Yangi davr buyuk Britaniya davlati va huquqi - Huquqshunoslik - Referatlar

Yangi davr buyuk Britaniya davlati va huquqi

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

87.5 KB

Ko'chirib olish

Yangi davr buyuk Britaniya davlati va huquqi Reja: 1. Yangi davr Angliya davlat hokimiyatining oliy markaziy va mahalliy boshqaruv organlari tizimi 2. Angliya huquqi manbalari

Yangi davr Angliya davlat hokimiyatining oliy markaziy va mahalliy boshqaruv organlari tizimi O‘rta asrlar G‘arbiy Yevropa davlatchiligi o‘z taraqqiyotida ilk feodal monarxiyasidan mutlaq monarxiya kabi bosqichlarni bosib o‘tgan. XVI asrga kelib antifeodal inqiloblarning kuchayishi bilan davlat va huquq tizimining yangi demokratik tamoyillarini asoslovchi siyosiy-huquqiy ta’limotlar rivojlangan. Mutlaq monarxiya tuzumiga qarshi inqiloblar natijasida, insoniyat antik va uyg‘onish davrlari oralig‘idagi V–XVII asrlarni o‘z ichiga oluvchi o‘rta asrlardan chiqib, yangi davrga qadam qo‘ydi. XVII asrdagi ingliz burjua inqilobi o‘ziga xos xususiyatlarga ega bo‘lib, asosiy bosqichlarga ajratiladi. Angliyada burjua davlati va huquqi XVII asrda «Buyuk isyon» va «Shonli revolutsiya» deb nom olgan ikkita ingliz inqilobi natijasida vujudga kelgan. Dastlabki ingliz burjua inqilobida ijtimoiy-siyosiy kuchlar feodal monarxiya, feodal dvoryanlar, o‘rta asrlardagi hukmron cherkov va unga qarshi xalqdan iborat bo‘ladi. Burjuaziyaning yangi dvoryanlar bilan ittifoq tuzishi inqilobning oxiriga yetmay qolishiga, uning ijtimoiyiqtisodiy va siyosiy yutuqlarining cheklanishiga olib kelgan. Xususan, siyosiy sohada burjuaziya hokimiyatni yangi yer aristokratiya bilan bo‘lib olishiga to‘g‘ri keldi. Ingliz burjua inqilobi natijasida Angliyada burjua tuzumiga asoslangan konstitutsiyaviy monarxiya paydo bo‘ladi. Davlat boshqaruvida vakillik organi bilan bir qatorda feodal muassasalar, jumladan kuchli qirol hokimiyati, lordlar palatasi, Yashirin kengash saqlanib qoladi. Keyinchalik, XVIII va XIX asrlardagi agrar sanoat to‘ntarishlari oqibatda kapitalistik ishlab chiqarish munosabatlarining hukmronlik mavqeini va sanoat burjuaziyasining siyosiy hokimiyatni amalga oshirishdagi rahbarligini ta’minlagan. Bu vaqt mobaynida Britaniyaning yarim feodal, aristokratik siyosiy tizimi asta- sekin burjua-demokratik tizimga aylanib borgan.

Inqilob arafasida siyosiy-diniy konsepsiyalari (qarashlar tizimi) va ijtimoiy manfaatlari qarama-qarshi ikki sinf shakllanadi. Ulardan birinchisi, absolutizm tayanchi bo‘lgan eski feodal dvoryanlar va ruhoniylardan iborat bo‘lsa, ikkinchi oqim «puritan» deb atalib, yangi dvoryanlar va burjuaziyani birlashtirgan. Ularning har ikkalasi umuman olganda diniy ko‘rinishda bo‘lgan. Inqilob davomida puritanlar lageri ijtimoiy jihatdan va diniy e’tiqod nuqtai nazaridan uchta asosiy oqimga: presviterianlar, independentlar va lavellerlarga bo‘linib ketgan. Presviterianlar oqimi kuchli konstitutsiyaviy monarxiya tarafdorlari bo‘ladi. Ular hokimiyatni egallab, 1640–1648 -yillarda o‘z qo‘lida ushlab turadi. Independentlar oqimi demokratik tamoyillarni ilgari surgan konstitutsiyaviy monarxiya tarafdorlari bo‘ladi. Bu oqim o‘z tarkibi bo‘yicha juda zich va xilma-xil bo‘lgan. Uning asosiy rahnamosi, siyosiy yo‘lboshchisi O. Kromvel bo‘lgan. Independentlar davri inqilobning radikal bosqichi (1649–1660-y.) hisoblanadi. Bu davrda dastlab monarxiya tugatilgan va respublika o‘rnatilgan (1649–1653-y.). So‘ngra u harbiy diktaturaga o‘sib chiqqan (1653–1659-y.) va o‘z navbatida monarxiyaning qayta tiklanishiga olib kelgan. Lavellerlar inqilob davrida independentlardan ajralib chiqqan oqimdir. Ularning g‘oyalari kelajakda feodal tuzum bilan g‘oyaviysiyosiy kurash olib borishda muhim o‘rin tutgan. Lavellerlarning ancha radikal qismini dehqonlar va proletarlar manfaatlarini ifodalovchi diggerlar tashkil etgan. Angliya inqilobi qirol va parlamentning an’anaviy o‘zaro bir-biriga qarama- qarshiligida rivojlangan. 1628-yilgi Huquq to‘g‘risidagi petitsiya orqali parlament oppozitsiyasi Erkinliklarning buyuk xartiyasiga tayangan holda qirolning fuqarolar hayoti va mulkiga nisbatan huquqlarini cheklaydi. Natijada 1629–1640-yillarda mamlakat parlamentsiz idora qilinadi. 1640-yil 13-apreldan 5-maygacha qirol Karl I tomonidan xazina masalasida chaqirilgan va tarixda Qisqa parlament nomini olgan parlament faoliyat yuritadi. 1640-yil 3-noyabrdan 1653-yil aprelgacha ichki ahvol tangligi natijasida Uzoq parlament ish olib boradi. Bu davrda parlamentsiz boshqaruvga qaytish

imkoniyati yuridik hujjatlar asosida cheklanadi. Muhim islohotlar amalga oshirilgan. 1648-yilda siyosiy hokimiyat parlament tarkibidagi independentlar qo‘liga o‘tadi. 1649-yil 4-yanvarda umumpalata o‘zini Angliyada oliy hokimiyat egasi deb e’lon qildi. 1649-yil 19-mayda parlament hujjati asosida Angliyada respublika boshqaruv shakli o‘rnatiladi. Unda «Parlamentdagi xalq vakillari» (1 ta palata, oldingi quyi palata) davlatning oliy hokimiyati ekanligi e’lon qilindi. Oliy ijroiya hokimiyat organi Davlat kengashi bo‘lib qoldi va u parlament oldida javob beradigan bo‘ldi. Uzoq parlamentning harbiy islohotlari ijrochilaridan biri intizomli va jangovor armiya tuzgan – independentlar vakili O. Kromvel bo‘lgan. Bu davrga kelib, oliy ijroiya hokimiyati Kromvel boshchiligidagi harbiy kengash qo‘lida to‘plangan. Kromvelning hokimiyati tobora shaxsiy diktatura xarakteriga ega bo‘lib borgan. U va uning ofitserlar kengashi 1653-yilda uzoq parlamentni tarqatib yuboradi. So‘ngra Angliyaning «Boshqarish quroli» deb nom olgan yangi konstitutsiyani ishlab chiqadi. Bu hujjatda Kromvel protektorati nomli diktatura mustahkamlanadi. Unga binoan Kromvel lord-protektor (himoyachi, homiy) unvonini olib, Respublikaning umrbod rahbari bo‘lib oladi. Konstitutsiya bo‘yicha oliy qonun chiqaruvchi hokimiyat lordprotektor va parlament qo‘lida to‘plangan. Parlament bir palatali bo‘lib, tez orada chaqirilmay qo‘yilgan. Katoliklar va qirol tarafdorlari saylov huquqidan mahrum etilgan. Ancha yuqori mulk senzi ham o‘rnatilgan. O‘z mohiyatiga ko‘ra protektorat parlamenti xalqning vakillik organi emas edi. 1657-yilga kelib yuqori palata – lordlar palatasi qayta tiklangan, respublikachilar esa quvib yuborilgan. «Boshqarish quroli»ga ko‘ra, oliy ijroiya hokimiyati lord-protektor va Davlat kengashi a’zolariga (13 tadan 21 tagacha) tegishli bo‘lgan. Protektorning ichki va tashqi siyosatdagi vakolatlari juda keng bo‘lib, nazoratsiz yakka hokimlikka o‘xshagan edi.

Mahalliy boshqaruv Kromvel armiyasining generallari qo‘lida to‘plangan. Butun armiya 11 ta okrugga bo‘lingan bo‘lib, ularning tepasiga general- gubernatorlar (general-mayorlar) qo‘yilgan edi. Ular cheklanmagan politsiya vakolatlariga ega bo‘lishgan. Muholifat ayovsiz bostirilgan. O‘z mohiyati jihatidan bu diktatura burjuaziya va yangi dvoryanlarning diktaturasi edi. Kromvel 1658-yilning 4 fevralida parlamentni tugatish maqsadida tarqatib yuborgan. U 1658-yilning 3 sentabrda vafot etgan. Kromvel vafotidan so‘ng bir necha oy o‘tgach burjuaziya va dvoryanlarning qayta tiklash tendensiyasi «Styuartlarning an’anaviy monarxiyasi»ni tiklash bilan tugallanadi. Buning sababi protektorat tomonidan yangi jiddiy xalq harakatlarini bostirilmaganligi, deb qaraladi. 1659-yilda Uzoq parlamentning qoldig‘i o‘zini ta’sis etuvchi hokimiyat deb e’lon qiladi. Parlament 1660-yilgi Bred deklaratsiyasi deb atalgan hujjat qabul qiladi. Shu tariqa Karl II taxtni egallaydi va ilgari ag‘darilgan siyosiy tuzumning qayta tiklanishi sodir bo‘ladi. Natijada davlat cherkovi, Yashirin kengash va inqilobdan oldingi boshqa davlat organlari (Yulduzlar palatasi va Yuqori komissiyadan tashqari) va ularni shakllantirishning eski tartibi qayta tiklandi. Bu davrda 2 ta siyosiy partiya vujudga keladi. Ular torilar – qirol va uning hokimiyatini kuchaytirish tarafdorlari hamda vigilar – burjuaziya va o‘rta dvoryanlar manfaatlarini ifodalovchilardir. Biroq, ular hali yetarlicha shakllanmagan edi. Shunga qaramay, ularning o‘zaro siyosiy kurashlari mamlakatning yanada rivojlanishida muhim rol o‘ynagan. Shu tariqa mamlakatning ikki partiyaviylik tizimiga asos solingan. 1679-yilda vigilar paralamentda ko‘pchilik o‘ringa ega bo‘lishga erishadilar. Parlamentda 1679-yil 26-mayda konstitutsiyaviy kurash tarixida mashhur bo‘lgan Xabeas korpus akt (Habeas Corpus act), ya’ni shaxs huquqlari kafolatlari haqidagi akt qabul qilingan.

Xabeas korpus aktning qabul qilinishi so‘zsiz progressiv ahamiyatga ega bo‘lgan. U qirol hokimiyati tomonidan qilinadigan ta’qiblardan saqlab, daxlsizlik kafolatlarini o‘rnatgan. Keyinchalik, Angliyadagi eng muhim konstitutsiyaviy hujjatlardan biri bo‘lib qolgan. Xabeas korpus aktning qirol Karl II tomonidan tasdiqlanishi uning taxt vorisi (ukasi) Yakov II ning taxtni egallashiga vigilarning qarshilik ko‘rsatmasligi sharti bilan amalga oshgan. Bu inqilobdan keyingi birinchi o‘zaro kelishuv bo‘lib, Angliya tarixi kelajakda ana shunday o‘zaro kelishuvlar ta’siri ostida rivojlangan. Yakov II (1633–1701-y.) Angliya taxtiga 1685-yilda o‘tiradi va ochiqdan- ochiq burjuaziyaga qarshi siyosat yurgizadi. Katolitsizmni tiklashni ko‘zlaydi. Natijada parlamentda ko‘pchilik o‘rinni egallagan torilar bilan birga vigilar umumiy til topishadi. 1689-yil yanvarda «konvent» deb atalgan va favqulodda vakolatlarni olgan parlament Yakov II ni «taxtdan voz kechgan» deb e’lon qildi. Yakov II Londondan qochib ketganligi sababli qirol hokimiyatini uning kuyovi Gollandiya shtatgalteri Vilgelm Oranskiyga (1689–1702-y.) topshirdi. Shu vaqtdan boshlab Angliyada konstitutsiya monarxiya batamom o‘rnatildi. Inqilob juda ustalik bilan xalqning ishtirokisiz, qon to‘kilmay qilinganligi sababli «shonli inqilob» deb atalgan. Parlament tarkibidagi torilar va vigilar partiyalari vakillarining qirol bilan yangi o‘zaro kelishuvlari o‘rnatiladi. Uning mazmuni siyosiy hokimiyat markazda ham, joylarda ham burjuaziya manfaatlariga rioya qilish majburiyatini o‘z zimmasiga olgan yer egalari qo‘lida qolganligidir. «Huquqlar to‘g‘risidagi Bill» yangi qirol Vilgelm III ning 1689-yilgi «Huquqlar to‘g‘risidagi deklaratsiya»si bo‘lib hisoblanadi. Amalda u qirol hokimiyatini cheklagan va parlamentning qonun chiqarish sohasidagi ustunligini o‘rnatgan. Shuningdek, unga binoan parlamentning vakolat muddati dastlab 3 yil, 1716-yildan 7 yil etib belgilandi.

Shunday qilib, «Huquqlar to‘g‘risidagi Bill»ga binoan ijroiya va qonun chiqarish sohalari o‘rtasida chegara qo‘yildi. Qirol parlament bilan birgalikda qonun chiqarish faoliyatida ishtirok etib, unga mutlaq veto huquqi tegishli edi. Bundan tashqari, qirolda ko‘pgina ijroiya va sud hokimiyati saqlanib qolgan. 1701-yilgi «Taxt vorisligi to‘g‘risidagi akt» taxtning keyingi davrlarda aynan kimga va qaysi sulolaga o‘tishi mustahkamlangan. «Huquqlar to‘g‘risidagi Bill» kiritilgan yangi qoidalar qirolning umumpalata qoralagan siyosiy jinoyatchilarga nisbatan afv kuchiga ega emasligini e’lon qilgan. Parlament qonunlarining imzolanishi qirol ministrlariga yuklangan. Sudyalarning almashtirilmasligi tamoyili bo‘yicha ular mansabidan parlament qarori bilan chetlashtirilishi mumkin bo‘lgan. Shu tariqa hokimiyatning dualizmi saqlanishda davom etdi. XVII– XVIII asrlardagi Angliya davlat tuzumini dualistik monarxiya sifatida belgilanishi tasodifiy emas. Qirol va uning hukumati ham parlament oldida hech qanday javobgar bo‘lmagan. XVIII asr Angliya konstitutsiyaviy rivojlanishida ikkita asosiy yo‘nalishni ajratib ko‘rsatish mumkin. Bular: parlamentning yuksalishi va ministrlar kabinetining tashkil topishidir. Angliya parlamenti ilgarigidek, ikki palatali edi. Yuqori palata (lordlar palatasi) a’zolari o‘z o‘rinlarini yo meros bo‘yicha yoki mansab bo‘yicha yoxud qirolning tayinlashi bo‘yicha egallagan. Quyi palata (umumpalata, jami 513 ta deputat ) saylov huquqi asosida tashkil qilingan. Torilar va vigilarning siyosiy partiyalari saylovchilar doirasini qisqartirish uchun mulk va yer senzlarini o‘rnatganlar (7 mln. 250 ming aholidan 150 ming saylovchi). Saylanuvchilarga nisbatan ham senz amal qilgan va bu parlamentda aristokratiyaning hukmronligini keltirib chiqargan. Aristokratlar o‘z vakillarini parlament deputatligi nomzodiga tavsiya etib, saylovda qatnashtirganlar.

1707-yildan qirol hokimiyatining veto huquqidan umuman foydalanmay qo‘yishi butun qonun chiqarish hokimiyatini parlamentga o‘tkazgan. Butun XVIII asr mobaynida parlament majlislari yashirin ravishda o‘tkazilgan. Bayonnomalar rasmiy ravishda bosib chiqarilmagan. XVIII asr davomida britan monarxiyasida «hukumat javobgarligi» kabi yangi tamoyil ham o‘rnatilgan. Odatda, davlat boshqaruvidagi Yashirin kengashning a’zolari qirol tomonidan tanlab olingan. Vaqti-vaqti bilan u yoki bu a’zoga ma’lum tarmoqqa rahbarlik qilish topshirilgan. Ana shunday tartibdagi ministrlarning yig‘indisi kabinetni tashkil etgan. Shu tariqa Yashirin kengashdan ministrlar kabineti ajralib chiqqan. Ammo, bu kabinet qonun bilan ham, nazariya bilan ham tan olinmagan. Lekin, amalda u nafaqat harakat qilgan, balki mustahkamlanib borgan. Uning majlislari maxfiy tarzda o‘tkazilgan. «Yashirin kengashning ba’zi a’zolari o‘rtasidagi tasodifiy kengash» deb hisoblangan. XIX asrning oxirigacha u o‘zining maxsus binosiga ega bo‘lgan emas. XVIII asr boshlaridanoq qirol veto huquqidan foydalanmay qo‘yadi. Kabinet majlislarida ham qatnashmaydi. Natijada ministrlar kabineti qirol nomidan amalda mustaqil harakat qila boshlaydi. Davlat boshqaruvini o‘z qo‘lida to‘playdi. 1711-yilda «Qirol nohaq bo‘lishi mumkin emas» degan tamoyilning o‘rnatilishi kontrassignatura (qirolning hokimiyatdan mahrum bo‘lishi) qoidasining mantiqiy davomi bo‘lgan. Qirol o‘z imtiyozlarining birortasini ham mustaqil amalga oshira olmagan. Shu tariqa «qirol podsholik qiladi, lekin idora qilmaydi» degan qoida vujudga keladi. Parlament yordamida ministrlar kabineti tezda qirolni ikkinchi o‘ringa surib qo‘yadi. Ministrlar kabinetiga birinchi ministr (premyerministr) – kabinet boshlig‘i boshchilik qilgan. Aslida, u parlamentda hukmron rol o‘ynovchi siyosiy partiyaning rahbari bo‘lgan. Javobgarlikning kabinet a’zolari zimmasiga o‘tkazilishi ular faoliyati ustidan parlament nazorati o‘rnatilishiga olib kelgan. Kabinet a’zolarining parlament oldidagi individual javobgarligi XVIII asrning birinchi yarmida, birgalikdagi

javobgarligi XVIII asrning oxirlarida shakllangan. Bu shunda namoyon bo‘lganki, kabinet a’zolarining siyosati umumpalata tomonidan ma’qullanmasa, ular iste’foga chiqishlari lozim edi. Qirolning oliy mansabdor shaxslarni tayinlash va bo‘shatish huquqi parlament tomonidan cheklanadi. Bu esa uning ta’sirini yana kuchsizlantiradi. Qirol kabinet lavozimlariga faqat parlamentning ko‘pchiligi va liderlari tomonidan qo‘llab- quvvatlanidigan shaxslardan tayinlagan. XVIII asrning birinchi yarmida kabinet umumpalataning ko‘pchilik a’zolari tomonidan qo‘llab-quvvatlansa faoliyat yuritishi mumkinligi tamoyili o‘rnatiladi. Budjetni tasdiqlashda hal qiluvchi ahamiyatga ega umumpalata kabinet siyosatiga qarshi bo‘lsa, mamlakatni boshqarib bo‘lmasligi tarixda bir necha bor o‘z aksini topadi. Faqat parlamentda ko‘pchilik o‘ringa ega bo‘lgan partiyalarning liderlaridan tuzilgan kabinetgina parlament bilan hamkorlik qilishi mumkin edi. Shu tariqa yana bir yangilik – kabinetning partiyaviy asosda tashkil etish tartibi joriy qilingan. Shunday qilib, XVIII asr mobaynida Buyuk Britaniyaning ministrlar kabineti qiroldan ajralib turgan. U umumpalata oldida javobgar hisoblangan asosiy mansabdor shaxslardan iborat tarkibdagi oliy boshqaruv organi bo‘lib qolgan. Bunday hukumat javobgar hukumat nomini olgan. XVIII asrning oxiri XIX asrning boshida Buyuk Britaniyaning iqtisodiy va ijtimoiy tuzumida tub o‘zgarishlar yuz bergan. Buning asosiy sababi sanoat to‘ntarishi va agrar inqilobi bo‘lib hisoblanadi. Agrar to‘ntarish natijasida sanoat taraqqiy etadi. XIX asrning boshiga kelib ancha rivojlangan siyosiy tizim qaror topadi. Jamiyatning sinfiy tuzilishidagi o‘zgarishlar siyosiy partiyalar – torilar va vigilarning ijtimoiy bazasida ham o‘z aksini topadi. Torilar pomeshchiklar va moliya burjuaziyasining konvervativ partiyasi, vigilar sanoan burjuaziyasining partiyasi bo‘lgan. XVII asr oxirlaridan XVIII asrning o‘rtalarigacha vigilar, XVIII asrning ikkinchi yarmidan XIX asrning o‘rtalariga qadar torilar hokimiyat tepasida turishgan.

XIX asrga kelib ingliz siyosiy tizimining eng muhim elementi parlament bo‘lib qoladi. Uning umumpalatasi alohida rol o‘ynagan. Burjuaziya va aristokratiyaning feodal vakillik organi bo‘lgan. Saylovlarning eski, inqilobdan oldingi tizimi qayta tiklanib, amal qilib kelayotganligi sababli saylov huquqi islohotlari uchun kurash yuzaga keladi. Butun XIX asr Buyuk Britaniyada shu kurash belgisi ostida o‘tgan. XIX asr boshida, aynan Napoleon urushidan so‘ng Angliyada iqtisodiy va ijtimoiy hayot vaqtincha turg‘unlikka uchraydi. Parlament tomonidan biror bir jiddiy chora ko‘rilmaydi. Natijada xalq ommasi, sanoat burjuaziyasi, mayda burjuaziya va ishchilar siyosiy tuzumning demokratlashtirilishini va umumiy saylov huquqi joriy etilishini talab qilgan. 1830-yil iyulda parlamentga yangi saylov o‘tkazildi. Unda islohot tarafdorlari bo‘lgan vigilar ko‘p o‘rin oldi. Noyabr oyida vigilardan iborat yangi kabinet tuzildi. 1831-yilda hukumatning parlamentni isloh qilish haqida kiritgan qonun loyihasi 1832-yilga kelib har ikkala palatada tasdiqlandi. Parlament islohoti haqidagi qonunga binoan qishloqlar, shaharlar, Shotlandiya, Irlandiya va boshqa hududlarga ajratilgan mandatlar qayta taqsimlangan. Natijada saylovda mulk va o‘troqlik senzi o‘rnatiladi. Ochiq ovoz berish tartibi saqlanib qolgan. Umum palata burjuaziya parlamentiga aylangan va feodal vakillik tugatilgan. Umum palatadagi o‘zgarishlar kabinetning qiroldan to‘la mustaqil bo‘lishi uchun imkon tug‘dirgan. Qirol tayanchi bo‘lgan aristokratiyaning parlament orqali kabinetga ta’siri cheklangan. Bu vaqtda qirollik imtiyozlari kabinet ixtiyoriga o‘tkazildi. Ministrlik hokimiyati parlamentda ko‘pchilik o‘rin olgan partiya qo‘liga o‘tdi. Kabinet parlament oppoziyasida rahbarlik mavqeini egalladi. Toj-taxt ahvolini belgilovchi, ya’ni «qirol podsholik qiladi, lekin boshqarmaydi» degan qarash qaror topdi. Bu shartli yozilmagan qoida ingliz parlamentarizmining eng muhim asosiy qoidasi edi. 1832-yilgi islohot natijasida siyosiy partiyalar qayta tug‘ildi. Torilar – konservatorlar, vigilar – liberallar partiyasi deb qayta nomlandi. Vaqt o‘tishi bilan

liberalizm va konservatizm qudratli siyosiy oqimga aylanib, burjua jamiyati va davlati rivojining butun bir yo‘lini ko‘rsatib bergan. 1832-yilgi islohot markaziy davlat apparatining qayta tashkil etilishiga turtki berdi. Markaziy boshqaruv faoliyati kengaygan va jonlangan. Moliya ministrligidagi o‘rta asrlar mansablari tugatildi. Harbiy-dengiz ministrligi ancha soddalashtirildi. Ichki ishlar ministrligi va savdo ministrligi roli kuchaytirilgan. Shaharlarda o‘zini o‘zi boshqarish islohoti o‘tkazildi. Shahar kengashlari boshqaruv, xavfsizlik va tartibot funksiyalarini amalga oshirgan. 1830–1840-yillarda ijrochilar siyosiy harakati – chartistlar (cherter – xartiya) harakati tomonidan Xalq xartiyasi e’lon qilingan. Unda 6 banddan iborat demokratik islohotlar dasturi ilgari surilgan. Biroq, Xalq xartiyasi haqidagi petitsiya parlamentda 1839, 1842 va 1848-yillarda uch marotaba rad etiladi. Chartizm ingliz burjuaziyasi va lendlordlarni faqat keyingi o‘n yilliklarda siyosiy islohotlarni amalga oshirishga majbur qilgan. XIX asrning 50–60-yillarida sanoat burjuaziyasining klassik burjua parlamentarizmi shaklida siyosiy hukmronligi o‘rnatilgan. Umum palata XIX asrga kelib lordlar palatasini ikkinchi o‘ringa surib qo‘ygan va qirol hokimiyatining nufuzini tushirib yuborgan. Ular asosan o‘rta asr qonun va odatlari amal qilishidan manfaatdor bo‘lishgan. Ushbu davrda yangi islohotlar o‘tkazish, saylov huquqini yanada kengaytirish uchun turli kuchlar birlasha boshlaydi. Oxir-oqibatda yozuvchi va siyosatchi, xazina kansleri va konservativ hukumat boshlig‘i Benjamin Dizraeli (1804–1881- y.) tomonidan parlamentga islohotlar dasturi taklif etiladi. Yangi parlament islohoti haqidagi ushbu Bill loyihasi Parlamentda qabul qilinib, 1867-yil avgustda qirolicha tomonidan imzolanadi. 1867-yilgi islohot deputatlik o‘rinlarini qayta taqsimlanishini nazarda tutgan. Unda hududiylik belgisi ko‘proq amal qilgan. Natijada, saylovchilar soni mayda burjuaziya, hunarmandlar va ishchilar hisobiga kengaygan. Biroq, saylov okruglarining noteng taqsimlanishi va mulk senzi saqlanib qolgan edi.

Islohot natijasida sanoat kapitalining real siyosiy hokimiyati o‘sishiga yakun yasaladi. 1867-yilda qonun qabul qilinib, sud oldida fuqarolarning ijtimoiy holatidan qat’i nazar tengligi o‘rnatilgan. XIX asr oxiri va XX asr boshlarida Angliya siyosiy tuzumida kechgan o‘zgarishlar asosan liberallar va konservatorlar yirik partiyalari faoliyati bilan uzviy bog‘liqdir. Ular dasturlaridagi g‘oyalar zamon bilan hamohang tarzda o‘zgarib kelgan. Hokimiyat parlamentda ko‘pchilik o‘rinni egallagan partiya va uning liderlaridan iborat kabinet qo‘lida to‘plangan. 1872, 1883, 1884, 1885-yillarda saylov jarayoni, tartibi, saylovchilar va saylanuvchilarga oid qator islohotlar amalga oshirildi. 1906-yilda Buyuk Britaniyada leyboristlar (ishchilar) partiyasi tashkil topadi. Oqibatda ular liberallar va konservatorlar partiyalari bilan raqobat qila oladigan mustaqil fraksiya tashkil qildilar. 1885-yilda mahalliy boshqaruv islohotlari amalga oshirilgan. Unga ko‘ra grafliklarda mahalliy o‘zini o‘zi boshqarish tizimi joriy etilgan. Hokimiyat organi sifatida saylanadigan kengashlar ta’sis etilgan. Saylanuvchi kengashlar aholisi 300 kishidan ortiq bo‘lgan aholi maskanlari (prixod) ham tashkil etilgan. Murosaga keltiruvchi sudyalarda faqat sud funksiyalari saqlanib qolgan. Islohot natijasida mahalliy o‘zini o‘zi boshqarish aristokratiyadan burjuaziyaga o‘tdi. Sud islohotlari natijasida feodalizm davridagi sud tizimi soddalashtirilgan. Angliyaning barcha yuqori sudlari yagona Oliy sudga birlashtirilgan. Oliy sud Yuqori sud va Fuqarolik ishlari bo‘yicha Apellatsiya sudidan iborat tarkibda tashkil etildi. XIX asrning ikkinchi yarmida turli holatlar ta’sirida parlament yordamida oliy ijroiya boshqaruv organi bo‘lib olgan Ministrlar kabineti parlamentning o‘zidan ham ustunlik qila boshlaydi. Parlamentning ustunligi esa uning ijtimoiy bazasi (tarkibi) juda tor bo‘lgan vaqtda o‘rnatilgan edi. Ijtimoiy va iqtisodiy hayot talablarining oshishi, davlat boshqaruvi vazifalarining kengayib va ko‘payib borishiga javoban parlament qarorlar qabul qila olmagan. Parlament tizimida muzokaralarning yopiq

o‘tkazilishi, umumpalatada spiker boshchiligining ta’minlanishi uning ichki imkoniyatlari cheklanishiga olib kelgan. XIX asrning 80-yillarida umumpalata majlislarining 9/10 tasi hukumat chiqaradigan qonunlarni muhokama qilishga ajratilgan. Parlament tarkibidagi muxolifat va deputatlar ministrlar kabinetinning faoliyatini muhokama qilish imkoniyatidan cheklab qo‘yilgan. Kabinet o‘z navbatida, hukmron partiyalarning yuqori qismi, uning markazi sifatida rol o‘ynagan. Kabinetga partiyaning har bir a’zosi bo‘ysunishi lozim edi. Ministrlar kabinetining boshqaruv apparatiga rahbarlikni amalga oshirishi barobarida qonun chiqaruvchilik roli mustahkamlanib borgan. Natijada ingliz parlamentarizmining kabinet javobgarligi qoidasi o‘z ahamiyatini yo‘qotgan. Parlament siyosiy tizimdagi o‘zining yetakchi rolini Ministrlar kabinetiga bo‘shatib bergan. Lordlar palatasi ijtimoiy tarkibi bo‘yicha aristokratiya tayanchi va konservatorlar tarafdori hisoblangan. U quyi palataga nisbatan tiyib turish funksiyasiga ega bo‘lgan. Xususan, ko‘proq konservatorlar partiyasi muhim masala bo‘yicha mag‘lubiyatga uchraganda ularni himoya qilib chiqqan. XX asr boshiga kelib uning ijtimoiy tarkibiga o‘zgarib, urug‘chilik aristokratiya bilan burjuaziyaning qo‘shilishi yuz bergan. Liberallar tomonidan lordlar palatasini qayta qurishga qaratilgan harakat natijasida 1911-yilda parlament haqidagi akt vujudga keladi. Shu yilning may oyida umumpalata parlamentni isloh qilish to‘g‘risidagi billni qabul qiladi. Yangi qonun lordlar palatasining quyidagi huquqlarini cheklab qo‘ydi: 1) umumpalatasida qabul qilingan bill 2 yil davomida shu palataning uchta sessiyasida qabul qilingan va har safar lordlar palatasi tomonidan ma’qullanmagan bo‘lsa to‘g‘ridan-to‘g‘ri qirol tasdig‘iga jo‘natilgan; 2) moliyaviy qonunlarni o‘tkazishda lordlar palatasining roziligi umuman so‘ralmagan va chetlashtirib qo‘yilgan. Shu bilan birga, parlamentning vakolat muddati 7 yildan 5 yilga qisqartirilgan.

Ingliz burjua inqilobi va Kromvel protektorati davri ingliz mustamlakachilik imperiyasining paydo bo‘lish davri bo‘ladi. U XVIII asrda va undan keyin ham kengayib boradi. Shu tariqa Britan mustamlakachiligi umuman XVII–XVIII asrlarda tashkil topa boshlagan. Angliya davlati Ispaniya, Gollandiya va Fransiya bilan kurashda savdo va dengiz gegemonligini qo‘lga kiritdi. Natijada mamlakatda savdo, moliya va sanoat tez suratlarda o‘sadi. XVIII asrda Angliya tomonidan Kanada, Avstraliya, Janubiy Afrika, Hindistonda juda katta hududlar bosib olingan. XIX asrning o‘rtalarida Angliyaning Osiyo va Lotin Amerikasida, shuningdek Avstraliya va Yangi Zelandiyada juda katta mustamlakalari mavjud edi. Yer shari aholisining 20 foizi Angliyaga qaram bo‘lib, u juda qudratli mustamlakachi davlat va savdo-sanoat mamlakatiga aylangandi. 1854-yilda mustamlakalarni boshqarish uchun maxsus mustamlaka ministrligi tashkil etiladi. Unga mustamlakalar va ular o‘rtasidagi munosabatlarni boshqarish, ulardagi mansabdor shaxslarni tayinlash va bo‘shatish, harbiy ministrlik bilan birgalikda mustamlakalarni qo‘riqlash ishlari yuklatilgan. XIX asr oxiriga kelib mustamlakalardagi milliyozodlik kurashi natijasida ularni boshqarish shakli va usuli ancha o‘zgartirilgan. Angliya huquqi manbalari Angliya huquqiy tizimi, jumladan huquq manbalari davlatchilik taraqqiyoti bilan o‘ta uzviy bog‘liqlikda shakllangan. Angliyada qabul qilingan konstitutsiyaviy qonunlar asosiy huquq manbalarini tashkil etgan. Jumladan, Lavellerlar tomonidan 1647 -yilda «Xalq bitimi» e’lon qilingan, bo‘lib, unda demokratik tamoyillar keng tarzda belgilangan, «umumiy huquq» tizimining isloh qilinishi talab etilgan. 1628-yilgi Huquq to‘g‘risidagi petitsiyada parlament oppozitsiyasi Erkinliklarning buyuk xartiyasiga tayangan holda qirolning fuqarolar hayoti va mulkiga nisbatan huquqlari cheklangan. 1640-yil 3-noyabrdan 1653-yil aprelgacha, ya’ni «uzoq parlament» ish olib borgan davrda ikki palatadan iborat parlament vakolati doirasida qator qonun va ordonanslar chiqarilgan. 1649-yil 4-yanvarda

umumpalata o‘zini Angliyada oliy hokimiyat egasi, uning qarorlari qirol va lordlar palatasining roziligisiz qonun kuchiga ega, deb e’lon qildi. 1653-yilda uzoq parlament tarqatilgandan so‘ng Angliyaning «Boshqarish quroli» deb nom olgan yangi konstitutsiyasi ishlab chiqildi. U Kromvel protektorati nomli diktaturani mustahkamladi. 1660-yilda parlament «Bred deklaratsiyasi»ni qabul qilishi natijasida ilgari amal qilgan siyosiy tuzum qayta tiklandi. Parlament tomonidan 1679-yil 26-mayda qabul qilingan Xabeas korpus akt (Habeas Corpus act), ya’ni shaxs huquqlari kafolatlari haqidagi akt – qonunga ko‘ra, har qanday qamoqqa olingan mahbus shaxsan o‘zi yoki qarindoshlari va tanishlari orqali yuqori sudlardan biriga Xabeas korpus haqida buyruq berishini talab qilishi mumkin edi. Bunday sudyalar tomonidan berilgan yozma buyruqqa asosan mahbusning ishini yurituvchi shaxs 24 soat ichida qamoqqa olish sabablarini ko‘rsatgan holda uni sudga olib kelishi lozim edi. Aks holda ish yurituvchiga nisbatan birinchi marta jarima, ikkinchi marta mansabidan bo‘shatish jazosi belgilangan. Sud qamoqqa olish asoslarini ko‘rib chiqib, mahbusni sudgacha garovga qo‘yib yuborish yo qamoqda ushlab turish yoxud butunlay ozod qilish haqida qaror qabul qilgan. O‘zbekiston Respublikasida ayni bugungi kunda mazkur «Xabeas korpus» institutining joriy etilishi, ya’ni 2008-yildan ehtiyot chorasi sifatida qamoqqa olishga sanksiya berish huquqi prokurordan sudga o‘tkazilishi muhim qadam bo‘ldi 1 . 1673-yilda Qirol qasamyodi to‘g‘risidagi akt qabul qilinib, uni qo‘llashga 1689-yildan boshlab alohida e’tibor berilgan. 1689-yilda konstitutsiyaviy monarxiyaning o‘rnatilganligi parlamentda shu yil qabul qilingan «Huquqlar to‘g‘risidagi Bill», 1701-yilgi «Taxt vorisligi haqidagi akt»da mustahkamlangan. 1 Ʉɚɪɢɦɨɜ ɂ. Ⱥ. Ɇɚɦɥɚɤɚɬɢɦɢɡɞɚ ɞɟɦɨɤɪɚɬɢɤ ɢɫɥɨ ԟ ɨɬɥɚɪɧɢ ɹɧɚɞɚ ɱɭ ԕ ɭɪɥɚɲɬɢɪɢɲ ɜɚ ɮɭ ԕ ɚɪɨɥɢɤ ɠɚɦɢɹɬɢɧɢ ɪɢɜɨɠɥɚɧɬɢɪɢɲ ɤɨɧɰɟɩɰɢɹɫɢ: ȸɡɛɟɤɢɫɬɨɧ Ɋɟɫɩɭɛɥɢɤɚɫɢ Ɉɥɢɣ Ɇɚɠɥɢɫɢ Ԕ ɨɧɭɧɱɢɥɢɤ ɩɚɥɚɬɚɫɢ ɜɚ ɋɟɧɚɬɢɧɢɧɝ ԕ ʆɲɦɚɦɚɠɥɢɫɢɞɚɝɢɦɚɴɪɭɡɚ. – Ɍ., 2010. – Ȼ. 22.

«Huquqlar to‘g‘risidagi Bill» davlatning shakli, oliy boshqaruv organlari va ularning vakolatlari, fuqaro huquqlari va erkinliklari, soliq va qo‘shin masalalarini ham tartibga solgan. 1701-yilda «Huquqlar to‘g‘risidagi Bill» qirol hokimiyatini cheklovchi bir qancha qoidalar bilan to‘ldirilgan. Ushbu qoidalar ingliz konstitutsiyasining rivojlanishida muhim ahamiyatga ega bo‘lib, sud hokimiyatining ijroiya hokimiyatidan ajratilganligi e’lon qilingan. Sudyalarning almashtirilmasligi tamoyili bo‘yicha ular mansablaridan parlament qarori bilan chetlashtirilishi mumkin bo‘lgan. 1701-yilgi «Taxt vorisligi to‘g‘risidagi akt» yana bir juda muhim konstitutsiyaviy qonundir. U orqali taxtning keyingi davrlarda aynan kimga va qaysi sulolaga o‘tishi mustahkamlangan. Ingliz konstitutsiyasi izchillik bilan tuzilmagan bo‘lsa-da, unda hokimiyatning taqsimlanishi g‘oyasi mujassamlangan. Shu tariqa davlat hokimiyatining juda muhim institutlari rasmiylashtirilgan. Shunday qilib, XVIII asr boshiga kelib Angliyada quyidagi uchta muhim konstitutsiyaviy qonun: Xabeas korpus akt; Huquqlar to‘g‘risidagi Bill; Taxt vorisligi haqidagi akt qabul qilingan. Ular ingliz konstitutsiyasining yozilgan qismini tashkil etgan. Ingliz konstitutsiyaisning o‘ziga xos xususiyati shunda ediki, u yagona qonun hujjati bo‘lmagan. Uning muhim qismini amaliyotda o‘rnatilgan va yozilmagan shartli qoidalar tashkil etadi. Ana shunday qoidalar, ya’ni konstitutsiyaviy pretsedent (konstitutsiyaviy odatlar)ning o‘rnatilishi XVIII asrda ingliz konstitutsiyasining rivojlanishini belgilagan. Ulardan asosiylari qirolning ministrlar kabineti majlislarida qatnashmasligi, hukumatning saylovlarda g‘olib chiqqan partiya a’zolaridan tuzilishi, ministrlar kabinetining jamoa javobgarligi, qirolning veto huquqidan voz kechishi hisoblanadi. 1707-yildan boshlab qirolning veto huquqidan umuman foydalanmay qo‘yishi butun qonun chiqarish hokimiyatini parlamentga o‘tkazgan. Keyingi davrlardagi huquqiy islohotlar aynan parlament qonun ijodkorligi natijasida kechadi.

Jumladan, 1832, 1867 va 1911-yillarda parlamentni isloh qilishga qaratilgan qonunlar qabul qilinadi. XIX asr oxiri va XX asr boshlariga qadar jamiyat siyosiy tizimi bir qancha demokratik qonun chiqarish orqali yaxshilanib boradi. Konservator partiyasi tomonidan matbuot, ishlab chiqarish, mehnat shartnomalari, ish vaqti, bolalarning mehnatini muhofaza qilish, jamoat sog‘lig‘ini saqlash to‘g‘risidagi qonunlar qabul qilingan. XIX asr oxirida saylov huquqini demokratlashtirishga qaratilgan qator qonunlar qabul qilindi. 1865-yilda Angliya parlamenti «Mustamlakalar qonunlarining haqiqiyligi haqidagi akt»ni qabul qiladi. Unga binoan mustamlaka parlamentlarga Angliya qonunlariga xilof bo‘lmagan qonun chiqarish va sud organlarini tuzishga oid huquqlar beriladi.

Adabiyotlar rо`yxati : 1. Boboyev X.B. va Odilqoriyev X. T. Umumiy tahriri ostida. “Davlat va huquq nazariyasi”. “Iqtisodiyot va huquq dunyosi”, 2000. 34-bet. 2. “O‘zbekiston Respublikasi konstitutsiyaviy huquqi”. Mualliflar jamoasi. Toshkent, “Moliya”, 2002. 72-73 bet. 3. Odilqoriyev X.T. va G‘oyibnazarov Sh.G‘. hammuallifligida. “Siyosiy madaniyat”. Toshkent, IIV Akademiyasi nashryoti, 2004 42-43 bet. 4. Odiqoriyev X.T. Konstitutsiya va fuqorolik jamiyati. – T., 2002. 75-bet. 5. Saidov A. va Tojixonov U. hammuallifligida. “Islom Karimov Konstitutsiya to‘g‘risida”. Toshkent, “Akademiya”, 2001. 52-bet. 6. Sharifxodjayev M. Formirovaniye otkritogo grajdanskogo obshestva v Uzbe kistane. – T., 2002 101-bet 7. Rukavishnikov V. O.Politicheskiy kulturi i sotsialniye izmeneniya. Mujdunarodniye otnosheniye. – M., 1998..82-bet. 8. Ochilov B. E. Konstitutsiya Respubliki Uzbekistan i Vseobshaya deklaratsiya prav cheloveka kak osnova zashiti prav lichnosti // Pravo. 2001. - №3.

O'xshashlar

Yangi davr Fransiya davlati va huquqi

Yangi davr Germaniya davlati va huquqi

O‘rta asrlarda Yevropa mamlakatlari davlati va huquqi Fransiya Germaniya va Buyuk Britaniya

Xitoy davlati va huquqi

Vizantiya davlati va huquqi