Madaniyat va sivilizatsiya - Falsafa - Referatlar

Madaniyat va sivilizatsiya

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

102.5 KB

Ko'chirib olish

Madaniyat va sivilizatsiya Reja : 1. Madaniyatni falsafiy tushunish 2. Jamiyat va madaniyat 3. Madaniyatning ijtimoiy funktsiyalari 4. Tsivilizatsiya. Madaniyat va tsivilizatsiyaning aloqadorligi 5. Qadriyatlar. Milliy va umuminsoniy qadriyatlarining mushtarakligi

1 . MADANIYATNI FALSAFIY TUSHUNISH «Madaniyat» tushunchasi umumfalsafiy va umumtarixiy ka-tegoriyalar tarkibiga kiradi. Shu boisdan bo’lsa kerak, uning yaxlit, barcha mutaxassislar tomonidan tan olingan definitsiyasi yo’q. Hozirgi zamon falsafasida madaniyat tushunchasini taxlil qilishda asosan uchta yondashuvdan foydalaniladi. Ular quyidagi-lardan iborat: 1.Empirik –tasviriy yondashuv. Bunday yondashuvda madaniyat inson faoliyatining natijasi sifatida talqiin etiladi, ya‘ni narsalar va qadriyatlar inson faoliyati natijasidir, deya muloxaza yuritiladi. Madaniyatni bunday tahlil qilish ba‘zi kamchiliklarga ham ega. Birinchidan, madaniyat faqat inson faoliyatining o’zgarmas, qotib qolgan natijasi deb talqin qilinadi. Ikkinchidan, moddiy va ma‘naviy madaniyat bir–biridan ajratib qo’yiladi. Moddiy va ma‘naviy qadriyatning bo’linishi shartli va nisbiy xarakterga ega bo’lib, ularni bir-biridan ajratib talqin qilish maqsadga muvofiq emas. Bu ikki tushuncha yaxlit sistemaning elementlari sifatida biri ikkinchisini to’ldirib turadi. Bu ayniksa ilmiy-texnik taraqqiyot sharoitida moddiy va ma‘naviy madaniyat integratsiyasida yaqqol kuzga tashlanadi. Masalan, ma‘naviy madaniyatning moddiy tomoni roli va ahamiya-tining oshib borishi (radio, televidenie, kino, o’quv trenajer-lari), ikkinchi tomondan moddiy madaniyatdagi ma‘naviylik rolining kuchayishi (bunday holatga dizaynni misol qilish mumkin) ana shunday integratsiya mahsulidir. 2 Aksiologik yondashuv. Bu yondashuvda jamiyatning, insonning madaniy saviyasi darajasi ob‘ektni o’z etaloni bilan taqqoslash yordamida aniqlanadi. Ko’rinib turibdiki, ushbu yondashuv nisbiy xarakterga ega. Xususan, yevropotsentrizm turli mintaqalardagi madaniy taraqqiyotni Yevropa madaniyati singdirganligi daraja-siga qarab belgilaydi. Ayni paytda Yevropa madaniyatida qoloqlik belgisi sanalgan ayrim fenomenlar o’zga madaniyat tiplarining o’ziga xos xususiyati ekanligi e‘tibordan chetda qoladi. 3.Faoliyatli yondashuv madaniyatni faoliyatning insonga xos shakli sifatida tahlil qiladi. Bunda inson biologik tipiga xos bo’lgan vositalar va mexanizmlarni

ifodalashga uriniladi. Faoliyatli yondashuv bilan tanishar ekanmiz, ularning asosiy fikri e‘tiborimizdan chetda qolmasligi kerak: madniyat - bu faoliyat emas, faoliyatning o’ziga xos shaklidir, masalan, oziq-ovqat maxsulotlari yaratish o’z- o’zicha madaniy jarayon emas. Bu jarayon takomillasha borgani sari u madaniyat elementlari bilan boyib boradi. Madaniyat tushunchasini talqin etishning bundan tashqari texnologik, sistemaviylik, tarkibiy-funktsional yondashuvlari mavjud. Yuqorida sanab o’tilgan yondashuvlar biri-ikkinchisini to’ldirib, bu murakkab ijtimoiy fenomen haqidagi tasavvurlarni boyitishga yordam beradi. Ko’rinib turibdiki, madaniyat sohasiga doir xususiyatlarni turlicha ifodalash va tasvirlash mumkin, biroq bunda har safar tadqiqotning aniq maqsadlariga asoslanamiz. Shunga qaramasdan ushbu tushunchaning asosiy mazmuni e‘tiroz tug’dirmaydi. Moddiy va ma‘naviy qadriyatlar yig’indisi, shuningdek ularni yaratish yo’llari, ulardan kishilik jamiyatining taraqqiyot yo’lida foydalanish malakasi, ajdoddan avlodlarga yetkazish yo’llari madaniyat deb yuritiladi. Madaniyatning boshlang’ich shakli va manbai inson mehnati hamda uning natijalari bilan bog’liq. Madaniyatning ikki shakli mavjud. Jamiyatda mavjud bo’lgan ishlab chiqarish vositalari va ijtimoiy borliqdan o’rin olgan mehnat vositalari moddiy madaniyatni tashkil etadi. Moddiy madaniyat tabiatning inson tomonidan o’zlashtirilganligi darajasini ko’rsatuvchi tushunchadir. Ma‘naviy madaniyatga esa fan, uning yutuqlarining ishlab chiqarish va maishiy hayotga joriy etilishi ta‘lim va maorif, tibbiyot, san‘at, axloq, jamiyat a‘zolari ehtiyojlari va manfaatlarining rivojlanganligi darajasi kiradi. Ma‘naviy madaniyat, albatta, moddiylashgan holda mavjud bo’ladi. Madaniyat - insoniyat tafakkurining mahsuli bo’lib, uni tashkil etgan ma‘naviy ne‘matlar bir tarixiy davr miqyosida emas, insoniyat tarixi davomida majud bo’ladilar. Aytaylik, Farobiyning mulohazalari ming yillar avval qanchalik real xarakterga ega bo’lgan bo’lsa, bugun ham shunday. Madaniyat tarkibiga kirgan ma‘naviy ne‘matlar individual-subektiv reallik sifatida vujudga kelgan

bo’lsalarda, vaqt o’tishi bilan ijtimoiy-obektiv xarakter kasb etdilar va vaqt, zamon ta‘siridan xoli ne‘matlarga aylandilar. Ushbu ne‘matlar endi alohida individning hohish-irodasiga bo’ysunmay qo’ydi. Madaniyatni shu ko’yi obektiv reallik sifatida e‘tirof etarkanmiz, uni inson faoliyatining mahsuli sifatida izohlarkanmiz, insonni individ sifatida emas ijtimoiy mavjudot sifatida tadqiq etish imkoniyatlari yuzaga kelayotganini ham ilg’ay olishimiz shart. Madaniyat insonsiz va undan avval mavjud bo’lmagani kabi inson ham madaniyatsiz va undan avval mavjud bo’lmaydi: madaniyat - insonning ajralmas xususiyatidir. Binobarin madaniyatli bo’lib tug’ilmaydilar, madaniyatli inson sifatida shakllanadilar. Madaniyat ham o’tmishni, ham bugunni, ham kelajakni qamrab oluvchi ijtimoiy fenomendir. O’tmish madaniyati bizning hayotimizda, bugungi zamon kishisining ijtimoiy qiyofasida saqlanib qoladi. Ayni paytda bugunning kishisi kelajak madaniyati uchun ham mas‘uldir. Hozirgi zamon kishilari yaratgan moddiy va ma‘naviy ne‘matlar kelajak madaniyatining qiyofasini belgilab beradi. Obrazli qilib aytganda, madaniyat - koinot “jismining” yuqori qatlamidir. U inson bilan birga yuzaga kelib, uning bilan birga yashaydi. љadimgi zamon faylasuflari, ulardan keyin ijod qilgan mutafakkirlar ham madaniyatni shu tarzda tasavvur etganlar. Vernadskiyning noosferasi, Teyyar de Sharden inson falsafa- sining kulturalogik mazmuni, gumanistlar qarashlarning mohiyati bunga misol bo’la oladi. Bu qarashlarda madaniyat tabiatga qarshi qo’yilmaydi, aksincha u koinot taraqqiyotining zaruriy oqibati sifatida talqin etiladi. Albatta koinot va madaniyatni, ruhni va materiyani bir-biriga qarama-qarshi qo’yish mantiqsizlik bo’lar edi. Madaniyat tarkibiy qismlarining barchasini inson ongining ratsional darajasi bilan bog’lab bo’lmaydi. Madaniyat – inson xususiyatlarining to’liq namoyon bo’lishidir. Axir, biror bir san‘at asaridan hosil bo’lgan taassurotlarimizni faqat ratsional shaklda ifodalamaymiz-ku?! Histuyg’ular madaniyati aqlga bo’ysun- maydi-ku?! Aksincha, aqlni yagona hokim sifatida e‘tirof etadigan bo’lsak, hayotni bir yoqlama tushungan bo’lamiz.

Bu mulohazalardan madaniyat faqat hissiy bilishning obekti bo’lmog’i zarur degan xulosa kelib chiqmaydi. Ushbu fikrlar madaniyat nafaqat aqlning, balki his- tuyg’ularning ham mahsuli ekanligini ta‘kidlaydi, xolos. Jamiyatning madaniyati jamoa sa‘y-harakatlarining mahsulidir. Har qanday jamiyatda turli sinflar, tabaqalar mavjud bo’lgani bois madaniyatda ham turli tafovutlardan qat‘iy nazar jamiyatning barcha a‘zolari uchun qadrli bo’lgan moddiy va ma‘naviy ne‘matlar borki, ularning yig’indisi jamiyat madaniyatini tashkil qiladi. Yuqoridagi fikrlarimizdan quyidagi xulosalar kelib chiqadi: Madaniyat mohiyatini aniqlashga empirik-tasviriy, aksiologik, faoliyatli va boshqa yondashuvlar mavjud. Yondashuvlarning ko’pligi madaniyat mohiyati va tarkibining nihoyatda murakkabligidan dalolat beradi. Yondashuvlar turlicha bo’lgani bois uning universal ta‘ri-fini keltirish mushkul. Biroq uning moddiy va ma‘naviy qadriyatlar yig’indisi, ularni yaratish vositalari majmui, ushbu ne‘matlardan insoniyat progressi uchun foydalanish malakasi, ularni keyingi avlodlarga yetkazish yo’llari bilan bog’liqligi mutaxassislar tomonidan to’liq tan olinadi. Madaniyat ikki shaklda - moddiy va ma‘naviy madaniyat tarzida mavjud. Ayni paytda moddiylik va ma‘naviylik madaniyat tarkibida birlashib, o’ziga yaxlitlikni tashkil etadi. Madaniyat nafaqat ratsionallik elementlaridan, balki hissiylik komponentlaridan ham tarkib topadi. Shu bois uni faqat aqlning, yoki his- tuyg’uning mahsuli deb qarash mantiqsizlikdan o’zga narsa emas. 2. JAMIYAT VA MADANIYAT Madaniyat insonni ijtimoiy mavjudot sifatida talqin qilish imkonini berar ekan, «jamiyat-madaniyat» konteksti bilan bog’liq muammolarni ham tilga olish, tahlil etish muhim ahamiyatga ega. Shu munosabat bilan madaniyatning, inson ijodiy faoliyati natijalarining qanday qilib jamiyat taraqqiyotiga joriy etila borilishini aniqlash zarur bo’ladi.

Madaniyat taraqqiyotidagi vorisiyligi bir tomondan, yangi avlodlar tomoni- dan ajdodlar tajribasini o’zlashtirilishini anglatsa. Ikkinchi tomonidan, o’tmish madaniyatining kelajak madaniyatiga ta‘sirini ifodalaydi. Madaniyat yutuqlarining taraqqiyotiga faol ta‘siri shundan dalolat beradiki ushbu taraqqiyot o’z mantig’iga ega. Ushbu o’ziga xoslikni inobatga olmay turib, insoniyat taraqqiyoti davomidagi madaniyat progressini tushunib bo’lmaydi. Vorisiylikning xar qanday buzilishi oxir oqibatga salbiy natijalarga olib keladi. Biroq bunday buzilish hamisha tashqi omillar ostida sodir bo’ladi. Masalan. g’arbiy Yevropada o’rta asrchilik illatlaridan xolos bo’lish uchun ko’p asrlar kerak bo’ldi. Sovet hokimiya-tining madaniyat sohasiga ko’rsatgan salbiy ta‘siri oqibat-larini anglash uchun ham ko’p yillar talab qilinadi. Ushbu misollar ko’rsatib turibdiki, tashqi omillar, ijtimoiy shart-sharoitlar madaniyatga turfa xil ta‘sir o’tkazib keladi. Shu sababdan, ulardan ko’z yumish emas, bartaraf etish choralarini izlash maqsadga muvofiqdir. Madaniyat taraqqiyoti jamiyatdagi iqtisodiy, ijtimoiy va siyosiy muammolarga bog’liq. Ushbu aloqadorlikdan xoli bo’lgan madaniyatning o’zi yo’q va bo’lishi ham mumin emas. Madaniyat progressi va regressi tarixiy shart- sharoitlar, jamiyatdagi ob‘ektiv xususiyatlar bilan hamohangdir. Chunonchi, qadimgi Yunoniston madaniyatiga ta‘sir ko’rsatgan xususiyatlaridan biri- quldorlikning mavjud bo’lishi edi. Aynan ana shu quldorlik mehnat taqsimotini ta‘minladi va qadimgi Yunon madaniyatining gullab yashnashi uchun zamin yaratdi. Renessans davr madaniyati esa yangi tipdagi iqtisodiy munosabatlarga borib taqaladi. Inson haq-huquqlarining oliy qadriyat sifatida e‘tirof etilishi esa XX asrda madaniyatning yanada taraqqiy topishiga imkon berdi. Madaniyatga ta‘sir ko’rsatuvchi tashqi omillar sarasida iqtisodiyot alohida o’rin tutadi. Inson moddiy ne‘matlarini yaratish bilan birga o’z ijodkorlik qobiliyatini ham shakllan-tiradi. Garchi u bunda ichki ehtiyojlaridan kelib chiqib faoliyat ko’rsatsada, uning ijodiy faoliyati ma‘lum ijtimoiy shart-sharoitlarda sodir bo’ladi. Ushbu shart-sharoitlarning markazida esa kishilar o’rtasidagi moddiy munosabatlar turadi.

Rivojlangan jamiyatlarda moddiy shart-sharoitlar bilan madaniyat orasidagi munosabatlar murakkab xarakterga ega bo’ladi. Madaniyatning asosiy parametrlari iqtisodiy bazis tomonidan aniqlanadi. Ayni paytda madaniyat taraqqiyoti iqtisodiy bazisga qudratli ta‘sir ko’rsatishini ham e‘tibordan chetda qoldirmaslik kerak. Madaniy jarayonlarga turmush tarzi, xalq farovonligi darajasi, uning turmush vositalari bilan ta‘minlanganligi darajasi ham katta ta‘sir o’tkazadi. Biroq, jamiyat faro-vonligi bilan madaniyat o’rtasidagi dialektik aloqadorlik nihoyatda murakkab xarakterga ega. Ular orasidagi aloqadorlik turli-tuman ijtimoiy munosabatlarni o’z ichiga oladi. Shu sababdan xalq farovonligining jamiyat madaniyatiga ta‘sir ko’rsatishiga zamin yaratadigan qator imkoniyatlar yuzaga keladi. Ushbu imkoniyatlar chegarasi ikki xususiyat bilan bog’liq: Hayot kechirish vositalari bilan yetarli ta‘minlan-ganlik madaniy taraqqiyot uchun real shart-sharoit yaratadi; jamiyat farovonligining o’sishi fuqarolar madaniya-tining degradatsiyasiga sabab bo’ladi. Madaniyatga ta‘sir ko’rsatuvchi yana bir tashqi omil mehnat taqsimoti bilan bog’liq. Ijtimoiy taraqqiyotning tezlashuvi jarayonida asta-sekinlik bilan aqliy faoliyat bilan maxsus shug’ullanadigan kishilar yuzaga keldilar. Aqliy faoliyatning jismoniy faoliyatdan ajratilishi madaniyatning to’la qonli rivojlanishi katta imkoniyatlarni hosil qildi. Biroq madaniyat taraqqiyoti ziddiyatlarga to’la bo’ldi. Xususan aqliy va jismoniy faoliyatning tafovutlanishi jamiyat a‘zolari katta qismini madaniy taraqqiyotga o’z xissalarini qo’shish imkonidan mahrum etdi. Ayrim jamiyat a‘zolarining madaniy taraqqiyotdan begonalashuvi uchun zamin yuzaga keldi. Yigirmanchi asr jamiyat a‘zolari imkoniyatlarini mada-niy taraqqiyot yo’lida safarbar qilish uchun real shart-sharoitlarni hosil etdi. Endilikda aqliy va jismoniy fao-liyatning tafovutlanishi xalqni madaniyatdan benasib qilish omili deb qaralmayotir. Ushbu nuqtainazar xalq madaniyatini oshirishga xizmat qilayotir. Ayni paytda XX asr madaniyat bilan daxldor yangi muammolarni yuzaga

keltirganini ham e‘tirof etish zarur. Ushbu muammolar orasida ham «madaniyat- mehnat taqsimoti» konteksti sezilarli rol o’ynaydi. Madaniyatga ta‘sir o’tkazuvchi tashqi omillar xarakteri jamiyatning o’ziga xos xususiyatlariga bog’liq. Masalan, g’arb va Sharq jamiyatlarida madaniyatga turli xarakterdagi tashqi omillar ta‘sir ko’rsatadi. Shu sababdan ham g’arb madaniyatini Sharq madaniyatidan ajrata bilish zarur. Taniqli rus fayla-sufi A.G.Spirkin Sharq va g’arb madaniyati o’rtasidagi tafovut haqida mulohaza yuritar ekan, bunday farqlashning uch mezo-nini tilga oladi: a) inson shaxsiga bo’lgan munosabat; b) ijtimoiy-siyosiy faollikka bo’lgan munosabat; v) aqlning imkoniyatlariga bo’lgan munosabat. Xususan, g’arb alohida shaxsning huquqlari va erkinlik-larini, individualizm g’oyalarini ulug’lasa, Sharq madaniyatida shaxsiy manfaatlardan yoki Xudo, yoki jamiyat, yoki davlat foy-dasiga voz kechish yoqlanadi. Sharqda g’arbdan farqli o’laroq shaxs faolligining mutlaqo o’zgacha shakllari e‘tirof etiladi. Shuningdek, g’arbda ratsionalistik va pragmatik bilishning ahamiyatiga alohida e‘tibor berilsa, Sharq madaniyati qadim-qadimdan bilishning introspektiv-intuitiv bilish shakllari ham mavjudligini uqdirib keladi. Unga ko’ra, olamning mohiyatini nafaqat his- tuyg’ular va aql yordamida, balki Xudoning inoyati bilan berilgan ichki quvvat, intuitsiya orqali ham bilib olish mumkin. Tafovutlardan ko’rinib turibdiki, har ikkala madaniyatning shakllanishiga turli tashqi omillar ta‘sir ko’rsatgan. Yuqoridagi fikrlarimizdan quyidagi xulosalar kelib chiqadi: 1.Madaniyatning qiyofasi jamiyatda mavjud bo’lgan omillar ta‘siriga bog’liq. Ushbu omillar turkumiga iqtisodiy bazis jamiyatdagi moddiy munosabatlar, xalq farovonligi darajasi, mehnat taqsimoti va shu kabilar kiradi. 2.Ishlab chiqarishning rivojlanganligi darajasi ijti-moiy-iqtisodiy munosabatlar xarakteri, farovonlik mada-niyatning ijtimoiy-iqtisodiy asosini tashkil etadi. Ushbu omillarning madaniyat bilan dialektik aloqadorligi murakkab xarakterga ega.

3.Mehnat taqsimoti madaniylik va ijtimoiylik o’rtasi-dagi munosabatlarni tubdan o’zgartiradi. Buning natijasida ijtimoiy taraqqiyotning har bir bosqichida yangi va yangi muammolar kela boradi. 4.Madaniyatga ta‘sir o’tkazuvchi tashqi omillari xarakteri jamiyatning xususiyatlariga borib taqalishi bois madaniyatning turli tiplari mavjud bo’ladi. Hozirgi zamon madaniyat-shunosligi ushbu tiplarni g’arb va Sharq madaniyati bilan bog’laydi. 3. MADANIYATNING IJTIMOIY FUNKSIYALARI Madaniyat ijtimoiy taraqqiyotga turli-tuman yo’llar va shakllar bilan singib boradi. Ushbu yo’llar va shakllar ijtimoiy mavjudot bo’lishi inson faoliyatining sub‘ektiv-shaxsiy tomonlarini ifodalaydi, hayotiy faoliyat jarayonlarini tartibga solish va muvofiqlashtirish vositalarini o’zida mujassamlash-tiradi. Shuningdek, madaniyatning ijtimoiy funktsiyalari turkumiga inson faoliyati natijasida yuzaga kelgan bilimlar, tajribalar va shu kabilarni saqlab qolish, ajdodlardan avlodlarga yetkazish vazifasini ham kiradi. Tarixiy jarayonga ta‘sir ko’rsatadigan ixtiro, kashfiyot, yangilik bilan intiho topuvchi badiiy, ilmiy, texnik ijtimoiy ijodiyot ham ana shunday funktsiyalarga kiritilishi mumkin. Bunday ixtiro va kashfiyotga ijtimoiy voqelikka joriy etila boshlagan yangi g’oya ham, inson faoliyatining moddiylashtirilgan natijalari ham, ular orasida aloqa bo’g’ini vazifasini o’tovchi faoliyat ham misol bo’la oladi. Misol tariqasida atom energiyasining amalda qo’llani-lishini olaylik. Radioaktivlik ixtiro etilgan vaqtdan atom energiyasini ozod qiluvchi zanjirli yadro reaktsiyasi imkoniyat-lari aniqlanguniga qadar qarayib qirq yil o’tdi. Bu qirq yil mobaynida jahon mikroolamga taalluqli ko’plab bilim-larning dunyoga kelishiga guvoh bo’ldi. Biroq bularning barchasi hali fizika faniga doir faktlar edi, xolos. Ular ijtimoiy hayotning biror bir sohasiga sezilarli ta‘sir o’tkazmasdi. Nihoyat, Gitler germaniyasining atom qurolini kashf etishi mumkinligidan va shuning bilan ikkinchi jahon urushi taqdirini hal qilishdan xavfsiragan Amerika љo’shma

Shtatlari Manxetgen loyihasini ishlab chiqdilar. Ushbu loyiha fashizm rejasidan jafo chekkan va fashizmga qarshi fizik-larni birlashtirishga muvofiq bo’ldi. Fiziklar hayratlanarli darajadagi qisqa muddat ichida atom haqidagi fundamental bilimlardan atom bombasigacha bo’lgan ijodiy yo’lni bosib o’tdilar. Afsuski, fiziklar atom bombasi ustidagi ilmiy tadqiqotlarini nihoyasiga yetkazganlari zahoti ularning kashfiyotlari mualliflari nazoratidan chiqdi. Ushbu tadqiqot mahsulidan endilikda siyosatdonlar va harbiylar foydalana boshladilar. Xirosima va Nagasakida portlagan bombalar urush yuritish vositalari tubdan o’zgarganidan xabar berdi. Ushbu dahshatli voqeadan so’ng atom bombasi muttasil takomillashtirib borildi, uning qudrati o’sib, yadro arsenallari to’lib va boyib bordi. Insoniyat yadro halokati arafasiga borib qoldi. Dahshatli halokatning oldini olish, atom qurollarini ishlatishiga sabab bo’ladigan yangi jahon urushiga yo’l qo’y- maslik xalqaro munosabatlarning bosh muammosiga aylandi. Shu quyi ilm mahsuli ijtimoiy voqelikka aylandi. Keyinchalik ma‘lum bo’lishicha, atom energiyasidan tinchlik yo’lida ham foydalanish mumkin ekan. Albatta, buning uchun insoniyat atom energiyasi ishlatilishi natijasida yuzaga keladigan salbiy oqibatlarni ham nazarda tutishi zarur. Atom energiyasi - ilmiy-texnika taraqqiyoti bahsh etgan yagona yangilik emas. Kompyuterlar, kosmik apparatlar ham shunday yangililar turkumiga kiradi. Tabiiyki, inson dahosining ushbu mahsullari tarixiy taraqqiyot omiliga aylandilar va laboratoriya binolaridan chiqqanlari zahoti ijtimoiy voqelikka qudratli ta‘sir o’tkaza boshladilar. Bu o’rinda kompyuterlarning ahamiyati ayniqsa beqiyos bo’ldi. Kompyuterlarning vujudga kelishi inson hayotini ancha yengillashtirdi. Ayniqsa, inson aqliy faoliyatining bir qismi kompyuterlar zimmasiga yuklandi. Ijtimoiy hayotning turli sohalari kompyuterlashtirildi, ishlab chiqarish texnologiyasi o’zgartirildi, halqaro munosabatlar yangicha tus oldi, umum- sayyoraviy jamiyatning shakllanishi jarayoni tezlashdi. Kompyu-terlar hatto ilmiy ijodiyot jarayonini ham tubdan o’zgartirdi. Yaqindagina oddiy informatsiyani saqlash va qayta ishlash olim uchun ko’plab noqulayliklar to’g’dirgan bo’lsa,

kompyuterlarning ilmiy ijodiyot jarayoniga joriy etilishi bu jarayonni ikki-uch barobar tezlashtirdi. Ushbu holatning sharofati o’laroq, ja-hondagi ixtiro va kashfiyotlar soni o’sa boshladi. Masalan, XX asrning 70-yillarida har yili 2750- 2800 tadan kashfiyot qilingan bo’lsa, bizning davrimizga kelib ushbu ko’rsatkich qariyb ikki barobarga oshdi. Ayni paytda, kompyuterlarni joriy etilishi faqat ijobiy yakun topgani yo’q, albatta. Frantsiyada kompyuterlar xatosi tufayli sodir bo’lgan avtohalokat (2001), AљSH prezidentini saylashda kompyuterlarning «sharofati» bilan yuzaga kelgan paradoksal vaziyat (2001), kompyuterlarning terrorchilar say‘-harakatlariga ham xizmat qilayotgani fikrimizning dalilidir. Madaniyatning ijtimoiy funktsiyasi ana shunday salbiy holatlarning oldini olishdan iboratdir. Insoniyat ijodiy energiyasi yaratgan barcha ixtiro va kashfiyotlar ham jamiyat hayotidan o’rin olavermaydi. Buning bir qancha sabablari mavjud. XVIII-XIX asrlarda o’zbek ma‘rifatparvarlari, keyincha-lik jadidchilik harakatining yirik namoyondalari ta‘lim tizimini isloh qilish jamiyatni inson- parvarlashtirish imko-nini beradigan qator g’oyalarni ishlab chiqdilar. Biroq jami- yatda ushbu g’oyalarni o’z vaqtida ro’yobga chiqarish imkoniyatlari mavjud bo’lmagani bois ular ijtimoiy tafakkur tarixining muhim hodisasi sifatida qoldilar xalos. Platon, Fixte, Navoiy kabi ko’plab mutafakkirlarning jamiyatni boshqarish uslublari haqidagi takliflari xususida ham shu kabi fikrlash mumkin. Bu takliflardagi ratsional jihatlar jamiyatning tayyor emasligi tufayli reallikka aylana olmadi. Ajablanarli joyi shundaki, ushbu mantiqning g’irt tes-karisi sodir bo’lishi ham mumkin: Eng bema‘ni, eng hayoliy g’oyalar insoniyat tarixining ajralmas yo’ldoshiga aylanib kelgan paytlar ham ko’p bo’lgan. Kommunizm g’oyalari, turli millatlarning an‘analari va irim-sirimlariga asos bo’lgan g’oyalar bunga misol bo’la oladi. Madaniyat ana shu ikki mantiqsizlikning oldini olishga xizmat qiladi. U, bir tomondan, insoniyat uchun xizmat etadigan progressiv g’oyalarning ijtimoiy

voqelikdan o’rin olishiga zamin yaratadi. Ikkinchi tomondan esa, u insoniyat taraqqiyotiga xalal beradigan g’oyalarning ommaviy tus olishiga to’sqinlik etadi. Yuqoridagi fikrlarimizdan quyidagi xulosalar kelib chiqadi. Madaniyat quyidagi ijtimoiy funktsiyalarni bajaradi: a) bilish funktsiyasi. Madaniyat olam, insoniyat tarixi haqidagi bilimlarni shakllantiradi. b) informativ funktsiya. Madaniyat insoniyat to’plagan tajri-balarni ajdodlardan avlodlarga yetkazadi. v) kommunikativ funktsiya. Madaniyat kishilar orasidagi uzaro munosabatlarni muvofiqlashtirib boradi. Madaniyat ijtimoiy funktsiyalarining tuzilishi inson hayotiy faoliyatining mazmuni siyqalanishiga, uning nazorat ostidan chiqishiga, jamiyatdagi vorisiylikning buzilishiga, inson ijodiy energiyasi mahsullarining regressga xizmat qila boshlashiga sabab bo’ladi. Madaniyat ijtimoiy funktsiyalarini to’laqonli ruyobga chiqishi, bir tomondan, progressiv taraqqiyotni tezlash-tirsa, ikkinchi tomondan, insoniyat tarixi davomida yuzaga kelayotgan muammolarni o’z vaqtida anglab olish va bartaraf etish imoniyatlarini vujudga keltiradi. 4. SIVILIZATSIYA. MADANIYAT VA SIVILIZATSIYANING ALOQADORLIGI «Tsivilizatsiya» tushunchasi turli falsafiy-gnoseologik kontseptsiyalarda turlicha yondashuvlar asosida talqin qilingan. Ushbu tushunchaning mazmunini batafsil o’rganish uchun falsafiy fikrlar taraqqiyotidagi qarashlarni tahlil qilib, o’rganish maqsadga muvofiq. Tsivilizatsiya dastlab aqlga va adolatga asoslangan progress-ni yovvoyilikka qarama-qarshi qo’yuvchi tushuncha sifatida paydo bo’lgan. Ijtimoiy taraqqiyotning ilk bosqichlarida inson o’zi yashagan jamoa (urug’ yoki qabila) bilan chambarchas bog’liq bo’lib, o’zini ana shu jamoaning bir qismi deb hisoblardi. Ushbu jamoaning taraqqiyot etishi uning ham rivojlanishiga olib kelardi. Bunday sharoitda jamiyat ijtimoiy va madaniy aspektlari bir-biridan ayri qo’yilmasdi:

ijtimoiy hayot ma‘lum madaniyatning ham hayotini anglatar, jamiyatda erishil-gan muvaffaqqiyatlar madaniyat yutuqlari hisoblanardi. љa-dimgi jamoaning ongi kishilar moddiy faoliyatiga bog’liq bo’lgani kabi jamiyatning madaniy turmushi ijtimoiy hayotga singib ketgandi. Ilk kishilik jamoasining o’ziga xos xususiyati uning tabiiy xarakterida edi. љabiladagi va qabilalararo munosabatlar kishilarning birgalikdagi va hamkorlikdagi hayoti va faoliyati jarayonida, hayot uchun kurash davomida shakllanardi. Ushbu munosabatlarning barham topishi, ularning o’rniga o’zga xarak-terdagi ijtimoiy munosabatlarning yuzaga kelishi jamiyat taraqqiyotiga tub burilish yasadi. Bunday burilish endilikda tsivilizatsiya shakllana boshlaganini anglatardi. Jamiyat hayotining ushbu bosqichiga chuqurroq nazar tashla-sak, tsivilizatsiyaning siyosiy xususiyatlari yaqqol namoyon bo’la-di. Ular quyidagilardan iborat: -mehnatning ijtimoiy taqsimoti; -shaharning qishloqdan farqlanishi; -aqliy mehnatning jismoniy mehnatdan farqlanishi; -tovar-pul munosabatlari va tovar ishlab chiqarishning vujudga kelishi; -davlatning shakllanishi; -mulkni meros qilib olish huquqining e‘tirof etilishi; -oila shaklida yuz bergan o’zgarishlar; -ma‘naviy ishlab chiqarishning rivojlanishi; Aynan ana shu xususiyatlar jamiyatning tsivilizatsiyalashgan-ligi darajasini anglatadi. Keyinchalik turli madaniyatlarning tan olinishi bilan barcha xalqlarning o’ziga xos tsivlizatsiyasi mavjud degan «etnografik» kontseptsiya shakllangan. (T. Juffrua) Hozirgi zamon falsafasida tsivilizatsiya mohiyatiga uch xil yondashuv mavjud. Ular quyidagilardan iborat:

Unitar yondashuv. Bu yondashuvda tsivilizatsiya insoniyatning yaxlit progressiv taraqqiyotining ideali sifatida tushuniladi. Shuni qayd etish lozimki, bu yondashuvning hozirgi bosqichi vakillari fikriga ko’ra, lokal tsivlizatsiyalarning o’zaro aloqa-dorlik bosqichida ekumenik tsivlizatsiya vujudga keladi. Umum- jahon tarixining realligi ularning fikricha, insoniyatning ma‘naviy yaxlitligi bilan shartlanadi. Karl Yaspers o’zining «Tarix ibtidosi va maqsadi» asarida insoniyat taraqqiyotini to’rt bosqichga bo’ladi: tarixgacha, buyuk tarixiy-qadimiy madaniyat- lar (lokal tarixlar), umumjahon tarixi boshlanishi va texnika davri (yaxlit jaxon tarixiga o’tilishi). Bu fikrlardan ko’rinib turibdiki, K. Yaspers tsivilizatsiyani insoniyat bosib o’tgan tarixiy madaniyat bilan bog’laydi. Bosqichli yondashuv. Bu yondashuvda tsivilizatsiya u yoki bu aksiomatik mezonlar asosida talqin qilinadi. Bunday mezonlar asosida quyidagi tsivilizatsiya tiplari qayd etiladi: og’zaki tsivilizatsiya, yozma tsivilizatsiya, kitobiy tsiviliza- tsiya, kosmogen sivilizatsiya, texnogen tsivilizatsiya, antropogen tsivilizatsiya, an‘anaviy tsivilizatsiya, zamoniy tsivilizatsiya, evolyutsion va innovatsion tsivi- lizatsiya. Ko’p holatlarda bunday tasnifga texnogen yondashuv asos qilib olinadi. Texnogen yondashuv asosida agrar tsivilizatsiya, industrial tsivilizatsiya va postindustrial (informatsion) tsivilizatsiyalarga bo’linadi. (U. Rostou, D. Bell, E. Toffler) Insoniyat bosib o’tgan tarixiy taraqqiyot yo’lini tsiviliza-tsiyaning yuqoridagi bosqichlari asosida talqin etishni amerikalik faylasuf, sotsiolog E. Toffler o’zining «Uchinchi to’lqin» asarida yaqqol e‘tirof etadi. Bu asarda insoniyat tsivilizatsiyasining dastlabki bosqichi dehqonchilik madaniyatining shakllanishi bilan bog’liq. Tsivilizatsiyaning bu bosqichida jismoniy mehnat aqliy mehnatdan ustuvorlik qiladi, ijtimoiy munosabatlar shakllanish davri bilan, inso- niyatning mifologik va diniy dunyoqarashi shakllanishi bilan bog’liq. Tsiviliza- tsiyaning ikkinchi bosqichi industrial tsivilizatsiya deb atalib, ishlab chiqarish jarayonining o’zgarishi, fan – texnika yutuqlarining xalq xo’jaligida qo’llanishi bilan xarakterlanadi. Bu bosqichda kishilar faoliyati ilmiy dunyoqarashga asoslanadi.

Tsivilizatsiyaning uchinchi bosqichini O. Toffler informa-tsion tsiviliza- tsiya deb ataydi. Bu bosqichda fan va texnika taraq-qiyotining barcha bosqichlari inson hayotiga kirib keladi. Bu davr kompleks avtomatizatsiya davri sifatida xarakterlanadi. 3. Lokal – tarixiy yondashuv. Bunda tsivilizatsiya tushun-chasi o’ziga xos ijtimoiy–madaniy fenomen sifatida talqin qi-linadi (M. Danilevskiy, O. Shpengler, A.Toynbi). Albatta, sivilizatsiyaning bunday ko’p variantlarda ta‘rif-lanishi bejiz emas. Ular tarixiy jarayonning turli tomonlarini ifodalaydi. Biroq ushbu variantlarning kamchiligi shundaki, ularning barchasi tarixiy jarayonning u yoki bu jihatini bo’rtirib ko’rsatadi. Falsafiy fikrlar taraqqiyotida tsivilizatsiya va madaniyat tushunchalarini aloqadorligini taxlil qiluvchi ko’plab nazariyalar yuzaga keldi. Masalan, O. Shpengler, N. Berdyaev tsivilizatsiya bilan madaniyatni bir-biriga qarama-qarshi tushuncha sifatida tahlil qilinadi. O. Shpenglerning fikriga ko’ra, «tsivilizatsiya – bu texnomexanik omillarning sistemasi bo’lib, har qanday mada-niyatning intihosidir». «Madaniyat bo’lsa o’zining ichki imko-niyatlarini ishlatib, inkor bo’lib tsivilizatsiyaga aylanadi», deb qaraydi. A.Toynbi esa O.Shpenglerdan farqli tarzda tsivilizatsiya bilan madaniyat- ning aloqadorligini inkor etmaydi.U tsiviliza-tsiyani aniq jamiyatning ijtimoiy madaniy shakli (qadimgi Misr, qadimgi Vavilon, qadimgi arab tsivilizatsiyalari) deb hisoblaydi. Madaniyat bilan tsivilizatsiyaning aloqadorligi haqidagi mulohazani A.Veber qarashlarida ham ko’rish mumkin. Uning fikriga ko’ra, madaniyat bilan tsivilizatsiya biri-ikkinchisiga aloqador tushunchalardir, ya‘ni tsivilizatsiya kishilik jamiyatining aniq bosqichini ifodalasa, madaniyat tsivilizatsiyaning sifatiy tomonini ifodalaydi. Yuqoridagi fikr va mulohazalardan quyidagi xulosalar chiqadi: 1. Tsivilizatsiya deganda inson tomonidan tabiatning mada-niylashtirilishi, o’zlashtirilishi, o’zgarish vositalari, mada-niyatning mavjud bo’lishini

ta‘minlaydigan ijtimoiy munosa-batlar yig’indisi tushuniladi. Tsivilizatsiya tushunchasiga ana shunday ta‘rif berilganda, ijtimoiy taraqqiyotga tsiviliza-tsion yondashuv formatsion yondashuvdan mazmunliroq ekanligi ma‘lum bo’ladi. Chunki tsivilizatsiya umumsayyoraviy xarakterga ega bo’lsa, formatsiya lokal xarakter kasb etadi. Jamiyatdagi formatsion tafovutlar yaxlit tsivilizatsiya ichidagi tafovut-lardir. Boz ustiga, formatsiya jamiyatdagi iqtisodiy ko’rsat-kichlarning ustuvorligini e‘tirof etadi, tsivilizatsiya esa jamiyatni yaxlit reallik sifatida tadqiq etish imkonini berdi. 2. Masalaga bunday yondashish ko’pgina zamonaviy muammo-larning tabiatini aniqlash va bartaraf etish yo’llarini topish uchun zamin yaratadi. Xususan, bugungi kunda ko’plab umumbashariy muammolar yuzaga keldiki, ularni bartaraf qilish jamiyatga yaxlit reallik sifatida yondashishni talab etadi. Umumsayyoraviy jamiyatgina umumbashariy muammoni hal etishga qodir. Buning uchun esa jamiyat taraqqiyotiga tsivili-zatsion yondashuvga asoslanishimiz shart. 3. Tsivilizatsiya tushunchasiga turli ta‘rif berilishining asosiy sababi shundan iboratki, ushbu tushuncha jamiyat taraqqiyotining mehnat taqsimoti, ishlab chiqarish, ijtimoiy munosabatlar, siyosiy fenomenlar, ma‘naviy realliklar bilan bog’liq ko’plab xususiyatlarni ifodalaydi. 4. Jamiyat taraqqiyotining tsivilizatsion yondashuv pozitsiya-sidan talqin etilishi ijtimoiy progressni har tomonlama ifodalash, bugungi kundagi dolzarb muammolarning yechimlarini izlab topish imkonini beradi. 5. QADRIYATLAR. MILLIY VA UMUMINSONIY QADRIYATLAR MUSHTARAKLIGI Qadriyatlar tushunchasi nihoyatda xilma-xil ma‘noda turli soxalarda qo’l- laniladi. Qadriyatlar to’grisidani fan bu aksio-logiyadir. Bu atama ilmiy bilimlar soxasiga o’tgan asrning ik-kinchi yarmida nemis aksiologii E.Gertman va frantsuz olimi P.Lapi tomonidan kiritilgan. Garbda bu atama grekcha «qadriyat» va «fan», «ta‘limot» tushunchalariga asoslanadi. qadriyatni aksiologik nuqtai–nazardan talqin qilish, uning kategoriya sifatidagi mazmuni, ob‘ektiv asosi va sub‘ektiv jihatlari, namoyon bo’lish shakllari va xususiyatlarini o’rganishga imkon beradi.

Qadriyat kategoriyasi buyum yoki narsalarning iqtisodiy qimmatini ifodalaydigan tushunchadan farq qiladi. qadriyatlar inson uchun biror ahamiyatga ega bo’lgan vokelikning shakllari, narsalar, voqealar, jarayonlar, holatlar, sifatlar, talab va tartiblar qadrini ifodalash uchun ishlatiladigan kategoriyadir. Ma‘naviy madaniyat yoxud «ma‘naviyat»ning маg’зиni (ядросиni) qad- riyatlar атшкил эатди. Qadriyat alloqanday hodisa, voqea yokinarsaning o’ziga xos xususiyati yokixossasi emas, balki uning mohiyati, o’z navbatida borlikning у yokibu ob‘ektining yashashi, mavjud bo’lib turishi uchun tom ma‘nodagi zaruriy shartidir. qadriyatlar inson bisotida turli - tuman ehtiyojlarning va his - tuyg’u- larning mavjudligidan dalolat beradi, atrofida sodir bo’layotgan voqealarni, hodisa- larni turlicha baholashlari uchun zamin yaratadi. Chunonchi birovlar uchun o’at qadrli, o’at muhim ahamiyatga ega bo’lgan, у yokibu hodisa, boshqa birovlar uchun qadrsiz, sariq chaqalik ahamiyatsiz bo’lishи mumkin. Xuddi шuning uchun ham qadriyatlarni oddiy qilib ijobiy yoki salbiy (ahamiyatsiz, ahamiyat kamroq, qadr-qimmat sezilmaydigan), absalyut va nisbiy, ob‘ektiv va sub‘ektiv qadriyat- larga bo’lish mumkin. Mazmuniga qarab mantiqiy, etik, estetik va narsalar qad- riyatlariga bo’lish mumkin. Shuningdek, qadriyatlarni haqi-qatni, ezgulikni, go’- zallikni ulug’lovchi qadriyatlarga ajratiш mumkin. Qadriyatlar jamiyat ijtimoiy - iqtisodiy, madaniy -ma‘naviy rataqqiyotining mahsulidir. Shuning uchun ham qadriyatlarda zamonning ruhi, imkoniyatlari, o’sha zamonda yashagan odamlarning orzu - umidlari, isatklari, atlab va ehtiyojlari o’z ifodasini topadi. Zamonlar o’tishi bilan qadriyatlarning mazmuni va ma‘nosi o’zgarib boradi. Xuddi shuning uchun ham qadriyatlarning atrbiyaviy ahamiyatga baho berganda konkret atrixiy shart - sharoitlarni doimo nazarda tutmoq zarur. Qadriyatlar insonning orzulari - ist а klari, niyatlari -umidlari, bir so’z bilan aytganda ideal sifatida namoyon bo’ladi. Xuddi shuning uchun ham buyuk nemis faylasuflari V.Vindelьband, G.Rikkert at‘kidlaganidek, qadriyatlar hech qachon ob‘ektga ham, sub‘ektga ham bog’liq bo’lmagan musatqil olamni vujudga kel- tiradi. Bu olam makon va zamon qonunlaridan ustun turadi. Shuningdek, inso- niyatning buyuk ma‘naviy xazinasi bo’lgan qadriyatlar hech qachon o’zgarmaydi,

balki M.SHeler, N.Gartman aytganidek, insonning qadriyatlar haqidagi atsav- vurlari o’zgaradi. Butun olam qadriyatlar bilan to’lib - toshgan bo’ladi va borliqqa hamisha yangi ma‘no ato eatdi. Shuning uchun ham, butun voqelik qadriyatlarning «o’ziga xos namoyishi»dan iboratdir. Hozirgi zamon Qadriyatshunos olimlarining fikriga ko’ra, qadriyatlarning ham o’ziga xos qonunlari bor. Bu qonunlar inson irodasiga bo’y so’nmaydi. qadriyatlar ob‘ektiv olamning sub‘ektiv in‘ikosi bo’lgani uchun, kishilarning amaliy faoliyatiga o’z at‘sirini o’tkazadi. Hatto odamlar turmush atrzini o’zgartiradi. Xuddi shuning uchun ham, kishilar o’zlarining turmush atrzlarini insoniyat yaratgan qadriyatlar atlablariga qarab o’zgartirib boradilar. Sharq muatfakkirlari Abu Rayhon Beruniy, Abu Ali Ibn Sino qadriyatlar haqida fikr - mulohaza yuritganlarida, eng avvalo, insonning ma‘naviy - ahloqiy fazilatlari, xislat-lari, xosiyatlarini, insonning ruhiy - ma‘naviy kamoloti uchun yordam beradigan buyuk xazinasini tushunganlar. Musulmon Sharqi mamlakat- larida keng atrqalgan diniy-falsafiy at‘limot - atsavvuf namoyondalari ham, qadriyatlar deganda insonning qadr - qimmati, uning ruhiy - ma‘naviy yetukligiga qarab belgilanmog’i lozimligini qayat - qayat atkrorladilar. Xususan, atsavvufning eng yirik oqimlaridan biri Kubraviyada at‘kidlanishicha, insonning ruhiy - ma‘naviy yetukligini ifodalovchiasosiy mezonlar: atvba, zuhd, atvakkul, qanoat, uzlat, atvajjuh, sabr, muroqaba, zikr, rizo hisoblansa, atsavvufning boshqa bir oqimi - Naqshbandiyada qayd etilishicha, insonning ruhiy - ma‘naviy kamolatini ifodalovchimezonlar: Xush dar dam, nazar bir qadam, safar dar vaatn, xilvat dar anjuman, yodkard, bozgasht, nigohdosht, vuqufi adadiy, vuqufi zamoniy, vuqufi qalbiy hisoblanadi. Atsavvuf falsafasining buyuk na-moyondalari Najmiddin Kubro, Ahmad Яssaviy, Abduholiq g’ij-duvoniy, Aziziddin Nasafiy, Bohouddin Naqshbandiy, Hoja Ahror Valiy kabilar inson ma‘naviy qadriyatlarining asosida poklik, hayo, sabr - bardosh, qanoat, chidam, beozorlik, hokisorlik kabi insoniy xislatlarni qo’yishgan. Yuqoridagi fikr-mulo-hazalardan ko’rinib turibdiki, qadri- yatlar ichida eng ulug’i, eng a‘losi insondir. Xuddi shuning uchun ham insonning ongi va faoliyatiga bog’liq bo’lmagan, undan atshqarida turgan bironat Qadriyat

bo’lishi mumkin emas. Shunday ekan, qadriyatlar o’z mohiyati, mazmuniga qarab inson aql – zakovatini, axloq-odo-bini, mehnatga halol, vijdonan munosabatini, go’zal did va jismoniy kamolotni ulug’lovchi, turlarga bo’linmog’i darkor. Qadriyatlarni jamiyat, millat hayotidagio’rni, ijtimoiy xarakteriga qarab milliy va umuminsoniy, sinfiy yokidiniy, shuningdek kishilarning yoshi, pro- fessional xususiyatlariga xos qadriyatlarga bo’lish mumkin. Insonning qadr - qimmati, sha‘ni, or - nomusi, milliy g’ururi - milliy qadriyatlar bilan bevosiat bog’liq. Milliy qadriyatlar, har bir millatning o’ziga xos xususiyatlari, xossalari, belgilari, alomatlarini ifodalovchifalsafiy tushunchabo’lib, o’sha millat bosib o’tgan ijtimoiy rataqqiyot jarayonida shakl-langan milliy madaniy meros xazinasiga qo’shgan hissasini, ulushini ifodalaydi. Xuddi shu mil- liy o’ziga xoslik, o’ziga moslik, millat madaniyatida, adabiyotida, san‘atida, tilida, dinida, atrixiy xotirasida, yashash ishlash va fikrlash atrzida, urf-odatlarida, rasm - rusumlarida, bayramu - sayillarida o’z ifodasini topadi. Milliy qadriyatlar milliy ma‘naviy madaniyat ifodasi bo’lib, har bir millatning insoniylik xazinasiga qo’shgan munosib hissasining hosilasidir. Milliy qadriyatlarning negizini urf - odatlar, rasm -rusumlar, bayramu- sayillar atshkil eatdi. o’zbek milliy qadri-yatlari mazmunida insonparvarlik g’oy- alari yoatdi. Uzoq atrix davomida o’zbeklarning o’zaro munosabatlarida, kundalik turmush atrzida o’zaro hamkorlik va hamdardlik, vafodorlik va o’zaro hurmat, biri - biriga suyanish va yaxshi qo’shnichilik, bolajonlik va oat - onaga hurmat, mehr - oqibat va sadoqat har tomonlama e‘zozlanib kelinadi. Milliy qadriyatlar o’sha mil- latga mansub har bir kishi tomonidan yaratilgan, insoniylik, odamiylikka xos fazi- latlar, xislatlar, xosiyatlarni milliy - madaniy meros xazinasiga qo’shgan hissasini ifodalovchi buyuk ko’rsatkichdir. Milliy qadriyatlar, shubhasiz, millatning ravnaqi yokiinqirozi bilan bevosiat bog’liq bo’ladi. Boshqacha aytganimizda milliy qadriyatlar millatning o’tmishi va buguni bilan bog’liq. Shuning uchun ham, «milliy qadriyatlar millat rivojlanishi bilan rivojlanadi, inqirozga uchrashi bilan qadrsizlanadi. Shuning uchun ham, millat - o’zining qadriyatlarini vujudga keltirib, ularning yangi - yangi qirralarini

va jihatlarini sayqallashtirib, rataqqiyot jarayonida atkomillashtirib turi-shi ma‘nosida o’z qadriyatlarining haqiqiy egasi, makon va zamondagi ilgarilanma harakatdan iborat o’zgarishlar jarayonida ularni o’tmishdan kelajakka atmon yetkazib boradigan eng asosiy ob‘ektdir» . Milliy qadriyatlarni tiklash - ularga hozirgi zamon цivilizaцiyasi atlablariga mos yangi mazmun ato etish demakdir. Xuddi shuning uchun ham, O’zbekiston davlat musatqilligiga erishishi bilan mamlakatimizga hozirgi zamon цivilizaцiyasi atlablariga javob beruvchi umuminsoniy demokratik Qadriyatlar xalqimiz turmush atrziga kirib kela boshladi. Inson haq - huquqlariga rioya qilish, atdbirkorlik erkinligi, matbuot erkinligi, ana shular jumlasidan edi. «Ushbu demokratik qad- riyatlar jamiyatimiz uchun muhim ahamiyatga egaligi haqida gapirar ekanmiz, bu qadriyatlar atrixiy jihatdan ham, etnik - madaniy jihatdan ham xalqimizning o’ziga xos xususiyatlariga zid emasligini qayat-qayat at‘kidlashni isatrdik». Umuminsoniy demokratik qadriyatlarning eng muhimi - inson haq – hu- quqlari va erkinliklarini har tomonlama himoya qilishdir. Insoniyat atrixida Buyuk franцuz revolyuцiyasi (1789) qabul qilgan «Inson va grajdanlar huquqlari dekloratцiyasi», 1948 yilning 10 dekabrida BMT Bosh Assambeliyasi atsdiqlagan «Inson huquqlarining eng umumiy dekloratцiyasi» - inson haq - huquqlari va erkinliklarini himoya qilishga qaratilgan atrixiy hujjatlar edi. O’zbekiston davlat musatqilligiga erishishi bilan musatbid tuzum sharoitida oyoq osti qilingan inson haq - huquqlari va erkinliklarini tiklash, uni himoya qilishga kirishdi. Insonning asosiy xuquqlari va erkinliklari O’zbekiston Respublikasi Asosiy qonuni – Kons- tituцiyaning umumiy qoidalari va olti bobdan iborat ikkinchi bo’limida xuquqiy jihatdan musathkamlandi. Shuningdek, demokratiya, barqarorlik, oshkoralik, tinchlik, hamkorlik kabi Umuminsoniy qadlriyatlarning rivoj topishi uchun ham imkon yaratildi. Milliy va umuminsoniy qadriyatlarning uyg’unlashib borayotganligini, musatqillik yillarida O’zbekistonda vujudga kelgan - fuqarolarni tinch, totuv yashashga, barqarorlikka intilishida ham yaqqol ko’rish mumkin. Endilikda tinchlik, millatlararo totuvlik, barqarorlik O’zbekistonda yashovchi barcha xalq-

larni, millatlarni, elatlarning buyuk ijtimoiy-siyosiy Qadriyatiga aylanmoqda. Ja- hon цivilizaцiyasining atlablariga mos tushuvchi bunday qadriyatlarni shakllani- shida va rivojlanishida, kishilar turmush atrzida musathkam o’rnashib olishida mustaqillik yillarida mamlakatimizda amalga oshirilayotgan bir qator xayrli tad- birlar turtki bermoqda. Yuqoridagi fikrlarimizdan quyidagi xulosalar kelib chiqadi: Qadriyat alloqanday hodisa, voqea yoki narsaning o’ziga xos xususiyati yoki xossasi emas, balki uning mohiyati, o’z navbatida borlikning u yoki bu ob‘ektining yashashi, mavjud bo’lib turishi uchun tom ma‘nodagi zaruriy shartidir. 2. qadriyatlarni jamiyat, millat hayotidagi o’rni, ijtimoiy xarakteriga qarab milliy va umuminsoniy, sinfiy yoki diniy, shuningdek kishilarning yoshi, pro- fessional xususiyatlariga xos qadriyatlarga bo’lish mumkin. 3. Milliy qadriyatlar, har bir millatning o’ziga xos xususiyatlari, xossalari, belgilari, alomatlarini ifodalovchi falsafiy tushunchabo’lib, o’sha millat bosib o’tgan ijtimoiy rataqqiyot jarayonida shakllangan milliy madaniy meros xazinasiga qo’shgan hissasini, ulushini ifodalaydi. Umuminsoniy qadriyatlar esa barcha millat vakillariga xos bo’lgan qadriyatlarni ifodalaydi.

Adabiyotlar: 1. Falsafa. Q. Nazarov tahriri ostida. Toshkent, 2005, 221-228-betlar. 2. Filosofiya. Pod red. V. P. Koxanovskogo. Rostov-na-Donu, 1999, s. 419-465. 3. Falsafa. E. Yusupov tahriri ostida. Toshkent, 1999, 401-412-betlar. 4. Osnovo’ filosofii. Pod red. M. Axmedovoy i V.Xana. Tashkent,1998, s. 281-288. 5. Rahimov I. Falsafa. Qisqacha konspekt. Toshkent, 1998, 113-115-betlar. 6. Spirkin A. G. Filosofiya. Moskva, 1998, s. 414-453, 473-477.

O'xshashlar

Jamiyat va madaniyat

Jamiyatning falsafiy tahlili

Osvald Shpenglerning tarix falsafasi

Tarixiy jarayonda jamiyatning madaniy va ma’rifiy qadriyatlari. Jamiyat va tarix falsafasi

Madaniyatning ijtimoiy funksiyalari