Harakat va rivojlanish - Философия - Рефераты

Harakat va rivojlanish

Загружено в:

20.09.2019

Скачано:

0

Размер:

93.5 KB

Harakat va rivojlanish REJA: 1. Harakat tushunchasi . 2. «Materiya harakatining shakl lari va tiplari . 3.Rivojlanishning asosiy va ikkinchi darajali y о‘ nalishlari.

O‘ zgarishlarning umumiy xususiyati. Bizni qurshagan dunyoning yana bir muhim xususiyati – Koinotda va uning barcha tarkibiy qismlarida yuz beradigan tinimsiz o‘zgarishlardir. Tabiatning o‘zgaruvchanligi falsafa paydo bo‘lishidan ancha oldin yaxshi ma'lum bo‘lgan, falsafa vujudga kelgach esa, masalalarning mazkur doirasi alohida o‘rganish predmetiga aylandi va vaqt o‘tishi bilan uning negizida falsafiy bilimlarning maxsus bo‘limi – dialektika yuzaga keldi. Uning (yaxlit ta'limot sifatidagi) ildizlari qadimgi yunon falsafasiga, xususan «Hamma narsa oqib, o‘zgarib turadi», «Ayni bir daryoga ikki marta tushib bo‘lmaydi» kabi mashhur iboralar muallifi Geraklit ijodiga borib taqaladi. Shundan beri ob'ektiv borliqning turli-tuman miqdor va sifat o‘zgarishlarini ifodalash uchun «harakat» va «rivojlanish» kategoriyalari qo‘llaniladi. Harakat va harakatsizlikning o‘zaro nisbati . Falsafada harakat nafaqat turli jismlarning makonda mexanik siljishi sifatida, balki tabiiy jarayonlar va hodisalar holatlarining har qanday o‘zgarishi sifatida ham tushuniladi. Kengayib borayotgan Metagalaktika ham, o‘zaro ta'sirga kirishayotgan elementar zarralar ham, ko‘payayotgan, moddalar almashinuvini amalga oshirayotgan tirik hujayralar ham, ijtimoiy jarayonlar va hokazolar, shu jumladan fikrlash faoliyati jarayonlari ham harakatda bo‘ladi. Agar biz biron-bir tabiiy ob'ekt yoki hodisani ularning tabiiy holatida anglab yetmoqchi bo‘lsak, «harakat» tushunchasini chetlab o‘tishimiz mumkin emas. Bir qarashda, oddiy ong nuqtai nazaridan bu noto‘g‘ri, zero, Alp tog‘lari yoki Misr ehromlarini kuzatar ekanmiz, biz ular abadiy harakatsizlik holatida ekanligining guvohi bo‘lamiz. Ammo bu harakatsizlik nisbiydir. Umuman olganda, butun Koinot ulkan aylanma harakat holatida bo‘lib, bu yerda bizning sayyoramiz Quyosh atrofida, u bilan birga – bizning galaktikamiz markazi atrofida, u bilan birga esa – galakatik tizim markazi atrofida aylanadigan kichik bir zarradir.

Harakatsizlik holatidagi narsalar strukturasi ham tinimsiz o‘zgarish jarayonini boshdan kechiradi, chunki uzluksiz harakatda bo‘lgan elementar zarralardan tashkil topadi. Temperatura o‘zgarishlari, moddalarning kimyoviy tarkibidagi o‘zgarishlar va shu kabilar bunday harakatning tashqi ko‘rinishlari hisoblanadi. Shuningdek, atomlar va molekulalar ham Koinotda yuz bergan evolyusiya jarayonlari mahsulidir. Ular bizning Metagalaktikamiz mavjudligiga zamin hozirlagan Katta portlashdan keyingina vujudga kelgan. Buning ustiga hozirgi zamon geografiyasi qit'alar bir-biriga nisbatan siljishini isbotladi. Ular ajralgan muz bo‘laklari kabi yerning qaynoq magmasi bo‘ylab yiliga bir necha santimetr tezlikda harakatlanadi. Shunday qilib, harakat abadiy va yo‘q bo‘lmas, materiyadan ajralmas va mutlaqdir. Harakatsizlik esa nisbiy bo‘lib, o‘tkinchi xususiyatga ega. Harakat shuning uchun ham mutlaqki, u umumiy ahamiyat kasb etadi va (harakatsizlikdan farqli o‘laroq) biron-bir tashqi omilga bog‘liq bo‘lmaydi. Oqilonalik nuqtai nazardan u boqiydir, chunki dunyoda uning boshi ham, oxiri ham ko‘rinmaydi va zamirida kamida ikki kuch – tortish va itarish yotuvchi har qanday borliqning o‘z- o‘zidan harakati sifatida amalga oshadi. Falsafa tarixida harakat haqidagi tasavvurlar . Harakatni dialektik tushunish kurtaklariga Geraklit asarlaridayoq duch kelamiz. U olovni barcha o‘zgarishlar substansiyasi sifatida tavsiflab, birinchi moddiy asos doimo o‘zi bilan birga, ayni vaqtda, doimiy o‘zgarish holatida bo‘lishi haqidagi fikrni sodda obrazli shaklda ifodalagan. Geraklit harakatni miqdor jihatidan oddiy joydan-joyga ko‘chish sifatida emas, balki uzlukli va uzluksiz, barqaror va o‘zgaruvchan narsa va jarayonlarning o‘zaro nisbati nuqtai nazaridan tushuntirishga harakat qilgan. Antik davrdayoq Geraklit, undan keyin Epikur har qanday harakat manbaini ichki jarayonlarning qarama-qarshiligidan topgan.

Ayni shu antik davrda tushunchalar mantig‘ida harakat jarayonini mantiqiy dalillar yordamida tushunib yetish bilan bog‘liq qiyinchiliklar qadimgi faylasuf Zenonni mashhur aporiyalarni ta'riflashiga turtki berdi. Aporiya – muhokamalardagi ziddiyat tufayli hal etib bo‘lmaydigan yoki hal etilishi mushkul bo‘lgan holat, mantiqiy qiyinchilik, muammo. Zenonning «Axill va toshbaqa», «Uchayotgan kamon o‘qi» kabi aporiyalari, hissiy tasavvurlarga zid o‘laroq, harakat materiyaning atributi ekanligiga shubhalanishga majbur qilgan. «Axilles va toshbaqa» aporiyasi mazmuniga ko‘ra, chopqir Axilles hayvonot olamining eng uquvsiz yuguruvchisi toshbaqani quvib boradi, deb faraz qilinadi. Bundan Zenon Axilles hyech qachon toshbaqaga yeta olmaydi, degan mantiqiy xulosa chiqaradi. Zenon bu aporiyasida quyidagicha fikr yuritadi: «Biror odam A nuqtadan V nuqtaga borishi lozim bo‘lsin. U V nuqtaga yeta oladimi?» Zenon bu savolga yo‘q, deb javob qiladi. Chunki A nuqtadan V nuqtaga qarab yo‘l olgan odam, avvalo, shu masofaning teng yarmidan o‘tishi zarur. Bu masofaning teng yarmiga yetishi uchun esa, shu yarim masofaning yana yarmini o‘tishi zarur. Yarim masofaning yarmiga yetishi uchun esa, qolgan masofaning yarmidan o‘tishiga to‘g‘ri keladi. Xullas, oraliq masofa cheksiz miqdordagi yarim bo‘laklarga bo‘linib ketadi. Cheksiz yarim bo‘laklarni bosib o‘tish uchun esa cheksiz vaqt lozim. Hyech kim cheksiz vaqt yashay olmaydi. Shunday ekan, hyech qachon u A nuqtadan V nuqtaga yetib bora olmaydi. Bularning hammasi harakat jarayonini formal-mantiqiy tavsiflash mushkulligini ko‘rsatadi. Ayrim faylasuflar Zenon aporiyalarini rad etish uchun sezgi organlariga suyanganlarida, bunda ham ancha asosli e'tirozlar topilgan. Sezgi harakatni «ko‘rishi» qadimgi falsafa vakillari–eleatlar tomonidan tan olingan, lekin aql uni «tushunish»ni xohlashi va tushuna olmasligi qayd etilgan. Aql mohiyatni, sezgilar esa hodisalar va ko‘z ilg‘aydigan narsalarni o‘rganishini hisobga olsak, eleatlar mantig‘iga ko‘ra, aynan mohiyatda harakat mavjud emas. Zenon harakatni ziddiyatsiz tarzda tavsiflash mumkin emasligini ko‘rsata olgani e'tirof etilgan.

Binobarin, harakat qarama-qarshilik demakdir. Zenon aporiyalarining alohida qimmati shundaki, ular amalda mavjud qarama-qarshiliklarni ko‘rsata olgan. Balki, shuning uchun bo‘lsa kerak, ko‘plab qadimgi manbalarda Zenon dialektika asoschisi sifatida qayd etiladi. Zenonning o‘zi asarlarini Parmenidning «Hamma narsa bir» degan shiorini «Hamma narsa ko‘pdir» degan qarama-qarshi yondashuvdan himoya qilish uchun yozganini ta'kidlagan. Harakatni o‘rganishning muhimligini barcha faylasuflar teran anglagan. Aristotel harakatni bilmaslik sabablarni bilmaslikka olib keladi, deb hisoblagan va borliqning turlari qancha bo‘lsa, harakat va o‘zgarishlarning turlari ham shuncha, deb qayd etgan. Uning fikricha, «Miqdor uchun ko‘payish va kamayish, sifat uchun – o‘zgarish, makon uchun – ko‘chib yurish, mohiyat uchun – vujudga kelish va yo‘q bo‘lish mavjud» 1 . Harakatning vujudga kelish, yo‘q bo‘lish, o‘zgarish, ko‘payish, kamayish, ko‘chib yurish kabi turlarini farqlash lozim. Ammo Aristotel jonsiz, passiv materiya konsepsiyasini rivojlantirib, pirovard natijada, muayyan birinchi harakatlantirgich – har qanday faollikning negizi sifatidagi sof shakl harakat manbaidir, degan xulosaga keldi. Binobarin, harakat materiyaning atributi emas, balki uning modusi, ayrim xossasi va belgisidir; u faqat birinchi turtki vositasida beriladi. Shuning uchun bo‘lsa kerak, falsafiy tafakkur rivojlanishining keyingi ancha uzoq davri mobaynida harakat materiyaning atributi sifatida qaralmadi, balki uning ayrim va qo‘shimcha xossasi hisoblandi. O‘rta asr Sharq mutafakkiri Forobiy fikricha, harakat va sukunatning ibtidosi, biron-bir narsaga yoki irodaga borib taqalmasa, uni tabiat deb atash mumkin. Harakat vaqt bilan belgilangan. Harakat ibtido va intiho bilan chegaralanmagan 2 . Ibn Sino fikricha harakat vujudi mumkinning ichki mohiyatidan 1 Aristotel Organon. –M.: 1990. –S. 159 2 Qarang: Forobiy // Falsafa qomusiy lug‘at. –T.: Sharq, 2005. -B.431

kelib chiqadi va osoyishtalik bilan mavjud bo‘ladi. Harakat bu ashyolar, voqyealarda sodir bo‘ladigan o‘zgarishdir 3 . Uyg‘onish davri mutafakkirlari har qanday borliq – olamdan tortib mayda zarragacha – unga xos bo‘lgan ruh tomonidan harakatga keltiriladi, degan fikrni ilgari surdilar. Ular panpsixizm – butun olamni ilohiylashtirish ta'limotiga asoslandilar. Yangi davr mexanikasi mazkur yondashuv mutlaqo asossizligini ko‘rsatdi. Mexanika nuqtai nazaridan, biron-bir jismni harakatga keltirish uchun unga qandaydir tashqi kuch ta'sir ko‘rsatishi lozim. XVII-XVIII asrlarda mexanikaning jadal rivojlanishi, u ayrim nomexanik hodisalarni (masalan, issiqlik hodisalari, hattoki, fiziologik hodisalarni) tushuntirishda erishgan yutuqlar shunga olib keldiki, harakatga ancha tor ma'noda mexanik harakat, ya'ni makonda oddiy ko‘chib yurish sifatida qarala boshlandi. Umuman olganda, metafizik yondashuvlarning nomukammalligi so‘zning o‘z ma'nosidagi harakatni, uning alohida turi – ko‘chib yurish bilan tenglashtirish; harakatga atribut emas, balki modus sifatida qarash; birinchi turtkining zarurligiga ishonch bilan bog‘liq edi. Bunday yondashuvlarning nomukammalligini ko‘pgina mutafakkirlar tan olgan. Masalan, ingliz faylasufi Jon Toland (1670-1722) dinni tanqid qilar ekan, harakatni materiya atributi, deb hisoblaydi. U «Men harakatni materiyaning muhim xossasi, deb bilaman. Boshqacha aytganda, o‘tkazmaslik va ko‘lamlilik materiya tabiatiga qanday xos va u bilan uzviy bo‘lsa, harakat ham materiya tabiatiga shunday xos va u bilan uzviydir. Binobarin, harakat materiya ta'rifidan uning tarkibiy qismi sifatida o‘rin olishi lozim» 4 , deb yozgan. J.Toland harakatning barcha shakllarini mexanikaga bog‘lamagan, balki uni umumiy ichki faollik sifatida tushungan. Harakatning atributliligini fransuz faylasufi Deni Didro (1713-1784) 3 Qarang Ibn Sino // Falsafa qomusiy lug‘at. –T.: Sharq. 2005. -B140 4 Toland J Izbranniye proizvedeniya. -M.: nauka, 1998. –S.56.

ham isbotlashga harakat qilgan. Uning fikriga ko‘ra, «Mutlaq harakatsizlik tabiatda mavjud bo‘lmagan mavxum tushunchadir», «Harakat materiyaning uzunlik, chuqurlik, kenglik kabi haqiqiy xossasidir» 5 . D.Didro mexanitsizmni, ya'ni harakatni makonda ko‘chib yurishgagina bog‘lashni rad qilishga harakat qildi. U tabiat abadiy harakat va rivojlanishda bo‘ladi, deb hisoblagan. Uning fikricha, borliq bir shaklda halok bo‘ladi va boshqa shaklda vujudga keladi, materiyaning faolligini o‘z-o‘zidan harakat g‘oyasi bilan tushuntirish mumkin. O‘z-o‘zidan harakat g‘oyasi materiyaning ichki ziddiyatliligi, shuningdek, xilma-xilligi bilan belgilanadi. Materiya son-sanoqsiz har xil sifatli elementlardan tashkil topadi. Ularning to‘qnashuvi va o‘zaro ta'siri abadiy harakat, o‘zgarish va rivojlanishni tushunishga yordam beradi. Fransuz materialistlari asosiy e'tiborni harakatning ichki manbaiga qaratib, «harakat» tushunchasining eng mazmunli ta'rifini topishga harakat qildilar. P.Golbax harakat mexanizmini yoritar ekan, uning ikki turini farqlashni taklif qildi. Birinchi – «jismlarning joydan-joyga ko‘chishidan iborat bo‘lgan massalar harakati»; bunday harakatni biz bevosita kuzatishimiz mumkin. Masalan, biz tosh qanday tushayotgani, sharning yumalayotgani, qo‘l harakatlanayotgani yoki holatini o‘zgartirayotganini ko‘rishimiz mumkin. Ikkinchi – «muayyan jismga xos energiyalarga, ya'ni mohiyatga, bu jism tashkil topgan materiyaning ko‘rinmas molekulalari uyg‘unligi, ta'siri va qarshi ta'siriga bog‘liq bo‘lgan ichki va yashirin harakat». Harakatni u «muayyan jism o‘z o‘rnini o‘zgartirishi yoki o‘zgartirishga urinishiga yordam beruvchi kuch» 6 , deb ta'rifladi. Harakat tiplari . Fanda ob'ektiv borliq narsalari va hodisalari harakatining ikki asosiy tipi: progress va regress farqlanadi. Ularning biri materiya, energiya, axborotning makonda siljishi bilan bog‘liq bo‘lib, harakatlanuvchi narsalar o‘z 5 Didro D // Vsemirnaya ensiklopediya.-M.: Sovremenniy literator, 2001. –S. 149. 6 Golbax // Vsemirnaya ensiklopediya.. -M.: Sovremenniy literator, 2001. –S. 246.

muhim xossalarini o‘zgartirmasligi, ya'ni o‘z sifatini yo‘qotmasligi bilan tavsiflanadi. Bular miqdor o‘zgarishlari, makondagi ko‘chishlar yoki o‘rin almashuvidir. Bunga yurib ketayotgan odam, qorong‘i osmon fonida projektor nurining harakati va hatto xayolda ayrim ob'ektlardan boshqa ob'ektlarga o‘tish misol bo‘lishi mumkin. So‘nggi zikr etilgan holda fikrning muayyan (masalan, formal mantiq nuqtai nazardan to‘g‘ri yoki noto‘g‘ri) yo‘nalishdagi harakati to‘g‘risida so‘z yuritiladi. Ammo harakatning qayd etilgan tipi dunyoda yuz berayotgan o‘zgarishlarning butun rang-barangligini qamrab olmaydi. Aksariyat hollarda ular narsalarning ichki strukturasidagi qayta qurish bilan birga kechadiki, bu dastlabki narsa sifatlarining o‘zgarishi va u butunlay boshqa narsaga aylanishiga sabab bo‘ladi. Orqaga qaytmaslik va muayyan yo‘nalishga egalik xos bo‘lgan mazkur harakat tipi rivojlanish deb ataladi . Bunda narsa yoki hodisa strukturasining murakkablashuvi, ular tashkil topish darajasining yuksalishi yuz berishi mumkin bo‘lib, bu odatda taraqqiyot (progress) sifatida tavsiflanadi. Agar harakat teskari yo‘nalishda – barkamolroq va rivojlanganroq shakllardan uncha rivojlanmagan shakllarga, murakkabdan oddiyga qarab yuz berayotgan bo‘lsa, bu holda regress to‘g‘risida so‘z yuritish odat tusini olgan. Ammo progress va regressning ko‘rsatilgan xususiyatlarini mutlaqlashtirish yaramasligini e'tiborga olish lozim. Masalan, boshqaruv apparati tuzilmasining murakkablashuvi va byurokratiyaning o‘sishi doim ham progressni anglatavermaydi, nisbatan soddaroq va ayni vaqtda samaraliroq va ishonchliroq mashinalar, asboblar va mexanizmlar yaratilishining regressga hyech qanday aloqasi bo‘lmaydi va ko‘proq buning aksidan dalolat beradi. Rivojlanish. Jonsiz tabiatda rivojlanishga yulduzlarda yuz berayotgan evolyusiya jarayonlari; jonli tabiatda – turli organizmlarning o‘sishi; jamiyatda –

fan, texnika, sanoat ishlab chiqarishining o‘sishi, ijtimoiy munosabatlarning o‘zgarishi va shu kabilar misol bo‘lib xizmat qilishi mumkin. «Rivojlanish» tushunchasi nafaqat moddiy, balki ideal dunyoga, xususan, inson tafakkuriga nisbatan, masalan, umuman ongning yoki ayrim fikr, g‘oya, nazariyaning rivojlanishi to‘g‘risida so‘z yuritilgan holda, qo‘llanilishi mumkin. Fikrning rivojlanishi uning «pishib yetilishi»ni, ya'ni murakkablashuvi, takomillashuvi, yanada aniqroq ma'no kasb etishi va shu kabilarni anglatadi. Biroq, shuni ta'kidlash lozimki, narsalar va hodisalarning ob'ektiv dunyosidan farqli o‘laroq, sub'ektiv konstruksiyalar (tafakkur, g‘oyalar, nazariyalar) harakati va rivojlanishiga nisbatan ko‘lam ko‘rsatkichlari tatbiq etilishi mumkin emas. Ayni vaqtda ideal narsalar va hodisalar darajasida rivojlanish jarayonlari, xuddi moddiy narsalar dunyosidagi kabi vaqtda kechadi. Hozirgi zamon falsafasida «harakat» tushunchasi. «Keng» ma'noda umuman har qanday o‘zgarish haqidagi tasavvur sifatida talqin qilinadi. Harakatni umuman o‘zgarish sifatida tushunish harakat turlarining butun rang-barangligini uning muayyan bir turiga bog‘lash to‘g‘ri emasligi haqida ogohlantiradi va harakat shakllarining umumiy xususiyati va bir-biriga aylanish qobiliyatiga ishora qiladi. «Umuman o‘zgarish» deganda, bizning ular haqidagi fikr-mulohazalarimizdan qat'iy nazar, ob'ektiv mavjud bo‘lgan barcha o‘zgarishlar, turli jarayonlar nazarda tutiladi. O‘z-o‘zidan harakat yo butun tabiatga, yo uning yuksak darajada uyushgan tarkibiy qismi – tirik organizm va jamiyatga xos xususiyatdir. Qotib qolgan materiyaga mansub ayrim narsa yoki ob'ektga nisbatan o‘z-o‘zidan harakat, o‘z- o‘zidan rivojlanish holati xos deb aytish o‘rinli emas. Chunki, ushbu ob'ektni muayyan element sifatida o‘z ichiga olgan tabiat o‘z-o‘zidan rivojlanuvchi yaxlit tizim hisoblanadi.

O‘z-o‘zidan harakat biron-bir narsaning unga ichdan (immanent tarzda) xos bo‘lgan omillar ta'sirida o‘zgarish va rivojlanish jarayonlarini ifodalovchi kategoriya sifatida amal qiladi . «O‘z-o‘zidan harakat» tushunchasi butun borliqning substansional negizi sifatidagi materiya harakat va o‘zgarish jarayoni yuz berayotganida o‘z faolligining pirovard sababi sifatida amal qiladi. O‘z-o‘zidan harakat shakli sifatidagi faollik sirtdan olib kirilgan tashqi kuch sifatida tushunilmasligi kerak. Shu munosabat bilan: «Bu qanday yuz berishi mumkin?», degan savol yaxshi rivojlanmagan, nodialektik tafakkur uchun ancha mushkul masala hisoblanadi. Shakllanish jarayonini qadimgi mashhur «panta rei» – «hamma narsa oqadi» ta'rifida ifodalagan Geraklit an'anasiga, shuningdek, nemis faylasufi F.Gegelga xos yetuk metodologiyaga ko‘ra, o‘z-o‘zidan harakatning manbai ziddiyat hisoblanadi. Bunda ziddiyat narsalar, hodisalar va jarayonlarning qarama-qarshi tendensiyalari hamda tomonlarini taqozo etuvchi, nazarda tutuvchi, ayni vaqtda, inkor etuvchi o‘zaro ta'sir sifatida tushuniladi. O‘z-o‘zidan harakat tabiatshunoslik va falsafaning eng qadimgi g‘oyasi hisoblanadi. Uning yuzaga kelishi borliq harakatining sababini tushuntirish, o‘z- o‘zidan yuz berayotgan doimiy umumiy o‘zgarishni tan olish asosida butun olamdagi o‘zgarish jarayonlarining manbaini aniqlashga urinishlar bilan bog‘liq. Antik falsafada barcha jismlarga xos bo‘lgan, chetdan aralashuvsiz yuz beradigan tabiiy harakatni belgilovchi intilish to‘g‘risida atroflicha so‘z yuritilgan. Dunyo zamirida materiya bilan uzviy bog‘liq bo‘lgan qandaydir intilish, qandaydir haqiqiy, lekin g‘ayritabiiy kuch yotadi va uning o‘z-o‘zidan harakatiga turtki beradi, deb qaralgan. Ayni vaqtda, o‘z-o‘zidan harakat g‘oyasi barcha faylasuflar tomonidan yakdillik bilan qabul qilinmaganini ham qayd etib o‘tish lozim. Parmenidning: «Borliq mavjud, yo‘qlik mavjud emas», degan mashhur tezisi barqarorlik, o‘zgarmaslik, muayyanlikning mutlaqligini tan olishni anglatgan. Boshqacha aytganda, bunda o‘zining boshqa holatiga aylanish sifatidagi o‘z-o‘zidan harakat g‘oyasiga o‘rin yo‘q bo‘lgan dunyo tan olingan. Keyinroq ta'riflangan neoplatonik

Proklning tezisi uning muqobili sifatida amal qilgan. Prokl harakat, o‘z-o‘zidan harakat va harakatsizlikni farqlashni taklif qildi. U «Mavjud hamma narsalar yo harakatsiz, yo harakatdadir, – degan. – Agar narsa harakatda bo‘lsa, u o‘zi bilan o‘zi yoki boshqa narsa bilan harakatdadir. Agar u o‘zi bilan o‘zi harakatda bo‘lsa, o‘z-o‘zidan harakatda, boshqa narsa bilan harakatda bo‘lsa – boshqacha harakatdadir. Binobarin, hamma narsalar yo harakatsiz, yo o‘z-o‘zidan harakatda, yo boshqacha harakatda bo‘ladi» 7 . Shunday qilib, o‘z-o‘zidan harakat g‘oyasi dunyoni tushunish konsepsiyalari maydonida bir necha muqobil yondashuvlar bilan birga amal qiladi. Butun borliqning to‘xtovsiz harakati haqidagi tezis o‘z-o‘zidan harakat g‘oyasining «sherik-raqiblari»dir. «Qarama-qarshiliklar birligi» sifatidagi rivojlanishdan farqli o‘laroq, rivojlanishga «kamayish va ko‘payish sifatida, takrorlanish sifatida» qarovchi yondashuv ikkinchi muqobilga aylandi. Birinchi muqobil metafizik, ikkinchisi – dialektik konsepsiya deb nomlandi va u mutlaqlashtiriladi. Sobiq sovet davri falsafasida bunday mutlaqlashtirish quyidagicha izohlangan: «Harakatning birinchi konsepsiyasida o‘z-o‘zidan harakat, uning harakatlantiruvchi kuchi, manbai va sababi panada qoladi. Ikkinchi konsepsiyada asosiy e'tibor aynan «o‘z- o‘zi»dan harakat manbaini bilishga qaratiladi. Birinchi konsepsiya jonsiz, bo‘sh, yuzaki. Ikkinchisi – hayotiy. Faqat ikkinchi konsepsiya «butun borliq»ning o‘z- o‘zidan harakatini tushunib yetish, «sakrashlar», «tadrijiylikning uzilishi», «qarama-qarshilikka aylanish», «eskining yo‘q bo‘lishi va yangining vujudga kelishi» mohiyatini anglash imkonini beradi» 8 . Aslida bu qarashlarni falsafiy tafakkur rivojida qo‘lga kiritilgan yondashuvlar sifatida tushunish ma'qul. Harakatning umumiyligi, universalligi va atributliligini tan olish boshqa bir savol tug‘ilishiga sabab bo‘ladi. Harakat jarayonini qanday qamrab olish, uni tushunchalar mantig‘ida qanday ifodalash va tavsiflash mumkin? Harakatni 7 Prokl // Vsemirnaya ensiklopediya. –M.: Sovremenniy literator, 2001.-S.236. 8 Chumakov A.N. Buchchilo YE. Filosofiya. -M.: Sovremenniy literator, 2007.-S.54

tushunchalar vositasida, nazariy aks ettirishda harakat jarayonining uzluksizligini ifodalash asosiy muammo bo‘lib qolmoqda. Bilish tarixi harakatni umumiy tushunchalarda uni to‘xtatmaydigan, qo‘pollashtirmaydigan tarzda ifodalash vazifasi naqadar og‘ir ekanligini ko‘rsatadi. Jism bir joyda turadi va so‘ngra boshqa joyga ko‘chadi, deb aytish jismning o‘rnini shunchaki qayd etish, demakdir. U harakatlanayotgan paytda birinchi joyda boshqa turmaydi, lekin ikkinchi joyga ham hali yetib kelmagan bo‘ladi; agar jism shu ikki joydan birida turgan bo‘lsa, u harakatsiz holatda bo‘ladi. Jism ikki joy o‘rtasida, deb aytish hyech narsa demaslik bilan barobardir, chunki bu holda u yana bir joyda bo‘ladi; demak, ayni holda yuqorida zikr etilgan qiyinchilik tug‘iladi. «Harakatlanish shu joyda bo‘lishni va ayni vaqtda, unda bo‘lmaslikni anglatadi; bu makon va vaqtning uzluksizligidir, aynan u harakatni yuzaga keltiradi» 9 . Harakatning uzluksizligi uning umumiyligini namoyon etadi, uzluksizlik uning alohida jihatini ko‘rsatadi. Harakatdagi umumiylik uning mohiyatini aks ettiradi, binobarin, harakatni tushunish va ta'riflash, uning mohiyatini anglab yetish uchun harakatning uzluksizligini tushunmoq darkor. Harakatning bir qarashda g‘ayritabiiy tuyuluvchi va ayni vaqtda uning uzluksizligini aks ettirishga urinish kuzatiluvchi «muayyan joyda bo‘lish va ayni vaqtda unda bo‘lmaslik», degan ta'rifini yangi zamon dialektikasi asoschisi F.Gegel o‘ziga xos tarzda quyidagicha ifodalagan: «Muayyan narsa «hozir shu yerda» bo‘lgani uchun emas, balki boshqa «hozir u yerda» bo‘lgani uchun harakatlanadi, modomiki, u ayni bir «hozir» shu yerda va shu yerda emas ekan, u «shu yerda» ham mavjud, ham mavjud emasdir» 10 . Harakatning ta'rifini topish yo‘lidagi izlanishlar bilan bog‘liq qiyinchiliklar harakatni jonsizlantirmasdan va qo‘pollashtirmasdan tushunchalar mantiqida ifodalash naqadar mushkul ekanini yana bir karra tasdiqlaydi. 9 Chumakov A. Buchilo YE. Filosofiya.-M.: Sovremenniy literator, 2007.-S. 78. 10 Gegel F.// Vsemirnaya ensiklopediya. -M.: Sovremenniy literator, 2001. –S.207.

Klassik metafiziklar harakat deganda, jismning shu vaqtda shu joyda, boshqa vaqtda boshqa joyda bo‘lishini tushunadi. Bunday yondashuvlarning noto‘g‘riligi shundaki, ular harakatning o‘zini emas, balki uning natijasini tavsiflaydi; ular harakat imkoniyatini ko‘rsatmaydi va o‘zida bunday imkoniyatga ega ham bo‘lmaydi; harakatni harakatsizlik holatlari yig‘indisi, ularning bog‘lanishi sifatida tasvirlaydi, harakatning ziddiyati yashirin, e'tibordan chetda, panada qoladi yoki unutiladi. Dialektika tarafdorlari harakatning ziddiyatli ekanligini yakdillik bilan tan oladi. Bunda ayrim dialektiklar asosiy ziddiyatni vujudga kelish va yo‘q bo‘lishda ko‘rsa, ayrimlar makon va vaqtning qarama-qarshiligida, ya'ni makon jihatini aks ettiruvchi «o‘rinning o‘zgarishi»da hamda vaqt ko‘rsatkichlarini tavsiflovchi «holatning o‘zgarishi»da ko‘radi. Ayrim dialektiklar esa, harakatning asosiy ziddiyati sifatida uning uzluksizligi-uzlukliligini qayd etadi. Ba'zan harakatning asosiy ziddiyati sifatida barqarorlik va o‘zgaruvchanlik jarayonlari ko‘rsatiladi. Ammo bunda harakat, o‘zgarishning mutlaqligini tan olish ob'ektlar yoki jarayonlarning abadiy o‘zgarmasligi sifatidagi mutlaq harakatsizlik holatini to‘la istisno etishini, lekin muqarrar tarzda harakatning tashqi qarama-qarshiligi emas, balki uning ichki ziddiyatli mohiyatining ifodasi hisoblanuvchi nisbiy harakatsizlik holatini nazarda tutishini tushunish muhimdir. Mutlaq harakatsizlik, abadiy muvozanat va sokinlik hyech qaerda yo‘q. Har qanday harakatsizlik, muvozanat nisbiydir, chunki ular harakatning muayyan holatlari hisoblanadi . Ziddiyatni olib isbot qilishda, ya'ni muayyan jism mutlaq harakatsizlik holatida deb faraz qilishda mazkur jism bu holda hyech narsa bilan o‘zaro ta'sirga kirishmasligi, unda hyech qanday ichki va tashqi o‘zgarishlar yuz bermasligi, u o‘zini hyech qanday tarzda namoyon etmasligi, binobarin, bunday jism amalda yo‘qligini tan olish kerak. Bu nol («0») holatini mutlaqlashtirish demakdir. Dialektika esa nolni tan olmaydi. Barqaror jismlar sifatida namoyon bo‘luvchi barcha moddiy ob'ektlarda muqarrar tarzda zarralar, atomlar va molekulalar harakati yuz beradi. Har bir ob'ekt o‘zini

qurshagan muhit bilan o‘zaro ta'sirga kirishadi, bu o‘zaro ta'sir esa muayyan turdagi harakatni o‘z ichiga oladi. yerga nisbatan harakatsiz holatdagi har qanday jism u bilan birga Quyosh atrofida, Quyosh bilan birga Galaktikaning boshqa yulduzlariga nisbatan harakatlanadi. Galaktika ham boshqa yulduzlar tizimlariga nisbatan harakatda bo‘ladi va o‘zgaradi. Harakatsizlikni harakatdan tashqaridagi emas, balki uning o‘zidagi nisbiy muvozanat holati sifatida tushunish lozim. Nisbiy harakatsizlik nafaqat harakatni istisno etadi, balki, aksincha, uning muayyan holati hisoblanadi. Harakatsizlik va harakatning qarama-qarshiligi ilgari «narsalar» va «jarayonlar»ni keskin qarama-qarshi qo‘yishda ifodalangan. Mikrodunyo sohasidagi bilimlar rivojlanishi bilan bu metafizik qarama-qarshi qo‘yish o‘z ma'nosini yo‘qotdi. Narsa sifatida mikroob'ekt olingan bo‘lsa, bunda shu narsa va jarayonning birligi, yaqqol ko‘rinadi. Mikroob'ektning korpulskulyar to‘lqinli xossalari bir vaqtning o‘zida ham narsa, ham jarayon sifatida amal qilishini tasdiqlaydi. Shu sababli «voqyea» tushunchasi nisbiylik nazariyasida fundamental tushunchaga aylangan. Vaqtinchalik barqarorlik va muvozanat holati sifatida tushuniluvchi nisbiy harakatsizlik materiyaning har qanday muayyan holatiga xos. U materiyaning sifatini namoyon etadi. Nisbiy tinchlik tufayli narsalarning chegaralari mavjud bo‘ladi, dunyo sifat va miqdor o‘zgarishlarining rang-barangligi sifatida namoyon bo‘ladi. Materiya harakati shuning uchun ham mutlaqki, u sirtdan hyech narsaga bog‘liq emas. Shu ma'noda «Dunyoda abadiy harakatdagi materiyadan boshqa hyech narsa yo‘q» tarzidagi fikrlar o‘rinli va asoslidir. Harakat shakllari . Harakat shakllarini tasniflashda qaysi tamoyillarga rioya qilinishiga qarab bunday shakllarning har xil miqdori farqlanadi. Masalan, XIX asrda materiya tashkil topishining turli darajalariga asoslanib, materiya

harakatining besh asosiy shakli: mexanik, fizik, kimyoviy, biologik va ijtimoiy harakat qayd etilgan . Harakatning mazkur shakllari bir-biri bilan uzviy bog‘liq bo‘lib, bunda har bir keyingi harakat o‘zidan oldingi harakatdan kelib chiqadi, unga asoslanadi, biroq, shunga qaramay, quyi shakl bilan bog‘lanmaydi. Harakatning murakkab shakllarini soddaroq shakllarga bunday bog‘lashga urinishlar falsafa tarixida «mexanitsizm», «reduksionizm» (lot. reductio – ortga surish) degan nom olgan, harakat ijtimoiy shakllarini biologik shakllar darajasigacha soddalashtirish biologizatorlik konsepsiyalarida mavjud. Dunyoning kelib chiqishi va rivojlanishi haqidagi hozirgi tasavvurlar nuqtai nazaridan ko‘rsatilgan shakllar harakatning mavjud va taxmin qilingan usullarining butun rang-barangligini aks ettirmaydi. Xususan, elementar zarralarning o‘zgarish jarayonlari, XIX asrda noma'lum bo‘lgan mikro- va makrodunyo darajasidagi boshqa o‘zgarishlar materiya harakati mexanik, fizik va kimyoviy shakllarining o‘zaro nisbatiga doir masalani endi yangidan qo‘ymoqda. Bu yerda mexanik shakl endi barcha fizik jarayonlar negizi sifatida qaralmaydi. Endilikda biologik harakatning elementar zarralari, ilgari taxmin qilinganidek, oqsilli molekulalar emas, balki XX asrda kashf etilgan DNK va RNK hisoblanadi. Ayrim olimlar yer po‘sti hamda yer ostida yuz berayotgan jarayonlar haqidagi hozirgi tasavvurlarga asoslanib harakatning geologik shaklini farqlamoqdalar. XIX asr oxirlarida materiyaning harakat shakllari tasnifi ishlab chiqilayotganida, ilmiy davralarda fanlarni tasniflashga nisbatan kontcha yondashuv shakllangan edi. Pozitivizm asoschisi O.Kont har bir fan predmetini materiya harakatining alohida shakli tashkil etishi, turli fanlarning ob'ektlari esa bir-biridan keskin farq qilishiga ishonchi komil edi (mexanika, fizika, kimyo, biologiya, sotsiologiya va hokazo). Mazkur muvofiqlik fanlarni muvofiqlashtirish tamoyili deb nomlandi. Bunda turli fanlar o‘rganadigan ob'ektlar bir-biri bilan

qanday bog‘langanligi va bir-biriga o‘tishiga e'tibor berildi. Quyidan oliyga, oddiydan murakkabga sari yuksalib boradigan harakatlanuvchi materiyaning progressiv rivojlanish jarayonini aks ettirish g‘oyasi tug‘ildi. Mexanika fizika bilan bog‘lanishi va unga o‘tishi, fizika kimyoga, kimyo biologiya va ijtimoiy fanlarga o‘tishini nazarda tutuvchi yondashuv (mexanika  fizika  kimyo  biologiya  ijtimoiy fanlar) subordinatsiya tamoyili deb nomlanadi . Darhaqiqat, qaerga nazar tashlamaylik, biz harakatning boshqa shakllariga mutlaqo bog‘liq bo‘lmagan biron- bir harakat shaklini topa olmaymiz, hamma joyda bir harakat shaklining boshqa harakat shakliga aylanish jarayonlarigina mavjud. Materiya harakat shakllarining o‘zaro ta'siri va bir-biriga aylanishi uzluksiz-uzlukli jarayonida mavjud bo‘ladi. O‘sha davrda noorganika sohasiga nisbatan tatbiq etilgan (mexanik, fizik, kimyoviy) «energiya» tushunchasi fandan mustahkam o‘rin olgan edi. Ammo vaqt o‘tishi bilan jonli va jonsiz tabiat o‘rtasida aniq chegara bo‘lishi mumkin emasligi ayon bo‘ldi. O‘tuvchi shakl va jonli ziddiyat - virus buning yorqin dalili bo‘ldi. U organik muhitga tushgach, o‘zini xuddi tirik jism sifatida tuta boshlaydi. Holbuki, noorganik muhitda virus o‘zini bunday namoyon etmaydi. XIX asrda materiyaning bir harakat shakli boshqa harakat shakliga o‘tishi olimlar tomonidan bashorat qilingan, deb aytish mumkin, chunki bu davrgacha mexanik va issiqlik shakllari o‘rtasidagi o‘tishlargina o‘rganilgan edi. Tez orada buyuk kashfiyotlar aynan fanlar tutashgan joyda, chegaradosh sohalarda yuz berishi haqidagi taxmin ham diqqatga sazovor bo‘ldi. Ba'zi faylasuflar tomonidan tabiat va jamiyatni bog‘lovchi shunday chegaradosh sohalardan biri o‘rganilib, antroposotsiogenezning mehnat bilan bog‘liq nazariyasi taklif qilindi. O‘z vaqtida Darvin inson va maymunni anatomik jihatdan qiyosiy o‘rganish asosida insonning sof hayvoniy nasl-nasabi haqidagi xulosaga kelgan edi. Boshqalar esa ijtimoiy omillar roliga, xususan, inson va kishilik jamiyatining shakllanishi – antroposotsiogenez jarayonida mehnatning alohida roliga baho berdilar. Bu asosda materiyaning harakat shakllarini tasniflashning quyidagi tamoyillari ishlab chiqilgan;

- materiya harakatining har bir shakli muayyan moddiy tashuvchi bilan bog‘liq bo‘lishi lozim; - materiyaning harakat shakllari sifat jihatidan turlicha va o‘zaro bog‘lanmaydi; - tegishli shart-sharoitlarda ular bir-biriga aylanadi; - materiyaning harakat shakllari murakkablik darajasiga ko‘ra farq qiladi, oliy shakl quyi shakllar sintezi sifatida tushuniladi. Bunda oliy shakllarning quyi shakllardan uzoqlashishiga ham, oliy shakllarning quyi shakllarga mexanik bog‘lanishiga ham yo‘l qo‘ymaslik muhimdir; - moddiy tizimlarning har bir turida bosh, oliy va ikkinchi darajali va quyi shakllar farqlanishi lozim; - materiya harakat shakllarining tasnifi fanlar tasnifining negizi hisoblanadi. Materiya harakat shakllarining tasnifi: materiya harakatining mexanik shaklini boshqa har qanday shaklga kiruvchi eng sodda shakl sifatida; - fizika o‘rganuvchi issiqlik, yorug‘lik, elektr kuchini; - kimyoviy jarayonlarni; - organik hayotni qamrab oladi. Ular tabiatdagi asosiy shakllar hisoblanadi. Ulardan yuqorida ijtimoiy-tarixiy jarayon, materiya harakatining ijtimoiy shakli, shuningdek, fikrlash jarayonlari turadi. Materiya harakati asosiy shakllarining keltirilgan tasnifi fan tabiat rivojlanishining teran aloqalarini endigina aniqlay boshlagan XIX asrning saksoninchi yillarida yaratilgan edi. O‘sha davrda hali ko‘p narsa noma'lum, ko‘p narsalarni aniqlash lozim edi.

Sobiq ittifoq davrida materiya harakati beshta shakldan iborat degan tasnifga jiddiy aniqliklar kiritishga harakat qilindi. Masalan, B.Kedrov materiya harakatining oltita subatom-fizik harakat, kimyoviy harakat, molekulyar-fizik harakat, geologik harakat, biologik harakat, ijtimoiy harakat kabi shakllarini taklif qilgan . Hozirgi zamon metodologiyasi nuqtai nazaridan materiya harakat shakllarining oddiy chiziqli joylashuvi to‘g‘ri emas . U har bir bo‘g‘inda ikkiga – rivojlanishning asosiy va ikkinchi darajali tarmoqlariga bo‘linishi zarur. Birinchi – asosiy tarmoq rivojlanish jarayonini kelajakda mazkur sifat bosqichi doirasidan tashqariga olib chiquvchi shakllar vujudga kelishidan dalolat beradi. Ikkinchi tarmoq mavjud harakat shaklining rivojlanish imkoniyatlarini ko‘rsatadi. Masalan, kimyoviy birikmalar organik va noorganik birikmalarga ajrala boshlaydi. Mazkur divergensiyada (ikkiga bo‘linishda) birinchi – organik shakl imkoniyatli shakl sifatida rivojlanish jarayonini materiya harakatining yangi shakli – biologik shaklga olib keladi, imkoniyatsiz tarmoq hisoblangan ikkinchi shakl biz yashayotgan zamin, uning qobig‘ va yuzasini tavsiflaydi. Materiya harakatining biologik shakli darajasida o‘simliklarning quyidan oliyga rivojlanishi imkoniyatsiz tarmoq sifatida qaralishi mumkin, chunki bu rivojlanish jarayoni o‘z tabiati chegaralaridan chetga chiqishigacha olib kelmaydi. Hayvonlarning rivojlanishi sifat jihatidan yangi ob'ekt – inson paydo bo‘lgungacha davom etadi. Bu materiya harakatining sifat jihatidan boshqa shakli vujudga kelganidan dalolat beradi. Materiya harakatining har bir shaklida makro va mikrodarajalarni farqlash, shuningdek, umumiy hamda xususiy qonuniyatlarni bilib olish maqsadga muvofiqdir. Fan rivojlanishining hozirgi tendensiyalarini kelajakka nisbatan tatbiq etib, insoniyat borliqning yangi shakllarini va harakatning yuqorida zikr etilganidan o‘zgacha usullarini kashf etishini ancha ishonch bilan taxmin qilish mumkin. Ayni holda shuni ta'kidlash lozimki, har qanday sxemalashtirish, harakatning u yoki bu

shakllari, tiplari, usullarini farqlash doim to‘liq bo‘lmaydi va borliqni bilishda erishilgan darajanigina aks ettiradi. Bunday sxemalarni mutlaqlashtirish yaramaydi. Zero ular bilishning muayyan maqsadlariga xizmat qiladi. Binobarin, ular muttasil rivojlanishi, ularga aniqlik kiritilishi va ular takomillashtirilishi mumkin va lozim. M ateriya harakatining uch shakli: asosiy, xususiy va kompleks shakllari mavjud degan boshqacha yondoshuv ham bo‘lib, u dunyoni butun rang – barangligini ifodalaydi. Asosiy shakllarga fizik, kimyoviy, biologik va ijtimoiy shakllar kiradi . Ular materiya harakatining eng keng shakllaridir. Ayrim mualliflar materiya harakatining yagona fizik shakli mavjudligiga shubha bildiradilar. Ammo bu fikrga qo‘shilib bo‘lmaydi. Barcha fizik ob'ektlar ikki eng umumiy fizik xossa – massa va energiyaga ega. Fizik narsalar dunyosiga keng qamrovli umumiy energiyaning saqlanish qonuni xosdir. Materiya harakatining xususiy shakllari asosiy shakllar tarkibiga kiradi. Masalan, fizik materiya bo‘shliq, maydonlar, elementar zarralar, yadrolar, atomlar, molekulalar, makrojismlar, yulduzlar, galaktikalar, metagalaktikani o‘z ichiga oladi. Materiya harakatining kompleks shakllariga ( astronomik metagalaktika – galaktika – yulduzlar – sayyoralar), geologik (planetar jism sharoitidagi materiya harakatining fizik va kimyoviy shakllaridan iborat), geografik (litosfera, gidrosfera va atmosfera doirasidagi materiya harakatining fizik, kimyoviy, biologik va ijtimoiy shakllarini o‘z ichiga oladi) shakllar kiradi. Materiya harakati kompleks shakllarining muhim xususiyatlaridan biri shundan iboratki, ularda pirovard natijada materiyaning quyi shakli – fizik materiya yetakchilik qiladi; geologik jarayonlar fizik kuchlar, chunonchi, gravitatsiya, bosim, issiqlik bilan tavsiflanadi,

geografik qonunlar fizik va kimyoviy shartlar hamda yer yuqori qatlamlarining o‘zaro nisbatlari bilan belgilanadi. Materiya harakatining geologik shakli mavjudligi haqidagi taxminni qabul qilsak, materiyaning mazkur shakli mexanik, fizik va kimyoviy o‘zaro ta'sirlarni o‘z ichiga olgan dastlabki sintez sifatida amal qiladi. Bu qadimgi “xaos” kategoriyasida o‘z aksini topadi. Mazkur kategoriya nafaqat tartibga solinmaganlik va tartibsizlik dalili sifatida, balki stixiyali shakllanish tamoyili sifatida ham talqin qilinadi. Bu holda organik dunyo vujudga kelishidan oldingi tabiat mexanik, fizik va kimyoviy jarayonlarning olg‘a qarab rivojlanishidan emas, balki ularning umumiy, differensialanmagan o‘zaro ta'siridan tashkil topadi. Ayni paytda bunda geologik va geografik omillar yerda hayot vujudga kelishi uchun tarixiy shart-sharoit yaratgan, deb ta'kidlash lozim bo‘ladi. Zilzilalar yerning qattiq qobig‘ida katta siljish, sinish yoki o‘pirilishlar yuzaga kelishi va ta'sir energiyasining tez tarqalishi natijasida ro‘y berishi haqidagi tadqiqotlar materiya harakatining geologik shakli mavjudligining dalili hisoblanadi . Shved olimlarining fikricha, yer qobig‘i muttasil harakatdagi plitalar bloklaridan tashkil topadi. Ular bir-birining ustiga chiqib, sunami va zilzilaga o‘xshash tabiiy anomaliyalarni vujudga keltiradi. Masalan, Shveytsariya ikki plita – Afrika va yevropa plitalari tutashgan yerda joylashgan. Afrika plitasi yiliga 6-11 mm/tezlikda siljib, Shveytsariyaning hududiy yo‘qotishlari «sababchisi» bo‘lmoqda. Qadimgi Ural ham har yili 3-5 sm tezlikda G‘arbiy yevropaga yaqinlashmoqda. Qadimgi olimlar yer qobig‘ining harakatini ustki suvlar va yer ostidagi issiqlik faoliyati bilan tushuntirganlar. Dunyoviy moddaning harakati kosmik sabablar ta'sirida ham yuz bergan, jumladan, olis o‘tmishda yer vujudga kelganidan keyin uning yuzasi ulkan asteroidlar urilishidan larzaga kelgan, suvning 1,5 kmgacha balandlikka ko‘tarilishi esa relefni buzgan, degan fikrlar ham bor.

Ba'zan «materiya harakatining geologik shakli» tushunchasi boshqa sayyoralarga nisbatan tatbiq etilgan. Bunday taxmin harakatning universalligini namoyish etgan, ammo bu aynan yer sayyorasini ko‘rsatuvchi va unda zarur komponentlar: suv, kislorod, mo‘tadil harorat rejimi mavjudligini nazarda tutuvchi «geo» atamasiga zid bo‘lgan. Ushbu komponentlar majmui boshqa sayyoralarda uchramasligi mazkur fikrning isboti sifatida talqin qilish imkonini beradi. Xulosalar. Hozirgi zamon olimlari materiya harakatining texnik, kibernetik va informatsion shakllari to‘g‘risida so‘z yuritmoqdalar. Bu masalalar ko‘p jihatdan bahslidir. Ammo shu narsa shubhasizki, ob'ektiv borliqni yanada chuqurroq o‘rganish nafaqat mavjud tasniflarning mufassallashuvi va takomillashuviga, balki materiya harakatining yangi shakllari to‘g‘risidagi g‘oyalar va nazariyalar paydo bo‘lishiga ham olib keladi. Zero, har bir shakl butun olam universal rivojlanish jarayonining imkoniyatlaridan birini ro‘yobga chiqarishga xizmat qiladi.

ADABIYOT ASOSIY : 1. Karimov I.A. Asarlar to‘plami. 1-18 jildlar. T. O‘zbekiston. 1996-2011 2. Karimov I.A. Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch. –T.: Ma’naviyat, 2008. - 176. 3. Karimov I.A. Jahon moliyaviy-iqtisodiy inqirozi, O‘zbekiston sharoitida uni bartaraf etishning yo‘llari va choralari. – Toshkent: O‘zbekiston, 2009. 4. Karimov I.A. Vatanimizning bosqichma-bosqich va barqaror rivojlanishini ta’minlash - bizning oliy maqsadimiz. T.17. –Toshkent: O‘zbekiston, 2009. 5. Karimov I.A. Hamkorlik, taraqqiyot va xavfsizlikni ta’minlash yo‘lidan // Xalq so‘zi. – 2010 yil 22 sentabr. 6. Karimov I.A. Mamlakatimizda demokratik islohotlarni yanada chuqurlashtirish va fuqarolik jamiyatini rivojlantirish konsepsiyasi: O‘zbekiston Respublikasi Prezidenti Islom Karimovning O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi Qonunchilik palatasi va Senatining qo‘shma majlisidagi ma’ruza. 12 noyabr. – Toshkent: O‘zbekiston, 2010. 7. Karimov I.A. Bu muqaddas vatanda azizdir inson// O‘zbekiston mustaqilligining 19 yilligiga bag‘ishlangan ma’ruza// Xalq so‘zi.2010 1 sentabr Karimov I.A. Bu muqaddas vatanda azizdir inson// O‘zbekiston mustaqilligining 19 yilligiga bag‘ishlangan ma’ruza// Xalq so‘zi.2010 1 sentabr 8. Karimov I.A. BMT sammitining mingyillik rivojlanish maqsadlariga bag‘ishlangan yalpi majlisdagi nutq.-T.: O‘zbekiston, 2010. 9. Karimov I.A. O‘zbekiston mustaillikka erishish ostonasida.T.: o‘zbekiston, 2011 386 b 10. Karimov I.A. Buyuk va muqaddassan mustaqil vatan.O‘zbekiston mustaqilligining 20 yilligiga bag‘ishlangan ma’ruza. T.: O‘zbekiston, 2011 11. Romanenko Y.M. Bitiye i yestestvo: Ontologiya i metafizika kak tipi filosofskogo znaniY. – M., 2003. 784 s. 12. Falsafa asoslari. Nazarov Q tahriri ostida. –T.: Sharq, 2005 13. Shermuxamedova N.A. GnoseologiY. –T.O‘FMJ. 2007 14. G‘arb falsafasi. Nazarov Q tahriri ostida. –T.: Sharq, 2005. 15. Nazarov Q.N. Bilish falsafasi. –T.: Universitet, 2005. 16. Falsafa. Ahmedova M. Tahriri ostida –T.: OFMJ, 2006 17. Jahon falsafasi tarixidan lavhalar. Nazarov Q. tahriri ostida. –T.: Sharq, 2004 18. Shermuxamedova N. A. Falsafa va fan metodologiyasi. –T.: Universitet, 2005.

Похожие

O‘zaro aloqadorlik va rivojlanish qonunlari

Harakat malakalarini shakllanishining fiziologik asoslari

Olamning universal aloqalari va rivojlanish. Falsafaning qonun va kategoriyalari

Borliq falsafasi

Tarix falsafasi