Turkiston muhtoriyati - milliy demokratik davlatchilikning dastlabki tajribasi - История - Рефераты

Turkiston muhtoriyati - milliy demokratik davlatchilikning dastlabki tajribasi

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

51 KB

Turkiston muhtoriyati - milliy demokratik davlatchilikning dastlabki tajribasi Reja : 1. Turkiston muhtoriyatining tashkil etilishi 2. Muhtoriyat tarkibi va uning faoliyati 3. Muhtoriyatning xalq ommasi tomonidan qo‘llab-quvvatlanishi. 4. Turkiston muhtoriyatining zo‘rlik bilan tugatilishi.

1917 yil fevral inqilobidan keyin turkichstonda siyosiy partiyalar tuzilishi, ular tomonidan dasturiy hujjatlar qabul qilinishi o‘lkada milliy harakatning keng quloch yoyganidan dalolat berar edi. Biroq, Petrogradda bolsheviklar tomonidan Oktabr to‘ntarishi amalga oshirilishi oqibatida 1917 yil oktabr-noyabr oylarida Turkiston o‘lkasida, xususan Toshkent va Qo‘qonda yuz bergan voqealar milliy ozodlik harakatini butunlay boshqa yo‘nalishda ketishga majbur qildi. 1917 yil 26-28 noyabrda Qo‘qon shahrida Turkiston o‘lka musulmonlarining fvaqulodda 4-qurultoyi bo‘lib o‘tdi. Qurultoy ishining butun tafsilotlari o‘sha davr gazetalarida to‘la aks etgan. Mustafo Cho‘qaev qurultoyni ochar ekan, Rossiya va Turkistonning siyosiy va iqtisodiy ahvoli xususida qisqacha ma’lumot beradi. Uning aytishicha, Markazda yuz berayotgan voqealar chekka o‘lkalarni, hususan, Turkiston o‘lkasini ham mustaqil boshqaruvini tashkil etishni taqozo etadi. Oktabr xunrezligini boshdan kechirgan Rossiya va Turkiston o‘z tqdiri haqida mulohaza yuritishi lozimligini aytib o‘tdi. Ma’lumki, musulmonlarning ushbu nufuzli qurultoyida qabul qilingan qarorlar uzoq vaqt davomida millatchilar guruhining yig‘inida e’lon qilingan burjua muhtoriyati deb noto‘g‘ri talqin qilib kelindi. Hujjatlar esa ushbu holning butunlay aksi bo‘lganligini isbotlaydi. Masalan, Turkiston jadidlarining otasi sanalgan Behbudiy o‘z ma’ruzasida qurultoyning Turkiston xalqlari tarixida ulkan ijobiy, tarixiy xodisa va burilish davri ekanligini ta’kidlab, “qurultoy qabul qilayotgan qarorlar shuning uchun ham ahamiyatliki, unda Turkiston aholisining yevropalik vakillari ham ishtirok etmoqdalar” degan. Behbudiy va Obidjon Mahmudov qurultoy xay’atida musulmonlar bilan bir qatorda boshqa milliy guruhlarning ham vakillari bo‘lishini yoqlab chiqdi. Turkistonni boshqarish shakli uch kun davom etgan qurultoning diqqat markazida turdi. Bu masala muhokamasida so‘zga chiqqanlarning ko‘pchiligi Turkistonning muhtor respublika deb e’lon qilinishi o‘lka aholisining ijtimoiy maqsadlaridan kelib chiqqan va unga mos tushishini uqtirdi. Muhtoriyat va mustaqillik e’lon qilish fikrini hamma qo‘llab-quvvatladi.

Qurultoyda 1917 yil 27 noyabr kuni kechqurun qabul qilingan qarorda shunday deyiladi: “Turkistonda yashab turgan turli millatga mansub aholi Rossiya inqilobi da’vat etgan xalqlarning o‘z huquqlarini o‘zlari belgilash xususidagi irodasini bayon etib, Turkistonni Federativ Rossiya Respublikasi tarkibida hududiy jihatdan muhtor deb e’lon qiladi, shu bilan birga muhtoriyatning qaror topish shakllarini Ta’sis Majlisiga xavola qiladi”. Qurultoy Turkistonda yashab turgan milliy ozchilik huquqlarining muttasil himoya qilinishini tantanali ravishda e’lon qildi. 28 noyabrda tarkib topayotgan mazkur davlatning nomi aniqlanib, Turkiston Muhtoriyati deb ataladigan bo‘ldi. Qurultoy o‘sha kuni yig‘ilishda Butunrossiya Ta’sis Majlisi chaqirilgunga qadar hokimiyat Turkiston Muvaqqat Kengashi va Turkiston Xalq (Millat) Majlisi qo‘lida bo‘lishi kerpak, deb qaror qabul qildi. Qurultoyda Turkiston Muvaqqat Kengashi a’zolaridan 8 kishidan iborat tarkibda Turkiston Muhtoriyati hukumati tuzildi. Hukumatning bosh vaziri hamda ichki ishlar vaziri etib Muhammadjon Tinishboev saylandi. Islom Sulton o‘g‘li Shoahmedov – bosh vazir o‘rinbosari, Mustafo Cho‘qaev – tashqi ishlar vaziri, Ubaydulla Xo‘jaev – harbiy vazir, Xidoyatbek Yurg‘uli Agaev – yer va suv boyliklari vaziri, Obidjon Mahmudov – oziq-ovqat vaziri, Abdurahmon O‘razaev – ichki ishlar vazirining o‘rinbosari, Solomon Abramovich Gersfeld – moliya vaziri lavozimlarini egallashdi. Hukumat tarkibida keyinchalik ayrim o‘zgarishlar yuz berdi. Mustafo cho‘qaev bosh vazir lavozimini bajarishga kirishadi. Vazirlikdan uch kishi oliy ma’lumotli huquqshunos, ikki kishi o‘rta malakali xuquqshunos ekanligi muhtoriyat hukumati a’zolari bilim darajasining naqadar yuqori ekanidan dalolat beradi. Qurultoyda 28 noyabr kuni Turkiston Millat Majlisi ochilishi to‘g‘risidagi qaror ham tasdiqlandi. Millat majlisi 54 a’zodan iborat bo‘lib, qurultoy qaroriga binoan 36 nafar musulmonlar va 18 nafar g‘ayri musulmonlardan saylanishi belgilandi. 36 nafar musulmon vakillari Turkistonning 5 viloyatidan bo‘lib: Farg‘ona – 10 nafar, Samarqand – 5 nafar, Sirdaryo 9 nafar, Yettisuv – 6 nafar, Zakaspiy – 2 nafar; 4 nafar esa butun Turkiston shahar dumalari tarpafidan

saylanishi belgilandi. 18 nafar o‘rin esa o‘lkaning yevropalik tashkilot va fuqarolariga, jumladan, temiryo‘lchilar ittifoqi, ishchi va soldat deputatlari soveti, sotsial-demokratlar, dashnoqsutyun, yerlik juhudlar, yaxudiylar, eserlar, ukrainlar, polyaklar vakillari va boshqalarga berilishi ko‘zda tutilgan edi. Demak tashkil etilayotgan xukumat tarkibiga turli siyosiy va milliy guruhlar vakillarining qatnashuvi ko‘zda tutildi. Demokratik ruhdagi milliy ziyolilar qurultoyda qabul qilingan dasturiy hujjatlarga o‘ziga xosligi bilan ajralib turadigan xalqchil va demokratik g‘oyalarni kiritishdi. Qurultoy jarayonida Turkiston Milliat majlisi 32 kishidan iborat qilib saylandi. “Sho‘roi ulamo” rahbari Sherali Lapin Milliat Majlisi tarkibiga uning raisi sifatida kirgan bo‘lsada, ammo uning o‘zi buni rad etdi. Qurultoy tugagach, 1 dekabrda Turkiston Muhtoriyatining Muvaqqat hukumati a’zolari imzolagan maxsus Murojaatnoma e’lon qilindi. Ushbu murojaatnomada Turkistondagi barocha aholi irqi millati, dini, jinsi, yoshi va siyosiy e’tiqodlaridan qrt’iy nazar yakdillik va hamjihatlikka da’vat etilgan edi. Oradan ko‘p o‘tmay Millat majlisi tomonidan tasdiqlangan qonunlar e’lon qilindi. Shuningdek, yangi hukumat mamlakat Konstitutsiyasini tayyorlash uchun taniqli huquqshunoslarni jalb qildi. “El bayrog‘i”, “Birlik tug‘i”, “Svobodniy Turkestan”, “Izvestiya Vremennogo Pravitelstva Avtonomnogo Turkestana” kabi hukumat gazetalari o‘zbek, qozoq va rus tillarida nashr qilina boshladi. Avval chiqayotgan “Ulug‘ Turkiston” gazetasi ham o‘z sahifalarida muhtoriyat hukumat faoliyatiga alohida o‘rin bera boshladi. Nashr ishlarini yaxshilash uchun O. Mahmudovning bosmasxonasi hukumat ixtiyoriga o‘tdi. Muhtoriyat hukumati milliy qo‘shin tashkil etishga kirishdi. 1918 yil boshida bu qo‘shin saflarida bir mingdan ortiq askar bo‘lgan. Harbiy vazir uyu. Xo‘jaev ishtirokida o‘tkazilgan ko‘rik-parad vaqtida askarlar soni 2000 taga yetgan. Bundan tashqari Qo‘qonda tahminan shuncha mirshablar ham bor edi. Hukumat iqtisodiy sohada 30 million so‘m miqdorida ichki zayom chiqarishni yo‘lga qo‘ydi. Chunki gazetalarni nashr qilish, muhtoriyat qo‘shinlarining ta’minoti va hukumatning ichki harajatlari uchun mablag‘ zarur edi. Shuningdek, hukumat a’zolari ochlik changalida qolgan

Turkiston aholisiga Orenburg orqali g‘alla keltirish muammosini hal qilish uchun ham amaliy qadamlar tashladi. Turkiston Muhtoriyati hukumati qisqa muddat ichida xalq o‘rtasida katta e’tibor qozondi. Yangi hukumat faoliyati faqat Qo‘qonda yoki Farg‘ona vodiysida emas, balki butun Turkiston mintaqasida yashayotgan tub yerli xalqlar tomonidan qizg‘in qo‘llab-quvvatlandi. Fitrat, Cho‘lpon, Xamza muxtoriyat hukumatini maqtab she’rlar bitdilar. Turkiston xalqining muhtoriyat uchun olib borgan kurashida 1917 yil 13 dekabrda bo‘lib o‘tgan fojiali voqealar muhim o‘rin tutdi. O‘sha kuni Toshkentda eski shahar axolisi “Muhtor Turkiston uchun!” shiori ostida tinch bayram namoyishini o‘tkazdi. Ammo Toshkent Sovetidagi bolsheviklar shaharda qurolli kuch bilan tartib o‘rnatishga buyruq berdilar. Oqibatda tinch namoyish qatnashchilari pulemyotdan o‘qqa tutildi, eski shaharlik 16 kishi ana shu to‘qnashuv qurboni bo‘ldi. Muhtor hukumatning xalq o‘rtasidagi obro‘si bolsheviklarni tashvishga solib qo‘ygan edi. 1918 yil 19-26 yanvarda Toshkentda bo‘lib o‘tgan Turkiston o‘lkasi ishchi, soldat va dehqon deputatlari Sovetlarining favqulodda 4-se’zdida muhtoriyat masalasi asosiy o‘rin tutdi. Se’zd Turkiston muhtoriyati hukumati va uning a’zolarini qonundan tashqari holatda deb, hukumat a’zolarini qamoqqa olish to‘g‘risida qaror chiqardi. Bolsheviklar o‘zlarining bu qabih va mudhish hukmini amalga oshirishga zudlik bilan kirishdilar. 30 yanvarda Turkiston XKS muhtoriyat hukumatini tugatish uchun harbiy harakatlarni boshladi. Turkiston bolsheviklari buning uchun qizil askarlardan tashqari armanlarning “Dashnaksutyun” partiyasi a’zolaridan tuzilgan qurolli to‘dalardan ham keng foydalandilar. Ularga qarshi dastlabki jangda muhtoriyatning milliy qo‘shinidan tashqari qo‘qonlik tinch aholi vakillari ham qatnashdi. Asosan bolta, cho‘kich, tayoq ko‘targan haloyiqning soni 10 ming kishiga yetdi. Shunga qaramay, qurolsiz bu kishilar qizil askarlarning Qo‘qon shahriga bo‘lgan hujumini uch kun mobaynida mardonavor qaytardilar. Shahar ustiga uch kun davomida to‘plardan yondiruvchi snaryadlar otildi. Muhtoriyat qo‘shinining tirik qolgan qismi Kichik Ergash qo‘rboshi boshchiligida shahardan chiqib ketdi.

Turkiston muhtoriyati hukumati qizil askarlar va dashnoqlarning qonli hujumi oqibatida ag‘darib tashlandi. Ammo Qo‘qon va uning atrofidagi tinch aholini talash, o‘ldirish avjiga chiqdi. Faqat Qo‘qonning o‘zida uch kun davomida 10 ming kishi o‘ldirildi. Shahar butkul vayronaga aylantirildi. Hukumat boshlig‘i Mustafo Cho‘qaev shaharni tark etib yashirinishga majbur bo‘ldi. Vazirlarning ayrimlari halok bo‘ldi, ba’zilarini bolsheviklar qo‘lga olishdi. Nihoyat, 1918 yil 22 fevralda Qo‘qon shahridagi Rus-Osiyo banki binosida bolsheviklar tomonidan tayyorlangan “tinchlik shartnoma” imzolandi. Turkiston Muhtoriyati hukumati atigi 72 kun umr ko‘rgan bo‘lsada, u erksevar halqimizni milliy mustaqillik va istiqlol uchun kurashga da’vat etdi. 1918 yilning erta bahorida avval Farg‘ona vodiysida, so‘ngra butun Turkistonda istiqlolchilik harakati boshlandi. Ammo bu davrga kelib Turkiston Muhtoriyatini tor-mor etib, o‘lkada yakka hukmron bo‘lgan, qurl va zo‘ravonlikka tayangan bolsheviklar mintaqada sovetcha andozadagi avtonomiya tashkil etishga kirishgan edi. 1918 yil yanvar oyidayoq bolsheviklar Turkiston Muhtoriyatiga qarshi Turkiston avtonomiyasini tuzish masalasini ko‘tarishgan edi. Bu muammo faqat Turkiston Sovetlarining 5-se’zdida (1918 yil 20 aprel-1 may) hal qilindi. Se’zd Rossiya Sovet Sotsialistik federatsiyasi tarkibida Turkiston Respublikasini tuzish to‘g‘risida qaror qabul qildi. Turkiston Respublikasining Markaziy Ijroiya Komiteti va XKS saylandi. Ular tarkibiga ilk marta tub millatlarning vakillari kiritildi. Shuningdek, se’zdda sanoat korxonalarini musodara qilish va boshqa ayrim masalalar yuzasidan qarorlar qabul qilindi. Shunday qilib, sovet Rossiyasi tarkibida Turkiston avtonom respublikasi tashkil qilindi. Turkiston Respublikasi XKS va MIK ichida hokimiyat uchun o‘zaro kurashlar, mojarolar va janjallar avjiga chiqdi. Oktabr oyida Turkiston XKS raisi F. Kolesov va boshqa ayrim amaldorlar egallagan lavozimlaridan bo‘shatildi. 1919 yil 19 yanvarda harbiy komissar k. Osipov boshchiligida Toshkentda isyon ko‘tarildi. K. Osipovning buyrug‘i bilan 14 komissar otib tashlandi. Isyonchilar tomonidan sovet hokimiyati ag‘darildi, hokimiyat masalasi Ta’sis majlisida hal qilinadi deb e’lon qilindi. Biroq isyon Toshkent temiryo‘l

ustaxonalari ishchilari va boshqa harbiy qismlar tomonidan tezda bostirildi. K. Osipov avval Farg‘ona vodiysiga, so‘ngra Buxoro amirligiga qochib ketdi. Bu isyon bahonasida bolsheviklar 1919 yil mart oyi boshida so‘l eserlarni hukumatdan chiqarib yakka o‘zlari hukmron bo‘lib oldilar. 1919 yil 8 oktabrda Moskvada Turkkomissiya tashkil qilinib u Toshkentga yuborildi. Turkkomissiya, keyinchalik tuzilgan Turkbyuro va O‘rta Osiyo byurosi kabi turli komissiya va byurolar muntazam ravishda Rossiya markazidan Turkistonga jo‘natib turildi. Markaz o‘zining bu favqulodda organlari orqali Turkiston mintaqasini boshqarishga, mahalliy xalqlarni mustamlakachilik asoratida ushlab turishga intildi. Bu paytda butun Rossiyada bo‘lgani kabi Turkiston Respublikasida ham “harbiy kommunizm” siyosati jolriy qilindi. Bu siyosat o‘z mohiyatiga ko‘ra xalqqa qarshi qaratilgan edi. U xususan dehqonlarga katta zarba bo‘lib tushdi. Turkistonda ham sovet rejimi bir qator dekretlar chiqarib oziq-ovqat razvyorskasini joriy qildi. Aslini olgnda dehqondan u yetishtirgan mahsulotning deyarli hammasi tortib olindi. Bozorlar yopildi, savdo-sotiq ta’qiqlandi. 16 yoshdan 55 yoshgacha bo‘lgan barcha erkak va ayollar uchun mehnat majburiyati joriy qilindi. Sovet rejimining bunday mustamlakachilik siyosati oqibatida istiqlolchilik harakati mintaqada kuchayib avj oldi.

Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yxati 1. Karimov I. Milliy mafkura - mamlakat kelajagi poydevori. “Xalq so`zi” gazetasi, 7 aprel, 2000 yil. 2. Karimov I. “Tarixiy xotirasiz kelajak yo`q”, T.”Sharq”, 1998. 3. Karimov I. “Ozod va obod Vatan, erkin va farovon hayot - pirovard maqsadimiz” “Ishonch” gazetasi, 25 yanvar 2000 yil. 4. O`zbekiston tarixi (qisqacha ma`lumotnoma) T. ”Sharq”, 2000. 5. O`zbekiston tarixi (1-qism), T.”Universitet”, 1997. 6. O`zbekiston tarixi (talabalar uchun qisqacha Ma`ruzalar matni), T., “Universitet”, 1999. 7. www.ziyonet.uz 8. www.pedagog.uz

Похожие

Turkistonda mustabid tuzumga qarshi qarshilik harakati

1917 yil fevral inqilobi va Oktabr to‘ntarishi

Sharqiy Turkiston tangalari

Birinchi Jahon urushining Turkiston o‘lkasiga ta’siri. 1916 yil milliy-ozodlik harakati

O’zbekistonda qadimgi davlatchilikning qaror topishi va rivojlanishi