмаслиги лозим деб таъкидлаган эди Д.Рикардо. шундай қилиб, классик буржуа сиёсий иқтисоди (А.Смит ва Д.Рикардо, уларнинг издошлари) умуман давлат харажатлари ва солиқларга нисбатан иқтисодий сиёсатнинг концепциясини аниқлаб берди. XVIII аср охири ва XIX аср бошларида қатор ва илғор давлатларнинг молиявий сиёсати янги синф – буржуа манфаатларини ифода этиб, давлатнинг мамлакат хўжалик ҳаётига аралашмаслик тамойилига асос солдилар. XIX асрдаги ишлаб чиқаришнинг юқори суръатларда ривожланиши меҳант ва капитал ўртасидаги зиддиятларнинг кучайишига олиб келди. Ушбу даврда қатор иқтисодчиларнинг давлатнинг турли ижтимоий гурухлар манфаатларини ҳисобга олган ҳолда ўз сиёсатини бир мунча ҳаётга мослаштириш юзасидан талаб ва таклифлари юзага кела бошлади. Инглиз олими Джон Стюарт Милль (1806-1873) мамлакатда ижтимоий тинчлик ва зиддиятларни юмшатиш мақсадида даромадларни тақсимлаш соҳасига қатор ўзгартиришлар киритиш лозимлиги ҳақидаги таклиф билан чиқди. У томонидан бойликни нисбатан тенг миқдорда тақсимлаш учун оқилона солиқ тизимнинг янги тамойиллари ишлаб чиқилди. Яшаш учун зарур бўлган даромадга тенг бўлган «солиқ олинмайдиган минимумни киритиш» ғояси ҳам айнан мазкур олимга тегишли эди.

Дж.С.Милль «Хизматларнинг солиқ назарияси»ни тўлиқ ишлаб чиқдики, унга кўра ҳар бир инсон давлат учун ўз даромадининг бир қисмини ундан олинаётган мадад чора-тадбирлари учун беришлари лозим. У солиқларни давлат харажатлари билан бевосита бирга ҳолда ўрганди ва улар ўртасида қатъий боғлиқликни ёритиб берди. Ушбу ғояларни кейинчалик швед иқтисодчилари К.Виксель ва Э.Линдалар такомиллаштирдилар. Бизнинг замонамиздаёқ мазкур назария америкалик олим П.Самуэльсон қарашларининг шаклланишига таъсир этдики, унинг фикрича, «солиқларнинг ўсиши давлат хизматларига бўлган эҳтиёжнинг ўсиши билан бирга бормоғи лозим». Швейцариялик иқтисодчи Ж.Сисмонди (1773-1842) майда товар хўжалигини ҳимоя этиб тараққий этган давлатлар молия сиёсатини танқид қилди. Унинг қарашлари айниқса, давлатнинг протекционистик сиёсатга қарши қаратилган эдики, бу сиёсат олим фикрича, «миллат учун зарар»дир. Бироқ, протекционистик сиёсатни танқид қилиш билан бирга, Ж.Сисмонди мамлакат халқ хўжалигида катта роль ўйнай бошлаган йирик капиталнинг ўсиб борувчи аҳамиятини баҳолай олади. Янги тарихий мактаб концепциялари. 1870 йилларда янги тарихий мактаб вужудга келдики, унга немис олимлари (Г.Шмоллер, М.Вебер, А.Вагнер ва бошқалар) асос солдилар. Давлат молиясини тадқиқ этиш билан кўпроқ А.Вагнер шуғулланди ва «давлат ёрдамида капитални жамғаришнинг янги имкониятлари» ҳақидаги фикр ва мулоҳазаларни таклиф этди. Давлат фаолияти ҳажмини (маъмурий, ижтимоий-маданий, инвестицион ва ҳ.к.) кенгайтириш нуқтаи назардан келиб чиқиб у солиққа тортишнинг 9 та тамойилини ишлаб чиқди ва уларни тўртта бўлимга гуруҳлаштирди: - етарлилик ва ҳаракатчанлик; - тегишли манба ва объектнинг танлаб олинувчанлиги; - умумийлик ва тенглик;

- аниқлик, қулайлик ва арзонлик. Моҳиятан ушбу тамойиллар илгаридан маълум бўлган А.Смитнинг тамойиларини тўлдирди. Буржуа сиёсий иқтисодий классиклари кетидан А.Вагнер ҳам «молия – давлат томонидан мамлакатда даромадлар ва бойликни адолатли тақсимлашга эришиш учун ишлатилади» – деган хулосага келди. Классик иқтисодчилар асарларидаги молиявий муаммолар. XIX аср ўрталаридан ва унинг охирига қадар молия фани марксистик дунёқараш таъсири остида эди. Капитализм шароитида молиянинг моҳияти, алоҳида молиявий категорияларнинг роли ва аҳамияти классик иқтисодичилар томонидан ишлаб чиқилди. Мазкур иқтисодчиларнинг давлат молиясига бағишланган йирик махсус ишлари бўлмасада, капитализм молиявий муаммоларининг айримлари қатор ишларда XIX аср ўрталарида Англия бюджети, 1840 йилларда Пруссия ва француз бюджетларининг тавсифига оид кўп сонли мақолаларида кенг ёритишган. Классик иқтисодчилар монополистик капитализмга қадар бўлган даврдаги давлат бюджетининг синфий хусусиятини очиб берди, давлат ноишлаб чиқариш (унумсиз) харажатларнинг ўсишининг халққа қарши хусусиятини ёритди, давлат заёмлари ва солиқларнинг баоғлиқлигини кўрсатиб берди. Капиталнинг дастлабки жамғарлиши усулларини ўрганар экан, классиклар улар таркибига биринчи навбатда молиявий усулларни – давлат харажатлари, давлат кредити ва солиқ тизимини киритди. Айнан шу усуллар капитал жамғарилишининг тез ўсишини таъминлади ва капиталистик ишлаб чиқаришнинг муттасил ўсиши учун моддий асос яратди.

Классик иқтисодчилар муҳим молиявий категория бўлмиш – солиқларга алоҳида эътибор бердилар. Солиқларнинг моҳиятини ўрганар экан, улар доимо «солиқ - барча меҳнаткашларни қўшимча эксплутация қилишнинг қуролидир», деб ҳисоблаб келдилар. Солиққа тортиш тизимини тадқиқ этишда классик иқтисодчилар кўпроқ тўғри солиқларга ва аввало, даромад солиғига эътиборни қаратди ва солиққа тортишнинг прогрессив шаклларини ёқлаб чиқди. Давлат бюджетининг моҳиятини таҳлил қилар экан, классик иқтисодчилар «бюджетнинг асосий масаласи - унинг харажат ва даромад қисмининг ўзаро нисбати, яъни бюджет қолдиғи (тақчиллик ёки ортиқчалик)ни аниқлашдир» деб ҳисоблади ва айнан бюджет қолдиғи солиққа тортишнинг камайиши ёки оширилишини белгилашини таъкидлади. Бироқ классик иқтисодчиларнинг «молия сиёсати таъсири остида амалга ошувчи капитал жамғарилишининг бориши билан ишчилар синфи шароити ёмонлашади» деган хулосаси асосланмай қолди. Классик иқтисодчилар давлат ва давлат молиясининг фойда, фоизлар, рента ва иш ҳақи ўртасидаги нисбатларни ўзгартира олиши имкониятларини инкор этди. Бундан ташқари классик иқтисодчилар ортиқча ишлаб чиқариш цикли инқирозларини таҳлил қилишда давлатнинг иқтисодий, шу жумладан молиявий сиёсатини бўшаштирмаслиги лозимлигини таъкидлади. XIX аср охири XX аср бошлари марксистик ғояга қарши бўлган «юқори фойдалилик назарялари»нинг кенг тарқалиши билан хусусиятланади. Мазкур оқим молия соҳасини ҳам қамраб олди. Унинг асосчилари фикрларининг турли туманлигига қарамай меҳнатнинг қиймат назариясига қарши чиқдилар, уни харидорлар ҳоиши билан бегиланувчи баҳо таҳлили билан алмаштириш таклифини бердилар. қатор муҳим молиявий категориялар, жумладан, давлат харажатлари ва солиқлар ушбу оқим вакиллари томонидан давлат ва хусусий шахслар ўртасида бўладиган кўп сонли битимлар сифатида талқин этилдики, бунга давлат хизматларининг юқори фойдалилиги солиқлар юқори фойдалилиги билан бевосита мутаносиблашуви лозим.

1-жаҳон урушига қадар иқтисодий фан эркин тадбиркорлик тамойилига асосланган ҳамда давлат молиясининг мамлакат иқтисодиётига аралашувига қарши чиқди. Ишлаб чиқариш ва тақсимотни тартибга солиш 1-жаҳон уруши йилларидаёқ амалга ошрила бошланди. Ушбу жараён 1929-1933 йиллардаги жаҳон иқтисодий таназзули даврида янада кучайди. Дж.Кейнс назарияси. Капиталистик ишлаб чиқаришни давлат томонидан тартибга солишнинг муҳим зарурияти сифатида вужудга келган инглиз иқтисодчиси Джон Мейнард Кейнс (1883-1946) иқтисодий таълимоти давлат молиявий сиёсатини ишлаб чиқиш ва молиявий концепциянинг шаклланишига улкан ҳисса қўшди. Кейнсча тавсиялар турли мослашувларда билан узоқ давр мобайнида кўпчилик давлатлар амалиётида қўлланилиб келинди. Дж.Кейнс молиявий концепциясининг асосида «Самарали талаб» ғояси ётади. Дж.Кейнс ўзининг назарияси билан иқтисодиёт оғир циклли инқироз (1929- 1933)ни бошдиан кечираётган ўта мураккаб шароитда чиқда ва унинг ғояларини ўзининг «Бандлик, фоиз ва пул умумий назарияси» (1936) номли асарида ёритди. Бу асарда нобарқарор ривожланиш шароитида давлатнинг иқтисодиётга аралашувининг зарурийлиги асосланган. Давлат харажатлари-нинг солиқлар ва заёмлар ҳисобига ўсиши тадбиркорлик фаолиятини жонлантириш ва миллий даромад ўсишини таъминлашга ҳамда ишсизликни бартараф этишга кўмаклашади. Ушбу мақсадга эришиш учун Дж.Кейнс фикрича, давлат ўз харажатлари даражасини кўратибгина қолмай шахсий ва истеъмолга ҳам таъсир этмоғи лозимдир. Дж.Кейнс солиқлар ва уларнинг асосий «психологик қонун»га таъсири муаммосига алоҳида аҳамият бердики, бунга кўра, кишилар ўз эҳтиёжини даромад ўсиши суръатларидан ортмаган миқдорда оширишга мойилдирлар. Буни қуйидаги формула орқали ифодалаш мумкни: Жамғармалар қ Солиқлар қ Инвестициялар қ Давлат харажатлари.

Шундай қилиб, Дж.Кейнс монополистик ишлаб чиқариш шароитида иқтисодиётни тартибга солишга қаратлган молиянинг бутунлай янги назариясини ишлаб чиқди. 1970-йилларга қадар кўпчилик саноати ривожланган мамлакатлар молия сиёсатининг аксини кейнсча тартибга солиш назариясининг асосий ғоялари ташкил этди. Янги кенйсчилик назариялари. 50-60 йиллардаги Кейнснинг издошлари унинг таълимотига янги динамик элементни қўшдиларки, бу нарса иқтисодий ўсиш назариясини яратиш учун имкон берди. Ушбу таълимотда кўпчилик мамлакатлар иқтисодчилари (А.Хансен, С.Харрис – А Қ Ш; Р.Харрут, А.Илерсик, А.Пиккок – Буюк Британия; Ф.Перру – Франция; Ф.Неймарк – Германия) томонидан ишлаб чиқилган концепция муҳим ўрин эгаллади. Ушбу концепция циклли инқирозларга қарши фискал назарияни яратиш учун асос бўлдики, унинг моҳияти мувозалатлашган иқтисодий тараққиёт мақсадларида давлат даромадлари ава харажатларини ўзгартиришга қаратилган.

Янги кейнсчилар самарали талабга эришиш усули сифатида «тақчилли молиялаштириш» ғоясини ёқлаб чиқдилар. Улар давлат қарзининг ўсиши билан ҳисоблашишмай катта давлат харажатлари зарурлигини исботлашга харакат қилдилар. Бироқ, доимий хусусият касб этувчи бюджет тақчилликлари иқтисодчи- олимларнинг маълум гурухини жумладан Стокгольм мактаби вакиллари (Э.Линдаль, Г.Мюрдаль ва бошқалар)ни ю.джет муаммосини янгича хал этишга мажбур қилди. Ушбу мактаб муаммосини янгича ҳал этишга мажбур қилди. Ушбу мактаб вакиллари «бюджетни циклли баланслаштириш» назариясини таклиф этидларки, бунда давлат даромадлари ва харажатларини иқтисодий циклга мослаштиришни талаб этдилар. Давлат инқироз даврида юзага келган тақчилликларни иқтисодий ўсиш давриларидаги ортиқча маблағлар ҳисобига қопламоғи лозим. Ушбу таклифдан келиб чиқиб қатор ривожланган давлатлар хукуматлари циклик тартибга солишнинг махсус пул фондларини ташкил этдилар. Мазкур фондлар маблағлари иқтисодиёт ўсиши даврларида тўлдирилиши ва ишлаб чиқариш суръатлари пасайиши даврида ишлатилиши кўзда тутилган. Янги кейнсчиларнинг хўжаликни тартибга солиш ва рағбатлантиришда давлат бюджетидан фаолроқ фойдаланиш ҳақидаги таклифи «самарали бюджет воситалари» назариясида ўз аксини топди. Неоклассик оқим вакилларининг таълимотлари.

Урушдан кейинги йилларда янги кейнсчилик оқими қарашлари билан бир қаторда давлат орқали тартибга солишни чегаралашда эркин тадбиркорлик ғояларини тарғиб қилувчи неоклассик назариялар ҳам анча жонланди. Неоклассик мактаб назариётчилари (Р.Слоу, Дж.Кенрик – АқШ; А.Роббинс, Дж.Мид – Буюк Британия) давлатнинг иқтисодиётга аралашмаслигининг асосий тамойилини ҳимоя қилиш давлат харажатлари умумий хажмини камайтириш, шу билан бир вақтда маориф фанга харажатлар улушини ошириш йўли билан улар таркибини ўзгартириш тарафдоридирлар. Ушбу иқтисодчи олимлар қарашларда «инсон капиталига инвестициялар қилиш»га алоҳида эътибор қаратилди. Бир вақтнинг ўзида солиқларни камайтириб, бироқ бюджет тақчиллигига йўл қўймаслик сиёсати талаб этилди. Мазкур таълимотни молиявий концепциясига кўра иқтисодий ўсиш омонатлар ва жамғариш орқали таъминланади. Давлат солиқ тизими орқали бутун мамлакатни инвестиция билан таъминлашга етарли бўлган жамғармалар шаклланишига зарур шароитларни яратиш лозим. Давлат ва унинг молия тизими зиммасига ФТП ни рағбатлантириш масаласи юклатилди. Умуман давлатнинг роли минимал даражага келтирилган. Мазкур таълимот тарафдорларининг айримлари давлатни «тунги қоровул ва миршаблик» функциялари билангина чеклаб қўйишни талаб қилдилар. Америкалик иқтисодичи А.Леффернинг солиқ концепцияси юксак баҳоланиб кенг тарқалдики, унда муаллиф график модели асосида қуйидагича хулосага келди: юқори солиқ ставкалари иқтисодий ўсиш суръатларига салбий таъсир этмоқда. Мазкур олим таклифлари 1980-90 йилларда кўпчилик мамлакатларда ўтказилган солиқ ислоҳотларининг асосини ташкил этди. Посткейнсчилар таълимотлари.

Кейнсчилик оқими неоклассик мактаб ривожланишига қарамай янги шароитларга мослашган ҳолда бирмунча такомиллаша борди. 1970 йилларда посткейнсчилик йўналиши шаклландики, унинг йирик вакиллари сифатида Буюк Британияда – Н.Калдор, Г.Шэкл, АқШда – Х.Минский, Р.Клауер ва бошқалар анча унумли изланишлар олиб бордилар. Мазкур йўналиш вакиллари ноеклассикчиларни ҳам неоклассик мактаб қарашларини ҳам қаттиқ танқид қилдилар. Посткейнсчилар таълимотининг асосида ҳамон – молия механизми ёрдамида иқтисодиётга давлат аралашувини кенгайтириш ғояси ётар эди. Молиявий сиёсат белгиловчи ва асосий бўлмоғи лозим. Солиққа тортишнинг энг яхши усули сифатида харажатларга солиқ солиш лозимлигини таъкидлайди. Ушбу тадбир жамғаришни рағбатлантириш ва инфлацияни юмшатиши мумкин. Н.Калдорнинг ушбу ғоялари ғарб олимлари томонидан қўллаб қувватландики, натижада улар солиқ тизимини соддалаштириш ва харажатлар учун ягона солиқни жорий қилиш истаги билан чиқмоқдалар. Бундан ягона солиқ объекти сифатида аҳолининг истеъмол харажатлари таклиф этилаётир. ХХ аср охирида иқтисодий фан умуман, бозор тизимга, бизнес қонунларига, иқтисодиётнинг исталган тармоқ ва соҳаларида амалий фаолиятга асосий эътиборни қаратмоқда. Шу билан бир вақтда америкалик машҳур олимлар К.Р.Макконелл ва С.Л.Брюларнинг «Экономикс: тамойиллар, муаммолар, сиёсат» номли асарида таъкидлашларича «моддий эҳтиёжлар чексиз, бироқ ресурслар чеклангандир». Шунинг учун иқтисодий жараёнларни тартибга солиш доимий талаб этилади ва иқтисодиёт тараққиётнинг тарли босқичларида унинг даражаси фарқланади. Хорижий давлатлар ҳозирги замон молия фанида фикр ва ғоялар қарама-қаршилиги ва мактаблар ўртасидаги доимий баҳслар кучайишига қарамай конвергенция жараёни кузатилмоқда. Жумладан, кейнсча назариялар неоклассик оқимга, неоклассик ғоялар эса кейнсча қарашларга қўшилиб кетаётир. Ббу аввало молия-кредит, пул механизмига тааллуқлидир, чунки ушбу муаммо барча ғояларда марказий ўрин эгаллайди.

Хорижий муаллифлар молиявий таълимотлари таҳлили тегишли хулосалар чиқаришга имкон беради: 1. Молия соҳасидаги қарашлар тизими умумиқтисодий назариянинг маълум бир қисми бўлиб, молия фанини бойитишга хизмат қилади. 2. Молия таълимотининг вужудга келиши – мамлакат макро ва микро кўламдаги иқтисодиёт талабларига жавоб ёки улар алоҳида ижтимоий гурухлар буюртмалари маҳсулотларидир. 3. Молиявий тавсиялар, агар амалий аҳамиятга эга бўлса, давлатнинг иқтисодиётни барқарорлаштириш ва ижтимоий муаммоларини ҳал этиш стратерияси сифатида чиқади ва молиявий сиёсатнинг асосини ташкил қилади. 4. Хорижий олимларнинг молиявий ғоялари иқтисодий ўсишнинг юқори даражасини таъминлашга ва инсоният турли эҳтиёжларини қондиришга кўмаклашади.

O'xshashlar

Хўжалик фаолиятининг пул-молия соҳасидаги иқтисодий хавфсизлик

Ташқи иқтисодий фаолият статистикаси. Молия-кредит тизими статистикаси

Молия ва молия тизими

Молия ва молия тизими

Молия ва молия тизими.