Ижтимоий тараққиётнинг субъектлари ва ҳаракатлантирувчи кучлари - Философия - Рефераты

Ижтимоий тараққиётнинг субъектлари ва ҳаракатлантирувчи кучлари

Загружено в:

19.09.2022

Скачано:

0

Размер:

57.5 KB

Ижтимоий тараққиётнинг субъектлари ва ҳаракатлантирувчи кучлари Режа: 1. Ижтимоий тараққиёт, унинг субъектлари. 2. Манфаат ва эҳтиёжлар ижтимоий тараққиётни ҳаракатлантирувчи кучи. 3. Халқ оммаси тарих ижодкори. 4. Миллий озодлик харакатлари ва ижтимоий тараққиёт.

Биз ўтган маърузада ижтимоий тараққиёт муаммоси билан танишдик. Агар ижтимоий тараққиёт табиий-тарихий жараён бўлса, ижтимоий тараққиётни ким амалга оширади, деган савол келиб чиқади. Жамият тараққиёти кимга ва нимага боғлиқ? Аслида ижтимоий тараққиётнинг юзага келиши икки хил омилга боғлиқ: а) объектив шарт-шароитларга; б) субъектив омилга муайян тарихий жараёнлар объектив шарт-шароитлар деганда тутилади. Маълумки, табиатдаги хар қандай ўзгариш ўз-ўзидан стихияли тарзда рўй беради. Жамият ҳаётидаги ўзгаришлар эса кишиларнинг муайян манфаатларини ифодалайдиган онгли фаолиятлари натижасида содир бўлади. Жамиятдаги хар қандай харакат, ўзгариш, тараққиёт асосида кишиларнинг эхтиёж ва манфаатлар ётади. Жамиятнинг мохиятига берилган таърифни бир бор эсланг. Кишиларнинг ўз эхтиёжларини қондириш жараёнида бошқалар билан алоқа-муносабатларга киришишлари оқибатида жамоа, яъни жамият келиб чиққан. Эхтиёж – манфаатлар жамиятни характага келтирадиган қудратли куч. Индивидлар ва гуруҳларнинг фаолиятлари негизида уларнинг англанган манфаатлари ётади. Жамиятнинг, алоҳида кишилар, ижтиомий гуруҳларнинг ўз манфаатларини англашлари ваш у асосда фаолиятлари оқибатида ижтиомий тараšқиёт юзага келади. Ижтимоий тараққиёт субъектлари – ўз манфаатлари йўлида онгли, муайян мақсадга йўналган фаолият олиб борадиган халқ, миллат, синф, шахслар, буюк зотлардир. Ижтимоий тараққиёт субъектларининг онгли фаолияти субъектив омил, деб юритилади. Объектив шарт-шароитлар ва субъектив омил деганда тарихни яратувчи кишилар фаолияти назарда тутилади. Тарихни кишилар яратади, лекин кишиларнинг фаолияти объектив шарт-шароитга боғлиқ бўлади. Ижтимоий тараққиётнинг моҳияти субъектлари, харакатлантирувчи кучлари хақидаги хилма-хил қарашлар илгари сурилган. Вольюнтаризм ва фатализм назариялари шулар жумласидандир. Вольюнтаризм ижтимоий тараққиёт қонунларини инкор этади ва ижтимоий тараққиётдаги хал қилувчи

нарса, бу – ирода. Ирода барча мавжудотнинг асоси, деган қарашни илгари суради. Унга кўра, тарихий жараён уни амалга оширувчи субъектларнинг хоҳиш-иродасига кўра модир бўлади. Бундай нуқтаи назар Германияда – Г.Риккерт, М.Вебер; Англияда Б.Рассель, А.Тойнбилар томонидан илгари сурилган. Фатализм фалсафий йўналиши хар бир ходиса, инсониятнинг барча хаёти харакатларини тақдирига боғлиқ, деб қарайди. Фатализм жамият қонунларини инкор этади. Табиатда объектив қонунлар амал қилгани сингари жамият қонунларини хам инкор этиб бўлмайди. Лекин, жамият қонунлари амал қилиш хусусиятларга кўра табиат қонунларидан фарқланади. Жамият табиий-тарихий жараён бўлиб хисобланади. Жамият тараққиёти шунинг учун хам табиий жараёнки, у зарурий тарзда кечади. Табиатда бўлгани сингари жамиятда хам узлуксиз равишда харакат, ўзгариш, тараққиёт содир бўлади. Жамият тараққиёти шунинг учун хам тарихий жараёнки, бу жараён кишилар фаолияти туфайли содир бўлади. Кишилар ўз фаолиятлари билан тарихни яратадилар. Жамият тарихини яратувчилар, тарих ғилдирагини олға сурувчилар тарихнинг субъектлари бўлиб хисобланадилар. Тарихий тараққиётнинг субъектлари деганда: а) халқ б) синфлар, миллатлар в) Буюк шахслар назарда тутилади. Тарихий жараёнларнинг субъекти халқ ҳисобланади. «Халқ» тушунчаси аввало бирон мамлакат ёки давлатнинг аҳолиси тушунчасини ифодалайди. Халқ, элат, Эл, халойиқ, бир гуруҳ кишилар маъноларини ифодалайди. Халқ аввало муайян ижтимоий бирликдир. Айни вақтда халқ этник бирликдан ёки ижтимоий-иқтисодий, синфий бирликдан фарқли хисобланади. Этник бирлик деганда этнос, миллат назарда тутилади. Халқ вакили хисобланган индивид муайян этносга мансуб бўлади. Умуман

олганда, халқ кўпмиллатли ёки ягона миллатли бўлиши мумкин. Халқ турли ижтимоий гуруҳлардан ташкил топиши, мураккаб ижтимоий-синфий таркибига эга бўлиши мумкин. Халқ оммаси ўзига хос бирлик сифатида бошқа бирликлардан ўзига хос томонлари билан фарқланади: Биринчидан, умумий тақдир асосида бирлашган кишилар. Ягона худудда истиқомат қилиш, ўз давлатчилигига эга бўлишдек белги халққа хос белги хисобланади. Лекин хар доим ҳам бу белги яққол намоён бўлавермайди. Иккинчидан, халқ умумий интилиш, умумий эътиқод ва ғоя йўлидаги бирлашувни ифодалайди. исътедодга қарши миллий озодлик йўлидаги бирлашувни мисол сифатида келтириш мумкин. Учинчидан, халқ – тарихий хотира ва истиқбол йўлидаги бирлашувдир. Халқ оммаси умумий тақдир, тарихий хотира, умумий эътиқод ва ғоя, тарихий тараққиёт истиқболлари йўлида бирлашган ижтимоий яхлитликдир. Халқ тушунчаси билан бир қаторда оломон тушунчаси ҳам қўлланилади. Ўзбек тилининг изоҳли луғатида оломон – ўз-ўзидан, стихияли равишда тўпланган одамлар, халойиқ, деб таърифланган 1 . Халқнинг шаклланиши мураккаб босқичли жараён хисобланади. Бу жараённинг дастлабки, қуйи босқичи, омма, оломон бўлиб хисобланади. Оломон хали уйғонмаган, ўзлигини етарли англамаган омма. Кўп йиллар давомида халқни авомга, оломон йўлига қайтаришга уринишлар бўлди. Мажбуран коллективлаштириш, оммавий қатағонлар, бюрократик режим юзага келтирган ижтимоий-рухий вазият, «казармавий социализм» таъсири оқибатида ташаббускорлик бўғилди, иккиюзламачилик, бефарқлик, хар қандай шароитга мослашиш, кўрсатма билан яшаш, боқимандалик хислатлари шаклланади, руҳий қарамлик авж олди. Оломоннинг бирлашиши, халққа айланиши тарихий жараёнлар натижаси хисобланади. Бунда онглилик, ўзлигини англаш мухим ахамият 1 Ўзбек тилининг изохли лугати, 1 том – Москва, 1981 йил, 534-бет.

касб этади. Ўз ўтмишини англаш, келажак истиқболи йўлида қайғуриш жамият аъзоларини бирлаштиришниг омили хисобланади ва бунда миллий ғоя мухим ўрин тутади. Миллий ғоя ва мафкура халқни истиқбол йўлида бирлаштиради. Шунинг учун хам мустақилликка эришган Ўзбекистон аҳолисининг орзу-умидлари, интилишлари, мақсад-муддаоларини ўзида акс эттирган миллий истиқлол мафкураси «халқни-халқ, миллатни-миллат» қилишга хизмат қилиш лозимлигига алоҳида эътибор қаратилган. 2 Халқ оммаси тарихий тараšқиётнинг хал қилувчи кучи хисобланади. Халқ оммасининг хал қилувчилик кучи аввало жамият хаётининг энг асосий соҳаси иқтисодий хаётда, моддий неъматларни ишлаб чиқаришда яққол намоён бўлади. Халқ жамиятнинг энг асосий ишлаб чиқарувчи кучи хисобланади. Меҳнаткаш омма моддий бойликларни ишлаб чиқаради, меҳнат қуролларини характага келтиради, уларни такомиллаштиради. Халқнинг ижтимоий-сиёсий хаётдаги ўрни беқиёс. Халқнинг манфаатини хисобга олиш сиёсатда ўз ифодасини топади. Халқ эркинликлар, демократик хуқуқлар учун кураш олиб боради. Халқнинг хал қилувчилик роли айниқса социал инқилоблар даврида яққол намоён бўлади. Халқ бутун инсоният тарихи давомида озодлик учун қарамликка, босқинчиликка, истибдодга қарши кураш олиб борган. Халқнинг маънавий хаётдаги ўрни ниҳоятда катта. Маънавиятнинг асосини тил ташкил этади. Халқ тилни яратган, уни авлоддан-авлодга етказган. Халқ – маънавий қадриятлар манбаи. Барча фан, адабиёт, санъат намоёндалари ўз асарларида халқнинг орзу-интилишларини акс эттирганлар, энг буюк олимлар, санъат арбоблари халқ орасидан етишиб чиққан. Ижтимоий тараққиётнинг субъекти синфлар, ижтимоий гуруҳлар, миллатлар ҳисобланади. Халқ турли синфлар, ижтимоий гуруҳлардан иборат. Уларнинг жамиятдаги ўрни, манфаатлари халқни харакатга келтиради. 2 Ислом Каримов. Жамиятимиз мафкураси халқни-халқ, миллатни-миллат қилишга хизмат этсин. Т., «Ўзбекистон» нашр., 1998 йил.

Тарихий тараққиёт жараёнида синфлар орасидаги кураш 3 хил кўринишда намоён бўлган: а) иқтиосдий кураш; б) сиёсий кураш; в) ғоявий кураш. Синфий кураш жамият хаётини харакатга келтирувчи куч хисобланади. Тарихий тараққиётнинг субъектлари доирасига миллатларни киритиш лозим бўлади. Миллий озодлик харакатлари ижтимоий тараққиётнинг мухим омили ҳисобланади. Халқ оммаси, синфлар, миллатларнинг тарихий тараққиётдаги ўрни ва ахамиятини пасайтирмаган ҳолда тарихдаги шахсларнинг ўрнига хам алоҳида эътибор бермоқ лозим. Тарихда шахснинг тутган ўрни деганда, 2 нарсани эътиборга олмоқ лозим: 1. Жамият тараққиётида ҳар бир одамнинг ўзига хос ўрни борлиги. Бу ижтиомий тараққиётдаги инсон омили, деб юритилади. 2. Буюк зотлар, тариий шахсларнинг ижтиомий тараққиётдаги ўрни. Тарихий тараққиёт бошдан оёқ буюк тарихий шахслари фаолияти билан боғлиқ ҳолда амалга ошади. Тарихда буюк зотлар, шахсларнинг тутган ўрни масаласи олимларни қизиқтириб келган. Айрим олимлар (масалан; Ризо, Миньс, Гьерри) тарихий жараёнлар олдиндан белгилаб қўйилган, шасхлар тарихга таъсир эта олмайди, деган қарашни илгари сурганлар. Бошқалари эса тарихнинг хақиқий ижодкори буюк шахслар, тарих улар иродасини ифодалайдилар, деган қарашни илгари сурганлар. Бу хар икки нуқтаи-назар шахсларнинг тарихдаги ўрнига бир ёқлама муносабатнинг натижаси хисобланади. Тарихда шахснинг тутган ўрни хақидаги рус олими Г.В.Плехановнинг қарашлари эътиборга лойиқ. Унинг фикрича буюк шахсларнинг жамият тараққиётига таъсири 2 омилга боғлиқ: Биринчидан, шахснинг талант-қобилиятларига. Буюк одам деганда ҳодисалар жараёнини ўз-ўзига ўзгартира оладиган, ёки тўхтатиб қола оладиган шахс назарда тутилмайди. Бу шахснинг буюклиги унинг онглилиги ва тарихий заруратни қай даражада англашда. Шу маънода буюк шахс

муайян синф, ижтиомий гуруҳлар манфаатларининг ифодачиси сифатида майдонга келади. Иккинчидан, мавжуд ижтимоий тузум, тарихий шарт-шароитга боғлиқ. Муайян ижтимоий тузум, тарихий вазият шахс фаолияти учун имконият ярата олади. Шундай қилиб, ижтимоий тараšқиёт мураккаб табиий-тарихий жараён. Эхтиёж, манфаатлар жамият хаёт ива тараšқиётининг ҳаракатлантирувчи кучи хисобланади. Ижтиомий тараққиёт халқ оммаси, ижтимоий гуруҳлар, синфлар, миллатлар, тарихий шахслар фаолияти натижасида содир бўлади.

Адабиётлар: 1. И.Каримов «Тарихий хотирасиз келажак йўқ» - Т., «Ўзбекистон» 1998 йил. 2. И.Каримов «Халқимиз бор экан, Амир Темур номи бархаётдир» - Президент И.Каримовнинг Темурийлар тарихи давлат музейининг очилиш маросимидаги нутқи – «Гулистон» нашр., 1997 йил 1. 3. С.Э.Крапивенский Социальная философия. – Москва, «ВЛАДОС» 1998 йил 55-101, 335-354 бетлар. 4. Введение в философию. Част 2-1 – Москва, 1990 г., стр. 466-479. 5. В.С.Барулин. Социальная философия – Москва, 1999 г., стр. 311-328. 6. Ж.Туленов Жамият фалсафаси. Олтинчи бўлим. – Т., 2001 йил. 7. Фалсафа. Ўқув қўлланма. – Т., «Шарқ» нашр., 1999 йил, 299-300 бетлар.

Похожие

Тарихий жараёнларнинг субъекти ва харакатлантирувчи кучлари

Фуқаролик ҳуқуқи субъектлари ва объектлари

Ижтимоий ҳаёт ва ижтимоий онгнинг феноментларининг фалсафий асослари

Миллий тараққиётнинг ғоявий-мафкуравий асослари курсининг объекти, предмети, мақсади ва вазифалари

Жамиятнинг моддий иктисодий хаёти. Жамият конунларининг ижтимоий шарт шароит билан