O’zbek tilining tarixiy grammatikasi til tarixi fanlaridan biri sifatida - Лингвистика - Рефераты

O’zbek tilining tarixiy grammatikasi til tarixi fanlaridan biri sifatida

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

54.5 KB

O’zbek tilining tarixiy grammatikasi til tarixi fanlaridan biri sifatida Reja : 1. O’zbek tilining tarixiy grammatikasi til tarixi fanlaridan biri sifatida. 2. O'zbek tili tarixiy grammatikasining manbalari. 3. O’zbek tili tarixiy grammatikasining o’rganilish tarixi.

O'zbek tilining tarixiy grammatikasi o'zbek tili tarixi fanining bir tarmog’idir. Ma'lumki, til tarixi o'zbek tili fonetik sistemasi, leksikasi hamda grammatik qurilishining tarixidir. O'zbek tili tarixi o'zaro bog'lik bo'lgan ikki mustakil predmetni o'z ichiga oladi. Bu predmetlar: o'zbek tilining tarixiy grammatikasi va adabiy til tarixidir. Mazkur predmetlarda ichki uzviylik bo'lishiga qaramasdan, ularning o'rganish usullari, tekshirish obyektlari o'zaro farqlanadi. Tarixiy grammatika tilning fonetik sistemasi taraqqiyotini, grammatik strukturasining rivojlanishini o'rganadi. Lekin til hodisalarining ijtimoiy hodisalar bilan bo'lgan munosabati, uslublar taraqqiyoti va ularning turli ko'rinishlari, tilning normasi kabi masalalar uning tekshirish obyektidan chetda. qoladi. Bularni esa adabiy til tarixi tekshiradi. Til tarixini o'rganish hozirgi zamon o'zbek tilini tarixiy tushunish, ya'ni bu til uzoq; asrlar mobaynida davom etgan murakkab tarixiy jarayonlar samarasi ekanini anglash imkonini tugdiradi. O'zbek tili uzoq Davr va asrlarning tarixiy mahsulidir, O’zbek tili tarixda ma'lum bo’lgan boshqa tillar kabi uzoq taraqqiyot bosqichini boshidan kechirdi. U jamiyat va xalq tarixi bilan uzviy bogliq urug’ tilidan qabila, kabilar tilidan xalq va xalq tilidan milliy tilga qarab taraqqiy etib keldi. Uzoq davom etgan bu jarayonda o'tmish asrlardagi til hodisalari keyingi asrlardagi til hodisalaridan farqlanib qoldi. Har bir o'tgan davr, tarixiy xodisalar tilda o'z izlarini koldi. Natijada hozirgi zamon o'zbek tili uning o'tmishidan uzoqlashib ketdi. Ijtimoiy-tarixiy taraqqiyotning talablariga javob berolmagan til xodisalari asta-sekin umumtil aloqasidan chiqib ketdi. Ularning o'rnini zamona talabi bilan paydo bo'lgan yangi hodisalar egalladi. Natijada yuqorida ta'kidlanganidek, hozirgi o'zbek tili o'zining o'tmishidan ancha ilgarilab ketdi. Bu hodisalar yozuv yodgorliklari hodisalari bilan chog’ishtirilganda yaqqol ko'zga tashlanadi. Tarixdan ma'lumki, tilning strukturasidagi o'zgarib o'tgan davr ichida bir xilda kechmadi. Ijtimoiy taraqqiyot, dastavval, tilning leksikasiga o'z ta'sirini o'tkazadi va shunga ko’ra, tilning boshqa tarkibiy qismiga qaraganda uning lug’at tarkibi juda o’zgaruvchan qismdir. Haqiqatdan ham, ijtimoiy taraqqiyotning

yo’nalishi va xususiyatlariga qarab o'zbek tilining lug’at tarkibi tez-tez o'zgarib, yangilanib turdi. Uning tarkibida zamona va taraqqiyot talablariga javob berolmaydigan so’z va iboralar chiqib ketdi. Ularning o’rnini yangi so’z va iboralar egalladi. Qator so’zlar esa aktiv lug’atdan passiv lug’atga aylandi. XII asr boshlarida Xorazm davlatining mavqei ko'tarilib, butun Movarounnahrni qamrab oladi. Bu yer fan va madaniyat o’chog’iga aylanadi. Mo’gullar hukmronligi davrida ham bu an'ana davom etadi. Bu davrda Xorazm Oltin O'rda xonligiga qaram edi. Oltin O'rdada XIII-XIV- asrlar mobaynida adabiy markaz vujudga keldi. Bu yerda yozilgan asarlar til jihatdan ko’proq, qipchoq- o'g’uz qabila tillari xususiyatini o'zida ifodalaydi. O'g’uz urug’lari son jihatdan ko’pchilikni tashkil etib, ular Sirdaryoning quyi oqimi va Xorazmni egallagan edi. Oltin O'rda adabiy tili qoraxoniylar davridagi adabiy til bilan bog’langan edi. Oltin O’rda adabiy tili shu tilning bevosita davomi edi. Bu tillarning farqi Oltin O’rda ko’proq, o'g'uz, qisman qipchoq, urug’ tillari xususiyatlarining bo'lishi bilan o'lchanadi. Bu davrda yozilgan asarlar til jihatdan ko’proq, qipchoq o’g’uz urug’ tillari xususiyatini o'zida ifodalaydi. Xorazmiyning «Muhabbatnoma» si, Qutbning «Xusrav va Shirin» dostoni, diniy xarakterdaga «Rohatul qulub», «Najhul farodis», Alining «Qissai Yusuf» asari, Tuxtamish va Temur Tug’luq yorliqdari, Oltin O’rda adabiy tilini tashkil etadi. XIV asrga kelib eski o’zbek adabiy tili shakllana boshladi. Buning vujudga kelishiga sabab faqatgina ichki faktorlar o’zbek xalqi shakllanish jarayonining kuchayishi, Farg’ona va Movarounnahr turkiy aholisi birligining yaratilishigina emas, balki Qoshg’arda va Orol dengizigacha bo’lgan yerni ishg’ol qilgan Oltin O'rda adabiy tillarining shakllanishi ham edi. Bu esa, o'z navbatida, eski o'zbek adabiy tilining dialektal xususiyatlarini ko'paytirar edi. Farg’ona va Movarounnahrda yaratilgan adabiy asarlar tilidan Xorazmda yozilgan adabiy asarlar tili ma'lum dialektal farqlar bilan ajralib turadi. Eski o'zbek tilining shakllana boshlash davrida qabila va urug’ tillarining xususiyatlari adabiy

asarlarda yaqqol ko'rinadi. Movarounnahr, Farg’ona va Xorazmda qarluq uyg’ur- o'g’uz va qipchoq dialekt guruhlarining xususiyatlari saqlanishi bilan, ayni zamonda, ular aralashib ham ketgan edilar. «Muhabbatnoma» va «Taashshuqnoma» da o'g'uz dialekti xususiyati o'z aksini topadi, Demak, mavjud dialekt xususiyatlarini o'z ichiga qamrab olgan umumiy adabiy tilni shakllaitirish tendensiyasi kuchaya bordi va shu tariqa eski o'zbek adabiy tili vujudga keldi. XU-XU1 asrlarda Movarounnahrda Durbek, Sakkokiy, Lutfiy va Navoiy kabi buyuk shoirlar yetishib chiqdiki, ular yaratgan yodgorliklarda dialektal farqlar yo'qola borib, yagona o'zbek adabiy tili shakllandi. Shunisi xarakterliki, Navoiygacha bo'lgan shoirlarning asarlarida eski turkiy til an'analari davom ettirilishi bilan bir qatorda, ularda jonli til xususiyatlari ham ko'proq o'rin egallay boshladi. XV asrning birinchi yarmida diniy mazmundagi bir qancha prozaik asarlar ham yaratildi. Bular «Sirojul qulub» (1432 yil Yazd shahrida Mansur bahshi tomonidan tuzilgan), «Tazkirai avliyo» (1436 yilda Mansur bahshi tomonidan tuzilgan), «Me'rojnoma», «Bahtiyornoma» v.b. Bu asarlar sodda va jonli tilga yaqindir. Ular eski o'zbek tilining rivojlanishida katta rol o'ynadi Eski o'zbek adabiy tili avval qoraxoniylar davrida, keyinroq Oltin O'rda va Movarounnahrda qo'llangan adabiy tilning davomi, uning yangi tarqqadiyot bosqichi edi. Eski o'zbek adabiy tili mahalliy turkiy va qisman eron urug’lari tiliga qipchoq va o'g’uz tillarining ta'siri va aralashishi natijasida shakllandi. Eski o'zbek adabiy tili butun O'rta Osiyoga, Qozog’ston, Turkmaniston, Ozarbayjon, Tatariston, Boshqirdiston, Qashqar, Xirot va boshqa yerlargacha yoyiladi. Eski o'zbek adabiy tili normalari asosida yozuvchi shoir va yozuvchilar XIX asrlargacha ijod ko'shib keldilar. Bu adabiy til an'analari, ayniqsa, she'riyatda uzoq davrlargacha davom etdi. Alisher Navoiy asarlarida eski o'zbek adabiy tili o'z rivojining yuqori nuqtasiga ko’tarildi. Alisher Navoiy juda katta adabiy va ilmiy meros qurdirdi. Uning «Chor devon» va «Xamsa» nomli poetik asarlari, «Mahbubul qulub», «Xamsatul mutahayyirin», «Majolisun nafois», «Mezonul avzon», «Vaqfiya», «Muhokamatul

lug’atayn», «Xoloti Pahlavon Muhammad» kabi o'nlab prozaik asarlari xhaqli ravishda tarixiy grammatikaning asosiy manbalari hisoblanadi. Alisher Navoiydan keyin yaratilgan prozaik asarlar va ba'zi dostonlarda eski o'zbek tilining an'anaviy normalaridan uzoqlashish, xalq tiliga yaqinlashish tendensiyasini ko'ramiz. Zahiriddin Muhammad Boburning «Bobirnoma» asari, Muhammad Solihding «Shayboniynoma», Majlisiyning «Qissai Sayfulmulk» dostoni , Abdulvahobxuja o'g’li Poshshoxojaning «Gulzor» va «Miftoxul ada» asarlari, Nishotiyning «Husnu dil» dostoni, Gulxaniyning «Zarbulmasal» asari, Fazliyning «Majmuatush shuaro» tazkirasi shunday xususiyatga egadir. Turkiy xalqlar va ularning tilini o'rganishga XI asrlardanoq boshlangan. Mahmud Koshg’ariy o'zining «Devonu lug’atit turk» asarida O'rta Osiyodagi turli turkiy urug’-qabilalar tilini chuqur tahlil qiladi. Keyingi davrlarda turkiy tillarning lug’atlari tuziladi, ba'zi lug’atlarda shu tillarning fonetik, leksik grammatik tahlili ham beriladi. Zamaxshariyning «Muhokamatul adad» Abu Xayyomning «Kitobul idrok lil-lisonul atrok», Jamoliddin Abu Muhammadning «Kitobul lug’atul mushtaroqi lug’atit turk val qipchaq», Tole' Hiraviyning «Badoyeul lug’at», Mirza Maxdiyxonning «Sangloh» va boshqa asarlarda ana shunday tahlillar mavjud. Buyuk mutafakkir Alisher Navoiyning «Muhokamatul lug’atayin» asarida turkiy tillar grammatikasiga oid qimmatli fikrlar bor. Rossiyada turkiy xalqlar va ularning tillari bilan shug’ullanish Rossiya Fanlar Akademiyasi tashkil etilgan davrlardanoq boshlangan. XIX asr boshlarida Moskva, Qozon, Peterburg universitetlarida shark tillari kafedralari tashkil etildi. Qadimgi yodnomalarni nashr qilish va turkiy tillar tarixini o'rganishda rus olimlaridan V. V. P.M.Melioranskiy, S.YE.Malov, A.K.Borovkov, A.M.Shcherbak, N. F. Katanovlarning xizmati katta. O'zbek tili tarixiy grammatikasini tadqiq etish, bu fan bo’yicha darslik, o'quv qo'llanmalari yaratishda G. Abdurahmonov, A. Rustamov, SH. Shukurov, F. Abdullayev, E. Umarov, S. Ashirboyev, X. Dadaboyev, B. Tuychiboyev va boshqa ko'plab olimlarning xizmati beqiyosdir. Ular tomonidan eski o'zbek tili yodnomalari tilining fonetik, morfologik va sintaktik xususiyatlari bo'yicha ilmiy

tadqiqotlar olib borildi.Til tarixi bo'yicha ilmiy tadkqiqotlar to hozirgi kungacha davom etmoqda.

FOYDALANILGAN ADABIYOTLAR RO’YXATI: 1. Axmedov B.A. Gosudarstvo koclievix uzbekov. M., 1965. 2. Baskakov N.A. Vvedeniye v Izucheniye tyurskix yazikov. M. 1969. 3. Batmanov I.A. Yazik yeniseyskix pamyatnikov drevnetyurskoy pismennosti. Frunze, 1959. 4. www.ziyonet.uz

Похожие

O’zbek tilining tarixiy taraqqiyot bosqichlari

O’zbek tili tarixi

O’zbek tilining dialektal bo’linishi

O’zbek adabiy tilining taraqqiyot bosqichlari

O'zbek tilining nazariy grammatikasi fanining predmeti, maqsad va vazifalari