Ekologik omillar haqida tushuncha - Ekologiya - Referatlar

Ekologik omillar haqida tushuncha

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

74 KB

Ko'chirib olish

Ekologik omillar haqida tushuncha Reja: 1. Экологик омилларнинг организмларга таъсири . 2. Ekologik omillar guruhlari

Экологик омилларнинг организмларга таъсири . Ерда ҳаёт пайдо бўлгандан буён тирик организмлар ташқи муҳитдаги ҳар хил ўзгаришлар таъсирига дуч келади. Бизнинг она сайёрамизда мавжуд бўлган хайвонлар, ўсимликлар хамда ҳаёт кечираётган бошқа организмлар ёки жонзотларнинг сони, сероблиги ва географик тарқалишига бевосита ёки бавосита таъсир кўрсатувчи ҳар қандай ташқи омиллар экологик омиллар деб аталади. Ўз табиатига кўра, шунингдек, тирик организмларга кўрсатадиган таъсири бўйича экологик омиллар жуда хилма-хилдир. Муҳитнинг барча омили шартли равишда учта катта гуруъга ажратилади. Булар абиотик, биотик ва антропоген омиллардир. Абиотик омиллар - бу нотирик табиат омилларидир Иқлимий омиллар: қуёш нури, ҳарорат, ҳаво намлиги. Махаллий омиллар: Релpеф, тупроқ хоссалари, шўрлик, оқим, шамол, радиация ва бошқалардир. Бу омиллар организмга бевосита ёки билвосита таъсир қилади. Масалан, ёруғлик ва иссиқлик бевосита таъсир кўрсатса, Релpеф бевосита таъсир кўрсатувчи омиллар - ёритганлик, намлик, шимол ва бошқаларнинг таъсирини белгилайди. Биотик омиллар - тирик организмларнинг бир-бирига ўзаро таъсири мажмуидир. Улар турли шаклда таъсирлашиши мумкин. (масалан, ўсимликларнинг хашаротлар билан чангланиши, бир турдаги организмларни бошқаларининг ейиши, ресурсларнинг у ёки бу тури озиқ, фазо, ёруғлик ва бошқалар учун организмлар ўртасидаги рақобат, паразитизм ва бошқалар). Биотик ўзаро муносабатлар жуда мураккаб ва ўзига хос характерга эга. Шунингдек, улар бевосита ва билвосита бўлиши мумкин. Антропоген омиллар - бу инсон фаолиятининг шундай шаклики, улар артоф-муҳитга таъсир этиб, тирик организмларнинг яшаш шароитини ўзгартиради ёки хайвон ва ўсимликларнинг айрим турларига бевосита таъсир қилади. Энг мухим антропоген омиллардан бири муҳитнинг ифлосланиши

ъисобланади. Бошқача айтганда, антропоген омил инсон ва унинг хўжалик фаолиятининг тирик организмларга ва бутун табиатга турли хил таъсирлари мажмуини ташкил этади. Экологик омилларнинг организмга таъсир этиш характери хилма-хил бўлса-да, лекин уларнинг барчаси учун бир неча умумий қонуниятлар мавжуддир. Экологик омиллар организмга жуда кучли (максимум), жуда кучсиз (минимум), ижобий (оптимум) таъсир этиши мумкин. Омилларнинг қулай (ижобий) таъсир оптимум деб аталади. Ундан узоқлашилган сари омиллар ноқулай таъсир этади. Масалан, маълум ҳароратлар (16 о -38 о ) ўсимликнинг ўсиш-ривожланиши учун қулай, ундан юқориси ноқулай ъисобланади. Минимум ва максимум чегаралари критик нуқта деб қаралади. Критик нуқталардан ортиқ куч таъсири организмнинг нобуд бўлишига олиб келади. Муҳитнинг бирор омилга кенг доирада мослашган турлари "эври" олд қўшимчасини қўшиш ёки тор доирада мослашган турлари "стено" қўшимчасини қўшиш билан номланади. Масалан, эвритерм, стенотерм (температурага нисбатан), эвригал, стеногал (шурланишга нисбатан), эврибат, стенобат (босимга нисбатан) ва ъоказо. Организмнинг омилга нисбатан критик нуқталар орасидаги чидамлилик чегараси унинг экологик валентлиги дейилади. Турли экологик омилларга нисбатан экологик валентлиликлар йиғиндиси турнинг экологик спектри дейилади. Масалан, ўсимликнинг шўрлик, қурғоқчилик ва юқори температурага мослашуви унинг экологик спектрини ташкил этади. Ҳар бир омил организмнинг ҳар хил функцияларига турлича таъсир этади. Бир ҳаёт фаолияти учун оптимум таъсир иккинчи бир жараён учун максимум бўлиб ъисобланиши мумкин. Масалан, 40-45 о С температура совуқ қонли хайвонларда модда алмашинув жараёнини тезлаштиради, аммо бунда уларнинг фаоллиги сусаяди. Бу ъолда улар ухлайди. Айрим индивидларнинг ташқи муҳит омилларига чидамлилик чегараси, оптимум, минимум зоналари тўғри келмайди.

Бирор-бир омилга нисбатан чидамлилик даражаси унинг бошқа омилларга чидамлилигини ифодаламайди. Айрим турларнинг экологик спектрлари хам бир-бирига тўғри келмайди. Муҳитнинг айрим экологик омиллари организмга бир вақтда таъсир этади ва бир омилнинг таъсири бошқа омилнинг миқдорига боғлиқ бўлади. Бу омилларнинг ўзаро таъсир қонунияти дейилади. Организмнинг маълум шароитда яшаши қуйи даражадаги омил билан белгиланади. Масалан, чўлда организмнинг кенг тарқалишига сув ва юқори ҳарорат чекловчи омил бўлиб ъисобланади. Абиотик омиллар. Абиотик (грекча "а"-инкор, "биос"-ҳаёт) омиллар - нотирик табиат элементлари: иқлим (ҳарорат, намлик, ёруғлик, ҳаво), тупроқ, Релpеф. Абиотик омиллардан энг мухими иқлим ъисобланади. Айни жойдаги ўсимликларнинг тури унга боғлиқ бўлади. У ўз навбатида, хайвонот олами ва туркумлар қиёфасини белгилайди. Иқлим қатор омиллардан юзага келади. Ёруғлик. Иқлим, энг аввало, қуёш нурига боғлиқ. Қуёш нури ўсимликларнинг физиологик, функцияси, тузилиши, ўсиш ва ривожланиши тезлигига турли даражада (меoёрий, кучли, кучсиз) таъсир кўрсатади. Қуёш нурининг биологик таъсири интенсивлиги, спектрал таркиби, фаслий ва кунлик даврийлиги билан белгиланади. Бунга боғлиқ ъодда тирик организмлардаги мослашувчанлик хусусияти - фаслий ва минтақавий характерга эга бўлади. Кўзга кўринмайдиган ультрабинафша нурлар - у барча жонзотлар, бутун ҳаёт учун хавфлидир. Бундай нурланишнинг асосий қисмини атмосферанинг юқори қисмида жойлашган озон қатлами тутиб қолади. Шунинг учун хам, тирик организмлар фақат озон қатламига бўлган оралиқда мавжуддир. Кўринмавий - спектр (нурлар) ўсимлик ва хайвонларга жуда зарардир. Энг мухими, ёруғлик туфайли ўсимликларда фотосинтез жараёни

содир бўлади. Ёруғлик хайвонлар ва инсон учун хам мухим омил ъисобланади. Чунки у фаоллик даражасини белгилаб беради. Инфрақизил нурлар - иссиқлик энергия манбаидир. Аммо уни инсон ва хайвонлар кўра олмайди. Уларни организмлар тўқималари жуда яхши ютади. Бу эса уларнинг қизишига сабаб бўлади. Бу нурлар совуққон хайвонлар (ўрмаловчи хашаротлар) учун айниқса мухимдир. Улар бу нурлардан ўз таналарини иситиш учун фойдаланадилар. Қуёш энергияси ёруғлик тартиби (режими)ни яратади. У географик кенглик ва Релpефга боғлиқ равишда ўзгаради. Ернинг айланиши билан боғлиқ ъолда ёруғлик тартиби аниқ кунлик ва мавсумий даврийликка эга. Кеча ва кундузнинг маълум давомийлигининг даврий ўзгариши натижасида организмнинг ёритишнинг суткалик тартибига реакцияси фотодаврийлик дейилади. Фотодаврийлик биологик соатлар механизми билан боғлиқ. Организмлар функцияларини циклик ўзгартиришга қодир. Биологик соатлар худди ана шу жараёнда намоён бўлади. Биологик соатлар атроф-муҳитдаги ўзгаришларга мос ъолда физиологик муаммони белгилаб беради. Ўсимликлардаги сутка(кун)лик фотодаврийлик фотосинтез жараёнларини назорат қилади. Хайвонларда эса кундузги ва тунги ҳаёт тарзига мослашиш юзага келган. Ёритганлик даражаси хам жуда катта ахамиятга эга. Ўсимликларнинг сояда ёки ёруғлик таъсирида ўсиши(шароитлар)га қараб бир неча гуруъга ажратилади. Масалан, ёруғсевар ўсимликлар (дашт, чўл, дала жойлардаги ўтлоқзор, ўрмондаги баланд бўйли дарахтлар), соя севар ўсимликлар (пастки қатламларда ўсувчи моълар, плаунлар, тоғ гунафшаси ва бошқалар) ва сояга чидамли ёки гелиофит ўсимликлар (қўнғирбош, оқ сўхта, қулпунай, шумрут, қорақарағай кабилар). Албатта, ёруғ севар ва соясевар ўсимликлар ўзларининг морфологик, анотомик ва физиологик тузилиши ва хусусиятларига кўра бир-бирларидан фарқ қиладилар.

Мавсумий маром - организмнинг йил фасллари ўзгаришига реакцияси бўлиб, у фотодаврийлик билан тартибига солинади. Масалан, кўзнинг қисқа кунлари бошланиши биланоқ ўсимликлар ўз баргларини тўкиб, қишқи оромга хозирлик кўра бошлайди. Қишқи ором - кўп йиллик ўсимликларнинг мослашув хусусияти бўлиб, бу вақтда улардаги бошқа кўплаб ҳаётий жараёнлар хам маълум даражада секинлашади ёки тўхтайди. Қиш мавсумида хайвонларнинг фаоллиги сезиларли даражада пасаяди. Қушларнинг бошқа иссиқ ўлкаларга оммавий тарзда учиб кетиши учун кун узунлигининг ўзгариши хабар ъисобланади. Кўплаб хайвонлар қиш уйқусига киради. Бу эса уларнинг қиш фаслининг ноқулай шароитларига ўзига хос мослашув тарзидир. Ҳарорат - ҳаётий жараёнларни чекловчи мухим омиллардан биридир. Организмда барча ҳаётий жараёнлар тананинг маълум ҳароратида, асосан + 10... + 40 о С оралиғида кечади. Фақат айрим организмларгина жуда юқори ҳароратли ҳаётга мослаша олган. Умуман, ер шарида организмнинг кўпайиши, тарқалиши ва бошқа ҳаётий жараёнларни белгилашда ҳарорат асосий омиллардан биридир. Хайвон ва ўсимликлар ҳаётида хам ҳарорат катта ахамиятга эгадир. Ўзининг доимий тана ҳароратига эга бўлган хайвонлар гомойотерм - иссиқ қонли хайвонлар дейилади. Улар ўзларининг тана ҳароратини сақлаган ъолда иссиқ-совуққа мослаша олади ва атроф муҳит ҳароратига жуда кам даражада боғлиқ бўлади. Ўз танаси ҳароратини доимий равишда сақлаш қобилияти хайвонларнинг мухим экологик мослашуви ъисобланади. Бундай хайвонларга сут эмизувчилар ва қушларни мисол қилиб келтириш мумкин. Ташқи муҳит таъсирига кўра ўз танаси ҳароратини ўзгартирувчи, яъни доимий (қатъий) тана ҳароратига эга бўлмаган хайвонлар пойкилотермлар - совуқ қонли хайвонлар дейилади. Атроф-муҳит ҳарорати ошиши улардаги барча физиологик жараёнларни кучли тезлаштиради. Бу эса улар феъл- атворини ўзгартиради. Масалан, калта кесаклар ҳарорати +37 о С бўлган минтақаларда яшашни маъқул кўради. Ҳароратнинг кўтарилиши билан

боғлиқ ъолда айрим хайвонларнинг ривожланиши босқичлари хам тезлашади. Кўплаб совуққонли хайвонлар учун анабиоз - ъодисаси характерлидир. Бу вақтинчалик ъолат бўлиб, бунда ҳаётий жараёнлар сезиларли даражада пасаяди ва ҳаётнинг кўринмавий белгилари йўқолади. Ўсимликларнинг хам икки экологик гуруъга, яъни иссиқлик (ҳарорат) таъсирида яхши ўсиб ривожланадиган термофил ва паст ҳарорат таъсирида яшовчи психрофил ўсимликларга ажратилади. Демак, ўсимликлар учун температуравий режим ўта мухимдир. + 15... + 25 о С оралиқда фотосинтез жараёни жадал кечади. Ҳарорат жуда пасайиб кетганида (0 о С дан паст бўлганда) ўсимликларда сувнинг музлаб қолишини бартараф этишга имкон берувчи махсус механизм ишга тушади. Масалан, ўсимлик ъужайраларида глицерин, қанд ва бошқа модданинг концентратив эритмалари мавжуд бўлиб, қишда улар сувларнинг музлашига халақит беради. Намлик. Ерда барча организмлар мавжуд бўлишининг зарурий шарти сувнинг борлигидир. У ъужайралар ҳаётий фаолиятининг барча жараёнларида ниъоятда мухим ролъ ўйнайди. Зеро, сувсиз ҳаёт бўлмайди. Намлик тушунчаси ёмғир, сув, туман, қор, қиров, муз билан боғлиқ ъолда тушунтирилади. Сув балансини таъминлаш организмнинг асосий физоологик функцияси ъисобланади. Экологик нуқтаи назардан қараганда, сув бошқа омилларга нисбатан кўпроқ чекловчи (лимитловчи) омил ъисобланади. Бу қуруқликда яшовчи организмлар учун хам, сув жонзотлари учун бир хил амал қилади. Масалан, сувнинг шўрланиш даражаси юқори бўлса, ундаги организмлар халок бўлади. Ер юзида намлик бир хилда тақсимланмаган. Қуруқликдаги кўплаб ўсимлик ва хайвонлар намсевар ъисобланади. Сувнинг етишмаслиги кўпинча организмлар тарқалишини чекловчи сабаб ъисобланади. Сувнинг мовжудлиги асосан ўсимлик учун экологик омиллардан биридир. Экологик омиллар ўсимликларнинг ўсиши ва

ривожланишини белгилайди. Намлик етишмаслигига мослашиш уларда алоъида ёрқин ифодаланади(тиканаклар, узун илдизлар, йўғон поялар). Намлик омили хайвонлар учун хам ахамиятлидир. Чўл шароитида яшовчи хайвонларнинг кўпчилиги узоқ вақт сувсиз кун кечира олади. Масалан, туялар, антилоплар, куланлар,сайгаклар. Улар ўзларининг сувга бўлган ташналикларини ўсимликлар билан озиқланиш орқали қаноатлантиради. Қуруқ жойларда яшовчилар тунги ҳаёт тарзини афзал кўради. Бу билан улар ўзларини кундузги исишдан ва танасидаги сувни парланиб кетишдан сақлайди. Даврий қуруқлик пайтида ўсимлик ва хайвонларнинг ҳаётий фаоллиги пасаяди, намлик етишмаслигидан физиологик ҳаёти сусаяди. Жазирама вақтида ўсимликлар барг ташлайди, ривожланмайди. Айрим хайвонлар ёзда уйқуга кетади(сўғурлар), баъзилари анабиоз ъолатига киради. Тупроқ. Ернинг ғовак, унумдор юза қавати тупроқ дейилади. Тупроқ- кўплаб микроорганизм ва хайвонлар учун яшаш муҳити ъисобланади, шунингдек, унда ўсимликларнинг илдизлари ва замбуруғларнинг гифлари илдиз отади. Тупроқда яшовчилар учун унинг тузилиши , кимёвий таркиби ундан намлик, озиқ моддаларнинг мавжудлиги биринчи даражали омиллар ъисобланади. Тупроқда турли ўсимликлардан ташқари бактериялар, замбуруғлар, содда хайвонлар, чувалчанглар, бўғим оёқлилар ва бошқалар кенг тарқалган. Ҳаво. Атмосферадаги газлар аралашмаси ҳаво қатламини ташкил этган. Ҳаво қатламининг баландлигига қараб, унинг таркиби ва зичлиги ўзгариб боради. Ҳаво, хайвон ва организмлар учун нафақат яшаш муҳити, балки экологик омил сифатида хам ахамиятлидир. Ҳаво-атмосферани ташкил этган муҳитнинг мухим омили. Унинг кимёвий таркиби Ернинг эволюцияси жараёни кечишида ташкил топган. Ҳаво таркибида 78,08% азот, 20,95% кислород, 0,93% аргон, 0,03% углерод икки оксиди, 0,2% бошқа газлар аралашмалари, 2,6% сув буғлари мавжуд. Хайвонлар учун яшаш муҳитининг асосий элементи-кислород, ерда кислород

яратувчи ягона манба-яшил ўсимликдир. Кислородни ўсимлик фотосинтез жараёнида ажратади. Кислордсиз ёниш йўқ, метални эритиб, кўплаб кимёвий бирикмаларни саноат йўли билан олиб хам бўлмайди. Аммо атмосферанинг саноат чиқиндилари, транспорт воситаларидан чиққан газлар билан ифлосланиши ҳавода углерод диоксиди, сероводород, олтингугурт оксиди (IV), азот оксиди, углерод оксиди (II) миқдорининг кўпайишига олиб келади. Бу эса атроф-муҳит ъолатигагина эмас, кишилар саломатлигига хам катта таъсир кўрсатади. Релpеф - бу ташқи кўриниши, катталиги, юзага келиши, ёши ва ривожланиш тарихи бўйича ҳар хил ер сиртини шакллантириш мажмуидир. Релpеф иқлимнинг шаклланишига таъсир қилади, дарёлар оқими йўналиши ва характери унга боғлиқ, ўсимлик ва хайвонот олами тарқалиши хусусиятлари у билан чамбарчас боғланган. Релpеф инсон ҳаёт тарзига ва унинг хўжалик фаолиятига хам таъсир кўрсатади. Биотик омиллар Организмларнинг биотик ўзаро муносабатлари ёки биотик омиллар дейилганда ўсимликлар, хайвонлар ва микроорганизм-ларнинг бир- бирларига ўзаро таъсири тушунилади. Табиатда ъеч қандай тирик жонзот ўз қобиғига ўралиб, айри ъолда яшай олмайди. Уни табиатнинг кўплаб тирик вакиллари ўраб олган бўлади. Уларнинг барчаси бир-бири билан ўзаро таъсирлашади. Организмларнинг ўзаро таъсирлашиши, шунингдек, уларнинг ҳаёт шароитларига кўрсатган таъсири муҳитнинг биотик омиллари мажмуини ташкил этади. Экологик ўзаро таъсирлар, одатда, ниъоятда мураккаб характерга эга бўлиб, кўплаб омилларга боғлиқ ва турли шароитларда ҳар хил кечади. Шунинг учун экологик ўзаро таъсирларнинг оқибатларини олдиндан билиб бўлмайди. Экологик ўзаро таъсир турлари. Айни бир ъудудда яшовчи ва бир-бири билан алоқа қилувчи ҳар қандай организмнинг икки тури ўзаро турли хил муносабатларга киришади.

Антропоген омиллар. Хозирги вақтда антропоген (грекча "антропос" - инсон) омиллар табиатдаги энг кучли омил ъисобланади. Инсон тирик организмларга бевосита ва билвосита таъсир этиб, уларни яшаш шароитини ўзгартириб, қирилиб кетишига сабаб бўлмоқда. Инсоннинг фаолияти туфайли ер юзида кўплаб ўсимлик ва хайвон турлари йўқолиб кетди. Миллион-миллион йиллар давомида шаклланиб, таркиб топган дунё манзарасини инсон бир неча ўн йилликлар давомида беқиёс даражада ўзгартириб юборди.

Фойдаланилган адабиётлар 1. «Соглом авлод-бизнинг келажагимиз» Тошкент, Ибн Сино номидаги нашриёт 2000 й. 2. Узбекистон Республикаси Миллий Энциклопедияси. Тошкент, Комуслар бош тахририяти, 1997 й. 3. Мамашокиров С, «Экологик баркарорлик омиллари» Тафаккур журнали, 2005 йил, 1- сон. 4. Шарафиддинов О, «Экологик маданият» Тафаккур журнали 2005 йил. 5. Олтинов М, «Экология ва инсон» Каранг, «Узбекистон Республикаси биологик хилма-хилликнинг экологик муаммолари» Навоий 2006 йил. 6. М.Мамардашвили. М.К. Сознание и цивилизация. «Природа» журнали 1988 йил, 11-сон.

O'xshashlar

O’simliklar ekologiyasiga kirish. Ekologik omillar haqida tushuncha

Ekologik omillar

Ekologik omillar 2

Muhit. Ekologik omillar. Ekologik sistemalar

Biosfera, ekologik tizim va ekologik omillar