Markaziy Osiyo jahon sivilizatsiyasining ajralmas qismi - История - Рефераты

Markaziy Osiyo jahon sivilizatsiyasining ajralmas qismi

Загружено в:

05.09.2022

Скачано:

0

Размер:

28.052734375 KB

Markaziy Osiyo jahon sivilizatsiyasining ajralmas qismi Reja: 1. Sivilizatsiya tushunchasi, uning asosiy belgilari. 2. Ibtidoiy jamiyat, uning davrlari va O’rta Osiyodagi manzilgohlari. Dehqonchilik, chorvachilik va hunarmandchilikning paydo bo’lishi. Metallning kashf etilishi. 3. Dastlabki tsivilizatsiyaning ma ’ naviy asoslari . Zardushtiylik. Madaniyat, san’at, yozuv.

O’zbekiston hududi eng qadimgi davrlardan boshlab jahon tsivilizatsiyasining o’choqlaridan biri bo’lib kelgan. Markaziy Osiyo, shu jumladan O’zbekiston hududlarida olib borilayotgan tadqiqot ishlarining ko’lami va natijalari bunga yaqqol dalil bo’la oladi. Qadimda Turon, o’rta asrlarda Movarounnahr, keyinchalik Turkiston, O’rta Osiyo, Markaziy Osiyo deb atalgan hudud insoniyat tsivilizatsiyasi ilk o’choqlaridan biri bo’lgan. Arxeologlar va boshqa olimlar o’lkamiz o’tmishini taqiq etib, bu makon jahon tsivilizatsiyasining o’choqlaridan biri ekanligini ta’kidlamoqdalar. O’zbekiston Prezidenti I.Karimov “Tarixiy xotirasiz kelajak yo’q” asarida “Hozir O’zbekiston deb ataluvchi hudud, ya’ni bizning Vatanimiz nafaqat Sharq, balki umumjahon tsivilizatsiyasi beshiklaridan biri bo’lganganligini jahon tan olmoqda”,– deydi. “Tsivilizatsiya” so’zi lotinchadan olingan bo’lib, u hozirgi zamonda insoniyatning komillikka, yetuklikka intilish mazmunida talqin etiladi, shuningdek u inson hayoti uchun qulayliklar yaratish jarayonini ifodalovchi tushuncha hamdir. Adabiyotda bu so’z “tamaddun” deb ham ataladi va madaniy hayotga, taraqqiyotga erishuv jarayoni ma’nosida ishlatiladi. qomusiy kitoblarda tsivilizatsiya–jamiyat taraqqiyoti jarayonida yaratilgan moddiy va ma’naviy boyliklar, shuningdek ularni yanada ko’paytirib va takomillashtirib borish usullarining majmui, deyiladi. Demak, tsivilizatsiya insoniyat taraqqiyotining mahsuli va ayni paytda zaminidir. Tsivilizatsiya qadimda yer kurrasining turli hududlarida mustaqil ravishda paydo bo’lgangan va shu sababdan uning o’ziga xos ko’rinishlari mavjud. Zamonlar o’tib bu mahalliy tsivilizatsiyalarning bir qator xususiyatlari boshqa hududlardagi taraqqiyot belgilari bilan qorishib, umuminsoniy tsivilizatsiya vujudga kelgan. Asrlar osha bu madaniyat darajasi oshib borgan, takomillashgan, yangi cho’qqilarga erishgan. Olimlarimiz xulosalari, ko’plab ashyoviy dalillardan bilamizki, geografik joylashuvi, iqlimi va boshqa qulayliklari tufayli O’zbekiston insoniyatning qadimgi makonlaridan biri bo’lgan.

Yer yuzida insoniyat paydo bo’lishi haqida turlicha qarashlar, fikrlar, taxminlar mavjud. Masalan, bir guruh olimlar (Ch.Darvin, F.Engels) odam maymundan tarqalgan va bunda asosiy rolni mehnat o’ynagan deyishsa, boshqa bir guruh olimlar, shuningdek, din odamni xudo yaratgan deb ta’lim beradi. Xatto insoniyat yerga bir vaqtlar o’zga sayyoradan kelgan degan g’oyalar ham yo’q emas. Shu bilan birga haligacha odamning paydo bo’lishi to’g’risida aniq ilmiy asoslangan dalil isbot yo’q. Shunday ekan, biz bugungi mavzuimizda tarixiy voqea va xodisalarni yoritishda tarixiylik, haqqoniylik va ilmiylik tamoyillariga amal qilib, mavzuni tushuntirishga harakat qilamiz. Uzoq asrlar davomida qadimgi ajdodlarimiz asta–sekin atrof dunyo haqida tasavvur hosil qilganlar, tabiiy muhitga moslasha borganlar. Hayot uchun ko’rash jarayonida qadimgi odamlar turli mehnat qurollarini yaratganlar, ularni takomillashtirganlar, tabiat ne’matlaridan to’larok foydalanishga intilganlar. Tosh asridan tortib to bugunga qadar bo’lgan o’ta noyob va ahamiyatli ashyolar mamlakatimiz hududlarida madaniy–ma’naviy va ijtimoiy–iqtisodiy taraqqiyot qadimda paydo bo’lganligi va uning rivojlanishi uzluksiz davom etganligini tasdiqlaydi.. Insoniyatning paydo bo’lishi va rivojlanishi (antropogenez) uzoq davom etgan tarixiy jarayondir. Uning bosib o’tgan davrlari, ya’ni shakllanishi, irqlarga ajralishi, ma’naviyati, madaniyati, san’ati, turmush tarzi, umuman tarixiy taraqqiyotda erishgan yutuqlari beqiyosdir.Shu ma’noda insoniyatning eng qadimgi davrlardan to hozirgi kunlargacha bosib o’tgan tarixiy taraqqiyot yo’li, qisqa qilib aytganda “tsivilizatsiya” deyiladi. Insoniyat tsivilizatsiyasi uzoq davom etgan jarayon bulib, ayrim tadqiqotlarda u bundan 3-3,5 mln yil boshlangan (ingliz ota-bola Liki) deyilsa, boshqalarda 1 mln. yil 700-600 ming yil (E.Dyubua), D.Blekda 600-500 ming yil deyiladi. Bunday odamlar fanda “Zinjantrop”-ishbilarmon odamlar va Avstralopitek (Janub odami), “pitekantrop” (maymun odam), “sinantrop” (Xitoy odami) kabi nomlar bilan tadqiq qilingan, o’rganilgan.

Hozirgi paytda Markaziy Osiyo hududida ibtidoiy jamiyatning rivojlanish bosqichlari quyidagi davrlarga bo’linadi: 1. Paleolit (“palayos”-qadimgi, “litos”-tosh) davri; bundan taxminan 1 million yil ilgari boshlanib, 15-12 ming yil ilgari tugaydi; o’z navbatida bu davr uchga bo’linadi; a) ilk paleolit-(Ashel’) davri, 1 million - 100 - ming yillikni o’z ichiga oladi; b) o’rta paleolit-(Muste) davri, mil. avv. 100-40 - ming yilliklar; v) so’nggi paleolit-mil. avv. 40-12 - ming yilliklar; 2. Mezolit (“mezos”-o’rta, “litos”-tosh) miloddan avvalgi 12-7 - ming yilliklar. 3. Neolit (“neos”-yangi, “litos” tosh) miloddan avvalgi 6-4 - ming yilliklar. 4. Eneolit (mis-tosh davri)-miloddan avvalgi 4 - ming yillikning oxiri 3 - ming yillikning boshi. 5. Bronza davri-miloddan avvalgi 3-2 - ming yilliklar. 6. Temir davri-miloddan avvalgi 1-ming yillikning boshlaridan. O’zbekiston hududlaridagi eng qadimgi odamlarning manzilgohlari Farg’ona vodiysidagi Selung’ur, Toshkent viloyatidagi Ko’lbuloq, Buxorodagi Uchtut makonlaridan topilgan. Bu davr odamlari toshlardan qo’pol qurollar (chopperlar) yasab, termachilik va jamoa bo’lib ov qilish balan shug’ullangan. Ilk paleolit davri odamlari jismoniy jihatdan ham, aqliy jihatdan ham hozirgi odamlardan tubdan farq qilgan. Ular tabiat oldida ojiz bo’lib, faqat tayyor mahsulotlarni o’zlashtirganlar. Ular na diniy tushunchani, na dehqonchilikni va na chorvachilikni bilganlar. Yaqin yillargacha O’zbekiston hududida odamlar bundan 100 ming yillar ilgari yashay boshlagan deb hisoblanardi.Biroq o’tgan asrning 80-yillarida arxeolog olim U.Islomov boshchiligidagi tadqiqotchilar Farg’ona vodiysidagi Selengur (So’x tumani) g’oridan poleolit davriga oid ajdodlarimiz yashagan joyni topgach, fikrlar o’zgardi.

Ilk paleolit davriga oid Selungurda 13 ta madaniy qatlam aniqlandi. Bu yerdagi topilmalarning yoshi 1 mln. yildan ziyodroq. Bu yerdan topilgan odam jag’ va yelka suyaklari, tishlari xududimizda “fergantrop” deb nomlangan odamlar yashaganligi va O’zbekiston haqiqiqatdan ham insoniyat tsivilizatsiyasi o’choqlaridan biri ekanligini isbotladi. Toshkent viloyatidagi Obirahmat, Samarqand viloyatidagi qo’tirbuloq makonlari ham paleolit davriga oid bo’lib, ularning birinchisidan 21 ta, ikkinchisidan 5 ta madaniy qatlam topib o’rganilgan. Bu joylarda ko’plab tosh qurollardan tashqari fil, bug’u, yovvoyi ot, quyon, echki, to’ng’iz, jayron, arxar kabi xayvon suyaklari, gulxan, kul, ko’mir qoldiqlari ham topilgan. Bu inson uzoq vaqtlar davomida mazkur makonlarda yashaganligidan dalolat beradi. O’rta paleolit davri makonlari Toshkent vohasidagi Obirahmat, Xo’jakent, Samarqanddagi Omonqo’ton, Boysun tog’laridagi Teshiktosh kabi bir qator makonlarda aniqlangan bo’lib, ulardan shu davrga oid ko’pgina turli toshlardan yasalgan mehnat qurollari topilgan. Shuningdek bu davrga oid manzilgohlar Farg’ona, Buxoro, Navoiy viloyatlarining 50 ga yaqin joylarida topilgan. Obirahmat makoni yoysimon shaklda bo’lib, bu yerda 10 m qalinlikdagi 21 ta madaniy qatlam aniqlangan. Topilmalar orasida nukleuslar, parrakchalar, o’tkir uchli sixchalar, qIrg’ichlar uchraydi, shuningdek, turli hayvonlarning suyaklari ham ko’pchilikni tashkil etadi. O’rta paleolit (muste) davriga oid eng katta yodgorlik 1938 yilda A.Okladnikov tomonidan ochilgan Surxandaryoning Boysun tog’idagi Teshiktosh g’oridir. Bu g’or – makonning kengligi 20 metr, balandligi 9 metr, chuqurligi 21 metr bo’lib 5 ta madaniy qatlamdan iborat. Bu yerda 3 mingga yaqin tosh qurollar turli xayvonlar suyaklari topildi. Eng muhimi bu g’ordan 9-11 yoshli bolaning skeleti topilganligi bo’ldi. U neandertal tipidagi odam vakili edi. O’rta paleolit davriga kelib ibtidoiy jamiyat odamlarining mehnat qurollari takomillashib, turmushida yangi unsurlar paydo bo’la boshlaydi. Eng muhimi, ibtidoiy to’dadan Urug’chilik jamoasiga o’tish boshlanadi. Shimoldan ulkan muzlik siljib kelishi va hamma yoqda sovuq kuchayishi sababli olov kashf etiladi.

Odamlar o’choqlar atroflarida to’planib, ibtidoiy turar-joylarga asos soldilar. Jamoa bo’lib ov qilish paydo bo’ladi. Shunday qilib, o’rta paleolit davriga kelib qadimgi odamlar O’rta Osiyoning keng hududlariga tarqala bordi. Bunga mintaqa tabiiy iqlimining o’ziga xosligi ham ta’sir ko’rsatgan So’nggi paleolit qadimgi tosh davrining so’nggi bosqichidir. Bu davrga oid makonlar Ohangarondagi qo’lbuloq, Toshkentning g’arbidagi Bo’zsuv 1 hamda Samarqand atroflaridan topilgan. Ulardan topilgan topilmalar orasida qirg’ichlar, kesgichlar, sixchalar, pichoqlar, boltalar kabi qurollar bor. Bu davrga kelib odamlar faqat tog’li hududlarda emas, tekisliklarda ham yashay boshlaydilar. Bu davrning eng katta yutug’i urug’chilik tuzumi (matriarxat)ga o’tilishidir. Shunday qilib, paleolit davrida ibtidoiy odamlar xo’jalik yuritishning eng oddiy yo’llaridan (termachilikdan) murakkabroq ko’rinishlariga (ovchilik, baliqchilik) ga o’tdilar. Olov kashf etildi. Ibtidoiy turar-joylar o’zlashtirildi. Insoniyat ibtidoiy to’da davridan urug’chilik tuzumiga o’tdi. Mehnat qurollari takomillashib, turlari ko’paya bordi, dastlabki diniy qarashlar paydo bo’ldi. Demak, inson tarixining eng uzoq davom etgan bosqichi bo’lmish qadimgi tosh davrida odamning shakllanish jarayoni asosan yakun topadi. Keyingi tosh davrlarida turli irqlar shakllanligi ma’lum. Olimlar, xususan uch irq–evropid, negroid va mongoloid irqlari shakllanligini ta’kidlaydilar O’zbekiston hududida mezolit davriga oid Machay (Surxondaryo), Obishir (Farg’ona vadiysi), Bo’zsuv, qo’shilish (Toshkent) kabi manzilgohlar topib o’rganildi.Bu davrda qurollar turi ko’paydi. Suyak va yog’ochdan dastachalar paydo bo’ldi. Masalan: Machay g’oridan bigiz, igna pichoq, keskich, ushatgich, nayza, o’q uchlari, shuningdek, 20 turdan ziyod hayvon suyaklari topildi.. Bu davrga kelib muzlik yana shimolga qaytadi. Hayvonot va o’simlik dunyosida katta o’zgarishlar sodir bo’ladi. Insoniyat o’z tarixidagi dastlabki murakkab moslamani - o’q-yoyni kashf etdi. Bu davrning oxirlarida ibtidoiy to’da o’rnida ibtidoiy jamoa– urug’chilik tuzumi vujudga kela boshlaydi. Dastlab urug’chilik jamoalaridagi qarindoshlik ona tomonidan bo’lgan. Shuning uchun insoniyat taraqqiyotning bu bosqichini olimlar matriarxat deb atadi. Ona urug’i keyingi tosh davrlarida ham

hukmronlik qilgan. Farg’onaning Obishir soyidan, Toshkentning Bo’zsuv yoqasidan, Surxondaryoning Machay qishlog’idan va boshqa joylardan mezolit davriga oid manzilgohlar topilgan. Bu davrda bir qancha jonivorlar (it, sigir, qo’y, echki) xonakilashtiriladi, diniy e’tiqodlar vujudga keladi, tasviriy san’at paydo bo’la boshlaydi. Xususan, Surxondaryoning Zaraut soyida bundan taxminan 14–15 ming yil avval yaratilgan qoyatosh suratlar buning isbotidir. Mezolit davri qurollari paleolitga nisbatan ixchamligi va sifatliligi bilan farq qiladi. Mezolit davri qabilalari asosan ovchilik va termachilik bilan band bo’lgan. Neolit davrida qadimgi qabilalar hayotida katta-katta o’zgarishlar sodir bo’ladi. Bu davr odamlari aksariyat hollarda daryo va daryo irmoqlari yoqasida, ko’llar bo’ylarida yashab, tabiiy imkoniyatlarga qarab, baliqchilik va ovchilik yoki dehqonchilik hamda qisman hunarmandchilik bilan shug’ullanganlar. Neolit davrida qadimgi ajdodlarimiz loydan idishlar yasab ularni olovda pishirishni, ya’ni kulolchilikni, shuningdek ip yigiruv asosida to’qimachilikni kashf etdilar. Xatto yog’och yoki qamishdan qayiq yasab suvda suzishni o’zlashtirdilar. Demak, bu davr paleolit, mezolit davrlariga nisbatan yuksak taraqqiyot davri edi. Neolit davri qabilalari orasida qay tariqa xo’jalik yuritilishiga qarab quyidagi madaniyatlar tarkib topgan: Joytun madaniyati, Kaltaminor madaniyati, Hisor madaniyati. Joytun madaniyati. Janubiy Turkmaniston hududidagi mil.avv. VI-V ming yilliklarga oid madaniyat. Bu yerdan Markaziy Osiyodagi birinchi paxsa uylar qoldiqlari, sopol idishlar namunalari aniqlangan. Aholisi asosan dehqonchilik, chorvachilik va qisman ovchilik bilan shug’ullangan. Kaltaminor madaniyati . Bu madaniyat yodgorliklari qadimgi Xorazm hududidan topilgan bo’lib, mil.avv. V-IV ming yilliklarga oiddir. Topilmalar Kaltaminor, qabilalarining baliqchilik, ovchilik va qisman hunarmandchilik bilan shug’ullanganidan dalolat beradi. Hisor madaniyati. Asosan, Hisor-Pomir tog’laridan topilgan. Miloddan avvalgi V-IV ming yilliklarga oid. Hisorliklar sopol idishlar yasab, asosan chorvachilik, ovchilik, qisman termachilik bilan shug’ullanganlar.

Navoiy viloyati hududida qariyb 7 ming yil muqaddam ajdodlarimiz qo’li bilan loydan yasalgan xumcha topildi. Neolit davrida odamzod tarixida tsivilizatsiyaning eng muhim ko’rinishi yuz bergan edi. Bu davr odamlari o’zlarining betinim mehnati natijasida kuzatuvchanlik qobiliyatlarini oshirdilar. Ular ibtidoiy bilimlarga ega bo’lib, bu tushunchalarni hayotga tadbiq qildilar. Bu taraqqiyot inson hayotida termachilikdan ishlab chiqarish yo’siniga o’tishda namoyon bo’ldi. Ya’ni ovchilikdan, termachilikdan, baliq ovlashdan chorvachilikka, dehqonchilikka, ziroatchilikka, metalldan foydalanishga, sopol ishlatishga o’tdilar. Xullas, bu davr insoniyat taraqqiyotining dastlabki eng yirik odimlaridan biri bo’lgan. Eneolit (mis-tosh) davrida Markaziy Osiyoda kuyidagi tarixiy-madaniy jarayonlar yuz beradi: - xo’jalik yuritishda haydama dehqonchilik ustunlik qiladi; - misdan ishlangan qurollar paydo bo’ldi; - paxsadan va xom o’ishtdan katta-katta uylar qurildi; - kulolchilikda muhim texnika yutug’i-xumdonlardan foydalanila boshlandi; - odamlar o’troq hayotga o’ta boshladilar, turli hayvonlarning loydan yasalgan va ona Urug’i (matriarxat) ga xos haykalchalar paydo bo’ldi; - rangdor, turli tasvirlar bilan bezatilgan sopol buyumlar paydo bo’ldi; Eneolit-(mis-tosh) davrida odamlar dastlabki metall bilan tanishadilar. Bu davrga kelib mis qurollar ancha takomillashgan bo’lsa-da, undan og’ir mehnat qurollari yasashning imkoni yo’q edi. Misdan asosan uy-ro’zg’or buyumlari, taqinchoqlar va harbiy qurollar yasalgan. Eneolit davri yodgorliklari Buxoro viloyatining Lavlakon, Beshbuloq, Uchtut (mis koni) mavzelaridan, Panjakent atroflaridan (Sarazm madaniyati) topib urganilgan. Bu davrga kelib, dehqonchilik Markaziy Osiyoning shimoli-sharqiy hududlariga ham yoyiladi. Mil. avv. III - ming yillikka kelib, O’rta Osiyo hududlarida bronza qurollar keng tarqaladi. O’zbekiston hududlarida bronza davri yodgorliklari ko’plab

uchraydi. Bu davrga mansub madaniyat izlari dastlab Xorazm, keyinroq esa Zarafshon va qashqadaryo hamda Farg’ona vodiylaridan topilgan. Ulardan eng yiriklari Sopollitepa, Jarqo’ton, Tozabog’yob, Zamonbobo, Chust, Amirobod yodgorliklaridir. Bu yodgorliklarda olib borilgan tadqiqotlar shundan dalolat beradiki, bronza davrida kishilik jamiyati madaniy taraqqiyotida katta-katta o’zgarishlar sodir bo’ladi. Aholi xo’jalik yuritishning muayyan ko’rinishlariga, ya’ni vohalarda, ko’llar, daryolar va soylar bo’ylarida dehqonchilikka, dasht va tog’oldi hududlarida chorvachilikka (mehnatning dastlabki yirik taqsimoti) o’tib oldi. Bu davrga kelib, O’rta Osiyoning ijtimoiy tuzumida ham o’zgarish jarayonlari bo’lib o’tdi. Urug’chilik tuzumi bronza davrida ham davom etgan bo’lsa-da, ona urug’ining mavqei yo’qolib bordi. Metall eritish va xo’jalikning rivojlanishi natijasida jamiyatda erkaklar mehnati va mavqei birinchi darajali ahamiyatga ega bo’lib bordi. Bundan shunday xulosa chiqarish mumkinki, bronza davri jamiyat taraqqiyotida, dehqonchilik, chorvachilik, ovchilik va hunarmandchilikning rivojlanishida erkaklar yetakchilik qilganlar. Ayollar erkaklar ishlab chiqargan narsalarni iste’mol qilishda ishtirok etsalar ham, unga egalik qilishdan mahrum bo’ladilar. Ishlab chiqarishda hukmronlik qilish shu tariqa erkaklar ko’liga o’tadi va ona urug’i tuzumi o’rnini ota urug’i (patriarxat) tuzumi egallaydi. Bronza davriga kelib, ishlab chiqaruvchi kuchlarning o’sishi, mehnat unumdorligining oshishi natijasida kishilik jamiyati tarixiy-madaniy taraqqiyotida katta-katta o’zgarishlar sodir bo’ldi. Bu jarayonlarda bronzaning ahamiyati katta bo’ldi.Bronzadan (jezdan), nayza va kamon o’qlari uchi, pichoqlar, teshkichlar, parmalar, qirg’ichlar, o’roq va boshqa qurollar, zebu ziynat buyumlari, idishlar paydo bo’ldi. Bu davrda jamiyat hayotidagi sodir bo’lgan turli taraqqiyot jarayonlarikishilik tarixida muhim bosqich bo’lgan davlatchilikning paydo bo’lishi va rivojlanishi uchun ulkan ahamiyat kasb etdi.

Insoniyat tsivilizatsiyasida, xususan O’rta Osiyo xalqlari taraqqiyotida miloddan oldingi I ming yillikda metall-Temurning kashf etilishi katta bir inqilobiy hodisa bo’ldi. Temurdan yasalgan mehnat qurollari dehqonchilik va hunarmandchilikda texnika taraqqiyotini boshlab berdi. Xususan, dehqonchilikda yerni ishlash uchun keng imkoniyatlar ochildi. Zero, Temur mustahkam, kattiq va o’tkir edi. Temurning paydo bo’lishi bilan odamlar tabiatga ta’sir o’tkaza boshladi. Sun’iy sug’orish tarmoqlari, kanallar qurildi. Dehqonchilikda Temurdan yasalgan ketmon,kurak, o’roq, omoch kabi mehnat qurollaridan foydalanish, yerni ishlashda tortuvchi kuch sifatida ot, xo’kizlarni qo’llash katta-katta maydonlarda qo’shimcha oziq-ovqat mahsulotlari yetishtirish, ularning zahirasini yaratish imkoniyatini vujudga keltirdi. Natijada o’troq dehqonlar va ko’chmanchi chorvadorlar o’z mulklarini himoya qilish uchun harbiy ittifoqlar tashkil qila boshladilar. Ular o’rtasida tez-tez to’qnashuvlar bo’lib turdi. Shuningdek, tabiiyki, tinch davrlarda o’zaro tovar ayriboshlashlar ham keng rivojlandi. Bu hol hududimizda dastlabki sinfiyquldorlik jamiyati paydo bo’lishi uchun shart-sharoit yaratdi. Dastlabki tsivilizatsiyaning ilk madaniy va ma’naviy asoslari Misr, Falastin, Xitoy, Eron, Turon kabi hududlarda paydo bo’lgan. Tabiiyki, bu davlatlar va xalqlarning tili, dini, madaniyati bir-biriga ta’sir ko’rsatgan. Masalan, O’rta Osiyo xalqlari tomonidan yaratilgan Zardo’shtiylik ta’limoti va uning muqaddas kitobi “Avesto” Eron, Ozarbayjon va Shimoliy Hindistonda keng yoyildi. Dastlabki tsivilizatsiyaning ma’naviy asoschilaridan biri bo’lgan Zardusht kim? Zardushtiylik nima? “Avesto”chi? qadimda o’lkamizda yashagan aholining ma’naviy va madaniy qiyofasi mashhur “Avesto” mazmunida o’z ifodasini topgan. Ma’lumki, bu muqaddas kitob Markaziy Osiyo xalqlari to’g’risidagi dastlabki noyob manbadir. “Avesto” avval xalq og’zaki ijodi shaklida tarqalgangan va bir necha asrlar davomida og’izdan og’izga o’tib, qadimgi Turon, Xuroson, Eron, Ozarbayjon elatlarining ijtimoiy iqtisodiy hayotini, olam haqidagi tasavvurlarini va

diniy qarashlarini o’zida aks etdirgan. Bu asar ko’p yillar davomida zardushtiylik, otashparastlik dinining kohinlari tomonidan to’ldirilib, takomillashtirilgan. Abu Rayhon Beruniyning “O’tmish xalqlardan qolgan yodgorliklar” kitobida ta’kidlanishicha, “Avesto” ilk bor mil. av. I asr boshlarida to’liq holda 12 ming qoramol (hukiz) terisiga zarhal harflar bilan bitilgan. Iskandar Zulqarnayn (Aleksandr Makedonskiy) sharqni zabt etganda “Avesto” ning nodir nusxasidan o’ziga ma’qul bo’lgan joylarini tarjima qildirib olib qolgan, boshqa qismini esa yoqtirib yuborgan. Shu sabab, bu qomusiy asarning 5 dan 3 qismi kuydirib yuborilgan. Keyinchalik milodiy I- IV asrlarda “Avesto”ning qolgan qismlari jamlanib, ayrim joylari qayta tiklanib, yangidan kitob holiga keltirilgan. Bizga qadar “Avesto”ning ayrim qismlarigina yetib kelgan. Bular: “Yasna” ibodat paytida ijro etiladigan matnlar; “Yasht” otashparastlarning tangrini ta’riflash madhiyalari; “Videvdat” zulm timsoli devlarga qarshi qonunlar va afsonalar; “Visparat” ibodat yo’sinlari va mazmuni haqida ma’lumotlardir. “Avesto” katta hajmda bo’lganligi sababli, dindorlarning kundalik faoliyatida foydalanish uchun kichik “Avesto” ham yaratilgan. Unga katta “Avesto”dan tanlab olingan duolar kiritilgan. Demak, “Avesto”da zardushtiylik dinining qonun qoidalari, ibodat vaqtida ijro etiladigan qo’shiqlari bitilgan. “Avesto” ta’limotining asoschisi tarixda payg’ambar nomi bilan tanilgan Zardusht (Zardust) ismli shaxs bo’lgan. Zardusht oltin tuyali yoki oltin tuya yetaklovchisi degangan ma’noda ishlatilgan. Zardusht otashparastlik g’oyalarini o’z ham fikrlari bilan birgalikda Katta Xorazm, Baqtriya, Sug’d iyona, Eron, Ozarbayjon qisman Hindiston aholisi o’rtasida targ’ib etgan. Beruniy keltirgan rivoyatga ko’ra, Baqtriya podshosi Vishtasp va malika Xutaosa birinchilardan bo’lib zardushtiylik e’tiqodini qabul etganlar, so’ng bu din keng yoyilgan. “Avesto”da dunyo ezgulik va yovuzlikning doimiy kurashidan iborat, ezgulik xudosi Axuramazda (Xurmuzd) yovuzlik tangrisi Axriman ustidan g’alaba qozonishi bayon etilgan. Zardushtiylik dinida olov muqaddaslashtirilib, u insonning baxtu saodati ramzi sifatida ulug’langan. Zardushtiylik jamiyatda barcha odamlar tanasining rangidan, tili, urf odatlari va yashagan joylaridan qat’i nazar, osoyishtalik bilan yorqin hayot kechirishga

xaqlidir, deb hisoblaydi. Bu din odamlarni jur’atli, dovyurak, yetuk insonlar bo’lishga da’vat etadi. Otashparastlikda zamin (er), suv, quyosh va havo ilohiyat darajasiga ko’tariladi va ularni ifloslash og’ir gunoh hisoblanadi. Kitobda aytilishicha, Zardusht odamlarga murojaat qilib, yerga, tuproqqa sifatli urug’lar sepinglar, pirovard natijada o’zlaringiz har xil illatlardan va balolardan xoli bo’lasizlar. Bilib qo’yinglar, ishlov berilmagan tashlandiq yerlarda turli kasalliklar, iflos narsalar va balo qazolar paydo bo’ladi. Demak, sizlar yerga ishlov berib, unga yaxshi urug’ sepib, tuproqni e’zozlasangiz har xil balolardan qutulasiz, hayotga, insonga ishonchingiz kuchayadi, yashagan joyingizga, vataningizga mehringiz oshadi, degandi. Ko’rib turibmizki, zardushtiylikda tabiatga ehtirom asosiy yo’nalish bo’lgan. Zardushtiylik diniga oid turli buyumlar, rasmlar, urf–odat asoratlari qadimgi Xorazm, Sug’d va boshqa o’lkalarda ko’plab topilgan. Ko’pchilik taqiqotchilarning fikricha, “Avesto”ning vatani Amudaryo sohili, aniqrog’i qadimgi Xorazmdir. Bu asarda tilga olingan 16 yirik hududiy geografik nomlarning ko’pchiligi O’rta Osiyoga taalluqlidir. Bular Xorazm, Sug’d, Baqtriya yurtlari, Hisor, Pomir, Tyanshan og’lari, Kaspiy, Orol, Issiqko’l suv havzalari, Amudaryo va Sirdaryolardir. Demak , bu muqaddas asarda geografiyaga oid mulohazalar ham bisyor. “Avesto” jahon olimlari tan olgan boqiy yodgorlik, noyob tarixiy manba. U dunyoning ko’p tillariga tarjima qilingan. Kitob frantsuz, ingliz, rus, nemis, fors va boshqa tillarda chop etilgan. Asarning jahon madaniyati va dinlar tarixida tutgan o’rni beqiyosdir. Shuning uchun ham 1999 yil noyabrda YUNESKO bosh konferentsiyasi “Avesto” yaratilganligining 2700 yilligini dunyo miqyosida keng nishonlashga qaror qildi. 2001 yil oktyabrida Xorazm zaminida “Avesto” va uning insoniyat taraqqiyotidagi o’rni mavzusida xalqaro ilmiy konferentsiya o’tkazildi. Ma’lumki qadimgi zamon moddiy va ma’naviy taraqqiyoti fanda antik, ya’ni qadimgi tsivilizatsiya deb atalgan. Jahonning turli mintaqalarida vujudga kelgan bunday taraqqiyot bora bora umuminsoniy qadriyatlarga, madaniyatga, tsivilizatsiyaga aylangan. O’zbekiston esa insoniyat tsivilizatsiyasining qadimgi o’choqlaridan biri bo’lgan. Demak , o’lkamizda

yashab o’tgan qadimgi ajdodjlar jahon ravnaqiga, uning bugungi rivojiga o’zining munosib hissalarini qo’shganlar. Shu bois bugungi mustaqil O’zbekiston xalqlarida milliy g’urur bilan birga taraqqiyotga, tsivilizatsiyaga intilish hissi kattadir. Zardushtiylikning qachon, qaerda paydo bo’lganligi to’g’risida olimlar o’rtasida turli fikrlar bor. Masalan, E.Berzin uning vatani Eron desa, V.V.Struve, S.P.Tolstov, N.Proxorov va boshqalar zardushtiylikning vatani O’rta Osiyo deb hisoblaydilar. Bu dinning muqaddas kitobi “Avesto”da yagona xudo Axuramazda yaratgan 16 mamlakatning 9 tasi O’rta Osiyoga tegishli – So’g’diyona (Gava), Marg’iyona (Marv), Balx (Baxdi), Nisoya (Ashxobod atrofi), Hirot, qobul, Tus (Xuroson), Gurgan (Urganch), Varana (Turkmaniston va Eron chegarasida) ekanligi ham buni isbotlaydi. Zardushtiylikning vatani O’rta Osiyo, aniqrog’i Xorazm deyishga yana bir asos shuki, zardushtiylik tamoyiliga ko’ra oldingi odat-murdalarni olovda kuydirib kulini dafn etish o’rniga marhum suyaklarini maxsus idish (ostadonlar)ga solib ko’mish joriy etilgan. Bunday ostadonlar tadqiqotchi Yu.A.Rapponortning ta’kidlashicha asosan O’rta Osiyo hududlaridan topilmoqda. Manbalarning guvohlik berishicha Zardusht mil.avv. VI asrda yashab ijod etgan. 40 yoshida ko’p xudolikka qarshi chiqib yakkaxudolikni targ’ib qilgan. O’z ta’limoti bilan zardushtiylik dini payg’ambari sifatida tanilgan. Zardusht yaratgan ilohiy kitob bo’yiga 1 m 20 sm. eniga 70 sm. bo’lib bizgacha to’liq yetib kelmagan.U maxsus ishlov berilgan 12 ming mol terisiga oltin suvi yugurtirilib yozilgan. Avesto mil.avv. III asrda kitob xoliga keltirilgan. Bu kitob haqiqiy ma’naviy asos edi. Zero, unda yaxshilik va yomonlik, poklik va nopoklik, syorug’lik va qorong’ulik o’rtasidagi doimiy kurash oxir- oqibatda yaxshilik g’alabasi sifatida tasviflanadi. Kitobda poklanish, gunohdan forig’ bo’lish, kechirim so’rash kabi duolar mavjud bo’lib, shaxsning axloqiy xislatlari haqgo’ylik, adolatlilik ulug’lanadi.Avestoda yer, suv, havoni bo’lg’ash, iflos qilish eng og’ir gunoh deyiladi. Jumladan, Axuramazda “erga yaxshi sog’lom urug’lar sepishdan ortiq savob ish yo’q” deydi.

Zardushtiylik ta’limotida ona zaminga, dehqonchilik, xunarmandchilik, chorvachilik, Vatan va xalqqa ulug’ muhabbat ruhi markaziy o’rinni egallaydi. Umuman, “Avesto”da dunyoning yaratilishi, insonning xalq bo’lib kamol topishi, ezgulik uchun yovuz kuchlar bilan kurashish, erkinlik, ijodkorlik, bunyodkorlik yo’lidagi orzulari o’z ifodasini topgan. “Avesto”, uning xalqimiz va davlatchiligimiz tarixidagi ahamiyati haqida to’xtalib Prezidentimiz I.A.Karimov shunday degan edi: “Eng mo’tabar qo’lyozmamiz “Avesto”ning yaratilganligiga 3000 yil bo’layapti. Bu nodir kitob bundan XXX asr muqaddam ikki daryo oralig’ida, mana shu zaminda umrguzaronlik qilgan ajdodlarimizning biz avlodlarga qoldirgan ma’naviy tarixiy merosidir. “Avesto” ayni zamonda bu qadim o’lkada buyuk davlat, buyuk ma’naviyat, buyuk madaniyat bo’lganidan guvohlik beruvchi tarixiy xujjatdirki, uni hech kim inkor etolmaydi.” Mustaqillik tufayli biz “Avesto”ni o’z ona tilimizda o’qishga muvffaq bo’ldik. U nainki o’zbek tiliga, balki boshqa barcha tillarga ham to’liq tarjima qilinishi zarur bo’lgan ma’naviy qadriyatdir. YUNESKO homiyligida 2001 yilda yurtimizda va jahonda “Avesto”ning 2700 yillik yubileyini keng nishonlanishi, Urganchda maxsus “Avesto” bog’ining barpo etilishi bu yo’ldagi dastlabki harakatlardir. Vatanimiz hududida zardushtiylik bilan bir qatorda milodiy III asrdan moniylik dini ham tarqala boshlagan. Uning asoschisi Moniy ibn Fatak (216-277) bo’lib zardushtiylik, buddiylik, braxmanlik, xristianlik dinlarini yaxshi o’rgangan va shular asosida o’z ta’limotini yaratgan kishi edi. Moniylik ta’limotida borliqning ikki asosi - yorug’lik, yaxshilik, ruh bilan zulmat, yovuzlik o’rtasida o’zaro kurash e’tirof etilib, birinchi olamda xudo, ikkinchi olamda shayton, iblis hukm suradi. Moniy ta’limotiga ko’ra bu dunyo yovuzlik dunyosidir.U hayotda zohirona yashashni tarqib etib “Kimki boy bo’lsa, keyin qashshoq bo’lib sadaqa so’raydi va abadiy azob chekadi” deydi. Ammo bu ta’limot o’z davrida ko’pgina xalqlar va davlatlarda qiziqish uyg’otsada, zardushtiylik va boshqa dinlar ta’sirida uzoq vaqt yashay olmadi,

o’zga ta’limotlar (mazdakiylik, pavlikianchilik)ga asos bo’lib ular bilan qo’shilib ketdi. Qadimgi ajdodlarimiz madaniyat, san’at, yozuv va xalq og’zaki ijodi namunalarini rivojlantirishda ham o’ziga xos iz qoldirganlar. Xususan g’orlarning devorlariga tushirilgan tasvirlar, qoyatoshlarga ishlangan rasmlar.Hududimizda ibtidoiy san’atning bunday turi ikki xil usulda uchraydi. Birinchisi bo’yoq bilan, ikkinchisi urib-o’yib, ishqalash, chizish usuli. Zarautsoy, Sarmishsoy, Bironsoy, Ko’ksaroy, Takasoy kabi yuzdan ziyod joylardagi qoyatoshlarda buqalar, sherlar, yo’lbars, qoplon, tulki, bo’ri, bug’u, jayron, shuningdek, qopqon, o’q-yoy kabi rasmlar ham ko’p uchraydi. O’lkamiz hududlaridagi eng qadimgi rasmlar Zarautsoy (Surxandaryo. Mil.avv. VIII-IV ming yillik), Tozabog’yob, Amirobod, Zamonbobo, Sopolli, Gujayli (bronza davri) madaniyatlariga oid. Ularda sopol idishlar, tosh, mis, bronzadan yasalgan qurollar, zeb-ziynatlar, yarim yerto’la shaklidagi uy- joylar va boshqalar topilgan. Bular orasida Zamonbobo ko’li yoqasida topilgan qabriston diqqatga sazovordir. Bu yerdagi erkaklar qabridan o’q-yoy paykonlari, pichoqlar, pichoqsimon tosh qurollar va turli shakldagi sopol idishlar, bronza ko’zgu, upadon, surmadon kabi pardoz buyumlari, yarim qimmatbaho toshlardan ishlangan munchoq va marjonlar topilgan. Bularning barchasi ajdodlarimiz madaniyati va san’ati yuksak bo’lganligidan dalolat beribgina qolmay, ular o’troq hayot kechirib dehqonchilik, chorvachilikk va xunarmandchilik bilan shug’ullanganligidan ham dalolat beradi. Insoniyat tsivilizatsiyasida yana bir muhim ahamiyatga molik narsa bu yozuvdir. Yozuv davlatchilikning muhim belgisi bo’lib, xalqlarning o’ziga xos rivojlanishi va taraqqiyotini bildiradi. Manbalarning guvohlik berishicha, qadimgi ajdodlarimiz – Xorazmiylar, baqtriyaliklar, so’g’diylar, parfiyonlar, dovonlik–lar, qang’lilar, kushonlar va boshqalar bundan 2300-2500 yil burun o’z yozuvlarini yaratganlar. Mil.avv. birinchi ming yillik o’rtalarida hududimizda oromiy yozuvi keng tarqalgan. Uning zaminida So’g’d, Boxtar, Xorazm yozuvlari paydo bo’lgan. Bu

yozuvlar qadimiy tangalar, muxrlar, hujjatlar, san’at asarlari, uy-ro’zg’or buyumlarida aks etgan bo’lib, ularning namunalari S.P.Tolstov tomonidan qo’yqirilgan qal’a qazishmalari vaqtida ko’plab topilgan va isbotlangan. Shunday qilib O’rta Osiyo, xususan O’zbekiston insoniyat tarixiy taraqqiyotida o’ziga xos xudud bo’lib, bu yerda yashagan xalqlar o’z madaniyati, ma’naviyati, san’ati va dini bilan yer yuzidagi boshqa xalqlar tsivilizatsiyasiga munosib ulush qo’shgan. O’z navbatida fors, yunon, xitoy kabi xalqlar madaniyatidan bahramand bo’lib xalqlar va davlatlararo savdo- iqtisodiy va madaniy- ma’naviy aloqalarda ijobiy rol o’ynagan.

F oydalanilgan adabiyotlar : 1. B. Axm е dov. “O`zb е kiston xalqlari tarixi manbalari”. T. O`qituvchi. 1991 yil. 2. A.A. Madraimov. “Manbashunoslikdan ma'ruzalar majmuasi”. T. 2001 yil. 3. A. Habibulla е v. “Adabiy manbashunoslik va matnshunoslik”. T. 2000 yil. 4. O`zbekiston tarixi (qisqacha ma`lumotnoma) T. ”Sharq”, 2000. 5. O`zbekiston tarixi (1-qism), T.”Universitet”, 1997. 6. O`zbekiston tarixi (talabalar uchun qisqacha Ma`ruzalar matni), T., “Universitet”, 1999. 7. www.ziyonet.uz 8. www.arxiv.uz

Похожие

Markaziy Osiyo Arablari

Markaziy Osiyo etnologiyasi faniga kirish

Markaziy Osiyo va Qozog'iston xalqlari

X asrdan boshlab Markaziy Osiyo va Xurosonda hukm surgan davlatlar

Ilk o`rta asrlar markaziy Osiyo shaharlari. Ko`chmanchi xalqlar hayoti