Maxsus effektlarning kompyuter grafikasidagi o‘rni va jamiyatni rivojlantirishda tasvirlarni qayta ishlash - Informatika va AT - Referatlar

Maxsus effektlarning kompyuter grafikasidagi o‘rni va jamiyatni rivojlantirishda tasvirlarni qayta ishlash

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

435 KB

Ko'chirib olish

Maxsus effektlarning kompyuter grafikasidagi o‘rni va jamiyatni rivojlantirishda tasvirlarni qayta ishlash Reja: 1. Kompyuter maxsus effektlarining yuzaga kelish tarixi 2. Maxsus effektlarning turlari 3. Zamonaviy kompyuter effektlarining yo’nalishlari

Kino san’ati o’zining yuz yildan ortiq tarixiy rivojlanish yo’lida juda ko’p o’zgarishlarga, yangilanishlarga yuz tutdi va zamonaviy kino san‟ati darajasiga etib keldi. Unda turli davrlarda turli avlod ijodkorlari rang-barang janrlarga qo’l urdilar, o’zgacha uslublar yaratdilar va turlicha badiiy ifoda vositalaridan foydalandilar. Har bir davrda qilingan o’zgarishlar, kiritilgan yangiliklar va uslublarning kino san‟atida o’z o’rni bor albatta. Bugungi kunda esa maxsus effektlarsiz kinoni tasavvur qilib bo’lmay qoldi. Ko’pchilikda hayrat uyg’otayotgan maxsus effektlar, mutaxassislarga yaxshi ma‟lumki, bugun yoki kecha paydo bo’lib qolgani yo’q. Aslida uning ildizlari juda uzoqqa, XIX asrlar oxiriga borib taqaladi. “Xarakatdagi tasvir” – kinematograf o’z rivojlanish yo’lini tomoshagohdan, yarmarka illyuzionlaridan ommaviy ko’ngilochar tomosha sifatida boshlagan ekan, unda tomoshabinni o’ziga jalb qiluvchi tomoshaviylik elementlarining, xususan, turli tryuk 1 va effektlarning bo’lishi tabiiy holdir. Bundan maxsus effektlar kino san‟ati bilan u ilk paydo bo’lgan davrlardan o’zaro bir butunlikda rivojlana boshlagan va kinoda kompyuter maxsus effektlarining paydo bo’lishi kinoning san‟at sifatida shakllanishidagi tabiiy rivojlanish jarayonining evolyusion davomi degan xulosa qilish mumkin. 1902 yilda fransiyalik kino arbobi J.Meles “Effektli kinolar asri”ga eshikni ochib berdi. U turli kinotryuklarni ixtiro kildi va uni kinorejissuraning kundalik amaliyotiga kiritdi. Yangi davr boshlanib maxsus va murakkab tasvirga olish usullaridan foydalanib kinolar yaratish avj oldi. 1920-1930 yillarda yaratilgan filmlar ichida, janr xususiyatlaridan qat‟i nazar, murakkab tasvirga olish usullarining aqalli birortasidan foydalanilmagan biror-bir filmni topish mushkulligi ham fikrimizni tasdiqlaydi. Bu holat o’ziga xos epidemiya darajasiga ham ko’tarildi. Ilmiy-fantastik syujetlarga asoslangan asarlar ilk kino rejissyorlarini ham bugungidan kam qiziqtirmagan albatta. Faqatgina bu syujetlarni ekranga ko’chirishning imkoniyati yo’qligi ularga talay muammolarni tug’dirgan. Deyarli 1 Tryuk – mohirlik va epchillik bilan tez bajarilgan harakat; hiyla, nayrang;

hamma rejissyorlar o’z g’oya va rejissyorlik topilmalarini ekranda to’laligicha namoyon eta olmasliklaridan norozi bo’lardilar. Shunday bo’lsada, ular grim yoki dekorasiyalar vositasida fantastik filmlar yaratishga uringanlar. XX asrning 70-yillariga kelib kompyuter texnologiyalarining rivojlanishi maxsus effektlar yaratilish texnikasi va texnologiyasini yangi bosqichga olib chiqdi. Atamashunoslikda “maxsus effektlar”, “kompyuter maxsus effektlari”, “kompyuter grafikasi” tushunchalari paydo bo’ldi. Raqamli texnologiyalar tinib-tinchimas kinoijodkorlarga o’z fantastik tasavvurlariga istagancha erk berishlari uchun cheksiz imkoniyatlar eshigini ochib berdi. Bevosita kinokameraning o’zida ish olib boriladigan davrda juda ham mushkul yoki tamomila imkonsiz bo’lgan barcha effektlar bugungi kunga kelib oddiygina ishdek bo’lib qoldi. Ko’p hollarda rejissura, aktyorlar ijrosi, dramaturgiya kabi haqiqiy san‟at asari tarkibiy qismlari bo’lgan komponentlar ikkinchi darajaga tushib qolgani holda aynan maxsus effektlarning o’zi film tomosha qilinishiga sabab bo’la boshladi. Bu orada “Filmda maxsus effektlar qanchalik ko’p bo’lsa, u shuncha ko’p tomoshabinni o’ziga jalb qila oladi” qabilidagi o’ziga xos ibora ham paydo bo’ldi. Bu tendensiya hozirgi kunda ham saqlanib qolmoqda. Qachondir bu kino komponentlari o’rtasida muvozanatga erishiladimi? Maxsus effektlar shunchaki o’z imkoniyatlarini ko’z-ko’z qilmay kinoasarning mazmun-mohiyatini, film g’oyasini to’liq ochib berish va uni rivojlantirish uchun ham xizmat qiladimi? Bugungi kun san‟at falsafasi oldida ana shu kabi bir qator savollarga javob topish masalasi turibdi. Maxsus effektlar to’g’risida fikr yuritishdan oldin avvalambor “Maxsus effektlar o’zi nima?” degan savolga oydinlik kiritib olish maqsadga muvofiqdir. Maxsus eff kt (ingl. special effect, qisq. PFX, FX yoki FX) – kinematografdagi texnologik usul, yo’l. Kinoda, televidenieda, turli shoularda va kompyuter o’yinlarida, foydalaniladi. Asosan oddiy usullarda suratga olishning imkoniyati

bo’lmagan sahnalarni, masalan, olis kelajakdagi kosmik kemalar o’rtasidagi janglar kabi shunga o’xshash fantastik tasvirlarni yaratish uchun foydalanilgan. FX termini ingliz tilidagi abbreviatura bo’lib special-effects, ya‟ni maxsus effektlar ma‟nosini bildiradi. FX abbreviaturasidagi “F” va “X” xarflari aslida hech qanday ma‟noni anglatmaydi. Amerikancha ingliz tilida yasalgan “4 U” = 4 – four – for, U = you = (sen uchun) qisqartma so’zi kabi FX abbreviaturasi ham F - eff v а X eks so’zlarini biriktirgan holda eff+eks ya‟ni, effects – effektlar, so’zi yasalgan. Bu kabi qisqartma so’zlar yasash g’arbda ham urfga kirgan. Maxsus effektlardan yana an'anaviy usulda tasvirga olish usullari juda katta sarfharajatlarni talab qilganda, masalan, samolyotni parvoz chog’ida portlab ketishi, yoki tasvirga olish ishlari insonlarga, atrof muhitga kuchli ekologik zarar etkazishi mumkin bo’lganida, tabiiy sharoitlarda imkonsiz bo’lgan, ya‟ni qor bo’ronlari, kuchli tornado, zilzila kabilarni ekranda yaratish maqsadlarida foydalaniladi. Bundan tashqari, maxsus effeklardan tasvirga olingan materialni qayta ishlashda, sifatini yaxshilashda, boshqa tasvirlar bilan birlashtirishda va ko’plab boshqa maqsadlarda foydalaniladi. Maxsus effetlar shartli ravishda asosiy ikki katta sinfga ajratiladi: 1) Vizual maxsus effektlar (VFX) – optik effektlar (murakkab tasvirga olish usullari yordamida yaratilgan effektlar), shu bilan birga kompyuter grafikasi yordamida tayyorlangan effektlar. 2) Mexanik maxsus effektlar – (SFX) mexanik (fizik) effektlar bo’lib, tasvirga olish oldidan materiallarga qayta ishlov berishni nazarda tutadi. Bularga modellar yasash, pirotexnika va texnik moslamalardan, maxsus grimdan foydalashi kabilar kiradi. Maxsus effektlar o‘zining turlari bo‘yicha asosiy to‘rt guruhga bo‘linadi: 1) Mexanik effektlar (qo’g’irchoqlar, turli xil mexanik mulyaj 2 lar va boshqa barcha mexanik qurilmalar, tasvirga olish maydonchasidagi (animatronikslar 3 )); 2) Optik (bu qismga kamera yordamida yaratiladigan effektlar, masalan: 2 Mulyaj (fr.) – narsalarning mum quyib yasalgan o'z kattaligidagi nusxasi yoki qolipi. 3 Animatroniks – harakatlanuvchi qo'g'irchoqlar, mulyajlar va boshqa harakatlanuvchi texnik vositala р .

naplvlar 4 , ikki karra yoki ko’p marta ekspozisiyalash 5 usullari, turli maskalar va xokazolar kiradi.); 3) Grim (pardoz) – (tasvirga olish maydonchasida xayoliy (fantastik) qahramonning tashqi ko’rinishi, kiyimlari ustida ish olib borish, turli xildagi lateks niqoblar yaratishni o’z ichiga oladi; 4) Raqamli (kompyuter) maxsus effektlar – kompyuter yordamida amalga oshiriladigan maxsus effektlar. Ular o’zida nisbatan ancha keng bo’lgan imkoniyatlarni qamrab olib, sun'iy yomg’ir, shamol yaratishdan tortib to qahramonlarning uch o’lchamli modellarini yaratishgacha bo’lgan jarayonlarni o’z ichiga oladi). Bundan tashqari, maxsus ovoz va shovqin effektlari (Sound FX) ham mavjud. Ular ham tasvirlarga nisbatan haqqoniylik xissini kuchaytirib o’ziga xos illyuziya uyg’otish yo’lida eng asosiy vositalardan biri hisoblanadi. Aksariyat hollarda kino yaratish jarayonida sanab o’tilgan maxsus effektlar turlarining barcha xillaridan turli nisbatda foydalaniladi. Ushbu fanda ko’proq kompyuter maxsus effektlari ko’rib chiqiladi. Biroq bu ishning mohiyatini ochib berishda foydalanilgan filmlarda maxsus effektlarning boshqa turlari ham foydalanilmagan degani emas. Zamonaviy kompyuter effektlari ham bir necha yo‘nalishlarga bo‘linadi: A) Tabiat xodisalari va tabiiy ofatlar effektlari , masalan: suv, yog’ingarchilik (qor, yomg’ir), tornadolar, dovullar, shamol, tuman, yong’inlar, turli ko’rinishdagi portlashlar, vulqonlar otilishi, zilzilalar va boshqalar. 4 Napliv (rus.) – ohista (asta-sekin) almashinuv (ekranda bir manzaraning ikkinchi manzara bilan sekin-asta almashinuvi). 5 Ekspozitsiya (fr.) – bu erda yorug'lik ta'sirchan material, ya'ni plyonkada yorug'lik ta'sirida tasvir hosil qilish ma'nosida ishlatilgan.

Aslida mavjud bo‘lmagan personajlarni yaratish (ajdarlar, dinozarvlarni, o’zga sayyoraliklarni, sexrli mavjudotlarni, ruhlar, jin, alvastilar va boshqalar). Kompyuter yordamida peyzajlar va dekorasiyalar yaratish (dekorasiya qismlari, boshqa planetalar sirti va peyzajlari, koinot kengliklari, turli o’ylab topilgan landshaftlar). Kompyuter animatsiyasi (to’lig’icha kompyuter vositasida yaratilgan animasion filmlar).

Kompoziting (oddiy usulda tasvirga olingan kinotasvirlarga kompyuter effektlarini yoki kompyuter yordamida yaratilgan aloxida elementlarni kiritish) Bu yo’nalishlarning barchasi doimo turli kombinasiyalarda qo’llaniladi. Sanab o’tilgan maxsus effektlarning aqalli birortasidan foydalanilmagan kinoloyixalarning o’zi deyarli mavjud emas. Mutlaq kompyuter animatsiyasi bilan yaratilgan filmlar buntan mustasno. “Yulduzlar jangi” filmini tasvirga olish paytlarida haqiqiy texnik mo’'jizani Duglas Trambull o’zining hamkasbi va ayni paytda hamkori bo’lgan Djon Daykstra bilan amalga oshirdilar. 1973 yilda Duglas Trambull kamera xarakatlarini kompyuter yordamida to’liq nazorat qiladigan “xarakat nazorati” (kontrol dvijeniya, motion control) tizimini ishlab chiqdi va buning natijasida kamera operatorning elkasini “tark etib” tamomila erkin harakatlana boshladi. G’oya juda ajoyib edi: Daykstra turli maketchalarni simlarga osib ularni kamera oldida u yoqdan bu yoqqa uchirish o’rniga aksincha, kinokamerani maketlar oldidan “uchib o’tish”ga majbur qildi! Natija esa tanlangan yo’lning naqadar to’g’ri ekanligini isbotladi. Aynan shu usulning ixtiro qilinishi maxsus effektlarni kompyuter texnologiyalari yordamida mukammallashtirish jarayonini yanada jadallashtirib yubordi. Daykstraning kashfiyotidan keyin tabiiy va muqarrar qadam sifatida kashf qilingan qo’g’irchoqlarni avtomatik boshqarish tizimi – animatronika bo’ldi. Endi kadrma-kadr tasvirga olish usulining mutlaqo keragi bo’lmay qoldi. Chunki, qanchalik harakat qilinmasin, bu usulda qo’g’irchoqlarning bir tekis va ravon xarakatini ta‟minlab bo’lmasdi. “Ajdarxo ovchisi” kinokartinasida (1981) bosh qahramon bo’lgan baxaybat mahluqni ham kompyuter orqali boshqariladigan murakkab mexanizmlar vositasida xarakatga keltirilgan.

Animatronika yo’nalishida yaratilgan eng mukammal mavjudot bu “Yura davri parki” filmi uchun yaratilgan tiranozavrdir. ten Uinston boshliq muxandislar guruhi tomonidan yaratilgan tiranozavr murakkab gidravlik tizmlardan tashkil topgan bo’lib 57 ta turli harakatlarni amalga oshira olardi. Bu mexanizmlarning hammasi tiranozavr terisi ichida joylashtirilgan edi. Dinozavr xarakatga kelishi kerak bo’lgan paytda esa uni maxsus platformaga joylashtirilardi. Spilberggacha bu kabi texnologiyadan kinoda hali foydalanilmagan edi. Uinstonning ajoyib ixtirolaridan biri bu ulkan dinozavrni boshqarish pulti bo’lgan. Bu pult dinozavrning kichraytirilgan nusxasi ko’rinishida bo’lib Uinston avvaliga dinozavrning qilishi kerak bo’lgan xarakatlarini shu miniatyur dinozavrchada amalga oshirardi. Bu xarakatlarning hammasini kompyuter xotirasiga yozib olar va tasvirga olish paytida katta dinozavrning boshqaruv bo’limiga yuborilardi. Uinston o’z kashfiyotini “Yo’qolgan olam” filmida mukammallashtirishga muvafaq bo’lgan. “Matrisa” (1999, maxsus effektlar – Djon Gaetniki). “uzuvchi raskadrovka” deb nom olgan yangi maxsus effekt. “Matrisa” filmiga qadar bu effektdan faqat telereklamalarda foydala-nilgan edi. Kadrda aktyorning havoda muallaq qotib qolishi kuzatilib bunda tomoshabin shunchaki stop-kadrni yoki sekinlashtirilgan tasvirni ko’ribgina qolmaydi, balki kameraning havoda muallaq qotib qolgan aktyor atrofini aylanib tasvirga olishini ham kuzatadi. Bu effektga kompyuter va mexanik qurilmalarning o’zaro birga qo’llanilishi natijasida erishilgan. Tasvirga olish maydoniga aylanasiga 120 ta kinokameralar o’rnashtirilgan bo’lib, ular birvarakayiga tasvirga olishni boshlagan va aktyor ijrosini tasvirga olish jarayonida aylana bo’ylab tinimsiz xarakatlanib turgan. Keyin har bir kameradagi kinotasmadan navbatmanavbat bittadan kadrik (kadr) tanlab olinib ketma ket ulab chiqilgan. E'tiborlisi shundaki, tanlab olingan kadrlarning hammasi aynan bir vaqtda tasvirga olingan bo’lib faqat tasvirga olish nuqtasi bilangina o’zaro farq qilgan. Kadrlarni kompyuter orqali taxlab chiqilgan va xuddi aktyorning havoda muallaq qotib turgan tanasi atrofida kamera aylanib yurib tasvirga olgandek effektni yaratishgan.

1.1-rasm. Kompyuter yordamida qayta ishlash jarayoni: nuqtalarni belgilash va xarakatlarni virtual aktyorga yuklash

Адабиётлар : 1. Таълим тўгрисидаги конун 1997 йил . 2. Кадрлар тайёрлаш миллий дастури 1997 йил. 3. “Мактабда информацион-коммуникацион технологиялар”, Б.Болтаев, “Маърифат” газетаси, 2005 йил 26 февраль. 4. Ўзбекистон Республикасида масофавий ўкитишнинг ягона тизимини шакллантириш концепцияси 2003 йил 11 декабрь. 5. “Компьютерлаштиришни янада ривожлантириш ва ахборот коммуникация технологияларни жорий этиш чора-тадбирлари тўгрисида” Вазирлар Махкамасининг 2002 йил 6 июндаги карори.

O'xshashlar

Maxsus effektlar uchun kompyuter texnologiyalari

Zamonaviy aloqa tizimlarining jamiyatni axborotlashdagi tutgan o‘rni

Kompyuter sinflari, ishlash prinsiplari

Ifodalarni qayta ishlash komandalari

Kompyuter yordamida matn terish va uni kompyuter xotirasida saqlash hamda qayta yuklash