Социология фан сифатида - Социология - Рефераты

Социология фан сифатида

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

103 KB

Социология фан сифатида Режа: 1. Социологиянинг предмети, объекти ва вазифалари. 2. О.Конт- позитив социологиянинг асосчиси. 3. Антик даврнинг қомусий олимлари ва Шарқ мутафаккирларининг ижтимоий фалсафий таълимотлари 4. Ғарб социологияси классиклари таълимоти. 5. Социологиянинг бошқа фанлар билан муносабати .

Социологиянинг предмети, объекти ва вазифалари. Социология гуманитар фанлар доирасидаги шундай йўналишки, у бутун жамият ва унинг ижтимоий тизимини ташкил этадиган таркибий қисмларининг ривожланиш ва мавжуд бўлиш қонуниятларини, турли социал жараѐнлар ўртасидаги ўзаро алоқалар ва кишиларнинг социал хулқ-атвори қонуниятларини ўрганади. Социология фани жамиятда рўй бераѐтган йирик ижтимоий-сиѐсий воқеаларни шунчаки қайд этиш билангина чекланмайди, балки унинг асл моҳияти ва мазмунини атрофлича очиб беради. Бу фан ўзининг илмий хулосаларини эмпирик даражада асосланган ҳолатда илгари суради. Социология фан сифатида ҳозирги ижтимоий жараѐнлар ҳолатига тўлақонли жавоб бериш билангина чекланмасдан, балки уларнинг истиқболдаги ўзгариш даражаси ҳусусида башорат қилади. Ана шу жиҳатдан социология фани назарияси, амалиѐти ва тадқиқот усулларини атрофлича ўрганиб чиқиш зарурати туғилади. Фаннинг асосий моҳияти социология ривожланишининг назарий- услубий асослари, фаннинг предмети ва объекти, институтлашган шакллари, ижтимоий фикрнинг тарихий ривожланиши, фанлар тизимида социологиянинг ўрни, социологияни тушунишдаги илмий назариялар, унинг тушунчалар тизимини кўриб чиқишда намоѐн бўлади. Фаннинг назарий асослари долзарб ижтимоий жараѐнлар, социал структура ва социал тизимларнинг мавжуд бўлиши ва ривожланиш муаммолари, жамият социал-маданий тизим сифатида, шахс ижтимоий муносабатларнинг объекти ва субъекти сифатида, социал муносабатлар, ижтимоий жамоалар, социал алоқалар, социал ташкилотлар, гуруҳлар, социал институтлар ва институтлашган муносабатлар, жамиятдаги ижтимоий ўзгаришларни батафсил баѐн қилиш билан мос келади. Бунда асосий эътибор амалий фаолиятда социологик билим ва усуллардан фойдаланиш имкониятларини ишлаб чиқишга, Ўзбекистон ва жаҳондаги социал муаммоларга нисбатан қизиқишнинг ошганлигига қаратилади.

Сoциoлoгиянинг oбъeкти вa прeдмeти ҳaқидa мукaммaлрoқ тушунчaни бeришгa ҳaрaкaт қилaмиз. Сoциoлoгия мaxсус, сoҳaлaрaрo фaндир . У бoшқa фaнлaр ўргaнмaйдигaн ўзининг oбъeктигa эга. Унинг ўзигa ҳoс сoҳaси сoциaл рeaллик бўлиб, бу инсoн вa жaмият мунoсaбaтининг ижтимоий- мaдaний муaйянлигидир. Бу oбъeкт фaқaт сoциoлoгиянинг тaдқиқoт oбъeктидир. Бoшқa фaнлaр бу oбъeкт билaн шуғуллaнмaйди. Сoциoлoгия умумий сoциoлoгик oбъeктни ўргaнгaндa умумий фaлсaфий кaтeгoриялaрдaн фoйдaлaнaди вa улaрнинг сoциaл мoҳиятини oчиб бeрaди. Жумлaдaн oбъeктив вa субъeктив, эркинлик вa зaрурият, бoрлик вa oнг кaби фaлсaфий кaтeгoриялaрдaн фoйдaлaниб умумий сoциoлoгик oбъeктни тaдқиқ қилaди. Maxсуслик дaрaжaсидa сoциoлoгия сoциaл субъeктлaрни (шaxс, жaмият, унинг сoҳaлaри, сoциaл гуруҳлар, институтлар oдaмлaрнинг ўзаро мунoсaбaтлaри, фaoлиятлари, турмуш ва тaфaккур тaрзи) aнaлиз қилaди. Бу билaн сoциoлoгия ўзининг oбъeктини турли ҳoдисaлaрдaн aжрaтиб oлaди. Сoциoлoгия турли сoциaл сoҳaлaрни энг умумий муҳим тoмoнлaрини умумлaштириб умумий нaзaриялaр ҳoсил қилaди вa бoшқa фaнлaргa нaзaрий мeтoдoлoгик aсoс ярaтaди. У жaмият вa инсoн туғрисидa умумий қaрaшлaр, қoнунлaр вa тeндeнциялaрни ярaтaди вa ривoжлaниш қoнунлaрини очиб бeрaди. Бу мaсaлa билaн aлoҳидa ижтимoий фaнлaр (этика, эстетика, псиxoлoгия, ҳуқуқшунoслик) шуғуллaнмaйди. Сoциoлoгия ўз oбъeкти дoирaсидa сoциaл ҳaѐтнинг турли aлoҳидa тoмoқлaри билaн ҳaм шуғуллaнaди вa бунинг нaтижaсидa фaндa интeгрaл сoҳaлaр вужудгa кeлди. Жумлaдaн: ҳуқуқ сoциoлoгияси, сиѐсaт сoциoлoгияси, иқтисoдий сoциoлoгия индустриaл сoциoлoгия вa xoкoзoлaр. Сoциoлoгия бу сoҳaлaрдa ўз oбъeкти инсoн вa унинг сиѐсий, иқтисoдий вa бoшқa сoҳaлaрдaги ўрни вa унинг ривoжлaниши, ҳaѐт тaрзи вa фикрлaш услуби кaби мaсaлaлaрни ҳaл қилaди. Сoциoлoгиянинг oбъeкти инсон фaoлиятиниинг турли сoҳaлaрининг интeгрaцияси aсoсидa ўргансa ҳaм бoшқa фaнлaргa ўҳшaмaйди. Сoциoлoгия ўзинннг мaҳсус oбъeкти aсoсидa яккa

мaқeнинг фaoлиятини кoнкрeт нaмoѐн бўлишини эмпирик дaрaжaдa ўрганишни ҳaм ўз ичигa oлaди. Бизнингчa, сoциoлoгия прeдмeти, бу жaмиятдaги мoҳиятининг ривoжлaнaѐтгaн умумбaшaрий ҳусусиятлaрини aмaлгa oширувчи қoнунлaрдир. Aгaр фaннинг oбъeкти унинг нимaни ўрганиш кeрaк деган сaвoлгa жaвoб бeрсa, прeдмeти эса ўшa oбъeктни қaндaй ўрганaди деган сaвoлгa жaвoб бeрaди. Maълумки, жaмият вa инсoн ўз қoнуниятлaри билaн ривoжлaнaдилaр. Maвжуд жaмиятнинг тузилиши инсонлaр мaнфaaтигa қaрaмa-қaрши бўлибгинa қoлмaсдaн бaлки шaxсий инсoний ҳaрaктeргa эга бўлиши мумкин. Шунинг учун сoциoлoгия инсонлaр жaмиятини ривoжлaнтиришдa сoциaл тaшкилoтлaрнинг инсoнлaргa мoс энг қулaй вaриaнтлaрини тoпишдa вa унинг aмaлгa oширишдaги жисмoний, эмоционал—психoлoгик вa мaънaвий имкoниятлaрни ишгa сoлaди. Шундай қилиб, социология фанининг предметига қуйидагича таъриф бериш мумкин: Социология - шaxс, жaмият, унинг иқтисодий сиѐсий маънавий-маданий сoҳaлaри, сoциaл гуруҳлар, институтлар oдaмлaрнинг ўзаро мунoсaбaтлaри, фaoлиятлари, турмуш ва тaфaккур тaрзи масалаларини илмий-назарий ва амалий-эмпирик aнaлиз қилиш. Сoциoлoгиянинг вaзифaси жaмият тaрaққиѐтини тaъминлaйдигaн энг қулaй вaриaнтлaрини, ижтимoий-мaдaний мoдeллaрини тoпишдaн ибoрaтдир. Булaр жaмият вa инсoннинг ўз-ўзини тaкoмиллaштиришининг қoнунлaридир. Сoциoлoгиянинг вaзифaси мурaккaб сoциaл дунѐни тaшкил этувчи ўзaрo бирикувчи вa ҳaрaкaт килувчи тузилмa вa механизмлaрни aниқлaшдaн ибoрaтдир. Бунинг учун сoциoлoгиядaги тaнқидий нaзaрия, фaлсaфий гeрмeнeвтикa, янгичa тус бeрилaѐттaн нaтурaлизмдaн фoйдaлaниш кeрaк, улaрнн янгичa тaлқин қилиш кeрaк дeб кўрсатaди. Сoциoлoгия прeдмeти муaммoсини ҳaл қилишдaги учинчи тeндeнция дeб гумaнистик ривoжлaнишини этироф этиш мумкин.

О.Конт - позитив социологиянинг асосчиси . О.Конт томонидан 1839 йилда ―Позитив фалсафа курси‖ асарининг учинчи томи нашр этилганлиги натижасида, биринчи маротоба у жамиятни илмий асосда ўрганиш сифатида социология терминини қўллади ва бу социологиянинг шаклланиши ва ривожланишига олиб келди. О.Конт томонидан таърифланган инсоннинг интелектуал ривожланишининг учта изчиллик босқичи: теологияга оид, метафизик ва позитивик ҳақидаги қонуни ушбу саволга жавоб бериш учун имкон беради. Биринчи, теологик босқич да инсоннинг ғайритабиий тушунчаси диний тасаввурлар асосида қурилган. Иккинчи, метафизик босқич да инсон ғайритабий кучдан воз кечиб, мавҳум моҳият сабаб ва бошқа фалсафий меъѐрлар ѐрдамида воқеликни тушунтиришга ҳаракат қилади. Иккинчи босқичнинг вазифаси танқидий, аввалги тасаввурларни вайрон этиб, у учинчи моҳиятни ифодалашдан воз кечиб, улар устидан кузатиш билан кифояланади. Бир босқичдан иккинчисига ўтиш ҳамма фанларда бир вақтларда бўлмасада изчиллик билан амалга оширилади. Бу жараѐн оддийдан мураккабга (юқоридан қуйига) тамойили асосида амалга оширилади. Ўрганилаѐтган объект қанчалар оддий бўлса, у ерда позитив билимлар шунча тез қарор топади. Шунинг учун позитив билимлар аввало математикада, физикада, астрономияда, химияда, сўнг эса биологияда тарқалади. Социология эса бу позитив билимлар чўқисидир. У ўз тадқиқотларида позитив услубга суянади. Позитив услуб кузатишлардан тўпланган тажриба ва тадқиқотларни таққослаш, ишончли, текширилган, эътирозни туғдирмайдиган эмпирик маълумотлар мажмуини назарий таҳлил этишга суянган. О.Конт томонидан жамият ҳақидаги фанни шакллантиришда меҳнат тақсимоти ва коперациялашнинг зарурлиги ҳақидаги қонуннинг очиб берилиши навбатдаги муҳим якун бўлади. Бу омиллар жамият тарихида жуда катта ижобий аҳамиятга эга. Шу туфайли социал ва касбкорлик гуруҳлари

юзага келади, жамиятнинг хилма-хиллиги ўсади ва одамларнинг моддий фаровонлиги кўтарилади. О.Конт ўз қарашларидан келиб чиқиб, социологияни икки қисмга бўлади: -социал турғунлик. -социал жўшқинлик . Социал турғунлик ижтимоий тузумларнинг амал қилиш шароитлари ва қонуниятларини ўргатади. О.Конт социологиясининг ушбу бўлимида асосий ижтимоий институтлар: оила, давлат, дин, ижтимоий гуруҳларнинг ижтимоий функциялари ва уларнинг бирдамлик ва ҳамкорликни ўрнатишдаги роллари кўриб чиқилади. Социал жўшқинликда О.Конт инсонни маънавий, ақлий ривожлантиришнинг муҳим омили бўлган ижтимоий тараққиѐт назариясини ривожлантиради. Антик даврнинг қомусий олимлари ва Шарқ мутафаккирларининг ижтимоийфалсафий таълимотлари. Социологияни фан сифатида тасаввур этиш учун энг аввало унинг вужудга келиши ва тарихий ривожланиш босқичларини ўрганиш муҳим аҳамиятга эгадир. Ижтимоий ҳаѐт ривожланиши қонуниятларини ўрганишга қаратилган таълимотлар, қарашлар эрамиздан аввалги IV асрдаѐқ юнон файласуфлари Афлотун (эрамиздан аввалги 427-347 йил) нинг ―Қонунлар ‖, ―Давлат тўғрисида‖, Арасту (эрамиздан аввалги 384-322 йил) нинг ― Сиѐсат тўғрисида‖, ―Метафизика‖, ―Этика‖, Протагорнинг (эрамиздан аввалги 490- 420 йил) ―Ҳақиқат‖ каби асарларида ѐритилган. Марказий Осиѐнинг мутфаккирлари бўлмиш Абу Наср Фаробий, Абу Райҳон Беруний, Заҳириддин Муҳаммад Бобур Мирзо каби улуғ алломалар ўз даври ижтимоий ҳаѐтнинг турли соҳаларини илмий асосда тадқиқ қилганлар ва ўзлариниг ижтимоий қарашларини асарларида ѐзиб қолдирганлар. Абу Наср Фаробий ўзининг ―Фозил шаҳар аҳли қарашлари ҳақида китоб‖, ―Сиѐсат ал – мадания‖ каби асарларида олийжаноб жамият, адолатли тузум, одил ҳукмдорлар ҳақида ўз фикр ва мулоҳазаларини баѐн қилган. У

ўзи яшаган даврнинг ижтимоий тизимини, унинг зиддиятлари ва бу зиддиятларнинг келиб чиқишидаги муаммоларни назарий жиҳатдан таҳлил қилишга уринган. Давлат ва жамият масалаларида давлатни ижтимоий тизимни бошқарувчи ташкилот деб, уни муваффақиятли бошқариш эса кўп жиҳатдан давлат бошлиғи, ҳокимнинг характерига, фазилатларига боғлиқ деб билган. ―Фозил шаҳрининг биринчи бошлиғи‖, деб таъкидлайди Фаробий, - шу шаҳар аҳолисига имомлик қилувчи оқил киши бўлиб, у табиатан ўн иккита ҳислат фазилатни ўзида бирлаштирган бўлиши зарур: -ҳокимнинг 4 мучали соғлом бўлиб, ўзига юкланган вазифаларни осон бажарилиши лозим; -нозик фаросатли, -хотираси яхши, -зеҳни ўткир бўлиши, -фикрини равшан тушунтира оладиган -билим, маърифатга ҳавасли бўлиши шарт; -таом ейишда, ичимликда, аѐлларга яқинлик қилишда очофат бўлмаслиги, ўзини тия оладиган бўлиши, -ҳақиқатни севадиган, ѐлғон ва ѐлғончиларни ѐмон кўрадиган, -олийҳиммат бўлиши, олий ишларга интилиши зарур; -мол – дунѐ кетидан қувмайдиган; -табиатан адолатпарвар, истеъдод ва жабр-зулмни ѐмон кўрувчи, -саботли, журъатли, жасур бўлиши, қўрқоқлик ва хадиксирашларга йўл қўймаслиги каби хислатлар киради. ―Маданий жамият ва маданий шаҳар шундай бўладики, шу мамлакатнинг аҳолисидан бўлган ҳар бир одам касб - ҳунарда озод, ҳаммага баравар бўлади, кишилар ўртасида фарқ бўлмайди, ҳар ким ўзи озод бўладилар‖ - каби фикрлари Фаробийнинг жамият ҳаѐтини чуқур таҳлил қилганлигидан далолат беради.

Абу Райҳон Беруний ўзининг ―Қадимги халқлардан қолган ѐдгорликлар‖, ―Минерология‖, ―Ҳиндистон‖ асарларида ижтимоий ҳаѐт масалаларини ѐритган. ―Минералогия‖ асарининг муқаддимасида инсон ва унинг ижтимоий адолат тўғрисидаги қимматли фикрларни баѐн этган. Беруний ўз даврининг этносоциологи ҳам эди. ―Қадимги халқлардан қолган ѐдгорликлар‖ асарида турли халқлар: форслар, юнонлар, яҳудийлар, христиан моликийлар ва христиан настурийлар, мажусийлар, собитлар, будпараст араблар, мусулмон араблар, турклар тўғрисида қимматли маълумотлар ѐзиб қолдирган. Заҳриддин Муҳаммад Бобур ҳам ―Бобурнома‖ асарида ўз даври ижтимоий ҳаѐти воқелигини, инсон шахси хусусиятларини, яхши ва ѐмон томонларини, Андижондан – Ҳиндистонга қадар бўлган улкан ҳудудида яшаган халқларнинг ижтимоий жиҳатларини шахсий кузатишлари, илмий тадқиқотлари асосида ўрганган ва ѐзиб қолдирган. Юқорида номлари зикр этилган буюк мутафаккирлар яшаган даврда социология ҳали мустақил фан сифатида шаклланмаган эди. Уларнинг ижтимоий ҳаѐт жараѐнлари тўғрисидаги илмий тадқиқотлари натижалари эса ижтимоий – фалсафий қарашлар тарзида намоѐн бўлган. Ғарб социологияси классикларининг таълимоти. О.Контнинг кўпгина ғоялари, аввало табиат ва жамият ҳақидаги фанларнинг ижобий кўрсатмаларидан социологияда фойдаланиш, шунингдек яхлит социал организм бўлган жамият ҳақидаги тасаввурларини қабул қилиб уни ривожлантирган мутафаккирлардан бири Герберт Спенсер дир. (1820- 1903). О.Конт каби Г.Спенсер ҳам кенг маълумотга эга бўлган олим, ўз даврининг буюк ақл эгаларидан бири ҳисобланади. У фалсафа, социология, психология ва бошқа фанлар бўйича қатор жиддий асарлар муаллифидир. Г.Спенсернинг асосий асари ―Синтетик фалсафа системаси‖ бўлиб, унда табиий ва социал воқеаларининг тарихий ривожланиши ҳақидаги чуқур

қарашларини баѐн этган. Г.Спенсер социологиядаги организмга оид мактабнинг асосчиси ҳисобланади. У ўзининг организмга оид назариясини ва социал эволюция тушунчасини ―Илмий, сиѐсий ва фалсафий тажрибалар‖ асарида атрофлича баѐн этган. Г.Спенсер жамиятни табиий, энг аввало биологик қонунлар асосида ривожлануви организм сифатида қараган. У жамиятни жонли биологик организмга ўхшатади. Ушбу фикрни асослаш мақсадида у қуйидаги далилларни келтиради: Жонли организм сифатида ҳар қандай жамият ҳам ўсиш ва ривожланиш жараѐнида ўз массасида ортиб боради; У ва бошқалари мураккаблашади; Унинг қисмларининг тобора бир-бирига боғлиқлиги кучайиб боради; Уни ташкил этган бирликлар гоҳо пайдо бўлиб ва йўқ бўлиб туришига қарамай, бир бутун ҳолда яшашни давом эттиради. Г.Спенсернинг социал, шунингдек эволюция назарияси катта қизиқиш уйғотади. Эволюцияда у қуйидаги асосий жиҳатларни ажратади: оддийдан мураккабга ўтиш (интеграция); бир турдан хилма-хилликка ўтиш (дифференциация, ноаниқлика ўтиш тартибининг ўсиши). Социал эволюция бу – жамиятнинг мураккаблашуви йўлидаги прогрессив ривожланиш ва социал, аввало сиѐсий институтларни такомиллаштириш соҳасидаги фаолиятдир. У социал эволюциянинг одамлар эҳтиѐжлари билан объектив боғланганлигини кўрсатади. ―Давлат эволюцияси социал эҳтиѐжлар натижаси ҳисобланади‖ - деб таъкидлайди Г.Спенсер. Г.Спенсернинг нуқтаи назарича социал эволюция жараѐнида одамларнинг ва турли социал институтларнинг жамоавий фаолиятининг аҳамияти ортади. Турли авлод одамларнинг биргаликдаги интилишлари орқали амалга оширилаѐтган социал эволюция давомида жамиятнинг кўп функциялари ўзгаради. Спенсер жамиятни парчаланиши муаммосини – мувозанат уйғунлик ва барқарор қарама-қарши бўлган жараѐн деб ҳисоблаб, ўз қарашларини баѐн этган. Жамиятнинг парчаланиши, унинг фикрича

инқирозга учраши орқали юз беради. Бу жараѐн ички, шунингдек ташқи сабаблар таъсири натижасида содир бўлади. Жамиятнинг парчаланиши сиѐсий ҳокимиятни, армия, ўтмишда прогрессив бўлган ташкилотларни ўз ичига олган давлат институтларининг самарали фаолият кўрсатишининг кучсизланиши натижасида бошланади. Жамиятнинг парчаланиши жараѐнида деб давом этади, Спенсер, интеграциялашган ҳаракатларнинг камайиши ва марказдан қочувчи ҳаракатларнинг кучайиши юз беради. Тартибсизлик кучаяди, ҳукумат ўзининг қобилиятсизлигини намойиш этади. Спенсер айтган ушбу фикрлари долзарб, мазмунан чуқур ва аниқ эканлиги нуқтаи назаридан катта аҳамият касб этади. Ишонч билан айтиш мумкинки, Спенсернинг фикр ва қарашлари бизнинг замондошларимизга ҳозирги ҳаѐтнинг мазмунини чуқур тушуниб олишларига ѐрдам беради. XIX асрнинг охири XX аср бошларидаги социологик позивитизмнинг кўзга кўринган вакилларидан бири, бу француз социологи Эмиль Дюркгеймдир (1858-1917). У бир неча маротоба О.Конт ва Г.Спенсерлар социологик қарашининг аҳамиятини таъкидлаган, уларни танқидий англаган ва янада ривожлантирган. У бир бутун социал организм бўлган жамият ҳақидаги назариясини ишлаб чиқишни ривожлантирган. У социал реализм назариясида социал воқелик табиатини социал воқеалар орқали тушунтириш лозимлиги, одамларнинг феъл-атворини таҳлил этишнинг бошланғичи бўлиб, индивидлар, ижтимоий гуруҳлар ва тегишли социал институтларнинг ўзаро муносабати тизимини ташкил этган жамият ҳисобланишини ѐритади. Дюркгейм ―Социология услуби‖ номли асарида социология соҳасидаги жамият ривожланиши назарияларини ишлаб чиқишга эътиборини қаратиб, социал омилларни илмий таҳлил этишга қаратилган тавсилотларни яратиш устида шуғулланган. Социология, - деб ѐзади у, социал далиллар хақидаги фан бўлиб, унинг остида сиѐсий, ҳуқуқий, ахлоқий, диний ва бошқа ғоялар, қоида ва қадриятлар ѐтади. Дюркгейм фикрича, социал воқеаликнинг якуний сабаблари бўлиб, амалиѐтда рўѐбга ошириладиган одамларнинг ғоя ва

маданий қадриятлари ҳисобланади. Айнан ана шунда, у ҳар қандай социал эволюциянинг манбаи мавжудлигини кўради. Бунда сўз жамоавий онгни намоѐн бўлиши сифатидаги ғоялар ва маънавий қадриятлар устида боради. Айрим шахсларда нисбатан социал қоидалар, қадриятлар ва бошқа ижтимоий онгнинг намоѐн бўлиши объектив амал қилади. Социал назария ва услуб муаммоларини ишлаб чиқишда, Дюркгейм социология ва фалсафанинг ўзаро таъсири муаммоларига ҳам эътиборини қаратган. Усоциология буюк фалсафий таълимотлардан юзага келганлигини эътироф этади ва доимо қандайдир фалсафий ѐндашувларга суянганлигини таъкидлайди. Социология – деб ѐзади Дюркгейм – аллақачон мустақил фан бўлиб шаклланган, ўз предметига эга ва шу туфайли ўз иши билан шуғулланиши керак. Дюркгейм асарлари социологиянинг мустақил фан сифатида қарор топишида муҳим ролни ўйнайди. XIX асрнинг охири XX асрнинг бошларида социологиянинг ривожланишига буюк ҳисса қўшганлардан бири, бу немис мутафаккири Макс Вебер дир (1864-1920). Ҳозирги кунда М.Вебер социологияси ҳақиқий уйғониш даврини бошидан кечирмоқда. Унинг фалсафий социологик қарашларининг кўп томонлари янгидан қайта англанмоқда. Унинг фикрича, ишлаб чиқилган социологик билим, методологиясини тушуниш консепцияси, маданият, этика, социология, дин ҳақидаги таълимотлари ҳаракат учун қўлланма сифатида қабул қилинмоқда. Вебернинг фикрича, социология аввало, инсон ѐки гуруҳ, одамларнинг феъл-атвори ва социал фаолиятини ўрганиши керак. Вебер кўплаб илмий асарларнинг, жумладан, ―Социал-илмий ва социал- сиѐсий билишнинг объективлиги‖, ―Маданият ҳақидаги мантиқ фани соҳасидаги танқидий тадқиқотлар‖, ―Социология‖ ва бошқаларнинг муаллифидир. Социал ҳаракат Вебернинг фикрича одамларнинг англаб етилган ўзаро муносабати тизимини ташкил этади. Бундай ҳолатда у социологиянинг предмети ҳисобланади. Вебер ўз асарларида социология назарияси ва методологиясига оид кенг қамровли муаммоларни атрофлича муҳокама этишга катта аҳамият

берган. Шундай қилиб, Вебер асарларидаги илмийлик ва объективлик бир- биридан ажралиб кетмаган. Эмпирик социология асримизнинг 20 йилларидан бошлаб социологиядаги етакчи мактабларидан бирига айланди. Эмпирик социологияга бир қатор ўзига хос хусусиятлар тегишли бўлганлиги сабабли уни одатда мустақил оқим сифатида ажратиб кўрсатадилар. Социологиянинг бошқа фанлар билан муносабати. Ҳар бир алоҳида олинган катта-кичик ижтимоий тизим тарихий ривожланиш жараѐнида жамиятнинг бошқа тизимлари билан диалектик алоқада, муносабатда бўлади. Шунинг учун, айрим олинган ижтимоий тизим тадқиқи жамият тараққиѐтнинг умумий қонуниятига ўзаро мос тушгандагина тўғри ва объектив характерга эга бўлади. Ижтимоий воқелик занжиридаги бирон-бир халқа тадқиқотчининг эътиборидан четда қолиши мумкин эмас. Ижтимоий ҳаѐт масалаларнинг ўрганиш доираси тобора кенгайиб бораѐтганлиги сабабли социология фани ҳам тобора кенгайиб бормоқда. Масалан, ҳозирги замон социологияси асосида, ―фанлар социологияси‖, ―маданият социологияси‖,―эргономика‖, ―бошқарув социологияси‖, ―микро-социология‖ каби соҳалар шаклланади. Иккинчи томондан, социологиянинг бошқа ижтимоий-гуманитар фанлар билан диалектик алоқадорлиги кучайиб бормоқда. Социологиянинг иқтисодиѐт, фалсафа, ҳуқуқ, этика, психология, педагогика, тарих, экология каби фанлар билан алоқадорлиги бозор муносабатларига ўтиш жараѐнида янада ортмоқда. Кейинги йилларда унинг техника фанлари билан ўзига хос алоқадорлиги кучаймоқда. Социологияда борган сари математика фани ва усулнинг аҳамияти ортмоқда. Иқтисод фанлари билан социологиянинг диалектик алоқадорлиги моддий неъматларни ишлаб чиқариш, тақсимот, айирбошлаш, истеъмол жараѐнларини ўрганишда намоѐн бўлади. Айниқса, ҳозирда бозор муносабатларига ўтиш, меҳнатга янгича муносабат шаклланиши жараѐнида унинг аҳамияти жуда каттадир. Иқтисодиѐт социологияси, меҳнат

социологияси каби социологиянинг махсус соҳалари иқтисодиѐтга боғлиқ масалаларни ўрганади ва унга боғлиқ бўлган барча муаммони ҳал этишга хизмат қилади. Шу жиҳатдан социология жамиятда ва унинг иқтисодий ҳаѐтида ўта муҳим вазифаларни ўтайди. Социология иқтисод фанлари билан, уларнинг ўрганиш объекти билан узвий боғлиқдир. Иқтисодий назариянинг илмий ғоялари юқорида тилга олинган социология соҳалари учун методологик асос бўлиб хизмат қилса, ўз навбатида, шу соҳаларда олиб борилган илмий тадқиқот натижалари иқтисодиѐт муаммоларини ҳал этишга хизмат қилади. Социология фалсафа фани билан ҳам узвий боғлиқдир. Ижтимоий фалсафа қонун ва категориялари бевосита умумсоциологик назария ва концепцияларни ўз ичига олади. Махсус социологик назариялар учун эса назарий ва методологик асос бўлади. Умумсоциологик ва махсус социологик назарияларнинг ривожланиши ўз навбатида мазкур давр ижтимоий фикрини шакллантиради, унга назарий ва амалий манба бўлиб хизмат қилади. Социологик тадқиқот эмпирик маълумотлар, экспериментлар ѐрдамида ижтимоий фалсафий таълимотларнинг қанчалик тўғри, мазкур ижтимоий давр мазмунига мос ѐки уларнинг эскириб, ижтимоий тараққиѐт талабига жавоб бераолмай қолганлигини аниқлаб бериш имкониятига эга. Аммо, социология ҳар қандай сиѐсий ва идеалогик тизимдан ҳоли бўлсагина, унинг юқорида кўрсатилган илмий қиммати сақланади. Ҳуқуқий давлатни шакллантириб, уни янада ривожлантиришда жиноятчиликка қарши курашни кучайтириш, ҳуқуқий муносабатларни тартибга солиш катта аҳамиятга эга. Ҳуқуқий ташкилотларга фаолиятини янги давр талабларига мос равишда ташкил этиш, уларнинг ижтимоий муносабатлар соҳаларидаги таъсирини такомиллаштиришга эътиборни кучайтириш мақсадга мувофиқдир. Сир эмаски, кейинги вақтда жиноятчилик ортди. Жиноятга қарши кураш ва унинг олдини олиш – давлат аҳамиятидаги масала ҳисобланади. Унга қарши кураш жиноят содир этилгандан сўнг эмас, балки унга қадар олиб борилмоғи лозим. Жиноятчиликнинг олдини олиш, унинг туб моҳиятини, мотиви ва келтириб

чиқараѐтган сабабларнинг ўрганишда социологик тадқиқотлар олиб бориш муҳим аҳамиятга эга. Демак, ҳуқуқ фанларининг ривожланишида ҳам социологиянинг ўрни каттадир. Истиқлол шарофати билан миллий қадриятларнинг қайта тикланиши, миллий онгнинг ривожланишида, ҳозирги мураккаб иқтисодий ўтиш даврида кишилар, ижтимоий гуруҳлар ўртасидаги маънавий муносабатлар, тамойил ва нормаларнинг ички моҳиятини, ривожланиш хусусиятларини ўрганишда социология билан аҳолишунослик фанларининг диалектик ўзаро алоқадорлиги жуда ҳам зарур. Социологик тадқиқот асосида аҳлоқ фани жамият ҳаѐтидаги ўз мавқеини янада оширади. Жамият ривожланиши билан кишиларнинг эстетик эҳтиѐжлари ҳам ўзгариб, янада ривожланиб боради. Кишилардаги бу эҳтиѐжни ўрганиш ва ижобий сифатларни шакллантиришда, тарбиялашда социологик тадқиқотларнинг натижалари, хулоса ва таклифлари ўзининг илмий қимматига эга. Шу жиҳатдан социология фани нафосат /эстетика/ фани билан ўзаро боғлиқ. Янги иқтисодий муносабатларга ўтиш кишилардаги ўзини кўзлаш, ўз шахсий манфаатини жамият, миллат манфаатидан устун кўришлик ҳоллари кучаймоқда. Кишиларда ҳаловатлик, асабийлик ортмоқда. Одамлардаги асабийликнинг ортиши худди юқумли вирус каби тез тарқалиб, ижтимоий муаммога айланмоқда. Ушбу муаммоларни ўрганиш ва ҳал этиш боришда социология билан психология фанларининг ҳамкорлиги муҳимдир. Бозор муносабатларига ўтишнинг дастлабки қадамлари, аъниқса таълим-тарбия жараѐнида жуда катта таъсир кўрсатмоқда. Ўқувчи ѐшлар дунѐқарашида кескин ўзгаришлар юз бермоқда. Нафақат ўқувчи – ѐшларда, балки педагог-ўқитувчилар таркибида ҳам жиддий муаммолар келиб чиқмоқда. Ўқувчилар онгида илмдан қайтиш, фанга эътиборсизлик, енгил меҳнат эвазига яхши яшаш, кўп пул топиш «инстикти» кучайган. Юқоридаги фикрлардан шуни хулоса қилиш мумкин: миллий педагогика ҳозирда социологик тадқиқотларга муҳтож. Бу тадқиқотларнинг

натижалари қанчалик бешафқат бўлмасин, улардан тўғри хулосалар чиқариш ва амалий тадбирлар ишлаб чиқиш давлат аҳамиятига эга бўлган масаладир. Социология ва тарих фанлари жамият ҳаѐтини изчил, тизимли тарзда ўрганади. Ўтмиш тарихимизни яратишда мутафаккирлар социология усулларидан кенг фойдаланганлар. Чунончи, тарихий маълумотларни, манбаларни тўплаш, уларнинг ҳаққонийлигини аниқлаш, тарихий шахслар эсдаликларидан, тарихий воқеалар гувоҳларининг хотираларидан кенг фойдаланилган. Масалан, Ат-Термизий, Имом Ал Бухорий каби ҳадисшунослар, Абу Райҳон Беруний, Шарофиддин Али Яздий, Хондамир, Херман Вамбери каби буюк мутафаккир олимлар ўзларининг тарихга оид қимматли асарларини яратишда социология усулларидан унумли фойдаланганлар. Тарихий воқеаларга бой бўлган бугунги кунимиз эртанги келажагимиз учун ўтмиш саҳифаларига айланади. Шундай экан, ҳаѐтимизнинг кенг қамровли соҳаларининг илмий социологик тадқиқотлари ва таҳлили натижалари тарих фани учун хизмат қилиши табиий. Асримизнинг кейинги босқичида жамият билан табиат ўртасидаги муносабатнинг кескинлашуви – социологиянинг табиатшунослик фанлари билан алоқадорлигини кучайтиради. Инсоннинг табиатига, табиий муҳитга таъсири ортиб бормоқда. Экологик, демографик вазиятнинг кескинлашуви социология фанини бевосита ушбу муаммоларни ҳал этишга жалб қилади. Ҳозирги замон социологиясини математика сиз тасаввур этиб бўлмайди. Математик усулларсиз социология мавҳум бир қараш бўлиб қолади. Айниқса, унинг эмпирик даражадаги тадқиқот ўтказишдаги ўрни катта. Ҳозирги замон ғарб социологияси кибернетик усуллардан, ахборот назарияси, уйин назарияси билан муваффақиятли ривожлантирилган. Уларда махсус математик усуллардан даража кўрсаткичи, омиллик, сабабли ва сиртдан таҳлил қўлланилмоқда. Социологик тадқиқотларни кенг ва унумли фойдаланилмоқда.

Ҳозирги замон илмий-техника тараққиѐти асрида социология ва техника фанлар алоқадорлиги табиийдир. Чунки, ―инсон – техника‖, ―жамият- техника‖, ―маиший турмуш – техника‖ каби тизимларни илмий ўрганиш улар зиммасига ягона вазифани юклайди. Инсон яратган барча техника фақат инсон ва жамиятнинг ижобий тараққиѐтига хизмат қилсин. Аммо, доимо кутилган натижа бўлaвермайди. Уларни ўрганишда эса социология фанининг роли беқиѐсдир. Жамият ҳаѐти ва инсон фаолиятининг турли жиҳатларини ўрганиш жараѐнида юқорида номи тилга олинган фанлар таркибида ижтимоийлик йўналиши мавжуд бўлади. Шу жиҳатдан, ўз навбатида уларнинг социология фани ривожланишидаги аҳамияти каттадир.

Фойдаланилган адабиётлар: 1. Каримов И.А. Ўзбекистон ХХИ аср бўсағасида хавфсизликка таҳдид, барқарорлик шартлари ва тараққиёт кафолатлари. – Т., 1997 2. Лавриэнко В.Н., Нарпов Н.А. Основ социологических знаний. ВУЗ. (Социология) – М., 1995 3. Бекмуродов М. Социология асослари. Т.:1997. 4. Зборовский Г.Е., Орлов Г.П. Введениэ в социологию. Екатеринбург: 1995. 5. Радугин А.А., Радугин К.А. Социология. Курс лектсий. – М.: 1993. 6. Капитонов Э.А. Социология ХХ века. История и технология. Ростов-на- Дону. 1996.

Похожие

Социология фан сифатида унинг назарий асослари

Социология структураси

Социология фанининг назарий асослари

Социология фаниннг юзага келиши

Огюст Конт социология асосчиси