Yunon adabiyotining Attika davri - Литература - Рефераты

Yunon adabiyotining Attika davri

Загружено в:

11.09.2022

Скачано:

0

Размер:

53 KB

Yunon adabiyotining Attika davri Reja : 1. Mil.av.gi V – IV asrlarda Yunoniston jamiyati. 2. Dramaning paydo bo`lishi. Teatrlar qurilmasi va dramaturglar musobaqasi. 3. Dramaning asosiy janrlari: tragediya va komediya. Ularning taraqqiyoti. 4. Mil.av.gi V – IV asrlar Yunon nas ri. 5. Attika davri Yunon adabiyotining ahamiyati.

Yunoniston umumiy tarixining, shu jumladan, adabiyot tarixining mil.av.gi V – IV asrlari eng yuksak taraqqiyot bosqichi bo`lib, u Attika davri deb yuritiladi. Attika joylashgan va markazi Afina shahri bo`lgan viloyat nomidir. Miloddan ilgarigi 499 – 449 yillarda, ya`ni 50 yil davom etgan eron – Yunon urushida Yunonistonning 150 ga yaqin polis, ya`ni shahar – davlatlari orasida uning g’alabasiga eng ko`p hissa qo`shgan Afina bu davr hayotining barcha sohalarida etakchi rol’ o`ynaydi. Mana shu sababga ko`ra miloddan ilgarigi V – IV asrlar Yunonistonga nisbatan Attika davri atamasi qo`llaniladi. Afina eron – Yunon urushi natijalariga ko`ra bir tomondan behisob qullarga ega bo`lgan bo`lsa, boshqa tomondan esa egey dengizida hukmronlikni qo`lga kiritdi. Bu erda demokratik tartiblarning joriy etilishi ham iqtisodiy, siyosiy va madaniy yuksalish uchun qulay shart-sharoit vujudga keltirdi. Afina demokratiyasi haqida gap borar ekan, bu faqat erkin quldorlar doirasidagi demokratiya, ya`ni quldorlik demokratiyasi ekanligini unutmaslik zarur. Barcha erkin fuqarolar davlatni idora qilish ishlarida teng huquq va burchlarga ega edilar. Ayni paytda esa qullar va meteklar (boshqa shaharlardan ko`chib o`tganlar), ular esa ko`pchilik aholini tashkil etardi, demokratiya ne`matlaridan foydalanishdan bebahra edi. Afinaning siyosiy va iqtisodiy jihatdan eng kuch-quvvatga to`lgan vaqti miloddan avvaldi V asrning 50 – 30 – yillari bo`ldi. Bu davrda Afina davlati tepasida turgan Perikl Yunonlar naz ar ida davlat donishmandligining mujassami edi. Uning homiyligi ostida san`at, shu jumladan adabiyot beqiyos yuksaldi. Adabiy turlar orasida, ayniqsa, drama jadal rivojlanadi. Bu davrda dramaning uchta janri tarkib topgan bo`lib, bular: 1. Tragediya; 2. Komediya; 3. Satirlar dramasidir. Daramaning manbalari haqidagi ma`lumotlar asosan Aristotel’ hamda Herodot asarlarida mavjud bo`lib, bu haqda xulosalar chiqarishda ularning qarashlariga tayanamiz. Aristotelning “Poetika”asarida qayd etishicha drama(Yunoncha harakat ma`nosini bildiradi) dastlab mil.av.gi VI asrda Peloponnesda yuzaga kelgan, biroq uning taraqqiyoti asosan Afina bilan bog’liqdir. Ulug’ faylasufning kuzatishlariga ko`ra, dramaning kelib chiqishi may va shodlik ma`budi Dionis bayramlariga borib taqaladi. Tragediya (Yunoncha tragos – echki, oda – qo`shiq) difiramb

peshtalqinlaridan, komediya (Yunoncha komos – hazil, kulguli, oda – qo`shiq) esa fall qo`shiqlari peshtalqinlaridan kelib chiqqan. esxilgacha bo`lgan tragediyanavislardan uchtasi – Fespid, Frinix, Pratin nomlari bizga ma`lum. Hatto birinchi tragik shoir bo`lmish Fespidning o`z tragediyasini ilk bor sahnalashtirgan sanasi – milod.av.gi 534 yil ham aniqlangan. Frinix esa “Miletning zabt etilishi” va “Finikiyalik ayollar” deb atalgan tragediyalar yozgani ham ma`lum. Ammo esxilgacha bo`lgan dramaturglar asarlari bizgacha etib kelgan emas. Antik tragediya ham, antik komediya ham o`z strukturasiga ega bo`lgan. Barcha antik Yunon teatrlari bir xilda – ochiq osmon ostida va tog’ yonbag’irlarida barpo etilgan. Yunonistonda birinchi teatr binosi Afinada qurilgan va u boshqa barcha teatrlar uchun namuna vazifasini o`tagan. Afina teatri Akropolning janubiy – Sharqiy yonbag’rida joylashgan bo`lib, uni tiklash mil.av.gi 500 – yillarda boshlangan. Tog’ yonbag’ri tabiiy amfiteatr vazifasini o`tab, unda zinalar – tomoshabinlar uchun o`tirgichlar qilingandi. “Teatr” so`zi ham aslida Yunoncha bo`lib, ko`rish, tomosha qilish ma`nosini bildiradi. Professor O.Nosirovning fikriga ko`ra teatrt so`zi ikki qismdan: teo – xudo va tr – uy so`zlaridan iborat bo`lib, “xudoning uyi” degan ma`noni ham bildirgan. Masalan, deb davom ettiradi O. Nosirov, - O`rta asrlarda Evropada karvonsaroy vazifasini o`taydigan joylarni traktrlar ( trak – yo`l, tr – uy, ya`ni yo`l bo`yidagi uy ma`nosida) deyilgan. Afina teatri olimlarning fik riga ko`ra 17000 dan 30000gacha tomoshabinni sig’dira olgan. Antik teatrning loyihasi A.Alimuhammedovning “Antik adabiyot tarixi” darsligida chizib ko`rsatilgan. Antik Yunon teatrida faqat ekaklar va faqat erkin fuqarolargina sahnaga chiqqanlar. Ular u yoki bu nomaqbul hatti-harakatlar bilan o`z sha`nini bulg’amagan kishilar bo`lishi ham talab etilgan. CHunki teatr Dionis sharafiga bag’ishlangan bo`lib, aktyor shu tariqa ma`bud xizmatidagi kishi hisoblangan. Aktyorlar va xor niqoblarda chiqqanlar. Bir aktyor niqoblarni almashtirib, bir necha rollarni, buning ustiga erkak va ayollar rollarini o`ynashi mumkin edi. Teatr tomoshalari asosan miflardan olingan epizodlarni gavdalantirgani uchun

Yunonlarning tasavvuricha personajlar odatdagidan ulug’vorroq ko`rinishi zarur edi. SHuning uchun ular baland poshnali poyafzal – koturn kiyib sahnaga chiqqanlar. SHunga muvofiq tarzda ular ustiga kiygan liboslar ham juda uzunligi bilan ajralib turgan. Teatr tomoshalari buyuk Dionis bayramlarining tarkibiy qismi hisoblanardi . Bu bayram bir yilda 6 kun, bahorning boshlanishida (taxminan mart – aprelda) nishonlanib, uning keyingi uch kuni teatr tomoshalariga ajratilar edi. Bayramdan ancha oldin Afina arxonti (yuqori mansabdor shaxslardan biri) tavsiya etilgan qo`lyozmalar bilan tanishib, ulardan uchta shoirni ajratib olardi. Bu shoirlarning har biri o`sha davr talabiga ko`ra tetrologiya (3 ta tragediya va 1 ta satirlar dramasi) topshirar edi. Uchta shoirga uchta xor birkitilar, tomosha juda katta sarf – xarajatlar talab qilgani uchun ularni ko`tarish uchta boy-badavlat fuqaro xoregga topshirilardi. Har uch shoir o`z tetralogiyasini teatr tomoshalariga ajratilgan uch kunda, bir kundan namoyish etardi. Tragediyalar namoyishi erta tongdan boshlanar, kechalari esa komediyalar ijro etilardi. Komediyanavislar musobaqasi tragediyanavislar musobaqasidan o`zining ba`zi tomonlari bilan farq qilgan. Komediyanavislar bu musobaqada ishtirok etish uchun bittadan komediya tavsiya etsalar kifoya edi. Teatr tomoshalari tugab bo`lgach, Afinaning 10 ta dahasidan saylab olingan hay`at tragediyanavislar va komediyanavislar orasidan birinchi o`rinni egallaganlarning nomlarini aniqlab, ularga mukofotlar topshirganlar. SHoirlar bilan birga protaganist, ya`ni bosh rol’ ijrochisi va xoreg, ya`ni xor rahbari ham mukofotlar bilan taqdirlanganlar. Esxil (mil.av.gi 525 – 456 yillar)ni qadimgi Yunonlar tragediyaning otasi deb ulug’laganlar. esxil tragediyaning Fespiddan keyingi buyuk islohotchisi hisoblanadi. Uning piesalari o`z davrining dolzarb muammolari bilan bog’langan va – hatto ba`zi hollarda ularga to`g’ridan – to`g’ri bag’ishlangandir. Uning asarlarida Dionis kul’ti bilan aloqadorlik asosan satirlar dramalarida omuxtalashtirilgan. esxil ibtidoiy kontatani dramatik asarga aylantirdi va bunga xorning rolini cheklash ikkinchi aktyor harakatini joriy etish evaziga muvaffaq bo`ldi. Tragediyanavislar musobaqalarida 13 marta g’olib chiqqan esxil 90 ga

yaqin asarlar yaratgan bo`lib, ulardan faqat 7 tasi bizgacha etib kelgan. Bular “Eroniylar”, “Fivaning etti dushmani”, “Iltijogo`ylar”, “Zanjirband Prometey”, “Agamemnon”, “Xoeforlar”, “Evmenidalar” tragediyalaridir. Ulardan keyingi 3 tasi “Oresteya” trilogiyasini tashkil etadi. Bu asarlarning dastlabkisi “Eroniylar”gina zamonaviy mavzuga bag’ishlangan bo`lib, qolganlari esa mifologik mavzu asosida yaratilgandir. esxil Afina demokratik polis tizimining yuzaga kelish va shakllanish davrida yashadi. SHu sababli ham u davlatni idora qilishning demokratik usulini yoqlab asarlar yaratdi. esxilning “Zanjirband Prometey” tragediyasida ham mana shu g’oya ishlangan bo`lib, u Prometey va Zevs o`rtasidagi kurash jarayonida juda ta`sirchan ko`rsatib beriladi. Buyuk insonsevar titan Prometeyning Olimp tog’idan muqaddas olovni odamlarga o`g’irlab olib kelishi haqidagi voqealar asar syujetini tashkil etadi. esxil Zevs qiyofasida tipik mustabidni tasvirlasa, Prometey mustabidlikka dushman bo`lgan ozodlik va insonparvarlik pafosini mujassamlaydi. Esxilning “Zanjirband Prometey” asari iste`dodli shoir Asqar Qosimov tomonidan o`zbekchaga tarjima qilingan va alohida kitob holida nashr etilgan. Sofokl (mil.av.gi 496 – 406 yillar) V asr Yunon tomoshabinlarining eng sevimli tragik shoiri bo`lgan. U fojianavislar musobaqasida 24 marta birinchi o`rinni egallashga muvaffaq bo`lgan. Sofokl – Afina demokratik polis tuzumining gullab-yashnagan davri shoiri. Uning, zamondoshlari nazdida, juda katta shon- shuhrat topishi, badiiy mahorati bilangina emas, balki qarashlari V asr Afina jamiyati qarashlariga hamohangligi bilan ham belgilanadi. U Afina fuqaroligining kuychisi sifatida maydonga chiqadi va g’oyat dolzarb muammolarni o`rtaga qo`yadi. Bular hokimiyatni oqilona boshqarish, insonning jamoa oldidagi burchi, odamning jamiyatdagi to`g’ri xulq-atvori va boshqalardir. U e sxil singari islohotchi bo`lmasada, dramatik mahorat sohasida kamolotga erishdi. Uning tomonidan yaratilgan 123 ta tragediya va satirlar dramasidan bizgacha 7 tasi etib kelgan. Bular “SHoh edip”, “Edip Kolonda”, “Antigona”, “Ayaks”, “Elektra”, “Filoktet”, “Traxinalik ayollar” tragediyalaridir. Sofokl asarlarining dastlabki uchtasi Fiva turkumi, keyingi uchtasi esa Troya turkumi, va nihoyat oxirgisi

Herakl turkumi afsonalari asosida yaratilgan. Sofoklning “SHoh edip”, “Edip Kolonda”, “Antigona” tragediyalari o`zaro birikib, trilogiyani tashkil etadilar. Antik dunyoda hech bir tragediya “SHoh edip”chalik chuqur iz qoldirgan emas. Bu asarda Sofokl edip tevaragidagi voqealar orqali ma`budlarning qodir irodasi va insonlarning erkinligi masalasini o`rtaga qo`yadi. Asarda Sofoklning diniy e`tiqodi bilan bog’liq tarzda inson qismatga tobe ekanligi haqidagi g’oya ilgari suriladi. edip nafaqat Layning nomaqbul qilmishi, balki o`zining qusurlari tufayli ham dahshatli jazo oladi. Sofokl uqtiradiki, agar inson oqil bo`lsa, taqdirni tan olib, azob-uqubatlar orqali donolik kasb etadi. Sofoklning g’oyasiga ko`ra inson har qanday vaziyatda ham o`z burchini ado etishi kerak. Buni nafaqat edip, balki Antigonaga nisbatan ham qo`llash mumkin. Sofoklning “Shoh Edip”asari Asqad Muxtor tomonidan o`zbek tiliga tarjima qilingshan va alohida kitob holida nashr etilgan. Afina demokratik polis tuzumi axloqining tanazzuli miloddan ilgarigi V asrning so`nggi choragida, Peleponnes urushi (mil.av.gi 431 – 404 yillar) davrida ko`rinib qolgan iqtisodiy va siyosiy inqiroz bilan bir paytda kechdi. Yunoniston tragediyasining yana bir ulug’ vakili evripidning ijodiy barkamollik davri ayni mana shu davrga to`g’ri keladi. Peleponnes urushi davrining mafkuraviy inqirozi ayniqsa sofistika falsafiy oqimining yoyilishida yorqin namoyon bo`ldi. Ular barcha haqiqatlarni nisbiy deb e`lon qildilar, insonni esa barcha narsalarning mezoni deb hisobladilar. Sofistlarning uqtirishicha, notiqlik san`atini egallab, istalgan fikrni isbotlash mumkin, demak, ob`ektiv haqiqat, ob`ektiv axloqiy me`yorlar yo`q. Har bir inson o`zining alohida nuqtai nazarini himoya qilishga haqli. SHu sababli inson odamlar tomonidan ishlab chiqilgan qonunlarga, odamlar o`ylab topgan dinlarga bo`ysunishdan ham ozoddir. Evripid (mil.avvalgi 480 – 406 yillar)ning dramatik merosi 92 ta piesadan iborat bo`lib, ulardan 17 ta tragediya va 1 ta satirlar dramasi bizgacha saqlanib qolgan. Biz bu asarlarning deyarli barchasida muallifning axloqiy – falsafiy izlanishlarini, ikkilanishlarini kuzatamiz. U Fespid va esxildan keyingi uchinchi buyuk islohotchidir. evripidning eng muhim badiiy yangiligi tragik

qahramonlarning ruhiy kurashini tasvirlashidir. U insonning o`zi bilan o`zi o`rtasidagi to`qnashuvini, his-tuyg’u va aql-idrok, ehtiros va vijdon o`rtasidagi murosasiz kurashni ko`rsatib beradi. Uning “Medeya” tragediyasidagi bosh obraz – Medeya mana shular o`rtasidagi to`qnashuvni his-tuyg’u va ehtiros foydasiga hal qiladi. evripid bu mifologik personaj vositasida o`sha davr ayollarinning haq- huquqlari, ularning Yunon jamiyatidagi nochor ahvoli haqida fikr yuritadi. Asarda YAson Afinaning yuqori tabaqa kishilari – boy-badavlat qatlamning umumlashma obrazidir. Uning Glavkaga uylanish sabablarini izohlab Medeyaga aytgan gaplarida sofistlarning qarashlariga munosabat o`z ifodasini topadi. Evripidning “Medeya” tragediyasi shoir Asqar Mahkam tomonidan o`zbek tiliga tarjima qilingan va nashr etilgan. Yunoniston komediyasi o`z taraqqiyotida 3 ta bosqichni o`tgan bo`lib, bular quyidagilardir: 1. Qadimgi Attika komediyasi. 2. O`rta Attika komediyasi. 3. YAngi Attika komediyasi. Qadimgi Attika komediyasi o`z davrining g’oyaviy- siyosiy kurashiga faol aralashgani bilan ham diqqatga sazovordir. Biz bunday xususiyatni na o`rta va na yangi Attika komediyasida ko`ra olamiz. Aristofan (mil.av.gi 445 – 385 yillar) qadimgi Attika komediyasining asarlari bizgacha etib kelgan birdan bir muallifdir. Unga 44 ta asarni nisbat berishadi va ulardan 11 tasi bizga qadar saqlanib qolgandir. Bular “Axarnliklar”, “Tinchlik”, “Suvoriylar”, “Arilar”, “Bulutlar”, “Qurbaqalar”, “Davlat” va boshqa asarlaridir. Aristofan hayoti va ijodi asosan 27 yillik Peleponnes urushi davrida kechdi. SHuning uchun uning har bir komediyasida urush va tinchlik masalasi u yoki bu darajada o`rtaga qo`yiladi. Ularda turli xarakterlar va ularning o`zaro munosabatidan kelib chiqadigan voqealar orqali Afina – Sparta urushiga barham berish bilan bog’liq g’oyalar ilgari suriladi. Chunonchi, Aristofanning “Tinchlik” komediyasining bosh obrazi dehqon Trigey tinchlik ma`budasi Irinani g’ordagi bandilikdan qutqarmoqchi bo`ladi. Dastlab, u Irinani shaharliklar ko`magida xalos etmoqqa jazm etadi. Biroq ular arqonni turli tomonga qarab tortadilar va yana ham to`g’risi, ularning arqonni tortishga hollari ham yo`q. Bu ishga dehqonlar jalb qilingach esa Irina darhol bandilikdan xalos bo`ladi va Trigey u bilan birga erga tushadi. Asar

Trigeyning dehqonlarga qarata jang qurollarini uloqtirib, dala ishlariga paysallamay yo`l olish haqidagi chaqirig’i bilan yakunlanadi. Aristofan ijodining so`nggi davrida yaratilgan asarlarda o`tkir siyosiy ruh so`nib borayotgani seziladi. Bu esa qadimgi Attika komediyasi o`rnini o`rta Attika komediyasi olayotganidan bir nishonadir. Nasr Yunoniston adabiy tajribasida she`riyatdan keyin yuzaga keladi, lekin u o`z mavqeini mustahkamlay borib, mil.av.gi V asr oxirlarida she`riyatni bir muncha cheklashga ham muvaffaq bo`ladi. Bu davr Yunon prozasining eng muhim xususiyati unda fan va san`atning bir-biri bilan chatishib ketganligida ko`rinadi. Unda tarixiy ma`lumotlar, falsafiy g’oyalar va hokazolar badiiy shaklda ifodalanar edi. Antik adabiyot nazariyasi an`analaridan kelib chiqib, milod.av.gi V-IV asrlar Yunoniston nasri uch turga bo`linadi. 1. Tarixiy proza. 2. Notiqlik san`ati. 3. Falsafiy proza. Tarixiy nasrning asari bizgacha etib kelgan eng birinchi namoyandasi Herodot (mil.av.gi 485 – 425 yillar)dir. Herodot o`z ijod mahsulini “Tarix” deb nomlagan bo`lib, mil.av.gi III asrda Aleksandriya filologlari bu asarni Yunoniston mifologiyasidagi muzalar soniga muvofiq 9 kitob – bo`limga bo`lganlar. Ana shundan kelib chiqqan holda uni “Muzalar” nomi bilan yuritish ham odatga aylangan. Asar 499 – 449 yillarda bo`lib o`tgan eron – Yunon urushi voqealariga bag’ishlangan. Asarni keyingi besh bobi asosiy mavzu – eron-Yunon urushidan bahs etadi, dastlabki to`rt bobi esa forslar va Yunonlarning uzoq o`tmishlari, ularning harbiy yurishlari haqida ma`lumot beradi. Herodotning “Tarix” asari mil.av.gi 478 yil voqealari bilan nihoyalanadiki, asarning oxiriga etkazilmaganligi muallifning bevaqt vafoti bilan izohlansa kerak. Herodot o`z asarini yaratar ekan, uning oldida ellada erkin demokratik tuzumining mustabidlik asosiga qurilgan eron idora usulidan afzalligini ko`rsatish va umumYunoniston ozodligi yo`lida Afinaning alohida xizmatlarini tarannum etishdan iborat bo`lgan. Asar g’oyaviy mazmunini, A.Alimuhammedov fikriga tayanib, ana shunday belgilash mumkin. Shuningdek bu davr tarixiy nasridan, Fukidid (mil.av.gi 470 – 400 yillar) qalamiga mansub “Tarix” deb nomlangan yana bir asar ham etib kelgan.

Mil.av.gi 431 – 404 yillardagi Peleponnes urushiga bag’ishlangan bu asarni ham keyinchalik 8 bobga bo`lganlar. Asarning birinchi bobi Afina va Sparta polislari o`rtasida boshlanib, butun Yunon olamini o`z domiga tortgan bu urushning sabablari haqida bahs yuritadi. Ikkinchi bobdan esa Peleponnes urushi voqealari xronologik izchillikda yoritib boriladi. Urush voqealari tafsiloti 411 yil voqealari bilan tugallanadiki, bu Herodot singari Fukidid ham o`z maqsadini to`la amalga oshirolmaganini ko`rsatadi. Fukidid o`z salafidan farqli o`laroq tarixiy voqealar mohiyatiga chuqurroq kiradi va ularning sabablarini ob`ektivroq ochadi. U Peleponnes urushi sabablari eron-Yunon urushi natijalari bilan bog’lanishini to`g’ri qayd etadi. Notiqlik san`atining ilk vatani Sitsiliya bo`lib, mil.av.gi V asr o`rtalarida bu erda mustabidlik tuzumining o`rniga demokratiya usulining kelishi bu san`at turining paydo bo`lishi va shakllanishi uchun qulay shart-sharoit yuzaga keltirdi. Qadimgilar ritorikaning asoschilari deb shu orollik Korak va Tisiylar nomini tilga oladilar. Lekin bu notiqlik tomonidan yaratilgan asarlarning birortasi ham bizga qadar etib kelmagan. Milod.av.gi V - IV asrlarda Yunoniston notiqligi asosan uch tur doirasida rivojlangan. Bular: 1. Siyosiy notiqlik, ya`ni xalq majlislarida so`zlanadigan nutqlar. 2. Sud notiqligi, ya`ni sud yig’inlarida so`zlanadigan nutqlar. 3. epidektik notiqlik, ya`ni tantanali – marosimlarda so`zlanadigan nutqlar. Bu davrdan bizgacha asarlari etib kelgan notiqlar orasida uchta muallif alohida o`rin tutadi. Bular Gorgiy (mil.av.gi 483 – 376 yillar), Lisiy (mil.av.gi 459 – 380 yillar), shuningdek Demosfen (mil.av.gi 384 – 322 yillar)lardir. Notiqlik prozasi takomilida Gorgiyning roli beqiyos bo`lib, u notiqning vazifasini tinglovchilarda o`ziga nisbatan ishonch uyg’ota olishda deb belgilagan edi. Buning uchun u alohida notiqlik usullaridan foydalanishi zarur. Ular keyinchalik Gorgiy nomi bilan “Gorgiy figuralari” deb yuritiladi. Bular qatoriga metafora, tovush takrori, jumlani antiteza asosiga qurish va boshqalar kirar edi. Undan bizgacha etib kelgan ikkita nutq – “Elena” va “Polimed” orqali Gorgiy uslubi haqida bir muncha tasavvur hosil qilish mumkin. Lisiy esa uch yuzga yaqin yozma nutq yaratgan bo`lib, ulardan 34 tasi bizgacha saqlanib qolgan.

Lisiy asosan sud notig’i hisoblanib, unga buyurtmalar bilan turli ijtimoiy tabaqa va ma`lumot egalari murojaat qilishardi. SHu boisdan ham u o`z buyurtmachilarining madaniy saviyasiga va ruhiy kayfiyatiga kirishga majbur edi. Lisiy nutqlari jonli so`zlashuv tiliga yaqin bo`lgan sodda tilda yozilgan bo`lib, ularda muallifning hayot haqiqatiga sodiq qolishga intilishi sezilib turadi. Plutarx o`zining “Qo`shaloq hayotnomalar” asarida bergan ma`lumotlarga ko`ra esa Demosfen bir talay jismoniy qusurlarga ega bo`lgan. Lekin u o`z ustida olib borgan tinimsiz va mashaqqatli mehnat tufayli antik dunyoning eng etuk notig’iga aylanadi. Uning nomi bilan bizgacha etib kelgan 61 ta nutq va oltita maktubdan ba`zilariga olimlar shubha bilan qaraydilar. Ularning fikriga ko`ra Demosfenga nisbat berilgan nutqlarning faqat 40 tasi unga tegishlidir. Demosfenning ritorik merosida Makedoniya podshohi Filippga qarshi yozilgan va “Filippikalar” deb atalgan siyosiy nutqlar alohida o`rin tutadi. Uning bu turkumga kiruvchi asarlari nafaqat o`zining mantiq kuchi, balki jo`shqin va mardona kurashchan ruhi bilan ham qalbni larzaga soladi. Yunonistonda falsafa taraqqiyoti milod.av.gi VI asrlardan boshlanadi. Biroq bu erda yuzaga kelgan falsafiy qarashlar faqat V - IV asrlarga kelibgina badiiy shaklga solinadilar. Falsafiy proza uchun xarakterli bo`lgan shakl sifatida dialog qaror topadi. Unda muallifning qarashlari u yoki bu faylasufning o`z raqibi bilan bahs-munozarasi yoki suhbati tarzida ifodalanadi. Bu davr falsafiy tafakkuri asosan Aflotun - Platon (mil.av.gi 427 – 347 yillar) va Arastu - Aristotel’ (mod.av.gi 384 – 322 yillar) qarashlarida o`z aksini topdi. Platon ob`ektiv idealizimning asoschisi hisoblanib, uning ta`limoti asosida ikki olam haqidagi ta`limot yotadi. Ulardan birinchisi ideyalar olami bo`lib, ikkinchisi esa moddiy olamdir. Uning ta`limotiga ko`ra moddiy olam haqiqiy bo`lmagan, illyuzolar olamidir. Binobarin, bu olamni tasvir ob`ekti qilib olgan san`at odamlarni haqiqatdan Chetga boshlaydi. SHu tariqa Platon san`at va, shu jumladan, adabiyotning ijtimoiy rolini inkor etadi. Platonning falsafiy asarlari orasidan sevgi haqida bahs yurituvchi “Fedr”, ruh haqidagi qarashlar ifodalanuvchi “Fedon” va boshqa asarlarni keltirish mumkin. Uning “Davlat” asariga o`sha davrlardanoq

katta qiziqish bilan qarab kelinadi. Bu asarda davlat haqidagi Platon ideali o`zining ifodasini topgan.aristotel’ esa garchi Platonning shogirdi bo`lsa - da, juda ko`p masalalarda unga qarama – qarshi pozitsiyada turadi. O`z ustozidan farqli o`laroq materialistik dunyoqarashga ega bo`lgan bu faylasuf ilm – fanning juda ko`p sohalariga bag’ishlangan traktatlar yaratdi. Ular orasida mantiq, falsafa, axloq, iqtisodiyot, davlat boshqaruvi masalalari va boshqalar bor. Adabiyot tarixi uchun uning “Poetika” asari ayniqsa qimmatlidir. Bizgacha asarning faqat bir qismi etib kelgan bo`lib, ularda ikki masala – adabiyotning san`at hodisasi sifatidagi tabiati va tragediya nazariyasi haqida mulohaza yuritiladi. U san`at va adabiyotning bilish va tarbiyalash bilan bog’liq funktsiyalarini e`tirof etgani holda Platonning poeziya inson ruhiga susaytiruvchi ta`sir o`tkazadi, degan nuqtai nazariga qarama-qarshi o`laroq o`zining katarsis nazariyasini ilgari suradi. Yunoniston adabiyotining Attika davri ikki asr davom etadi va milod.av.gi 338 yildan boshlab o`z o`rnini ellinizm davriga bo`shatib beradi. Xuddi shu yili Yunoniston Makedoniya tomonidan istilo qilinib, o`z mustaqilligini yo`qotadi va mustamlaka maqomini oladi.

Adabiyotlar: 1. I.Karimov “Barkamol avlod orzusi”. T.: Sharq, NMK, 1999 , -- 184 bet. 2. Chet el adabiyoti tarixi.Namunaviy dastur va Ishchi dastur.2004, T.: Nizomiy nomidagi TDPU, 2004 3. Alimuhammedov A. Antik adabiyot tarixi. T.: O`qituvchi, 1976 ,-416 bet. 4. Komilov N. Tafakkur karvonlari. T., Ma`naviyat. 1997. 5. Homer. Iliada. T.: G’.G’ulom nomidagi Adabiyot va san`at nashriyoti, 1988. 6. Homer. Odisseya. Ikkinchi qo`shiq g’g’ “Jahon adabiyoti” 2001,№8, 58 – 66 –bet. 7. F.Sulaymonova. Sharq va G’arb. T.: O`zbekiston, 1999. 8. F. Boynazarov. O`rta Osiyoning antik davri. –T.: O` kituvchi , 1991. 9. F.Boynazarov. Qadimgi davr tarixi . Jizzax, “Sangzor”, 2002.

Похожие

Yunon adabiyotining ibtidoiy davri

Rim adabiyoti. Respublika davri Rim adabiyoti

Berdaq – Qoraqalpoq adabiyotining asoschisi

Hozirgi davr adabiyotining taraqqiyot tamoyillari

Qozoq adabiyotining yorqin yulduzi –Muxtor Avezov