Ахлоқнинг пайдо бўлиши, Ихтиёр эркинлиги ва ахлоқий танлов - Философия - Презентации

Ахлоқнинг пайдо бўлиши, Ихтиёр эркинлиги ва ахлоқий танлов

Загружено в:

23.09.2019

Скачано:

0

Размер:

6085.515625 KB

Ахлоқнинг пайдо бўлиши, Ихтиёр эркинлиги ва ахлоқий танлов. Этиканинг асосий тушунчалари. Ахлоқий тамойиллар ва меъёрлар.

Режа:  Ахлоқнинг пайдо бўлиши.  Ихтиёр эркинлиги ва ахлоқий танлов.  этика категориялари.  Ахлоқий меъёрлар.  Ахлоқий тамойиллар.  Умуминсоний ва миллий ахлоқ уларнинг фарқли жихатлари

Ахлоқнинг келиб чиқиши ҳақидаги икки хил фикр мавжуд Бири – диний иккинчиси - даҳрийча 010102 01 07 01 06 02 04 06

Ихтиёр эркинлиги уч босқичда воқе бўлади Биринчи босқич Иккинчи босқич Учинчи босқич Алоҳида хохишни пайдо бўлиши Танлов орақали бир қарорда тўхташ Жисмоний ҳаракатга ўтиши0F 1A 01 01 0F 01 0A 11 01 04 14 09 01 18 0C0E160E1A

ИХТИЁР ЭРКИНЛИГИ • Ихтиёр эркинлиги ихтиёрнинг 3 босқичда воқе бўлиши билан боғлиқ. • 1 – босқич. Ичидан фақат биттасини танлаб олиш ва ҳаракатга айлантириш мумкин бўлган алоҳида хоҳиш - истакларнинг туғилишидан иборат. • 2 – босқич . Хоҳишларнинг ўзаро бир – бирини тутиб туриши, тенг ҳолатга келтириши юз беради ва бу танлов орқали бир қарорда тўхташ имконини яратади. • 3 – босқич. Танланган хоҳишнинг ўзига мос жисмоний ҳаракатга ўтиши билан белгиланади. • Инсондаги ихтиёр эркинлиги зарурият талаби билан оқилона, ақлга бўйсундирилган равишда, идеал ва меъёрларга мос тарзда чекланади. • Муайян бир ё бир неча инсон ёки гуруҳнинг бетийиқ эркин ихтиёри нафақат бошқа инсонлар ва гуруҳлар, балки наботот, ҳайвонот олами, бутун дунё учун фожиага айланиши мумкин

Ахлоқий танлов қадрият билан боғлиқ ақлга асосланади Биринчиси - бор нарса У мавжуд омилни англатади Иккинчиси - бўлиши керак деб ҳисобланган нарса У идеални, меъёрни англатади 0101 01 05 01 0B 0F 36 0E04 01 1D 18 0D 0F 09 07 1D 1E 0D07 01

ЭРКИНЛИК • кишининг ўз истаги бўйича иш тутиши • инсоннинг жамият олдидаги вазифани бажаришни эркин, иҳтиёрий танлашидир • шахснинг эркинлигини оширувчи омилларга у эгаллаган билим ва тажриба киради

Э РКИНЛИК жамиятнинг ҳолатини, унинг шахсга ўз қобилиятларини эркин намойиш қилиш учун бера оладиган реал шароитларни ифодалайди АХЛОҚИЙ эРКИНЛИК шахснинг ички маънавий ҳолатини, унинг жамият яратган шароитларда ахлоқий талабларни англаш ва қабул қилиш ҳамда уларга иҳтиёрий бўйсинишни ифодалайди. Эркинлик билан заруриятнинг ўзаро муносабати, кўп жиҳатдан ахлоқнинг моҳиятини тўғри тушуниш билан белгиланади

ИРОДАИнсон иродавий ҳаракатини амалга оширир экан, ўзига ҳукмрон эҳтиёж ва ҳохишларга қарши туради. Одамнинг ўз фаолияти ва психик жараёнларини ўзи бошқаришда намоён бўладиган қобилияти. Ирода учун “мен хоҳлайман” деган кечинма эмас, балки “Керак, бажаришим шарт” деган кечинма хосдир.0F0D14 12 30 0B 1617 301C17 16 30 05 37 260B 0A 22 0F32 0E 06 0E 05 12 02 17 382A 10 17

ЭЪ ТИБОР БЕРИНГ !!! • кишининг ақл билан танланган йўлдан юриши учун ақлга мувофиқ бўлган ҳаракатларни бартараф этишга ўзини мажбур қилиш, ақлнинг ҳиссий майллар устидан ғалабасини таъминлашдир .Ирода эркинлиги масаласини биринчи бор юнон файласуфи Суқрот шуғулланган. У ирода эркинлигини -

Ахлоқ тузилмаси уч омил- асосдан иборат: Ахлоқий онг Ахлоқий ҳиссиёт Ахлоқий хатти- ҳаракатлар12 240605 0A 0704 02 0A 0C03 0A 0F 0C0E

Ахлоқ инсоннинг конкрет шароитларда бўлаётган воқеа ва ходисаларга мустақил баҳо , бериши уларга нисбатан ўз муносабатини билдиришидир Ахлоқ ижтимоий муносабатлар заминида алоҳида шахс сифатида мавжуд бўлган инсонларнинг ўз – ўзини идора қилиши шакллари ва меъёрлари, ўзаро мулоқот ва муносабатларда уларга хос бўлган маънавий камолот даражасининг намоён бўлишидир.АХЛОҚ010102 01 09 01 0D 01 0B 01 14 01 13 0201 0B 01 06 01 13 0B 01 09 01 1E 32 1B 0E 33 100B 1E 1E 1E 02 17 060B 01

ҒАРБ ВА ШАРҚ АХЛОҚИДА УМУМИЙЛИК МАВЖУД Биринчидан, Ғарб ва Шарқ ахлоқи умуминсоний қадриятларга таянади , Иккинчидан Қадимда , Шарқ фалсафаси ҳам Ғарб фалсафаси ҳам , яхшилик ва ёмонлик , гўзаллик ва хунуклик адолат ва , адолатсизлик , , дўстлик биродарлик , муҳаббат ва нафрат , бахт лаззатланиш ва , азоб чекиш илму маърифат каби муаммоларнинг . эчимини излаган , Учинчидан Қадимги Ғарб ва Шарқ фалсафасининг ижтимоий муаммолари орасида ахлоқ мавзуси этакчилик қилади 1E 0129012927 2003 1E 0E0F0B0709 2D 09 17 02011F09 01 21 01 22 01 19 01 081C 01 0F 0201 0F 0201 10 01 13 0201 0B 01 0F 01 13 01 13 01 24 0225 01 20 01 140F 01 11 01 07 01 1316 01 04 01 130F 01 24 05 01

ҚАДИМГИ ДУНЁ ШАРҚ ВА ҒАРБ АХЛОҚИДАГИ ФАРҚЛИ ЖИҲАТЛАР Биринчидан, инсон муаммосини ўрганишга нисбатан ёндашувларда Ғарб ва Шарқ фалсафасида тафовутлар мавжуд. Ғарб фалсафасидан фарқли ўлароқ, Шарқ фалсафаси асосий эътиборни инсон муаммосига қаратади Иккинчидан, Ғарб ва Шарқ фалсафасининг категориялар аппарати ҳам ўзига хос фарқларга эга. Ҳаёт ва ўлим, жон ва жисмоний тана, жон материяси, онг ва унинг ҳолатлари категориялари айниқса кўп муҳокама қилинади Учинчидан, Ғарб ва Шарқ ахлоқшунослигидаги ўзига хослик ва фарқлар ижтимоий муаммоларни ўрганиш жараёнида айниқса бўртиб намоён бўлади. 0120 01 21 01 01 01 31 36 1E 0F 14 3E 13 3D 260B1505 260B03 16 1E 12 3E 17 30 16 3F 22 1E0B13 30 17 17 2509093D 3E 0B 0F 26 1E 0F 0B 06

Инсон қадр қиммати  Инсон – ақлли хилқат, шунинг учун у кўп хислат, фазилатлар соҳибидир. Инсон – инсон номига хос одамий фазилатларга эга бўлиши керак. Инсоният пайдо бўлибдики ҳамиша одамлик қиёфасини, феъл – атворда ўзига ярашадиган хатти – ҳаракатларни, у ёки бу фазилатларни мужассамлаштиришга интилган.

Инсон қадр қиммати  Инсон – ақлли хилқат, шунинг учун у кўп хислат, фазилатлар соҳибидир. Инсон – инсон номига хос одамий фазилатларга эга бўлиши керак. Инсоният пайдо бўлибдики ҳамиша одамлик қиёфасини, феъл – атворда ўзига ярашадиган хатти – ҳаракатларни, у ёки бу фазилатларни мужассамлаштиришга интилган.  Инсон ўз фаолиятини барчасини одатда ақл билан, ўйлаб амалга оширади. Инсон хулосалари, режаларининг моҳиятини белгилашда ахлоқий мезонларнинг ўрни ва аҳамияти каттадир. Тўғри йўл кўрсатувчи ақл фазилатли туйғулар ҳаракати билан ҳамкор, ҳамоҳанг бўлганида фазилат пайдо бўлади. Ақл ва туйғуларнинг бундай ҳамоҳанглиги вақтида доимо ақл яхшиликка буюради, тўғри ва покиза туйғулар оқилона буйруқларга осон ва тез бўйсунаверади.

“ Ким ҳамма одамлар бузилиб кетди деб айта берса, ўша одамнинг ўзи бузилгандир” Ҳадисдан • Ўзига нисбатан холис баҳо бермаган инсон бошқаларга ҳам баҳо беришда ҳам холис бўла олмайди. Ҳаётда ахлоқ манфаатга эмас, балки манфаат ахлоққа бўйсуниши лозим. Агар манфаат ахлоқдан устун деб қаралса, кишилар барчага аён бўлган оддий ҳақиқатни ҳам инкор этиш йўлига ўтиб оладилар. Одамзод орасида шундайлар бўлган, бундан кейин ҳам бўлади. Тарбиявий ишларнинг долзарблиги ҳам шундай сабаблар билан белгиланади.

Инсон боласини замона парвариш қилади, кимда – ким ёмон бўлса айиб замондошларида Абай • Одамларнинг ахлоқи, юриш туришида кўпайиб бораётган салбий холатлар жамиятдаги муҳитнинг ҳам ифодасидир. Олдин одам бузилади, кейин жамият бузилади деймиз. Лекин жамият ҳаётидаги инқирозлар ҳам кишиларнинг маънавий ҳаётига бевосита таъсир этади.

Э тиканинг асосий катигориялари – Этикада инсон хатти – ҳаракатининг икки ахлоқийлик билан ахлоқсизлик холатлари тахлил ва тадқиқ . этилади Ахлоқийлик , фазилатларда ахлоқсизлик . иллатларда намоён бўлади

ЭЗГУЛИК ВА ЁВУЗЛИК

ЭЗГУЛИК ВА ЁВУЗЛИК Этикадаги энг асосий категориялардан. У инсон фаолиятининг асл моҳиятини англатади. инсон шахсининг комилликкка, бахтга, жамиятни эса юксак тараққиётга этказувчи воситадир. Ёвузлик одатий, кундалик ҳаёт мезонлари билан ўлчанмайди, улар ҳам муҳаббат сингари қамровли ва ижтимоийлик хусусиятига эга. Инсон фаолиятини баҳолаш учун қўлланилади. Ҳар қандай замонда, ҳар қандай шароитда ҳам ёвузлик салбийлик, ёмонлик бўлиб қолверади.1A 2A 24 04 02 39 32 0F 22 04

“ Яхшиликни чеҳраси очиқ, ҳушрўй одамлардан кутинглар” Ҳадисдан .Яхшилик ва Ёмонлик – Яхшилик шахснинг , одобига хулқига боғлиқ . бўлган ижобий ходиса Унда , , мардлик очиқкўнгиллик ҳалоллик сингари ахлоқий . меъёрлар тажассум топади Сахих ҳадисларда ёзилишича “ Яхшилик , нафсингиз таскин топиб дилингиз ором оладиган ” ишдир Ёмонлик ёки гуноҳ , эса унинг аксидир гарчи муфтийлар фатво берсалар ҳам ўз қалбинингизга .” қараб иш тутинг

ЯХШИЛИК ВА ЁМОНЛИК ЯХШИЛИК ВА ЁМОНЛИК ЯХШИЛИКДА-ИЖОБИЙ НАРСА ВА ХОДИСАЛАР ЁМОНЛИКДА САЛБИЙ НАРСА ВА ХОДИСАЛАР0136 2A 42 27 39 13

Яхшилик Шахснинг одобига, ҳулқига боғлиқ бўлган ижобий ҳодиса. Зеро унда, мардлик, очиқкўнгиллилик, ҳалоллик сингари ахлоқий меъёрлар тажассум топади. Бироқ у қаҳрамонлик, жасорат, ватанпарварлик каби тамойиллар даражасига кўтарила олмайди. 3F1E 3E 0E 1E 1B07 13 18 0D0B 09

Камтарлик ва такаббурлик.

Камтарлик ва такаббурлик. • Камтарлик – энг аввало ўз – ўзига талабчанлик, ўз ҳаракатларига, ишига, билимига танқидий қараш, ўзига, куч – қувватига ортиқча баҳо бермасликдир. • Камтарлик - тортинчоқлик ва ҳаддан ташқари андишалиликдан фарқ қилади. Улар орқасидан инсон ўз қадр – қимматини тушириб қўйиш мумкин. Камтарлик табиийликдан келиб чиқади. • Хитой мақолига кўра “Доно бўлмай туриб, камтар бўлиш мумкин, амммо камтар бўлмай туриб доно бўлиш қийин”.

Адолат Шахс ва ижтимоий гуруҳлар имкониятлари ва талабалари, хуқуқлари ва фаровонлигининг меъёрини, жамиятнинг шахс олдига қўядиган талаблари меъёрини, турли синфлар ва ижтимоий гуруҳларнинг ижтимоий-иқтисодий, сиёсий, маънавий-маданий воқеаларга муносабатини характерловчи ижтимоий онг тушунчаси

Бахт Бахт инсон ҳаётининг умумий баҳосидир. Хаётнинг маъноси бўлмаса, хақиқий бахтнинг бўлиши мумкин эмас. Бахт инсон ўз ҳаёти маъносини қай даражада тушунгани ва шу маънодан умри мобайнида қониқиш ҳосил қилиб боришидан иборатдир.

Бахт гарчанд, орзу каби идеалнинг ҳиссий- эҳтиросли шакли сифатида кўзга ташлансада, аслида ундан фарқли ўлароқ, шахснинг интилишини эмас, шу интилишнинг рўёбини англатади. Ҳар бир интилишнинг рўёбга чиқиши эса муайян тайёргарликни ва курашни тақозо этади.

“ Бахт хар бир инсон интиладиган мақсад зеро у муайян комиллик ҳисобланади.” Абу Наср Фаробий  Инсон нима учун яшайди? Яшашадан мақсад нима? Инсон хаётининг маъноси нимада?  Ҳаётнинг маъноси ўз манфаатларини ўзгалар манфаати билан боғлаб, олий қадриятлар ва юксак ақидаларни ички шиор қилиб яшашдадир.  Хаётнинг маъноси идеал билан боғлиқ бўлгани каби бахт атамасини ҳам хаётнинг маъноси тушунчасидан ажратиболинган холда тахлил этиш мумкин эмас. Зеро, бахт инсон ўз ҳаёти маъносини қай даражада тушунгани ва маънодан умри мобайнида қониқиш хосил қилиб боришдан иборатдир.

 Биз жамиятимизда баъзида беҳиссоб бойликка эга ёки мансабнинг юқори чуққисида ўтирган инсонларни ҳам бахтсиз эканликларига гувоҳмиз.  Бахт маънавий эҳтиёж билан боғлиқ, унда мақсадларга бирин-кетин эриша бориш, қониқиш жараёни, боя айтганимиздек, бир умр тўхтамайди ва доимо лаззат ва завқни ўз ичига олади.  Бахт гарчанд, орзу каби идеалнинг ҳиссий-эҳтиросли шакли сифатида кўзга ташлансада, аслида ундан фарқли ўлароқ, шахснинг интилишини эмас, шу интилишнинг рўёбини англатади. Ҳар бир интилишнинг рўёбга чиқиши эса муайян тайёргарликни ва курашни тақозо этади.  Бахт ҳақида гап кетганда, албатта, омад тўғрисида тўхталиб ўтиш лозим.

Муҳабба т Муҳаббат инсон мохиятининг эркин тарзда намоён бўлишидир Муҳаббатнинг объекти доимий гўзаллик ва манъфаатсиз гўзалликдир.2716 18 0127 01 1304 01 18 0B 351C30 0D 1E

Виждон • Амалий ахлоқнинг ниҳоятда таъсир доираси кенг катигорияларидан бири виждондир. • У инсоннинг ўз фаолиятини, қилган ишлари ва белгилаган мақсадларини ички руҳий тахлил эта олиш имкониятидир. • Инсон маънавиятининг кучи, қудрати ҳам, ўз қилмишига ўзи холисона баҳо бера олиш даражаси билан белгиланади.

 Виждон ҳам ахлоқшуносликнинг бошқа баъзи асосий тушунчалари каби баҳолаш хусусиятига эга. Лекин бу баҳолаш ҳеч қачон объектга қаратилмайди, у субъектнинг хатти-ҳаракатларини баҳолайди, яъни унда субъект ўзи учун ички объект вазифасини ўтайди.  Виждон – бир шахснинг фақат ўзигагина хос бўлган руҳий таҳлил имконияти, маънавий мезонининг ифодаси эмас. Хар бир шахснинг ўзига хос бўлган хусусиятлари ҳам бор. Лекин, шахснинг виждони умуминсоний, миллий, маънавий қадриятлар заминида шаклланади, унинг ўзига хос эҳтиёжи ва манфаатлари, дунёқараши ва маданияти ҳамда маънавий камолоти даражаси билан аралашиб, фаолиятига баҳо беришга имкон яратадиган руҳий мезонга айланади.  Шу сабабли виждонлилик даражаси ҳаммада бир ҳил бўлиши мумкин эмас. Виждон асосида ўз қилмишимизгагина эмас, балки бошқаларнинг фаолиятига, жамиятдаги воқеа ва ҳодисалар ва ижтимоий вазиятга ҳам бахо берамиз.  Иймон – инсон қалбидаги виждон тарозисидир. Кўпинча виждон тушунчаси ўрнида имон иборасини учратиш мумкин. Имон аслида диний тушунча. Лекин ҳаётда виждон тушунчасининг синоними тарзида ишлатилади. .

Номус • Асосий катигориялардан яна бири – номус. Номус тушунчаси бир томондан, бурч билан боғлиқ бўлса, иккинчи жиҳатдан, қадр - қиммат тушунчасига алоқадор. • Зеро, номус моҳиятан шахснинг ўз қадр - қимматини англаб етиши, шу қадр - қимматнинг жамият томонидан тан олиниши ёки олинмаслигига нисбатан бўладиган муносабати билан белгиланади. • Бироқ, бу - номус қадр - қиммат тушунчаси билан бир хил маънога эга, дегани эмас. Чунки қадр-қиммат шахсдан ўзининг бошқа одамларга нисбатан камситилмаслигини, атрофдагилардан барча инсоннинг тенг ҳуқуқлилиги тамойилини ўзига нисбатан қўллашларини талаб қилади. • Номус эса ўз қадр-қимматини билишдан ташқари, ҳар бир шахснинг жамиятда алоҳида, ўзига хос тарзда эгаллаган мавқеи ва шу мавқени доғ туширмай сақлаш-сақламаслиги билан боғлиқ. • Бу мавқе эса, шубҳасиз, ўша шахснинг ижтимоий ҳаётдаги ўрни, касби, ёши ва унга нисбатан бериладиган ахлоқий даража билан муайянлашади.

Ҳаёлилик. • Бу меъёр хулқий гузалликнинг асосий белгиларидан ҳисобланади. У, гарчанд, бир қарашда, уят ҳисси билан ўхшаш бўлса-да, аслида ўзини кўпроқ андиша ва ибога яқин фазилат тарзида намоён қилади, унда ахлоқий моҳият эстетик хусусият - нафосат билан уйғунлашиб кетади. • Хусайин Воиз Кошифий ҳаё ҳақида шундай дейди: “ Ҳаё ва андиша дунёда тартиб сақлашнинг муҳим шартларидан бири ҳисобланади. Ҳаё йўқолса, ҳеч кимда виждон ҳам қолмайди. У холда дунёда тартиб бузилади. Кишилар бир – бирига бефарқ қарайдиган бўладилар” • “ Хаё имондандир, Хаёли, одобли бўлмоқ хар вақт ҳайрли ишларга сабаб бўлади” (Ҳадисдан) • “ Иффатнинг пардаси, виждоннинг ниқоби хаёдир. Хаё пардаси ила ўралмиш инсонларнинг иффат пардаси йиртилмас. (А.Авлоний)

Ахлоқий тамойиллар Ватанпарварлик Эркпарварлик Инсонпарварлик Бағрикенглик

Инсонпарварлик.  Ахлоқий тамойилларнинг энг қадимий ва энг муҳимларидан бири - инсонпарварлик.  У - инсоннинг юксак ижтимоий вазифасини белгилайдиган ва барқарор этадиган ғоялар, қарашлар ва эътиқодлар мажмуи, шахс эрки, қадр-қиммати, унинг бахтли бўлиш ҳуқуқини талаб этиш имконининг мавжудлигига енгилмас ишонч.  Инсонпарварлик – одамийликдир. Унинг туб моҳияти инсон зотини ҳурмат қилиш, қадр – қимматини билиш ҳамда бахт – иқболи йўлида доимо фидокорлик билан курашиш ва ғамхўрлик кўрсатишдан иборатдир.  Кишилик жамияти тарихида барча мутафаккирлар инсонларнинг бахти ва иқболи ҳақида қайғурганлар ва эзгу – ниятларини айтганлар ҳамда бу йўлда курашганлар.

Миллатпарварлик.  Яна бир муҳим ахлоқий тамойил, бу -миллатпарварлик, маълум маънода, ватанпарварлик тамойилининг янада муайянлашган шакли.  Зеро, миллатни севиш кенг маънода Ватанни севиш дегани. Ватансиз миллатнинг бўлиши ёки расмана эркин ва бахтли яшаши мумкин эмас.  Шу ўринда миллатпарварликни миллатчилик билан қориштириб юбормаслик лозим.  Миллатчилик ўз миллатини ажратиб олиб, унга буюклик мақомини беришга интилиш бўлса, миллатпарварлик, бошқаларни камситмаган ҳолда, ўз миллати равнақи учун курашиш, бу йўлда, лозим бўлса, ўз ҳаётини ҳам фидо қилиш демакдир.  У инсонпарварлик билан ҳам чамбарчас боғлиқ. Чунки ўз миллатини чин дилдан севмаган одам ҳеч қачон бошқа миллатларни сева олмайди.

Эркпарварлик.  Агар инсонпарварлик тамойили шахснинг барча инсоний ҳақ-ҳуқуқлари ҳимоясида турса, яъни анча кенг қамровли ва умумий интилиш бўлса, эркпарварлик тамойили унинг маълум маънода муайянлашган бир қисми ҳисобланади.  Эркпарварлик инсоннинг энг олий ҳуқуқи - эркин, озод яшаш ҳуқуқини ҳимоя қилиши билан муҳимдир. Зеро, эрксиз инсон - асир, эрксиз миллат - қул, эрксиз мамлакат - мустамлака.  Эркпарварлик, аввало, ўз миллати, ўз Ватани эрки учун, қолаверса, бошқа миллатлар ва ватанлар эрки учун курашни ҳаётининг мақсади қилиб қўйган инсонлар тамойилидир.

Ватанпарварлик.  Энг маълум ва машҳур тамойил, бу - ватанпарварлик.  У инсоннинг ўз Ватанига муҳаббатини, уни асраб-авайлашга бўлган иштиёқини англатувчи ахлоқий тушунча.  Ватанпарварлик – бир ижтимоий гуруҳга мансуб бўлган инсонларнинг ўз тарихини, тили, маданияти, урф – одатларини, миллий обрўси, қадр – қимматини билиш, ҳурмат қилиши, уларга таяниши, бошқа халқларнинг ҳам обрў – эътиборини, манфаатларини ҳурмат қила билишини ифодаловчи маънавий фазилатдир.  Уни кўпинча Ватан душманларига қарши маънавий-мафкуравий қурол сифатидагина талқин этадилар. Аслида эса бу тамойилнинг қамрови анча кенг - у инсонпарварликнинг нисбатан муайянлашган шакли.  Ватан билан ғурурланиш, унинг ҳар бир қарич ерига, биносининг ҳар бир ғиштига, қадимий обидаларига, илм-фан ва санъатдаги ютуқларига меҳр билан қараш, уларни кўз қорачиғидек асраб- авайлаш булар ҳаммаси ватанпарварликдир.

Тақдимотни тайёрлади Этика ва эстетика кафедраси доценти . . Л А Муҳамеджанова

Похожие

Ахлоқнинг асосий таркибий элементлари

Этиканинг предмети, тадқиқот доираси ва вазифалари. Этика фанининг фанлараро боғлиқлиги

Фаолият фалсафаси праксиология

Axloq falsafasi (Etika)

Фалсафий тафаккур тараққиёти босқичлари. Шарқ ва Ғарб фалсафаси