logo
  1. Bosh sahifa
  2. Referatlar
  3. Adabiyot
  4. Loflar

Loflar

Yuklangan vaqt:

20.09.2019

Ko'chirishlar soni:

0

Hajmi:

37.5 KB
Ko'chirib olish
Loflar   Loflar xalqimiz og’zaki ijodining kulgi yaratuvchi nasriy janri bo’lib, bu jihatdan latifa va askiyaga yaqin turadi. Bu so’z ma’no jihatidan haddan tashqari bo’rttirilgan, mahorat bilan to’qilgan yolg’on gap, mubolag’a, maqtanchoqlik tushunchalarini anglatadi. Ma’lumki, deyarli har bir shaxs tabiatida o’ziga qarashli narsa yoki xususiyatni boshqalarnikidan bo’rttirib ko’rsatish xislati bor. Ayniqsa, yosh bolalar o’zlarining onalarini hamma onalardan chiroyli, tog’alarini hammadan kuchli ko’rinishini istaydilar. Bolaligimizdagi aynan shu xususiyat ulg’ayganimizda ham bizni tark etmaydi. Natijada, biron voqea-hodisani hikoya qilganimizda avvaliga oz-oz, vaqt o’tgani sari ko’p-ko’p to’qima lavhalarni o’ylab topamiz. Masalan, baliqchilar tutgan bir qarich baliqlarini qulochlab, dehqonlar o’zlari yetishtirgan qovun-tarvuzlarni pudlab o’lchagilari keladi. Shunday qilib, og’zaki ijodimizdagi lof janri uchun zamin hozirlanadi. Xalq og’zaki ijodidagi bir necha janrlardagi asarlarda lof- mubolag’a badiiy   tasvir vositasi sifatida o’rin olgan. Jumladan, “Alpomish” dostonida yetti yoshli Hakimbek Olpinbiydan qolgan o’n to’rt botmon yoyni ko’tarib, o’q uzadi va Asqar tog’ining cho’qqilarini uchirib yuboradi. O'n to’rt botmon yoy eng kichik o’lchov bilan hisoblanganda ham bir tonnaga yaqin og’irlikni tashkil qiladi. Tog’ning cho’qqilarini uchirib yuboradigan yoyning o’qini tasavvur qilish ham oson bo’lmasa kerak. Xalq dostonlari va ertaklaridan o’rin olgan mubolag’ali lavhalar ko’p jihatdan loflarga yaqin turadi. Ammo loflar faqat mubolag’ali o’rinlardangina iborat bo’lmaydi.     Loflar o’ziga xos fikr musobaqasidir. Ularda ikki taraf ishtirok etadi. Birinchi taraf g’ayritabiiy mubolag’a vositasida o’ziga tegishli   narsaning lofini qiladi. Hamma gap ikkinchi tarafning javobiga bog’liq bo’ladi. Chunki ikkinchi taraf birinchi lofchining fikriy mubolag’asini inkor qilmaydi. Aksincha, tasdiqlaydi. Ammo keyingi lofchi mohir askiyaboz va Nasriddin Afandi kabi shunday javob   topadiki, avvalgi lofchi ikkilanmay askiya, Nasriddin Afandi va lof namunalaridagi odamni hayratga tushishga majbur qiladigan, kuldiradigan javoblarni o’ziga xos fikriy kashfiyotlar deb qabul qilish mumkin. Xalq og’zaki ijodidagi jamoalik xususiyati ko’proq folklor asarlarining keng ommalashuvida, ularning mukammallashuvida namoyon bo’ladi. Lekin bari bir bu so’z san’ati namunalari qaysidir ijodkor shaxs tomonidan yaratiladi. Va vaqtning o’tishi, birinchi ijodkor nomining ma’lum emasligi oqibatida mazkur asarga jamoa, ya’ni xalq muallif bo’lib qoladi. Shuning uchun ham boshqa asarlar kabi loflar ham umuman o’zbek xalqining   zukkoligi, hozirjavobligi, mohir ijodkor ekanligini dalillaydi. Loflar ko’pincha qiziqchilik va askiya aytish bilan shug’ullanadigan odamlar davrasida ijro etiladi. Shuning uchun bir lofchi   ikkinchisi bilan lof aytishni boshlagani zahoti musobaqaga kirishadi. Masalan, qiziqchilik va askiyadan ustoz san’atkor hisoblangan marg’ilonlik Yusufjon qiziq mohir askiyaboz Mamajon maxsum bilan lof aytishib qolishibdi: Yusufjon qiziq:   -Marg’ilonning yeri xo’b yer-da, bir bosh uzumi ikki zambar keladi-ya! Mamajon maxsum: -Tokini Andijondan parxish qilib olib kelgandirsiz-da,-debdi. Bu misolda Mamajon maxsum fikriy jihatdan Yusufjon qiziqni yengdi. Chunki parxish qilingan tokning ildizi Andijonda qoladi. Demak, Mamajon maxsum o’zining viloyatidagi yer serhosilligini Marg’ilonnikidan ustun qo’ygan.   Yana bir misolga e’tibor qiling: Bir lofchi ikkinchi bir lofchining uyini taqillatdi. Lofchi chiqib so’radi: -Men bilan chandishaman deysan, yoshing nechada? -Odam Atodan yetti muchal kattaman,-deb javob berdi chaqirib kelgan lofchi.- Bu javobdan ikkinchi lofchi ho’ngrab yig’lay boshladi. -Nega muncha to’lib yig’layapsiz? -Sen tug’ilgan yili mening bir uylik- joylik o’g’lim o’lgan edi, shu esimga tushib ketdi,-dedi ikkinchisi. Mazkur lofda eshikni taqillatgan lofchi shunday bir vaqt belgisini tilga oldiki, undan oldingi muddatni topish mumkin emasdek tuyuladi. Chunki Odam Ato umuman odamzodning birinchi vakili hisoblanadi. Birinchi lofchi o’zini Odam Atonadan ham yetti muchal oldin tug’ilganini, yani undan 80 yoshdan ko’proq katta ekanligini aytdi. Ikkinchi lofchi esa birinchi lofchi tug’ilgan yili uyli joyli o’g’ri o’lganini e’slab yig’lay boshladi. Demak, ikkinchi lofch birinchi lofchidan kamida 40 yosh katta ekanini ta’kidlamoqda. Loflarda xalq maishiy hayotidagi turli lavhalar, voqea- hodisalar yuzasidan o’z mulohazasini kulgi aralash bayon qilinadi. Shu bilan xalqning mazkur holatlarga nisbatan munosabatini ham bilib olish mumkin bo’ladi. Masalan, ba’zan ikki tanish nogoh uchrashib qolganda, dunyodagi hamma yumushlarini esdan chiqarib soatlab gaplashib qoladi. Loflarning birida shunday deyilgan: “Toshkentdagi bir mashhur lofchi Andijondagi do’stinikiga kelib, uni lof bilan mot qilmoqchi bo’ladi. Eshigini taqillatsa, haligi do’sti ustiga po’stin, boshiga telpak, oyog’iga etik kiyib chiqib qarshi oladi. -Ha saratonda bu nima qilganing?-deb so’radi toshkentlik lofchi. -Sen bilan bo’ladigan suhbat qizib ketib, shu bilan qishga kirib qolsak,   sovqatib qolmay deb, bir yo’la kiyinib chiqdim- deb javob beribdi,-andijonlik lofchi. Agar biz o’rgangan adabiyot namunalarini sinchiklab kuzatsak, ularda ham adiblar loflardagi usuldan foydalanishganiga guvoh bo’lamiz. Bunday namunalarda asar mualliflari munozaraga kirishgan ikki qahramondan birining topqirligini, zukkoligini ko’rsatadi. Masalan, Alisher Navoiy yozgan “Farhod va Shirin” dostonidagi Xisrav bilan Farhod o’rtasidagi munozarada Farhod zolim shohning har bir savoliga mantiqli javob beradi. Dedi: “Qay chog’din o’lding ishq aro mast”. Dedi: “Ruh ermas erdi tang’a payvast”. Xisrav qarshisida turgan Farhodni mensimay, uning qachondan ishq dardiga mubtalo bo’lganini so’raydi. Bu so’roqda Xisrav o’zining Farhoddan ancha oldin Shiringa ko’ngil qo’yganini ta’kidlash ma’nosi ham yo’q emas. Chunki Farhod o’z gapida ishq dardiga tug’ilmasdan oldin mubtalo bo’lganini aytgan edi. Alisher Navoiy bu lavhada xalq og’zaki ijodidagi loflardan foydalangan bo’lsa ajab emas. Shunday qilib, loflarda o’zbekning kulgiga moyil xalq ekani yana bir bor namoyon bo’ladi. Loflar xalqimizning zukkoligini, fikrlash chegarasi beqiyos ekanligini, so’zga chechan va hozirjavobligini dalillovchi janrlardan birihisoblanadi.                              

O'xshashlar

O’zbek xalq og’zaki dramasi
Xalq og’zaki ijodidan namunalar
Kichik janrlar maqol matal va topishmoq, olqishlar va qargishlar janrlar poetikasi.
Xalq og’zaki ijodi va uning o’ziga xos xususiyatlari, tarixiy taraqqiyoti va o’rganilish tarixi
O’zbek xalq paremikasi