O’zbek xalq ertaklari-ma'naviyat xazinasi - Литература - Рефераты

O’zbek xalq ertaklari-ma'naviyat xazinasi

Загружено в:

11.09.2022

Скачано:

0

Размер:

57 KB

O’zbek xalq ertaklari-ma'naviyat xazinasi Xalqning asl qiyofasi, avvalo, uning ma'naviyatida ko'zga tashlanadi. Zero, insoniy buyuklik, ijtimoiy - iqtisodiy yuksalishining boshi ham ma'naviyatdadir. Shu boisdan ham mustaqillikning dastlabki kunlaridanoq ma'naviyatga e'tibor milliy siyosatimizning muhim tamoyillaridan biri sifatida amalga oshirilmoqda. Milliy qadriyatlarimizni tiklash, xalq og'zaki ijodi namunalarini to'plash, urf - odat, an'ana va marosimlarni yo'lga qo'yish ana shu siyosat sharofati o'laroq umumxalq, umumdavlat ishiga aylandi. Xalqimiz badiiy tafakkurining nodir namunasi bo'lgan ertaklar ham milliy ma'naviyatimizning bebaho manbai sifatida qadrlanadi. Shu ma'noda olamni bilish, idrok etishning eng ibtidoiy tasavvur mahsuli bo'lgan hayvonlar haqidagi ertaklarning kelib chiqishi, shakllanishi va ijod jarayonida epik asar darajasida o'rin ola borishi tarixini o'rganish bugungi kun ma'naviyati talablaridan sanaladi. O'zbek xalq ertaklari tizimida hayvonlar haqidagi ertaklar alohida turkumni tashkil etadi. Mazkur turga oid ertaklar yaratilish asosiga ko'ra nihoyatda qadimiy, tarqalishi jihatdan eng ommaviy va xalqchil bo'lib, og'zaki nashriy ijodning eng noyob namunalaridan biri hisoblanadi. Shu jihatdan olganda, hayvonlar haqidagi ertaklar ajdodlarimiz badiiy tafakkurining ajralmas tarkibiy qismi sifatida tarixiy, badiiy va tarbiyaviy qimmati bilan alohida ahamiyat kasb etadi. Ma'lumki, hayvonot olami mo'jizakor, o'ziga xos rang - barang va ko'p qirrali, shu bilan birga maftunkor va murakkab tabiati bilan dunyo yaralgandan buyon tafakkur egalarini o'ziga jalb etib kelmoqda. Binobarin, inson xali tog'u - tosh va g'orlarda yashagan davrlardayoq tabiat va hayvonot dunyosidan o'ziga xos hamohanglik, uyg'unlik hamda umumiy mushtarak jihatlarni qidirgan, kashf etgan, ularni o'rganish, hatto ta'sir etish yo'llarini izlagan. Bu bilan inson butun borliq mohiyatini ilg'ash, demakki, kurrai zamindagi hayot rivojini teranroq tushunish va anglash harakatida bo'lgan. Chunonchi, tabiat va hayvonot dunyosi, umuman borliq uning tasavvurida ba'zan g'ayritabiiy mo'jizalar girdobida, ba'zan esa daxshatli hodisalar qurshovida namoyon bo'lgan. Bu tarzdagi sodda, ayni paytda

murakkab tasavvurlar mifik olam ibtidosi sifatida dastlab afsonalarda, keyinchalik esa ertaklarda o'zining badiiy ifodasini topgan. Binobarin, mazkur hodisa ibtidoiy jamiyatning dastlabki bosqichlariga xos davrlararo mafkura tushunchasi bilan izohlanadi. Demak, o'sha davr ruhiyatidan kelib chiqadigan bo'lsak, g'oyaviy maqsadlar mohiyati shuni taqozo etganligi oydinlashadi. Darhaqiqat, mohiyat hodisada namoyon bo'lganidek, ibtidoiy odamning hayvonot olami haqidagi tushuncha va tasavvurlari uning afsona va ertaklarida ko'zga tashlanadi. Hayvonlar dunyosi tasvirlangan dastlabki afsona va ertaklar oddiy hamda soddaligiga qaramay, o'ziga xos chuqur mazmunga ega. Zero, bunday qadimiy janrlar mazmunida ibtidoiy ovchi va chorvadorning hayvonlarga bo'lgan munosabati, ovlash yoki o'rganish jarayonida to'plangan bilim va tajribalari, iqtisodiy manfaat va maqsad yo'lidagi intilishlari, orzu - niyatlari, irodaviy hatti - harakatlari, bir so'z bilan aytganda, sodda dunyoqarash va urug', qabilalararo munosabatlarning kuchli ta'siri sezilib turadi. Hayvonlar haqidagi ertaklarning dastlabki namunalari ajdodlarimiz tafakkurining badiiy shakli sifatida yuzaga kelgan. Demak, aytish mumkinki, mazkur turdagi ertaklar badiiy ijodning o'ziga xos ajoyib namunasi sifatida shakllanib, takomillashib, an'ana doirasiga tushunga qadar o'zok tarixiy jarayonlarni bosib o'tgan. Bu jarayonlar ta'siri esa ertaklarda o'z izini qoldirgan, albatta. Biroq bu izlarning ba'zilari haqida aniq bir fikr aytish mumkin bo'lgani holda, ba'zilari haqida esa ilmiy farazlarga asoslanib xulosa chiqarishga to'g'ri keladi. Shuningdek, ba'zi ertaklar qaysidir bir ijtimoiy - tarixiy tuzumda yaratilib, o'sha davr o'zgarishi bilan uning ehtiyojlari doirasidan chiqib ketishi, natijada, o'zgacha tus va mazmun kasb etishi mumkin. Bu esa o'z navbatida ertaklar umrining tarixan ko'pqatlamliligini yuzaga keltiruvchi asos omil hisoblanadi. Masalan, «Bo'ri bilan mergan» («O'zbek xalq ertaklari». - Т .: Fan. I torn 1961 y. 64-65-betlar) ertagida qadimiylikdan darak beruvchi belgi - hodisalar, ya'ni qadimgi turkiylarning mifologik tasavvuri Ota - bobolar kultiga ishonch va e'tiqodning ilkin izlari ko'zga tashlanadi. Ayni tasavvur syujet voqealarining boshlang'ich nuqtasida - bo'rining cholga najot so'rab murojaat qilishi bilan 4

bog'liq dastlabki dialog - epizodda yaqqol aks etadi. Biroq mazkur mifologik motiv ijtimoiy - tarixiy hodisalar ta'siri, ayniqsa, chorvachilik munosabatlarining tarmoq sifatida qaror topishi natijasida o'zining dastlabki - qadimiylik xususiyatini xiralashtirgan (ya'ni bo'rining murosasiz, raxmsiz, ochko'z, ayni paytda laqma va qo'pol kabi salbiy sifatlarda namoyon bo'lishi - ta'kid S.J) va ertak mavzusini belgilovchi asosiy voqelik keyingi davr talablariga bo'ysundirilgan. Syujet tarkibida yuz bergan bunday o'zgarishlar ertak semantikasiga o'z hukmini o'tkazgan, boshqacha qilib aytganda, tarixiy ko'pqatlamlilik hususiyatini keltirib chiqargan. Fikrimiz dalilini «Kiyik bilan Kadi», «Qaldirg'och bilan Zinglovuk» kabi etiologik harakterdagi turkum ertaklarda ham kuzatish mumkin. Binobarin, bu xil ertaklarda voqelikka munosabatning ibtidoiy belgilari, aniqrog'i, ibtidoiy primitiv tushuncha va tasavvurlarni akslantiruvchi epizodlar-u yoki bu darajada saqlanib qolgan. Xususan, «Kiyik bilan Kadi» ertagida kiyiklar dumining tumtoq bo'lib qolish sabablari bayon qilinadi. Kiyik kadidan o'ch olish maqsadida uni dumiga bog'lab, suvga cho'ktiradi. Biroq kadining ichi suvga to'lib, kiyikni dumiga torta boshlaydi. Oxir - oqibat, kiyik dumidan ajrab, tumtoq bo'lib qoladi. Mazkur etiologik genezis keyingi davr belgilari (kiyiklarning bug'doy xirmoniga duch kelishi va tumtoq dum kiyikning xubchi, ya'ni xirmonchi qiyofasida ulan (xo'p mayda - ta'kid S.J.) aytib, bug'doy yanchishi kabi motivlar bilan boyitilgan. Shu o'rinda mavzu asosidan kelib chiqadigan bo'lsak, quyidagi savollarga duch kelamiz. Hayvonlar haqidagi ertaklar qachon va qanday paydo bo'lgan? Ularning tarixiy asoslari nimalar bilan belgilanadi? Bu kabi masalalarni yechish uchun mazkur tipdagi ertaklarning tarixiy mezonlarini aniqlash va tadqiq etish lozim. Ma'lumki, « ... keyingi davrlarning tarixi, asosan yozma manbalarga asoslanadi. Ibtidoiy davr tarixi bunday manbalarga ega bo'lmagan, albatta. Lekin shunga qaramay, boshqa turli manbalar insonning juda qadimgi o'tmishini ma'lum darajada ravshanroq yoritish uchun ancha keng va yetarli, aniq materiallar beradi. (Kosven M.O. Ibtidoiy madaniyat tarixidan ocherklar. - Т .: Fan. 1960 y. 7 - bet). Bunday manbalar jumlasiga esa qadimgi miflar, xususan, «Avesto» yodnomasi, 5

arxeologik topilmalar, etnografik ma'lumotlar hamda gor devorlari, ro'zgor buyumlari, ov qurollari va tosh taxtachalarga ishlangan tasviriy san'at namunalari kiradi. Bu manbalar shu jihatdan qimmatliki, ular ibtidoiy davr turmush tarzi hamda tafakkur darajasining qanday rivojlanib borganligini o'rganish uchun g'oyat muhim va qiziqarli ma'lumotlar beradi. Shuningdek, og'zaki ijodning bir qancha janrlari yuzasidan olib borilgan tadqiqotlar va ilmiy xulosalar ham ibtidoiy davr madaniy hayoti, xususan, hayvonlar haqidagi ertaklarning tarixiy asoslarini o'rganish borasida nazariy manbalardan bin sifatida xizmat qiladi. Hayvonlar haqidagi ertaklar o'zining voqelikka munosabati va badiiy ifoda tamoyillari bilan ajralib turadi. Voqelikka munosabat, avvalo, tarixiylik qobig'ida shakllanadi. Binobarin, tarixiylik folklorning milliy va umuminsoniy xususiyatlari, uning shakllanishi va tarixiy evolyutsiyasi, poetikasi bilan bog'liq hodisadir. U folklorning qaysi janriga mansub bo'lmasin, real tarixiy voqelikni badiiyat qonuniyatlari asosida aks ettiradi. Aytish mumkinki, hayvonlar haqidagi ertaklarning mazmuni va badiiyati ma'lum ma'noda tarixiy haqiqat zamirida qaror topgan. Demak, ertaklarning tarixiyligi ularning o'tmish voqealari bilan bog'langanligida, avloddan - avlodga o'tib og'zaki badiiy ijod an'analariga aylanib ketganligida yaqqol namoyon bo'ladi. An'analar esa yashovchan, ta'sirchan va doimo harakatda bo'lib, u har bir yangi davrning ijtimoiy voqeligini o'zida aks ettirgan holda rivojlanishda bo'ladi. Bu jarayon esa o'z-o'zidan ravshanki, ertaklar syujetining g'oyaviy-badiiy talqinida tarixiy qatlam tushunchasining barqarorligini ta'minlaydi. Ertaklarda qanday voqelik mavjud bo'lmasin va u qay darajada aks ettirilmasin, ular ma'lum ma'noda tarixiylikka tobedirlar. «Ma'lum davrga oid og'zaki proza materiallariga diqqat qilinsa, syujet va ba'zi motivlar mazmunida o'sha asar yuzaga kelgan davrning ijtimoiy - siyosiy holati, idealogiyasi, dunyoqarashi ko'zga tashlanadi. Demak, har bir janr tarixiy haqiqatni o'zi shakllangan va rivojlangan sharoitdan oladi. Agar janr ibtidoiy tuzum sharoitida yuzaga kelgan va yashagan bo'lsa, shubxasiz, tarixiy haqiqatni o'sha ijtimoiy farmatsiyadan oladi. (Qarang: Imomov K. O'zbek xalq proza janrlarining tarixiylik printsiplari. //O'zbek tili va adabiyoti. 1984 yil. №5 6

34—bet). Shuningdek, tarixiylikni aniqlashdagi birdan bir yo'l o'sha ijod namunasi mansub bo'lgan xalqning tarixiy etnogenetik taraqqiyoti bilan bog'lab o'rganishdir. Shunga ko'ra, ertaklarga xos tarixiylik mezonlarini xalqimiz o'tmishi bilan bog'lab, muayyan voqealar fonida tahlil etish mantiqan o'rinlidir. Biroq bu bilan hayvonlar haqidagi ertaklarda tarixiy haqiqat birinchi planga chiqadi va aks ettirish mezonlarini aniqlash oson kechadi, degan mulohazaga kelmaslik kerak. Masalaning yana bir tomoni shundaki, mazkur turdagi ertaklar syujetini tashkil etuvchi real voqealar uydirma mag'ziga singib ketib, noaniq bir badiiy qolipga tushib qolgan. Chunki uydirma va haqiqatni farqlamaslik qadimgi davr uchun qonuniyat bo'lgan. Ana shu qonuniyat esa tarixiy voqealarning hayotiy zaminini sezilarli darajada xiralashtirib qolishiga olib kelgan. Shu boisdan, hayvonlar haqidagi ertaklarda tarixiy haqiqatni aniqlash, ularning poetik tranformatsiyasini belgilash ancha mushkul masala. Biroq syujet tarkibida uchraydigan ibtidoiy mifik tasavvur elementlari, totemistik, animisik hamda dual tushunchalarni ifodalovchi jihatlar, shuningdek, tasodifiy va zoxiran noreal harakterdagi bir qancha epizodik motivlar tahlili uydirma qobig'iga yashiringan tarixiy haqiqatni muayyan darajada aniqlashga imkon beradi. Shunday qilib, yuqoridagi fikrlar asosida hayvonlar haqidagi ertaklarga xos tarixiylik mezonlari quyidagicha guruhlanadi va o'rganiladi: I. Hayvonlar haqidagi ertaklarning yaratilishiga asos bo'lgan manbalar - ijtimoiy - tarixiy davr va maishiy hayot haqiqati, real voqealar, etnografik hodisalar, urf- odatlar va nihoyat, diniy qarashlar majmui; II. Hayvonlar haqidagi ertaklarning real voqelikka munosabati masalasi; III. Tarixiy haqiqatni bidiiy aks ettirish printsiplari. Xullas, xalq og'zaki ijodida ertaklar qadimiyligi, xalqchilligi, ommaviyligi, badiiy estetik imkoniyati bilan o'ziga xos tarixiy taqdirga ega: ular asrlar osha kishilar diqqatini o'ziga tortib keladi. Har bir kishi ertaklar olamida aqlini tanigan va hanuzgacha bu jarayon davom etib keladi, davom etaveradi. Chunki ulardagi 7

mazmun-mohiyat, badiiylik, xalqchil til, obrazlar silsilasi shunday hukm chiqarishga asos bo'la oladi. Xassos shoir Hamid Olimjonning: «Bolalik kunlarimda, Uyqusiz tunlarimda, Ko'p ertak eshitgandim, So'ylab berardi buvim». satrlari ham bu fikrni tasdiqlaydi. Ijtimoiy - tarixiy davr va ijtimoiy hayot haqiqatining ertaklardagi o'rni tarixiylikni keltirib chiqaruvchi eng asosiy va zaruriy omillardan hisoblanadi. Hayvonlar haqidagi ertaklar ham genetik jihatdan ijtimoiy - tarixiy jarayon mahsuli bo'lib, g'oyaviy asosiga ko'ra o'zi vujudga kelgan davr dunyoqarashi va tushunchalari bilan yo'g'rilgandir. Garchi tarixiy taraqqiyot bosqichlari ertak personajlari va syujetining yuzaga kelishida o'z ta'sirini ko'rsatgan bo'lsa-da, biroq ayrim hollarda motivlar tizimi o'zida ko'proq ibtidoiy jamiyat ruhini aks ettiradi. Bundan ibtidoiy jamoa tartiblari bilan bog'liq ustuvor g'oyalar va tushunchalar hayvonlar haqidagi ertaklarning paydo bo'lishiga asos bo'lgan dastlabki obektiv omillardan sanaladi, degan xulosaga kelish mumkin. Tarixiy manbalar tahlili shuni ko'rsatadiki, ibtidoiy jamiyatning tahlikali chorrahalarida insoniyat ajdodlari qattiq sinov jarayonlarini boshdan kechirdi. Bu sinov, asosan, hayot falsafasi bilan uzviy bog'liq bo'lib uning zaminida yashash uchun kurash qonuniyati, tabiiy ofatlarga bardosh berish va yengib o'tish kabi bir qator tirikchilik muammolari yotadi. Tirikchilik muammolari ibtidoiy inson faoliyatida o'zining moddiy ehtiyojlarini qondirish zaruriyatini keltirib chiqaradi. Ovchilik ana shu zaruriyat zaminida vujudga kelgan faoliyat bo'lib, ibtidoiy inson moddiy hayotining asosiy iqtisodiy manbaiga aylandi. Binobarin, mohiyat e'tiboriga ko'ra, ovchilik insoniyat tarixiy taraqqiyoti rivojida muhim o'rin tutadi. Chunonchi, hayvonot olami ov jarayonining asosiy obekti sifatida ibtidoiy insonning diqqat markazida bo'lgan. Albatta, ibtidoiy odam hayvonlarni dastlab o'z imkoniyati va dunyoqarashi darajasida idrok etgan va ularni bir - biri bilan qiyoslab muayyan mulohazalarga

kelgan. Ana shu mulohazalar natijasi o'laroq, qadimgi ovchi parranda-yu darrandalar, ularning o'ziga xos xususiyatlari, yashash tarzi, urchishi hamda foyda va zararli tomonlarini kuzatib, o'rganib, tajriba va ma'lumotlar to'plagan. Bundan anglashiladiki, ov xo'jaliklarining keng tarmoqlarda rivojlanishi inson bilan hayvon o'rtasidagi muayyan asosga ega bo'lgan o'zaro aloqadorlik munosabatlarni vujudga keltirdi. K. Imomov bu jarayonni quyidagicha tavsiflaydi: «Ijtimoiy jamiyatning ovchilik bilan shug'ullangan bosqichida inson u yoki bu hayvonni ovlamasdan oldin uni obdan kuzatishni o'rgangan. Ana shu kuzatish jarayonida ma'lum bo'lgan- u yoki bu hayvonning hatti - harakati, bir - biri bilan munosabati, to'da bo'lib yashash sabablari e'tiborni jalb etgan. Darhaqiqat, u yoki bu hayvonning har xil ovozi, odamga xos uv tortishi, bukirishi yoki hujum qilishi, qochib qutilishi, «o'yin tushib» sakrashi ibtidoiy inson fikrini o'ziga tortmay qolmas edi... Bu tarzdagi tasavvurla ... ibtidoiy odam ongida hayvonlar qiyofasida insoniyatga xos bo'lgan belgi - xususiyatlar mavjud, degan sodda xulosaga olib kelgan» (Imomov K. O'zbek folklori ocherklari. //3 tomlik. 2 - torn. - Т .: Fan. 1989 y. 74-75-betlar). Demak, ibtidoiy inson diqqatini o'ziga tortgan hodisalar zaminida mantiqiy asos bor. Bu mantiqiylik keng ma'noda tushuniladi, albatta. Masalan, «yashash uchun kurash» qonuni aksariyat hollarda biologik jarayon sifatida tahlil qilinadi. Vaholanki, bu qonuniyat hayot falsafasi bilan bog'liq dialektik hodisa sifatida barcha tirik mavjudodlar o'rtasida, jumladan, inson bilan hayvonlarning turmush tarzida ham aks etadi. Masalan, I. Karimovning fikricha... hayvonlar ham xuddi odamlar singari «mehnat qilib» oziq - ovqat topadi, ayrimlari himoya uchun tosh va tayoqdan foydalanadi. Sodda tarzda bo'lsa-da, ayrimlari ovoz chiqarib, o'zaro aloqa qiladi. (Karimov I. «Ajdodlarimiz maymundan tarqalmagan. //«Fan va turmush». 1990 y. №6. 15—bet.) Shu bilan birga, hayvonlarda sezish va his qilish qobiliyati shu darajada taraqqiy etganki, ular tabiatda sodir bo'layotgan barcha hodisalarni insonlardan oldinroq payqaydi. Ana shu jarayonni kuzatish va o'rganish, ayni paytda ibtidoiy ovchining ruhiy va irodaviy holatiga o'z ta'sirini o'tkazgan. Demak, ovchilik odamlarni faqat iqtisodiy jihatdan ta'minlab qolmasdan, balki uning ma'naviy - ruhiy takomil taraqqiyotiga 9

ham sezilarli darajada turtki bergan. Binobarin, uning ma'naviy kamoloti, fikrlash, tafakkur qilish va munosabat bildirish kabi aqliy taraqqiyoti ana shu jarayon bilan bog'liq holda rivojlangan. Zero, inson faqat qorin to'yg'azish uchungina yashamaydi. Agar shunday bo'lganda edi, u jun, ibtidoiy odamligicha qolib ketgan bo'lardi. Tabiatning qonun - qoidalarini bo'ysundirayotgan kishilar maium ma'noda lining qoidalariga o'zlari ham bo'ysunadi. Busiz tiriklik ham, taraqqiyot ham bo'lishi mumkin emas. Ehtimol, xuddi mana shu hodisa o'tmish ajdodlarimizda hayvonlarni nafaqat ovlash yoki o'lja tushirish, balki ular bilan yaqindan munosabat o'rnatish, ularga mehr ko'rsatish, g'amxo'rlik qilish, hatto ularni muqaddas sanab, tangri darajasigacha ko'tarish va e'tiqod qilish, ular haqida asotirlar, og'zaki hikoyat, afsona va nihoyat, ertaklar yaratishni toqozo etgan. Demak, yuqoridagi fikrlardan shu narsa maium bo'ladiki, hayvonlar haqidagi ertaklarning dastlabki namunalari ibtidoiy ovchilarning kundalik ov taassurotlari asosidagi hikoyatlardan iborat bo'lgan. Ovchilik jarayoni esa turli xil hodisalar, ajoyib va g'aroyib sarguzashtlar, ba'zi hollarda tasodifiy va fojiali vaziyatlar bilan kechgan. Bunday hodisalarga ibtidoiy ovchilar befarq qaramaganlar, albatta. Ovdan keyin bo'ladigan suhbatlarda ular ana shu hodisalar tafsilotini hikoya qilganlar. Buryat folklorshunosi S.S. Bardahanova bu jarayonni: «Ovchilar o'zlarining hayvonlar bilan olishuvlari, hayvonlarning hatti - harakatlari, qiliqlari haqida so'zlar ekanlar, hayvonot olamiga o'ziga xos tavsif berib, mazmunan ovchilik faoliyatiga bog'liq bo'lgan hodisalarni haqqoniy akslantiruvchi hikoyatlar yaratar edilar» - deb izohlaydi. (Bardaxanova S.S. Buryatskie skazki о jivotnix. - L. 1982 y. S. 12). Demak, ovchilar bevosita o'zlari guvoh bo'lgan voqea - hodisalar haqida hikoya qilishga odatlanganlar. Masalan, «Bo'ri keng cho'lda yugurib kelayotgan ekan, unga bir ot ro'para kelib qolibdi. Bo'ri tez - tez yurib otning oldiga o'tib olibdi. Ot bo'riga yaqin borib, uni iskagan ekan, bo'ri chaqqonlik bilan otning tumshug'iga yopishib olibdi. Ot xo'p unnab ko'ribdi. Lekin u o'z tumshug'ini och bo'ridan ajratib ololmabdi...». Yoki «Bo'r i... shoshilib borib tishlab tortgan ekan, «part» etib tumshug'idan qopqonga 10

ilinibdi. Shunda tulki yugurib kelib, hadeb qart - dumbani yeyaveribdi. Uzoqdan buni ko'rib turgan ovchi to yugurib kelguncha tulki qochib ketibdi. Ovchi kelib qarasa, qopqonga ilingan bo'ri ekan» (Oyjamol. - Т .: G'afur G'ulom nomidagi badiiy adabiyot nashriyoti. 1969 y. 263—bet). Yoki «O'tlab yurgan ona echki o'ziga qarab kelayotgan bo'rini ko'rib... nayzaga o'xshash shoxli kallasini bo'riga qaratib olibdi. Ayyor bo'ri echkini chalg'itib, uning yon tomonidan yaqinlashmoqchi ekan, ona echki o'zini o'nglab, bo'rini shunday suribdiki, o'tkir nayzadek shoxining uchlari, bo'rining qornini yorib yuborishiga oz qo l i bd i . .. ». (Oyjamol.- Т .: G'afur G'ulom nomidagi badiiy adabiyot nashriyoti. 1969. 287-bet). Ko'rinadiki, mazkur epizodlarda voqelik o'zining hayotiy va tarixiy asoslaridan uzilmagan holda bayon qilingan. Sinkretik tasavvurlar majmui ibtidoiy davr turmush tarzi va dunyoqarashining umumiy talablari doirasida paydo bo'ldi. Binobarin, analitik fikrlash va abstrakt tafakkur qilish qobiliyatiga ega bo'lmagan ibtidoiy «... odam o'zini tabiatdan ajratmaydi hamda tabiat kuchlari va hodisalari bilan aynan bir narsa, deb hisoblaydi. Shuning uchun ham odam qator hodisalarni kuzata turib, o'sha hodisalarni o'ziga qaratishga urinadi va ularni yaratishga qodirman, deb o'ylaydi, ikkinchi tomondan esa tabiat kuchlari va narsalar, ya'ni biz jonsiz deb ataydigan narsalarga faqat odamgagina xos bo'lgan qobiliyatni umuman o'zi yashayotgan hayotni ham xos deb biladi». (Kosven M.O. Ibtidoiy madaniyat tarixidan ocherklar. - Т .: Fan. 1960 y. 158 - bet). Ibtidoiy odamning bu tarzda fikr yuritishi va xulosa qilishi tabiiy bir hoi edi, chunki mavjud tarixiy sharoit va tabiatdagi turli xil hodisalarning o'zak-mohiyatini anglash uchun u tabiat hodisalari haqida hech bo'lmaganda muayyan darajada tasavvur va dunyoqarashga ega bo'lishi zarur edi. Shuning natijasi o'laroq qadimiy ajdodlarimizning tabiat va jamiyat hodisalarini qorishiq holda, ya'ni umumlashma, hayoliy tarzda tasavvur qilishi ko'pgina diniy qarashlarning kelib chiqishi va tarqalishiga keng yo'l ochib berdi. Jumladan, ayrim hayvonlarni ilohiylashtirish tushunchalari bilan bog'liq totemistik e'tiqodlar hamda ruh va uning abadiyligi haqidagi diniy qarashlar ana shu tasavvurlar zaminida vujudga keldi.

Adabiyotlar: 1. Karimov. I. A. “Yuksak ma’naviyat – yengilmas kuch”. – T.: Ma’naviyat. 2008. 176 b. 2. O’zbekiston Respiblikasining qonunlari. “Ta’lim to’g’risida”. “Kadarlar tayyorlash Milliy Dasturi to’g’risida”. “Barkamol avlod – O’zbekiston taraqqiyotining poydevori”. – T.: “Sharq”. 1997. 3. Karimov. I. A. Barkamol avlod – O’zbekiston taraqqiyotining poydevori. (Oliy majlisning 7 – chaqiriq IX sessiyasida so’zkangan nutqi) – T.: “Sharq”. 1997. 4. Karimov I.A. Tarixiy xotirasiz kelajak yo’q. // “Muloqot”. 1998 № 5. 5. Umumiy o’rta ta’limning davlat ta’lim standartlari va o’quv dasturi. Ona tili. Adabiyot. O’zbek tili. Boshlang’ich ta’lim. “Ta’lim taraqqiyoti axborotnomasi”. 1,7 – Maxsus sonlar. – T.: “Sharq”. 1999. 6. Afzalov M.I. O’zbek xalq ertaklari haqida. – T.: “Fan”. 1964. – 120 b. 7. “Avesto”. Asqar Mahkam tarjimasi // San’at. – 1991. № 5. – B. 17 – 20. 8. “Avesto”. Asqar Mahkam tarjimasi // San’at. – 1991. № 7. – B. 21 – 23. 9. Akromov O.G’. Totemistik miflar // O’zbek tili va dabiyoti. – 1978. № 3. – B.39 – 41. 10. Bardaxanova S.S. Buryatskiy skazki o jivotnix. Avtoref. diss…kand. Filol. nauk. – L., 1972. – 22 s. 11. Baymuradov A. Genezis i tipologiya turkmeniskix skazok o jivotnix: Avtoref. diss…kand. Filol. nauk. – Ashxabat, 1991. – 22 s. 12. Bichurin N. Sobraniy svedeniy o narodax, obitavshix v Sredney Azii v drevniy vremena. Tom 1. – M. – L.: Nauka, 1950. – 384. s.

Похожие

O’zbek xalq paremikasi

O’zbek xalq lirikasi qo’shiqlar

O’zbek xalq og’zaki dramasi

O’zbek xalq og’zaki nasri

Tutanxamon xazinasi