Mikroorganizmlar ishlab chiqaradigan fermentlar fermentlarni biotexnologiyada foydalanilishi va biotexnologik xususiyatlari

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

101 KB

Ko'chirib olish

Mikroorganizmlar ishlab chiqaradigan fermentlar fermentlarni biotexnologiyada foydalanilishi va biotexnologik xususiyatlari Reja: 1. Farmatsevtika sanoatida bakteriya fermentlarining foydalanishi. 2. Fermentlarning turlari xaqida ma’lumot berish. 3. Fermentlar orqali bakteriyalarni identifikatsiya qilinishi. 4. Doimiy va konstuktiv ferment turlari.

Fermentlar ya’ni enzimlar deb atalgan murakkab organik katalizatorlar turli- tuman moddalar almashinuvidan sodir bo’ladigan bioximiyaviy jarayonlarni jadallashtiradi. Tirik organizmlar tarkibida fermentlar borligini birinchi bo’lib rus olimi G. N. Kirxgof (1814) anikdagan. U arpa maysasidan ajratib olingan modda ta’sirida kraxmal parchalanganligini kuzatib, uni a m i l a z a deb atagan. Peyen ham (1833) arpa maysasidan kraxmalni shakargacha parchalaydigan modda ajratib olib, uni emirilish ma’nosidad i a s t a z a deb atagan. SHvan (1836) oshkozon shirasidan ajratib olingan fermentga p e p s i n, A. YA. Danilevskiy (1862), oshqozon osti bezidan ajratilgan suyuqlikka t r i p s i n deb nom bergan. I. P. Pavlov (1877) fermentlar oksil tabiatli birikmalardir degan edi. Uning aytishicha, «... ular ximiyaviy jarayonlarni idora kilishi natijasida hayot paydo buladi, ya’ni ular to’la ma’noda xayotni kuzratuvchilar xisoblanadi». Tirik mavjudotlar xayotida fermentlar naqadar muxim funksiya bajarganligini I. P. Pavlov so’zlari to‘liq tasdiqlaydi. Fermentlar maxsus birikmalar ekanligini R. Vilshtetter (1928) tasdiqlagan. Fermentlar oqsil tabiatli birikmalar ekanligini D. Samner (1926) soya o’simligi hakidan mochevinani parchalaydigan, kristall shaklidagi ureza fermentini ajratib olgan. Ayni vaqtda yuzdan ortiq ferment kristall shaklida ekanligi aniqlandi. Fermentlar ya’ni organik katalizatorlar, maydalangan temir, platina, nikel, palladiy kabi anorganik katalizatorlardan tubandagi belgilari bilan farq qiladi: 1. Har bir ferment o‘ziga xos xususiyatga ega bulib, ma’lum bir moddaga ta’sir etadi va uning bir shakldan ikkinchi shaklga o‘tishini jadallashtiradi. Saxaraza, maltaza va laktaza fermentlari ham absolyut o‘ziga xos fermentlar hisoblanadi. Lipaza fermenta esa faqat efir borlarini uzishda ishtirok etadi. Ba’zi fermentlar. jumladan, peroksidaza bir necha xil peroksidlarning, shu jumladan, vodorod peroksidning parchalanishini ham jadallashtiradi. 2. Fermentlar anorganik katalizatorlarga nisbatan juda aktiv bo‘lishi bilan birga ularning ishlashi uchun yuqori temperatura talab qilinmaydi. Ko‘pchilik fermentlar aktiv ishlashi uchun temperatura 35—38°S oraligida bo‘lishi kerak.

3. Fermentlarning mikdori kam bo‘lishiga qaramay, ular ishtirokida parchalanadigan moddalarning miqdori ancha ko‘p bo‘ladi. Masalan, 1 g saxaraza fermenta 48 soatda 1 t shakarni fruktoza va glyukozaga parchalaydi. O‘zida 1 atom temir saqlagan katalaza fermenti 1 minutda 5 000 000 molekula vodorod peroksidni suv va kislorodga parchalaydi: Oshqozonda ishlab chitsariladigan pepsin fermentining 2 grami 2 soat davomida 100 kg pishirilgan tuxum oqsilini parchalasa, oshkozon osti bezi ishtirokida ishlab chiqarilgan 1,6 g amilaza fermenti 1 kecha-kunduzda 175 kg kraxmalni parchalaydi. 4. Xujayra ichidagi fermentlar miqdori va turi juda ko‘p. SHunga qaramay, ular bir-biri bilan qat’iy munosabatda bo‘ lib, har qaysi ferment o‘ziga xos funksiya bajarishn bilan birga bir ferment ikkinchi ferment uchun zarur substrat — mahsulot tayyorlab beradi. Masalan, amilaza fermenti krax malni maltozagacha parchalab, maltaza fermenti uchun za rur bo‘lgan maltoza disaxaridni etkazib turadi. Maltaza fermenti maltozani ikki molekula glyukozaga parchalaydi. Glyukozani pirouzum kislotagacha o‘zgarib borishida 11 xil ferment ishtirok etadi. YUqorida aytganlardan ma’lumki, hujayra ichidagi bioximiyaviy jarayonlar izchillik bilan davom etar ekan. 5. fermentlar anorganik katalizatorlarga nisbatan juda murakkab tuzilgan. Masalan, oksil polipeptidlarni parchalovchi xemotripsin 246 dona aminokislota molekulalaridan tashkil topgan. Anorganik katalizatorlar katalizlanuvchi (parchalanuvchi) moddaga tez va bir vaqtda ta’sir etib, uni oddiy moddalarga aylantirsa, fermentlar organik moddalarga ma’lum bir tartibda va izchillik bilan ta’sir etib, ularning parchalanishini jadallashtiradi. Oddiy ximiyaviy reaksiyani tezlashtirishda temperatura, bosim va anorganik katalizatorlar qo‘llaniladi. Bunday reaksiyalarda A moddasi B moddasiga to‘g‘ridan-to‘g‘ri qo‘shilib, reaksiya quyidagicha bo‘ladi: A + B anorganik -AB. Tirik organizmlarda sodir bo‘ladigan bioximiyaviy jarayonlar maxsus biologik katalizatorlar — fermentlar aktivligida yuzaga keladi. Fermentlar ishtirokida

biologik jarayonlar ma’lum izchillikda va bir necha bosqichlardan tashkil topganligi bilan oddiy ximiyaviy reaksiyalardan keskin ajralib turadi. Fermentativ reaksiyalarning birinchi bosqichida ferment reaksiyaga kiruvchi moddaga qo‘shilib, uni aktivlashtirgach, ya’ni birikkach, kompleks birikma hosil qilinadi: A+F->AF. Ikkinchi bosqichda ferment ishtirokida aktivlashgan modda ikkinchi moddaga borib qo‘shiladi: AF + B->AFB. Uchinchi bosqichda hosil bo‘lgan kompleks birikmadan ferment ajralib, mustaqilligini tiklaydi va yangi reaksiyalarning o‘tishini aktivlashtiradi: Xar qanday bioximiyaviy yoki ximiyaviy reaksiyalarning o‘tishida reaksiyaga kirishuvchi moddalarning o‘z energiyasi bo‘ladi. Lekin shunday energiya etarli darajada bo‘lmaganligidan u yoki bu hujayrada reaksiyalar sodir bo‘la olmaydi. Demak, reaksiya sodir bo‘lishi uchun qo‘shimcha energiya talab eti-ladi. SHu qo‘shimcha energiyaga aktivlashtiruvchi kuch deyilib, u E harfi bilan ifodalanadi. Fermentlar yordamida sodir bo‘ladigan reaksiyalarning o‘tishi uchun sarf bo‘ladigan aktivlashtiruvchi kuch (energiya) katalizatorsiz yoki anorganik katalizatorlar bilan o‘tganligiga nisbatan kam talab qilinganligi kuzatiladi. Fermentlarning faoliyati SN guruhi va Mp, Do, So kabi elementlar ta’sirida jadallashadi. Bular aktivatorlar deb ataladi. Biroq oqsillarni koagullaydigan birikmalar ta’sirida fermentlar inaktivlashadi. Bunday birikmalar i n g i b i to r l a r deyiladi. Ingibitorlarga qalay, simob va boshka og‘ir metall tuzlari va tannin misol bo‘ladi. O‘zida temir va mis tutuvchi fermentlar uchun sianid kislota (NS№) ingibitor hisoblansa, Mg tutuvchi fermentlar ftor ioni ta’sirida inaktivlashadi. Fermentlarning jadallashishi tashqi muhit omillari, aktivatorlar va ingibitrrlar ta’siridan tashqari, hujayra sitoplazmasi kolloidlarining holatiga ham bog‘lik,. Akademik A. I. Oparin ma’lumotiga ko‘ra fermentlar sitoplazma kolloidlariga adsorbsilangay holda bo‘lsa, hujayrada sintez, sitoplazma kolloidlaridan bo‘shagan holda bo‘lsa, gidroliz jarayonlari jadallashib, murakkab moddalar parchalanadi. SHularni hisobga olib, A. I. Oparin, A. L. Kursanov va boshqalar fermentlar jadalligini o‘rganishda hujayraning tabiiy holatini ta’minlash zarurligini

aytib o‘tdilar. Bu sohada akademik A. L. Kursanov ishlab chiqqan vakuum infiltratsiya usuli keng qo‘ullanilmoqda. Tirik organizmlardagi fermentlar ikkita katta guruxga bo‘linadi: I. Bir komponentli fermentlar. Bu guruxga kirgan. fermentlar sof oqsil molekulalaridan iborat. Ularning aktiv guruhi vazifasini oqsil molekulasining ayrim borlari bajaradi. Masalan, pepsin fermentining aktiv guruhi tirozin aminokislotasi tarkibidagi fenol qismidir. P. Ikki komponentli fermentlar ikki xil birikmadan tuzilgan. Ularning biri apoferment (feron yoki apoenzim) deyilib, u fermentning aktiv guruhini o‘zida saqlaydigan o‘ziga xos oqsil molekulasidir. Ikkinchi qismi esa koferment (agon yoki koenzim) deyilib, u fermentning aktiv guruhini tashkil etadi. Ikki komponentli fermentlarning aktiv guruxdda vitaminlar qatnashadi. Ikki komponentli fermentlar normal ishlashi uchun apoferment bilan koferment qismlari uzvyy boglangan bo‘lishi kerak. Fermentlar mitoxondriy, ribosoma, plastidlarda va hujayraning boshqa organoidlarida joylashgan bo‘lsada boshqa xillari sitoplazmada tarqalgan. Hozirgi ma’lumotlarga ko‘ra, tirik organizmlar tarkibida mavjud bo‘lgan fermentlar soni 2 mingdan ortik, ekanligi aniqlangan. Fermentlarni nomlashda substrat, koferment va ferment qaysi guruxga kirganligi hisobga olinib, oxiriga «aza» qo‘shimchasi qo‘shiladi. Masalan, etil spirtli bijgishda ishtirok etadigan degidrogenaza fermenti alkogoldegidrogenaza deb ataladi. Bundan tashqari faqat substrat nami oxirida «aza» qo‘shimchasi ko‘p fermentlar uchun ishlatidadi. Masalan, sellyulozani parchalovchi ferment 1,4- glyukon-4 gdyukongidrolaza deyilmasdan, soddaroq qilib, sellyulaza deb ataladi. 1962 yildagi Xalqaro fermentlar kongressi yakunlariga asoslanib, fermentlar olti katta guruxga bulinadi. 1. Oksidoreduktozalar - bu guruhga kirgan fermentlar nafas olish va bijrish jarayonlarida sodir bo‘ladigan biologik oksidlanish-qaytarshshsh reaksiyalarini jadallashtiradi. Bu fermentlar guruxiga anaerob sharoitda organik birikmalar tarkibidan vodorod va elektronni ajratib oluvchi degidrogenazalar, vodorod va

elektronlarni bir birikmadan ikkinchi birikmaga o‘kazuvchi flavin, sitoxrom, sitoxromoksidaza va peroksidaza fermentlari kiadi. a) degidrogenazalarning aktiv guruhini nikoti-namidadenindinukleotid (NAD) yoki nikotinamidadenindi-nukleotidfosfat (NADF) tashkil etadi. Fermentlarning nikotina midadenindinukleotid (NAD) aktiv guruhi ikki qismdan iborat: birinchi qism fosfat kislota qoldig‘i bilan qo‘shilgan nikotin kislota amidi (RR vitamini), ikkinchi qism adenil kislotadir. Degidrogenezalar 200 ga yaqin bo‘lib, ularning aktiv guruxi NAD yoki NADF dan tashkil topgan bo‘lsada, shu aktiv guruxlarni o‘ziga borlagan oqsil tabiati xilma-xilligi bilan bir-biridan keskin farq kiladi. Uzida aktiv gurux saklagan oksillarning molekulasi turli-tuman bulganligidan har qaysi ferment ma’lum bir birikmaga o‘z ta’sirini ko‘rsatadi. Masalan, sut kislotaga—laktatdegidrogenaza, olma kislotaga— malatdegidrogenaza, izolimon kislotaga—izotsitratdegidrogenaza, glutamin kislotaga—glutamindegidrogenaza, glitserin-fosfatga— glitserofosfatdegidrogenaza, glyukozaga glyukozob fosfat degidrogenaza, turli aldegidlarga — aldegiddegidrogenazalar deyiladi. Degidrogenazalar barcha hayvon, o‘simlik va mikroorganizm-lar hujayrasida uchrab, oksidlanuvchi organik moddalar tarkibidagi vodorod va elektronlarni ajratib olib, o‘ziga bog‘laydi. Flavin fermentlar (flavoproteidlar) ham ikki komponentli fermentlar qatoriga kiradi va har qaysi ferment maxeus ok.sil va aktiv guruxdan (V 2 vitamindan) tashkil topgan. Flavin fermentlarining ba’zilari flavinmononukleotid (FMN), boshqalari flavinadenindinukleotid (FAD) deb atalgan aktiv guruxni uzida saqlaydi. Ular ximiyaviy tuzilishiga ko‘ra bir-biridan ancha farq qiladi. Masalan, flavinmononukleotid tarkibida riboflavin - V 2 vitamin fosfat kislota qoldig‘i bilan birikkan. Havodan qabul qilingan kislorodni aktiv holatga olib kelishda zarur bulgan elektronlarni etkazib berishda sitoxrom deb atalgan birikmalar borligini Angliyalik olim D. Keylin (1933) anikladi. Sitoxromlar bir necha xil bulsada, hozircha «v», «s»„ «a» va sitoxromoksidaza fermenti ancha chuqur o‘rganilgan. Xar kaysi sitoxrom maxsus oqsil va o‘zida

temir elementini saklagan (temir porfirini) aktiv guruxddan tashkil topganligidan, ular ham ikki komponentli fermentlar guruxnga mansub. Sitoxromlar va sitoxromoksidaza fermenti tarkibidagit temir elementi elektron qabul qilsa qaytarilgan, yo‘qotsa oksidlangan holatga o‘tadi. Jumladan, 3 valentli temir (Re+++) ioni elektronni qabul qilsa, 2 valentli temir ioni (Re++) gacha qaytariladi. Agar 2 valentli temir Re++ ioni o‘zidagi elektronni yo‘qotsa, 3 valentli temir Re+++ ionigacha oksidlanadi. YUqorida ko‘rsatib o‘tilgan oksidlanish-qaytarilish reaksiyalarining tirik organizmda sodir bo‘lib turishi moddalar almashinuvi jarayonlarining izchillik bilan borishini va ma’lum bir tartibga bo‘ysunganligini tasdiqlaydi. Peroksidaza fermenti turli-tuman organik birikmalarning vodorod peroksid ishtirokida quyidagi formulaga muvofiq oksidlanishini jadallashtiradi: peroksidaza AN 2 + N 2 0 2 ---------------► A + 2N a O Bulardan tashqari, oksidlanish-kaytarilish reaksiyalarida ferredoksin kabi fermentlar ishtirok etadi. Ular Sa, M&, Re, Si, So, Mp va 2p elementlaridan birini saklagan metallorganik birikmalardir. g) oksidazalar va oksigenezalar. Oksidazalar o‘ziga qabul kilib olgan vodorodni bevosita kislorodga etkazib berish xususiyatiga ega. Ularga usimlik va zambururlarda keng tarqalgan polifenoloksidazani misol qilib keltirish mumkin. Bu fermentlar fenollar (gidroxinon, pirokatexin, pirogallol) tarkibidagi elektron va protonlarni ajratib olib, kislorodga etkazib beradi. Polifenol birikmalarining oksidlanishi natijasida xinon va qoramtir rangli boshqa birikmalar ham hosil bo‘ladi. Olma, kartoshkani kesganda ma’lum vaqtdan keyin shu joyning qoramtir rangga kirishi polifenoloksidazaning faoliyatiga borliq. Tirozinaza fermenti ta’sirnda oksidlangan tirozin aminokislotasi melanin degan koramtir moddaga aylanadi. Organik moddalarga kislorodni bevosita boglovchi ba’zi fermentlar oksigenezalar deb ataladi. Gidrolazalar deyarli hammasi bir komponentli fermentlar bo‘lib, oddiy oqsillar - proteinlar guruhiga kiradi. Bu fermentlarning prostetik aktiv guruhi

vazifasini oqsil molekulasining yon zanjiridagi ON, 5N, SNO va boshqa bog‘lar bajaradi. Gidrolazalar murakkab uglevod, disaxarid, yog‘ va oqsillarning parchalanishini jadallashtiradi. Gidroliz jarayonlari suv ishtirokida sodir buo‘ladi. Gidrolaza fermentlari bir necha guruhga bo‘linadi: 1. Murakkab efirlarning gidroliz reaksiyalarini tezlashtiradigan esterazalar parchalanuvchi moddalar tabiatiga kura 3 guruhga bo‘linadi: a) karboesteraza fermentlaridan lipaza tubandagi reaksiyaga muvofiq moylarni glitserin va moy kislotalarga parchalaydi:- SN 2 — o-OS-K 1 SN — ON .1 litsaza SN-O—OS—K ya +ZN ya O —------> SN — ON + ZKSOON + ferment I | SN 2 — O — OS — YA 3 SN 2 — ON moy kislotalari triglitserid . glitserin b) fosfoesteraza, ya’ni fosfotazalar fosforli efirlar tarkibidagi fosfat kislota" KOLDIRINING ajralishini jadallashtiradi. Bu guruhga dezoksiribonukleaza (DNK-aza) va ribonukleaza (RNKaza) fermentlari kiradi. v) sulfoesterazalar, ya’ni sulfatazalar oltingugurtli efir birikmalaridan sulfat kislota qoldig‘ini ajratuvchilardir. 2. Glyukozidazalar, ya’ni karbogidrolazalar uglevodlarning gidrolizlanishida ishtirok etadi: a) sellyulaza - sitaza fermenti sellyullozani sellobioza disaxaridgacha parchalaydi. Hosil bo‘lgan disaxarid sellobiaza fermenti ishtirokida 2 molekula glyukozagacha parchalanadi. b) amilaza — diastaza fermenti kraxmalni maltozagacha, maltoza esa maltaza ishtirokida glyukozagacha parchalanadi. v) saxaraza fermenti shakarqamish va kandlavlagi shakarining glyukoza va fruktozaga parchalanishini jadallashtiradi.

g) pektina va — pektinesteraza fermentlari pektin birikmalarining parchalanishini tezlashtiradi. Ammo mevalar etilishida erimaydigan pektin birikmalarining eruvchan pektinga aylanishida fermentlar ishtirok etganligi xaligacha ma’lum emas. 3. Amidazalar amidlarning suv, ammiak va aminokislotalarga parchalanishini ta’minlovchi fermentlardir: a) u r e a z a mochevinani karbonat angidrid va ammiakkacha parchalaydi: 4. Peptidazalar oqsil va polipeptid molekulalaridagi peptid bog‘larning ajralishini jadallashtiruvchi fermentlardir. Oksil molekulalari markazida joylashgan peptid borlarning uzilishida ishtirok etgan pepsin, tripsin, ximotripsin va papayotin kabi fermentlar endopeptidlar deb ataladi. Karboksipeptidaza, aminopeptidaza, dipeptidaza va ba’zi katepsinlar oqsil molekulalari zanjirining oxirida joylashgan peptid boglargagina ta’sir etadiganlar ekzopeptidazalar deb ataladi. Transferazalar bir organik birikma tarkibidagi ayrim, radikallarni, ma’lum bog‘larni, molekula bo‘laklarini ajratish yoki butun bir molekulani ikkinchi organik moddaga o‘tkazish va qo‘shish vazifasini bajaradi. Masalan, metil- transferaza metil [SN 3 )guruxlarini bir birikmadan ikkinchi birikmaga olib borib borlaydi: IV. Liazalar (ajratuvchi-parchalovchi fermentlar). Liazalar organik birikmalar tarkibidagi ayrim guruhlarning ajralish jarayonini jadallashtiradi. Ular 2 bogli birikmalarga boshqa turli modda molekulalarining ayrim radikallarini yoki guruhlarini borlashda ishtirok etadi. a) karbon-karbonliaza birikmalardagi S0 2 guruhni ajratib olishda yoki qo‘shishda ishtirok etadi. b) aldolaza nafas olish va bijg‘ish jarayonlarida muhim o‘rin egallaydi. a) fumaratgidrataza (fumaraza) olma kyslotadan suv molekulalaryni ajratib olib, fumarat kislota hosil bo‘lishini jadallashtiradi. V. Ligazalar (sintetazalar)

Ligaza yoki sintetaza deb atalgan fermentlar oddiy organik birikmalar hisobiga murakkab organik birikmalarning sintezlanishini tezlashtiradi. Sintez jarayonlari ATF molekulalari tarkibidagi energiya hisobiga sodir bo‘ladi. VI. Izomerazalar Izomerazalar organik moddalariing turli-tuman izomerlari hosil bo‘lishini jadallashtiradi. O‘simliklar tanasidati uglevodlarning umumiy miqdori quruq massasining 50% ini tashkil etadi va oziq modda bo‘lishi bilan birga o‘simliklar-hujayrasining tuzilishida ishtirok etadi. Uglevodlar uglerod, kislorod va vodoroddanil topgan bo‘lib, uch guruhga bo‘linadi: 1. Oddiy uglevodlar — monosaxaridlar. 2. Oligosaxaridlar — birinchi darajali polisaxaridlar. 3. Polisaxaridlar — murakkab uglevodlar. Oddiy uglevodlarga 3 uglerodli triozalardan glitserin aldegid va dioksiatsetonni, 5 uglerodli pentozalardan ksiloza, arabinoza, riboza va dezoksiribozani; 6 uglerodli, ya’ni geksozalardan glyukoza, fruktoza, galaktoza, sarboza, mannozalarni misol k.ilib kursatish mumkin. Monosaxaridlar tarkibida SNON, SN 3 ON guruxlar borligidan ular suvda erish va kristallanish xususiyatiga ega. Oligosaxaridlar, ya’ni birinchi darajali murakkab-uglevodlar guruhiga saxaroza, maltoza, sellobioza laktoza shakarlari kiradi, ularning umumiy formulasi S^NzgO. Saxaroza glyukoza va fruktoza molekulalaridan tashkil topgan bo‘lsa, laktoza tarkibida galaktoza va glyukoza monosaxaridlari bo‘ladi. Maltoza va sellobioza disaxaridlari ikkk molekula glyukozaning qo‘shilishidan hosil bo‘ladi. Saxaroza o‘simliklar to‘qimasida ko‘p uchraydi. Qandlavlagi va shakarqamish tarkibida saxaroza miqdori 20—25% ga etadi Kraxmalning parchalanishidan maltoza hosil bo‘ladi. Sellobioza kletchatkani hosil qilishda ishtirok etadi. Laktoza sut tarkibida ko‘p bo‘ladi.

Oligosaxaridlarga chigit va evkalipt daraxti tarkibida uchraydigan trisaxarid — rafinoza kiradi. Rafinoza fruktoza, glyukoza va galaktoza monosaxaridlarining qo‘shilishidan hosil bo‘ladi. Glyukoza, galaktoza va ikki molekula fruktoza qo‘shilishidan staxioza tetrasaxarid hosil bo‘ladi. Staxioza soya, yasmiq kabi o‘simliklar tarkibida uchraydi. - Polisaxaridlar — murakkab u g l e vo d l a r g a kraxmal, sellyuloza, gemitsellyuloza, agar-agar va pektin moddalar misol bo‘ladi. O‘simliklar to‘qimasidagi kraxmal zahira modda bo‘lib, u har xil donachalar shaklida uchraydi, kraxmal yod ta’sirida ko‘karadi. Kraxmal amiloza va amilopektin deb ataladigan moddalardan tashkil topgan. Amiloza issiq suvda eriydi va yod ta’sirida ko‘karadi. Amilopektin esa issiq suvda erimaydi, yod ta’sirida qizilbinafsha rangga kiradi, glyukoza molekulalari 84-rasmdagidek tarmoqlanib ketgan. Kraxmal tarkibidagi amilopektin miqdori 80—90% ga etadi, qolgan 10— 20% i amilozaga to‘g‘ri keladi. Kraxmal amilaza fermenta ta’sirida maltozagacha parchalanadi. Sel l yul o z a tarkibidagi glyukoza molekulalarining soni 10 000—12 000 donagacha etadi. Paxta tolasining 90% i va yog‘och poyasining 50—70% i sellyuloza molekulasidan tashkil topgan. Sellyuloza inson organizmida hazm bo‘lmaydi. Lekin kavsh qaytaruvchi hayvonlarning oshqozonida yashovchi bakteriyalar ishlab chiqaradigan sitaza fermenti ta’sirida parchalanadi. Gidroliz jarayonida hosil bo‘lgan di- va- monosaxaridlarni hayvonlar o‘zlashtiradi. Inulin ham polisaxaridlar qatoriga kiradi, u kartoshkagul (12%), sachratqi ildizida (10%), topinambur va ko‘k-sagiz kabi o‘simliklar tarkibida uchraydi. Inulin fruktoza molekulalaridan tashkil topgan. Lishayniklarda glyukoza molekulalaridan tashkil topgan lixenin polisaxarid uchraydi. Gemitsellyuloza palma, xurmo, kofe urug‘ida uchraydi. U mannoza, arabinoza, ksiloza va galaktoza monosaxaridlaridan tashkil topgan.

Murakkab uglevodlarga kirgan agar-agar galaktoza molekulalari qoldig‘idan iborat, uning tarkibida sulfat kislota ham uchraydi. Bu modda suv o‘simliklaridan olinadi va konditer sanoatida, mikrobiologiyada ko‘p ishlatiladi. Pektin o‘simliklar mevasida, poyasida, tugunaklarida uchraydi. Pektin xujayralarni birbiriga yopishtirib turishga xizmat qiladi. U konditer sanoatida marmelad va pastila tayyorlashda ishlatiladi. Elim va shilimshiqlar. Olcha va olxo‘ri kabi o‘simliklar tanasi shikastlanganda galaktoza, mannoza, arabinoza, ksiloza va glyukon kislotalardan tashkil topgan elim ajraladi. Zirir va javdar donini ivitganda shilimshiq modda ajralib chiqadi, uning tarkibida 90% gacha pentoza, ya’ni o‘zida besh atom uglerod saqlagan monosaxaridlar bo‘ladi. Fotosintez jarayonida hosil bo‘lgan monosaxaridlardan keelajakda disaxaridlar, polisaxaridlar, organik kislotalar, aminokislotalar, yog‘lar, oqsillar, vitaminlar, gormonlar alkoloidlar, oshlovchi moddalar kabi birikmalar sintezlanadi. Suvda erimaydigan yog‘lar va yog‘simon organik moddalar lipoidlar degan umumiy nom bilan ataladi. Lipoidlar organik erituvchilarda — efir, benzin, benzol va atsetonda osonlik bilan eriydi. Ular ximiyaviy tuzilishiga va tabiatiga ko‘ra bir necha guruhga bo‘linadi. 1. Moylar. O‘simliklar turiga qarab, tarkibidagi moy mikdori har xil ekanligini quyidagi jadvaldan ko‘rish mumkin. YOG‘ molekulasi 3 atomli spirt-glitserin bilan (tenglamadagidek) yog‘ kislotalarining qo‘shilishidan hosil bo‘ladi Linol va linolen yog‘ kislotalari inson va hayvonlar organizmida sintezlanmaganligidan ular vitamin qatoriga qo‘shiladi. Glitseringa qo‘shilgan yog‘ kislotalarining turiga ko‘ra turli-tuman yog‘lar sintezlanadi. Masalan, kanakunjut moyi tarkibida 80% ritsinol, xontal va raps moyida eruk moy kislotasining miqdori 55% ga borib qoladi. Tubandagi jadvalda - o‘simliklar tarkibidagi moy kislotalar miqdori keltiriladi. Suyuq moylar tarkibida to‘yingan moy kislotalarga nisbatan to‘yinmagan yog‘ kislotalari ustun turadi va aksincha qattiq yog‘larda to‘yingan

yog‘ kislotalari, to‘yinmagan yog‘ kislotalaridan bir necha foizga ortiq ekanligi ko‘rinadi. Moy tarkibida 1-2% chamasida erkin moy kislotalari, 1-2% fosfotidlar, 0,3-0,5% sterinlar va vitaminlar uchraydi. Moylarning sarg‘ish rangda bo‘lishi karotinoidlarga, nasha moyining yashil rangda bo‘lishi xlorofill molekulalariga bog‘liq. Moylar o‘simlik va hayvonot olamining hayot jarayonida energetik modda sifatida sarflanadi. Boshqa organik moddalarga nisbatan moylar energiyaga boy bo‘lganligidan, ko‘pchilik (90%) o‘simliklar urug‘ida asosiy zahira birikma sifatida tuplanadi. Darhaqiqat; 1 g moy oksidlanganda 9,3 kkal energiya hosil bo‘lsa, 1 g shakar yoki oqsil oksidlanganda ajralib chiqqan energiya 4,1 kkal dan ort-maydi. To‘yinmagan yog‘ kislotalaridagi qo‘sh bog‘lamlarning kislorod bilan oksidlanishi natijasida aldegid va yog‘ kislotalari to‘planishi tufayli yog‘lar eskirib yokimsiz hidli bo‘lib qoladi. YOg‘lar tarkibida SN 3 SN 2 SN guruhlari ko‘pligidan ular suvda erimaydi, suvda aralashtirilganda emulsiya hosil qiladi. YOg‘larga ishqor yoki kislota ta’sir ettirilganda sovunlanish reaksiyasi tufayli suv ishtirokida glitserin va yog‘ kislotalariga yoki uning tuzlariga gidrolizlanadi. 1 g moy tarkibidagi erkin yoki glitserin bilan bog‘langan moy kislotalarini neytrallash uchun sarf bo‘lgan KON miqdori (mg hisobida) sovunlanish soni deb ataladi. 1 g moy tarkibidagi erkin moy kislotalarini neytrallash uchun sarflangan KON miqdori moyning kislotalik soni deyiladi. 100 g moy tomonidan bog‘langan yod miqdoriga (g hisobida) yod soni deyiladi. Bu ko‘rsatkich vositasida yog‘ tarkibidagi qo‘sh bog‘larning ko‘p-ozligi aniqdanadi. Tarkibida qo‘sh bog‘li to‘yiymagan yog‘ kislotalarini saqlagan yog‘lar lak, bo‘yoq va alifmoy ishlab chiqdrishda keng qo‘llaniladi. 2. Fosfatidlar hosil bo‘lishida yog‘ kislotalar bilan birga glitserinning bitta vodorodi fosfat kislota QOLDIG‘I bilan o‘rin almashtiradi. Fosfatidlar sintezlanishida glyukoza, galaktoza va pentoza xam ishtirok etadi. Fosfatidlar oddiy oqsillar bilan qo‘shilib, lipoproteid deb ataladigan murakkab oqsillar qosil

qiladi. Lipoproteidlar magiz, plas- ch ■ tida, mitoxondriy va ribosomalar tarkibida asosiy o‘rinni egallaydi. Fosfatidlarning oz yoki ko‘p bo‘lishi o‘simlikning turiga bog‘liq ekanligi quyidagi jadval ma’lumotlaridan ko‘rinadi. Tarkibida letsitin yoki kefalin saqlagan fosfolipidlar oqsillar bilan birikib lipoproteidlarning sintezlanishini ta’minlaydi. Hosil bo‘lgan lipoproteidlar sitoplazma va membranalarning tiklanishida ma’sul birikmalardir. Fosfolipidlar tarkibida letsitin va kefalindan tashqari soya urug‘ida mioinozit, makkajo‘xori donida serebran degan moddalar borligi aniqdangan. 3. YOg‘larda eriydigan karotinoidlar. Bu guruhga kirgan birikmalar faqat organik erituvchi (spirt, benzin, benzol) larda eriydi. Masalan, xlorofill xlorofillindikarbon kislotaga fitol va metil spirt qo‘shilishidan hosil bo‘ladi. Bu sigment murakkab efirlar guruhiga kiradi. Xlorofilldan tashqari, bu guruhga ksantofill, karotin va pomidorga rang beruvchi likopin pigmentlari ham kiradi. 4. Steroid va sterollar govori. Molekulali siklik spirtlar bilan yog‘ kislotalarining birikishidan hosil bo‘ladi. Sterollar oqsillar bilan birikib, sitoplazma tarkibida uchraydigan kompleks moddalarni hosil qiladi. Masalan, ergosterol birikmasi ultrabinafsha nur ta’sirida 0 2 vitamin hosil qilishda ishtirok etadi. Sterollar makkajo‘xori, bug‘doy va sholi donining murtagida va turushlar tarkibida ko‘p uchraydi. Bu birikmalar sovunlanish reaksiyasiga kirishmagani sababli ularni boshqa lipoid birikmalardan ajratib olishda sovunlanish reaksiyasidan foydalaniladi. YOg‘lar hosil bo‘lishida oddiy uglevodlar muhim ahamiyatga ega ekanligi ustida S. L. Ivanov tadqiqot ishi olib borgan. Uning ma’lumotiga ko‘ra, urug‘ rivojlanishining dastlabki bosqichida tarkibida eruvchan shakarlar va azotsiz moddalar ko‘p bo‘lib, urug‘ etilish davrida ularning miqdori keskin kamayib, uning hisobiga yog‘glar hosil bo‘ladi. Bunday holatni etilayotgan kanakunjut urug‘i misolida ko‘rish mumkin. SHakar hisobiga yog‘ning sintezlanishi o‘rmon yong‘og‘iining etilish jarayonida sodir bo‘lganligi quyidagi jadval dalillaridan ko‘rinadi. Kanakunjut urug‘ini tekshirib olingan ma’lumotlar yog‘ hosil

bo‘lishidagi asosiy mahsulot shakar ekanligini yaqqol isbotlaydi. YAqin yillarda tarkibida nishonlangan uglerod (S 14 ) atomlari saqlagan shakarlar ishlatilgan vaqd ham ular hisobiga yog‘ hosil bo‘lishi to‘la tasdiqlanadi. SHakarlar murakkab fermentlar ishtirokida ketma-ket va izchillik bilan o‘zgarishi natijasida yog‘ kislotalar va glitserin sintezlanadi. YOG‘ kislotalar bilan reaksiyaga kirishgan glitserin hisobiga quyidagi oddiy sxema asosida yog‘lar hosil bo‘ladi: 188 larning unish vaqtida tajriba o‘tkaziladi. Unayotgan urug‘ tarkibidagi yog‘ miqdorining kamayib borishini muallif chigit ustida, Myuns ko‘knor ustida tajriba o‘tkazganlar. Muallif dalillariga ko‘ra, ungan chigit mag‘gzi tarkibidagi yog‘ miqdori quruq massasining 20% ini tashkil etgan bo‘lsa, 3 kun o‘tgach mag‘iz tarkibida qolgan yog‘ miqdori 17,1% Tirik mavjudotlar tarkibidagi organik birikmalarning ximiyaviy jihatdan eng murakkabi va biologik eng muhimi oqsillardir, ular hayvonlar va o‘simliklar to‘qimasida minglab, millionlab bo‘lib, oqsil: S, N, O, N. R, 5 elementlaridan tashkil topgan. Tirik mavjudotlar tarkibidagi aminokislotalar soni 100 dan ortiq bo‘lib, oqsil hosil bo‘lishida shulardan 20 xil kislota ishtirok etadi. Hujayraning sitoplazmasi va boshqa organoidlari tarkibida oqsil asosiy o‘rinni egallaydi. G. I. Mulder (1838) oqsillarga proteinlar degan nom berib, ularning muhim aqamiyatga ega ekanligini ta’kidlagan. O‘simliklar turiga qarab oqsil birikmalarining miqdori oqsil molekulasi turli-tuman aminokislotalar kombinaiyasidan tashkil topgan bo‘lib, bir aminokislotaning SOON ruhi ikkinchi aminokislotaning GSHg guruhi bilan reaksiyaga kirishi tufayli tubandagi reaksiya asosida peptid (SO—KN) yog‘lar hosil bo‘ladi: Ikkita aminokislotaning birikishidan hosil bo‘lgan birikma — di peptid glitsilalanin deb ataladi. E. Fisher va uning shogirdi E. Abdergalden 18—19 ta aminokislotani bir- biriga qo‘shish natijasida oqsillarga yaqin bo‘lgan polipeptid-pepton hosil qilgan. Oqsil molekulalari hosil bo‘lishida juda ko‘p aminokislotalar qatnashadi. Ulardan leysin, izoleysin, lizin, metionin, tirozin, triptofan, fenilalanin, valin,

$norvalin va arginin kabi aminokislotalar inson va hayvonlarda sintez qilinmaganligi sababli ular tayyor holda o‘simliklardan qabul qilinadi. Aminokislotalarning ximiyaviy tuzilishi diqqat bilan kuzatilsa, ularda kislota (SOON) va ishqoriy (GSH 2 ) guruhlar borligi ko‘zga tashlanadi. Bir vaqtning o‘zida kislota va ishqor xususiyatlarini saqlagan moddalar amfotermbirikmalar deb ataladi. Amfoterm xususiyatli aminokislotalarning kombinatsiyasidan hosil bo‘lgan oqsillar ham amfoterm biriklar hisoblanadi. Oqsil birikmalarining amfotermlik xususiyati juda muhim ahamiyatga ega bo‘lib, kislotali sharoitda ular o‘zining ishqoriy xususiyatini yuzaga chiqarsa, ishqoriy sharoitda kislotalik xususiyatini yuzaga chiqarib, muhitni neytrallashda ishtirok etadi. Oqsillar fizik-ximiyaviy xususiyatiga ko‘ra, ipsimon (fibrilla) va yumaloq (globula) shakllarda uchrab, ular birlamchi, ikkilamchi, uchlamchi va to‘rtlamchi tuzilishga ega. Soch, hayvonjoylashishi natijasida, ma’lum so‘zlar tuzilganidek, aminokislotalar qo‘shilishidan ham peptid bog‘lar vositasida ma’lum bir funksiyani bajaradigan oqsil birikmalari va fer-mentlar hosil bo‘ladi. Aminokislotalar qoldig‘ining ma’lum izchillikda birikishi natijasida hosil bo‘lgan polipeptid zanjiri birlamchi tuzilishdagi oqsil yoki ferment deb ataladi. Birlamchi strukturali oqsil molekulasi peptid (SO—1\N) bog‘laridan tashkil topgan bo‘lib, molekulaning bir tomonida amin (GSH 2 ), ikkinchi tomonida karboksil (SOON) guruhi joylashgan. Birlamchi strukturali oqsil molekulasi to‘g‘ri ip shaklida, uning yon tarmoqlari bo‘lmaydi. Birlamchi oqsilni tashkil etishda kovalent bog‘lar (—SO—N14—) va disulfid (5 — 5) bog‘lar ham uchraydi. Oddiy va murakkab oqsillar. Oqsil molekulalarining sintezlanishi. Oqsillar ximiyaviy tuzilishiga ko‘ra, oddiy va murakkab oqsillarga bo‘linadi. Oddiy oqsillar - p r o t e i n l a r, murakkab oqsillar - proteidlar deb ataladi. Oddiy oqsillar — proteinlar. Bular o‘simliklar urug‘ida zadira modda sifatida to‘planadi. Proteinlar turli erituvchilarda erish xususiyatiga qarab, o‘z navbatida bir necha guruhni tashkil etadi:$

a) albuminlar suvda eriydigan oqsillardir. Ular bug‘doy donida, o‘simliklarning yashil to‘qimalarida kam uchraydi. Tuxum oqsili tarkibida albumin guruhiga kirgan oqsillar juda ko‘p bo‘ladi; b) globulinlar 10% li N 801, (KN 4 ) 2 50 4 tuzlar eritmasida oson eriydi. Ular o‘simliklar to‘qimasida ko‘p uchraydi. No‘xat donida legumin, loviyada fazelin globulinari uchraydi; v) p r o l a m i n l a r 70% li spirtda eriydigan oqsillardir. Bug‘doy donida gliadin, arpada gordein, makkajo‘xorida esa oqsillari bo‘ladi; g) glyutelinlar 0,2—2% li ishqor eritmasida eriydigan oqsillardir, ular urug‘ suruts massasining 1—3% ini tashkil etadi; d) protaminlar va gistonlar hujayralar mag‘zida uchraydi va DNK molekulalari bilan bog‘langan bo‘ladi. Oqsil tabiatiga ega bo‘lmagan va prostetik guruh deb atalgan moddalarning oddiy oqsillar bilan birikishidan murakkab oqsillar hosil bo‘ladi. Murakkab oqsil uning molekulasiga qo‘shilgan moddaning nomi bilan ataladi va bir necha guruhga bo‘linadi: a) lipoproteidlar oddiy oqsillarga yog‘, letsitin, xolisterin, kefalin va boshqa turdagi lipoidlar qo‘shilishidan hosil bo‘ladi. Lipoproteidlar sitoplazmaning muhim komponenta sifatida qatnashadi, o‘simliklar to‘qimasidagi lipoproteidlar sozirgacha to‘la tekshirilmagan; b) oddiy oqsil molekulalariga glyukoza, mannoza, galakgeksozamin, glyukuron kislota va boshqa uglevodlar S5 qo‘shilishidan hosil bo‘lgan murakkab oqsillar glyukoprolar deb ataladi. Glyukoproteid (mukoid) larga tupuk tarkibidagi mutsin, tog‘ay va suyak tarkibidagi mukoidlar kiradi; v) oqsil molekulasiga rangli moddalar qo‘shilishidan xromoproteidlar hosil bo‘ladi. Xromoproteidlarga xlorofill va gemoglobin misol bo‘ladi. Bu guruhga o‘zida metall saqlagan katalaza, peroksidaza fermentlari va sitoxromlar qo‘shiladi; g) oqsil molekulasiga fosfat kislota qo‘shilishidan fosfoproteidlar hosil bo‘ladi.

Fosfoproteidlarga suttar-kibidagi kazein oqsili misol bo‘ladi. Fosforproteidlar kam o‘rganilgan; d) otssillarga nuklein kislotalar qo‘shilishidan nukleoproteidlar hosil bo‘ladi. Nukleoproteidlar hayot jarayonida muhim o‘rin egallaydi. Tirik organizmlar tarkibidagi murakkab organik moddani F. Misher (1868) baliq spermasidan ajratib olib uni nuklein deb atagan. Har qanday tirik mavjudot hujayralarida geterotsiklik azotli asoslar bo‘lib, ularning ba’zilari purin, boshqalari pirimidin deb atalgan birikmalar hisobiga hosil bo‘ladi. Purinning ximiyaviy o‘zgarishidan adenin va guanin, pirimidindai sitozin, uratsil va 5-metilsitozin asoslari hosil bo‘ladi. O‘simliklar xujayrasida o‘zida 5 atom uglerod saqlagan riboza va dezoksiriboza shakarlari ham bor. Pirimidin yoki purin asoslari riboza yoki dezoksiriboza shakarlari bilan qo‘shilishidan hosil bo‘lgan adenozin, guanozin, uridin, sitidin, timidin va 5- metilsitindan nukleozitari hosil bo‘ladi. Purin va pirimidin asoslari deoksiriboza shakari bilan qo‘shilishidan hosil bo‘lgan nukleozitlar dezoksiadenozin, dezoksiguanozin, dezoksitsitidin, 5-metildezoksitsitidin va timidin deb ataladi. Nukleozitlar tarkibiga fosfat kislota qoldig‘i qo‘shilishidan nukleotidlar hosil bo‘ladi. Bu kislotalar ham asos nomi bilan, ya’ni adenil kislota, guanil kislota, sitidil kislota, uridil kislota va timidil kislota deb ataladi. Nukleotidlar nuklein kislotalar sintezlanishida ishtirok etadigan monomerlardir. Monomerlar qo‘shilishidan nuklein kislotalardan ribonuklein (RNK) va dezoksiribonuklein (DNK) molekulalari hosil bo‘ladi. Ular o‘rtasidagi muhim farqlar quyidagi jadvalda keltirilgan. Xujayradagi nukleotidlar faqat RNK va DNK molekulalari hosil bo‘lishi uchun sarflanmay, balki ularga fosfat kislotalar QOLDIRI qo‘shilishi natijasida o‘zida 2-fosfat kislota QOLDIG‘I saqlagan ADF va 3-fosfat kislota qoldig‘i qo‘shilgan ATF molekulalari ham hosil bo‘ladi. Nukleotidga bir molekula fosfat kislota qoldig‘i qo‘shilishi natijasida ADF molekulasida makroergik bog‘ hosil bo‘ladi. Bu makroergik bog‘ energiyaga boy bo‘lib, ADF molekulasidan fosfat kislota qoldig‘i ajralganda 8—10 ming kaloriya energiya bo‘shab chiqadi.

Adabiyotlar: 1. Muhamedov E.M., Eshboev E.X. Mikrobiologiya, immunologiya, virusologiya. T., “O‘zbekiston milliy ensiklopediyasi” Davlat ilmiy nashriyoti. 2002. 2. Bakulina N.A., Kraeva E.L. Mikrobiologiya. T., “Meditsina” nashri-yoti. 1979. 3. Vorobyov A.A., B ы kov A.S. «Mikrobiologiya». M., izd-vo «V ы sshaya shkola». 2003. 4. Pyatkin N.D., Krivoshein YU.S. Mikrobiologiya va immunologiya. M., izd-vo «Meditsina» 1980. 5. Sinyushina M.N., Samsonova M.N. Rukovodstvo k laboratorn ы m zanyatiyam po mikrobiologii. M., 1981. 6. Timakov V.D., Livashev V.S., Borisov L.B. Mikrobiologiya. M., 1983. 7. Kochemasova Z.N., Efremova S.A., Nabokov YU.S. Mikrobiologiya. M., izd-vo «Meditsina». 1984. 8. CHurbanova I.N. Mikrobiologiya. M., idz-vo «V ы sshaya shkola». 1987. 9. Mustaqimov G.D. O‘simliklar fiziologiyasi va mikrobiologiya asoslari.T., “O‘qituvchi” nashriyoti. 1978. 10. Elinov N.P.” Ximicheskaya mikrobiologiya” M., izd-vo «Vыsshaya shkola». 1989.

O'xshashlar

Ximoterapevtik preparatlar ularning immun sistemaga ta’siri antibiotiklar olinishi va biotexnologiyada ishlatilishi

Gen muhandisligining moddiy asoslari

Mikroorganizmlarning fiziologiyasi

Mikroorganizmlardan biopreparatlar ajratib olishning asosiy bosqichlari

Gen injeneriyasi va biotexnologiya