Қадимги Юнонистон цивилизацияси - История - Рефераты

Қадимги Юнонистон цивилизацияси

Загружено в:

23.10.2023

Скачано:

0

Размер:

125.5 KB

Қадимги Юнонистон цивилизацияси Режа: 1. Мил.авв.2-1 минг йилликларда Юнон цивилизацияси. 2. Классик даврда Юнон цивилизацияси. 1. Эллинизм даври. Дин ва афсоналар, фалсафа. Юнон адабиёти ва санъат.

Қадимги Юнонистон—Болқон ярим ороли, Эгей ва Ўрта ер денгизларидаги бир қанча оролларни уз ичига олган мамлакат. У табиий жихатдан уч кисмга: Шимолий Юнонистон, Ўрта Юнонистон ва Жанубий Юнонистонга булинади. Жанубий Юнонистон Пелопоннес хам дейилган. Юнонистон майдоннининг учдан икки кисмини тоғлар егаллаган. Тоғларнинг енг баланд чўққиси Олимп буйлаб, унинг баландлиги 2911 метрни ташкил егади. Тоғлар ёш, серқоя бўлиб, тик тушган даралардан иборат. Тоғлардан катта-кичик дарё ва сойлар окиб чикади. Энг йирик дарёлари Вардар ва Маристадир. Юнонистоннинг иқлими субтропик булиб, ёзи унчалик иссик эмас, киши майин, илик ва серёмғир. Қиш икки ойча давом этиб, бу фаслда кучли бўронлар булиб туради. Йилнинг қолган бошка фаслларида мовий осмон булутсиз бўлиб, куёш чараклаб туради. Ёз фаслида дарёларнинг кўпчилиги қуриб қолади. Юнонистоннинг 15% майдони ўрмон билан қопланган. Ўрмонларда дуб, кора кайин, каштан, шумтол, оқ қа рағай, заранг, ёнғок ва бошка дарахтлар ўсади. У ерда айиқ, бўри, ёввойи мушук, чиябўри, илон, калтакесак, тошбақа ва хилма-хил қушлар яшайди. Денгизда балиқ ва сув ҳайвонлари жуда сероб. Юнонистонда олтин, мис, қўрғошин, руҳ, темир каби ер ости қазилма бойликлари ҳам кўп. Мамлакатда охактош ва мармартошнинг хилма-хил турлари учрайди. Турли хилдаги маъданлар ва тошларнинг кўпчилиги металлургия ва бинокорликнинг ривожланшпига сабаб булган. Тоғлар орасидаги кичик-кичик текисликлар тупроги унумдор бўлиб, деҳқончилик ва боғдорчилик учун жуда қулайдир. Археолог ва антрополог олимларнинг берган маълумотларига қараганда, Болқон ярим ороли ва Юнонистонда жуда қадим замонлардан, хусусан қадимги тош асридан бошлаб одамлар яшаб келадилар. Пеласг, ионий, эолий ва ахейя қабилалари унинг энг кадимти аҳолиси бўлган. Аммо Юнонистоннинг шимолида дорий қабилалари хам яшар еди. Милоддан аввалги ХII асрдан бошлаб, урушкок дорийлар дастлаб Урта Юнонистонга, сўнг Жанубий Юнонистонга бостириб кириб, у ерларни истило килганлар. Дорийлар боскини натижасида кўпгина шахар ва кишлоклар вайрон булган,

махаллий ахоли турли томонларга кучиб кетган, маданият тушкунликка учраган. Лекин аста-секин дорийлар махаллий ахоли билан аралашиб, уларнинг маданиятини кабул килганлар. Эгей денгизининг шаркий сохиллари ва оролларида эронийлар ва кичик осиёликлар хам яшаганлар. Қадимги Юнонистон тарихи беш даврга булиб урганилади. Булар куйидагилар: I. Эгей ёки Крит-Микена даври булиб, милоддан аввалги III - II минг йилликларни уз ичига олади. Бу даврда уруғчилик тузуми бузилиб, айрим худудларда дастлабки синфий жамиятлар ва давлатлар юзага келган, дорийларнинг кўчиб келиши натижасида тамом булган; II. Милоддан аввалги Х I - I Х асрлардаги Юнонистон дорийлар истилосидан кейин ибтидоий муносабатларнинг вактинчалик кайтарилиши ва антик кулчилик шаклида синфий муносабатларнинг умумюнон ривожланиши даври; III. Архаик давр (милоддан аввалги VIII - VI ) антик кулдорлик жамиятларни баркарор булиш вакти; IV. Классик давр (милоддан аввалги V - IV асрлар) антик полисларда кулдорлик муносабатларнинг энг юкори даражада ривож топиши; V. Эллизм даври (милоддан аввалги IV асрнинг иккинчи ярми- милоддан аввалги I асрнинг 30 йиллари), бу даврда Эрон давлати юнон- македонлар истилосидан кулаганидан сунг, Шаркда хам антик кулчиликнинг таркалиши содир булди. Эллизм даври дунёнинг ғарбий кисмини Рим томонидан, шаркий кисмини (Фротга кадар) Парфия томонидан забт етиши билан тугаган. Мил.авв. III - II минг йилликларда Эгей денгизидаги Крит, Лесбос оролларида ва Пелопонес ярим оролининг шимолидаги Микен ҳудудларида илк синфий жамият ва давлатлар ташкил топган. Мил.авв. III минг йиллик охирида Кнос, Малия, Фест каби йирик аҳоли манзилгоҳлари мавжуд эди. Мил.авв. II минг йиллар атрофида Кносда сарой қурилиб саройнинг пастки қаватларида юқорига қараб қудуқлар ёрдамида ёритилган. Деворлар сувалиб одам, ҳайвонот, ўсимлик суратлари тасвирланган. Бино остида ортиқча сувни ташқарига чиқариб турадиган

сопол қувурлар мавжуд бўлган. Деҳқончилик, чорвачилик, ҳунармандчилик ривож топган. Айниқса, Миср билан мис орқали савдодан катта фойда олинган. Крит денгизчилари манбаларда келтирилган маълумотларга қараганда, Сицилиягача сузиб борганлар. Шунингдек, Кичик Осиё, Апенин ярим ороли ҳудудлари билан ҳам савдо алоқаларини олиб борилган. Крит, Микен маданиятида ўзига хос ёзув бўлиб бу ёзув икки турга бўлинган. Ҳозирги кунгача ушбу ёзувларни ўқишга муваффақ бўлинган эмас. Тахминан мил. авв. 1750 йилдан Критда ер силкиниши бўлиб денгиздан катта сув босиб келган ва Крит вайрон бўлган. Афсоналарга кўра Кнос шоҳи Минос Критни қайта тиклаб, мил. авв. XVI - XV асрларда Ўрта ер денгизидаги энг қудратли давлатга айланади. Мил.авв. XV асрдан бошлаб, Крит Микен маданияти инқирозга учрайди. Пелопонес ярим оролидан келган ахаяликлар истилоси содир бўлади. Микен давлати ўзининг кучли денгиз флоти орқали қўшни давлатлар ва халқларга тез-тез ҳужум қилиб турган. Микена қудратини унинг акрополи дарвозасидаги шерлар тасвири, акропол биноси кўрсатиб туради. Мил.авв. XIII - XII асрларда Болқон ярим оролининг шимолидан Дорий қабилалари бостириб киради. Дорийларнинг истилоси юнон қабилаларининг енг катта кучли харакати еди. Истилодан кейин юнон қабилаларининг жойлашувида катта узгаришлар содир булади. Шимолий Юнонистон ва Кичик Осиёнинг шимоли-ғарбий сохилларида эолийлар ўрнашиб олган эдилар. Ўрта Юнонистоннинг шаркий кисмини, Эгей денгизидаги оролларнинг аксарияти ва Кичик Осиё гарбий сохилининг ўрталарини ионийлар эгаллаганлар. Пелопоннес, Крит, Эгей денгизининг жанубидаги ороллар ва Кичик Осиё -ғарбий сохилининг жанубий кисмини эса дорийлар ишгол килганлар. Пелопоннеснинг шимолий ва марказий кисмида кадимги ахейяликлар яшаб колган эдилар. Аммо дорийлар истилоси даврида ва ундан сўнг ахейяликларнинг анчагина кисми Кипрга бориб урнашганлар. Юнонистон ахолиси уруғ, қабила ва қабилалар иттифокидан ташкил топган, хар кайси водий ва оролда алохида қабила яшар эди. Ер бутун қабила ва уруғга қарарди. Хар кайси оила ўзи учун ажратилган ерда ишлар, боғдорчилик,

дехкончилик билан машғул бўлган. Уруғдошлар ҳосил йиғиб олингач, чорва молларини умумий яйловда боқишарди. Уруш вактларида уруғдошлар бир- бирларига ёрдам берардилар. Юнонларда хун олиш кучли бўлиб, ўлдирилган уруғдошлари учун бутун уруғ қасос оларди. Муҳим масалаларни ҳал килиш учун бутун қабиланинг эркаклари томонидан сайланган уруғ оқсоқоллари халқ йиғинига тўпланганлар. Уруғ доирасидаги ишларга уруғ аъзолари томонидан сайланган уруғ оқсоқоллари раҳбарлик қилган. Қабила ишларига хам уруғлардан сайланган нуфузли қабила бошлиқлари ва ҳарбийлар бошчилик қилган. Ўша вактларда Юнонистондаги уруғ ва қабилалар орасида табақаланиш кучайиб, баъзи уруғдошлар камбагаллашиб, бошкалари эса бойиб кетган. Бу дехкончилик, чорвачилик, ҳунармандчилик ва савдо- сотиқнинг ривожланиши натижасида содир бўлган эди. Айни пайтда урушда ғолиб чиққан уруғ ва қабила аъзоларининг оқсоқоллари, ҳарбий бошлиқлар ўлжаларнинг катта кисмини олиб, бойиб кетар эдилар. Юнонлар хаётида деҳқончилик муҳим ўрин тутган. Дехконлар кўпрок арпа, зиғир, қисман бугдой экканлар. Боғдорчилик хам ривожланган бўлиб, зайтун дарахтини экиш ва парваришлаш алоҳида аҳамиятга эга бўлган, чунки унинг мевасидан зайтун мойи олинган. Узумчилик ҳам яхши ривож топган эди. Юнонлар узумдан майнинг бир қатор турлари, мусалласлар тайёрлаганлар. Юнонистонда темир ва темирдан ясалган куроллар мил. авв. Х II - VI асрларда пайдо бўлган. Троя уруши даврларида уларнинг ҳарбий қуроллари, ҳимоя зирҳлари жездан бўлган эди. У вактда темир нодир маъдан деб хисоблашиб, спорт мусобақаларида ғолиб чиққанларга мукофот сифатида берилган. Милоддан аввалги Х I асрдан бошлаб, Юнонистонда темирдан ясалган куролларнинг кенг тарқалгани муносабати билан ерни ишлаш анча енгиллашади. Экин майдонлари кенгайиб, ҳосилдорлик ҳам ошади. Дорийлар истлоси даврида Юнонистон қайтадан ибтидоий жамоа тузуми гирдобига ташланган эди. Аммо, бу жараён узоқ вақт давом этмади. Деҳқончилик, чорвачилик, ҳунармандчилик ва савдо-сотиқнинг ривожланиши оқибатида хўжалик анча тараққий эта бошлади. Аҳоли орасида мулкий тенгсизлик ва

табакаланиш кучайди. Қабила бошлиқлари, уруғ оқсоқоллари ва харбийлар сой ва дарё бўйларидаги унумдор ерлардан катта- катта томарқалар ажратиб ола бошладилар. Уларнинг ўз устахоналари ҳам бўлган. Улар ўз хўжаликларида ўзлари билан бир қаторда экин майдонлари ва устахоналарида ишлаш учун одам ёллар эдилар. Булар мардикорлар бўлиб, мехнатлари эвазига озиқ-овқат ва кийим- бош оларди. Шу билан бирга уларда жуда кўп чорва моллари ҳам бўлган. Қабила бошликлари, уруғ оқсоқоллари, харбийлар ва бошка ишбилармон кишилар аста- секин бойиб, юнон жамиятининг нуфузли табақаларига, яъни аслзодаларга айлана бошлаганлар. Аҳолининг катта қисми ўрта ҳол турмуш кечирарди. Одамлар орасида камбағаллар ҳам бўлган, Шу тариқа Юнонистонда табақаланиш кучайиб борган. Ғолибона урушлар ҳам қабила бошлиқларининг бойиб кетишига сабаб бўлган. Улар урушда асир тушган кишилар ва бошқа ўлжаларнинг кўп кисмини ўзларига олганлар. Асирлар қулларга айлантирилиб, томарқаларда, устахоналарда ва хўжаликларда ишлатилиб, кемаларда эшкакчилик килганлар. Мардикор ва қулларнинг хизмати эвазига аслзода ва ҳарбий бошлиқлар ортикча бойлик, чорва, маъдандан ясалган буюмларга, кимматбахо матоларга, озиқ- овқат ва кийим-кечакка эга бўлганлар. Шу тарика ахоли орасида табақаланиш кучайиб борган. Юнон Эрон урушларида етакчилик қилиб, бутун мамлакат шаҳар- давлатларини босқинчиларга қарши курашга отлантирган, ҳамда ғалабаларга салмоқли ҳисса қўшган Афина давлати катта обрў-эътиборга сазовор бўлди. Урушдан сўнг бутун Ўрта ер денгизи ҳавзасидаги энг кучли давлатга айланди. Юнон шаҳар давлатларининг Афина бошчилигидаги иттифоқ Каллий сулҳидан кейин ҳам сақланиб олади. Бу иттифоқнинг аъзолари 200 дан ошган эди. Иттифоқнинг умумий ҳарбий флоти ва қўшини янада кучайтирилади. Унинг пул хазинаси ҳам бойиб боради. Афина ҳарбийлари иттифоқ флоти ва қўшинига қўмондонлик қиладилар. Афиналиклар иттифоқ хазинасини Делосдан шаҳарларига кўчириб, унга хўжайинлик қила бошлайдилар. Хазинага тўланадиган аъзолик бадали миқдорини ҳам афиналикларнинг ўзлари белгилайдиган бўладилар. Афина бутун Эгей

денгизида ҳукмронликни ўз қўлига олади. Шунинг учун афиналикларни “Денгиз эгалари” деб аташадиган бўладилар. Шу даврда Афина ўз қудратининг энг юқори чўққисига кўтарилган. Милоддан аввалги V - IV асрларда Юнонистон полисларида деҳқонлар узумчилик билан шуғулланиб, зайтун, пиёз, саримсоқ, мева, сабзавот ҳам экканлар. Юнонистонда буғдой, арпа ва бошқа донли экинлари кам экилган. Юнонлар Лакония, Мессения, Беотия ва Фессаслия каби суғориладиган ерларда буғдой, арпа ва сули экканлар. Бу жойлар Юнонистонни ғалла билан таъминлай олмас эди. Шунинг учун ғалла Сицилия ва Шимолий Қора денгиз бўйларидан келтирилган. Деҳқонлар ғаллакорликда омоч, токларга ишлов беришда мотига, ток қайчи ва дарахтларнинг тагини юмшатишда белкуракдан фойдаланганлар. Юнонистонда милоддан аввалги V асрдан бошлаб узумдан мусаллас, зайтундан мой олиш анча ривож топган эди. Чунки, узум ва зайтун қишлоқ хўжалигидаги асосий махсулотлар эди. Узум мусалласи ва зайтун мойи Юнонистондан ташқарида ҳам юқори баҳоланган. Милоддан аввалги V - IV асрларда бутун Юнонистонда ҳунармандчилик ривожланади. Афина, Коринф, Мегара ва бошқа шаҳарларда тўқимачилик, заргарлик, кулолчилик, тикувчилик, қуролсозлик ва меъморчилик тараққий этади. Ҳар хил ҳунармандчилик устахоналари ва ишхоналар эргастриялар деб аталган. Уларда 20-30 киши ишлаган ва асосий қисмини ёлланма ишчилар ҳамда қуллар ташкил этган эди. Юнонистонда ҳунармандчиликнинг ривожланиши ички ва ташқи савдонинг равнақ топишига олиб келган. Ўлкаларга яқин шаҳарлар, хусусан Афина савдо- сотиқнинг муҳим марказига айланган. Афинадан 5-6 км масофада жойлашган Пирей Аттиканинг асосий савдо-сотиқ порти ҳисобланган. Бу портда мол сақланадиган омборхоналар, кема қурадиган ва таъмирлайдиган устахона(верф)лар бор эди. Портга ўзга мамлакатларнинг савдо кемалари тез-тез келиб турган. Афиналикларнинг денгизда ҳукмронлик қилишлари туфайли уларнинг савдо-сотиқ ишлари ҳам тез ривожланиб кетган. Афинанинг савдо кемалари ҳарбий флот ҳимоясида Ўрта ер ва Қора денгизларда эркин сузиб юрар

эди. Юнонистон савдогарлари Ўрта ер денгизи ҳавзасидаги Сицилия, Италия, Миср, Кичик Осиё, Финикия, Фракия, Спарта мамлакатлари Қора ва Мармар денгизлари соҳилидаги шаҳарлар билан савдо-сотиқ ишларини олиб борганлар. Юнонистонга асосан ғалла, асал, мум, мўйна ва бошқа маҳсулотлар, шунингдек, қуллар ҳам келтириб турилган. Бу ердан четга, кулолчилик буюмлари, зайтун мойи, хар хил матолар, қуроллар, тайёр кийимлар чиқарилган. Юнонистоннинг ички ва ташқи бозорлар билан бўлган савдоси қуруқлик ва денгиз йўллари орқали амалга оширилган. Юнонистон-Эрон уруши қулчилик муносабатларининг кучайишини тезлаштиради. Юнонлар урушда асир тушган жангчиларнигина эмас, балки бошқа мамлакатларда қўлга олинган аёллар ва болаларни ҳам чўри ва қулларга айлантирганлар. Кичик Осиё соҳилларига қилинган ҳужумлардан бирида афиналиклар 20 мингдан ортиқ кишини асир олганлар ва уларни қул қилиб бозорларда сотганлар. Фракия, Кичик Осиё ва Қора денгиз соҳилларида яшаган маҳаллий қабилалар ўз қўшниларига ҳужум қилиб, асирга тушганларни юнонларга қул қилиб сотар эдилар. Юнонистондаги қулларнинг кўпчилиги ўзга юртлардан бўлиб, улар орасида кам миқдорда юнон қуллари бўлган. Барча ороллар ва шаҳарларда қул бозорлари бор эди. Уларнинг энг каттаси Хиос оролида бўлган. Қул бозорларида ижтимоий қарам бўлган аёллар, эркаклар ва ёш болалар сотилган ва сотиб олинган. Уларнинг кўкракларига тахтачалар осиб қўйилиб, унга қулнинг қаерлик эканлиги, ёши ва касб-кори ёзиб қўйилган. Харидорлар қулларни ҳар томонлама кўриб, синаб олганлар. Юнонистоннинг тош ва маъданларини қазиб чиқарадиган шунингдек, ҳунармандчилик ривож топган вилоятларида қуллар жуда кўп эди. Чунки, маъдан ва мармартош конларида фақат қуллар ишлаганлар. Ҳатто энг камбағал эркин юнонлар бундай жойларда ишламас эдилар. Савдо ва ҳарбий кемаларнинг эшкакчилари қуллар бўлганлар. Қуллар кулолчилик устахоналарида сув ва ўтин ташир, лой қорар, кулолчилик чархларини айлантирар эдилар. Кулолчилик буюмларини ясаш ва уларга нақш солиш, безаш ишларини эркин кишилар бажарганлар. Гарчи, кичик ерли дехконлар ерларида ўзлари ишласаларда, катта-

катта ерлари бўлган дехконлар қул меҳнатидан фойдаланганлар. Қуллар ёрғучокларда ишлаб, арпа-буғдойни янчиб ун қилар, узум ва зайтун меваларини оёклари билан босиб, сувини чикарганлар. Улар кишлок хўжалик масулотлари тўлдирилган катта-кичик саватларни бозорларга олиб борганлар. Юнонлар куллардан уй хизматкорлари сифатида хам фойдаланганлар. Ўзларига тўк кишилар ва бойларнинг уйларида 3-4 дан 50 тагача куллар ва чўрилар хизмат килган. Кадимги Юнонистонда қулларга барча инсоний ҳуқуқлардан маҳрум бўлган мавжудот деб қаралган. Қуллар ўз мехнатининг самараларидан кўп манфаатдор эмасдилар. Шунинг учун қулни қўрқитиш ва жазолаш йўли билан мехнат қилишга мажбур қилиш мумкин эди. "Одиссея" достонида қуллар ҳақида шундай дейилган: “Қул ишёкмас бўлади: хўжайин қаттиқ туриб уни ишлашга мажбур этмаса, унинг ўз хоҳиши билан ишга қўл ургиси келмайди...”. Милоддан аввалги V аср ўрталарида юз берган каттик зилзила натижасида Спарта шаҳри вайрон бўлган. Қуллик гирдобига ташланган махаллий ахоли-илотлар қулдорларга қарши курашга отланганлар. Улар Спартага ёпирилиб, хужум бошлаганлар. Спарталиклар билан илотлар хужумларини қайтара олган бўлсалар-да, аммо қўзғолонни ўз кучлари билан бостира олмаганлар. Улар бошқа шахар давлатларнинг қулдорларидан ёрдам сўрашга мажбур бўлганлар. Баъзи шахар-давлатлар спарталикларга ёрдам берганлар. Аммо, шунга қарамай, илотларнинг ҳужумини синдириш мумкин бўлмаган. Бу кураш натижасида, илотларнинг бир кисми спарталиклар зулмидан халос бўлиб, озодликка эришганлар ва Спартадан чиқиб кетганлар. Кадимги ва классик замонларда табиат ва инсонлар фаолияти устидан олиб борилган кузатишларнинг натижаларини умумлаштириш натижасида фалсафий карашлар равнак топиб борган. Қадимги Юнонистонда фаннинг турли сохалари бўйича машхур олимлар етишиб чиққан. Юнон олимлари кадимги Миср, Бобил ва Кичик Осиё халқларининг билимларидан кўп баҳраманд бўлганлар. Қадимги Шарк фани юнон дунёсида илм-фаннинг янада ривожланишига баракали таъсир этган. Милоддан аввалги VII - VI асрлардан бошлаб Юнонистонда маданият ва фан

янада ривожланиб кетади. Ўша даврда Юнонистонда Геродот, Демокрит, Протагор, Гиппократ, Сурот, Афлотун, Аристотел каби улуғ олимлар яшаб ижод клганлар. Милоддан аввалги VI асрда Кичик Осиёнинг ғарбий сохилидаги Иония вилояти ва ундаги Милет шаҳри илм-фан тараққиётининг марказига айланган. Иония олимлари Миср ва Бобил олимларининг илмий билимларидан яхши хабардор бўлиб, ўша билимларни янада ривожлантирганлар. Улар табиат ва жамият ходисаларини кузатиб, бу ҳодисаларнинг сабабларини тушунтиришга ҳаракат қилганлар. Периклнинг дўсти Анаксагор материянинг тузилиши билан қизиққан ва унинг келиб чиқишига асос “Оламий алқ” деб ҳисоблаган. Милоддан аввалги 460-370 йилларда яшаган Абдералик Демокрит эса бутун коинот, нарсалар ҳам энг майда зарралар-атомлардан иборат деган машхур таълимотни яратди. (“атом”-юнончада “бўлинмас” демакдир). Унинг фикрича, ҳаракат- материянинг азалий хусусиятидир. Машҳур юнон олимларидан яна бири табиб Гиппократдир. У Миср, Кичик Осиё, Ливия ва қадимги скифлар мамлакатига сафар қилган. Гиппократ ўша ердаги одамларнинг турмуш тарзи ва урф-одатлари билан танишган. Гиппократ тиббиёт билими асосларини отаси Гераклитдан ўрганган. У машҳур табиб бўлиб, тиббиётнинг барча масалалари билан шуғулланган. Гиппократ машҳур табиб бўлиши билан бирга замонасининг улуғ файласуфи-донишманд ҳам бўлган. У одамларга мехрибон, камтар одам эди. У ўз шогирдлари билан бирга “Гиппократ тўплами” номли тиббий асар ёзиб қолдирган. У 72 та китоб ва мақолалардан иборатдир. Гиппократ милоддан аввалги 375 йили 85 ёшида вафот этган. Атоқли юнон файласуф донишмандларидан бири Суқрот бўлиб, у милоддан аввалги 441 йили Афинада туғилган. У ўз умри давомида бирорта ҳам китоб ёзмаган. Суқрот мактабларда дарс бермаган, маърузалар ўқимаган, балки одам гавжум бўлган жойларда ўз шогирдларини ҳақиқатни билишга ундаган. Суқрот ҳақиқатни билиш мумкин эмас, деб ўйловчиларга қарама- қарши, уни баҳс-

мунозара орқали билиш мумкин деб ҳисобларди. Ўз қарашларида одамларни тенглаштиришга қарши чиқиб, уларни ҳақиқатни билганлар ва билмаганларга ажратади. Унинг бу фикрлари Афина қулдорлик демократия тузумининг душмани сифатида айбланиб, милоддан аввалги 399 йилда судга берилган. Суд уни ўлим жазосига ҳукм қилган. Суд ҳукмига мувофик, у гиёҳдан тайёрланган бир пиёла заҳарни ичиб ўлган. Юнонистоннинг улуғ олимларидан бири Аристотел эди. У Македония подшолари саройида яшаган табибнинг ўғли бўлиб, милоддан аввалги 384- 322 йилларда яшаган. Шарқ дунёсида уни “Биринчи муаллим” деб баҳолаганлар, чунки у ғоят кенг билимга эга бўлган. Илмий билимларни алоҳида соҳаларга бўлиб чиққан ва мустакил фанларга бирлаштирган. У фанларни туркумларга бўлиб, уларнинг ҳар бирини ботаника, физика, сиёсат ва тарих каби номлар билан атаган. Аристотел ўз замонасидаги олимлар билан бирга ер шар шаклида бўлиб, у бутун коинотнинг марказидир, куёш ва юлдузлар ер атрофида айланади деб ҳисоблаган. Аристотел Македония подшоси Искандарнинг устози ҳам эди. У ўз даври ва кейинги даврларнинг ҳам энг машхур олимларидан бири бўлиб олган. Қадимги юнон адабиётининг пайдо бўлиши узоқ ўтмишга бориб тақалади. Юнонлар ажойиб афсона, ривоят, шеър, достон, трагедия ва комедиялар яратганлар. Юнон бахшилари эса, қадимги афсона ва ривоятларни оғзаки тарзда авлоддан-авлодга етказганлар. “Прометей”, “Геракл”, “Дедал ва Икар”, “Аргонавтлар”, “Одиссея” ва “Илиада” каби афсона ва достонлар юнон адабиётининг нодир намуналаридир. Юнон адабиётининг машҳур асарлари қаторига “Илиада” ва “Одиссея” достонларини киритиш мумкин. Ривоятларга кўра, бу асарларнинг муаллифи милоддан аввалги VIII асрда яшаган кўзи ожиз бахши Гомер бўлган. Достонларда юнонларнинг Кичик Осиёдаги Троя шаҳрига қилган юришлари, қаҳрамонларнинг курашлари ва бошларидан ўтказган саргузаштлари ҳақида ҳикоя қилинади. Олимлар узоқ вақтгача Гомер достонларидаги воқеалар ўйлаб чиқарилган афсоналар деб фараз қилганлар. Улар Троя шаҳри ҳам бўлмаган деб

ҳисоблардилар. Аммо, археолог олимлар Кичик Осиёнинг шимоли- ғарбидаги ерларда қазиш ишларини олиб борар эканлар, у ердан ёнғиндан куйиб кул бўлган шаҳар харобаларини топганлар. Бу юнонлар ўн йилдан ортиқ урурш олиб борган Троя шаҳрининг қолдиқлари эканлиги аниқланган. Олимлар Троя харобаларидан уй-жойлар, мудофаа деворлари, сопол буюмларининг парчалари, яшириниб қўйилган нарсалар ва одам суякларининг қолдиларини топганлар. Бу “Илиада” ва “Одиссея” достонларида тасвирланган Троя шарҳи эди. Юнонистон тарихини ўрганишда юнон афсоналари, хусусан Гомер достонлари жуда катта аҳамиятга эга. Шу маънода мил. авв. Х I - I Х асрлар Гомер даври деб бекорга айтилмаган. Достонлар шеърий усулда ёзилган бўлиб, тилининг бойлиги ва таъсирчанлиги билан ажралиб туради. Шундай қилиб, Гомер достонлари буюк адабий асаргина бўлиб, қолмай, ажойиб тарихий китоб ҳамдир. Юнонистонда адабиёт театр билан боғлиқ суратда ривожланган. Муаллифлар томонидан яратилган ҳар бир адабий асар театр саҳнаси орқали ўз ўқувчиларига етиб борган. Театр аслида юнонча сўз бўлиб, “томошалар жойи” деган маънони билдиради. Қадимги юнон театри ҳам санъатининг бир тури бўлиб, милоддан аввалги VI асрларда пайдо бўлган. Театр юнон маданиятининг энг ажойиб ҳодисалардан биридир. Юнон театри қишлоқ хўжалиги ҳомийси бўлган худо Дионис шарафига ўтказиладиган байрамлар вақтида ижро этиладиган ҳар хил қўшиқлари ва ўйинлари асосида вужудга келган. Дионис байрамлари, токлар барг чиқарган баҳорги кўкламда бошланган ва бу баҳорги Дионис деб аталган. Шунингдек, узум пишган кузда-кузги Дионис байрамлари ўтказилган. Кўкламчи Дионис бизнинг Наврўз, кузги Диониси эса Мержон байрамларимизга тўғри келади. Байрам вақтида одамлар Дионис ҳақидаги афсоналарни ашула қилиб айтиб, афсоналардан олинган манбаларни у ёки бу қиёфага кириб ижро этганлар. Намойиш иштирокчилари қизиқ-қизиқ гаплар айтиб, одамларни кулдирар, айрим одамларни масхара қилиб кўрсатишар эдилар. Томошани кўпроқ одамлар кўра олишлари учун тепалик пастида тайёрланган супада кўрсатилган. Афина ва Юнонистоннинг бошқа

шаҳарларидаги акропол-қалъа тепалиги пастида томошалар кўрсатилган. Томошабинлар тепалик ён бағрида ўтирганлар. Актёрлар пастдаги чодир ичида кийиниб, унинг ёнида томошалар кўрсатганлар. Бу жой саҳна бўлган. Кейинчалик чодир ўрнига кичикроқ бино қурилиб, томоша кўрсатиш пайтида унга декорация-ҳар хил безаклар осиб цўйилган. Унинг олдида томоша кўрсатиладиган жой ҳам қурилган. Бу ўриндиқлар аввал ёғочдан, кейин эса тошдан ясалган. Шу тариқа юнон театрлари вужудга келган. Кейинчалик қурилган юнон театрларига 17-25 минг томошабин жойлашиб, томоша кўрган. Қадимги юнон ривоятлари ва афсоналари театр учун жуда бой маълумот берган. Ана шу афсона ва ривоятлар асосида қадимги юнон адиблари ажойиб трагедиялар яратганлар. ҳозир трагедия дейилганда охири фожеа билан тугайдиган песа тушунилади. Аммо юнончада бу сўз “эчкилар қўшиғи” деган маънони беради. Трагедияда қатнашувчилар афсоналардаги қаҳрамонлар бўлиб, асарда улар ўртасидаги кураш, уларнинг кўрсатган қарамонликлари, азоб-уқубатлари ва фожеали ўлимлари тасвирланади. Милоддан аввалги VI - IV асрларда Юнонистонда Эсхил, Софокл, Эврипид каби жуда машур шоирлар яшаб ижод этганлар. Уларнинг ҳар бири ўлмас трагедиялар ёзиб қолдирганлар. Улардан энг машури Эсхил бўлиб, у милоддан аввалги 525-456 йиллар орасида яшаган. У 90 дан ортиқ трагедия ёзган. Унинг энг машҳур трагедиялари “Занжирбанд Прометей” ва “Форслар” дир. Эсхилни “Трагедия отаси” деб атаганлар. Унинг “Занжирбанд Прометей” трагедияси Прометейни инсонларга ёрдам берганлиги учун маъбудлар томонидан жазоланиши тасвирлангани билан бошқа асарларидан ажралиб туради. Яна бир улуғ трагедия шоирларидан бири афиналик Софокл бўлиб, у милоддан аввалги 496-406 йилларда яшаб ижод этган. Софокл ҳам Эсхил каби 120 дан кўпроқ трагедия ёзган. Аммо, улардан еттитасигина бизгача етиб келган. Улар орасида энг машҳури “Шоҳ Эдип” ва “Антигона” трагедияларидир. “Шоҳ Эдип” трагедиясида шоҳ Эдипнинг ўз отасини ўлдириб, ўз онасига уйланишдек оғир жинояти тасвирланган. Софоклнинг “Антигона” трагедияси ҳам

Юнонистонда шурат озонган. Бу асар илк бор Афина театрида намойиш этилган. Асарда Агамемнон юнонлар қўшинини Трояга қарши бошлаб бориш учун ўз қизини қурбонлик қилгани билан боғлиқ воқейликлар келтирилган. Қадимги юнон театрларида ҳазил, кулги, мутойиба руҳида ёзилган песалар ҳам қўйилган. Комедия сўзининг маъноси “Хушчақчақ деҳонларнинг қўшиқлари” демакдир. Қадимги юнон комедиясининг йирик намоёндаси Аристофан бўлиб, у милоддан аввалги 450-388 йилларда яшаб ижод этган. У “Тинчлик”, “Аёллар халқ йиғинида” ва “Суворийлар” деган машҳур комедиялар ёзиб, ўз давридаги жуда кўп воқеаларни тасвирлайди. Аристофан ўз комедияларида Пелопоннес урушидан азоб чеккан қишлоқ аолисининг машаққатли турмушини ҳам акс эттирган. Унинг комедияларда худолар ва ўша замон одамлари орасидаги кўп иллатлар фош этилган. Аристофан комедиялари ўзининг ўткир ҳажв этиши ва захархандаликлари билан ажралиб туради. Қадимги юнонларда меъморчилик, ҳайкалтарошлик ва рассомчиликнинг келиб чииши Крит-Микен даврига бориб тақалади. Санъатнинг бу турлари аста- секин ривожлана бориб, милоддан аввалги V асрда ўзининг юқори поғонасига кўтарилади. Меъморчилик юнон маданиятининг таркибий қисми бўлган. Юнонлар ибодатхона, театр, сарой ва мажлис биноларига алоҳида эътибор берганлар. Дастлаб бу бинолар ёғочдан оддий дорий услубида қурилган. Иморатнинг устунлари тагкурсига эмас, балки ерга ўрнатилган. Кейинчалик биноларга тошдан, хусусан мармар тошлардан қилинган устунлар ишлатилган. Бундай устунлар кучли эркак кишининг йўғон гавдасига қиёсланган. Баъзи биноларнинг устунлари нозик, хушбичим бўлиб, юқори қисми қўчқорнинг гажак, қайрилма шохларига ўхшаган. Уларга нафис нашлар берилган. Бундай устунлар иония услубидаги устунлар дейилган. Уларни хушбичим аёл гавдасига қиёслаганлар. Юнонлар ибодатхона, агора, гимназия, театр ва бошқа жамоат биноларига ҳам алоҳида эътибор берганлар. Ибодатхоналарда давлат бойлиги- хазинаси сақланиб, шаҳар аҳолисининг байрам тантаналари, йиғилишлари шу ерда ўтказилган. Афинадаги Парфенон, Зевс ибодатхоналари, Афина

акрополи ва бошқа бинолар жаҳон меъморчилигининг энг ноёб ёдгорликларидан ҳисобланади. Санъат турларидан бири бўлган ҳайкалтарошлик ҳам милоддан аввалги V - IV асрларда равнақ топди. Ҳайкаллар дастлаб ёочдан, кейин эса жез ва мармар тошдан ясалган. Юнон усталари Зевс, Аид, Афина, Апполон, Дионис, Артемида, Гермес, Гефест каби худо ва маъбудаларнинг айкалларини, Гомер, Геродот, Солон, Фемистокл, Перикл ва Демокрит каби тарихий шахсларнинг бюстларини ҳам жозибали қилиб ишлаганлар. Қадимги Юнонистонда милоддан аввалги V асрларда Мирон, Поликлет ва Фидий каби машур айкалтарошлар яшаб ижод этганлар. Мироннинг “Диск отаётган йигит”, “Афина билан Марсий” деган ҳайкаллари жонли ҳаракатли ҳолатда ишланган. Аргослик Поликлетнинг “Найзабардор” ва “Диодумен” каби ҳайкаллари ам машҳурдир. Меъмор ва ҳайкалтарош Фидий ўз замонасининг машҳур устаси эди. Унинг Парфенондаги олтин, ёоч ва фил суякларидан ишланган 12,5 метрлик маъбуда-Афинанинг тик турган ҳолатдаги ҳайкали жуда машҳурдир. Фидий юнон худоси Зевснинг Олимпияда тахтида ўтирган вазиятдаги ҳайкалини ишлаган. Айни пайтда Фидий асарлари билан Парфенон ибодатхонаси безатилган. Ҳайкалтарош Праксител эса маъбудлар ва маъбудаларни йигит ва ёш қиз- жувонлар қиёфасида тасвир этган. Унинг Дионис билан ўйнаб турган Гермес асари диққатга сазовордир. Рассомчилик санъати ҳам Юнонистонда жуда эрта вужудга келган. Бунга Крит-Микен даврига мансуб бўлган одам, ҳайвон ва турли безакларнинг расмлари мисол бўла олади. Қадимги юнонлар ҳам нарса ва ҳодисалардан завқланадиган кишилар эди. Улар хилма-хил кулолчилик буюмлари, кўркам, нафис ва бежирим кўзачалар ва вазалар ясашда тенги йўқ усталар эдилар. Милоддан аввалги VII - VI асарларда юнонлар қизғиш ранг сопол устига қора лак билан турли безаклар чизилган идишлар ишлаб чиқарганлар. Булар қора гулли кўза ва вазалар бўлиб, улар Юнонистон ва ундан ташқарида ҳам машур бўлган.

Аммо милоддан аввалги V асрга келиб кўза ва вазалар қора рангга бўялган. Безак ва шакллар учун сополнинг табиий қизил ранги сақланиб қолинган. Бундай ваза ва кўзалар қизил гулли кўзалар деб ном олган. Дин ижтимоий онг шаклларидан бири бўлиб, эътиқод, ишонч деган маъноларни билдиради. Унинг келиб чииши кишиликнинг узоқ ўтмишига бориб тақалади. Дастлаб юнонларда ибтидоий дин шакллари-тотемизм, анимизм ва фетишизм кучли бўлган. Ибтидоий жамоадан табақавий жамиятга ўтиш даврида юнонларнинг диний тасаввурлари ўзгара борган. Юнон дунёсида ҳар бир нарса, ҳодиса ва касб-корнинг ўз худо-ҳомийлари, яъни маъбуд ва маъбудалари бор деб ўйлаганлар. Бу кўп худоликнинг кўринишларидан бири эди. Афсоналарда жуда кўп юнон худоларининг номлари тилга олинган. Юнонларнинг энг машур худолари Зевс, Посейдан, Аид, Апполон, Артемида, Афина, Гермес, Гефест, Дионис, Афродита ва бошқалардир. Юнонлар ҳар бир нарсанинг ўз худоси ва ҳомийлари бор, деб ҳисоблаганлар. Улар табиатнинг ҳамма ерида яшаб, уни бошқариб турар эканлар. Юнонлар ўз худоларини ўлмайдиган, кучли келишган ва жуда чиройли одамлар қиёфасида тасаввур этганлар.

Хулоса Жаҳон цивилизациялари ва уларнинг тарихига бағишланган кичкинагина усулий ишланмани яратишимиз бу борадаги тугалланган иш деб бўлмайди. Бу борадаги дебоча ишлардан холос деб ҳисоблаймиз. Шунинг учун ундаги айрим камчиликлар учун муҳтарам ўқувчидан узр сўраймиз. Кўриб чиқилган мавзулар инсоният цивилизациясининг энг қадимги даврларидан янги замон давригача бўлиб, ҳозирги замон цивилизацион жараёнлари хусусида тўхталиб ўтирмадик. Биз бу мавзуни алоҳида ўрганиш зарур ва албатта уни ўрганишда кўпгина воқейликларга танқидий баҳо бериш зарур деб ҳисоблаймиз. Бу борада ғарбдан турли - туман оқим ва “маданият” ларнинг кириб келиши ва уларнинг салбий жиҳатларига алоҳида урғу берилишини истаймиз. Жаҳон цивилизациялари тарихи, уларнинг вужудга келиши, ривожланиши ва инқирози масалаларини бизнинг фикримизча, муҳим ижтимоий - сиёсий аҳамиятга эга бўлган муамо деб қараш ва уни кенг миқиёсда, дунёнинг барча мамлакатлари ва халқлари ҳаётига дахлдор масала сифатида ўрганиш, таҳлил қилиш ва баҳолаш мақсадга мувофиқдир. Ушбу ишланма ана шундай саволларнинг айримларига жавоб беради деб ҳисоблаймиз.

Адабиётлар : 1. Каримов И.А. Тарихий хотирасиз келажак йўқ. Т., 1998. 2. 2017-2021 йилларда Ўзбекистон Республикасини ривожлантиришнинг бешта устивор йўналишлари бўйича ҳаракатлар стратегияси. 2017 йил 7-Февраль. ПФ 4947-сонли фармон. //Халқ сўзи, 28-сон, 2017 йил, 8 февраль. 3. Мирзиёев Ш.М. Таныидий таҳлил, қатъий тартиб-интизом ва шахсий жавобгарлик-ҳар бир раҳбар фаолиятининг кундалик қоидаси бўлиши керак. - Т.: Ўзбекистон, 2017. - 104 б. 4. Эшов Б. Цивилизация тизимида илк шаҳарлар. Тошкент, 2005. 5. Островский А.В. История цивилизаций. Санкт-Петербург. 2000 6. Яковец Ю.В. История цивилизаций. М., 1997. 7. “Древние цивилизации”. Под общей редакцией Бангарда-Левина Г. М. М., 1989. 8. “Древнеиндийская философия. Начальный период” М., 1963. 9. “Мифология древнего мира”. М., 1977. 10. Крамер С. “История начинается в Шумере”. М., 1991. 11. Ғуломов Х.Ғ., Татибоев А.С. “Ўрта Осиё ва жахон тарихи”. Т., 1993.

Похожие

Қадимги Миср цивилизацияси

Қадимги Жанубий-Шарқий Осиё цивилизацияси

Қадимги Африка ва Жанубий Арабистон цивилизацияси

Эрамиздан аввалги V-IV асрларда қадимги Юнонистон

Икки дарё оралиғи (Месопотамия)нинг қадимги цивилизацияси