Yunon Makedonlar va Salavkiylar davrida boshqaruv va davlat muassasalari - Tarix - Referatlar

Yunon Makedonlar va Salavkiylar davrida boshqaruv va davlat muassasalari

Yuklangan vaqt:

14.01.2024

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

76.5 KB

Ko'chirib olish

Yunon Makedonlar va Salavkiylar davrida boshqaruv va davlat muassasalari Reja: 1. Aleksandir Makedonskiyning taxtga chiqishi va olib borgan yurishlari. 2. Salavkiylar davlatining tashkil topishi va uning yurtimizda tutgan o’rni. 3. Iskandar va Salavkiylar hukumronligi davrida markaziy va mahalliy boshqaruv. 4. Ellinistik madaniyatning kirib kelishi.

O’zbekiston davlatchiligining bugungi kunda o’ziga xos boshqaruv sistemasi uzoq mingyilliklar mobaynida shakllanib, turli bosqinchilik yurishlari natijasida esa sinovdan o’tdi. Bu jarayonlarni ilk ildizlaridan biri bo’lib yunon- makedoniyaliklarning bosqinchilik yurishlari va ularning o’lkamiz hayotida qoldirgan iqtisodiy, madaniy ellinistik jarayonlar bilan birga olib borgan boshqaruv siyosati ham ilk boshqaruvning namunasi bo’lib hisoblanadi desak xato bo’lmaydi. Bunda biz o’tmishimiz voqeliklarini o’rganish va unga haqqoniy baho bermoq uchun albatta tarixiy xotira kerak bo’ladi. Zero O’zbekiston Respublikasi birinchi Prezidenti I. A Karimov ta’kidlaganlaridek: “Tarixiy xotira, xalqning jonajon o’lkaning davlatimiz xududining xolis va haqqoniy tarixini bayon etish, milliy o’zlikni anglash ta’bir joiz bo’lsa, milliy iftixorni tiklash va o’stirish jarayonida nihoyat muhim o’rin tutadi”. Makedoniya podshosi Filip II bosqinchilik yurishlari davrida to’satdan vafot etdi. Taxtni esa uning 20 yashar o’g’li Aleksandr egallaydi. Tarixchilardan Arrian Iskandar haqida fikr yuritib uni: “Iskandar Zulqarnayn jasur sarkarda, adolatli shoh shu bilan birga, o’z komilligini bilgan ideal inson edi” 47 deya unga yuqori baho berganligini ko’rishimiz mumkin. U Ahamoniylarga qarshi urushga jiddiy kirishib Kichik Osiyodan Parmenion boshliq qo`shinlarni chaqirtirdi. Harbiy kengash to`zib quruqlikda va suvda harakat qilayotgan qo`shinlar oldiga aniq vazifalar qo`ydi. Mil. avv. 334-yil mayida (Graniq daryosi yonida), 333-yil oktabrida (Gavgamela, Shimoli-sharqiy Mesopotamiyada) bo`lgan janglarda fors qo`shinlari to`la mag`lubiyatga uchradi. Shundan so`ng Aleksandr uchun Ahamoniylar davlatining markazlariga yo`l ochilgan edi. Aleksandr dastavval Bobilni, so`ngra Suza, Persepol, Pasargada shaharlarini egallab fors podsholarining xazinalarini qo`lga kiritdi. So`nggi Ahamoniy hukmdori Doro III avval Midiyaga, keyin esa Baqtriyada qochib ketdi. Kursiy Rufning ma’lumotlariga ko`ra Baqtriyaga Doro III ga qarshi fitna uyushtirilib u o`ldiriladi va fitnaga boshchilik qilgan Bess o`zini Ahamoniylar podshosi deb e’lon qiladi. Ammo, Bess Aleksandrga harbiy qo`shinlarni qarshi qo`ya olmadi.

Tarixchi N. Xlopin fikriga ko’ra I. Zulqarnaynning O’rta Osiyoga yurishi quyidagi 4 bosqichda: 1.Midiya-Girkan bosqini. (mil.avv.333-yil) 2. Oriy va Drangianlar bosqini. (mil.avv.329-yil) 3. Baqtriya va So’g’d bosqini. (mil.avv.328-yil) 4. So’g’d va Hind bosqini. (mil.avv.327-yil) amalga oshirganligini ko’rishimiz mumkin. Mil. avv. 329-yilning bahoriga qadar Aleksandr Ariya, Drang`iyona, Araxosiya kabi viloyatlarni egallab Oks bo`ylariga chiqib keladi. Arrian va Kursiy Ruf ma’lumotlariga ko`ra bu paytda daryo juda sersuv bo`lib, to`lib oqardi. Aleksandr qo`shinlari daryodan o`tgach Bessni ta’qib etib «Sug`d viloyati Navtakaga» yo`l oladilar (Avval Ptolomey Lag boshchiligidagi ilg`or qism, keyin asosiy kuchlar). Sug`d erlarida Spitaman boshliq mahalliy sarkardalar Aleksandrni to`xtatib qolish maqsadida Bessni asir olib unga topshiradilar. Ammo, Aleksandrda harbiy yurishlarni to`xtatish niyati yo`q edi. Navtakadan so`ng yunon-makedon qo`shinlari Sug`diyonaning poytaxti Smarakandaga yurish qilib uni egallaydilar. Kursiy Ruf ma’lumotlariga ko`ra yunon-makedonlar “shaharda o`zlarining kichik gornizonlarini qoldirib, yaqin atrofdagi qishloqlarni yondirib va vayron etib”, shimoli-sharqqa tomon harakat qila boshlaydilar. Jizzax va O`ratepa oralig`idagi tog`li hududlarda yunon-makedon qo`shinlari qattiq talofat ko`radilar. Aleksandrning o`zi ham og`ir yarador bo`ladi. Shunga qaramasdan tog`li hudud aholisini qiyinchilik bilan mag`lub etgan yunon-makedonlar dasht ko`chmanchilari saklar va Sug`diylar o`rtasida chegara bo`lgan Yaksart-Sirdaryoga tomon harakat qiladilar. Yunon-makedonlar Yaksart bo`yida to`xtab bu erdagi shaharlarga o`z harbiy qismlarini joylashtira boshladilar. Ko`p o`tmay bu shaharlar aholisi Aleksandrga qarshi qo`zg`alon ko`taradilar. Daryoning o`ng qirg`og`idagi saklar ham o`z qo`shinlarini bir erga to`play boshlaydilar. Xuddi shu paytda Baqtriya va Sug`diyona hududlarida ham Aleksandrga qarshi qo`zg`olonlar boshlanib ketadi. Aleksandr dastlab Yaksart bo`yida o`z mavqeini mustahkamlashga qaror qilib, bu yerdagi qo`zg`olonlarni bostirdi. Sug`diyonada mil.avv. 329-yil kuzida Spitaman boshchiligidagi qo`zg`olonni (Maroqandda) bostirish uchun sarkarda

Farnux boshchiligidagi qo`shinlarni jo`natdi. O`zi asosiy kuchlar bilan saklar ustiga yurish qildi. Ammo, bu yurish muvafaqiyatsiz tugadi. Farnux boshchiligidagi Maroqandaga jo`natilgan qo`shinlar Spitaman tomonidan mag`lubiyatga uchradi. Aleksandrning o`zi asosiy kuchlari bilan Sug`diyonaga qaytishga majbur bo`ldi. Sug`diyonaning tog`li hududlaridagi bosqinchilar qadami yetmagan joylarda qo`zg`olonchilar yashirinib olgan edilar. Sug`diyonaning deyarli barcha aholisi Spitaman tomonida bo`lib, uning g`alabalariga katta umid bog`lagan edilar. Aleksandr esa, mil.avv. 329-328-yillar qishlovini Baqtriyada (ba’zi manbalarda Navtakada deyiladi) o`tkazar ekan vaqtni behuda ketkazmadi. U bu yerda Xorazm hukmdori Farasman bilan muzokaralar olib bordi. Natijada Aleksandrning Xorazmga yurish rejasi to`xtatildi. Mil. avv. 328-yilning bahoridan yunon-makedonlarga qarshi kurash yana avj oldi. Mahalliy aholi yirik shaharlar, qal’alar, tog`li hududlarda kurashni davom ettirdilar. Ahvol jiddiylashganidan xavotirga tushgan Aleksandr 30 ming qo`shinini 5 guruhga bo`lib, bu guruhlarga ishonchli sarkardalar – Gefestion, Ptolemey Lag, Perdikka, Ken va Artabozlarni boshliq etib tayinladi. Kuchlar o’zaro teng emasdi. Bu kurashda Spitaman halok bo`lganidan so`ng asosan tog` qal’alari qo`zg`olon o`choqlariga aylanadi. Yozma manbalarda eslatilgan “Sug`d qoyasi” (yoki “Arimaz qoyasi”), “Xorien qoyasi” shular jumlasidandir. O`zbekiston hududlarida yashagan mahalliy aholi o`z ozodligi va mustaqilligi yo`lida bir tan-bir jon bo`lib harakat qilganlar. Ammo, kuchlar nisbati va harbiy texnikaning teng emasligi ko`p hollarda bosqinchilar ustunligini ta’minlagan. Shunga qaramasdan bunday holatlar davlatchilik tarixida muhim iz qoldirgan. Shunday qilib Xorazm, Choch (Toshkent vohasi), Farg`ona va saklar yurti Aleksandrdan mustaqil bo`lib qoladi. Sug`diyona, Baqtriya, Marg`iyona va Parfiya Aleksandrning davlatiga qo`shilib, keyinchalik ularning hududida ayrim yunon- makedon davlatlari vujudga keladi. Aleksandr bosib olgan hududlarda uning boshqaruv faoliyati dastlab Gretsiyaning ayrim demokratik an’analariga (harbiy yo`lboshchilar kengashi, qo`shinlar yig`ini) asoslangan edi. Qo`shinlar yig`inida sud ishlari ko`rib chiqilib,

jinoyat va jazo masalalari qat’iy muhokama qilingan. Jinoyat turlari ichida eng og`irlari-podshoga qarshi fitna, xiyonat, isyonga da’vat etish hisoblanib, ushbu harkatlar uchun yagona jazo-o`lim jazosi belgilangan. Qatl etish haqidagi qaror qo`shinlar yig`inida qabul qilingan. Sharqqa qilgan yurishlari tugaganidan so`ng Aleksandr bu hududlarda barpo etgan o`z saltanatida Ahamoniylar davlat boshqaruvidagi idora-tartib usullarini o`zgartirmagan. Ya’ni, satraplik boshqaruvi va soliqlar yig`ib olish tizimi o`zining ilgarigi ahamiyatini saqlab qolgan 51 . Aleksandr Makedonskiy yurtimizda yuritgan siyosati va uning boshqaruv shakllari haqida to’xtalib, Iskandar Zulqarnayn va uning yurtimizda mil. avv. IV asrda olib borgan boshqaruv sistemasi o’ziga xos xususiyatga ega bo’lgan. Iskandar Zulqarnayn esa Ahamoniylar imperiyasidan meros bo’lgan boshqaruv tizimi o’rnatilib, hokimiyat harbiy sarkardarlar qo’liga o’tdi. Ma’muriy boshqaruv aparati Ahamoniylar kabi satraplar qo’lida bo’lib bu lavozimga faqatgina Iskandarga eng yaqin va sodiq bo’lgan harbiylar, eroniy donishmanlar tayinlangan”. Eroniy Artabaz Iskandar buyrug’iga ko’ra, Baqtriya va qo’shni hududlar boshqaruviga tayinlangani, yuqoridagi fikrimizni tasdiqlaydi. Dastlab eronliklar qo’lida bo’lgan, satrap” lavozimi, keyinchalik butunlay makedonlar qo’liga o’tgan. Eronli satrablardan farqli o’laroq, ular o’z tangalarini zarb qilish va lashkar to’plash huquqiga ega bo’lganlar. Hokimlar devonida yepiskop-nazoratchilar bo’lib, ular ham Makedoniyalik edi. Eparxiyalar gipparxiyaga bo’linib, gipparx- so’zi otliqlar yetakchisi manosini anglatgan. Ya’ni, otliq bo’linma turgan joy alohida kichikroq ma’muriy birlik deyishga asoslar yetarli. Ayni vaqtda yepiskop lashkarboshi ham hisoblanardi. Butun satraplikda Makedoniylik harbiy garnizonlar joylashtirib, ushbu garnizonlar rahbariga hatto viloyat satrapi ham bo’ysungan. Tarixchi Arean so’zlariga ko’ra, Iskandar yaqinlaridan biri Ken qishlash uchun So’g’diyonada qolganda unga ozining habiy otryadidan tashqari, qolgan yunon-makedon otryadlari, shuningdek Aminta boshqaruvidagi mahalliy qo’shin ham uning ixtiyorida edi. Biroq, separatchilik harakatlari turli xalqlar bosqini davrida yani, favqulotda vaziyatlarda butun boshqaruv harbiy qo’mondon qo’liga o’tgan.

Aleksandr buyrug’iga ko’ra, So’diyona himoyasi va nazorati Kenga topshirilishi yuqoridagi fikrimizni tasdiqlaydi. Hokimlar devonida yepiskop nazoratchilar bo’lib, ular ham Makedoniyalik edi. Ayni vaqtda yepiskop lashkar ham hisoblanardi. Moliya boshqaruvi uchun ham alohida boshqaruv tayin qilingan edi. Shaharlar boshqaruvi Gipparxlar qo’lida bo’lib, har bir shaharning o’ziga xos xususiyatlarini inobatga olib, bu lavozimga ham shaxsan Iskandarni o’zi ularni tayinlagan. Arrian so’ziga ko’ra: “bir Gipparxning shahar boshqaruvi Iskandarni qoniqtirmagan va uni shaxsan o’zi lavozimdan ozod etgan”. Mahalliy boshqaruv sistemasi esa mahalliy aristokratlar qo’lida bo’lgan. Mahalliy aristokratlar belgilangan boj va harbiy majburiyat o’tash sharti bilan kifoyalanib, mustaqil siyosat yuritish imkoniyatiga ega edi. Iskandarni qaynotasi mahalliy aristokrat Oksiart Vaxshunvar o’z xududlaridan ayrilib qolmay kengaytirish imkoniyatiga ega bo’lib, sulola nomidan oltin tangalar zarb ettirgan. Oksiartdan tashqari, boshqa mahalliy aristokratlar Nautaka boshqaruvi- Sisimitr, Xorriyen-parikatlar rahbari, Baqtriyalik Katan va Avstan, So’g’diyalik Arimasp va Spitamenlar manbalarida qayd etilgan. Iskandar yurishlarining o’n yilidan uch yili O’rta Osiyoga ajratadi. Iskandar barpo etgan Iskandariya shaharlari e’tiborni jalb etadi. “Ular garchi sotsial iqtisodiy taraqqiyotga sezilarli tasir ko’rsatmagan bo’lsada, lekin har holda bu shaharlar Ellinizm olib kelgan yangi madaniy mayoqlari edi”. O`rta Osiyoda istilo etilgan viloyatlar va shaharlarni boshqarish uchun yunon- makedon sarkardalari bilan birga mahalliy hokimlar ham jalb etilgan. Yozma manbalarning ma’lumot berishicha, Aleksandr davrida mahalliy aholi vakillaridan Fratafarn-Girkaniyada, Artaboz-Baqtriyada, Oksiart va Xorien-Sug`diyona viloyatlariga hokimlik qilganlar. Mil.avv. 325-yilda Oksiart qo`l ostiga Paropamis- Hindiqush viloyati topshiriladi. Mil. avv. 325-324-yillarda makedonlar yaroq-aslahalari bilan qurollangan mahalliy aholi qo`shinlari yunon-makedon armiyasi safiga jalb etiladi. Aleksandr mahalliy hokimiyat vakillariga nisbatan maqsadli siyosat olib borgan. Mil. avv. 324-yilda Suza shahrida o`n mingta yunon-makedon askarlari mahalliy ayollarga

uylanadilar. Aleksandrning o`zi va sarkarda Gefestion Doro III ning qizlarini hamda sarkarda Salavka Spitamanning qizi Apamani xotinlikka oladilar 56 . Eronday qudratli davlatni uch oy ichida bo’ysuntirgan makedoniyalik Aleksandr O’rta Osiyoni bo’ysundirishga uch yil sarfladi. “Lekin uncha katta bo’lmagan hududni: Marg’iyona, Baqtriya, So’g’diyona va Xo’janddan iborat Sirdaryo bo’ylarini bo’ysundirishga muvaffaq bo’ldi. Xorazm, Toshkent vohasi va Farg’ona mustaqilligicha qoldilar”. Aleksandr yangi bosqinchilik urushlariga tayorgarlik ko’rayotga paytida bezgak kasalligiga chalinib, 33 yoshida vafot etdi. Aleksandrning harbiy yurishlari Sharq va G`arb o`rtasidagi keng savdo-sotiq va madaniy aloqalarning rivojlanishiga olib keldi. Siyosiy va ijtimoiy-iqtisodiy vaziyatning o`zgarishi natijasida mahalliy va yunon madaniyatining qo`shilish jarayoni boshlanadi. Bu jarayonning ta’sirini moddiy madaniyatning rivojlanishida, qurilish va me’morchilik, kulolchilik va tasviriy san’at, yangi yozuvlarning tarqalishi, tangashunoslik hamda diniy e’tiqodlarda ko`rish mumkin. Yunonlar o`z navbatida qadimgi Sharqning juda ko`plab madaniy yutuqlarini qabul qiladilar hamda mahalliy aholi madaniyatiga ham ta’sir o`tkazadilar. Aleksandr davridan boshlab, bir necha asrlar davomida, Sharqning siyosiy tarixi (davlat tizimi, boshqaruv usullari, qonunlar va huquq) da turli an’analarning qo`shilib rivojlanganligini ko`zatishimiz mumkin. Mil.avv.323-yilda Makedoniyalik Iskandarning vafotidan so’ng, taxt vorisligiga davogar shaxs yo’q edi. Aleksandr vafotidan so’ng 4 oy o’tgach uning xotini Raksana o’g’il farzand ko’radi. Unga Aleksandr deb ism qo’yadilar. Kichik Aleksandr sharqiy viloyatlar hukumdori etib tayinlanadi. Hukmdor hali yosh bo’lganligi sababli bu viloyatlarga rahbarlik qilish qo’mondonlardan Perdikka va Antipatr zimmasiga yuklanadi. Ammo toj-taxt uchun olib borilgan kurash yosh go’dakni ham omon qoldirmaydi. Taxt uchun kurashda Aleksandr lashkarboshilari o’rtasida kurash avj olib ketadi, Aleksandr lashkarboshilarining birontasi ham yorqin g’alabaga erisha olmaydi. Buning ustiga Aleksandr vafotidan xabar topgan xalqlar ozodlik kurashiga otlanadilar. Natijada mil.avv. 301-yilda Frigiyaning Ips deb atalgan joyida Aleksandr lashkarboshilari o’rtasida yuz bergan qonli janglar

oqibatida Aleksandr saltanati uch mustaqil davlatlarga bo’linib ketdi: Misr, Makedoniya va Suriya ya’ni Salavkiylar davlatiga bo’linib ketdi. Makedoniya V asrning oxiri, III asrning o’rtalarida Baqtriyada Makedoniyalik Iskandarning eng ishonchli sarkardalaridan biri Salavka asos slogan Salavkiylar davlati tarkibiga kirar edi. Mil.avv. 312-yilda Salavka atrofidagi sarkardalar bilan qattiq kurash olib borib, Vaviloniyaga ega bo’ldi, va shu yili Bobilni bosib olib, Bobilda o’z hukmdorligini mustahkamlab, Bobil davlati hukmdori bo’ldi. Shundan so’ng Salavka sharqiy satrapliklarni ham egallaydi. U tez orada o’z yerlarini Sirdaryo va Hind daryolari qadar kengaytirdi. Bu masalada Salavka bilan Nikanor o’rtasida kurash kuchaydi. Nikanor birinchi jangdayoq mag’lubiyatga uchraydi. Salavka mil. avv. 311-302-yillarda boshqa satraplar bilan jang olib boradi va sharqda o’z hukmronligini mustahkamlaydi. U bir necha yil davomida urushlar olib borib, davlat chegaralarini g’arbga va sharqga tomon kengaytirib Eron va Markaziy Osiyo hududlarini ham bosib olishga erishdi. Salavka davlati tarkibiga Mesopotamiya, Eron, Parfiya, Baqtriya, So’g’diyona, Marg’iyona kirgan. Mil. avv. 302-yildagi Suriya, Kichik Osiyo va Mesopotamiya viloyatlari uchun Salavka bilan Antigon o’rtasidagi jang bir yilga cho’ziladi, bu jang Salavkaning yorqin g’alabasi bilan yakunlanadi. Shu tariqa Iskandar saltanatini katta qismi Salavka qo’li ostida birlashadi. U mustaqil siyosat olib bordi, satrapliklarni maydalab yubordi, ularni sonini 72 taga yetkazdi. Salavkaning maqsadi satrapliklarning qudratini pasaytirish va ular ustidan hukmdorlikni kuchaytirishdan iborat edi. Ammo Salavka I ning o’g’li Antiox I davrida satrapliklar yana yirilkashtirildi. Mil. avv. 293-yilda Salavka o’z poytaxtini Bobildan Suriyaga-Antioxiyaga ko’chiradi. Satraplar qo’lida katta hokimiyat bo’lgan, ammo ularda oliy harbiy hokimiyat yo’q edi. Oliy harbiy hokimiyat markaziy hukmdor podshoh ixtiyorida bo’lgan. Bu markaziy kokimiyatning ustunligini taminlash uchun zarur edi. Ammo bu boshqaruv usuli sharqiy viloyatlarda keyinchalik buzilgan bo’lsa-da, g’arbiy viloyatlarda saqlangan edi. Salavkiylar hokimiyatni sharqdagi harbiy manzilgohlarda joylashgan yunon-makedon qurol-aslahalari bilan qurollangan, mahalliy xalqlarni vakillari harbiy kuchlariga tayangan edi. Yunon-makedon

hokimiyatini mustahkamlash maqsadida sharqda ko’plab harbiy tayanch nuqtalarini barpo etish Iskandar davrida boshlangan edi. Salavkiylar o’zlariga tobe o’lkalarda g’oyat qattiq qo’llik siyosatini olib borganlar. Agar Aleksandr qaram yerlariga aholiga nisbatan, murosasozlik yo’li bilan ham siyosat yurgizgan bo’lsa, Salavkiylar aksincha mahalliy aholini, uning madaniyatini umumun inkor etish, noiblarni faqat yunonliklar orasidan tayinlash, mahalliy boshqaruvda ko’plab harbiy istehkomlar, inshootlar qurib, harbiy kuch orqali aholini bo’ysuntirib turish tadbirlariga zo’r berganlar. Aleksandr yunon va mahalliy madaniyatlarni o’zaro uyg’unlashtirishdagi say-harakatlati bo’lganini bilgan holda, Salavkiylar aksincha tobe xalqlar orasida faqat yunon madaniyatini targ’ib etishni vazifa deb bilganliklarini qayd etish lozim. Iskandar, O’rta Osiyoda 12 ta shaharga asos solgan edi. Salavka I Nikotar asos solgan 75 ta shahar Salavkiylar davlatining asosiy tayanchi bo’lgan. Salavkiylar davlati satrapliklarga bo’lingan, tobe o’lkalarni satraplar (noib) orqali boshqarilgan. Strateglar sobiq lashkarboshilardan tayinlangan bo’lib, ular davlat mudofasi va qo’shinlarni tashkil etish bilan shug’ullangan. Yunon tarixchisi Pompey Trogning yozishicha, Salavka ba’zi joylarni muzokaralar yo’li bilan egalladi, ammo Baqtriya, Parfiya, So’g’d yerlarida u qattiq qarshilikka uchradi va og’ir janglar olib borishga to’g’ri keldi. Ma’lum bir vaqt o’tgach taxminan mil. avv III asr o’rtalarida Baqtriya Salavkiylar saltanati tarkibidan ajralib chiqishga muvaffaq bo’ldi. Markaziy Osiyo janubiy viloyatlarini Salavkiylar tomonidan bosib olinishi mil. avv. 306-yilga to’g’ri keladi. Bu davrda qishloq xo’jaligi, hunarmandchilik, savdo-sotiq ancha rivojlangan. Bu hududlarda 75 ta shahar qurilgan. Eng olis shaharlardan biri Yaksart ortida joylashgan Antioxiya shahri bo’lgan. Taxminlarga ko’ra, mazkur shahar hozirgi Toshkent viloyati hududida, yoki Farg’ona vodiysida joylashgan. Antiox davrida Baqtriya hayotida dastlabki tangalar oltin, kumush, mis, dirham va tetradirhamlar (pul birligi) zarb qilingan. Mil. avv. III asrning 60-yillariga qadar Baqtriyada Salavkiylarning zarbxonasi saqlanib qolgan. Bu zarbxonada oltin va kumush tangalar zarb etilgan. Baqtriya, So’g’diyona va O’rta Osiyodagi boshqa viloyatlarning iqtisodoy hayoti Salavkiylar

davlatining g’arbiy viloyatlaridan ancha farq qiladi. Salavka xalqaro savdo-sotiq ishlarini rivojlantirish masalasiga katta e’tibor beradi. Anashu maqsadda u Kaspiy bilan Qora dengizni bo’g’lab Amudaryo orqali “Tosh minora”ga yo’l ochishga qaror qiladi. (Beruniy fikricha “Tosh minora” yoki “Tosh shahar” bu Toshkentdir.) Strabon bergan ma’lumotlarga qaraganda Antiox Marg’iyonada o’z nomiga qurdirgan shahar - Antioxiyaning ko’chmanchilarning tinimsiz hujumidan himoya qilish maqsadida Murg’ob vohasi atrofini 250 km devor bilan o’rab olgan. Ammo ko’chmanchilarning hujumlari bu bilan to’xtamagan. Ular u yoki bu shahar devorlari ostida yoki ekinzor, dalalar hamda voha bo’g’larida kutilmaganda paydo bo’lar va yana tezda ko’zdan g’oyib bo’lar edilar. Ana shunday og’ir bir vaziyatda Salavka I Hindistonga qarshi urush boshlaydi. Bu urush uning mag’lubiyati bilan yakunlanadi. Natijada Salavkiylarning O’rta Osiyodagi obro’siga putur yetadi, ularga qarshi qo’zg’alonlar boshlanadi. Salaviylar og’ir ahvolga tushib qoladilar. Antiox mahalliy aslzodalarga bir qadar yon bosib, o’g’ir vaziyatning oldini oladi. U Baqtriyada Sharqiy viloyatlar uchun davlatning o’z pullarini zarb etishga kirishadi. Antiox nomi bilan Baqtriyada pul zarb etilishi uning mustahkam davlat siyosatini olib borayotganligini ko’rsatar edi. Mil. avv. 280-yilda Salavka I vafot etdi. Salavkiylar davlatiga Antiox I bosh bo’ladi. Ana shu davrdan boshlab sharqiy viloyatlar Antiox I faoliyatidan chetda qoladi. Chunki g’arbiy viloyatlardagi harbiy vaziyat uning qo’shini bilan birga bo’lishini taqazo etar edi. Ayni paytda g’arbiy viloyatlarda ham vaziyat ko’ngildagidek emas edi. Xullas, Salavka I vafotidan so’ng davlatning zaminiga putur yetdi. Sharqiy viloyatlar oltin, fil lazuritlar bilan doim jarima to’lab tursalar-da, ularning mustaqillikka intilayotganliklari sezilib turardi. Bu jarayon, xususan, mil. avv III asr o’rtalarida kelganda ko’zga yaqqol tashlana boshladi. Bu davrda Baqtrya va So’g’diyonada aholi dehqonchilik bilan shug’ullanardi. Shaharlarning o’sishi, hunarmandchilik va suv xo’jaligining taraqqiyotiga ta’sir etgan. O’rta Osiyoning Salavkiylar davlati tarkibida bo’lishi so’zsiz sur’atda ellin madaniyati ta’sirining o’lka xalqlari orasida tarqalishiga sabab bo’lgan omildir.

Mil. avv. III asrning o’rtalarida Salavkiylar saltanati inqiroz sari yuzlandi. Sharqiy satrapliklar markaziy hokimiyatga bo’ysunishdan bosh tortib, mustaqil siyosat yurgizishga intildilar. Mil. avv. 250-yillarda ko’chmanchi parnlar (dahlar) qabilasi Arshak boshchiligida Salavkiylar davlatidan ajralib chiqqan Parfiyona yoki Parfiya satrapiyasiga bostirib kirganlar va Parfiyani so’ngra qo’shni G’o’rkaniya viloyatini ishg’ol etganlar. Parfiya milodiy III asrning 20-yillarigacha mavjud bo’lgan. Salavka II o’z hokimiyatini qayta tiklash maqsadida olib borgan bir necha muvaffaqiyatsiz urunishlar mil. avv. 230-227- yillardan so’ng Parfiyada Arshakiylar hukmronligini tan olishga majbur bo’lgan. Salavkiylar podshohi Antiox III Parfiyani 209-yilda bosib oladi. Biroq Salavkiylar davlatining zaiflashgandan foydalanib, Parfiya tezda o’z mustaqilligini tiklab oladi. Ellin madaniyati Baqtiriyaga eng ko’p ta’sir ko’rsatdaki, bu yerda Iskandar va uning vorislarining asosiy shaharlari qurilgan edi. Professor V.M. Massonning qayd etishicha, “Baqtriyada mil.avv. III-II asrlarda keyinchalik Hirot va Balxning O’rta Osiyo madaniy taraqqiyotidagi yetakchi o’rnini ta’minlagan hayotchan va ijodiy sintezni hosil qiluvchi ikkita negiz (ellin va mahalliy) mavjud bo’lgan”. Grek shaharlari O’rta Osiyo maydonining ulkan okeanidagi mayda orollchalarigina hisoblanadi. Ular aslida mintaqaning sotsial-iqtisodiy tizimiga singib ketmagan begona unsur edi. Shuni ishonch bilan aytish kerakki makedonlarning bu yerda bo’lganligi O’rta Osiyo ijtimoiy–iqtisodiy taraqqiyotiga ijobiy ta’sir ko’rsatdi. Va I. Zulqarnayn bosqini davlatchilik an’anlarini shakllanishida bir turtki bo’lib, O’rta Osiyoda yangi markazlashgan davlatlar (Yunon Baqtriya, Parfiya) vujudga kelishi uchun qulay bir imkoniyat yaratdi. Iqtisodiy va ijtimoiy institutlarning tabiatiga ko’ra O’rta Osiyoda markazlashgan davlatlar ya’nikim Baqtriya va Xorazm “ishlab chiqarishning osiyo usuliga” ega bo’lgan davlatlarning tipiga mansub ekanligini ko’rishimiz mumkin. Davlatchilikning birinchi tipining ijtimoiy-iqtisodiy genezisi yangi va eski dunyoning ilk sinfiy jamiyatlari uchun xos bo’lgan, O’rta Osiyo janubidagi bronza davri dehqonchilik madaniyatining ilk sinfiy jamiyati bilan bevosita bog’liq edi. Yuqorida aytib o’tilganlarga yakun yasar ekanmiz, shunday xulosaga kelish

mumkinki, O’rta Osiyoda shahar madaniyati, davlatchilik va ilk sinfiy jamiyat so’ngi bronza davrida, eramizgacha bo’lgan II ming yillikning ikkinchi yarmida va ilk temir asrida, eramizgacha bo’lgan I ming yillikning birinchi choragida shakillangan. Umuman hozirda dunyoda ikki yuzdan ortiq davlatlar bo’lib, ular tarix sahnasiga bir vaqtda chiqmaganlar. Ayrim xalqlar-xetlar, shumerlar, skiflar bir vaqtlar tarix maydoniga o’zlarining rivojlangan davlatchiligi, yuksak madaniyati bilan chiqdilar. Ammo vaqt o’tishi bilan tarix taqazosi ila ular bizgacha yetib kelmadilar. Ular tillari, davlatlari va o’zlari jisman yo’q bo’lib ketdilar yoki boshqa etnik birlashmalarga aralashib ketdilar. Tarixiy tahlil shuni ko’rsatadiki, davlatchilik jamiyatning ichida o’z ichki qonuniyatlari asosida paydo bo’ladi, rivojlanadi. Ya’ni davlat tuzulmasi tashqaridan tayyor holda ko’chirilmaydi, ma’lum jamiyat bag’rida tug’uladi. O’zbekiston davlatchiligi taraqqiyoti ham bundan mustasno emas. O’zbekistonda ilk davlatlarni “voha davlatchiligi”, “shahar-davlatlar” Mesopotamiya, Misr, Xitoy davlatchiligi kabi bo’lganligi tarixiy manbalardan ayon. Bu sodda davlatchilik shakllarining rivoj topishiga sabab bo’lgan yurtimizga bostirib kirgan davlatlarning markaziy va mahalliy boshqaruvi alomati bo’lib hisoblanadi. Xususan, biz to’xtalab o’tgan Aleksandr Makedonskiy boshliq yunon- makedon davlatining boshqaruv tizimi fikrlarimizning isbotini yana bir bor tasdiqlaydi.

Adabiyotlar: 1. Karimov I . A O ’ zbekiston XXI asr bo ’ sag ’ asida : xafsizlikka tahdid , barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari .- T ., “ O ’ zbekiston ”, 1997- yil . 2. Karimov I. A Asarlar, 7-tom, T., “O’zbekiston” 1999-yil. 3. Abdirahimova N.A Isakova.M.S, Sulaymonova.Z.M Davlat muassasalari tarixi.T., “Sharq”, 2007-yil. 4. Usmonov.Q, Sodiqov.M, Burxonov.S O’zbekiston tarixi. T., “Iqtisod- Moliya”, 2006-yil. 5. Azamat Ziyo. O’zbek davlatchlik tarixi. T., “Sharq”, 2000-yil. 6. Xamidova.M O’zbekiston davlati va huquqi tarixi (o’quv qo’llanma), T., “Sharq”, 2005-yil. 7. O’zbekiston tarixi. Murtazayeva R.H. tahriri ostida T., “Yangi asr avlodi”. 2003-yil. 8. O’zbekiston Milliy ensiklopediyasi. 3-tom. Toshkent., 2002-yil. 9. Tojiboyeva X Farobiy buyuk jamiyatshunos olim. T., “Turon Zamin Ziyo”, 2016-yil. 10. Eshov B O’zbekiston davlatchiligi va boshqaruv tarixi. T., “Sharq”, 2012-yil.

O'xshashlar

Aleksandr Makedonskiy Salavkiylar Yunon Baqtriya davrida davlat boshqaruvi

Qadimgi Qang’ va Davon davlatlarida davlat muassasalari tizimi

Ellinistik bosqich va uning xususiyatlari

Kushon davlatida davlat muassasalari tizimi

O’rta osiyo hududida antik davr davlatlari