Individlar ekologiyasi - Ekologiya - Referatlar

Individlar ekologiyasi

Yuklangan vaqt:

14.09.2022

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

39.5 KB

Ko'chirib olish

Individlar ekologiyasi Reja: 1. Yer sayyorasida tirik organizmlarning tarqalish chegaralari. 2. Tirik organizmlarning asosiy guruhlari. O’simliklar, hayvonlar va mikroorganizmlar. 3. Hayvonlarning turlar miqdori va ularning tiplar bo’yicha taqsimlanishi. 4. Yashash muhiti va undagi omillar. Abiotik, biotik va antropogen omillar.

Biosfera. Yer sayyorasining tashqi qismlari (atmosfera, gidrosfera, litosfera) da tarqalgan va uning dastlabki holatini o’zgartirgan tirik organizmlar yashovchi qobig’i biosfera deyiladi. Biosfera havo qobig’inining pastki troposfera qismini, deyarli butun gidrosferani va litosferaning ustki qismini o’z ichiga oladi. Hozirgi vaqtda Yerda hayotning paydo bo’lganiga qariyb 2-2,5 mlrd yil bo’lgan deb hisoblashadi. Yerning suv va quruqlik qismlari o’z organizmlariga ega bo’lsa, faqat havoda hayot kechiruvchi hamda litosfera va gidrosfera bilan bog’lanmagan organizmlar umuman yo’q. Lekin shunday bo’lsa ham ayrim tirik organizmlarning vakillari havoda ma’lum vaqt davomida aktiv yoki passiv holda hayot kechirishi mumkin. Lekin ular oqibatda yer betiga yoki suvga oziqlanish uchun (dam olish va hokazolar) tushishga majburdir. Biosferaning eng ustki chegarasi 10-15 km balandlikdan iborat. Bunday balandda tirik organizmlarning ayrim vakillari, jumladan, bakteriyalar, zamburug’ sporalari, bir hujayrali hayvonlarning spora va sistalari topilgan. Aslida biosferaning maksimal eng yuqori chegarasi ozon qatlami hisoblanib, u tirik organizmlarga salbiy ta’sir etuvchi ultrabinafsha va kosmik nurlardan himoya qiladi. Ozon qatlami okean sathidan 20-50 km balandda joylashgan. Quruqlikda yashovchi organizmlar Yer sathidan havoga 50-100 m.dan balandga ko’tarilmaydi. Lekin ushbu balandlikdan yana yuqori ko’tarilgan sari organizmlar soni keskin kamaya boradi va 1 km dan so’ng ular deyarli uchramaydi. Shunday bo’lsa ham ayrim qushlarning ko’chib o’tishi 1000-3000 m balandlikda, ayrim hasharotlar shamol bilan 4-5 km balandga, Markaziy Osiyoning 4-5 km balandlikka ega bo’lgan tog’ cho’qqilarida anchagina turdagi o’simlik va hayvonlarni uchratish mumkin. Shuningdek, 8,2 km balandlikka ega bo’lgan Everest tog’ cho’qqisida Alp zog’chasi uchragan. Litosferaning 2-3 km chuqurligida joylashgan neft konlaridagi suvda mikroorganizmlar topilgan. Ko’p yillik daraxtlarning ildiz sistemasi 8-10 m. chuqurlikka yetib boradi. Ayrim kemiruvchilar (yumronqoziq va sug’ur)ning inlari 6-7 m. chuqurlikkacha tushib boradi. Termitlarniki 5-6 m, tuproq nematodalari 8

metrgacha tushib boradi. Lekin aksariyat organizmlarning turlari, asosan 1 m. gacha chuqurlikda joylashgan. Tirik organizmlarning ayrim turlari gidrosferaning maksimal chuqurligida (11 km) yashashga moslashgan. Masalan, pogonoforalar bunga misol bo’ladi. Ushbu hayvonlar 1951-56 yillarda tinch okeanining Tuskaror pastligida tashkil qilingan ekspedisiya (Zenkevich) tufayli topilgan. Gidrosferaning ancha chuqur qatlamlarida ko’pincha o’limtikxo’r, chirindixo’r (detritofag) va yirtqich organizmlar uchraydi. Suv o’simliklari va fitofag suv hayvonlarining aksariyati, asosan, 300-500 metr chuqurlikkacha tushib boradi. Lekin ayrim kuchli sho’rlangan (23-32% li tuzli) suv havzalarida organizmlar uchramaydi. Masalan, Armanistondagi tuz ko’li (32% tuz) suvida tirik organizmlar yashamaydi. Shuningdek, vodorod sulfid (H 2 S), karbonat angidrid (SO 2 ) va boshqa zaharli moddalar bilan zaharlangan suvlarda ham tirik organizmlar (Microspira bakteriyasidan tashqari) deyarli uchramaydi. Shuni alohida qayd qilish kerakki, tirik organizmlarning asosiy ko’pchiligi uchta qatlam, ya’ni atmosfera, gidrosfera va litosferalar bir-biriga tegib turadigan joyda uchraydi. Hozirgi kunda tirik organizmlarni uch olamga, ya’ni hayvonlar, o’simliklar va mikroorganizmlarga bo’lib o’rganish qabul qilingan. Ushbu organizmlar turli- tumanliligi bilan ajralib turadi. Masalan, hozirgi taxminiy hisoblarga ko’ra hayvonlarning ikki milionga yaqin turi mavjud bo’lib, ular bir hujayrali va ko’p hujayralilar kichik olamlariga ajratiladi. Bir hujayrali hayvonlarga Sarkomastigoforalar (20 ming tur), Sporalilar (4000 tur), Miksosporidiyalar (1000 tur) Mikrosporidiyalar (1000 tur), Infuzoriyalar (8000 tur) mansub bo’lsa, ko’p hujayralilarga esa G’ovaktanlilar (bulutsimonlar) (5000 tur), Kovakichlilar (bo’shliqichlilar) (9000 tur), Chuvalchanglar (55000 tur), Yumshoqtanlilar (mollyuskalar) (150000 tur), Bo’g’imoyoqlilar (1300000 tur), Ninatanlilar (6000 tur), Xordalilar (40000 tur) kiradi. Ushbu ro’yxatga yana turlari nisbatan kam bo’lgan hayvonlarni, jumladan, Xartumboshlilar, Onixoforalar, Paypaslagichlilar, Pogonoforalar, Yarimxordalilarni ham kiritish lozim. Umuman olganda, tilga olingan barcha

hayvonlar Yerda doimo bo’lib turadigan moddalar va energiya almashinuvi jarayonida faol ishtirok etishadi va ma’lum bir guruh va tipga kiruvchi turlarning moddalar va energiya almashinuvi zanjirida o’z o’rniga egadir. Biosferada tarqalgan tirik organizmlar Yer sayyorasi og’irligining 0,01% ni tashkil etsa ham ular atmosferada kislorod zahirasini saqlab turadi va tirik organizmlarning asosini tashkil etuvchi uglerod, azot va boshqa mikroelementlar bilan ta’minlab turadi. Yashash muhiti va undagi omillar Tirik organizmlarni o’rab olgan hamda ularning holati rivojlanishi, yashab qolish imkoniyati va ko’payishiga bevosita yoki bilvosita ta’sir etuvchi omillar majmui muhit deyiladi. Organizmlar uchun muhitning nafaqat ximiyaviy tarkibi, balki uning fizikaviy holati (harorat, bosim, radiasion sharoiti, zarralarning harakati, eritmalarning ionizasiyasi va boshqalar) ham katta ahamiyatga egadir. Muhit tarkibiga, shuningdek, turli-tuman tirik organizmlar va ularning bir-biri bilan bevosita yoki bilvosita o’zaro aloqalari ham kiradi. Organizmlar muhitdan zaruriy moddalarni oladi va moddalar almashinuvi natijasida hosil bo’lgan keraksiz mahsulotlarni chiqaradi. Organizmga qabul qilingan moddalar va energiya unda sarf qilinuvchi hamda tashqariga ajratiluvchi moddalar va energiya nisbati deyarli teng bo’lishi lozim. Bordi-yu ushbu nisbat buzilsa, organizm bilan muhit orasidagi tenglik buzilib, uning yashashni davom ettirishi xavf ostida qoladi. Erkin yashovchi organizmlar uchun yashash muhiti havo (troposfera), suv yoki tuproq (litosferaning uchuvchi qatlami) hisoblansa, parazitlar uchun xo’jayin tanasi hisoblanadi. Saprofit organizmlar uchun esa chirindi organik modda hisoblanadi. Ayrim nematodalar sirka kislotada bemalol yashay olsa, Psilopa chivinining lichinkalari neftda yashab, uning tarkibidagi mikroorganizmlar bilan oziqlanadi. Har xil turlar, ma’lum bir joyda yashab, muhitdan turlicha foydalanadilar yoki muhit omillariga turlicha munosabatda bo’ladilar. Ular bir-biridan oziqlanishi bilan yoki gazlar, suv va mineral moddalar almashinuvi bilan, shuningdek,

muhitdagi harorat, namlik, yorug’lik va boshqa sharoitlarda turlicha munosabatlari bilan ajralib turadi. Shu ma’noda har bir tur o’zining xususiy muhitiga ega deb aytish mumkin. Masalan, o’rmonda yashovchi va daraxtlarning kovagidagi oziqa bilan oziqlanuvchi qushlarni olish mumkin. Chipor qizilishton daraxt kovaklarida yashovchi ksilofit hasharotlarning lichinkalari, daraxt mevalari bilan; chittaklar (katta chittak Parus major) daraxt novdalaridagi hasharotlar, ularning tuxum va lichinkalari bilan; uzundumli chittak (Acredula caudata) daraxt va o’tchil o’simliklarning urug’lari bilan va nihoyat pashshatutar esa uchib yuruvchi hasharotlar (kapalak, chivinlar) bilan oziqlanadi. Yashash muhitidagi turli organizmlar ma’lum bir sharoitga yoki omilga turlicha munosabatda bo’lishini kemiruvchi hayvonlar misolida ham ko’rish mumkin. Masalan, cho’l va sahroda tarqalgan kemiruvchilardan ko’rsichqon, so’qir va sokorlar o’simliklarning ildizi, ildizpoyasi, piyozboshi va boshqa yer osti qismlari bilan oziqlansa, yumronqoziqlar o’simliklarning piyozboshi, yashil vegetativ qismlari bilan hamda hasharotlar bilan oziqlanadi. Qo’shoyoq va og’maxon (xomyak) ning ozuqasida esa hasharotlar ko’p miqdorni tashkil etadi. Ma’lum bir yashash muhitidagi turli organizmlar iqlim sharoitlariga turlicha munosabatda bo’lishi bilan ham ajralib turadi. Ko’pgina turdagi hayvonlar tabiiy yoki sun’iy inlarda yashasa, boshqalari ochiq havoda yashaydi. Ayrim turlar kunduzi faol bo’lsa, ayrimlari tunda va ayrimlari sutka davomida faol hayot kechiradi. Organizmni o’rab turuvchi muhitning hamma xossalari ham yashash uchun muhim bo’lib hisoblanavermaydi, yoki organizmga u yoki bu darajada ta’sir qilavermaydi. Lekin bir organizm uchun befarq hisoblanuvchi muhit omili boshqa bir tur uchun ma’lum darajada ahamiyatli bo’lib hisoblanadi va shu orqali birinchi organizmga ham bilvosita ta’sir ko’rsatadi. Befarq hisoblanuvchi elementlardan tashqari organizmga ta’sir etish darajasidan qat’iy nazar barcha ta’sirlovchi elementlar (omillar) muhit omillari deyiladi. Bunday omillar organizmdagi moddalar almashinuviga ta’sir etadi. Muhit omillarining har biri organizmga alohida-alohida ta’sir etmaydi, balki ular o’zaro

bog’liq holda ta’sir ko’rsatadi. Lekin ushbu bog’liqlik ma’lum bir omilning alohida ta’sir kuchini va xususiyatini rad etmaydi. Masalan, omillarning o’zaro hamkorlikda ta’sir etishini qurg’oqchilik, garmsel, yomg’ir, sovuq, bo’ron va boshqalarning ma’lum bir alohida tur ekologiyasida katta roli bor. Aslida, muhit omillarini asosiy (zaruriy), kam ahamiyatli va befarq xillarga ajratish amaliy jihatdan ahamiyatga ega, lekin ushbu xillarga bo’lish nisbiy tushunchadir. Ko’pgina fizik-kimyoviy omillar (harorat, muhit namligi, radiatsiya (nurlanish), zarrachalar harakati va boshqalar) ma’lum bir chegaragacha (doiragacha) organizmlar uchun foydali bo’ladi. Agar ma’lum bir omil foyda keltiruvchi chegarasidan o’tsa, organizmdagi jarayonlarning to’xtatishi hamda keyinchalik uning yashab qolish qobiliyatini yo’qqa chiqaradi. Ma’lum bir omilning roli uning boshqa bir ma’lum omil bilan hamkorlik qilish darajasi bilan ifodalanadi. Masalan, Janubiy hududlarda pashshalar va mayda chivinlarning sutkalik aktivligi yorug’lik rejimi bilan belgilansa, shimoliy hududlarda esa haroratning o’zgarib turishi bilan belgilanadi, chunki ushbu sovuq iqlimda havoning eng baland harorati chivinlarning rivojlanishi va hayot kechirishi uchun talab qilinadigan haroratning eng pastki nuqtasi hisoblanadi. Hozirgi vaqtda ekologik omillarni uch guruhga ajratish qabul qilingan. 1. Anorganik (abiotik) omillar. 2. Organik (biotik) omillar. 3. Antropogen omillar. Birinchi guruh - abiotik omillarga atrof-muhitning ximizmi, ya’ni atmosferaning gaz tarkibi, suv havzalarida suvning ximiyaviy tarkibi, tog’ jinslarining ximiyaviy tarkibi; muhitning fizikaviy holati va iqlim - harorat, muhit namligi, radiatsiya sharoiti, elektr holati, zichlik, bosim, yashash muhitining harakati, yer betining geomorfologik xususiyatlari va mexanik tarkibi va boshqalar kiradi. Ikkinchi guruh - b iotik omillarga bir tur individlari hamda turlararo organizmlarining o’zaro bog’liqligi va munosabatlaridan kelib chiquvchi omillar.

Uchinchi guruh - a ntropogen omillar. Inson faoliyatining organik olamga ta’siridan, ya’ni yerlarni o’zlashtirish, sanoat, transport, tabiat muhofazasi, foydali organizmlarni ekspluatatsiya qilish va zararkunanda hamda zararli turlarni yo’q qilish hamda boshqalar kiradi. Inson faoliyatining ahamiyati organik olamga ko’proq ta’sir ko’rsata berishi bilan orta boradi. Hayvonlar uchun fizik-kimyoviy omillardan tashqari, moddalar almashinuvining normal borishi uchun asosiy omillar qatoriga oziqa topishni ham kiritish lozim, chunki hayvonlar boshqa tirik organizmlar bilan oziqlanganligi tufayli ular orasidagi tur ichi va turlararo biotik omil (bog’lanishlar) ham katta ahamiyatga ega. Tur ichida va turlararo biotik omilga misol tariqasida o’lja uchun yirtqich, xo’jayin uchun parazit, raqobat, o’zaro yordam, birga yashash (kommensalizm) kabilarni aytish mumkin. Shunga binoan omillarni asosiy va ikkinchi darajali xillarga bo’lish nisbiy xarakterga egadir.

Adabiyotlar: 1. Наумов Н.П. Экология животных - М.: Высшая школа, 1963. 2. Новиков Г.А. Основы экологии, биогеоценологии и охраны природы - Л.: Изд. ЛГУ, 1960. 3. Бескровный М.А. Практикум по экологии животных. Част 1. - Харьков, Изд. Харьковского Гос.унив., 1953. 4. Рахимбеков Р.У. Отечественная экологическая школа, история её формирования и развитие. - Тошкент: Шарк, 1995. 5. Захидов Т.З., Мекленбурцев Р.Н. Природа и животный мир Средней Азии. Позвоночные животные. Т.1. - Тошкент: Укитувчи, 1969. 6. Яхонтов В.В. Экология насекомых. 2-изд., - М.: изд. Высшая школа 1969. 7. ожачников И.В. Методы исследования экологии насекомых. - М.: Высшая школа, 1961. 8. Догел В.А. Общая паразитология. - Л.: изд. ЛГУ, 1962. 9. Крашевич К.В., Тарасев В.В. Медицинская паразитология. - Москва: Изд. МГУ, 1969. 10. Ситник К.К., Браен А.В., Городеский А.В. Биосфера. Экология. Охрана природы. Справочное пособие. - Киев: Наукова думка., 1987. 11. Яблоков А.В., Остроумов С.А. Охрана живой природы. Проблемы и перспективы. - М.: Лесная промышленность, 1983. 12. Тњлаганов А.Т., Усманова А.З. Фитонематоды Узбекистана. - Тошкент: Фан, 1975. 13. Парамонов А.А. Основы фитогельминтологии. В трех томах. Т.1., - М.: Наука, 1962. 14. Очерки по истории экологии. - М.: Наука, 1970. 15. Тњхтаев А.С., Зикрияев А., Махмудов Н. Экология атамаларининг русча-њзбекча љисљача луђати. - Тошкент: Фан, 1995

O'xshashlar

Populyatiyalar ekologiyasi

Populyatsiya ekologiyasi

Inson ekologiyasi

Populyatsiya ekologiyasi

Populyatiyalar ekologiyasi