Koordinatsion birikmalarning konfiguratsiyalari - Химия - Рефераты

Koordinatsion birikmalarning konfiguratsiyalari

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

63 KB

K oordinatsion birikmalarning konfiguratsiyalari Reja: 1. Kompleks birikmalarning VBN. 2. Kristall maydon nazariyasi. 3. Kompleks birikmalar tuzilishi va MOM.

Tayanch iboralar va tushunchalar. Atomli yoki birinchi tartibdagi birikmalar, molekulali yoki yuqori tartibdagi birikmalar, kompleks (yoki koordinatsion) birikmalar, kation kompleks, anion kompleks, neytral kompleks, xlorofil, gemoglabin, koordinatsion soni, kompleks hosil qiluvchi ligandlar, koordinatsion sig’im, aminatlar, ammiakatlar, gidratlar, akvakomplekslar, atsidokomplekslar, polikislotlar, poligalogenidlar. Adabiyotlar: 1, 2, 3, 4, 5, 6. 1. KOMPLEKS BIRIKMALAR TO’G’RISIDA UMUMIY TUSHUNCHA. Uzoq vaqt olib borilgan tadqiqotlar natijasida XIX asrning oxirlariga kelib, barcha kimyoviy birikmalar ikki turkumga bo’linadi: bularning biri atomli birikmalar va ikkinchisi molekulyar (yoki murakkab) birikmalar nomini oldi. Keyinroq birinchi xil birikmalar birinchi tartibdagi birikmalar, ikkinchisi esa yuqori tartibdagi birikmalar deb ataladi. CuCl 2 , BF 3 , NH 3 , FeCl kabi moddalar birinchi tartibdagi birikmalar qatoriga kiritildi, ularning hosil bo’lishi valentlik qoidasiga boysunadi. Yuqori tartibdagi birikmalar biror sodda birikmaning boshqa sodda birikma bilan o’zaro birikishi natijasida hosil bo’ladi. Masalan, mis xlorid eritmasiga ammiak ta‘sir ettirilganda bu ikki sodda birikmadan molekulyar birikma hosil bo’ladi: CuCl 2 + 4NH 3  CuCl 2 + 4NH 3 Keyinchalik, yuqori tartibli birikmalarning nisbatan barqarorlari kompleks (koordinatsion) birikmalar deb ataladi. Koordinatsion birikma shunday birikmaki, uning molekulasi yoki ioni markazi ion yoki atomga ega bo’lib, buni bir necha ion yohud molekulalar ya‘ni ligandlar qurshab turadi. Kompleks birikma hatto eritmalarda ham mustaqilligini saqlab qolishga intiladi, ionlarga ham dissotsilanadi. Markaziy ionning musbat zaryadi uni qurshab turgan ligandlar manfiy zaryadlari yig’indisidan ortiq bo’lsa, bunday kompleks – kation kompleks, markaziy ionining zaryadi uni qurshab turgan ligandlar zaryadlarining

yig’indisidan kichik bo’lsa, anion kompleks, markaziy ionning zaryadi bilan ligandlar zaryadlarining yig’indisi orasidagi ayirma nolga teng bo’lsa, neytral kompleks deb ataladi. Kompleks birikmalar tabiatda ko’p tarqalgan. Masalan, o’simliklarning yashil qismida bo’ladigan va fotosintezni amalga oshiradigan modda – xlorofil magniyning koordinatsion birikmasidir, tirik hujayralarni kislorod bilan ta‘minlab turuvchi modda – qon gemoglabini temirning koordinatsion birikmasidir. Juda ko’p minerallar, alyumosilikatar koordinatsion birikmalardan iborat. Koordinatsion birikmalar hosil qilish uchun birikish, almashinish, oksidlanish – qaytarilish reaktsiyalaridan foydalaniladi. 2. VERNER NAZARIYASI. 1893 yilda A. Verner kompleks birikmalarning tuzilishi haqida yangi nazariya yaratdi. Bu nazariya quyidagi uch banddan iborat: 1. ayrim elementlar o’zining asosiy valentliklaridan tashqari yana qo’shimcha valentlik namoyon qila oladi; 2. har qaysi element o’zining asosiy va qo’shimcha valentligini toyintirishga intiladi; 3. markaziy atomning qo’shimcha valentligi fazoda ma‘lum yo’nalishga ega bo’ladi. Verner nazariyasi koordinatsion nazariya deb ataladi. Vernerning fikricha birinchi tartibdagi birikmalar asosiy valentlik hisobiga, koordinatsion birikmalar esa qo’shimcha valentlik hisobiga hosil bo’ladi. Masalan, PtCl 4 bilan KCl birikib, PtCl 4 · 2KCl ni hosil qilganida Pt va Cl ionlari o’zlarining asosiy valentligidan tashqari yana qo’shimcha valentlik namoyon qiladi. Cl Cl K – Cl - - - - - - Pt - - - - - - - -Cl – K Cl Cl

bu yerda, tutash chiziqlar asosiy valentlikni, uzlukli chiziqlar qo’shimcha valentlikni ko’rsatadi. Hozirgi zamon atamasi bilan aytganda asosiy valentlik elementning ayni birikmadagi oksidlanish darajasini, qo’shimcha valentlik esa uning koordinatsion sonini ko’rsatadi. PtCl · 2KCl da platinaning asosiy valentligi 4 ga, qo’shimcha valentligi 6 ga tengdir. Kompleks tarkibida markaziy atom bilan bevosita birikkan ligandlar orasidagi bog’lanishlar soni markaziy atomning koordinatsion soni deb ataladi. Kompleksda markaziy taom bilan ligandlar orasidagi barcha bog’lanishlar bir xil kuchga ega bo’ladi. Markaziy ionning koordinatsion soni 1 dan 12 ga qadar bo’lishi mumkin. Lekin 8 dan katta koordinatsion sonlar kam uchraydi. Bir valentli elementlarning koordinatsion soni ko’pincha 2 ga teng bo’ladi: masalan: [Ag (NH 3 ) 2 ]Cl; K[Ag (CN) 2 ]. Ikki valentli elektronlarning koordinatsion soni ko’pincha to’rtga, ba‘zan uchga va oltiga teng bo’ladi; masalan: Na[PbJ 3 ], K 4 [Fe (CN) 6 ], [Zn (NH 3 ) 4 ]Cl 2 . Uch va to’rt valentli elementlarning koordinatsion sonlari asosan oltiga teng, masalan, K 3 [Fe(CN) 6 ]. Besh valentli elementlarning koordinatsin soni 7 ga teng bo’ladi, masalan, K 2 [NbF 7 ]. Markaziy atom bilan ligandlar – kompleksning ichki sferasini tashkil qiladi. Masalan, CoCl 3 · 6NH 3 da oltita ammiak kobalt bilan bevosita birikib bo’lib, uchta xlor kompleksning tashqi sferasiga moylanadi; tashqi mferadagi zarrachalar ichki sfera bilan ionli bog’langan bo’ladi. Masalan, [So(NH 3 ) 6 ]Cl 3 ni suvda eritilsa, u to’rtta ionga parchalanadi: [So(NH 3 ) 6 ]Cl 2  3Cl – + [So(NH 3 ) 6 ] 3 + Verner yana ligandning koordinatsion sig’imi degan tushunchani kiritdi. Ayni ligand kompleksining ichki qavatida markaziy ion atrofida necha joyni band qilsa, bu son ligandning koordinatsion sig’imi deb ataladi. Masalan, K 4 [Fe(CN) 6 ] da CN – ionining koordinatsion sig’imi birga teng, chunki bir CN – ioni temir ion atrofidagi oltita o’rindan faqat bittasini band qiladi. Verner nazariyasining uchinchi bandi komplekslar tuzilishini steriokimyoviy jihatdan oydinlashtiriladi. Vener koordinatsion birikmalarning fazoviy tuzilishini

aniqlashda ayni koordinatsion birikmaning nazariya asosida topiladigan izomerlari sonini uning haqiqatdan mavjud bo’lgan izomerlari soni bilan taqqoslash usulidan foydalandi chunki rentgen nurlari kashf etilmasdan avval molekulaning fazoviy tuzilishi faqat ana shu yo’l bilan aniqlanar edi. KOMPLEKS BIRIKMALARDA KIMYOVIY BOG’LANISH TABIATI. Atomning elektron tuzilishi nazariyasi yaratilishidan 20 yil chamasi avval taklif qilingan Verner ta‘limoti qo’shimcha valentlik haqidagi tasavvurga suyanib kompleks birikmalarning mavjudlik sababini va sterio - kimyosini izohlab berdi. Lekin koordinatsion bog’lanishning tabiati asosiy va qo’shimcha valentliklarning tom ma‘nosi faqat elektron nazariya asosidagina to’la yoritildi. Shuningdek, ba‘zi komplekslarda ligandlar neytral molekulalar (masalan, N 2 O, NH 3 , CO, C 2 H 2 , C 2 H 4 , C 6 H 6 va hokazolar) bo’lishi mumkin. Bunday komplekslarda markaziy atom bilan ligandlar orasida donor – aktseptor (ba‘zan dativ) bog’lanish mavjud. Ba‘zi kompleks birikmalarda markaziy atom formal nol valentli bo’ladi, masalan, Cr(C 6 H 6 ) 2 , Cr(CJ) 6 , Fe(CO) 5 kabi birikmalarda markaziy atom bilan ligandlar orasida dativ bog’lanish yuzaga chiqadi. Dastlab kompleks birikmalarda bo’ladigan kimyoviy bog’lanish Kossel va Lyuis nazariyalari asosida talqin qilindi. Keyinchalik bu haqda uch nazariya qad ko’tardi; 1) valent bog’lanishlar yoki atom orbitallar uslubi, 2) kristallik maydon va ligandlar maydoni nazariyasi, 3) molekulyar orbitallar uslubi. Elektrostatik (Kossel) nazariyasiga ko’ra, markaziy ion ligandlarni Kulon qonuniga muvofiq elektrstatik kuch bilan tortadi, ligandlar esa bir – biriga elektrstatik qarshilik ko’rsatadi. Kossel va Magnus fikricha n ta bir zaryadli ionlar bilan neytrallangan n zaryadli musbat zarracha yana boshqa manfiy zarrachalarni o’ziga tortish qobiliyatini yo’qotmaydi. Biroq bu vaqtda markaziy ion bilan ligandlar orasida o’zaro tortishuv va manfiy zarrachalar orasida o’zaro karshilik kuchlari hosil bo’ladi. Bu nazariyada har qaysi ion elastik shar deb qaraladi, sharlarning markazlari orasidagi masofa ko’shni ionlar radiuslari yig’indisi r 1 +r 2 ga teng deb olinadi.

Lyuis nazariyasiga ko’ra kovalent bog’lanish hosil bo’lganida o’zaro birikuvchi atomlar orasida umumlashgan elektron juftlar hosil bo’ladi. Koordinatsion kovalent bog’lanishda esa, elektron juftlar reaktsiyadan avval o’zaro birikuvchi zarrachalarning birida bo’ladi, keyin umumiy bo’lib qoladi (donor–aktseptor bog’lanish). Masalan, ammiak kislotalar bilan reaktsiyaga kirishganda ammiakning azot atomidagi elektron jufti vodorod ioni bilan ammiak o’rtasida umumiy bo’lib qoladi. H H H H :  N : +H + Cl – → [H :  N : H] + Cl – yoki [H – l lN – H]Cl H H H 4 NH dagi barcha N – H bog’lanishlar bir – biridan sira farq qilmaydi. Bu reaktsiyada ammiak molekulasidagi azot atomi donor, vodorod ioni esa aktseptor vazifasini bajaradi. Ammiak molekulasida o’zining elektron muftini vodoroddan boshqa ionlarga ham berish mumkin. Masalan; NH 3 Su 2+ + 4NH 3 → [H 3 N :  Cu : NH 3 ] 2+ NH 3 G. Lyuis bu reaktsiyalarni kislota bilan asosning o’zaro ta‘sirlanish reaktsiyasi deb qaradi. G.lyuns nazariyasiga muvofiq, kislota deganda o’ziga elektron juftlarni qo’shib olish qobiliyatiga ega bo’lgan moddani tushunish kerak, asos esa o’zidan elektron juftlar berishga qobil moddadir. Yuqoridagi misolda Cu 2+ kislota va NH 3 asos rolini bajaradi. Valent bog’lanishlar nazariyasiga muvofiq, koordinatsion birikmalarda markaziy ion bilan ligandlar orasida donor – aktseptor bog’lanish hosil bo’ladi: markaziy ion aktseptor, ligandlar esa donor vazifasini bajaradi, bu nazariyada markaziy ion orbitallarining gibridlanishi ham nazarda tutiladi. KOMPLEKS BIRIKMALARNING XILLARI.

Kompleks birikmalar odatda, kation, anion va neytral koordinatsion birikmalarga bo’linadi. Lekin Vener nazariyasi yaratilgan davrda barcha koordinatsion birikmalarni ularning hosil bo’lish sxemasiga qarab quyidagi ikkita katta sinfga bo’lingan: a) biriktirib olish mahsulotlari, b) singdirilish mahsulotlari. Masalan, agar BF ga HF qo’shilsa, biriktirib olish mahsloti hosil bo’ladi: BF 3 + HF → H [BF 4 ] Singdirish mahsulotlari: mis xloridga ammiak qo’shilganida mis bilan ikkita xlor orasiga 4NH 3 goyo «pona» bo’lib joylashadi: CuCl 2 + 4NH 3 → [Cu(NH 3 )]Cl Hozirgi vaqtda koordinatsion birikma tarkibidagi ligandlarning xillariga qarab barcha koordinatsion birikmalar quyidagi sinflarga ajratiladi: 1. Aminat va ammiakatlar. Bular o’zining ichki sferasida ammiak yoki boshqa organik aminlar bo’lgan koordinatsion birikmalardir. Bu birikmalarda markaziy atom bilan ligandlar azot atomlari orqali bog’langan bo’ladi. Ammiak molekulasining har biri bittadan koordinatsion o’rinni egallaydi. Shuning uchun ichki sferada bo’ladigan ammiak molekulalar soni markaziy ionning koordinatsion soniga bog’liq bo’ladi. Mis, nikel, kobalt kabi elementlar juda barqaror ammiakatlar hosil qiladi. 2. Gidratlar va akvakomplekslar. Anorganik moddalarda suv molekulasi bilan birikib turg’unligi turlicha bo’lgan birikmalar hosil qilish hodisasi keng tarqalgan. Ichki va sirtqi qavatida suv molekulalari tutgan koordinatsion birikmalar gidratlar deb nomlangan. Agar suv molekulasi koordinatsion birikmalarda ligandlik vazifasini bajarsa, bunday birikmalarni akva – komplekslar deb ataladi. 3. Atsidokomplekslar. Ligandlari kislota qoldiqlaridan iborat koordinatsion birikmalar atsidokomplekslar deb ataladi. Masalan, K 4 [Fe(CN) 6 ]: atsidokomplekslarda bir necha xil kislota qoldig’i ham bo’lishi mumkin. Masalan, K 2 [Pt(NO 2 ) 4 Br 2 ].

Qo’shaloq tuzlar ham atsidokomplekslar jumlasiga kiradi. Qo’shaloq tuzlar bilan haqiqiy koordinatsion birikmalar orasidagi ayirma shundaki, qo’shaloq tuz suvda eritilganda o’z tarkibidagi ionlarga parchalanib ketadi. Masalan, karnalit KCl · MgCl 2 · 6 H 2 O ni K[MgCl 3 ] tarkibli koordinatsion birikma deb qarash mumkin. 4. Polikislotalar. Bularni kislota molekulasig shu yoki boshqa kislotaning angidridi kelib qo’shilgan mahsulotlar deb qarash mumkin. H 2 C 2 O 7 polikislotadir, chunki u H 2 SO 4 ni SO 3 bilan toyintirilganda hosil bo’ladi. 5. Poligologenidlar. Markaziy ioni va ligandlari gologenlardan iborat koordinatsion birikmalar poligologenidlar deb atalidi. Masalan: K[ JJ 2 ]; K[JCl 4 ]; K[BrCl 2 ] va boshqalar. 6. Tsiklik kompleks birikmalar. Ichki sferasida tsiklli koordinatsion birikmalar tsiklik birikmalar deb ataladi.

Адабиётлар 1. Грибов Л.А., Муштакова С.П. Квантовая химия. –Москва: Гардарики, 1999.,390 с. 2. Юльчибоев А.А. «Модда тузилиши» курсидан маърузалар матни.- Тошкент: ЎзМУ, 1999, 66 б. 3. Гиллес п и Р. Геометрия молекул.-Москва: «М ир», 1975, 278с. 4. Леше А. Физика молекул.-Москва: «Мир», 1987, 228 с.

Похожие

Koordinatsion birikmalarning kislota-asoslik xossalari

Koordinatsion ionli polimerlanish

Koordinatsion birikmalarda izomeriya turlari

Kompleks birikmalarning qo’llanishi

Koordinasion birikmalarning turlari