Jismoniy madaniyat mashg’ulotlari jarayonida o’quvchilarni chiniqtirishning fiziologik asoslari. Adaptasiyaning fiziologik asoslari - Jismoniy tarbiya - Referatlar

Jismoniy madaniyat mashg’ulotlari jarayonida o’quvchilarni chiniqtirishning fiziologik asoslari. Adaptasiyaning fiziologik asoslari

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

82 KB

Ko'chirib olish

Jismoniy ma daniyat mashg’ulotlari jarayonida o’quvchilarni chiniqtirishning fiziologik asoslari . Adaptasiyaning fiziologik asoslari Reja: 1. Jismoniy tarbiya yo’li bilan organizmni chiniqtirishning ahamiyati. 2. Tana harorati o’zgarishiga chidamlilik va uni kuchaytirish yo’llari. 3. Bolalar va o’smirlarda jismoniy mashqlar va sport bilan shug’ullanishning o’ziga xos fiziologik xususiyatlari. 4. Bolalar va o’smirlar organizmida harakat koordinatsiyasi va harakat sifat ko’rsatgichlarining o’ziga xos xususiyatlari.

Jismoniy tarbiya y o’ li bilan organizmni chini q tirishning ahamiyati. Chiniqish organizmga turli xil muolajalarning surunkali beri lishi natijasida metereologik omillar ta'siriga chidamlilikning oshishidir. U jismoniy tarbiyaning ajralmas qismi bo’lib chiniqish tufayli organizmning har xil kasalliklarga qarshi kurashish qobiliyati, noqulay sharoitlarda ishlash qobiliyati, ekstremal omil larga bardosh berishi oshib boradi. Yana bir muhim narsa shundan iboratki, chiniqish tufayli organizmning o’zgargan yoki o’zgarayotgan muhit sharotiga moslashishi yoki adaptatsiyalanishi sodir bo’ladi. Chiniqish organizmga spetsifik va nospetsifik yo’l bilan ta'sir etadi. Spetsifik ta'sir deganda sovuq muolajalar yo’li bilan sovuq haroratga chidamlilikning oshishi, quyosh vannalari qabul qilish bilan quyosh radiatsiyasiga chidamlilikning oshishi tushuniladi. Nospetsifik o’zgarishlar deganda esa belgilangan bir xil omil ta'siri bilan orga nizmning umumiy chidamliligini oshirish, ish qobiliyatining ko’paytirilishi, kasalliklarga berilmaslik qobiliyatining o’sishi tu shuniladi. Chiniqish jarayonida nerv tizimi va endokrin yo’llar bilan organizm fiziologik funksiyalarining regulyasiya qilinishi o’zgarib boradi. Chidamlilikning oshishi bilan o’zgarishlar hujayralar va to’qimalar borasida ham nomoyon bo’ladi, bunga ho’jayra ki myoviy tarkibining o’zgarishini, fermentlar faolligining kuchayishi yoki pasayishini olish mumkin. Jismoniy tayyorgarligi yuqori odamlarda biron-bir omil ta'siri tu fayli chidamlilikning oshishi tezroq bo’ladi. Sovuq haroratga chiniqish. Tashqi muhit sovishiga javoban kimyoviy termoregulya siya yo’li bilan tanada oksidlanish jarayonlari 3-4 baravar kuchayishi mumkin (asosiy almashinuvga nisbatan). Masalan, qishki cho’milish paytida 4 0 C da suvga tushish kislorod o’zlashtirili-shini 1000-1200 ml/minutgacha ko’paytirishi mumkin. Sovuq haroratga chiniqib borish natijasida bevosita sovuq ta'sirida teri qon tomirlarining torayishi o’rniga ularning kengayishi kuzatiladi, ayni paytda muskullarda issiqlik hosil bo’lishi kuchaytiriladi. Kishining uzoq Sibir tomonlarga borishi yurak urishini ancha tezlashtiradi, arte rial qon bosimi ko’tarilib, qonning minutlik hajmi oshadi. Jismoniy ish

qilganda esa bu ko’rsatgichlar yanada kuchayadi. Ushbu sharoitga organizm adaptatsiyalangan sari yurak faoliyatida bradikardiya kuzatilib yuqorida qayd qilingan o’zgarishlar stabillashadi. Sovuq sharoit organizmda moddalar almashinuviga sezilarli ta'sir qiladi, masalan, li pidlar qonda ancha ko’payadi va ular hisobidan ATF ni tiklaydigan energiya ajralib tu radi. Qonda C, B 1 , B 2 , vitaminlar ancha kamayib ketadi (siydik bilan ko’plab chiqib ket ganligi uchun). Shuning uchun sport bilan ko’plab shug’ullanish borasida og’ir jismoniy ish qilishda bunday odamlar vitaminlarga boy meva-sabzavotlardan keng ko’lamda foyda lanishi zarur. Sovuq sharoitda ovqatlanish oqsilli hamda lipidlarga boy bo’lishi maqsadga muvofiqdir. Muhit harorati 10 0 S pasaysa, ovqat kaloriyalari 5 % ga oshiri lishi kerak. Sovuqda moslashib qolgan odam tana harorati birov pasaygan, asosiy alma shinuv esa ko’tarilgan bo’ladi. Issiq haroratda chiniqish. Muhit harorati tana haroratiddan yuqori bo’lganida tanani sovutishning birdan-bir yo’li terlashdir. Aniqlanishicha issiqda chiniqish tana dan ko’plab ter suyuqligini ajratish bilan olib boriladi. Lekin bunday terda tuzlar kam bo’ladi, shuning uchun ham ko’p ter yo’qotish bo’lsada mineral tuzlar almashinuvi bu zilmasligi mumkin. Havo issiq bo’lganida ko’p suv iste'mol qilish (me'yordan oshiq) yurakka katta yuklama tushiradi. Issiq muhitda termoregulyasiyaning mukammallashuvi nafaqat tinchlik paytida ro’y beradi. Bunday o’zgarishlar bevosita ish jarayonida ham sodir bo’lib turadi. Standart jismoniy mashjarib turish issik ta'sirida tana haroratining ortiqcha ko’tarilib ketmasligiga olib keladi. Issiq iqlimli o’lkalarga ilk bor tushib qolgan odamlarda teri qon tomirlari ancha kengayaadi, qonning minutlik hajmi ko’payib tez ura boshlaydi, arterial qon bosimi esa pasayib ketadi. Issiq iqlim sharoitida jismoniy ish bajarish natijasida odam 8-12 l suvni ter bilan, 1 litrni siydik bilan va 0,75 litrni nafas yo’llarida bug’latish yo’li bilan yo’qotish mumkin.

Tana harorati o’zgarishiga chidamlilik va uni kuchaytirish yo’llari. Har qanday muskul harakati ham tana haroratini oshirar ekan jismoniy mashq qilish yo’li bilan organizmning tana harorati o’zgarishiga chidamliligini ko’tarish mumkin. Boshqacha aytganda, chiniqqan kishilar tana harorati o’zgarishiga chidamli bo’ladi, ular mashq qilmagan odamlarga qaraganda muhit harorati keskin o’zgarsa ham mehnat qilish qobiliyatini yo’qotmaydi. Jismoniy mashq qilish natijasida rektal harorat 40-41 0 S gacha oshishi mumkin. Bunga chiniqmagan odam chiday olmaydi, chiniqqanlargina bunday sharoitda ishni davom ettiradi, xolos. Masalan, 38 0 S muhit haroratida 5 km-ga yugurushda finishga birinchi bo’lib kelganlar rektal harorati 40 0 S da undan ham ziyod bo’gan. Kam mashq qilganlar orasida rektal harorat 39-40 0 S bormasdan chopishni to’xtatishga majbur bulishgan. Chiniqish odam organizmining sovuq harorat ta'siriga ham chidamliligina oshi radi. Ochiq havoda suzish bilan mashq qiladiganlarda dastlabki mashqdan keyin biroz harakat koordinatsiyasi buziladi. Mashq qilish davom etgan sari harakat koordinatsiyasi yaxshilanib boradi. Demak, chiniqish organizmda nafaqat termoregulyasiyani mukammal lashtiradi, shu bilan birga tana haroratini o’zgarishiga chidamlilikni ham oshirar ekan. Natijada organizmning harorat diapozoni ancha kengayadi. Bunday moslanishning mexa nizmi haroratni markaziyregulyasiya qilishda va hujayralarda kuzatiladigan kimyoviy o’zgarishlarda bo’ladi. Turli haroratlarga chidamlilik va noqulay haroratga nisbatan reaksiya kishilar ning ayni sharoitda yashab turganligi yoki boshqa muhitdan kelganligiga ham bog’liq. Ma salan, Avstraliyalik aborigenlar qarayib ijtimoiy jamoa tuzumidagidek yashashadi, ular sovuq haroratga nisbatan gazlar almashinuvi juda kam o’zgartiradi, lekin teri va oyoq-qullarda tomirlar torayib tana harorati ancha pasayadi. Bir vaqtning o’zida aynan shu past haroratga nisbatan shahardan kelgan odamlarda gaz almashinuvi kuchayib (energiya almashinuvi jaddallashib), tana harorati birdek saqlanadi. Issiq iqlimga moslashish ham mahalliy aholida bir xil kechsa, kelgindilarda ikkinchi xil bo’ladi. Masalan, tro pik sharoitda yashovchilarda issiq haroratga nisbatan ter suyuqligi ajralishi kelgindi larga

qaraganda ancha kamroq bo’ladi. Issiq va sovuqda nisbatan termoregulyasiyaning mu nosabati shu bilan xarakterlanadi bu jarayon sovuq bo’lganida ko’proq issiq hosil qilishga va shu yo’l bilan tana haroratining pasayib ketmasligini ta'minlaydi. Issiq bo’lganda esa ter suyuqligi ko’proq ajratilib bug’lanish yo’li bilan tana sovushi ta'minlanadi. Q uyosh vannalari or q ali organizmni chini q tirish. Organizmni chiniqtirishda quyosh vannalari muhim ahamiyatga ega. Quyosh vannalari quyosh radiatsiyasining organizmga termik ta'siri bi lan xarakterlanadi va shu sababli tananing yuqori haroratga chidamli ligini oshirishda alohida o’rin tutadi. Bundan tashqari quyosh vanna lari organizmning ultrabinafsha nurlari ta'siriga chidamliligini oshiradi. Agar quyosh vannalaridan to’g’ri foydalanilsa, u qon bosimini tushirishda, eritrotsit va gemoglabin miqdorini me'yoriga keltirishda organizm umumiy chiniqqanligini kuchaytirishda ancha qo’l keladi. Ultrabinafsha nurlari kam qabul qilinsa (quyosh nuriga nisbatan och lik) organizm ish qobiliyatining pasayib ketishi aniqlangan. Lekin quyosh nurini ortiqcha qabul qilish bir qator noxushliklarga olib keladi, masalan, bosh og’rig’i, ishtahaning yo’qolishi, uyqusizlik va boshqalar. Agar quyosh cheklan magan ta'sir etaversa kishi xushdan ketib o’lishi ham mumkin. Shuning uchun quyosh nurida toblanish ertalab va nomozgar vaqtida, tog’li rayonlarda esa ertachi bahor paytlari o’zishi maqsadga muvofiq. Organizmni chiniqtirish usullarining fiziologik asoslari. Organizmni chiniqtirishda umumiy prinsiplarga rioya qilinadi, ya'ni ta'sir etuvchi omillar doimiy, izma-iz bo’lib organizmning individual xususiyatlarini hisobga olgan holda olib borilishi lozim. Muhit haroratiga chiniqish shartli refleks asosida yuz berib, bunda omillarning ta'sir etish vaqti o’zi xos xususiyatlari va atrof muhit shartli signal bo’lib xizmat qilishi mumkin. Beriladigan malakalarning miqdorini aniqlashda termoregulyasiyaning faollar davomida o’zgarib turishini hisobga olish kerak. Masalan, bahor va yozning boshlanishida kimyoviy termoregulyasiya ancha intensiv bo’ladi. Bahorda sovuq

haroratni sezish porogi kuz paytiga nisbatan ancha past bo’ladi. Bundan tashqari, kimyoviy termoregulyasiyaning o’zgarishi ertalabki soatlarda ancha tez bo’ladi. Sovuq haroratga chiniqish suv protseruduralari va sovuq havo vannasi orqali olib boriladi. Suvda haroratni o’tkazish kuchli bo’lganligi uchun u tanani tez sovitish xusu siyatiga esa. Shuning uchun suv muolajalari qisqa bo’ladi (bir necha sekunddan bir necha minutgacha). Sovuq suv haroratga chiniqishda tananing ma'lum bir qismiga uning ta'si rini berish bilan ham amalga oshirish mumkin. Masalan, sovuq suvni badanga purkash, ta naning yuqori qismini nam sochiq bilan artish, oyoqni sovuq vanna qilish, tomoqni chayqash va boshqalar. Bu vaqtda shunga e'tibor berish kerakki, tananing aynan mana shu qismi sovuq haroratga oldin ko’proq uchramagan bo’lishi kerak. Masalan, yuz yoki qo’l uchlariga sovuq muolajalar bilan ta'sir etib organizmni chiniqtirib bo’lmaydi. Chunk tnaning bu qismlariga sovuq harorat doim ta'sir etib turadi. Ba'zan organizmni chiniqtirish issiq va sovuq suvni navbatma-navbat ta'sir ettirish yo’li bilan bo’ladi. Bunday yo’l bilan chiniqtirish termoregulyasiya jarayoni mukammallashib boradi. Oldin aytib o’tganimiz kabi har qanday jismoniy faoliyat organizmni bevosita qizitadi, ya'ni termik effekt beradi. Buning uchun ham sovuq sharoitda mashq bajarish ancha yengil o’tadi, chunki bunday paytda organizmning ichki suyuqliklar hisobidan qizib ketishiga tashqi haroratning pastligi yo’l qo’ymaydi. Issiq sharoitda aynan shunday in tensivlikdagi ishni bajarish ancha qiyin kechadi. Chunki muhitning issiqligi ichki issiqlik bilan qo’shilib tana harorati oshib ketadi (40-41 0 S va organizmning me'yoriy ishlashi qiyinlashadi. Yana shu narsa muhimki, charchash termoregulyasiyani buzadi, shuning uchun chiniqish jarayonlarini organizm charchaganda olib borish maqsadga muvofiq emas. Charchagan paytda tana juda tez sovib, harorat pasayib ketishidan saqlanish kerak. Bir vaqtning o’zida or ganizmni chiniqtiraman deb issiq yoki sovuq ta'sirini me'yoridan ko’p qabul qilmaslik ham kerak. Ish payti ochiq havoda sovuq suvda cho’milish tana haroratini pasaytirishi mumkin. Shuning uchun sovuq suvda tushish muddatini oshiqcha cho’zish ham mumkin emas. Bunday paytlari suvdan chiqqandan keyin tana harorati tezlik bilan

o’z o’rniga kelishi kerak. Agar shu narsa kuzatilmasa tekshiriluvchi sovuq suvda ko’p turgan (5-10 minut-dan ziyod) degan xulosaga kelishadi. Sovuq suvda cho’milish me'yoridan ortiq bo’lsa ishtaha yo’qoladi, uyqu qochadi, orriqlanib ketiladi, jinsiy faoliyat buziladi. Yana shu narsa kuzatiladiki, haddan tashqari ko’p mashq qilganlik dastlab organizm chiniqqanligining nospetsifik komponentiga salbiy ta'sir etar ekan (bir vaqtning o’zida spetsifik kompo nent saqlanadi). Shuning uchun ham me'yoridan ziyod mashq qilish sportchilarda ko’p hollarda shamollash holatiga olib kelishi mumkin. Organizmning aerob va anaerob imqoniyatlari mashqni bajarish shiddati va davom etish vaqti, takrorlash soni va dam olish oraliqlariga bog’liq . Shu bilan bir qatorda tekshiruvchilarning diqqati sportchilar uchun eng kerakli jismoniy sifat, chidamlilik va uni tarbiyalash uslublari to’g’risida hamda uni takomillashtirishga kam e'tibor berilgan. Ayniqsa, bolalar va o’smirlarda chidamlilik muammosi kam o’rganilgan. Ko’pchilik ishlar yosh xususiyatlari bo’yicha yosh sportchilarda emas, balki sport bilan doimiy ravishda shug’ullanmagan maktab bolalarida olib borilgan. Yosh sportchilarda chidamlilikni tarbiyalash bo’yicha olib borilgan tekshirish ishlari ilmiy va metodik tomondan yoshlarni tarbiyalashda katta ahamiyatga ega bo’lsa-da, umuman chidamlilik muammosini yechish uchun to’liq javob bera olmaydi. O’tkazilgan tekshiruv ishlarini ko’rsatishicha, aylanma mashg’ulot uslubini yengil atletikaga, yugurish, o’yin va musobaqa shaklida qo’shib o’tkazganda 15-16 yoshli o’smirlarni chidamliligini oshirish, shuningdek, boshqa jismoniy sifatlarni ham rivojlanganligini ko’rsatgan. Yosh o’smirlarni o’rta masofaga yugurish bo’yicha mutaxassisligiga kirish uchun, chidamlilik, kuch, tezkorlik va boshqa jismoniy sifatlarga yo’naltirilgan mashg’ulot vositalaridan har tomonlama foydalangan holda ularni jismoniy tayyorgarligini oshirganligi aniqlangan. Bunda boshlang’ich sport tayyorgarligi davrida mashg’ulotning umumiy vaqtidan 50 foizini chidamlilikni tarbiyalashga, 25 foizini tezkorlik va 25 foizini kuchni tarbiyalashga qaratish kerakligi uqtirilgan.

Ko’pchilik olimlarning ta'kidlashicha, yuguruvchining ko’p yillik mashg’ulot jarayoni birinchi yillarida umumiy chidamlilikni tarbiyalash, keyinchalik bu yuguruvchining maxsus chidamliligini negizi bo’lib xizmat qilishi aniqlangan. Shu bilan birga boshqa bir guruh olimlar boshlovchi yuguruvchilarda umumiy chidamlilikni tarbiyalashda, trenirovkani bir tekisda yugurish uslubi va har xil o’zgaruvchan mashqlar uslubi variantlaridan foydalanishni taklif qiladilar. Boshqa bir qancha tadqiqotlarda umumiy chidamlilikni samarali oshirish uchun qisqa vaqt ichida takrorlangan, uncha katta bo’lmagan interval dam olish oralig’ida ham ijobiy natijaga erishish mumkinligi ko’rsatilgan. Bolalar va o’smirlarda chidamlilikni tarbiyalashda, organizmning funksional tayyorgarligi sustligini e'tiborga olgan holda sekin va ilmiy yondoshish kerak hamda bu yosh davrida ko’proq tezkorlik sifatlarini tarbiyalash kerakligini ko’rsatishgan. Ayrim olimlarning fikricha, chidamlilikni rivojlantirishda, juda ehtiyot bo’lish, maktab yoshidagi bolalarda umumiy jismoniy tayyorgarlikni to’liq berilmaganligini tasdiklaydi. Shu bilan bir qatorda o’smir yoshda umumiy chidamlilikni tarbiyalashda jismoniy tarbiya vositasi sifatida asosan yugurishni; uzun masofa bo’laklarida qayta yugurishni umumiy rivojlantiruvchi mashqlar va nafas olish mashqlari bilan almashtirishni olimlarimiz taklif qilishgan. Har bir o’qituvchi mashqlar shiddatini individual va o’quvchining tayyorgarligiga bog’liq ekanligini unutmasligi kerak. Yangi shug’ullanayotgan bolalarda maksimal shiddatdan 75-80% bir chegarani tashkil qilsa, yaxshi tayyorlangan sportchilarda esa boshqacha ko’rinishda bo’ladi. Boshlovchilarda aerob imqoniyatlar 1 km. masofani 5-7 daqiqada bosib o’tganda rivojlanishga yordamlashsa, yuqori tasnifli sportchilarda esa 3,5-4,5 daqiqada rivojlanadi . Maktab o’quvchilarida hosil bo’lgan charchashni asab tizimining katta qo’zg’atuvchilariga kichik turg’unlikda bo’lishi sababli qisqa vaqt ichidagina yenga oladi.

Kichik maktab yoshidagi o’quvchilarda chidamlilikni tarbiyalashda mashqlarni bajarish o’rtachadan past va o’zgaruvchan shiddatda organizmni aerob- glikolitik imqoniyatiga katta talab qo’yadigan bo’lishi zarur. Mashqlarni uzluksiz bajarish 2 daqiqadan ortiq davom etib, shiddati maksimaldan 50% atrofida bo’lganda, 11-12 yoshda eng samarali vosita 2,7 m/s tezlikda, 12-13 yoshda 2,8 m/s tezlikda, 13-14 yoshda 3,06 m/s tezlikda yugurib, 10-15 daqiqadan ham ortiq davom etadi. Dam olish 3-5 daqiqani tashkil etadi. Agar uzoq masofalarga yugurishda mashqlar maksimaldan 65% atrofida davom etsa, 11-12 yoshda 3,10 m/s tezlikda shiddatlar belgilanadi, mashqlarning davom etishi 3-15 daqiqagacha, dam olish 4-6 daqiqagacha bo’ladi. 11-14 yoshli o’quvchlar uchun optimal yuklama shiddatida yurak-qon tomir urishi 150-160 atrofida, nafas olish tezligi 20-30 sikl daqiqa bo’ladi. 11-14 yoshli o’g’il bolalarda maksimaldan 60-65 % uzoq masofalarga yugurganda nafas olish va qon aylanish o’zaro optimal aloqada bo’lib, ish aerob jarayonda sodir bo’ladi. Bunday ishlar 10-15 daqiqa davom etadi. Chidamlilikni rivojlantirishda umumiy chidamlilik mashqlarini asta-sekin 15-20 daqiqagacha bajarib borganda yaxshi rivojlanadi. O’smirlarda umumiy chidamlilikning asosiy natijasi bo’lib, kislorodni maksimal qabul qilish ish qobiliyatining asosiy ko’rsatkichidir. Mashqlarni yuqori shiddatlarda bajarayotgan mushaklarga kislorod talab darajasi yetib bormaydi. Yuklama shiddati yuqori bo’lgan anaerob jarayonlarda mashqlar bir necha soniya davom etadi. Shiddati maksimaldan 75% yuklamada mashqlarni bajarish funksional imqoniyatlarini rivojlanishiga muhim ta'sir etadi, ish bajarish aerob-anaerob rejimda sodir bo’ladi va umumiy chidamlilikning o’g’il bolalarda yugurish mashqlarining uzoq davom etishi maksimal shiddatdan 50% yuklamada kuzatiladi. Bunday yuklama 2 daqiqadan 15 daqiqagacha yoki undan ko’proq davom etadi. Mashg’ulotlarda umumiy chidamlilikni rivojlantirish uchun qo’llanadigan usullar va uslublar, shuningdek, bir guruh murabbiylar tomonidan o’tkazilgan tajriba hamda uning natijalarini ta'riflab bergan.

Mualliflarning ta'kidlashicha, aerob xususiyatidagi ishga bo’lgan chidamlilik darajasi orqali, masofali va o’zgaruvchan uslublarning tegishli rejimlarini qo’llash yordamida oshirish mumkin. Oraliqli asosiy uslub shu narsani tashkil qiladiki, nisbatan yuklamali ish bajarilgandan so’ng dam olish oraliqlari vaqtida yurak urish hajmi eng katta ko’rsatkichlarga yetadi. O’quvchlarning aerob imqonyatlarini oshirish uchun muvaffaqiyatli qo’llaniladigan trenirovka usullaridan biri - bu masofali usuldir. Masofali uslubda yurak qisqarishi ur/min. 7 gacha bo’lib, yurakning funksional imqoniyatlarini oshirish, kapilyarlar sig’imini kengaytirish hamda kislorod iste'mol qilish bilan bog’liq bo’lgan jarayonlar imqoniyatlarini oshirish uchun samarali hisoblanadi. Aerob xususiyatlardagi ishda o’zgaruvchan tezlik bilan ishlash keng qo’llaniladi. Bunda nisbatan yuqori va nisbatan past tezlik bilan yugurib o’tiladigan bo’laklarni o’zgartirib turish, bo’laklar shiddatini yurak - qon tomir urishini oshirish hamda oxirida «kam shiddatli bo’lak»da kamaytirishni nazarda tutadi. Bazaviy chidamlilikni rivojlantirish uchun masofali va takroriy masofali uslublarni (masalan, 1x500 m, 2x800 m. dam olish vaqti 1-3 min.), uzoq masofalarni to’xtab-to’xtab bosib o’tishni (masalan, 1500 m. li masofani har bir 300 yoki 500 m. da 15-30 soniyaga to’xtash bilan suzib o’tish, bunda yugurish, suzishning «sof» vaqti qiymati hisobga olinadi), oraliqli mashg’ulotning kam shiddatli variantini (masalan, 20x50 m., dam olish oralig’i 10-30 soniya) qo’llash maqsadga muvofiq bo’lib hisoblanadi. Dam olish oraliqlarini kamaytirish mashqlar yo’nalishiga kam ta'sir ko’rsatadi, lekin sportchini yanada qat'iy trenirovka rejimiga o’rgatadi. Mashqlar davomida yurak urishi 130-150 ur/min. atrofida bo’ladi. Ish kislorod rejimi bo’yicha shiddatli turg’un sharoitlarda kechadi va samaradorlikni pasaytirmasdan bajarilishi mumkin. Asosan past sur'atda to’liq koordinatsiyali harakatlar bilan suzish qo’llaniladi. Umumiy chidamlilik quyidagi uslublar bilan rivojlantiriladi: ravon yoki masofali uslub. Sportchining 20 daqiqa ichida bir tekis rejimda tomir urishi

150-160 ur/min. atrofida bo’ladi. Quruklikda 20 daqiqadan 70 daqiqagacha davom etadigan kross yugurishi, chang’ida yugurish yoki eshkak eshish (3 soatgacha) qo’llanilganda ish shiddatiga ko’ra tomir urish tezligi 165-180 ur/min. gacha oshadi. Bunday ish rejimi umumiy chidamlilikni oshirish uchun samarali hisoblanadi. Ish davomiyligini 45-90 soniya atrofida, ya'ni, 50-100 m. belgilanadi. Dam olish oralig’i shunday belgilanadiki, pauza oxirida tomir urishi 100-120 ur/min. gacha pasayishi lozim. Masofalar o’rtasida dam olish sust (masofali uslub) yoki faol (o’zgaruvchan uslub) bo’lishi mumkin. Yosh sportchilarning tayyorgarlik davrida past va o’rtacha shiddatli mashqlarni qo’llash maqsadga muvofiqdir. Ularning hajmi suzish yoki yugurishning umumiy hajmidagi 65 % ni tashkil etishi lozim. Bu umumiy chidamlilik va boshqa jismoniy sifatlarning o’sishiga ijobiy ta'sir ko’rsatadi hamda shu orqali turli masofalarda sport natijalarining yaxshilanishiga qulay sharoit yaratib beradi. Bu davrda uzoq masofalarga turli usullarda yugurish uchun alodida o’rin ajratiladi. Nisbatan katta bo’lmagan shiddatda uzoq ishlash umumiy chidamlilikni rivojlanishini yuqori darajaga ko’taradi va keyinchalik yuqori shiddatda bajariladigan yugurishlarni og’riqsiz yengil o’tishiga imkon beradi. 14-15 yoshdagi sportchilar trenirovkasida stajyorlik mashqlarining umumiy hajmdan 65% gacha oshirilishi salomatlikka salbiy ta'sir ko’rsatmaydi, funksional imkoniyatlarni oshirishga yordam beradi, asosiy jismoniy sifatlarning rivojlanish darajasiga ijobiy ta'sir etadi. Yosh sportchilar umumiy chidamlilikni tarbiyalashda suzish tayyorgarligini asosiy uslublarining (ravon, o’zgaruvchan, oraliqli, takroriy) salbiy nisbati muhim ahamiyatga ega. Umumiy chidamlilikni oshirishning asosiy sharti - bu past va katta shiddatdagi ishga muvofiq keladigan rejimda trenirovka yuklamalarini uzoq vaqt bajarishdir. Trenirovka yuklamasining hajmi katta bo’lishi kerak, chunki umumiy chidamlilikning asosiy tarkibi uzoq vaqt ko’rsatishni taqazo etadi. Buning ma'nosi shundaki, umumiy chidamlilikni rivojlantirishga qaratilgan trenirovka qilishda shiddat qisqa muddatga kritik chegaradan chiqishi zarur, biroq har bir trenirovka

seriyasi yoki mashg’uloti katta kislorod qarzini chiqarmasligi lozim. Ushbu asosiy tamoyillarga muvofiq umumiy chidamlilikni rivojlantirishga qaratilgan trenirovkada ravon va o’zgaruvchan uslublar qo’llanishi mumkin. Umumiy chidamlilikni rivojlantirishga qaratilgan mashg’ulotlarda ravon va o’zgaruvchan uslublarni qo’llashni tavsiya etadi. Ravon uslubi 1500 m. va undan katta masofalarga tomir urishi 140 dan 150 gacha bo’lganda uzoq davom etadigan uzluksiz suzishni nazarda tutadi (masalan, 1 marta 500 m., 2-3 marta 300 m.). Quruklikda shug’ullanganda tayyorgarlik davrining birinchi yarmida 20 m. dan 3000 m. gacha kross yugurishi turli shiddatdagi yuklama almashinuvini nazarda tutadi. Bu almashinuv ritmik (yuqori shiddatdagi ishning bir xil davri bilan bir xil dam olish davrlari) yoki aritmik bo’lishi mumkin. Aritmik almashinuv turlaridan biri tezlik o’yinlari hisoblanadi. Tayyorgarlik davrining birinchi bosqichida tezlik o’yinlari ancha katta bo’laklarni o’tishni o’z ichiga oladi. Musobaqa davriga yaqin o’tiladigan bo’laklar ancha qisqaradi, tezlik oshadi, tomir urishi 170-180 ur/min. gacha yetadi. Oraliqli trenirovka uslubi ish porsiyalarini ko’p marta takrorlash, asosan, 50- 100 m. va 200 m. li masofalarni yugurib o’tishda qo’llaniladi. Shiddatli trenirovka quyidagicha tavsiflanadi: ish «parsiyalarining» shiddati tomir urishini 160-180 gacha olib kelishi lozim. Dam olish faol yoki sust bo’ladi. Ularning davomiyligi 15 soniyadan 45 soniyagacha, takrorlash soni 10 dan 30 martagacha bo’ladi. Mutaxassislar ta'kidlashicha, trenirovkada aerob imkoniyatlarni oshirish uchun oraliqli va masofali uslublar keng qo’llaniladi. Masofalar yoki bo’laklarni yugurib o’tish ravon va o’zgaruvchan rejimlarda amalga oshiriladi. Aerob imkoniyatlarni oshirish maqsadida oraliqli uslubni qo’llay turib, fiziologik yondoshishga asoslangan tamoyillarga amal qilish zarur. 1. Ayrim bo’laklarning o’tish davomiyligi 1-2 daqiqadan oshmasligi kerak. 2. Trenirovka jarayoni uzunligiga qarab dam olish oraliqlari davomiyligi 40- 90 soniya atrofida bo’ladi.

3. Mashqlarni bajarishda ish shiddatini aniqlayotib yurak tomirining urish tezligini hisobga olish kerak. (170-180 ur/min. ish oxirida, 120-130 ur/min. faza yakunida). Masofalar trenirovkasida quyidagi asosiy holatlarni inobatga olish zarur. Ish shiddati urish hajmining va kislorod qabul qilish darajasining yuqori o’lchamini ta'minlashi lozim. 10 daqiqadan 90 daqiqagacha bo’lgan ish bunday sharoitlarga javob beradi. Suzishda bu 800 dan 500 m. uzunligidagi masofa bo’lib, u tomir urishi 145-175 ur/ min. atrofida bosib o’tiladi. Ushbu uslublardan tashqari, aerob xususiyatidagi ishda chidamlilikni rivojlantirish uchun o’zgaruvchan tezlikdagi masofali yugurish keng qo’llaniladi. Bunda nisbatan yuqori va nisbatan past tezlikda yugurib o’tiladigan bo’laklarning almashinuvi «shiddatli» bo’lak oxirida yurak qisqarishi tezligini 140 ur/min. gacha oshirishni talab etadi. Yuqorida bildirilgan fikrlardan kelib chiqib, shunday xulosa qilish mumkinki, hamma mualliflar bir fikrga kelib, umumiy chidamlilikni ravon va oraliqli uslublar yordamida rivojlantirish zarurligini ta'kidlaydilar. Biroq mazkur uslublarning makrotsiklida qay tarzda uyg’unlashishiga befarq qarab bo’lmaydi. Ularning quyidagicha uyg’unlashuvi samarali hisoblanadi, ya'ni bunda turli uslublar doirasida bajariladigan mashqlar nisbati o’lchanadi: avval (tayyorgarlik davrining birinchi qismida) uning umumiy hajmi bir tekis suzish asosida, keyinchalik esa tayyorgarlik davrining oxirida va musobaqa davrining boshida oraliq uslubida bajariladi. Bunday nisbat aerob imkoniyatlarning har tomonlama rivojlanishiga yordam beradi, boshqa sifatlari va qobiliyatlarini rivojlantirishga ijobiy ta'sir ko’rsatadi. Mashgulot jarayonida quyidagi asosiy uslublar: ravon, o’zgaruvchan, oraliqli, takroriy musobaqa uslublari qo’llaniladi. Ular bir-biridan masofasining uzunligi, yugurish shiddati, suzib o’tiladigan masofalar soni va dam olish xususiyatiga qarab ajralib turadi. Yuklama o’lchamlari o’zgartirilganda trenirovka asosan tezlik, umumiy chidamlilik yoki maxsus

chidamlilikni tarbiyalashga qaratilgan yo’nalishga ega bo’ladi. 8x25 m. bo’laklar seriyalarida butun kuch bilan deyarli to’liq tiklangunga qadar suzish tezlikni tarbiyalashga, 1500-3000 m. ga kichik tezlikda bir tekis suzish - umumiy chidamlilikni rivojlantirishga, 6x200 m. ni maksimal tezlikdan 85-90 % shiddatda 1,5-2 daqiqa dam olish bilan suzish - maxsus chidamlilikni tarbiyalashga qaratilgan. Ravon trenirovka uslubi 400 m. dan 1500 m. gacha va undan katta masofalarda bir tekis tezlikda suzishni nazarda tutadi. Bunday suzish organizmni hamma tizimlarining uzviy ishlashiga yordam beradi va suzuvchini suvda tejamkorlik bilan harakat qilishiga, shuningdek, ishlayotgan mushaklarning zo’riqishi va bo’shashini almashib turishga o’rgatadi, tomir urishi 10 soniya ichida 20-25 atrofida bo’ladi. Masofa uzunligi tayyorgarlik darajasiga bog’liq bo’ladi. Masalan, III va II razryadli sportchilar 800-1500 m. gacha, yuqori malakali suzuvchilar undan ortiq suzadilar. O’zgaruvchan uslub turli shiddatdagi yuklamalarning almashib turishidan iborat. Sportchi yuqori tezlikda masofa bo’lagini (masalan, 500 m.) yugurib o’tib ancha past tezlikda davom ettiradi. Yuqori tezlikda va hotirjam yugurib o’tiladigan bo’laklar uzunligi nisbati sportchi tayyorgarligiga bog’liq bo’ladi. Yuqori shiddat bilan yugurib o’tiladigan bo’laklardagi o’rtacha tezlikda ushbu uslub umumiy chidamlilikni oshirishiga, ancha tez - maxsus chidamlilikni tarbiyalashga yordam beradi. Oraliqli trenirovkada ikkita yo’nalish ajratiladi - umumiy va maxsus chidamlilikni rivojlantirish yo’nalishlari hisoblanadi. Shunday qilib, yuqorida bayon qilinganlarga xulosa tariqasida aytish mumkinki, umumiy chidamlilikni tarbiyalash uchun sport trenirovkasining kompleks uslublaridan foydalanish hamda chidamlilikni rivojlantirish maqsadida yugurish va suzish yoshi, tayyorgarlik darajasiga muvofiq holda vositalarni tanlash zarur tadbirlardan biri bo’lib hisoblanadi.

Adabiyotlar 1. Ахмедов . Б . А “ Жисмоний машқлар биомеханика ” ( Кундузги ва сиртқи бўлимда ўқийдиган талабалар лекциядан методик қўлланма ) Тошкент , 1990 й . 2. Ахмедов. Б.А “Велотренажерда ишлаш” Тошкент., 1990 й. 3. Алимбоев Р. “Жисмоний машқлар биомеханикаси” Тошкент, 2008 й. 4. Қурбонов Ш., Қурбонова Ш. Спорт физиологияси. Қарши “Насаф” 2001 5. Қурбонов Ш., Қурбонов А. Жисмоний машқларнинг физиологик асослари. Тошкент, 2003. 6. Содиқов Қ. Ўқувчилар физиологияси ва гигиенаси Т., “Ўқитувчи”, 1992. 7. Содиқов Қ. Оилавий ҳаёт-гигиена ва жинсий тарбия “Ўқитувчи”, 1997. 8. Алматов К.Т. Улғайиш физиологияси. М.Улуғбек номидаги УзМУ босмахонаси. Т.2004. 9. Содиқов Б.А., Қучқарова Л.С., Қурбанов Ч.Қ. “Болалар ва ўсмирлар физиологияси ва гигиенаси”. Олий ўқув юртлари учун дарслик сифатида тавсия этилган. “Ўзбекистон Миллий Энциклопедияси” давлат илмий нашриёти. Т.: 2005 й. 10. Содиқов Қ. Болалар анатомияси ва физиологияси Т. Низомий номидаги ТДПУ нашриёти. 2001 й.

O'xshashlar

Massajning-fiziologik gigiеnik asoslari

Jismoniy harakat ko’nikma va malakalarini rivojlantirishning fiziologik asoslari

Jismoniy madaniyatning fiziologik asoslari fani, vazifalari, ahamiyati va rivojlanish tarixi

Jismoniy sifatlar rivojlanishining fiziologik mexanizmlari

Tashqi muhitning alohida sharoitlarida sportchi qobiliyatini fiziologik asoslari